Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Μαΐου 31, 2014

Ταπείνωσις, διαμάχες και ομόνοια, σωτηρία

Ἀπὸ τὶς Ἐπιστολὲς ἁγίου Νείλου Ἀσκητοῦ

μαθητοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΘΕΟΔΩΡΩ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩ (ΣΟΒ΄).

(Ὁ ταπεινὸς ἔχει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν φοβᾶται κανένα, γιατὶ ἐνεργεῖ σὲ αὐτὸν ὁ Κύριος. Ὅταν, ὄμως, ἀρχίζει νὰ ὑπερηφανεύεται, ἀναχωρεῖ ὁ Κύριος, καὶ τότε αὐτὸς πίπτει).

«Μὴ ἀγνοήσῃς τὸν δοτῆρα τῆς ἁγνείας, καὶ τῆς ἐπαινουμένης παρρησίας, καὶ τῆς ἀπτοησίας. Μέχρι γὰρ ἂν ὁ Κύριος ἐνεργεῖ, πεφύλαξαι, καὶ διατετήρησαι ἀνεπιβούλευτος, ἀχείμαστος, καὶ πᾶσι φαίνῃ φοβερός, καὶ ἐπίδοξος μαρμαίρων, καὶ πεφραγμένος τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ, καὶ μηδένα φοβούμενος, πτοήσεις πάντας δαίμονάς τε, καὶ πονηροὺς ἀνθρώπους. Ἐὰν δὲ ἄρξῃ κενοδοξεῖν, καὶ ὑπερηφανεύεσθαι, ἀναχωρήσει ὁ Κύριος ἀπὸ σοῦ, μὴ θέλων βοηθεῖν σοι, καὶ τότε μαθήσῃ τὴν σαυτοῦ ταπεινότητα, δειλιῶν τε καὶ τρέμων, καὶ τὴν ἰδίαν σκιὰν οὐκ ἀνεχόμενος, καὶ τοῖς τῆς σαρκὸς πάθεσιν ὑποπίπτων, καὶ ἐκτεθαμβημένος νύκτωρ, καὶ μεθ’ ἡμέραν. Ἔθου γάρ, φησὶν ὁ Δαυΐδ, τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ δειλίαν, μηκέτι λοιπὸν τολμῶντος τῇ διδαχῇ σὺν παρρησίᾳ χρήσασθαι διὰ τὴν ἐγκατάλειψιν».


ΣΕΚΟΥΝΔΩ ΚΑΣΤΡΗΝΣΙΩ (ΣΠΑ΄).
(Ὅπως ὅταν ὑπάρχει διαμάχη μεταξύ μας χαίρει ὁ διάβολος, ἔτσι καὶ ὅταν ὁμονοοῦμε, ὁ διάβολος μαζεύεται καὶ ταπεινώνεται).
«Ὥσπερ μισούντων ἡμῶν ἀλλήλους, καὶ μαχομένων, καὶ ἐχθραινόντων ἀλλήλοις, καὶ ἐπιβουλευόντων, καὶ ἀποστρεφομένων τὴν γαλήνην, καὶ τὴν μακροθυμίαν, χαίρει, καὶ ἀγάλλεται ὁ Σατανᾶς, τέθηλέν τε, καὶ τέρπεται, καὶ προπλατύνεται, ἐπαναπαυόμενος ταῖς ἡμετέραις φαυλότησιν· οὕτως εἰρηνευόντων, καὶ ὁμονοούντων ἡμῶν, καὶ κρατούντων τῆς λύπης, συστέλλεσθαι, καὶ ταπεινοῦσθαι εἴωθεν ὁ πονηρός, καὶ ἐχθρὸς τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης τυγχάνων, πολέμιός τε τῆς ἀνθρώπων ὁμονοίας, καὶ δυσμενὴς ἄσπονδος».

ΜΕΘΟΔΙΩ ΚΟΥΒΟΥΚΛΑΡΙΩ (ΣΠΘ΄).
(Τὸ “παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον” ὁ Κύριος εἶπε, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτρέψει στὸ διάβολο νὰ καταλάβει ὅτι εἶναι ὁ Θεός. Καὶ τὸ “Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τί ἐγκατέλοιπάς με;” τὸ εἶπε, ὡς ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ὁ συνήγορος μιλᾶ γιὰ λογαρισμὸ αὐτοῦ ποὺ ὑπερασπίζεται).
«Οὐδαμοῦ ὁ Χριστὸς ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης πεφόβηται θάνατον· ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας παθεῖν ἐπεδήμησεν. Ὅταν οὖν ἀκούεις λέγοντος αὐτοῦ· “Πάτερ, εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου”, νόησον ὅτι οὐχὶ δειλιῶν καὶ φρίττων τὰ τοιαῦτα φθέγγεται, ἀλλὰ τῇ εὐτελείᾳ τῶν ρημάτων δελεάζον τὸν νοητὸν δράκοντα, ἵνα ψιλὸν τοῦτον ἄνθρωπον εἶναι τοπάσας, δεδοικότα τὸ πάθος καὶ τρέμοντα, τελέσῃ διὰ τῶν ὑπουργούντων αὐτῷ Ἰουδαίων, ὅπερ ἐπεβάλετο, καὶ δρᾶσαι καθ’ ἑαυτοῦ ὃ ὑπὲρ ἡμῶν διεσπούδακεν. Ἔλαθεν γὰρ ὁ ἐχθρὸς καθ’ ἑαυτοῦ τὸν σταυρὸν σοφιζόμενος, ἵνα τὸ εἰρημένον ἐν τοῖς Ψαλμοῖς πληρωθῇ, ὅτι “Ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτοῦ συνελήφθη ὁ ἁμαρτωλός”·  καί· “Ἐπιστρέψει ἡ πονηρία αὐτοῦ εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ”...
Ὅταν δὲ πάλιν ἀκούσεις ἐπὶ σταυροῦ βοῶντος τοῦ Κυρίου· “Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τί ἐγκατέλοιπάς με;” Μὴ ἀγνοήσῃς, ὅτι ἐκ προσώπου πάντων τῶν ἐκ τοῦ Ἀδὰμ γενομένων ἀνθρώπων ταῦτα λέγει, ὥσπερ ὁ συνήγορος μή καθυβρισθείς, μηδὲ διηρπαγμένος ὑπὲρ τοῦ συνηγόρου βοᾷ πρὸς τὸν δικαστήν, Ὑβρίσμεθα, διηρπάγμεθα, ἐλεηλατήθημεν...».
(P.G. 79, 337BC, 340D-341A, 344AC).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...