κηρυγμα εις την Κυριακή ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ Κ Ρ Ι Σ Ε Ω Σ (Ματθ. κε΄31-46)

Είδαμε την προηγούμενη Κυριακή μέσα από την παραβολή του ασώτου, το μέγεθος της φιλανθρωπίας, της αγάπης & του  ελέους του Θεού. Σήμερα βλέπουμε πάλι την αγαθότητα αλλά και τη δικαιοσύνη Του, όταν πρόκειται να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις που μας έδωσε για την δεύτερη, ένδοξη έλευσή Του στον κόσμο. Υπάρχουν αρκετές παραβολές στα ευαγγέλια που μας δίνουν μια εικόνα για το τι περιμένει ο Θεός από τον άνθρωπο, όπως των δέκα παρθένων όπου τονίζεται η ανάγκη να είμαστε πάντα σε ετοιμότητα και των ταλάντων όπου ουσιαστικά φαίνεται ότι ο Κύριος δεν θα ζητήσει από  κανέναν υπερβολικά πράγματα, αλλά ανάλογα με τα χαρίσματα εκείνα  που του έδωσε και τη φιλοτιμία.

Η σημερινή περικοπή δεν είναι παραβολή. Είναι μια εικόνα προφητική, είναι μια αποκάλυψη  για τον τρόπο που θα αποδοθεί δικαιοσύνη όταν θα έλθει ο Κύριος.

Μήπως όμως είναι θλιβερά όλα αυτά; Μήπως απομακρύνουν τους νέους από την εκκλησία; «Μιμνήσκου τα έσχατά σου και ου μη αμαρτήση εις τον αιώνα» μας διδάσκει η Σοφία Σειράχ (ζ΄ 36) Όχι μόνον δεν είναι θλιβερά αλλά είναι και σωτήρεια!

Και ο αββάς Ησαίας λέει: "Τρία πράγματα αποκτά με δυσκολία ο άνθρωπος, και είναι αυτά που συντηρούν όλες τις αρετές: το πένθος & τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η μνήμη του θανάτου του. Γιατί όποιος καθημερινά συλλογίζεται το θάνατο και λέει στον εαυτό του, μια μέρα ακόμη μου μένει στον κόσμο αυτό, αυτός ποτέ δεν θα αμαρτήσεις ενώπιον του Θεού. Όποιος αντίθετα ελπίζει πως θα ζήσει πολλά χρόνια, αυτός θα πέσει σε πολλές αμαρτίες". (Μικρός Ευεργετινός σ.36)

Και για να μην σκεφτόμαστε μόνον αρνητικά... είπε ο Αββάς Υπερέχιος: Να έχεις παντοτινά το νου σου στη βασιλεία των ουρανών, και τότε, εύκολα θα την κληρονομήσεις".

     Οταν έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού...

     Με ρωτούσε ενας νέος: "αληθεύουν οι φήμες που λένε ότι η Δευτέρα παρουσία θα γίνει το 2000;"  Του απαντάω: δεν το γνωρίζω αλλά και κανείς δεν το γνωρίζει... δεν με ενδιαφέρει όμως κι όλας και ξέρεις γιατί; Επειδή δεν ξέρω αν εγω θα ζω μεχρι τότε! Γιατί αυτό έχει σημασία για τον κάθε άνθρωπο, να είναι  έτοιμος κάθε στιγμή να φύγειαπό το μάταιο τούτο κόσμο και να έχει έτοιμο  το διαβατήριό του! Τη «μετάνοια» ! ("ουχ υμών εστί γνώναι χρόνους και καιρούς ους έθετο ο Πατήρ εν τη ιδία εξουσία"είχε πεί ο Κύριος στους μαθητές του όταν ρώτησαν κάποτε.)

     συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς...

     Τότε οι νεκροί θα αναστηθούν και μαζί και εμείς. Αν ακόμη ζούμε εκείνη τη μέρα,"αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν  Κυρίω εσόμεθα" όπως απεκάλυψε και ο Απόστολος Παύλος.  (Α΄ προς Θεσσαλονικείς, δ΄14)

     Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτισατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επισκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθατε πρός με...

      Ω πόσο απλά είναι ευτυχώς τα πράγματα για τη σωτηρία μας! Δεν χρειάζεται να είναι κανείς  πλούσιος, δεν χρειάζεται να έχει πτυχία, δεν χρειάζεται να έχει κοινωνική θέση! Το μόνο που χρειάζεται να έχει είναι αγάπη στην καρδιά του. Να αφήσει δηλαδή την αγάπη του Θεού να ενεργοποιηθεί μέσα του -που υπάρχει έμφυτη- και να μην επιτρέψει στη δαιμονική σκληροκαρδία να τον καταλάβει.

Είναι πρωτάκουστα αυτά που θα μας πει ο Κύριος; Ασφαλώς όχι, γιατί αυτός ήταν που μας είπε ότι "αυτό το χαρακτηριστικό θα σας ξεχωρίζει από  τους  άλλους, το ότι θα έχετε αγάπη μεταξύ σας".  Και αυτή την εντολή άφησε φεύγοντας: "αγαπάτε αλλήλους"  Αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή και δεν απευθύνεται μόνο στους αδελφούς αλλά και στους εχθρούς και σε εκείνους που μας καταρώνται!

Απ αυτήν προέρχεται και η αρετή της ελεημοσύνης γι αυτό και είπε άλλοτε "μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται"

Λέει ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αδελφοί μου, ότι το να κάνει κανείς ελεημοσύνη αξίζει περισσότερο από το να ανασταίνει νεκρούς. Πράγματι η ελεημοσύνη γίνεται στον ίδιο το Χριστό  (μας χρωστάει τότε!) ενώ με το να αναστήσει κανείς νεκρούς, χρωστάει εκείνος στο Χριστό!

Κύριε πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν;...

Αμήν λέγω υμίν, εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε.

      Δεν υποκρίνονται οι δίκαιοι όταν τον ρωτούνε. Απλώς όταν εκδήλωναν την αγάπη τους το έκαναν τόσο πηγαία, επειδή το αισθανόταν και όχι επειδή τους το επέβαλε κανείς ή επειδή ήθελαν να δείξουν κάτι (φαρισαϊσμός). Ετσι δεν θυμούνται κάν το καλό που έκαναν γιατί το θεωρούσαν καθήκον τους, που δεν άξιζε κάποια ιδιαίτερη ανταμοιβή. Ετσι σκέφτονται αυτοί που αγαπούν πραγματικά  το Θεό.

Πόσο παρηγορητικά λόγια αδελφοί μου! "Εμοί εποιήσατε!" Όλοι οι πονεμένοι, οι άρρωστοι και οι κατατρεγμένοι, είναι αδελφοί του Χριστού!

      Το έχουμε καταλάβει αυτό όταν πάσχουμε και λυπούμεθα; Η επιζητούμε να βολευτούμε εμείς οι χριστιανοί σε όλα, παντού και παντα σε αυτή  τη ζωή; Τότε ας μη περιμένουμε τίποτε στην αιώνια ζωή από τον Κύριο...

Επειτα πως φερόμαστε εμείς στους αδελφούς του Χριστού; Τους αναγνωρίζουμε; «Αν ο Χριστός χτυπήσει  την πόρτα σας, θα τον αναγωρίστε;» Ρωτάει σε ένα υπεροχο βιβλίο του ο «άγγελος της αγάπης», ο Ρ.Φολερώ.

      Αν είναι κάποιος που θα μας απλώσει το χέρι, ίσως να το δούμε, αν όμως είναι οσυμφοιτητής μας που πέθανε η μητέρα του, θα σκεφτούμε μια καλή κουβέντα για να τον παρηγορήσουμε, ή θα προφασιστούμε διάβασμα στη βιβλιοθήκη; Αν είναι ο συγγενήςπου χρεωκόπησε η επιχείρηση του, θα σκεφτούμε να τον βοηθήσουμε ή θα ρωτάμε σε ποιό κόμμα ανήκει... Αν είναι το παιδί της γειτόνισας που η μητέρα του δουλεύει όλη μέρα, θα σκεφτούμε να το φωνάξουμε για φαγητό, ώσπου να έρθουν οι δικοί του;

Αν είναι η πεθερά μας στα τελευταία της, θα την πάρουμε σπίτι ή θα την εγκαταλείψουμε σε κάποιο ίδρυμα;

Αν είναι... Αν είναι... Και όμως, είναι ο Χριστός που χτυπάει την πόρτα μας!

    Πορεύεσθε απ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν...

       Ποιοί είναι οι "κατηραμένοι"; Ο Θεός είναι Αγάπη και δεν καταριέται κανέναν... Είναι εκείνοι που έδιωξαν από μόνοι τους την ευλογία του Θεού και δεν αποδέχτηκαν τη θεία χάρη.

Σκληρά τα λόγια αυτά αδελφοί μου και μακάρι να μην τα ακούσουμε κανείς εκείνη τη φοβερά ημέρα της Κρίσεως, που είναι πολύ κοντά! Ομως είναι αληθινά γιατί βγήκαν από το θεϊκό στόμα του Κυρίου που είναι η Αλήθεια και η Ζωή και δεν μπορεί να λέει ψέματα !

Συζητούσα παλαιότερα με δύο επιστήμονες για το θέμα της αιώνιας ζωής κοντά στο Θεό και τους έλεγα για τις καταπληκτκές πνευματικες εμπειρίες που έζησαν προκαταβολικα οι άγιοι. Ομως ο ένας κλωτσούσε και μου έλεγε: καλά μας τα λές πάτερ, αλλά κανένας δεν ήρθε από κεί για να μας πει αν είναι έτσι τα πράγματα! Λέω, φαίνεται ότι δεν έχεις ανοίξει το ευαγγέλιο για να δεις ότι τα λέει ο ίδιος ο Χριστός... Αλλαξε  θέμα εκείνος, γιατί αν θα τα δεχόταν θάπρεπε να αλλάξει  και γραμμή πλεύσεως 180 μοίρες !

   Επειτα αδελφοί μου, πώς είναι δυνατόν να μη τα πιστέψουμε;  Τη στιγμή που και οι άγγελοι εξέπεσαν... Και μάλιστα δεν έχουν περιθώριο μετανοίας πλέον σαν δαίμονες, αλλά τυραννούνται στην κόλαση αιωνίως. Πως λοιπόν εμείς θα γλυτώσουμε τη δίκαια τιμωρία όταν μας έχει προειδοποιήσει γι αυτό ο Κύριος και όταν έχει κατέβει ο ίδιος να σφραγίσει με το αίμα Του αυτή τη Διαθήκη που μας άφησε;

Γι αυτό δεν υπάρχει μεγαλύτερη και δαιμονικότερη πλάνη από τους χιλιαστές που λένε ότι οι άδικοι δεν θα τιμωρηθούν και οι δίκαιοι θα ζήσουν μόνο χίλια χρόνια με το Χριστό!

       Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.

       Το λέει καθαρά ο Κύριος: οι άδικοι θα κολαστούν αιώνια και οι δίκαιοι θα βρίσκονται αιώνια μαζί με τον Κύριο.  Πως είναι δυνατόν άλλη ψυχή να έχουν οι μέν και άλλοι οι δέ; Ολοι πλαστήκαμε κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν του Θεού που είναι αιώνιος.

         Αδελφοί μου, αν δεν μας συγκινεί η άπειρη αγάπη του Θεού, που μας περιμένει πάντοτε με ανοιχτή αγκαλιά όπως τον άσωτο, μέσα  στην κιβωτό της σωτηρίας την εκκλησία Του, ας έχουμε στο νού μας πάντα την ώρα της Κρίσεως, ώστε να είναι μαλακωμένη η καρδιά μας και να εκδηλώνει συνέχεια εργα αγάπης που θα μας πιστώνονται  στον ουρανό.

Έχε τη σκέψη σου στον Αδη και μην απελπίζεσαι... μας συμβουλεύει ο γέρων Σιλουανό ς ο Αθωνίτης. Δεν είναι αδυναμία να σκεφτόμαστε τη μέρα εκείνη, το λένε οι άγιοι Πατέρες, αλλά είναι δύναμη και απάντηση κατά των πονηρών δαιμόνων που μας σπρώχνουν στην αμαρτία και μας ψιθυρίζουν ότι έχουμε καιρό...να μετανοήσουμε.

Σήμερα είναι ο κατάλληλος καιρός, να αφεθούμε ολοκληρωτικά στα χέρια του Θεού και να είμαστε βέβαιοι ότι θα ακούσουμε  εκείνη τη φοβερή Μέρα: "ελάτε ευλογημένα παιδιά του Θεού, για να κληρονομήσετε τη βασιλεία του Πατέρα σας".

Α μ η ν