«Σάββατον εστιν, ουκ έξεστί σοι άραι τον κράββατον». Κυριακή του Παραλύτου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου,Καλύμνος και Αστυπάλαιας

«Σάββατον εστιν, ουκ έξεστί σοι άραι τον κράββατον».

Ο δυστυχής παραλυτικός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αγαπητοί μου αδελφοί, τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια προσπαθούσε να βρει την υγεία του.

Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια αν και ευρίσκετο κοντά στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, μόνος και έρημος, δεν μπορούσε να μπει μέσα και να γίνει καλά, όταν ο άγγελος Κυρίου ετάραττε το ύδωρ, κατ’ έτος, την εορτή την μεγάλη της Πεντηκοστής.

Έρημος από συγγενείς και φίλους, δυστυχής, άθλιος και πονεμένος, περνούσε τις μέρες της πολυμόχθου ζωής του χωρίς να έχει την ελπίδα να μπει στην κολυμβήθρα και να βρεί το πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία του· και ώ του θαύματος! ο Μέγας ιατρός της ψυχής και του σώματος, ο πλήρης  αγαθότητος, ελέους και ευσπλαχνίας Κύριος με ένα λόγο Του θεραπεύει τον πολυπαθή ασθενή, «έγειραι», λέγει, «άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει».

Η θεραπεία αυτή, όμως, τάραξε τους αυστηρούς τηρητές του Μωσαϊκού νόμου, τάραξε τους τηρητές των τύπων και του γράμματος του νόμου, και τούτο γιατί η θεραπεία αυτή έγινε την ημέρα του Σαββάτου από τον Κύριο, ο οποίος δεν ήλθε να καταλύσει τον Νόμο και τους Προφήτες «αλλά πληρώσαι».

«Σάββατον εστίν έλεγον, ούκ έξεστί σοι άραι τον κράββατον». Ω πλάνη, ώ κακότης! Η θεραπεία του παραλυτικού δεν ήταν παράβαση της αγίας εντολής της τήρησης της ημέρας του Σαββάτου, και τούτο γιατί δεν ήταν εργασία υλική, εργασία κέρδους, αλλά ήταν εργασία ηθική, εργασία ελέους, ευσπλαχνίας  οικτιρμών  και φιλανθρωπίας.

Ο Κύριος ερμήνευσε ορθώς την αγίαν εντολή της αργίας του Σαββάτου και με το σωτήριο δια τον παράλυτο της σημερινής ευαγγελικής  περικοπής  παράδειγμά Του, εδίδαξε οποία είναι η σημασία της εορτής.

Αυτός ο αληθής Θεός ώρισε στους Ιουδαίους ως ημέρα ανάπαυσης την αργία του Σαββάτου, και η αγία αυτή εντολή  ετηρείτο πιστά και κατά γράμμα από τους Ιουδαίους.

Με την Ανάσταση του Θείου Λυτρωτού η ημέρα αυτή αντικαταστάθηκε από την Κυριακή, γιατί την Κυριακή ημέρα ο  Ζωοδότης Κύριος αναστήθηκε από τον τάφο και κατήργησε την δύναμη της αμαρτίας και του θανάτου και ανακαίνισε και ζωοποίησε την ανθρωπότητα. «Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστι πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν Χριστόν εις τους αιώνας».

Η Κυριακή αργία είναι τά μέγιστα ωφέλιμος για τον άνθρωπο, κυρίως από θρησκευτικής και ηθικής απόψεως, και ας μην ακούμε τις διάφορες θεωρίες του κόσμου τούτου λέγοντος, ότι όλες οι μέρες είναι του Θεού.

Βεβαίως, όλες οι μέρες του Θεού είναι και η εργασία είναι ωφέλιμος, όμως ο άνθρωπος χρειάζεται και να αναπαυθεί από τον κόπο, τον μόχθο της καθημερινής βιοπάλης.

Χρειάζεται ο άνθρωπος να σκεφθεί και για την ψυχή του, γιατί όταν η ψυχή μένει ακαλλιέργητος, τότε φυτρώνουν και την πνίγουν αγκάθια και τριβόλοι και τότε είναι ανίκανος ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τις ενέδρες του Διαβόλου και των αγγέλων αυτού, και έτσι ο άνθρωπος πέφτει στο βούρκο της αμαρτίας και απομακρύνεται από τον Θεό Πατέρα, τον Πλάστη και Δημιουργό.

Αγαπητοί μου αδελφοί, η Κυριακή αργία είναι εντολή του Θεού Πατρός, οφείλουμε να την τηρούμε προς ίδιο όφελος της ψυχής μας.

Η Κυριακή αργία δεν είναι τελεία ανάπαυση ή ασωτία, αλλά εργασία ηθική και φροντίδα για την σωτηρία της ψυχής μας.

Η Κυριακή αργία ηθικά  και θρησκευτικά ωφελεί και συνάμα συντελεί στην υγεία του σώματός μας και προάγει οικονομικώς τά συμφέροντά μας με την ευλογία του ελεούντος Θεού.

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας λέγει: «Αύτη αληθής εορτή, ένθα ψυχών σωτηρία, ένθα ειρήνη και ομόνοια και γαλήνη».

Ας αγιάσουμε και ας τηρούμε, λοιπόν, αδελφοί μου τις άγιες εορτές με ανυπόκριτο ευσέβεια, χαρά, σεβασμό, αγάπη και δικαιοσύνη.

Ας μελετούμε τον λόγο του Θεού κατ’ αυτές τις άγιες ημέρες, ας διαπαιδαγωγούμε τά παιδιά μας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», ας βοηθούμε τους πάσχοντας, τους ασθενείς, τους φτωχούς και ας παρακαλούμε τον Αναστάντα Κύριο να κατευθύνει τά βήματά μας σε έργα αγαθά και ευάρεστα στον Θεό των Φώτων του ελέους και των οικτιρμών, παρά του Οποίου «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον». ΑΜΗΝ.