ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ: «Θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ.κ. Παίσιου

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΡΟΥ, ΚΑΛΥΜΝΟΥ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ   ΣΤ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«Θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο Κύριός μας ήλθεν στον κόσμο από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο και έπαθε επάνω στον Σταυρό Του, κυρίως δια να σώσει τον άνθρωπο από τα ψυχικά τραύματα, όμως – πλήρης αγάπης ελέους  και οικτιρμών – δεν ήταν αδιάφορος και δια τα σωματικά τραύματα του ανθρώπου.

Η αγάπη και το άπειρο έλεος του Κυρίου καταγράφεται από τον   ευαγγελιστή Ματθαίο στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, όταν συγγενείς και φίλοι οδηγούν τον παράλυτο της Καπερναούμ στο Μέγα Ιατρό της Ψυχής και του σώματος.

Και εκείνος, ο των όλων Κύριος, βλέποντας την υπομονή και επιμονή, και μάλιστα όλως ιδιαιτέρως την πίστη των τραυματιοφορέων της αγάπης λέγει στον πονεμένο και συνάμα δυστυχισμένο άνθρωπο: «έχε θάρρος, παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου» και  συγχρόνως, αφού είδε την μνησικακία των Γραμματέων του Νόμου, λέγει και πάλιν στον παράλυτο: «σήκω επάνω  και περπάτει».

Και, ω του θαύματος! ο παραλυτικός σηκώθηκε από το κρεβάτι του πόνου και από το στρώμα των κακώσεων, και υγιής πλέον έρχεται στο σπίτι του, ενώ με τα χείλη του δοξολογεί τον Κύριο, που  του χάρισε την διπλή υγεία και στην  ψυχή και στου σώμα.

Δυστυχώς, πόσοι και πόσοι και σήμερα άνθρωποι, σ΄αυτή την εποχή που ζούμε, δεν φέρουν σωματικά και ψυχικά τραύματα, τα οποία δυστυχώς δημιουργούν ποικίλα προβλήματα και πολλάκις δισεπίλυτα.

Το γεγονός τούτο καταγράφεται και στις μέρες μας, διότι οι άνθρωποι ζουν μακριά από την πηγή της σωτηρίας τους, ζουν μακριά και αποκομμένοι από τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος.

Ο λεγόμενος νεώτερος πολιτισμός,  ο πολιτισμός της άρνησης, της απιστίας, της απομάκρυνσης από την αγάπη του Θεού Πατρός δημιουργεί πλείστα όσα σωματικά και ψυχικά τραύματα.

Αναρίθμητοι είναι οι ύπουλοι εχθροί που καταδυναστεύουν το ανθρώπινο σώμα και το οδηγούν στην απώλεια την καταστροφή, στον θάνατο τον σωματικό, πού είναι ο χωρισμός του σώματος από την ψυχή.

Φθόνοι, κακίες, μίση καταχρήσεις, πολυφαγία, πολυποσία, αλλά και ασελγεία, όλα αυτά δηλητηριάζουν το σώμα του ανθρώπου με αποτέλεσμα να πονά και να οδύρεται και πολλάκις να δαπανά και μεγάλα χρηματικά ποσά νομίζοντας ότι θα βρεί την υγεία του.

Όμως, εάν πραγματικά ο άνθρωπος αγαπά και θέλει να είναι σωματικά υγιής, οφείλει να ακολουθήσει, θα λέγαμε σήμερα, τις συνταγές της υγιούς πνευματικής  διατροφής, να ακολουθήσει με άλλα λόγια τις διδασκαλίες της αμωμήτου πίστης μας, να ακολουθήσει εκείνες τις συνταγές που καταγράφουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, Αυτοί οι τραυματιοφορείς της αγάπης Χριστού, και να μη λέγει ότι οι νηστείες είναι μόνο  δια τους κληρικούς και μοναχούς.

Η νηστεία και μάλιστα η αποχή από τις δηλητηριώδεις τροφές συμβάλλει τα μέγιστα στην ευεξία και υγεία του ανθρωπίνου σώματος και κατά συνέπεια και στην υγεία της ψυχής.

Ο άνθρωπος  πολύ περισσότερο οφείλει να φροντίζει  δια την υγεία της ψυχής του, η οποία υπερέχει της σωματικής υγείας. Δεν πρέπει να  γίνεται μάλιστα πολλάκις και  σύγκρισις αυτής καθ΄ εαυτής της μεγάλης διαφοράς, διότι η νόσος της ψυχής είναι η αμαρτία, «κακό που αρρωστία ψυχής» λέγει ο Μέγας  Βασίλειος, τα δε «οψώνια της αμαρτίας θάνατος εστί».

Ο αμαρτωλός άνθρωπος παραλύει όχι μόνο σωματικά αλλά και ηθικά. Οι σωματικές και ηθικές του δυνάμεις  αδυνατούν και ομοιάζει ο άνθρωπος αυτός με τον παράλυτο της σημερινής ευαγγελικής  περικοπής, τον «επί κλίνης βεβλημένον».

Υπάρχουν βεβαίως και ασθένειες τις οποίες η επιστήμη δεν μπορεί, δυστυχώς ακόμα και σήμερα παρά  την αλματώδη πρόοδο, να βρεί τα μέσα της θεραπείας και  ο άνθρωπος πονά επάνω στο κρεβάτι, ως άλλος παράλυτος του ευαγγελίου.

Όμως καμία μα καμία ασθένεια ψυχική όσον και αν είναι βαριά παραμένει αθεράπευτος, διότι ο ιατρός της  ψυχής είναι αυτός ο Ιησούς, ο Μόνος αληθινός Θεός.

Όπως το φώς του ηλίου ζωογονεί και επικρατεί παντού, έτσι και η ψυχή του χριστιανού φωτιζόμενη από το αληθινό φώς αγιάζεται, τελειοποιείται και διαχέεται από την θεία αίγλη και την χάρη του Αγίου Πνεύματος  και τότε ο χριστιανός άνθρωπος φωτίζεται από το Θαβώριο φως.

Ο Κύριός μας θεράπευσε τον παράλυτο της Καπερναούμ σωματικά  και ψυχικά, διότι είδε την πηγαία και αυθόρμητη πίστη, την υπομονή, την καρτερία, τόσο του παράλυτου όσο και εκείνων των ανθρώπων της  αγάπης που αψήφησαν κόπους και θυσίες προκειμένου να οδηγήσουν αυτόν κοντά στο Χριστό.

Ο Ιησούς  Χριστός και σήμερα θεραπεύει τις σωματικές και ψυχικές μας ασθένειες, αρκεί να τον πιστέψουμε και να τον πλησιάσουμε με μετάνοια ειλικρινή και τότε ας ζητήσουμε ταπεινά το έλεός Του, την ευσπλαχνία Του, την χάρη και την ευλογία Του.

Και Εκείνος ο Οποίος ήλθε να σώσει τον άνθρωπο από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, θα μας ελευθερώσει από τα  σωματικά τραύματα, αλλά πολύ περισσότερο από τα τραύματα της ψυχής μας  και καθαρούς θα μας εισαγάγει στην ουράνιο βασιλεία του Πατρός Του και δικού μας Πατέρα.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ας ζητήσουμε, λοιπόν, ταπεινώς και εμείς την βοήθεια του Σωτήρος Χριστού εργαζόμενοι υπέρ της σωτηρίας της ψυχής μας, τώρα που ακόμα υπάρχει χρόνος μετανοίας.

Τραυματιοφορείς της αγάπης υπάρχουν και για μας σήμερα, αυτοί δεν είναι άλλοι από τους  πνευματικούς της Εκκλησίας μας. Ας τους πλησιάσουμε δια να ακούσουμε και εμείς όπως άκουσε ο παράλυτος του σημερινοῦ ευαγγελικοῦ αναγνώσματος το: «θάρσει τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», και, «εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου».

ΑΜΗΝ.

Ο.Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ΜΑΤΘΑΙΟΥ: «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΡΟΥ, ΚΑΛΥΜΝΟΥ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε ΜΑΤΘΑΙΟΥ   5-7-2015

Αγαπητοί  μου  αδελφοί,

Ο  Κύριος, που  έκλεινε  ουρανούς , ήλθε στην γή εκουσίως δια να καταργήσει την τυραννική εξουσία  του Διαβόλου, πού ασκούσε  στις  ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων.

Ο Κύριος, των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων στην παρουσία των δύο δαιμονιζόμενων, της  σημερινής περικοπής  εκδιώκει  τα πονηρά  και ακάθαρτα πνεύματα, τους κακοποιούς δαίμονες, που για πολλά χρόνια βασάνιζαν αυτές τις δύο ψυχές, σωματικώς  και   ψυχικώς.

Με  κραυγές  με λόγια και έργα οι δαιμονιζόμενοι υποκινούμενοι από τα δαιμόνια φόβιζαν και ταλαιπωρούσαν του κατοίκους  της περιοχής των Γεγερσηνών. Φόβος και τρόμος ήταν δια τους  διερχομένους από τα μέρη εκείνα η παρουσία τους.

Οι δύο δαιμονιζόμενοι Γεγερσηνοί δυστυχείς, γυμνοί, βασανισμένοι από τις πονηρές δυνάμεις, των ακαθάρτων πνευμάτων εξερχόμενοι εκ των μνημείων πλησιάζουν τον  Μέγα Ιατρό της  ψυχής  και του  σώματος και αντί να πράξουν τις εντολές των δαιμονικών πνευμάτων προσέπεσαν και προσκύνησαν Αυτόν.

Ο Κύριος βλέποντας την οικτρά κατάσταση των δύο  αυτών ανθρώπων και ακούοντας από τα  στόματα  αυτών την φωνή του διαβόλου, “τι εμοί και σοί, υιέ του Θεού”, δίδει την λύση στις πονεμένες σωματικά  και ψυχικά  ψυχές, κάνει το θαύμα Του.

Ω! θαύμα υπερφυές, οι δύο  δαιμονιζόμενοι δια της  θείας χάριτος  ελευθερώθηκαν από τα πονηρά δαιμόνια που τους  βασάνιζαν σωματικά και ψυχικά επί έτη πολλά.

Επειδή ο Κύριος δια  του θαύματος πού  έκαμε, στους δύο εκείνους ανθρώπους,τα πονηρά δαιμόνια χάνουν την δύναμη τους ,χάνουν την εξουσία τους  ικετεύουν τον Χριστό να μη τα βασανίσει.  «΄Ηλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς»,αλλά ζητούν την άδεια  Του να εισέλθουν  στους χοίρους πού έβοσκαν σε  εκείνη  την περιοχή.

Με κακότητα και πονηριά,τα ακάθαρτα πνεύματα  σκέφθηκαν να βλάψουν τα συμφέροντα των κατοίκων εκείνης  της  περιοχής, αφού πλέον δεν είχαν καμία πλέον  εξουσία στους ποτέ δαιμονιζόμενους.

Ο Κύριος  τους επέτρεψε όχι γιατί ηθέλησε να υποχωρήσει στο αίτημα των πονηρών δαιμονίων αλλά δια να δώσει στους  Γεγερσηνούς ένα συγκλονιστικό μάθημα σεβασμό στο νόμο του Μωϋσέως. Οι Γεγερσηνοί  πού καταπατούσαν  με θρασύτητα τον Μωσαϊκό νόμο έτρεφαν χοίρους προς ίδιον όφελος

 Οι  δύο άνθρωποι ελευθερώθηκαν από την δαιμονική τυραννία, ανέπνευσαν τον αέρα της ελευθερίας και  ευχαρίστησαν  με όλη την καρδιά τους τον Κύριο,  «και ιματισμένοι και σωφρονούντες εκάθησαν παρά τους πόδας του Ιησού».

Οι χοιροβοσκοί έντρομοι από όσα είδαν, έτρεξαν  και είπαν τα γεγονότα στους συμπατριώτες τους και τότε πολλοί από τους κατοίκους  επήγαν  στην παραλία και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια  τα δύο θαύματα. Τους μεν συμπατριώτες τους ήσυχους, ήρεμους, ιματισμένους και σωφρονισμένους ,τους δε χοίρους πνιγμένους να  επιπλέουν στα νερά της λίμνης.

Η απληστία κυριεύει τους ανθρώπους, έργο του διαβόλου, και οι άπληστοι προτιμούν τα χρήματα της παρανομίας από τα δώρα της χάριτος, προτιμούν τον μαμωνά από τον Θεό! Και μάλιστα οικειοθελώς  λησμονούν,  το ότι αυτός ο κόσμος είναι πρόσκαιρος και μάταιος, και ότι όλα τα υλικά αγαθά μένουν εδώ.

Οι άνθρωποι  αυτοί δοσμένοι ψυχή τε και σώματι στα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά του κόσμου τούτου δεν θέλουν να  σκεφτούν ότι τα χρήματα τα  κτήματα και όλοι οι θησαυροί του κόσμου δεν μπορούν ποτέ να ικανοποιήσουν  τις ορέξεις  και  την απληστία τους, παράδειγμα  ο πλούσιος της ευαγγελικής περικοπής.

Δεν πρέπει ο άνθρωπος, εικόνα  Θεού, να κλείνει τα αυτιά του στην  στοργική πρόσκληση  του Σωτήρος Χριστού πού λέγει , «δεύτε οπίσω μου και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών», αλλά τουναντίον να γίνεται δυστυχώς υπάκουος στην δολία υπόσχεση του πονηρού , «ταύτα πάντα» τους χοίρους και τα προσωρινά αγαθά, θα σου τά δώσω, ένα με προσκυνήσης.

Αδελφοί μου,

Ας αφήσουμε τα υλικά αγαθά αυτά είναι πρόσκαιρα, διαλύονται και χάνονται ,εν ριπή οφθαλμού. Ας το εννοήσουμε όλοι ,το πραγματικό μας συμφέρον  είναι η σωτηρία της ψυχής μας.  Σ΄αυτό μας προτρέπει ο Κύριος λέγοντας «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην  αυτού».  ΑΜΗΝ

Ο.Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ – Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ , 7.6.2015 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ.Παισίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ – Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ , 7.6.2015

Αγαπητοί  μου  αδελφοί,

Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα πανήγυρη ιερά και μεγαλοπρεπή, εορτάζει την εορτή των Αγίων Πάντων, οι οποίοι ομολόγησαν Πατέρα,Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα Ομοούσιον και αχώριστον. Αγωνίστηκαν γενναία κατά της κακίας του κόσμου τούτου και αγωνίστηκαν με την χάρη του Χριστού τον αγώνα τον καλό και επέτυχαν δια της κατά Χριστόν ζωής τους να γίνουν μέτοχοι της αιωνίου βασιλείας.

Χαίρει, λοιπόν, σήμερα ο ουρανός και ευφραίνεται η γή και η στρατευόμενη επί γης του Χριστού Εκκλησία τιμά με ύμνους και ωδές πνευματικές τα πανάξια τέκνα της, τους αγίους της και προβάλλει τούτους προς μίμηση.

Είναι αναρίθμητοι οι άγιοι, οι οποίοι ως εύοσμα άνθη, ως αστέρες πολύφωτοι του νοητού της Εκκλησίας στερεώματος έλαμψαν και διαλάμπουν στο διηνεκές, εν τη Εκκλησία του Χριστού. Είναι αναρίθμητοι οι άγιοι πού – εν λόγοις και έργοις, εν διδαχαίς και εν θαύμασι – δίκαια σήμερα τους τιμά η Εκκλησία και γεραίρει με άσματα, με ψαλμούς και ύμνους την μνήμη τους.

«Δεύτε πιστοί, σήμερον χορείαν επικροτήσαντες, ευσεβώς πανηγυρίσωμεν, και των αγίων Πάντων την ένδοξον και σεβάσμιον μνήμην ενδόξως τιμήσωμεν, λέγοντες, Χαίρετε Απόστολοι ένδοξοι, Προφήται και Μάρτυρες, και Ιεράρχαι, Χαίρετε οσίων ο δήμος και των δικαίων, Χαίρετε τιμίων γυναικών ο χορός μετά της Αειπαρθένου Μαρίας».

Η τιμή τους, υπό της στρατευόμενης του Χριστού Εκκλησίας, είναι δόξα του Θεού, ο οποίος γνωρίζει και θέλει να αμείβει τους ενάρετους και αγίους Του.  Η τιμή των αγίων είναι δόξα του Θεού, ο Οποίος αγίασε Αυτούς με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, αφού και αυτοί ομολόγησαν τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού.

Η σταθερή ομολογία στον Χριστό φέρει τον άνθρωπο στην αιώνια μακαριότητα, εκεί πού δεν υπάρχει ούτε λύπη, ούτε στεναγμός, αλλά ζωή χαράς και ευλογίας, ενώ απεναντίας η άρνηση στον Χριστό φέρει την αιώνια καταδίκη, την αιώνια απομάκρυνση του ανθρώπου από την αγκαλιά του Θεού Πατέρα.

Ο πρωτοκορυφαίος των Αποστόλων, ο Πέτρος, στην πρώτη επιστολή του (κεφ. β, στιχ. 2-5) λέγει, «πετάξετε από πάνω σας κάθε είδους κακία, κάθε δολιότητα, υποκρισία, φθόνο και κάθε είδους κακογλωσσία».

Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι και τις ημέρες μας, πού ενώ με τα χείλη τους ομολογούν τις αλήθειες της  χριστιανικής θρησκείας, όμως η καρδιά τους «πόρρω απέχει» από τις αλήθειες του Ευαγγελίου.

Οι άνθρωποι αυτοί γίνονται εργάτες του διαβόλου και τοις αγγέλοις  αυτού. Ομιλούν μεγαλοφώνως για τον Θεό, προσεύχονται τακτικά, νηστεύουν και φέρουν σταυρό στο στήθος τους, αλλά έχουν μίσος και κακία και εκδίκηση για τον συνάνθρωπό τους, όπως κακία και μίσος έχει ο μνησίκακος διάβολος.

Ο Σατανάς ποτέ δεν θα παύσει να ζηλεύει και να πολεμά τον άνθρωπο, και «ως λέων ωρυόμενος… ζητών τινα καταπίη», και πάντοτε δολίως ρίπτει τη σαγήνη του και χρησιμοποιεί για τον σκοπό του και τέχνες και  τεχνίτες που να εργάζονται νυχθημερόν για το καταστρεπτικό έργο του μέχρι της  ολοκληρωτικής κατάργησης του κράτους του.

Οι μαγείες, μαντείες, μαγγανείες, αστρομαντείες, τα ξόρκια και τα τοιαύτα, δυστυχώς και στις ημέρες  μας ακούγονται, λέγονται και πράττονται και για όλα αυτά ενεργούν ύπουλα οι μάγοι, οι άνθρωποι εκείνοι που δεν ζούν την κατά Χριστό ζωή, αλλά μακριά από τον Χριστό εργάζονται τα έργα του σκότους, του αιώνος τούτου.

Η ψυχή τους μαύρη από τις αμαρτίες, δεν αισθάνονται καμία συγκίνηση και αίσθηση για κάτι το πνευματικό, το άγιο, το ιερό, και καθώς η βροχή δεν επηρεάζει τους βράχους από γρανίτη, έτσι και από τους εργάτες της ανομίας και της παρανομίας απουσιάζει παντελώς και δεν τους επηρεάζει η χάρις, το έλεος και η αγάπη του Θεού Πατρός.

Οι εργάτες αυτοί, άνδρες ή γυναίκες, ομοιάζουν με τάφους κεκονιαμένους πού έξωθεν μεν φαίνονται  ωραίοι, έσωθεν δε είναι γεμάτοι από ακαθαρσίες.

Οι εργάτες αυτοί της παρανομίας προφασίζονται δήθεν το καλό και χρησιμοποιούν διάφορα μαγικά εργαλεία και νομίζουν ότι με το να επικαλούνται την βοήθεια του σατανά, θα κάμουν καλό στο θύμα τους, στον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο, προς χάρη του εντολέα τους, που δυστυχώς και από αυτόν απουσιάζει η χάρις του Θεού «η σωτήριος πάσιν ανθρώποις».

Το πνεύμα του διαβόλου, «το κωφό και άλαλο», επικαλούνται οι μάγοι, οι μάγισσες και με τα διάφορα εργαλεία και τεχνάσματα που επινοούνται από τον αρχηγό της πλάνης, τον σατανά, ενεργούν με σκοπό να επιτύχουν το ζητούμενο κατά του θύματός τους.

Σε περιόδους ηθικής διαφθοράς, ασέβειας ή ολιγοπιστίας, και κατάπτωσης του ανθρώπου, υπάρχει και ακμάζει η μαγεία. Αυτό το γεγονός δυστυχώς κυριαρχεί και στις μέρες μας προς χαρά του Διαβόλου, του αρχηγού της πονηρίας.

Αδελφοί μου,

Βεβαίως πολλοί ακούνε να διαδίδονται πολλά θαύματα της μαγείας, μερικοί μάλιστα ομολογούν ότι είδαν και έζησαν τέτοια γεγονότα, αν και πολλές φορές, πολλοί αδελφοί μας, έχουν την ψευδαίσθηση ότι βλέπουν και ακούν, ενώ στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει τίποτε.

Είναι γεγονός ότι το κακό προήλθε στον κόσμο, από την παράβαση της εντολής του Θεού, και κατά συνέπεια η παράβαση της εντολής αποτέλεσμα είχε την διάσπαση του ανθρώπου από την κοινωνία μετά του Θεού Πατρός. Τούτο το κακό, μπορεί να θεραπευθεί μόνο με την υπακοή του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού Πατρός, και την μετ’ Αυτού επανασύνδεσή του.

Την δυνατότητα αυτή και μόνο αυτή προσέφερε Εκείνος που έκλεινε ουρανούς, με την ενανθρώπησή Του, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Οποίος συνέτριψε το κράτος και την δύναμη του διαβόλου και εχαρίσατο ζωήν αιώνιον εις τον κόσμον.

Μην φοβείστε, αδελφοί, τους εργάτες της πλάνης, και δολιότητας, μη φοβείστε τα μάγεια και τις  συναφές ένεργειες του Διαβόλου και των εργατών αυτού, αλλά ομολογούντες Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα,Τριάδα Ομοούσιο και αχώριστο, μένετε  πιστοί στον εν Τριάδι Θεώ παρ’ ου πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον».

Παράδειγμα έχουμε προς μίμηση τους Αγίους Πάντες, που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας.

Οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεομήτορος, «δια πίστεως κατηγωνήσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω».

ΑΜΗΝ.  Ο.Λ.Κ.Α.Π. 

KYΡΙΑΚΗ ΙΔ ΛΟΥΚΑ «τι σοι θέλεις ποιήσω;» ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΩ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ κ. κ. ΠΑΙΣΙΟΥ

«τι σοι θέλεις ποιήσω;»

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  κ. ΠΑΙΣΙΟΥ   


Αγαπητοί μου  αδελφοί,


Στις απεγνωσμένες παρακλητικές κραυγές του τυφλού της  σημερινής ευαγγελικής περικοπής, έρχεται ο Μέγας ο Ιατρός, της  ψυχής  και του σώματος, και ερωτά «τί θέλεις να σου κάμω;» και εκείνος του λέγει «Κύριε, θέλω να αποκτήσω το φώς μου».


Δεν ζήτησε χρήματα, αλλά ζήτησε από το Φώς της ζωής το φως των οφθαλμών του. Δεν θέλω και δεν ζητώ άλλα επίγεια αγαθά, θέλω μόνο το φώς μου, θέλω να δω τον ωραίο τούτο κόσμο, που το πανσθενές χέρι του Θεού δημιούργησε δια τον άνθρωπο.



Και ο Κύριος που είδε την πίστη του τυφλού αυτού ανθρώπου του λέγει: «ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». Και ο ποτέ τυφλός απέκτησε το φως του, δια του οποίου είδε το αληθινό φώς, το φως της σωτηρίας του, είδε με τα μάτια του σώματός του τον Κύριο, και «ηκολούθει  αυτώ  δοξάζων τον Θεόν», σε απάντηση όλων εκείνων που τον μάλωναν να  σιωπήσει και να  μη  ενοχλεί τον Κύριο.


Η χριστιανική πίστη, που είναι αλήθεια, φως και ζωή, καταδιώχθηκε και καταδιώκεται από την κακία πολλών ανθρώπων, οι οποίοι δεν θέλουν να επικρατήσει στον κόσμο η αγάπη, η αλήθεια, το φώς, αλλά επιζητούν και επιδιώκουν το σκοτάδι, την ανομία, το ψεύδος.


Οι της ανομίας και του σκοταδισμού αυτοί άνθρωποι, θέλοντας να κάνουν τους προοδευτικούς με τις διάφορες θεωρίες τους, συσκοτίζουν και φανατίζουν πολλούς χριστιανούς, οι δε διδασκαλίες τους πόρρω απέχουν από την χριστιανική αλήθεια.


Το μίσος και η κακία τους κατά της αληθούς πίστης είναι τόσο εμπαθής, που χωρίς φόβο και πάθος διακηρύττουν ότι η εποχή αυτή είναι εποχή της προόδου και της επιστήμης, είναι εποχή των φώτων, των τεχνών και των ηλεκτρονικών επιτευγμάτων και κατά ακολουθία δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τις θρησκευτικές αρχές.


Έτσι, χλευάζεται από τους νεωτεριστές σοφιστές η χριστιανική αλήθεια του Ευαγγελίου και περιφρονούνται οι ωραίες εκείνες χριστιανικές διδασκαλίες και παραδόσεις των αοιδίμων μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της επί γης στρατευομένης του Χριστού Εκκλησίας, όπως περιφρονήθηκε και χλευάστηκε από το πλήθος ο τυφλός του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος· «και οι προάγοντες επετίμων αυτόν ίνα σιωπήσει».


Οι άσοφοι αυτοί νεωτεριστές, υπό το πρόσχημα της επιστήμης και της ελευθερίας των ιδεών, εισάγουν νέες αρχές και νέα ήθη ως δείγμα δήθεν πολιτισμού και προόδου των κοινωνιών.


Οι μη έχοντες μέσα τους τον Χριστό και ζώντες ουχί την κατά Χριστό ζωή και αλήθεια, οι των μύθων εραστές, η διδασκαλία τους είναι διδασκαλία τύφλωσης, είναι θάνατος πνευματικός, τουτέστι χωρισμός από τον μόνον αληθινό Θεόν και  «ον απέστειλας εις  κόσμον  Ιησούν Χριστόν».


Εκείνοι που προσπαθούν να διαστρέψουν με τις δικές τους θεωρίες, με τις δικές τους ανόητες διδασκαλίες «τας οδούς Κυρίου τας ευθείας» και  επιζητούν με μέσα απατηλά στις ημέρες μας να εμποδίσουν να λάμψει η αλήθεια, το φώς και η ζωή, αυτοί είναι όργανα του Διαβόλου. Δια τούτο ο Κύριος λέγει: «ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι ού το σκάνδαλον έρχεται».


Αγαπητοί μου αδελφοί,


Πολλοί είναι οι κίνδυνοι της σωτηρίας της ψυχής μας κατά την σημερινή πεπολιτισμένη εποχή - που ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε -  και είναι γεγονός ότι «διαβαίνομεν εν μέσω παγίδων πολλών».


Δυστυχώς πολλοί κύνες μας έχουν κυκλώσει και προσπαθούν να μας  κατασπαράξουν. Λύκοι με ένδυμα προβάτου περιάγουν τους δρόμους και τις πλατείες και τις οικίες μας και επιζητούν έναν προσήλυτο.


Όπου και να στρέψουμε το βλέμμα μας υπάρχουν κίνδυνοι, βάραθρα και παγίδες πολλές. Ξενόφερτες διδασκαλίες μα και θεωρίες καθημερινώς ακούγονται τη δε κακείσε, που σκοπό έχουν να παραποιήσουν και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια του Ευαγγελίου.


Και εμείς, σε αυτή την απατηλή επιδρομή, σε αυτή τη λαίλαπα της αθεΐας, πως πρέπει να αντιδράσουμε ως χριστιανοί; τί πρέπει να κάμουμε ούτως ώστε να μην πέσουμε στις παγίδες του Διαβόλου;


Αυτό που  πρέπει να κάνουμε είναι να οπλιστούμε ως «θώρακα» με τα ισχυρά όπλα την πίστη και την προσευχή, και ως ο τυφλός ας φωνάζουμε συνεχώς και αδιαλείπτως: «Ιησού, υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με».
Αγαπητοί μου αδελφοί,


Ως ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ας επιμείνουμε και εμείς να γνωρίσουμε το φως, την ζωή, την αλήθεια, που είναι ο μόνος αληθινός Θεός, και αγωνιζόμενοι τον αγώνα το καλό, τον ωραίο και τον ηθικό, ας βαδίζουμε το δρόμο της αρετής, «ουχί ως άσοφοι άλλως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισί»· δια να ακούσουμε και εμείς από τον Θεάνθρωπο Ιησού το «τί σοι θέλεις ποιήσω;» και το «ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». ΑΜΗΝ.         Ο 

Λ.Κ.Α.Π.

«Διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρον ακολούθει μοι» Κήρυγμα επί του Ευαγγελίου της Κυριακής ΙΓ' Λουκά Υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου Κω και Αστυπάλαιας κ.κ. Παισίου

«Διάδος πτωχοίς και  έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρον ακολούθει μοι»
Αγαπητοί  μου αδελφοί,
Στην σημερινή  ευαγγελική  περικοπή, η οποία αποτελεί τον χρυσούν κανόνα της μεγάλης διδασκαλίας του Θεανθρώπου Ιησού, καταγράφονται η αγάπη και η αγαθοεργία, μεγάλες  αρετές  που πρέπει ο κάθε χριστιανός να πράττει, χωρίς διάκριση σε κάθε άνθρωπο πού έχει την ανάγκη και χρήζει της  βοήθειας του.
Η αγάπη προς όλους τους ανθρώπους  χωρίς διάκριση, μάλιστα δε προς στους δυστυχείς και πτωχούς και πονεμένους, είναι η αληθινή αρετή και συνθήκη απαραίτητος δια την  απόκτηση  της κληρονομιάς των αιωνίων και αφθάρτων αγαθών· «διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ».

Ο πλούσιος της  σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ενώ  τηρούσε κατά γράμμα τις δέκα  εντολές, έλλειπε  όμως από αυτόν η πρώτη και μεγάλη εντολή, η εντολή της αγάπης.

Στην ψυχή του η αγάπη προς τους πτωχούς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους ήταν ξένη και ως εκ τούτου ήταν σκληρός  και απάνθρωπος, δεν αγαπούσε τους πτωχούς, δεν  ήταν φιλόπτωχος, φιλεύσπλαχνος, φιλάνθρωπος.
Αν και είχε  ακούσει  την διδασκαλία  του Σωτήρος Χριστού και ζητούσε επιμόνως από τον Κύριο να γνωρίσει το πως θα κερδίσει την βασιλεία των ουρανών, εν τούτοις δεν απαρνείται  τον πλούτο, αλλά δέσμιος αυτού κινείται ζητώντας τα  πρόσκαιρα  και μάταια αγαθά, αγνοώντας το «μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει και όπου  κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι».
Η προσήλωσή του προς τα εφήμερα  και πρόσκαιρα αγαθά  του κόσμου τούτου  είχαν σκληρύνει την καρδιά του και δεν ήθελε να πιστέψει ότι όλα  εδώ στη γη μένουν και ότι «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα».
Διά τον νομομαθή και πλούσιο αυτό νέο δεν υπήρχε ούτε πτωχός, ούτε ταλαίπωρος, ούτε δυστυχής  άνθρωπος· μόνο τον εαυτό του σκέπτεται και  δεν πονά κανένα, μα κανένα συνάνθρωπό του, δεν πονά και δεν συμμερίζεται τον πόνο και την δυστυχία του πτωχού αδελφού του.
Ο πλούσιος αυτός αλλά και άρχοντας του λαού δεν ενεργεί και δεν πράττει εκείνα που λέγει ο νόμος του Θεού: «αγαπήσεις  τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Δεν γνωρίζει την αρετή της  φιλοπτωχίας, δεν πράττει, όπως οφείλει κατά τον νόμο, την αρετή της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης.
Η φιλανθρωπία, η μεγάλη αυτή αρετή με  την οποία ο άνθρωπος κερδίζει την ουράνιο βασιλεία, είναι δι΄αυτόν ξένη. Στην προτροπή από τον φιλάνθρωπο Κύριο ότι, «ένα ακόμη σου λείπει, πώλησε όλα όσα έχεις και μοίρασέ τα στους πτωχούς και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς και έλα να με ακολουθήσεις», αυτός κλαίει και λυπάται, διότι ήταν «πλούσιος σφόδρα».
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, που αποτελεί τον χρυσούν κανόνα της  μεγάλης διδασκαλίας του Κυρίου μας, καλεί τον άνθρωπο της κάθε  εποχής,  και  ιδιαίτερα τον  χριστιανό που  γνωρίζει το άγιο ευαγγέλιο, να δείξει  την αγάπη προς  τους πτωχούς, εάν θέλει να κερδίσει την αιώνιο βασιλεία.
Η φιλοπτωχία είναι αρετή μεγάλη, την οποία οφείλει να εκτελεί ο χριστιανός χωρίς καμία διάκριση και  μάλιστα πρέπει η φιλοπτωχία  να γίνεται κατά το θέλημα  του πρώτου και μεγάλου Φιλανθρώπου  του Ιησού Χριστού, ο Οποίος πτώχευσε δια να  πλουτίσει τον παραπεσόντα στην αμαρτία  άνθρωπο και να τον ενώσει με τον  ουράνιο Πατέρα Του.
Δεν αρκεί όμως μόνο να προσφέρει κανείς υλική βοήθεια στον πτωχό και αδύναμο άνθρωπο, αλλά η προσφορά αυτή πρέπει να γίνεται μετά πολλής  προσοχής και διάκρισης και με μεγάλη μυστικότητα κατά το πρόσταγμα του Κυρίου Ιησού: «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η  δεξιά σου».
Δυστυχώς πολλοί πλούσιοι πολλές φορές ευεργετούν τους πτωχούς, όχι από αγάπη αλλά για επίδειξη και υπερηφάνεια, από ιδιοτέλεια, και με τελικό σκοπό το πώς να φανούν στον περίγυρό τους ότι  είναι ελεήμονες, είναι φιλάθρωποι, είναι φιλόπτωχοι και ενεργούν κατά το΄Αγιον Ευαγγέλιο.
Οι άνθρωποι αυτοί ομοιάζουν με τον άρχοντα πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ο οποίος «περίλυπος εγένετο, ήν γάρ πλούσιος σφόδρα», καθώς και με τον τυπολάτρη και κομπορρήμονα Φαρισαίο, οποίος με ελαφρά την συνείδηση έλεγε: «εγώ δίνω το δέκατο από όλα όσα αποκτώ».
Ας γνωρίζουν οι άνθρωποι αυτοί ότι την βοήθεια την οποίαν προσφέρουν στους πτωχούς, δια να φανούν ότι κάμνουν έργο φιλανθρωπίας, δεν είναι αγνή, δεν είναι ταπεινή, δεν είναι ευάρεστη στον Θεό και δεν ωφελεί τελικά την ψυχή τους: «Αμήν γάρ λέγω  υμίν, ότι απέχουσι από τον μισθόν αυτών».
Ευτυχείς είναι οι άνθρωποι εκείνοι, που από ειλικρινή αγάπη συντρέχουν και βοηθούν τους πτωχούς και ανακουφίζουν τις δυστυχίες τους: «Ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεώ».
Ο φιλόπτωχος και ο ευεργετικός άνθρωπος λαμβάνει πλούσια την αμοιβή και ανταπόδοση, ενώ αντίθετα ο άσπλαχνος και εδώ στη γη τιμωρείται αλλά και κατά την μέλλουσα κρίση θα  στερηθεί των αιωνίων αγαθών: «κρίσις», λέγει η αγία Γραφή, «τω μη ποιήσαντι έλεος».
Ο Πτωχεύσας δια τον άνθρωπο Κύριος δεν καταδικάζει τον πλούτο, αλλά καταδικάζει την κακή χρήση του πλούτου, καταδικάζει τον άνθρωπο εκείνο που δεν συμμερίζεται τον αδελφό του στην ανάγκη του, στην θλίψη του, στην στενοχώρια του.
Ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει καλή χρήση των αγαθών που του έδωσε ο Δωροδότης Θεός και μάλιστα δεν τα  αξιοποιεί κατά το ευαγγέλιο και δεν κάμνει πράξη το «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων βρώματα ομοίως ποιήτω».
Εάν ο άνθρωπος, ο πλούσιος άνθρωπος, πράξει  κατά το ευαγγέλιο και βοηθήσει τον πτωχό συνάνθρωπό του, τότε  πραγματικά αισθάνεται χαρά και αγαλλίαση ότι έκαμε μία καλή και θεάρεστη πράξη.
Αντιθέτως, εκείνος ο άνθρωπος πού έχει και κατέχει και δεν ανταποκρίνεται στην εντολή της αγάπης, μένει ξένος και μακριά από την πραγματικότητα αυτής της ζωής, και μάλιστα εν γνώσει του, δεν ακολουθεί την προσταγή του Κυρίου το «δεύρο ακολούθει μοι.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η φιλοπτωχία, την οποία μας καλεί να πράξουμε η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι αρετή μεγάλη και εκδήλωση καθαρή της χριστιανικής αγάπης και μάλιστα κατά τους πατέρας της Εκκλησίας μας Μέγα Αντώνιο, Μέγα Βασίλειο, Ιωάννη τον Χρυσόστομο, Ιωάννη τον Ελεήμονα…. είναι το κλειδί δια να ανοίξει κανείς την είσοδο του Παραδείσου.
Δια τούτο ας  μη περιφρονούμε τους  πτωχούς και αδυνάτους συνανθρώπους μας, εάν θέλουμε και επιζητούμε και εμείς να έχουμε θησαυρό στους ουρανούς. Αλλά χωρίς καμία διάκριση να ανοίγουμε την πόρτα μας σ΄εκείνους που την κτυπούν και ζητούν την βοήθεια μας, δια να ανοίξει και για εμάς διάπλατα η πύλη του παραδείσου την ημέρα εκείνη την μεγάλη και φωταυγή.
Το «διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ», οι λόγοι αυτοί του Θεανθρώπου Ιησού ας πληρούν τις καρδίες μας όλες τις ημέρες της επί γης παρουσίας μας, εάν θέλουμε να έχουμε αναφαίρετο θησαυρό στους ουρανίους θαλάμους.

ΑΜΗΝ.
Ο.Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου Κώ και Αστυπάλαιας κ.κ. Παισίου

Αγαπητοί μου  αδελφοί,

Ήλθεν, ο των όλων Κύριος  εξ’ ουρανού, και έγινε άνθρωπος ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου για να φωτίσει τον πεπτωκότα άνθρωπο με το φώς της αλήθειας, με το φώς της ζωής.

Ήλθεν ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, γενόμενος υπό γυναικός, γενόμενος υπό της Παρθένου Μαρίας για να ενώσει τα διεστώτα, να ενώσει τον Θεό με τον πεπτωκότα άνθρωπο, να ενώσει τον ουρανό με την γή.

Ήλθεν ο πρώτος σπορεύς όλων των αιώνων να σπείρει στις άγονες και ακαλλιέργητες ψυχές των ανθρώπων την αγάπη, «την πάντα  νούν υπερέχουσα» κατά τον θείο Παύλο.

Ήλθεν ο Χριστός εκουσίως, γενόμενος άνθρωπος, για να κηρύξει το χαρμόσυνο μήνυμα της βασιλείας του Θεού, και να  γιατρέψει πάσα σωματική και ψυχική αρρώστια του λαού, του  καθημένου «εν σκότει και σκιά θανάτου».

Ήλθεν το φώς της ζωής, για να φωτίσει με τον θεϊκό λόγον Του τις καρδιές των ανθρώπων και να τις χαριτώσει και να τις επαναφέρει στην αγκαλιά του Θεού Πατρός, παρά του Οποίου πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειο.

Ήλθεν ο Χριστός για να καλλιεργήσει το γεώργιο του Θεού Πατρός, το χωράφι του Θεού, και να το παραδώσει γόνιμο στο Πατέρα του με εσοδειά , καρπούς  αξίους  της ματανοίας.

Αυτή  την  δύναμη είχε  και έχει ανά τους  αιώνες, ο θεϊκός  λόγος του Σωτήρος  Χριστού, να  καλλιεργήσει καλές και αγαθές ψυχές δεκτικές στο μέγα μήνυμα της σωτηρίας.

Αυτό το μέγα μήνυμα της σωτηρίας του ανθρώπου καταγράφεται στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, στην παραβολή που ακούσαμε του σπορέως.

Ο λόγος του Θεού που πέφτει στην αγαθή  γή, στην μαλακή γή, στην εύφορο γή, στην καλλιεργημένη γη, στην αγνή ψυχή  ριζώνει και αυξάνει και παράγει καρπό εκατό φορές περισσότερο, «και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα».

Ο σπόρος που έπεσε στην αγαθή, στην μαλακή, στην εύφορο γή ,στην καλλιεργημένη ψυχή  και  «φυέν» έδωσε τους   καρπούς της αγάπης, της αλληλεγγύης, της χαράς, της ενώσεως, της φιλανθρωπίας, της αγαθοεργίας και όλων εκείνων των αρετών πού πρέπει να κοσμούν κάθε χριστιανό.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ό  λόγος του Θεού, το ευαγγέλιο της αγάπης, της σωτηρίας, της ευσπλαχνίας, της φιλανθρωπίας, της αγαθοεργίας και όλων  εκείνων των καρπών της μετανοίας έχει μία μυστηριακή εσωτερική  δύναμη, την δύναμη της ενώσεως του ανθρώπου με τον Θεό.

Αυτή την μυστηριακή εσωτερική  δύναμη την αντιλαμβάνεται εκείνος ο άνθρωπος πού  πιστεύει ακράδαντα στην θεία  επέμβαση του Θεού Πατρός και ακούει τον  λόγο του Θεού, ο οποίος είναι χθές και σήμερα ο αυτός και στους  αιώνας.

«Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλλάσσοντες αυτόν».

Ο λόγος του Θεού είναι φώς, είναι ζωή, είναι αλήθεια για τους αγαθούς Χριστιανούς. Ο λόγος του Θεού αναμόρφωσε κοινωνίες και έθνη, αναγέννησε καρδιές ανθρώπων και δημιούργησε μάρτυρες της αληθείας σε δυσκόλους καιρούς  και χρόνους και της Εκκλησίας μας και του  γένους μας.

Λαοί και έθνη πού  ευρίσκοντο στο σκοτάδι, της απιστίας, και της αθείας και ζούσα μακριά από  την θεϊκή αγάπη δια του  θείου  κηρύγματος πίστεψαν  στον αληθινό Θεό και ών απέστειλε Ιησού Χριστό.

Ο Χριστός, λοιπόν, υπήκοος γενόμενος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού, ήλθε για να κηρύξει το χαρμόσυνο μήνυμα της βασιλείας των ουρανών, και να σώσει κάθε  πονεμένη ψυχή από την αμαρτία και να την οδηγήσει στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα  Του.

Ο λόγος του Κυρίου πάντοτε ο αυτός  φέρει το θεϊκό κύρος πού μεταμορφώνει τον άνθρωπο και τον ενώνει με τον Πλάστη  και Δημιουργό του ουρανού και της γής.

Ας ακούσουμε κι εμείς τον λόγο του Θεού και ας ριζωθεί στις ψυχές μας , εάν θέλουμε να γίνουμε κι εμείς γη αγαθή, γή καλή, γή γόνιμη, γή καρποφόρα και έτσι καρποφορούντες καρπούς αξίους της μετανοίας θα τύχουμε της  αιωνίας ζωής και θείας μακαριότητας παρά του Θεού Πατρός. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» .ΑΜΗΝ.  Ο Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ «Και έτερον ἐπεσεν επί την γην την αγαθἠν και φυέν εποίησεν καρπόν εκατονταπλασίονα» Του μητροπολίτη Λέρου-Καλύμνου-Αστυπάλαιας Παΐσιου

Αγαπητοι μου αδελφοί,
Ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, διά της ωραίας παραβολής του σπορέως που ακούσαμε σήμερα διδάσκει ανά τους αιώνας την θαυμαστή δύναμη του θείου λόγου, ήτοι του θείου κηρύγματος δια την καλλιέργεια της ψυχής παντός χρηστού και αγαθού ανθρώπου.

Ο λόγος του Κυρίου είναι ο σπόρος, ο οποίος εάν πέσει στη γή την καλλιεργημένη, στην καθαρή από πέτρες και αγκάθια και αγνή ψυχή του ανθρώπου, ουχί μόνο βλαστάνει, μεγαλώνει, και καρποφορεί, αλλά και η καρποφορία είναι σε αριθμό μεγάλη, πλούσια και ωφέλιμος δια τον άνθρωπο.

Και ερωτά ο άνθρωπος της κάθε εποχής, και ιδιαίτερα αυτής της δήθεν προηγμένης εποχής με τις διάφορες θεωρίες και συνθήματα που καθημερινά αναφύονται, «τί είναι ο λόγος του Θεού και ποια δύναμη έχει;».

Την απάντηση δίδει αυτή η Εκκλησία του Χριστού, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία: ο Θείος λόγος είναι η αποκάλυψη του Αγίου θελήματος του Θεού και η διδασκαλία την οποία ο Μονογενής Υιός Του έφερε στο κόσμο ως θησαυρό πολύτιμο, «γενόμενος υπήκοος θανάτου, θανάτου δε σταυρού».

Ο λόγος του Θεού είναι γραπτός στην αγία Γραφή, στον κανόνα της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και άγραφος στην ιερά παράδοση, η οποία παραδόθηκε από τους θεόπνευστους αποστόλους, τις άγιες και ιερές Συνόδους, από την διδασκαλία και τα συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας, και η οποία ιερά Παρόδοση είναι ισότιμος, ισόκυρος, ισοδύναμος και ισοστάσιος της Αγίας γραφής.

Ο Θείος λόγος όσο και αν είναι εξωτερικώς απλούς, έχει όμως βαθιές εσωτερικές ρίζες, έχει ηθική δύναμη και ζωή που μεταβάλλει και ανακαινίζει τις ψυχές των ανθρώπων, εν αγίω Πνεύματι, σε αγιασμό και καρποφορία.

Αυτή η εσωτερική θεία μεταβολή, αυτή η θεία ανακαίνιση είχε ως αποτέλεσμα να φωτιστούν πλήθη αναρίθμητα ανθρώπων, τα ευρισκόμενα «εν σκότει και σκιά θανάτου» και να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό, τον Θεό της αγάπης, της ειρήνης, του ελέους και των οικτιρμών.

Ο «επί την γήν την αγαθήν» - όπως ακριβώς μας λέγει ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Κύριος της Δόξης στην σημερινή ευαγγελική περικοπή - πεσών σπόρος είναι οι καρδιές των αγαθών εκείνων χριστιανών, οι οποίοι ακούνε τον θείο λόγο, ήτοι το θείο κήρυγμα «εν καρδία καλή και αγαθή» και όχι μόνο αλλά το δέχονται και προπάντων πιστεύουν και αναγνωρίζουν ότι δι΄ αυτού μπορούν να κερδίσουν τα ουράνια αγαθά, και τότε, κατά το ευαγγελικό, «κατέχουσι και καρποφορούσι».

Οι άνθρωποι αυτοί, που ακούνε και δέχονται με χαρά ανεκλάλητο το θείο λόγο, ο οποίος είναι γλυκύτερος από το μέλι, και μάλιστα στη ζωή τους έχουν ως πυξίδα τις θείες εντολές και υπομένουν με καρτερία τις θλίψεις και τους πειρασμούς, οι άνθρωποι αυτοί αυξάνουν στον πνευματικό αγρό της Εκκλησίας του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκάλυψης.

Η αγαθή τους ψυχή ευφραίνεται και αγάλλεται για τα θεία και ουράνια και - «εν μέσω παγίδων πολλών διαβαίνοντες» - δεν διακατέχονται από κακία, πάθος ή μίσος, αλλά απεναντίας με την προσευχή και την μελέτη της θεοπνεύστου Αγίας Γραφής διαφεύγουν τα ωψώνια της αμαρτίας, που είναι θάνατος πνευματικός, ήτοι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό.

«Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν».

Η καρδιά κάθε χριστιανού παραμένει «γή αγαθή», όταν περιλούζεται με το Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα το ʼγιο, το οποίο τρέφει, ζωογονεί και καθαρίζει από κάθε πονηρή επιθυμία τον άνθρωπο, τον άνθρωπο που πιστεύει και ομολογεί Πατέρα, Υιό και ʼγιο Πνεύμα, Τριάδα Ομοούσιο και αχώριστο.

Όσον ο άνθρωπος προάγεται ηθικά, εν αγίω Πνεύματι, μορφώνεται εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου δια του θείου λόγου, τόσο και η καρδιά του γίνεται καλύτερη, η πίστη του αυξάνεται και το ʼγιο Πνεύμα συγκροτεί και συνέχει το είναι του.

Ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος επί τούτοις λέγει επιγραμματικά: «Δια πολιτείας ἀνελθε, δια καθάρσεως κτήσαι το καθαρό…πράξις γαρ επίβασις θεωρίας».

Και ο ʼγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έλεγε ότι «οι φωνές και η διδασκαλία καθαίρουν την διάνοιαν και αναβιβάζουν τον νούν από την κατ΄αίσθησιν πραγματικότητα εις τα υψηλά».

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο λόγος του Θεού είναι φώς, είναι ζωή, είναι αλήθεια για τους αγαθούς χριστιανούς. Αυτός αναμόρφωσε κοινωνίες και έθνη, αυτός αναγέννησε τις καρδιές των ανθρώπων, αυτός δημιούργησε τους ήρωες της αρετής και τους μάρτυρες της αληθείας σε δύσκολους καιρούς και χρόνους.

Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά και οι επιφανείς και μεγάλοι ευεργέτες του γένους, εμπνεόμενοι από τους λόγους του Υιού και Λόγου του Θεού έγιναν οι πνευματικοί του γένους ταγοί, οι οποίοι καλλιέργησαν και αναμόρφωσαν με τον λόγο, τα έργα τους, το παράδειγμά τους ψυχές καθαρές χριστιανών Ορθοδόξων.

Ανάγκη και εμείς - στους δύσκολους αυτούς χρόνους - να ακούμε τον θείο λόγο και να μελετούμε αυτόν με πίστη και ευλάβεια. Να κλείνουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της αθεϊας, του εκμηδενισμού των πάντων και στις καθημερινές φωνασκίες εκείνων πού τα πάντα ισοπεδώνουν, τα πάντα υποτιμούν εμπνεόμενοι από ξενόφερτες θεωρίες.

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέγει: «ο ών εκ του Θεού τά ρήματα του Θεού ακούει».

Ας εργαστούμε και εμείς λοιπόν, αδελφοί μου, στον αμπελώνα του Κυρίου Ιησού πνευματικά, εάν θέλουμε να γίνουμε και εμείς γη καλή, γη αγαθή, γη γόνιμη, γη καρποφόρα και έτσι καρποφορούντες εν υπομονή θα τύχουμε της αιωνίου ζωής και θείας μακαριότητας παρά του Αθλοθέτη Χριστού. ΑΜΗΝ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ «Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη». του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίου

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο των όλων Κύριος, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού δεν ήλθε να καταλύσει τον Παλαιό Νόμο, τον Νόμο που έδωκε ο Θεός Πατέρας μας στον Μωυσή επάνω στο Θεοβάδιστο όρος του Σινά, αλλά ήλθε με δική του συγκατάβαση να τον «πληρώσει», να τον τελειοποιήσει: «Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον Νόμο ή τους Προφήτας, ούκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι».

Μ’ αυτά τα αδιάψευστα Θεία λόγια προς τους μαθητές του ο Κύριος διατρανώνει τον σκοπό της εν τω κόσμω παρουσίας του και συνάμα αποκαλύπτει το μέγα και σωτήριο έργο του, το οποίο καταγράφεται στο Άγιο Ευαγγέλιο.

Το Ευαγγέλιο, ο λόγος του Ιησού Χριστού, χθες και σήμερα το αυτό και στους αιώνες, δεν επιδέχεται καμία μα καμία προσθαφαίρεση, «ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται».

Ο Νόμος της Χάριτος, ο Νόμος του Ιησού Χριστού, που είναι φώς, ζωή και αλήθεια, δεν δέχεται ουδεμία τροπή, ουδεμία αλλοίωση, διότι η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο.

Αυτή η χάρις, αυτή η αλήθεια, αυτό το φώς μεταλαμπαδεύτηκε εν Αγίω Πνεύματι στους Αγίους και Θεοκηρύκους Αποστόλους και δι’ αυτών στον άνθρωπο της κάθε εποχής, ο οποίος πλάστηκε παρά του Θεού Πατρός των Φώτων «βραχύ τι παρά αγγέλους δόξη και τιμή εστεφανωμένος», να είναι τηρητής του νόμου της Χάριτος, αλλά και συγχρόνως να εφαρμόζει, προς ίδιον όφελος της ψυχής του, τα του Ευαγγελίου Θεία διδάγματα.

Δυστυχώς, όμως, κατά καιρούς πολλοί άνθρωποι νόμισαν ότι είναι σοφοί και επεχείρησαν να αντιτάξουν διηγήσεις ξένες προς την Ευαγγελική αλήθεια, ξένες προς τα όσα ωραία, όσα αληθή, όσα σεμνά παρέδωκαν οι Άγιοι Απόστολοι.

Αυτές τις κακόδοξες διδασκαλίες έρχεται η Αγία του Χριστού Εκκλησία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική με τους Αγίους Πατέρες των επτά Οικουμενικών Συνόδων, εν Αγίω Πνεύματι, να αναιρέση και να καθορίσει μια για πάντα την καθαρή και Ουράνιο διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των Θεοκηρύκων Αποστόλων.

Η  Ορθόδοξος Χριστιανική Εκκλησία του Γλυκυτάτου Ιησού, η Εκκλησία  της αγάπης και της απολύτρωσης, πολεμήθηκε σκληρά  και ύπουλα  από σχίσματα, αιρέσεις και  κακοδοξίες, οι οποίες διεστρέβλωναν την αλήθεια και προσπαθούσαν με  δόλιο τρόπο να διαφθείρουν ακόμη και αυτό το Θεανδρικό πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού.

Και όμως, «και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν» την Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκαλύψεως, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού πάντοτε πολεμούμενη  νικούσε.

Οι Άγιοι Πατέρες, τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, οι πολύφωτοι αστέρες του νοητού της Εκκλησίας στερεώματος με λόγια και έργα αγωνίστηκαν και νίκησαν τους βαρείς λύκους, τους ασεβείς του Πνεύματος περιφρονητές.

Με τις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων ανέπτυξαν και καθιέρωσαν τα δόγματα της αληθούς Πίστης και περιχαράκωσαν την Εκκλησία και απομάκρυναν τους βαρείς και λυσώδεις λύκους: Άρειο, Μακεδόνιο, Νεστόριο και την αυτών χορεία, οι οποίοι με ένδυμα προβάτου ζητούσαν να κατασπαράξουν τα λογικά της Ποίμνης του Χριστού πρόβατα.

«Η Σοφία ωκοδόμησε εαυτή οίκον και υπήρεισε στύλους επτά».

Οι μεγαλώνυμοι της Εκκλησίας Πατέρες ως ποταμοί καλλίρροοι πότισαν το αγλαόκαρπο δένδρο, την Εκκλησίας του Χριστού, με την σοφία και την διδασκαλία τους και απέδειξαν θεόπνευστα την όντως αλήθεια, το φώς, και την ζωή.

Η Αγία Εκκλησία, σήμερα, από περάτων έως περάτων της Οικουμένης τιμά και γεραίρει την μνήμη των Αγίων Πατέρων και προβάλει αυτούς  πρότυπα  προς μίμηση.

Κάθε χριστιανός οφείλει, λοιπόν, να αγωνίζεται υπέρ της αληθείας και να λάμπει ως φώς κατά την αρετή: «υμείς εστέ το φώς του κόσμου». «Σείς», λέγει ο Κύριος στους μαθητές του, «είστε το φώς του κόσμου», το φώς των εν σκότει και σκιά καθημένων.

Ο Χριστιανός φωτιζόμενος με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος γίνεται δοχείο της Χάριτος Αυτού και περιχαρακωμένος με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, δυναμώνει στην πίστη και την κατά Χριστό ζωή και τελειοποιείται σ’ άνδρα τέλειο εντός της Εκκλησίας, της μοναδικής πηγής σωτηρίας.

Ο αληθινός Χριστιανός και ιδιαιτέρως,  αυτήν την εποχή που διάφορα ρεύματα αθεΐας, προσπαθούν να σπείρουν τις ιδέες τους και να  θολώσουν την  σωτήριο διδασκαλία του Θεανθρώπου, οφείλει να είναι το «φως του κόσμου - το άλας της γής».

Κατά τους αψευδείς λόγους του Κυρίου, όπως ο λύχνος φωτίζει και το αλάτι συντηρεί τις υλικές τροφές, έτσι και ο Χριστιανός πρέπει να φωτίζει με την αγία του ζωή και να συντηρείται πνευματικά με τον Ουράνιο Άρτο, την τροφή του παντός κόσμου, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Αδελφοί μου,

Ας πράττουμε, λοιπόν, και εμείς έργα αγάπης, έργα δικαιοσύνης, ως έπραξε στη ζωή της και η Αγία Καλλιπάρθενος νύμφη του Χριστού, Μεγαλομάρτυς Ευφημία, και ας λάμπουμε και εμείς από το  ανέσπερο Φώς της Ζωής, φωτιζόμενοι και αγιαζόμενοι από τον Κύριο της Δόξης Χριστό.

Έτσι, φωτιζόμενοι πάντοτε από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και ευρισκόμενοι, μακριά από κάθε αιρετική διδασκαλία, η οποία μας απομακρύνει από την Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού, ας ομολογούμε Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιο και αχώριστο. ΑΜΗΝ.  Ο Λ.Κ.Α.Π.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ «Τίς σου τον χιτώνα, Σώτερ, διείλεν; Άρειος, συ έφης». του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίου

«Τίς σου τον χιτώνα, Σώτερ, διείλεν; Άρειος, συ έφης».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η αγία μας Εκκλησία από περάτων έως περάτων της οικουμένης 

εορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, 

πεπικοιλμένη» την μνήμη των 318 Θεοφόρων Πατέρων της συνελθούσης

 στη Νίκαια της Βιθυνίας Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.
Οι άγιοι και Θεοφόροι Εκείνοι Πατέρες, τά Πυξία του Πνεύματος, 

τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, οι αστέρες οι πολύφωτοι του 

νοητού στερεώματος, «αποστολικών παραδόσεων ακριβείς φύλακες», 

φωτιζόμενοι από το Άγιο Πνεύμα καθόρισαν και περιχαράκωσαν το

 δόγμα της Θεότητος του Ιησού Χριστού.
Με την χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, 

οι Άγιοι Πατέρες απεκήρυξαν την ψευδώνυμο και κακόδοξο διδασκαλία

 του κακοδόξου Αρείου, λέγοντες: «ποίος σού έσχισε τον χιτώνα Σώτερ;

 Άρειος, σύ είπες».
Και πράγματι ο θεοσεβής και θεομάχος Άρειος με την κακόδοξο διδασκαλία

 του «διείλεν τον χιτώνα» του Σωτήρος Χριστού και δίδασκε αντίθετα της

 διδασκαλίας του Ευαγγελίου και της Μίας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας,

 θέλοντας να μεταβάλει την θρησκεία της αγάπης και της απολύτρωσης

 σε απλό και άγονο φιλοσοφικό σύστημα.
Ο παράφρων Άρειος εγνώριζε, αλλά δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο

 Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού ήλθε επί της γης, 

«μορφή δούλου λαβών» και έγινε ο Θεός άνθρωπος, έγινε Θεάνθρωπος,

 διά να σώσει τον πλανηθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και να επαναφέρει 

τον άνθρωπο στην αρχαία μακαριότητα.
Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία πολλές φορές βρέθηκε

 εν μέσω φοβερών κυμάτων, «εκλυδωνίζετο, αλλ΄ ου κατεποντίζετο»,

 κατά τον Ιερό Χρυσόστομο. Και αυτή την φορά με την χάρη του Παναγίου

 Πνεύματος, το Οποίο συνέχει και συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, 

ενίκησε νίκη ένδοξο κατά του Αρείου και των ομοφρόνων του.
Η Εκκλησία είναι ακατάλυτος και αλάθητος γιατί κινείται και κατευθύνεται 

από το Ίδιο Πνεύμα και τον Ιδρυτής της, το «Εσφαγμένον Αρνίον της Αποκαλύψεως», 

και οδηγείται «εις πάσαν την αλήθειαν» υπό του Αγίου Πνεύματος.
Οι άγιοι Πατέρες, των οποίων την ετήσιο μνήμη σήμερα εορτάζουμε, 

στην ξακουστή πόλη της Νίκαιας, μια για πάντα απέκοψαν το άθεο 

δόγμα του θεοσεβούς Αρείου και συνέταξαν τα επτά πρώτα άρθρα 

του Συμβόλου της Πίστεως, το οποίο είναι το σύμβολο της αληθείας, 

το σύμβολο του φωτός, το σύμβολο της Ορθοδοξούσης Εκκλησίας.

Χωρίς την διδασκαλία αυτή είναι αδύνατη για τον άνθρωπο η σωτηρία,

 η απόκτηση της αιωνίου ζωής και τούτο γιατί ο Ιησούς Χριστός, ο Μονογενής

 Υιός και Λόγος του Θεού, είναι το μόνο μέσο της σωτηρίας μας.

 Αυτός δίδαξε την αλήθεια και έχυσε το Πανάγιο Αίμα του επάνω στον Σταυρό 

του Μαρτυρίου Του. Αυτός άπλωσε τα χέρια Του επάνω στο Σταυρό και 

ένωσε τα διεστώτα, ένωσε Θεό και άνθρωπο και αναγέννησε τον πλανηθέντα άνθρωπο· ο Θεάνθρωπος Ιησούς, «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν».
Ναι, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Υιός της Παρθένου Μαρίας έγινε άνθρωπος

 από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο και απεκάλυψε στους ανθρώπους

 τον Θεό, τον Δημιουργό του παντός, τον Οποίο εδόξασε επί της γής και 

έδωκε στους γνήσιους μαθητές Του την χαρά της αιωνίου ζωής, 

«ινα πάν ό δέδωκε αυτώ, δώση αυτοίς ζωή αιώνιον».
Ω, αγάπη, ώ αγαθότητα, ώ ευσπλαγχνία, ὼ θεϊκή συγκατάβαση. 

Εκουσίως επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του τελείωσε το έργο

 της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και έκτοτε άνοιξε τον Παράδεισο,

 το γαληνεμένο λιμάνι της σωτηρίας του ανθρώπου.
Αυτό το εύδιο λιμάνι της σωτηρίας μας, το οποίο δια της σταυρικής 

Του θυσίας άνοιξε ο Θεάνθρωπος Ιησούς, εμείς οι άνθρωποι της συγχρόνου αυτής παγκοσμιοποιημένης εποχής, πρέπει να το βρούμε, εάν πραγματικά

 επιζητούμε την σωτηρία της ταλαιπωρημένης από το βάρος της αμαρτίας ψυχής μας.

 Αμήν.

Ο Λ.Κ.Α.Π.