ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ-”Για Σένα Κύριε!”

 

Κοινός, πανάρχαιος, αιώνιος, παγκόσμιος ό νόμος της αγάπης.. Έμφυτος από το χέρι του Θεού στην καρδιά του κάθε ανθρώ­που, όπως διεκήρυξε καί ό ξακουστός ποιητής της αρχαιότητας Σοφοκλής με το στόμα της περίφημης ηρωίδας του Αντιγόνης: «ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλεϊν έφυν» (για ν’ αγαπώ γεννήθηκα καί όχι να μισώ).

Καί ή αγάπη δεν εκφράζεται μόνο με αισθήματα καί λόγια, αλλά κυρίως με έργα, με υπακοή, με αυτοθυσία. Ό πατέρας, για παράδειγμα, πού αγαπά την οικογένεια του ή ό αδελφός τ’ αδέλφια, πόσο κοπιάζουν, σε τί προσωπι­κές θυσίες δεν υποβάλλονται για να ‘χει ή αγάπη τους «έργον τέλειον» (Ίακ. 1,4) καί αποτελεσματικό.

Όμως υπάρχει καί μία άλλη αγάπη με την ανάλογη υπακοή καί αυτοθυ­σία, ασύγκριτη καί μοναδική. Ή θερμότητα καί ό δυναμισμός της δεν περι­γράφονται. Γι’ αύτη τη θεσπέσια αγάπη καί υπακοή μας έκαμε έμμεσα λόγο το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής.

Πέτρος, ή πέτρα της πίστεως

Στή γραφική καί ευλογημένη λίμνη της Γεννησαρέτ μας μεταφέρει νοερά το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Εκεί παρακολουθούμε το κήρυγμα του Κυρίου προς τα πλήθη των διψασμένων ακροατών του, πού συγκεντρώθηκαν στίς δροσερές όχθες της λίμνης. Το βήμα του θείου ομιλητού ήταν αρκετά πρωτότυπο. Ηταν το πλοίο του μέλλοντος κορυφαίου μαθητού του Πέτρου. Από έκεϊ, το διάβροχο καί λικνιστό βήμα, τους έθρεψε με μάννα ζωής καί γλύκανε την καρδιά τους (Ψαλμ. 80,17),

Κατόπιν, μετά το κήρυγμα στους πολλούς, ασχολήθηκε ό Κύριος με τους λίγους, άλλ’ εκλεκτούς, πού επρόκειτο να γίνουν οι άμεσοι συνεργάτες του καί συνεχιστές του άπολυτρωτικοϋ του έργου επάνω.στη γη. Κυρίως στρέφε­ται στον Πέτρο, τον ιδιοκτήτη του πλοίου πού τον φιλοξένησε εκείνη την ήμερα. Έπρεπε να τον πληρώσει ό θείος Διδάσκαλος, πού μετέβαλε προς χάριν του το πλοίο του σε θαλάσσιο δροσερό βήμα. Έτσι παρατηρεί άρχαίος της Εκκλησίας ερμηνευτής, «ουκ άμισθον άφίησι τον του πλοίου δεσπότην» (Θεοφύλακτος).

Καί ή αμοιβή είναι ανάλογη του θείου ενοικιαστή του πλοίου. Σέ μία στιγμή, μετά το τέλος του κηρύγματος, προέτρεψε ό Ιησούς Χριστός τον Πέτρο να ρίξει τα δίχτυα στη λίμνη για ψάρεμα. Ό Πέτρος με σεβασμό του αναφέρει τον ολονύκτιο κόπο, πού κατέβαλαν, χωρίς αποτέλεσμα. Καί προσ­θέτει τον αξιοπρόσεκτο εκείνο λόγο του: «επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον!». Δηλαδή, ακολουθώντας την αλιευτική μου πείρα δεν θα ξανάριχνα τα δίχτυα, επειδή όμως το είπες εσύ, θα τα ρίξω!

Έτσι απάντησε ό Πέτρος, ό φιλόπονος ψαράς, κουρασμένος, ταλαιπω­ρημένος από την ολονύκτια άκαρπη εργασία στη λίμνη· «επί δε τω ρήματί Σου», για Σένα Κύριε! Τί δυνατή, πρώιμη πίστη στη θεότητα του Ιησού δεν κρύβουν τα θαυμάσια αυτά λόγια! ‘Αλλά καί τί θερμή αγάπη στο πρόσωπο του Θεανθρώπου! Από την εποχή του Προδρόμου, πού τον είδε, ή καρδιά του γέμισε από πρωτόγνωρα αισθήματα συμπάθειας καί αγάπης για τον «Ήγαπημένο», τον πιο «Αγαπητό» (Ήσ. 5,1) πάνω στη δύστηνη γη.

Καί σε λίγο ό Πέτρος γεύθηκε τους καρπούς της συγκινητικής πίστεως καί αγάπης στον Κύριο. Τα δίχτυα του κάτω από τη σκιά του ουράνιου Επι­σκέπτη τον γέμισαν ψάρια καί μαζί την καρδιά του θάμβος, δέος, συγκίνηση. Καί αργότερα, όταν για την αγάπη του Λυτρωτού του θ’ αφήσει καί πλοία καί δίχτυα καί οικογένεια, ή ζωή του ταπεινού ψαρά της Τιβεριάδος θα γεμίσει από άπειρες ευλογίες Θεού, από θεία δόξα καί τιμή.

Ή υπέρβαση της λογικής

Το πρώτο, λοιπόν, πολύτιμο δίδαγμα, πού μας έδωσε ό απ. Πέτρος στην αρχή ακόμη του έργου του για το θέμα της πίστεως, είναι το παραμέρισμα της λογικής. Ή εγκατάλειψη της ανθρώπινης εμπειρίας μπροστά στη θεία πανσοφία καί δύναμη. Ή βαθειά συναίσθηση της ανθρώπινης αδυναμίας.

Προσκολλημένοι με εγωπάθεια στο άρμα της λογικής αδύνατο ν’ ανυψω­θούμε στους καθαρούς ορίζοντες της πίστεως. «Όποιος θαρρεί με το μυαλό του, παρατηρούσε ό άγ. Συμεών ό νέος Θεολόγος, με τη μαθηματική επιστή­μη, πώς θα μπορέσει να σκύψει καί να δεϊ τα μυστήρια, δεν θα τ’ αξιωθεί ποτές. “Ωσπου να θελήσει πρώτα να ταπεινωθεί καί να γίνει μωρός, αφού βγάλει οπό πάνω του, μαζί με την περηφάνεια καί τη γνώση πού έχει».

Καί ή πίστη με κύριο συστατικό την υπέρβαση της ανθρώπινης λογικής και εμπειρίας δεν είναι απαραίτητη μόνο για την ολόψυχη αποδοχή των δο­γμάτων του Ευαγγελίου, της Αγίας Τριάδος, της πέραν του τάφου ζωής κ.λπ. Με αυτή την έννοια είναι απαραίτητη στην αντιμετώπιση προβλημάτων της ζωής μας, όπου δεν επαρκούν οι μικρές μας δυνάμεις. Καί δεν εννοώ μόνο δύσκολες καταστάσεις, όταν επιτρέψει ή θεία Πανσοφία για παράδει­γμα να γυμνασθεί ή ψυχή μας στο στάδιο της αρρώστιας.

Ή πίστη στο Θεό, ως απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη καί σοφία του Θεού, χρειάζεται πολύ περισσότερο στίς αρρώστιες της ψυχής, όταν ή αν­θρώπινη γνώση καί εμπειρία αποκλείσει τη θεραπεία. Με τη δύναμη αυτής της πίστεως, για παράδειγμα, ή πονεμένη μάνα θα περιμένει την επιστροφή του παραστρατημένου παιδιού της. Με τη βοήθεια αυτής καί μόνο της πί­στεως ό χριστιανός νέος θα απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία των παθών του.

Με την αγάπη του Χριστού

Άλλ’ όπως φαίνεται,στη σημερινή ευαγγελική περι­κοπή μας, ή αυθόρμητη καί πεντακάθαρη πίστη του Πέτρου στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού δεν ήταν εγκεφαλικό προϊόν. Δεν προήλθε από μελέτες καί θρησκευτικούς στοχασμούς. Δεν αποκλείεται από τότε πού γνώρισε τον Κύριο μέχρι σήμερα, από την εποχή του Προδρόμου μέχρι την οριστική κλή­ση του, πολλές φορές να επεξεργάστηκε με το νου του ό ταπεινός ψαράς ό,τι είδε καί ό,τι άκουσε γύρω από τον Ιησού. Πάντως το αποτέλεσμα ήταν ότι ή πίστη στον Κύριο δονούσε την ύπαρξη του.

Έτσι πρέπει να συμβαίνει καί με τον καθένα μας. Πίστη εγκεφαλική, πού έχουν όλα τα λογικά όντα (Ίακ. 2,19), είναι ξηρή καί άγονη. Θα πρέπει να φυτευθεϊ στην καρδιά, να ποτισθεί με δάκρυα μετανοίας καί προσευχή για να γίνει θερμή αγάπη καί έργα αυτοθυσίας καί αυταπάρνησης.

Τέτοια πίστη συνδεδεμένη άρρηκτα με την αγάπη του Χριστού διαμορ­φώνει ευαγγελικά τη ζωή του χριστιανού, τον καθιστά ικανό να υπερνικά καί τη λογική καί τίς αδυναμίες του, ν’ αγωνίζεται ακατάπαυστα, καί σαν τον Πέτρο, υποτάσσοντας το θέλημα του, εγκάρδια να λέγει στο Σωτήρα καί Θεό του: Για σένα Κύριε ύπέμεινα την αδικία, την περιφρόνηση, τόσες θλίψεις… «Δια τους λόγους των χειλέων σου εγώ έφύλαξα οδούς σκληρός» (Ψαλμ. 16,4). Αμήν.

Άρχιμ. Χ. Π. Α.-

πηγή

μεταφορά από..