Ποιὸ χαρακτηρίζεται ὡς τὸ πιὸ μεγάλο ραντεβού;

Ἀλέξανδρος (Πρεσβύτερος (+1990) )

 

Ποῦ κατάντησε ἡ σύχρονη ζωή!

Ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο γεμᾶτο «παλαβομάρες». Ὁ θόρυβος καί τό τρέξιμο ἔγιναν πλέον τρόπος ζωῆς.

Οἱ γιατροί μᾶς φωνάζουν:

Ἡ ἠχορύπανση βλάπτει τήν ὑγεία. Ἐσύ ὅμως, πού πιστεύεις στόν Θεό, τήν προσοχή σου πρέπει νά τήν στρέψεις σέ κάτι ἄλλο, πιό σοβαρό: στήν διάλυση τοῦ ἐσωτερικοῦ σου κόσμου. Καί ἄν δέν τό ἔχεις συνειδητοποιήσει, δέν ἔχεις καταλάβει τίποτα ἀπό τήν μεγάλη ἀξία τῆς ἀρετῆς πού λέγεται ἡσυχία. Καί ἀσφαλῶς, θά ἔχει πέσει στήν ἀντίληψή σου, ὅτι πολλοί ἄνθρωποι αἰσθάνονται ἄβολα, ὅταν κάποια στιγμή χρειασθῆ νά τηρήσουν σιωπή.

Γιατί ἄραγε;
 

* * *
 

Τό κεφάλι μας ἔχει καταντήσει σφηκοφωλιά· γιά πράγματα μάταια καί ἀνώφελα. Γι’ αὐτό καί δέν μποροῦμε νά εἴμαστε οὔτε λεπτό ἤρεμοι καί εἰρηνικοί. Οὔτε μέ τόν ἑαυτό μας. Οὔτε μέ τούς ἄλλους. Πόσα περιττά λόγια ξεστομίζουμε, ὅταν ἀνοίγουμε ἀπερίσκεπτα τό στόμα μας!.. Οἱ παλαιοί ἤξεραν, τί ἐννοῦσαν, ὅταν ἔλεγαν: Τά λόγια εἶναι ἄργυρος· καί ἡ σιωπή χρυσάφι.

Ἡ κατάσταση αὐτή, ἡ σύγχυση, ἡ φασαρία, ὁ θόρυβος, εἶναι φοβερή· εἶναι μιά στροφή πρός τά ἔξω, καί κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή μπορεῖ νά ἰδεῖ, ἔστω γιά λίγο, τόν ἑαυτό του. Νά γνωρίσει τόν ἑαυτό του. Γιατί ὁ ἄνθρωπος μόνο τότε ἀρχίζει νά κατανοεῖ οὐσιαστικά τόν ἑαυτό: ὅταν κλείσει τά αὐτά τῆς καρδιᾶς του στήν «ἠχορύπανση» καί τά ἀνοίξει στόν «ἦχο» τῆς συνείδησης.

Καί ἄς μήν ἔχωμε ψευδαισθήσεις. Ὁ ἐξωτερικός θόρυβος θά μᾶς συνοδεύει μέχρι καί τήν τελευταία μας ἀναπνοή.
 

* * *
 

Λοιπόν. Τότε πού ἡ ἀρρώστια σέ «δένει» στό κρεβάτι καί σέ ξεκόβει ἀπό τό καθημερινό «τρέξιμο»· τότε πού εἶσαι μόνος σου μέ τόν ἑαυτό σου, ἐκμεταλλεύσου τήν εὐκαιρία. Κάνε μιά ἐνδοσκόπηση. Ἰδέ τόν ἑαυτό σου. Καί εἰπέ στόν ἑαυτό σου:

• Ποῦ τρέχεις, ψυχή μου;

• Ποῦ βαδίζεις;

• Πῶς βαδίζεις;

• Τί σκέπτεσαι;

• Τί σέ βασανίζει;

Ὁ Θεός βρίσκεται στήν ἡσυχία· στήν ἠρεμία· στήν σιωπή!

Γιά νά ἀκούσεις τήν φωνή Του, ὀφείλεις νά «κλέβεις» λίγα λεπτά τήν ἡμέρα· γιά νά ἔχεις μιά συνάντηση, ἕνα ραντεβού, μέ τόν ἑαυτό σου. Ἄφησε τούς ἄλλους καί τά ἄλλα. Ἀλήθεια! Ὑπάρχει στόν κόσμο πρᾶγμα πιό πολύτιμο ἀπό τόν ἑαυτό σου; Ἀπό τήν ψυχή σου;

Λοιπόν. Θέλεις νά γνωρίσεις τόν ἑαυτό σου; Θέλεις νά συναντήσεις τόν Θεό; Ψάξε νά Τόν βρεῖς στήν ἡσυχία· στήν ἠρεμία· στήν σιωπή. Ὅταν σκέψεις καί συναισθήματα ἐναρμονισθοῦν καί γίνουν ἕνα, τότε θά ἀκούσεις στά βάθη τῆς καρδιᾶς σου μιά φωνή, νά σέ καλεῖ: Δεῦρο, (=ἔλα) πρός τόν Πατέρα!

Ἄν ἀφήσεις τήν ζωή σου νά κυλάει ἀνάμεσα στόν «θόρυβο» καί στόν διασκορπισμό τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς, ἡ ζωή σου θά μείνει χωρίς νοήμα.

• Δέν εἶναι κρῖμα νά ἀσχολούμαστε μέ ὅλους τούς ἄλλους ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό μας;

• Δέν εἶναι κρῖμα νά ἀσχολούμαστε μέ ὅλα τά ἄλλα, ἐκτός ἀπό τήν ψυχή μας;
 

* * *

Ἄς κάνομε σύνθημά μας τήν προτροπή τῆς Ἐκκλησίας μας: «Εἰς ἑαυτόν ἐπανάγου, ἄνθρωπε». Κάμε στροφή, ἄνθρωπε! ξαναγύρισε στόν ἑαυτό σου!

Καλό χρόνο λοιπόν! Μέ κάποια αὐτοσυγκέντρωση, μέ κάποια στροφή στά ἔσω, ἤ μέ μιά ὅλο καί πιό ξέφρενη διάσπαση;