«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού»

Σε κάθε Εσπερινό ακούμε τους ψάλτες να ψάλλουν έναν από τους αρχαιοτέρους και γνωστότερους ύμνους της Εκκλησίας μας,

 σε ήχο βαρύ, για να αποκτούν οι στίχοι βαρύτερο νόημα και βαρύτερη σημασία. Ο διαχρονικός και επίκαιρος ύμνος στον

 οποίο αναφερόμαστε δεν είναι άλλος από ένα στίχο του 33ου ψαλμού του βασιλέα Δαυίδ που λέει:

«Πλούσιοι επτώχευσαν 

και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».

 (μτφρ: Πλούσιοι κατάντησαν στη φτώχεια

 και πείνασαν, όσοι όμως ζήτησαν με πόθο τον Κύριο και στήριξαν σ’ Αυτόν τις ελπίδες τους,

 δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό)

Ο πλούτος εύκολα αλλάζει κυρίους και κατά κάποιον τρόπο σαν

 κύμα μεταφέρεται συνήθως από τη βία των άνεμων άλλοτε προς

 το ένα μέρος και άλλοτε προς το άλλο. Ίσως ο προφήτης να

 ονομάζει πλούσιους και τους Ισραηλίτες, γιατί

 «δική τους ήταν η υιοθεσία και η λατρεία και οι υποσχέσεις

 του Θεού και δική τους εθνική κληρονομιά ήταν 

οι μακαριστοί Πατέρες». 

Αυτοί εν τού­τοις, επειδή αμάρτησαν απέναντι του Θεού, φτώχυναν…

Όσοι όμως από τους ειδωλολάτρες έμαθαν να ζητούν με πόθο το Θεό, 

δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό. Το πιο τέλειο αγαθό είναι ο ίδιος

 ο Θεός, τον oποίον δεν θα στερηθούν όσοι Τον ζητούν με την καρδιά τους. 

Μη λοιπόν κάποιος αμόρφωτος, που δεν μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στο

 αγαθό και στο κακό, μου ονομάζει αγαθό εκείνο που προσφέρει

 πρόσκαιρη απόλαυση, που εξαφανίζεται μαζί με το φθαρτό σώμα.

 Εκείνος που κατατάσσει στην τάξη του αγαθού τον υλικό πλούτο και 

τα σωματικά προτερήματα, αποδίδει το σεμνό όνομα (αγαθό), 

που αρμόζει μόνο στο Θεό, σε πράγματα ευτελή και ανάξια λόγου

 και συγχρόνως θα περιπέσει σε μια φοβερή αντίφαση…

Ζητούσαν οι άγιοι με πόθο τον Κύριο και δεν στερούντο της κατοχής

 αυτού που ζητούσαν, ούτε στερήθηκαν τα αγαθά που είναι 

φυλαγ­μένα στην αιώνια ανάπαυση. 

Για εκείνους κυρίως θα μπορούσε να λεχθεί το «παντός αγαθού» 

(δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό).

Γιατί οι σωματικές και υλικές απολαύσεις έχουν περισσότερο πόνο 

παρά ευχαρίστηση· οι γάμοι έχουν τις ατεκνίες, τις χηρείες, τους

 θανάτους· οι γεωργικές καλλιέργειες την ακαρπία· το εμπόριο 

τα ναυάγια· τα πλούτη τις σκευωρίες· η καλοπέραση, η πολυφαγία

 και οι συνεχείς απολαύσεις διάφορες αρρώστιες και κάθε είδους πάθη.

 Ο Απ. Παύλος και ζητούσε τον Κύριο με πόθο και κανένα από τα 

αγαθά δεν του έλειπε. Και όμως ποιός θα μπορούσε να απαριθμήσει

 τα σωματικά του βάσανα με τα οποία συζούσε σ’ όλη του τη ζωή; 

Τρεις φορές ραβδίστηκε, μια φορά λιθοβολήθηκε, 

τρεις φορές ναυάγησε, ένα ημερόνυχτο έμεινε ναυαγός στη θάλασσα,

 πολλές φορές πεζοπόρησε. Έμεινε νηστικός και διψασμένος, νήστεψε

 πολλές φορές, κοπίασε και μόχθησε, βρέθηκε πολλές φορές σε ανάγκες.

 Ένας άνθρωπος που μέχρι τις τελευταίες ώρες της ζωής του και

 πεινούσε και διψούσε και γύριζε γυμνός και ερραπιζόταν, πώς

 δεν εστερείτο τα υλικά αγαθά; Ανύψωσε λοιπόν το νου σου στο

 πραγματικό αγαθό (που είναι ο Θεός), ώστε και την αρμονία της

 Αγ. Γραφής να κατανοήσεις και συ να μην πέσεις σε απελπισία

 από την αμφιβολία σου γύρω από την έννοια της λέξης αγαθό.

Μ. Βασιλείου