Τῆς Μελλούσης Κρίσεως (Ἀπόκρεω).
«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε
τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν»
Πόσο γλυκά, ἀδελφοί μου, θά ἠχήσῃ στά αὐτιά καί πόση χαρά θά φέρῃ στήν ψυχή τῶν ἐκλεκτῶν δούλων τοῦ Κυρίου ὁ θεϊκός αὐτός λόγος, τότε τήν μεγάλη στιγμή τῆς δευτέρας Παρουσίας Του! Πόσο θά δοξασθοῦν κατά τήν Ἡμέρα ἐκείνη οἱ ταπεινοί καί περιφρονημένοι, στόν νῦν αἰῶνα, ὀπαδοί τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης. Διότι ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου των, «ἐν δόξῃ», θά σημάνῃ καί τήν δική των ἀπαλλαγή ἀπό τά δεινά – τούς κόπους, τίς πίκρες, τά βάσανα – τῆς παρούσας ζωῆς, καί τήν θριαμβευτική εἴσοδό των στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ φωτός καί τῆς μακαριὀτητος. Ἐκεῖ δηλαδή, ὅπου, κατά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, δέν θά ὑπάρχῃ ποτέ νύκτα, διότι «Κύριος ὁ Θεός φωτιεῖ αὐτούς» καί «ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων κάι ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν»
Καί ποιοί θά εἶναι αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί δοῦλοι τοῦ Κυρίου, οἱ τρισευτυχισμένοι πού θά λάβουν μιά τόσο μεγάλη θεϊκή εὐλογία; Ποιές θά εἶναι οἱ προνομιοῦχες ἐκεῖνες ψυχές, πού θά συμβασιλεύσουν μέ τόν Κύριο στήν μέ περισσή φροντίδα καί ἐπιμέλεια, ἑτοιμασμένη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά τήν ὁποία εἶχε πῇ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ποτέ κανείς δέν ἐφαντάσθη πόσο σπουδαῖα εἶναι ὅσα ἑτοίμασε γιά τούς ἐκλεκτούς Του ὁ Θεός; Ἀλλά τό εἶπεν ὁ Κύριος. Εἶναι ὄχι ὅσοι ἄκουσαν μόνον ἤ ἐπίστευσαν τά λόγια Του, ἀλλά ὅσοι τά ἔκαναν πρᾶξι. Εἶναι οἱ ἁπλοῖ καί ταπεινοί, πού ἐπίστευσαν, σάν παιδιά τόν Κύριο καί Τόν ἐμιμήθηκαν. Καί πῆραν τά δικά Του «σπλάχνα» καί τήν δική Του καρδιά καί μ’αὐτήν ἀγάπησαν τούς ἀδελφούς των. Τί λέγω; Μ’ αὐτήν ἀγάπησαν τόν Ἴδιο τόν Κύριο, στό πρόσωπο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐταπεινώθησαν, σάν τόν Κύριο, καί ἐδόθησαν ἀνεπιφύλακτα στήν ὑπηρεσία τῆς ἀγάπης. Ἔσκυψαν, δηλαδή, μέ συμπόνια καί στοργή, ἐπάνω στούς πονεμένους ἀδελφούς μας καί τούς ἔδωσαν ὄχι μόνον κάτι ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά των, ἀλλά αὐτήν τήν καρδιά των.
Καί εἶναι πολλοί αὐτοί οἱ εὐλογημένοι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὅμως, δέν φαίνονται. Εἶναι κρυμμένοι κάτω ἀπό τήν ματαιοδοξία τῶν ματαιοδόξων καί τόν θόρυβο τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Ἀλλά, τί σημασία μπορεῖ νά ἔχη αὐτό; Ἀπολύτως καμιά. Διότι , «ὅταν ὁ Χριστός, ἡ ζωή ἡμῶν φανερωθῃ, τότε καί αὐτοί φανερωθήσονται ἐν δόξῃ».
Τήν ἴδια στιγμή πού οἱ πρῶτοι, οἱ ὀπαδοί τοῦ Κυρίου, θά εἰσέρχωνται, μέ ἀλαλαγμούς χαρᾶς, στούς Οὐρανούς, γιά νά ἀπολαύσουν τά αἰώνια ἀγαθά, κάποιοι ἄλλοι θά ἀκούσουν τήν φοβερή ἀπόφασι τοῦ Δικαίου Κριτοῦ: «πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι...». Φύγετε μακρυά Μου ὅλοι ἐσεῖς οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας. Πηγαίνετε κοντά σ’ ἐκεῖνον, πού ὑπηρετήσατε. Καί ποιοί θά εἶναι αὐτοί οἱ δυστυχισμένοι; Νά, ὅλοι ἐκεῖνοι πού μόνοι των, ἀπό τήν ζωήν αὐτήν καθώρισαν τήν θέσιν των. Οἱ σκληροί, οἱ ἀσυμπαθεῖς, οἱ ἄσπλαχνοι. Ὅσοι εἶχαν βγάλει τόν Χριστόν ἀπό τήν καρδιά των. Ὅσοι ἐμίσησαν καί περιεφρόνησαν καί ἐφέρθησαν ἀπάνθρωπα πρός τούς ἀδελφούς των. Ἀλλά καί ὅσοι εἶχαν τήν ἀγάπη μόνο στά χείλη καί ὄχι στήν καρδιά. Τρομερή, ἀλήθεια, στιγμή γιά ὅλους, ὅσοι ἄφησαν νά φωλιάσῃ στήν ψυχή των ἡ κακία καί ἡ σκληρότης καί ἐσκόρπισαν τριγύρω των τόν πόνο καί τή συμφορά.
Ἀδελφοί μου! Τά λόγια πού ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο, μέ τά ὁποῖα - ἄς σημειωθῇ - ἔκλεισε τό δημόσιο κήρυγμά Του ὁ Κύριος, εἶναι σοβαρά καί πρέπει νά τά προσέξωμε ἰδιαιτέρως. Διότι ἡ μέλλουσα Κρίσις καί ἀνταπόδοσις, πού προαναγγέλουν, εἶναι κάτι πού θά γίνῃ ὁπωσδήποτε. Εἶναι ἀπαίτησις τῆς θείας Δικαιοσύνης, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέ τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: Πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ (πρέπει) ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσητε ἕκαστος τά διά τοῦ σώματος πρός ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθόν εἴτε κακόν», λέγει. Καί τότε ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ θά εἶναι ἀνίλεως γιά ὅλους ἐκείνους, πού δέν ἔδειξαν ἔλεος καί συμπάθεια στούς ἀδελφούς των, μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.
Ὥστε, ἀδελφοί μου, ἄς μαλακώσουμε τήν καρδιά μας μέ τήν ἀγάπη. Διότι αὐτή θά μᾶς σώσῃ. Αὐτή θά μᾶς ἀνοίξῃ τίς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ. Τήν ἀγάπη ἄς ἐργαζώμεθα στήν ζωή μας. Αὐτή καί μόνον αὐτή θά μείνῃ, ὅταν - κατά τήν μεγάλη ἐκείνη στιγμή - ὅλα θά μᾶς ἐγκαταλείψουν. Στόν ζυγό τῆς θείας Δικαιοσύνης κανένα ἄλλο πρᾶγμα δέν εἶναι δυνατόν νά βάλουμε κατά τήν φοβερή Ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Οὔτε ἀξιώματα, οὔτε γνῶσιν, οὔτε γλωσσολαλιά, οὔτε, ἀκόμη, αὐτήν τήν πίστι. Ὅλα αὐτά θά ἔχουν καταργηθῇ τότε. Τό πιό πολύτιμο, πού θά μποροῦμε νά παρουσιάσουμε στόν Θεόν τῆς εὐσπλαχνίας, θά εἶναι τά ἔργα ἐκεῖνα, πού θά φέρουν τό ἄρωμα τῆς ἀγάπης. Ναί. Μόνον ὅταν προσφέρωμε στόν Κύριο, κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐνδόξου δευτέρας Παρουσίας Του, πράξεις ζυμωμένες μέ τῆς καρδιᾶς μας τόν πόνο γιά τούς ἀδελφούς μας, θά ἀξιωθοῦμε νά ἀκούσωμε καί ἡμεῖς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριο:«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν...»
Γένοιτο!
τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν»
Πόσο γλυκά, ἀδελφοί μου, θά ἠχήσῃ στά αὐτιά καί πόση χαρά θά φέρῃ στήν ψυχή τῶν ἐκλεκτῶν δούλων τοῦ Κυρίου ὁ θεϊκός αὐτός λόγος, τότε τήν μεγάλη στιγμή τῆς δευτέρας Παρουσίας Του! Πόσο θά δοξασθοῦν κατά τήν Ἡμέρα ἐκείνη οἱ ταπεινοί καί περιφρονημένοι, στόν νῦν αἰῶνα, ὀπαδοί τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης. Διότι ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου των, «ἐν δόξῃ», θά σημάνῃ καί τήν δική των ἀπαλλαγή ἀπό τά δεινά – τούς κόπους, τίς πίκρες, τά βάσανα – τῆς παρούσας ζωῆς, καί τήν θριαμβευτική εἴσοδό των στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ φωτός καί τῆς μακαριὀτητος. Ἐκεῖ δηλαδή, ὅπου, κατά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, δέν θά ὑπάρχῃ ποτέ νύκτα, διότι «Κύριος ὁ Θεός φωτιεῖ αὐτούς» καί «ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων κάι ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν»
Καί ποιοί θά εἶναι αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί δοῦλοι τοῦ Κυρίου, οἱ τρισευτυχισμένοι πού θά λάβουν μιά τόσο μεγάλη θεϊκή εὐλογία; Ποιές θά εἶναι οἱ προνομιοῦχες ἐκεῖνες ψυχές, πού θά συμβασιλεύσουν μέ τόν Κύριο στήν μέ περισσή φροντίδα καί ἐπιμέλεια, ἑτοιμασμένη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά τήν ὁποία εἶχε πῇ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ποτέ κανείς δέν ἐφαντάσθη πόσο σπουδαῖα εἶναι ὅσα ἑτοίμασε γιά τούς ἐκλεκτούς Του ὁ Θεός; Ἀλλά τό εἶπεν ὁ Κύριος. Εἶναι ὄχι ὅσοι ἄκουσαν μόνον ἤ ἐπίστευσαν τά λόγια Του, ἀλλά ὅσοι τά ἔκαναν πρᾶξι. Εἶναι οἱ ἁπλοῖ καί ταπεινοί, πού ἐπίστευσαν, σάν παιδιά τόν Κύριο καί Τόν ἐμιμήθηκαν. Καί πῆραν τά δικά Του «σπλάχνα» καί τήν δική Του καρδιά καί μ’αὐτήν ἀγάπησαν τούς ἀδελφούς των. Τί λέγω; Μ’ αὐτήν ἀγάπησαν τόν Ἴδιο τόν Κύριο, στό πρόσωπο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐταπεινώθησαν, σάν τόν Κύριο, καί ἐδόθησαν ἀνεπιφύλακτα στήν ὑπηρεσία τῆς ἀγάπης. Ἔσκυψαν, δηλαδή, μέ συμπόνια καί στοργή, ἐπάνω στούς πονεμένους ἀδελφούς μας καί τούς ἔδωσαν ὄχι μόνον κάτι ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά των, ἀλλά αὐτήν τήν καρδιά των.
Καί εἶναι πολλοί αὐτοί οἱ εὐλογημένοι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὅμως, δέν φαίνονται. Εἶναι κρυμμένοι κάτω ἀπό τήν ματαιοδοξία τῶν ματαιοδόξων καί τόν θόρυβο τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Ἀλλά, τί σημασία μπορεῖ νά ἔχη αὐτό; Ἀπολύτως καμιά. Διότι , «ὅταν ὁ Χριστός, ἡ ζωή ἡμῶν φανερωθῃ, τότε καί αὐτοί φανερωθήσονται ἐν δόξῃ».
Τήν ἴδια στιγμή πού οἱ πρῶτοι, οἱ ὀπαδοί τοῦ Κυρίου, θά εἰσέρχωνται, μέ ἀλαλαγμούς χαρᾶς, στούς Οὐρανούς, γιά νά ἀπολαύσουν τά αἰώνια ἀγαθά, κάποιοι ἄλλοι θά ἀκούσουν τήν φοβερή ἀπόφασι τοῦ Δικαίου Κριτοῦ: «πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι...». Φύγετε μακρυά Μου ὅλοι ἐσεῖς οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας. Πηγαίνετε κοντά σ’ ἐκεῖνον, πού ὑπηρετήσατε. Καί ποιοί θά εἶναι αὐτοί οἱ δυστυχισμένοι; Νά, ὅλοι ἐκεῖνοι πού μόνοι των, ἀπό τήν ζωήν αὐτήν καθώρισαν τήν θέσιν των. Οἱ σκληροί, οἱ ἀσυμπαθεῖς, οἱ ἄσπλαχνοι. Ὅσοι εἶχαν βγάλει τόν Χριστόν ἀπό τήν καρδιά των. Ὅσοι ἐμίσησαν καί περιεφρόνησαν καί ἐφέρθησαν ἀπάνθρωπα πρός τούς ἀδελφούς των. Ἀλλά καί ὅσοι εἶχαν τήν ἀγάπη μόνο στά χείλη καί ὄχι στήν καρδιά. Τρομερή, ἀλήθεια, στιγμή γιά ὅλους, ὅσοι ἄφησαν νά φωλιάσῃ στήν ψυχή των ἡ κακία καί ἡ σκληρότης καί ἐσκόρπισαν τριγύρω των τόν πόνο καί τή συμφορά.
Ἀδελφοί μου! Τά λόγια πού ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο, μέ τά ὁποῖα - ἄς σημειωθῇ - ἔκλεισε τό δημόσιο κήρυγμά Του ὁ Κύριος, εἶναι σοβαρά καί πρέπει νά τά προσέξωμε ἰδιαιτέρως. Διότι ἡ μέλλουσα Κρίσις καί ἀνταπόδοσις, πού προαναγγέλουν, εἶναι κάτι πού θά γίνῃ ὁπωσδήποτε. Εἶναι ἀπαίτησις τῆς θείας Δικαιοσύνης, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέ τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: Πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ (πρέπει) ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσητε ἕκαστος τά διά τοῦ σώματος πρός ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθόν εἴτε κακόν», λέγει. Καί τότε ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ θά εἶναι ἀνίλεως γιά ὅλους ἐκείνους, πού δέν ἔδειξαν ἔλεος καί συμπάθεια στούς ἀδελφούς των, μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.
Ὥστε, ἀδελφοί μου, ἄς μαλακώσουμε τήν καρδιά μας μέ τήν ἀγάπη. Διότι αὐτή θά μᾶς σώσῃ. Αὐτή θά μᾶς ἀνοίξῃ τίς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ. Τήν ἀγάπη ἄς ἐργαζώμεθα στήν ζωή μας. Αὐτή καί μόνον αὐτή θά μείνῃ, ὅταν - κατά τήν μεγάλη ἐκείνη στιγμή - ὅλα θά μᾶς ἐγκαταλείψουν. Στόν ζυγό τῆς θείας Δικαιοσύνης κανένα ἄλλο πρᾶγμα δέν εἶναι δυνατόν νά βάλουμε κατά τήν φοβερή Ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Οὔτε ἀξιώματα, οὔτε γνῶσιν, οὔτε γλωσσολαλιά, οὔτε, ἀκόμη, αὐτήν τήν πίστι. Ὅλα αὐτά θά ἔχουν καταργηθῇ τότε. Τό πιό πολύτιμο, πού θά μποροῦμε νά παρουσιάσουμε στόν Θεόν τῆς εὐσπλαχνίας, θά εἶναι τά ἔργα ἐκεῖνα, πού θά φέρουν τό ἄρωμα τῆς ἀγάπης. Ναί. Μόνον ὅταν προσφέρωμε στόν Κύριο, κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐνδόξου δευτέρας Παρουσίας Του, πράξεις ζυμωμένες μέ τῆς καρδιᾶς μας τόν πόνο γιά τούς ἀδελφούς μας, θά ἀξιωθοῦμε νά ἀκούσωμε καί ἡμεῖς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριο:«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν...»
Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά