Κυριακή των Βαίων

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣTHN AΓΙA ΠΟΛΗ
1. ΤΟ ΜΥΡΟ THC AΓAΠHC

Έξι ήμερες πριν από τήν εορτή του Πάσχα ήλθε ο Ιησούς στη Βηθανία στο σπίτι του Λαζάρου, τόν όποιο είχε αναστήσει πριν από λίγες μέρες. Εκεί οι συγγενείς του Λαζάρου από ευγνωμοσύνη γιά τό θαύμα πού έκανε ο Κύ­ριος, Του ετοίμασαν δείπνο· και ή α­δελφή του Λαζάρου Μάρθα Τόν δια­κονούσε. Ή Μαρία, ή άλλη του αδελφή, είχε αγοράσει πανάκριβο μύρο, άλειψε μ' αυτό τα πόδια του Ιησού και τό σπίτι όλο γέμισε από τήν ευωδιά του μύ­ρου. Όταν όμως είδε τήν πράξη αυτή ο φιλάργυρος Ιούδας, διαμαρτυρήθηκε έντονα: γιατί νά χυθεί άσκοπα τό μύρο και νά μην πουληθεί γιά νά δοθεί ως ε­λεημοσύνη στους πτωχούς; Δεν ενδι­αφερόταν βέβαια γιά τούς πτωχούς, άλλά τό είπε αυτό διότι κρα­τούσε τό ταμείο κι από αυτό υπέκλεπτε χρή­ματα. Τότε ο Ιησούς του απάντησε: Άφησε ήσυχη τη γυναίκα, δι­ότι φύλαξε τό μύρο αυτό γιά τόν ενταφια­σμό μου. Τούς φτω­χούς πάντοτε θα τούς έχετε κοντά σας, έμε­να όμως όχι.
Με τα λόγια του αυ­τά ο Κύριος επιβρά­βευσε τήν πράξη αυ­τή τής Μαρίας. Γιατί άραγε; Είχε ανάγκη ο Κύριος από τό μύρο της; Όχι ασφα­λώς. Άλλά διότι ή Μαρία με τήν πράξη της αυτή εκδήλωσε μία αληθινή και γνή­σια αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τόν ευεργέτη της, πολύ ανώτερη από αυτήν πού είχαν άλλοι. Πρόσφερε τό πολύτι­μο μύρο της με τόση αφθονία, χωρίς νά υπολογίσει τό πολύ μεγάλο οικονομικό κόστος του. Εάν είχε και κάτι άλλο πολυ­τιμότερο νά προσφέρει στον Κύριο, θα τό πρόσφερε κι αυτό. Τι κι αν οι μαθητές δεν κατενόησαν τότε τήν πράξη της; Τι κι αν ο Ιούδας διαμαρτυρήθηκε δόλια; Ή Μαρία δεν φοβήθηκε καμία αντίδρα­ση. Δεν αδιαφορούσε βέβαια γιά τούς πτωχούς, άλλά αγαπούσε περισσότε­ρο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο τόν Κύριο της.
Ή αγάπη και ευγνωμοσύνη τής Μαρί­ας έκρυβε επιπλέον και βαθιά ταπείνωση. Διότι στους Ιουδαίους θεωρούνταν εξευτελισμός νά παρουσιασθεί μία γυ­ναίκα με ξέμπλεκα τα μαλλιά της μπρο­στά σε άλλους. Και μάλιστα νά κάνει έ­να έργο τόσο ταπεινωτικό! Αυτή όμως δεν δίστασε νά κάνει κάτι πού θα τήν ταπείνωνε. Αυτή ήθε­λε νά εκδηλώσει τήν αγάπη της προς τόν Κύριο. Τίποτε άλλο δεν σκεφτόταν. Διότι αισθανόταν ότι ο Κύ­ριος ήταν ο ευεργέτης της, ο λυτρωτής του αδελφού της και όλου του κόσμου.
Με τήν πράξη της αυτή ή Μαρία διδά­σκει κι εμάς ότι ή αγά­πη μας και ή ευγνω­μοσύνη μας προς τόν Κύριο δεν πρέπει νά μειώνεται από κανέ­να εμπόδιο. Και ότι όταν αυτή ή αγάπη μας προς τόν Κύριο είναι ή πρώτη και μεγαλύτερη, τότε επιστρέφει πίσω σε μάς πολύ πιο πλούσια. Διότι ή Μαρία άπ' αυτή τήν πράξη της δέχθηκε τήν πνευματική ευωδιά του Χριστού, τη χά­ρη του και τήν ευλογία του. 'Ας προσ­φέρουμε λοιπόν κι εμείς στον Κύριο τό μύρο τής αγάπης, τής ευγνωμοσύνης και τής λατρείας μας και θα αισθανθού­με τό μύρο τής θείας χάριτος νά ευωδιάζει μέσα μας και γύρω μας, και νά ζωογονεί τήν ψυχή μας.

2. 0 BAΣΙΛΙΑΣ THΣ KTΙΣΕΩΣ
Τήν επόμενη ήμερα λαός πολύς πού είχε έλθει στην Ιερουσαλήμ γιά τήν εορ­τή του Πάσχα, μόλις άκουσαν ότι έρχε­ται ο Ιησούς στην άγια πόλη, πήραν στα χέρια τους κλαδιά από φοίνικες και βγήκαν από τήν πόλη γιά νά Τον υποδεχθούν. Και καθώς Τόν έβλεπαν νά εισέρχεται καθισμένος πάνω σ' ένα πουλάρι, παραληρούσαν και με συγκί­νηση κι ενθουσιασμό φώναζαν: «Ωσαν­νά, ευλογημένος είναι αυτός πού έρ­χεται απεσταλμένος από τόν Κύριο. Αυτός είναι ο ένδοξος βασιλιάς του Ισραήλ πού περιμέναμε»! Έτσι εκ­πληρώθηκε ή προφητεία του Ζαχαρίου πού έλεγε: «Μη φοβάσαι, Ιερουσαλήμ, έρχεται ο βασιλιάς σου καθισμένος πάνω σ' ένα πουλάρι». Εν τω μεταξύ τα πλήθη όλο και αυξάνονταν. Οι Φαρισαίοι όμως βλέποντας τόν ενθουσι­ασμό του πλήθους ερεθίστηκαν πολύ και σκέφθηκαν νά συλλάβουν τόν Κύ­ριο τό συντομότερο.
Που όμως οφειλόταν ο μεγάλος εν­θουσιασμός του πλήθους; Γιατί οι α­πλοί αυτοί άνθρωποι του λαού πανη­γύριζαν ασυγκράτητα; Διότι πολλοί από αυτούς είχαν πληροφορηθεί ότι ο Κύριος είχε αναστήσει πριν από λίγες ήμερες τόν Λάζαρο. Και μετέδιδαν τήν είδηση αυτή από στόμα σε στόμα. Θεω­ρούσαν ότι ο Ιησούς, αφού μπορού­σε νά αναστήσει έναν άνθρωπο, θα μπορούσε ασφαλώς νά αναστήσει κι ένα έθνος. Τό έθνος τους. Και προϋ­πάντησαν τόν Χριστό κρατώντας κλα­διά φοινίκων, πού ήταν σύμβολα νίκης,επειδή ακριβώς τόν υποδέχονταν ως νικητή του θανάτου, και όπως ήλπιζαν, νικητή των κατακτητών τους Ρωμαί­ων. Τόν αναγνώριζαν ως βασιλέα του Ισραήλ, ως τόν Μεσσία πού περίμε­ναν. Γι' αυτό κραύγαζαν στίχους του μεσσιακού Ψαλμού. Άλλά δυστυχώς δεν μπορούσαν νά κατανοήσουν ότι ο Κύριος δεν ήταν εγκόσμιος βασιλεύς. Γι' αυτό και σε λίγες μέρες τα συναι­σθήματα τους άλλαξαν τόσο ραγδαία. Και Τόν έσταύρωσαν.
Καθώς εισερχόμαστε οι πιστοί στην ιερότερη εβδομάδα του χρόνου, τήν Μεγάλη Εβδομάδα, ας υποδεχθούμε τόν Κύριο μας ο Οποίος πορεύεται προς τό εκούσιο Πάθος. Μη μείνουμε όμως μόνο σε εξωτερικές συγκινήσεις καθώς θα Τόν βλέπουμε όδυνώμενο στο σταυρό. Ούτε νά μιμηθούμε τούς όχλους τής Ιερουσαλήμ στις μεταπτώ­σεις τους και τήν επιπολαιότητα τους. Άλλά νά λατρεύσουμε τόν Νυμφίο τής Εκκλησίας μας με πίστη αταλάντευ­τη. Κατανοώντας ότι αυτός ο Κύριος πού πάσχει γιά μάς, πού πεθαίνει γιά μάς, είναι ο Κύριος των κυριευόντων και βασιλεύς των βασιλευόντων. Κι ας Τόν υποδεχθούμε ως Αρχηγό τής ζω­ής μας και μόνιμο κατακτητή τής καρ­διάς μας.

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και
εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ»

ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά που ο Κύριος μας ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα. Υπακούοντας στο θέλημα του ουρανίου Πατέρα Του, ο Ιησούς έρχεται «επί το εκούσιον πάθος». Έρχεται για να προσφέρει τον εαυτόν Του θυσία. «Δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (Ματθ. 20, 28).
Γαλήνιος και πράος, ανεβασμένος σ’ ένα άκακο ζώο, εισέρχεται στην αγία πόλη. Ο τρόπος αυτός εισόδου του Ιησού μας αποκαλύπτει την βαθιά απλότητα και την άκρα ταπείνωση Του. Όμως παρά την απλότητα της η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα έχει έναν τόνο θριαμβευτικό. Τη διακρίνει μια θαυμαστή ομορφιά και τη σφραγίζει ένα πραγματικά θεϊκό μεγαλείο. Η πρόρρηση του προφήτου Ζαχαρία εκπληρώνεται: «Μη φοβού, θύγατερ Σιών. Ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου» (Ζαχ. 9,9).
Ο Ιησούς, λοιπόν, έρχεται στα Ιεροσόλυμα. Και ο λαός; Οι εντόπιοι Ιουδαίοι και αυτοί της διασποράς που είχαν έρθει για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα; «Έλαβον τα βαΐα των φοινίκων», μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής, «και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». Κυριακή των Βαΐων σήμερα - ημέρα κατά την οποία εορτάζουμε την είσοδο και την υποδοχή του Ιησού στα Ιεροσόλυμα -, αξίζει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στη στάση αυτή του λαού. Επιβάλλεται να το κάνουμε γιατί αυτό θα βοηθήσει κι εμάς να υποδεχτούμε σωστά τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, που για μια ακόμη φορά πορεύεται μυστικά από σήμερα το δρόμο του εκουσίου Πάθους Του.

Πως υποδεχόμαστε τον Χριστό;

ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, καθώς ιστορούν οι Ευαγγελιστές, «εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». Άφησαν τα σπίτια τους, τις ασχολίες τους και γεμάτοι χαρά και ενθουσιασμό βγήκαν να τον προϋπαντήσουν. Η έξοδος αυτή του λαού μαρτυρεί την αγάπη και τον αυθορμητισμό των αισθημάτων του προς τον ερχόμενο Μεσσία.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα ο Θεάνθρωπος Κύριος θα οδεύσει και πάλι μυστικά το δρόμο της θυσίας. Παρών σε κάθε εποχή, ο Χριστός προσφέρεται και θυσιάζεται «δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν». Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί μια μυστική επανάληψη του θείου Πάθους. Τότε ο λαός, γεμάτος ενθουσιασμό κι αγάπη, έσπευσε να τον υποδεχτεί. Εμείς άραγε σήμερα τι κάνουμε; Πως υποδεχόμαστε τον Χριστό; Ποιό είναι το μέτρο της αγάπης και της αφοσίωσης μας προς το θεανδρικό πρόσωπο Του; Τι αφήνουμε για να τον υποδεχτούμε και τι θυσιάζουμε για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για τη σταυρική θυσία που πρόσφερε για χάρη μας;
Πολλοί, όπως κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες θα εξέλθουν. Θ’ αφήσουν τα σπίτια τους. Για ποιό σκοπό όμως; Για τον Χριστό ή για τον οβελία και μόνο; Για να συμμετάσχουν στο Πάθος Του, να τον λατρεύσουν και να τον δοξολογήσουν ή για να διασκεδάσουν; Θα εξέλθουμε πολλοί από τα σπίτια μας. Αλλά για να πάμε που; Στους ορθοδόξους ναούς μας για να ζήσουμε ιερές στιγμές στο κλίμα της λατρείας και της κατάνυξης, ή για να πάμε εκδρομή; Και ξεσπιτωμένοι τις άγιες τούτες ημέρες να περιφερόμαστε στους δρόμους και τα μαγαζιά των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης; Να μερικά καίρια ερωτήματα, στα οποία ως χριστιανοί έχουμε χρέος να δώσουμε απάντηση.

Τα βαΐα των Ιουδαίων, οι «κλάδοι αρετών» των χριστιανών

Ο ΙΕΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ μας λέει ότι τα πλήθη του λαού «έλαβον τα βαΐα των φοινίκων» στα χέρια τους κι έτσι βγήκαν για να υποδεχτούν τον Χριστό. Τι ήθελε να δείξει μ’ αυτό ο λαός; Ασφαλώς τον ενθουσιασμό του, την αναγνώριση στο πρόσωπο του Χριστού του Μεσσία, του απεσταλμένου του Θεού. Τα κλαδιά των φοινίκων ήταν σύμβολα νίκης. Και τη νίκη αυτή κατά του κόσμου συμβολίζουν τα βαΐα που κρατούν οι μάρτυρες σύμφωνα με την περιγραφή του βιβλίου της Αποκαλύψεως (7, 9).
Ο Ιησούς έρχεται και σήμερα κοντά μας. Εμείς, λοιπόν, τι θα κρατήσουμε στα χέρια μας για να τον υποδεχτούμε; Βαΐα για τους χριστιανούς είναι οι χριστιανικές αρετές. Οι ενάρετες πράξεις. Ο καθαρός βίος. Αυτό μας υπογραμμίζουν οι ύμνοι της σημερινής εορτής. Υποδεχόμαστε τον Κύριο «κλάδους αρετών και ημείς, ως οι παίδες, νυν προσφέροντες Χριστώ».

«Ωσαννά» : η δοξολογία και οι ύμνοι

ΜΙΑ ΥΠΟΔΟΧΗ που την χαρακτήριζε ένας τόσο μεγάλος ενθουσιασμός δεν θα μπορούσε να ήταν σιωπηλή. Ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να εκφραστούν ευκολώτερα τα συναισθήματα μας είναι η γλώσσα, ο λόγος μας. Και τα πλήθη υποδεχόμενα τον χριστό «έκραζον, ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Όπως με τα βαΐα έτσι και με τις επευφημίες αυτές ο λαός αναγνώριζε και ομολογούσε τον Χριστό Μεσσία, απεσταλμένο του Θεού για να τον λυτρώσει.
Υποδεχόμαστε κι εμείς σήμερα τον Χριστό. «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται...» θα ακούσουμε το βράδυ κατά την Ακολουθία του Νυμφίου. Και την εξαγγελία αυτή θα συνοδεύσει η προτροπή ενός άλλου ύμνου: «Δεύτε, ουν φιλέορτοι υπαντήσωμεν άσμασι...». Οι χριστιανοί καλούμαστε να προϋπαντήσουμε τον Χριστό με τη δοξολογία της καρδιάς και τον ύμνο των χειλέων μας. Για να ζήσουμε τα πάθη του Χριστού και να συνειδητοποιήσουμε τη σωτηριώδη σημασία τους οφείλουμε να συμμετάσχουμε στην προσευχή της Εκκλησίας. Να νιώσουμε βαθιά τούτες τις μέρες το νόημα της λατρείας, τους ύμνους, τα αναγνώσματα, τα σύμβολα της. Κέντρο ζωής όλων αυτή την εβδομάδα πρέπει να γίνει ο ναός της ενορίας μας. Αχώριστοι σύντροφοί μας τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης και η Σύνοψη.

* * *
Αδελφοί μου,
Ο Χριστός έρχεται! Πορεύεται και πάλι σήμερα, Κυριακή Βαΐων του 2012, το δρόμο της θυσίας. Χρέος μας να τον υποδεχτούμε. Με καθαρές καρδιές, με λαχτάρα και αγάπη. Αντί για βαΐα των φοινίκων ας του προσφέρουμε «βαΐα εναρέτων πράξεων». Αντί για ωσαννά την ευγνωμοσύνη της καρδιάς και την υμνωδία των χειλέων μας. Και όλες τούτες τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ας τον συντροφεύσουμε με αφοσίωση. Έτσι μόνο θα γίνουμε κοινωνοί των παθημάτων Του και θα συμμετάσχουμε πράγματι στη νίκη και τη χαρά της Αναστάσεως Του.