Κυριακή ιβ' Ματθαίου εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

Ἀδελφοί μου,

O Κύριος διδάσκει καὶ σὲ κάποια στιγμή ἕνας πλούσιος νέος τὸν ἐρωτᾶ: «Κύριε τὶ θὰ πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κερδίσω τὴν αἰώνια ζωή;»

- «Νὰ ἐφαρμόσεις τὶς ἐντολές πού λέει ὁ Νόμος».

Ὁ νέος ἀπαντᾶ:
- «Τό κάνω ἀπὸ μικρό παιδί».

- «Τότε νὰ πουλήσεις τά ὑπάρχοντά σου, νὰ τά μοιράσεις στοὺς φτωχούς καὶ θὰ ἔχεις θησαυρό στόν οὐρανό».

Ὁ νέος στενοχωρήθηκε γιατί ἦταν πολύ πλούσιος καὶ ἔφυγε χωρίς νὰ δώσει ἀπάντηση. Τότε ὁ Κύριος εἶπε ὅτι: «Εἶναι πολύ δύσκολο σὲ ἕνα πλούσιο νὰ εἰσέλθει στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Καὶ ἐπειδή τά λόγια του αὐτά προκάλεσαν ἀπορίες καὶ ἔκπληξη στοὺς ἀκροατές τοὺς εἶπε:

- «Ἐκεῖ πού φαίνονται τά πάντα δύσκολα καὶ ἀδύνατα, ὁ Θεός μπορεῖ νὰ τά κάνει δυνατά γιατί λύνει τό δέσιμο τῆς ψυχῆς μέ τά πλούτη, ἐάν ὁ ἄνθρωπος θελήσει».

Ἀδελφοί μου,

Τό σημερινό Εὐαγγέλιο μᾶς ἀποκάλυψε σήμερα μία μεγάλη ἀλήθεια, πού ἴσως πολλοί ἀπὸ ἐμᾶς ἀγνοοῦμε. Ποιά εἶναι αὐτή;
Ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά, ὅσα καὶ ἄν ἔχουμε δέν ἱκανοποιοῦν τὴν λαχτάρα τῆς ψυχῆς μας, ἕνα ἀσίγαστο πόθο της νὰ ζήσει αἰώνια.
Ναὶ αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη ἀλήθεια, ἡ λαχτάρα τῆς ψυχῆς γιὰ αἰωνιότητα, τὴν ὁποία ἀδυνατοῦν νὰ ἱκανοποιήσουν τά ὑλικά ἀγαθά καὶ αὐτὸ γιατί εἴμαστε πλασμένοι κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού σημαίνει ὅτι ἔχουμε μέσα μας κάτι πού θέλει νὰ ζεῖ αἰώνια καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ ψυχή μας.

Ἀπόδειξη αὐτῆς τῆς μεγάλης λαχτάρας γιὰ αἰώνια ζωή εἶναι οἱ προσπάθειες πού κάνει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει ὅσο γίνεται, ἡ ζωή του μεγαλύτερη διάρκεια, γι’ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νὰ δαμάσει τὸν χρόνο ὥστε τό πέρασμά του νὰ μήν φαίνεται π.χ. στό πρόσωπο του ὅπου προσπαθεῖ νὰ ἐξαλείψει τά ἴχνη τοῦ χρόνου.
Αὐτὴ λοιπόν ἡ λαχτάρα γιὰ αἰώνια ζωή δέν ἱκανοποιεῖται μέ ὅλα τά πλούτη τοῦ κόσμου, γιατί δέν μποροῦν οὔτε νὰ δαμάσουν, οὔτε νὰ σταματήσουν τὸν χρόνο καὶ ἔτσι νὰ ἐμποδίσουν τὸν θάνατο. Ὁ θάνατος εἴτε πτωχός, εἴτε πλούσιος εἶναι ὁ ἄνθρωπος θὰ σφραγίσει τὴ ζωή του.

Ὅταν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος κυρίευσε τὴν Ἀθήνα ἀναζήτησε τὸν σπουδαῖο φιλόσοφο τὸν Διογένη, τὸν βρῆκε λοιπόν νὰ εἶναι μέ ἕνα σωρό ἀπὸ ἀνθρώπινα κρανία. Περίεργος ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τὸν ἐρώτησε: «Φιλόσοφε, τὶ ψάχνεις αὐτοῦ;»

Καί ἐκεῖνος ἀπαντᾶ: «Ψάχνω νὰ βρῶ τό κρανίο τοῦ βασιλιᾶ Φιλίππου μά δέν τό βρίσκω». Ἤθελε νὰ τοῦ πεῖ ἔτσι ὅτι ὁ θάνατος δέν κάνει διακρίσεις ἀλλά ὅλους τους σφραγίζει.

Νά γιατί ὁ πλούσιος νέος τοῦ Εὐαγγελίου δέν νιώθει ἱκανοποιημένος. Δέν ἱκανοποιεῖται ἡ λαχτάρα τῆς ψυχῆς του γιὰ αἰώνια ζωή μέ ὅλα αὐτά τά πλούτη πού ἔχει, γι’ αὐτὸ καὶ ἐρωτᾶ τὸν Κύριο πώς θὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή.

Ὅλοι θέλουμε νὰ ζοῦμε αἰώνια, πῶς ὅμως θὰ ζήσουμε ὅταν τό σῶμα μας εἶναι φθαρτό καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στόν θάνατο;

Δέν μποροῦμε λοιπόν μέ αὐτὸ τό σῶμα, γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ θάνατος ἀργά ἤ γρήγορα, δέν ξέρομε πότε, θὰ ἔλθει καὶ γιὰ μᾶς. Ἄν συνειδητοποιήσουμε αὐτήν τὴν ἀλήθεια τότε θὰ φθάσουμε σὲ μία ἄλλη συνειδητοποίηση, στὴν ὕπαρξη τῆς αἰώνιας ζωῆς τὴν ὁποία λαχταρᾶ ἡ ψυχή μας καὶ αὐτή ἡ δεύτερη συνειδητοποίηση θὰ μᾶς ὁδηγήσει στό ἐρώτημα πού ἀπασχολοῦσε τὸν πλούσιο νέο, πῶς θὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή.

Ἀδελφοί μου,

Μία Χριστιανή γυναίκα εἶχε διαπράξει μία μεγάλη ἁμαρτία πού τὴν βάραινε γι’ αὐτὸ καὶ ἐπισκέφθηκε τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ἐλεήμονα. Ὅμως ἡ ντροπή της δέν τὴν ἄφηνε νὰ ἐξομολογηθεῖ, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος τῆς εἶπε: «Ἀφοῦ ντρέπεσαι νὰ μοῦ τὴν πεῖς, γράψε τὴν σὲ ἕνα χαρτί».

Ἔτσι καὶ ἔκανε, καὶ τοῦ ἔδωσε τό γράμμα της. Μετά ἀπὸ πέντε ὅμως ἡμέρες ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε καὶ μία ἀγωνία τρομερή γεννήθηκε στὴν ψυχή της. Τὶ νὰ ἔκανε ἄραγε τό γράμμα ὁ Ἅγιος; Πῶς θὰ κυκλοφοροῦσε ἔξω ἄν εἶχε πέσει σὲ ξένα χέρια; τὶ θὰ γινόταν αὐτή;
Ἐπῆγε λοιπόν στό τάφο τοῦ Ἁγίου, ὅπου γιὰ τρία ἡμερόνυχτα ἔκλαιγε καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ τῆς πεῖ ποῦ εἶναι τό γράμμα της;

Τό τρίτο βράδυ ἐμφανίζεται ὁ Ἅγιος μαζί μέ ἕναν Ἐπίσκοπο καὶ τῆς δίνει τό γράμμα της λέγοντας:
- «Πάρε τό γράμμα σου. Τό ἀναγνωρίζεις ὅτι εἶναι δικό σου; Ἄνοιξέ το».

Ἡ γυναίκα ἔκπληκτη τό ἀνοίγει καὶ βλέπει τά δικά της γράμματα σβησμένα καὶ στὴ θέση τοὺς ἐδιάβασε: «Διά τῶν εὐχῶν τοῦ δούλου μου Ἰωάννη σου συγχώρεσα τὴν μεγάλη σου ἁμαρτία».

Ὑπάρχει λοιπόν ἀδελφοί μου ἡ αἰώνια ζωή καὶ τό εἰσιτήριο γι’ αὐτήν εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας ἡ ὁποία ὑπάρχει ὅταν ἡ ζωή μας εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτὸ ὅταν θὰ ἁμαρτάνουμε μή διστάζουμε νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεό νὰ μᾶς συγχωρέσει.

Ἔτσι θὰ κερδίσουμε τὴν αἰώνια ζωή, ζώντας ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ Κύριος, γι’ αὐτὸ μή καθυστεροῦμε τὸν ἀγώνα μας γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰώνια ζωή.

Καλό ἀγώνα καὶ καλά ἀποτελέσματα νὰ ἔχουμε.

Ὁ Θεός μαζί σας.

Π.Β.Μ.