"Ἐτοῦτοι δὲν θέλουν τὰ λεφτά μας... Αὐτὰ ποὺ θέλουν νὰ μᾶς στερήσουν εἶναι πολὺ ἀνώτερα καὶ σπουδαία…"

Ὄρθιοι καὶ παλεύοντας ἢ γονατιστοὶ καὶ ζητιανεύοντας τὸν οἶκτο τῶν δαιμόνων;
Νὰ λοιπὸν ποὺ ἔπεσαν κι οἱ μάσκες καὶ φανήκανε οἱ δαίμονες γεμάτοι ὑπεροψία νὰ ἀλυχτοῦν, νὰ φοβερίζουν καὶ νὰ ἀπειλοῦν πὼς θὰ μᾶς λιανίσουν... Νὰ λοιπὸν ποὺ  εἴδαμε τώρα πὼς ἐκεῖνοι ποὺ θέλανε νὰ τοὺς νομίζουμε γιὰ φίλους, εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ χρόνια τώρα σχεδιάζανε πὼς νὰ μᾶς τὰ πάρουν ὅλα...
Ὄχι, δὲν εἶναι μόνο τὸ σπίτι σου ποὺ βάλανε σημάδι οἱ μιαροί...
Ὄχι, δὲν εἶναι ποὺ μᾶς θέλουν ἐξαθλιωμένους καὶ ρημαγμένους...
Ὄχι, δὲν εἶναι ποὺ βάλανε τὴν ζωὴ μᾶς στόχο...
Ἐτοῦτοι δὲν θέλουν τὰ λεφτά μας... Μήτε τὸν ἥλιο ἢ τὶς θάλασσές μας θέλουν νὰ μᾶς πάρουνε...
Αὐτὰ ποὺ θέλουν νὰ μᾶς στερήσουν εἶναι πολὺ ἀνώτερα καὶ σπουδαία… Εἶναι ἡ περηφάνια μας καὶ ἡ περπατησιά μας. Εἶναι ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ πίστη μας. Εἶναι ἡ ψυχή μας, τελικά, ποὺ ποθοῦν νὰ λυγίσουν, νὰ τὴν κατακτήσουν καὶ νὰ τὴν κάνουνε δικιά τους… Βάλανε, τὸ λοιπόν, σὰν παγίδα τὸν μαμωνὰ γιὰ νὰ μᾶς ξεγελάσουν καὶ νὰ ἀλλοιώσουν ἐκεῖνα ποὺ οἱ ἴδιοι ποτὲ δὲν εἶχαν.
Ἐτοῦτοι οἱ δαίμονες θέλουνε νὰ τοὺς προσκυνήσουμε σὰν θεούς, στὴ θέση τοῦ Θεοῦ μας...
Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπός τους. Καὶ βάζουνε τὰ δουλικά τους νὰ μᾶς λένε πὼς ἅμα ἀναγνωρίσουμε τὴν ἀξία τους, ἅμα ὑποταχθοῦμε στὶς βουλές τους, τότε ὅλα θὰ γίνουν καλά…!
Μά, τόσα χρόνια τώρα, ἐμεῖς κάνουμε ὅ,τι μᾶς προστάζουν καὶ εἴδαμε ὅλα νὰ γίνονται χειρότερα. Ἔτσι δὲν εἶναι;
Τί, ἄραγε, θὰ μᾶς συμβεῖ σὰν....

 δοθοῦμε ὁλάκεροι στὶς ἄνομες βουλὲς τῶν καταχθόνιων αὐτῶν;
Τί, ἄραγε, θὰ ζήσουμε ἂν ἀφήσουμε ὅλα ἐκεῖνα ποῦ τίμησαν τοὺς προγόνους μας;

Καὶ σὲ ρωτάω πατριώτη: Ἔχει μπέσα ὁ διάολος;
Ἂν νομίζεις πὼς οἱ δουλειὲς μαζί του ἀφήνουνε κέρδος, τότε νὰ τὸ μελετήσουμε γιὰ νὰ δοῦμε τί θὰ κάνουμε ἐπιτέλους.
Ἀλλά, γιὰ πές μου, τί θέλει νὰ ὁρίσει σὰν δικό του ὁ μαῦρος ἐτοῦτες τὶς στιγμὲς ποῦ ζοῦμε;

Καὶ σὲ ξαναρωτάω ἀδελφέ, ἐπειδὴ τὸ δικό σου τὸ μυαλὸ γνωρίζει περισσότερα ἀπὸ τὸ δικό μου τὸ ἀγράμματο:
Ποιὰ τιμὴ θὰ βάλεις στὴν ζωή σου ἀδερφέ;
Ποιὰ τιμὴ θὰ ὁρίσεις γιὰ τὸ χῶμα στοὺς τάφους τῶν γονιῶν σου;
Πόσα θὰ ζητήσεις νὰ σοὺ δώσει ὁ μαῦρος, γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσεις;

Καὶ ἄντε, ἐσὺ κι ἐγώ, πὲς ὅτι τὴν ζωή μας καὶ τὴν ψυχή μας τὴν ἔχουμε γιὰ πούλημα ἢ καὶ γιὰ πέταμα. Πόσο περισσότερο ἀχρεῖοι μποροῦμε νὰ γίνουμε, ἀφοῦ σήμερα οἱ δαίμονες θέλουν νὰ τοὺς παραδώσουμε καὶ τῶν ἀγέννητων τὶς ψυχές;
Τὸ ἀντέχεις αὐτό;
Χωρὶς μέρος νὰ σταθεῖς...
Χωρὶς μέρος νὰ ταφεῖς...
Δίχως πατρίδα, χωρὶς ψυχή, χωρὶς Θεό…
Ἔτσι θὰ μείνεις…
Κι ὅλα αὐτὰ ἐπειδὴ λύγισες, ἔσκυψες καὶ προσκύνησες τοὺς δαίμονες, ἐνῶ γνώριζες τὶς διαθέσεις τοῦ ἀφεντικοῦ τους…
Τέλος, ἐπειδὴ οἱ ὧρες εἶναι τέτοιες, ὅλοι μας πρέπει νὰ ἀναλογισθοῦμε τί εἶναι τὸ καλύτερο γιὰ ἐμᾶς:
Νὰ πεθάνουμε ὄρθιοι καὶ παλεύοντας ἢ γονατιστοὶ καὶ ζητιανεύοντας τὴν καλοσύνη τῶν δαιμόνων;
Καὶ σὲ ἐτούτη τὴν ἀπόφαση δὲν χωρεῖ ἀναβολή.
Καὶ νὰ θυμᾶσαι καλὰ πὼς ἐτούτη ἡ πατρίδα, ἐτούτη ἡ γῆ δὲν μᾶς ἀνήκει. Ἀνήκει σὲ ἐκείνους ποὺ τὴν τίμησαν καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ ἔρχονται μετὰ ἀπὸ ἐσένα.
Δικό μας χρέος εἶναι νὰ τὴν παραδώσουμε ὁλόκληρη σὲ ἐκείνους ποὺ πραγματικὰ ἀνήκει. Μονάχα αὐτὸ ἔχουμε...

πηγή