Κωνσταντινούπολη 1453, Ἑλλάδα 2014

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ἡ Κωνσταντινούπολη ἔπεσε τὸ 1453 ἀπὸ διπλὴ προδοσία. Ἀπὸ τὴν μιὰ τὴν πολέμησαν οἱ Ἕλληνες ἐξωμότες ποὺ εἶχαν προσχωρήσει στὸ Ἰσλὰμ καὶ στελέχωσαν τὸν στρατὸ τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη εἴχαμε τὴν προδοσία τῆς δυτικόφιλης παράταξης ποὺ ὑπέσκαπτε τὸ μέλλον τῆς αὐτοκρατορίας καθὼς ἤθελε νὰ τὴν παραδώσει στὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα. Προηγουμένως οἱ παπικοὶ εἶχαν καταφέρει τὸ πρῶτο μεγάλο χτύπημα γιὰ τὴν κατάλυση τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὶς Σταυροφορίες καὶ τὴν ἄγρια λεηλασία τῆς Κωνσταντινούπολης ὅταν τὴν κατέλαβαν τὸ 1204.

Σήμερα βρισκόμαστε σὲ μιὰ παρόμοια μὲ ἄλλα βέβαια δεδομένα κατάσταση. Ἕνα προδοτικὸ πολιτικὸ κατεστημένο ἔχει παραδώσει τὴν χώρα στὴν κυριαρχία τῆς Δύσης καὶ ἔχει καταρρακώσει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ στέλνοντας χιλιάδες στὴν αὐτοκτονία, διαλύοντας τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ καὶ καταστρέφοντας τὴν ἐθνικὴ οἰκονομία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ ἐξ ἀνατολῶν κίνδυνος συνεχῶς μεγαλώνει καὶ....

ἡ τουρκικὴ προκλητικότητα ἀναβαθμίζεται συνεχῶς στὸν ἀέρα, στὴν θάλασσα, ἀλλὰ καὶ στὴν στεριά, καθὼς ὁλόκληρες περιοχὲς τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, ὅπως ἡ δυτικὴ Θράκη ἀλλὰ καὶ τὰ Δωδεκάνησα καὶ ἰδίως τὸ Καστελόριζο, βρίσκονται πλέον ὑπὸ καθαρὴ ἀμφισβήτηση τῆς ἑλληνικῆς τους κυριαρχίας.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἔχει οὐσιαστικὰ συμπλεύσει μὲ τὴν θρησκευτικὴ ἡγεσία γιὰ νὰ διαλύσουν καὶ νὰ λεηλατήσουν ὅτι ἔχει ἀπομείνει ὄρθιο ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Τὰ τελευταῖα κατορθώματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας εἶναι πλέον μιὰ φανερὴ θρησκευτικὴ ἀποστασία, παραβίαση ὅλων των κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων μὲ ἀποκορύφωμα τὴν τελευταία σκανδαλώδη συμπροσευχὴ τοῦ Πατριάρχη μὲ τὸν αἱρετικὸ νεοταξικὸ Πάπα τῆς Ρώμης, ποὺ ἐξυπηρετεῖ μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὰ μασονικὰ συμφέροντα μιᾶς ληστρικῆς καὶ διεστραμμένης Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.

Οἱ τελευταῖες ἐκλογὲς δυστυχῶς ἔδειξαν πὼς συνεχίζεται ὁ συνεχιζόμενος θανατηφόρος κατήφορος αὐτῆς τῆς χώρας. Ἀπὸ τὴν μιὰ εἴχαμε ἕνα δεδηλωμένο ἄθεο μὲ νεοταξικὲς ἰδέες ποὺ ἀντιδρᾶ ἀκόμα καὶ στὴν σκέψη ὅτι θὰ πρέπει, ἂν αὔριο κληθεῖ νὰ κυβερνήσει, νὰ ὁρκιστεῖ στὸ σύνταγμα τῆς ὁμοούσιας Ἁγίας Τριάδας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη εἴχαμε ἕνα τρομερὸ θεομπαίχτη, παλιὸ στέλεχος τῆς λέσχης Μπίλεντεμπεργκ ποὺ δὲν δίστασε νὰ «πουλήσει» θρησκεία καὶ Ὀρθοδοξία γιὰ νὰ πλανέψει τοὺς ψήφους τοῦ «ἀγαθοῦ» ποιμνίου μὲ σκοπὸ νὰ διαιωνίσει τὴν ληστρική του ἐξουσία ὑπηρετώντας τὰ συμφέροντα τῶν ξένων μασονικῶν εὐρωπαϊκῶν ἀφεντάδων του. Πέραν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δυὸ πρωταγωνιστές, εἴχαμε ἕνα κυκεώνα πολλῶν πολιτικῶν κομμάτων ποὺ τὸ μόνο ποὺ ἐξέφραζαν ἦταν οἱ ἐγωιστικὲς φιλοδοξίες τῶν διαφόρων ἀρχηγῶν τοὺς σύμφωνα μὲ τὸ δόγμα, κάθε Ἕλληνας καὶ ἕνα κόμμα. Ἔντεχνα δηλαδή, διαιρεῖ καὶ βασίλευε! 

Μέσα σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ζοφερὴ κατάσταση ἀναρωτιέται, ὅποιος ἀκόμα κατάφερε νὰ ἔχει σώας τὰς φρένας καὶ συνείδηση τῆς πραγματικότητας, πὼς θὰ μπορέσει νὰ σωθεῖ μιὰ χώρα ξεπουλημένη, ἕνας λαὸς προδομένος καὶ μιὰ κοινωνία πλανεμένη στὶς σειρῆνες τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, (μὲ τὸ χαρακτηριστικὸ σλόγκαν, Ὢχ ἀδερφὲ τί μὲ νοιάζει ἐμένα!). Ἡ(οἱ) πολιτικὴ(οι), ἀπέτυχε(αν) καὶ πρόδωσε(αν). Ἡ ἱεραρχία προσχώρησε στὴν ἀποστασία. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα μεγάλο ποίμνιο ποὺ ἔχει τρομερή, ἀλλὰ σὲ ὕπνωση δύναμη καὶ αὐτὸ τὸ εἶχαν καταλάβει ὅσοι ἐξόντωσαν τὸν μακαριστὸ Χριστόδουλο. Εἶχαν τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ τὴν κινητικότητά του καὶ τὴν δύναμή του νὰ ξεσηκώνει τὸν λαό. 

Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἱστορία μας, (ποὺ τώρα θὰ πρέπει νὰ τὴν ξεχάσουμε), πὼς πολλοὶ ἱεράρχες στάθηκαν στὶς ἐπάλξεις καὶ ἔδωσαν ζωὴ στὸν ἑλληνισμό. Σήμερα ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποῦ θὰ σηκώσουν τὸ βάρος τῆς σεβασμιότητάς τους; Ποιοὶ θὰ σηκωθοῦν καὶ θὰ σταθοῦν  στὸ ὕψος τους νὰ σταματήσει ἡ νέα πτώση τῆς Κωνσταντινούπολης; Γιατί αὐτὴ τὴν φορὰ ἡ ἅλωση θὰ εἶναι ὁριστική, καθὼς δὲν θὰ εἶναι μόνο ὑλική, ἀλλὰ τὸ πιὸ χειρότερο, θὰ εἶναι καὶ πνευματικὴ ἅλωση τῶν σωμάτων καὶ τῶν καρδίων ἠμῶν τῶν Ἑλλήνων! Ἂν ὑπάρχουν, καιρὸς νὰ μᾶς δείξουν πὼς εἶναι ἀληθινοὶ ποιμενάρχες καὶ ὄχι ὑποκριτὲς ρασοφόροι ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ τοὺς σύγχρονους ἐφιάλτες τοῦ Ἑλληνισμοῦ!

πηγή