Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

 Η ζωή τού Χριστού είναι και ζωή τής Εκκλησίας. 

Ό,τι συνέβη από τήν στιγμή τής συλλήψεως τού Χριστού στήν παρθενική μήτρα 

τής Παναγίας μέχρι τών παθών τού Σταυρού και τής Αναστάσεώς Του,

 αλλά και μέχρι τής εις ουρανούς Αναλήψεώς Του, όχι μόνο δεν έμειναν μια απλή

 ανάμνηση αλλά έγιναν πράξη τής Εκκλησίας. Από τήν ημέρα τής Πεντηκοστής

, με την ίδρυση τής πρώτης Εκκλησίας τών Αποστόλων μέχρι τής σημερινής μορφής

 τής Εκκλησίας και μέχρι τής συντελείας τού αιώνα, η παρουσία τής χάριτος τού 

Αγίου Πνεύματος ενώνει σε αρραγή θείο δεσμό τό σώμα τής Εκκλησίας με τήν

 κεφαλή τού σώματος που είναι ο Χριστός· «και αυτός εστιν η κεφαλή τού

 σώματος τής Εκκλησίας».

                Ο Χριστός είναι η κεφαλή τού θεόπλαστου σώματος τής Εκκλησίας. 

Και εμείς είμαστε μέλη του, όπως πάλι τονίζει ο Απόστολος, «ότι μέλη εσμέν τού

 σώματος αυτού, εκ τής σαρκός αυτού και εκ τών οστέων αυτού». Έχουμε δηλαδή

 εμείς οι πιστοί τής Εκκλησίας άμεσο δεσμό χάριτος με τόν Χριστό. 

Γινόμαστε κατά χάριν σάρκα από τήν σάρκα Του και οστά από τα οστά Του. 

Είναι τόσο μεγάλος και συγκλονιστικός ο δεσμός τών μελών τής Εκκλησίας με 

τόν Χριστό που μόνο ως ένα σώμα νοείται και υπάρχει.

                Τα θαύματα τών Αποστόλων είναι απόδειξη γνησιότητας και ενότητας.

 Το Πανάγιο Πνεύμα σόφισε τούς Αποστόλους για να κηρύττουν, να διδάσκουν

 και να ερμηνεύουν με θεόπνευστο τρόπο τήν ιερή παρακαταθήκη τού Ευαγγελίου 

τού Χριστού. Σε σημείο που να μην χωρά καμιά αμφισβήτηση ότι είναι γνήσιοι 

εντολοδόχοι τού ιδίου τού Χριστού. Προς επιβεβαίωση τής αληθείας τό κήρυγμά τους

 συνόδευαν πολλά θαύματα που θεράπευαν αρρώστους κει έδιωχναν δαιμόνια.

                Ο απ. Λουκάς γράφει ότι «εν ταίς ημέραις εκείναις διά τών χειρών τών

 Αποστόλων εγίνετο σημεία και τέρατα εν τώ λαώ πολλά». Δηλαδή σε όποιος άπλωναν

 τα χέρια τούς οι Απόστολοι γίνονταν πολλά θαύματα ανάμεσα στόν λαό τών 

Ιεροσολύμων που συνωστιζόταν μπροστά τους.

                Είναι η εκπλήρωση τής προφητικής υποσχέσεως τού Κυρίου μετά τήν

 Ανάστασή του: «σημεία τοίς πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει· 

εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι… επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι,

 και καλώς έξουσιν». Είπε στούς μαθητές Του ότι στό έργο τους θα τούς 

συνοδεύουν σημεία, θαύματα: θα εκδιώκουν δαιμόνια και με τήν επίθεση 

τών χειρών τους θα θεράπευαν ασθενείς. Λόγια που έγιναν πράξη και

 επιβεβαίωναν τήν γνησιότητα τού κηρύγματος τών Αποστόλων.

                Και όλα αυτά τα θεία και παράδοξα θαύματα εγίνοντο μέσα 

σε ένα πνεύμα αρμονίας και ενότητας μεταξύ τών πρώτων πιστών μελών

 τής Αποστολικής Εκκλησίας. Με τήν έκφραση «ομοθυμαδόν», 

που σημαίνει όλοι μαζί, αποτυπώνεται η θαυμαστή ενότητα τής πρώτης

 Εκκλησίας. Τούς ένωνε: 

α) μία πίστη σε ένα πρόσωπο, τον Χριστό,

 β) ένα βάπτισμα στό όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, 

όπως αναφέρει ο απ. Παύλος στήν προς Εφεσίους επιστολή του: 

«Είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα».

                Απορία και δισταγμός στήν γνησιότητα τού κηρύγματος.

 Μια τέτοια θαυμαστή κοινωνία αγίων προκαλούσε τήν απορία εκείνων

 που δεν μπορούσαν να περάσουν το κατώφλι τής πίστεως.

 Και έμεναν απ΄ έξω, διστακτικοί παρατηρητές στό φαινόμενο τής

 χάριτος τού Θεού, στήν ζωή τών Αποστόλων. 

«Ουδείς ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς», γράφει ο απ. Λουκάς.

 Δεν τολμούσαν να πάνε μαζί με τούς Αποστόλους εκείνοι που 

δεν είχαν τό ηθικό σθένος και τόν φωτισμό να αναγνωρίσουν 

Εκείνον που με τήν Σταύρωση και τήν Ανάστασή Του κατήργησε 

τόν θάνατο και κατέκρινε τήν αμαρτία. Εκείνον που έστειλε τόν Παράκλητο 

για να βεβαιώσει με θαυμαστό τρόπο τήν αλήθεια τών λόγων Του και τών έργων Του.

                Αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους που βλέπουν τήν αλήθεια 

αλλά δεν τήν ακολουθούν, διότι φοβούνται μήπως παρεξηγηθούν ή χάσουν κάτι

 από τήν προσωπική τους ζωή ή μήπως κάνουν λάθος στην επιλογή τους και 

δεσμευθούν σε υποσχέσεις που απαιτούν πιστή τήρηση. Για όλους αυτούς που 

αμφιβάλλουν ή φοβούνται να αποδεχθούν τήν εν Χριστώ πίστη, δίνει μια ωραία απάντηση 

ο ίδιος ο Κύριος: «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί».

                Με άλλα λόγια ο Κύριος προτρέπει όσους διστάζουν να έλθουν κοντά 

του να στηριχθούν στήν καλοσύνη Του, τήν κατανόησή Του, τήν επιείκειά Του.

 Και Εκείνος θα τούς βοηθήσει να πιστέψουν σ’ Αυτόν. Το φορτίο τής πίστεως 

θα τό ελαφρύνει Αυτός γιατί όσα θεωρούν οι άνθρωποι αδύνατα να επιτευχθούν, 

Εκείνος ως Θεός είναι δυνατόν να τα κάνει πραγματικότητα.

                Οι αντιδράσεις εναντίον τού θείου κηρύγματος. Φανατισμός και φθόνος

 κατέλαβε τούς Αρχιερείς τού Νόμου τής Παλαιάς Διαθήκης και τήν αίρεση τών

 Σαδδουκαίων που δεν πίστευαν στήν ανάσταση, «μη είναι ανάστασιν». 

«Επιλήσθησαν ζήλου» γράφει ο απ. Λουκάς, δηλαδή κατελήφθησαν από

 ζηλοτυπία, επειδή θεωρούσαν τούς εαυτούς τους αυθεντικούς τηρητές τού Νόμου. 

Και αυτό τούς τύφλωνε πνευματικά, ώστε να θεωρούν τις θαυματουργικές ενέργειες

 τών Αποστόλων ως πλάνη και ύβρη.

                Ενώ η χάρη και η αλήθεια «δια Ιησού Χριστού εγένετο» λέει ο

 ευαγγελιστής Ιωάννης. Ό,τι ήταν να δώσει ο νόμος τού Μωυσή, τό έδωσε. 

Τώρα ο Νομοθέτης Χριστός παραδίδει τόν τέλειο νόμο, τόν νόμο τής χάριτος, 

το φώς τού Ευαγγελίου. Αυτό δεν τό δέχονταν οι άρχοντες τού Ιουδαϊκού 

λαού και «επέβαλον τας χείρας αυτών επί τών Αποστόλων». 

Ο διάβολος φθόνησε τήν δόξα τού Θεού και, όπου εμφανίζεται αυτή στόν κόσμο,

 προσπαθεί να τήν διαβάλει και να τήν εμποδίσει χρησιμοποιώντας και τις

 εγκόσμιες εξουσίας. Άλλωστε δεν υπάρχει πιθανότητα συμφωνίας μεταξύ 

Θεού και διαβόλου: «Τι ημίν και σοί, Ιησού Υιέ τού Θεού;» είπε ο δαιμονισμένος

 τών Γεργεσηνών. Όμως ο Θεός με θαυμαστό τρόπο και τότε άνοιξε τήν

 πόρτα τής φυλακής και ελευθέρωσε τούς Αποστόλους.

 Αλλά και πάντοτε ανοίγει τόν δρόμο για τήν διακονία τού Ευαγγελίου Του.

                Η στάση τών ανθρώπων τής εποχής μας στο κήρυγμα τών Αποστόλων.

 Στήν εποχή μας το Ευαγγέλιο κηρύσσεται ελεύθερα. Δεν παύουν όμως πολλοί να 

τό αντιμετωπίζουν με αδιαφορία ή δισταγμό και άλλοι με αγαθή διάθεση.

 Η αδιαφορία αποτελεί ευθύνη επιλογής, έλλειψη διάθεσης για τήν οποία

 θα απολογηθούμε. Οι δισταγμοί και η δυσπιστία μπορούν να ξεπεραστούν 

γιατί ο Θεός δίνει πολλές ευκαιρίες ώστε να εγείρει τήν προθυμία μας να 

γνωρίσουμε τήν αλήθεια.

                Για όσους αγωνίζονται να διατηρήσουν τήν πίστη τους στούς

 δύσκολους καιρούς που περνάμε, τα λόγια τού αγγέλου στούς Αποστόλους,

 ενώ τούς έβγαζε με θαυμαστό τρόπο από τήν φυλακή, είναι μήνυμα ενίσχυσης

 και ενθάρρυνσης: «Πορεύεσθε, και σταθέντες λαλείτε… πάντα τα ρήματα τής 

ζωής ταύτης». Να μην σταματήσουν αλλά να συνεχίσουν τήν πορεία τους και

 να κηρύττουν τα λόγια που οδηγούν στήν ζωή, την αληθινή ζωή, τήν ζωή τού

 Χριστού, στήν αιώνια ζωή. Είναι το μήνυμα τού Κυρίου σε όλους τούς αγωνιστές,

 σε όλα τα πιστά μέλη τής Εκκλησίας Του.

Αρχιμ. Χ.Ν.