Κυριακή του τυφλού (Ιω. θ', 1-38) κήρυγμα εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

«Οὔχ οὗτος ἤμαρτε οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἴνα φανερωθεῖ τό ἔργο τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ».

Οἱ θλίψεις καί οἱ στεναχώριες δέν ἔρχονται πάντοτε στή ζωή μας ὡς τιμωρία τῶν ἁμαρτιῶν μας. Γιά τοῦτο καί ὀφείλουμε νά μήν κατακρίνουμε τούς ἄλλους ὡς μεγάλους ἁμαρτωλούς ἐπειδή θλίβονται στή ζωή τους.

Ὁ Χριστός καλεῖ τούς μαθητές του νά προσέξουν ὄχι τά αἴτια τῆς πάθησης τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, ἀλλά τό σκοπό πού ἐπέτρεψε ὁ Θεός τοῦτο γιά νά φανερωθεῖ τό ἔργο του, ἔργο παντοδυναμίας καί ἄπειρης ἀγαθότητας.

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ εἶναι πιά χειροπιαστή φανέρωση τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ πού χρησιμοποιεῖται ὑπέρ τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Χριστός ἔρχεται στόν κόσμο ὄχι νά γίνει ἀποδεκτός ὡς ἐπίσημος ἀπεσταλμένος μέ τελετές καί φιέστες, ἀλλά γιά νά ἐπιτελέσει ἔργο θαυμαστό καί μεγάλο, τή λύτρωση καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου.

Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετή τυφλοῦ ἀποτελεῖ ἐπίσης σύμβολο πνευματικοῦ φωτισμοῦ πού ὁ Χριστός ὡς φῶς τοῦ κόσμου μεταδίδει.

«Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα». Ἐξάλλου ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ εἶναι κάτι ἁπλό, τό πιό σύνθετο καί δύσκολο εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου πού βρίσκεται βουτηγμένος στό ἠθικό σκοτάδι. Ἔτσι ἐνῶ τά πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά γιά τόν ἐκ γενετή τυφλό βρίσκει τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν, κάποιοι ἄλλοι μένουν στό δικό τους σκοτεινό κόσμο οἱ ὁποῖοι καί ἀμφισβητοῦν τό θαῦμα καί ξεκινοῦν τίς ἀνακρίσεις. Σ’ αὐτό τόν σκοτεινό κόσμο δέν βρίσκεται μόνον ἡ ἄρχουσα Ἰουδαϊκή τάξη, βρίσκονται συνάμα οἱ γείτονες, οἱ γνωστοί ἀκόμα καί οἱ γονεῖς τοῦ τυφλοῦ.

Κανένας δέ συμμερίζεται τήν χαρά τοῦ τυφλοῦ γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας του καί ὄχι μόνον ἀλλά κατασκευάζουν κατηγορίες κατά τοῦ Ἰησοῦ. Εἶναι ἄθεος γιατί δέν τηρεῖ τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς τοῦ ἀρνοῦνται νά βεβαιώσουν ὅτι ὁ τυφλός πού θεραπεύτηκε εἶναι τό παιδί τούς ἐπειδή φοβοῦνται μή χάσουν τή θέση τούς στό συνέδριο.

Ὅμως ἐκεῖ πού περισσεύει ἡ ἁμαρτία πλεονάζει ἡ χαρά τοῦ Θεοῦ. Ὁ τυφλός δέν ξαναβρῆκε μόνο τό φυσικό του φῶς, κυριολεκτικά ἀναγεννᾶται καί τώρα μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ βλέπει αὐτά πού δέν μποροῦν νά δοῦν οἱ ἀνοικτομάτηδες νομοδιδάσκαλοι τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου. Ἔχει ὁμολογήσει δημοσίως τόν Χριστό ὡς προφήτη καί εἶναι ἕτοιμος καί γιά ἄλλα μεγαλύτερα ἅλματα ἀναγνώρισης τοῦ Θεοῦ ὡς Θεοῦ ἀληθινοῦ.

Τά μηνύματα τοῦ ἁγίου εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος πού ἀκούσαμε σήμερα ἐδῶ στή λειτουργία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι πολλά καί μεγάλα ξεχωριστῆς σημασίας γιά ὄλου μας.

Οἱ ἁμαρτίες μας δέν ἐμποδίζουν τό Θεό νά βρίσκεται κοντά μας, πολύ περισσότερο δέν ἐμποδίζουν ἐμᾶς νά βρισκόμαστε κοντά στό Θεό.

Οἱ ἀσθένειες, τό κακό γενικότερα ἀκόμα καί ὁ θάνατος δέν ἔρχονται πότε ἀπό τό Θεό ὡς τιμωρία γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ὁ Θεός δέν εἶναι τιμωρός ἀλλά πατέρας γεμάτος στοργή, ἔγνοια καί ἀγάπη γιά ὅλους μας.

Οἱ σκοπιμότητες τά, τά συμφέροντα, ὁ καιροσκοπισμός εἶναι καταστάσεις πού ἔχουν καθαρό δαιμονικό χαρακτήρα καί οἱ ὁποῖες ὄχι μόνο δέν ἑνώνουν, διχάζουν καί ἀποστασιοποιοῦν τούς ἀνθρώπους ἀκόμα καί τούς πιό κοντινούς μας, τούς πιό κολλητούς μας, γονεῖς, συγγενεῖς, γείτονες, γνωστοί. Οἱ γονεῖς τοῦ τυφλοῦ μας δίνουν δυστυχῶς αὐτό τό ὀδυνηρό μάθημα πού τόσο εὔκολα ἀρνοῦνται τήν ταυτότητα τοῦ παιδιοῦ τους.

Ὁ μεγάλος κίνδυνος εἶναι ὁ φανατισμός καί ἡ ἐσωστρέφεια, καταδικάζουν ὄλους τούς ἄλλους ἀναίτια καί ἀνεύθυνα καί ὑπερτιμοῦν καί ἐξυψώνουν τόν ἑαυτό τούς δήλ. τό ἐγώ τους, πιό πάνω ἀπό ὅλους καί τόν ἴδιο τό Θεό. Οἱ νομοδιδάσκαλοι τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου βρίσκονται σέ αὐτή τήν ἀπομόνωση ἀπό τό Θεό καί τόν κόσμο καί τήν τακτική τους συνεχίζουν οἱ ψευτοευσεβηστές καί αἱρετικοί, γενικότερα οἱ ἐχθροί του Θεοῦ δήλ. οἱ ἐχθροί του ἀνθρώπου.

Τό μεγάλο μήνυμα στό ὁποῖο θέλουμε νά μείνουμε εἶναι ἡ συμπεριφορά τοῦ Χριστοῦ. Βλέπει τόν τυφλό. Δέν τόν ξεπερνᾶ. Τόν προσεγγίζει. Τοῦ χαρίζει τό φῶς του, τόν ζωογονεῖ, τόν φωτίζει, τόν ἀναγεννᾶ. Ἡ ἀγάπη καί ἡ στοργή τοῦ Θεοῦ πάντοτε σέ κάθε περίσταση λειτουργοῦν

Πρωτ. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης