15 Ιουλίου, Μνήμη των αγίων Μαρτύρων Κηρύκου, και ιουλίττης της μητρός αυτού – Υμνολογική εκλογή.

Υμνολογική εκλογή.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρω.

Η λογική Χριστού άμνάς Ίουλίττα, συν τριετεί άμνω αυτής τω Κηρύκω, δικαστικού προ βήματος παρέστησαν, ευθαρσώς κηρύττοντες, την Χριστώνυμον κλήσιν’ ουδόλως έπτοήθησαν, άπειλάς των τυ¬ράννων, και στεφηφόροι νυν εν ούρανοίς, άγαλλιώνται, Χριστώ πα¬ριστάμενοι.

Απόδοση.

Η αγία μάρτυς Ιουλίττα, που μοιάζει με λογική αμνάδα, μαζί με τον μόλις τριών ετών υιό της Κήρυκο, που μοιάζει με άκακο αμνό, στάθηκαν μπροστά στο δικαστικό βήμα του τυράννου, κηρύττοντας με θάρρος την πίστη του Χριστού. Δεν δείλιασαν καθόλου μπροστά στις απειλές των αρχόντων. Και τώρα στεφανωμένοι για το μαρτύριό τους στον ουρανό, χαίρονται καθώς βρίσκονται δίπλα στο Χριστό.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά την α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.

Εξέστη ή πληθύς, των αυλών Αγγέλων, όρώσα την λαμπράν, ην έτέλεσας νίκην, αήττητε Κήρυκε, νηπιάζοντι σώματι” πώς τω δράκοντι, τω νοητώ συνεπλάκης, και κατέρραξας, τούτου συνθλάσας την κάραν, τη πέτρα της πίστεως.

Απόδοση.

Στάθηκε εκστατικό όλο το πλήθος των αύλων αγγέλων, μόλις είδαν την λαμπρή νίκη που κατόρθωσες, ανίκητε Κήρυκε. Απορούσαν πώς ενώ ήσουν νήπιο στο σώμα, πάλεψες με τον νοητό δράκοντα, δηλαδή τον διάβολο, και του συνέτριψες το κεφάλι, διαλύοντάς το με την πέτρα της πίστεως.

Μετά την β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Πώς τους αγώνας σου, Μάρτυς ύμνήσωμεν; πώς τάς όδύνας σου,
επαίνοις στέψωμεν, ους Ιουλίττα καρτερώς, ανέτλης υπέρ του Κτίστου; το γαρ σώμα είασας, αίκισμοίς καταξαίνεσθαι, την ψυχήν δε βέλεσι, συμπαθείας εμπείρεσθαι, την θλάσιν του υιού σου όρώσα’ μεθ’ ου σωθήναι ημάς ικέτευε.

Απόδοση.

Πώς να υμνήσουμε, μάρτυς τους αγώνες σου, πώς να στεφανώσουμε με επαίνους τους πόνους σου, που υπένεινες για τον Κτίστη σου με γενναιότητα? Γιατί άφησες το σώμα σου να κατασχίζεται από τα βασανιστήρια, και η ψυχή σου καίγοταν από τα βέλη της συμπάθειας προς τον υιό σου Κήρικο, καθώς έβλεπες να του χτυπούν το κεφάλι. Τώρα μαζί με τον Κήρυκο ικέτευε για τη σωτηρία μας.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Έπεφάνης σήμερον.

Εν άγκάλαις φέρουσα ή χριστομάρτυς, Ίουλίττα Κήρυκον, εν τω σταδίω μητρικώς, άγαλλομένη έκραύγαζε’ Συ των Μαρτύρων, Χρι¬στέ το κραταίωμα.

Απόδοση.

Κρατώντας στην αγκαλιά της η μαρτυς του Χριστού Ιουλίττα τον Κήρυκο μέσα στο στάδιο με μητρική αγαλλίαση εκράυγαζε: Εσύ, Χριστέ, είσαι των μαρτύρων η δύναμη.

Ο Οίκος.

Τον νουν μου φώτισον, Χριστέ, φωτί των εντολών σου, όπως επα¬ξίως έξισχύσω ύμνήσαι τους Αγίους σου, και τους αγώνας έξειπείν. Ποία δε γλώσσα έκλαλήσαι δυνήσεται, τους άθλους ους ύπέμειναν, και τα έπαθλα; Δίο ούν σοι προσπίπτω φιλάνθρωπε. «Ανεσιν παρά-σχου τη αθλία νυν ψυχή μου, δωρούμενός μοι καιρόν μετανοίας” εις τούτο γαρ εκών έλαβες σάρκα, ίνα πάντας προς ζωήν έπαναγάγης,
ης οι άθληταί τυχόντες, άπαύστως μέλπουσι’ Συ των Μαρτύρων Χρι¬στέ το κραταίωμα.

Απόδοση.

Φώτισε τον νου μου, Κύριε, με το φως των εντολών Σου, για να μπορέσω να εξυμνήσω επάξια τους αγίους Σου, και τους αγώνες τους να διηγηθώ. Γιατί ποια γλώσσα θα μπορέσει να λαλήσει περιγράφοντας τα μαρτύρια, που υπέμειναν, και ταβραβεία, που έλαβαν? Γι’ αυτό προσπίπτω σε Σένα, Κύριε, παρακαλώντας Σε: Δόσε άνεση στην ψυχή μου, δωρίζοντάς μου καιρό μετανοίας, γιατί γι’ αυτό έλαβες ανθρώπινη σάρκα με τη θέλησή Σου, για να επαναφέρεις δηλ. όλους προς τη ζωή. Αυτή τη ζωή επέτυχαν οι αθλητές της πίστεως, και άπαυστα σου ψάλλουν: Συ Κύριε, είσαι η δύναμη των μαρτύρων.

Συναξάριον.

Τη ΙΕ’ του αυτού μηνός, μνήμη των Άγιων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης.

Στίχοι.

Ίουλίττα σύναθλος υίώ Κηρύκω,
Ή λαιμότμητος τω κάραν τεθλασμένω.
Πέμπτη Ίουλίτταν δεκάτη τάμον, υΐα δ’ εαξαν.

Η αγία μάρτυς Ιουλίττα αγωνίσθηκε μαρτυρικά μαζί με τον υιό της Κήρυκο. Αυτή μαρτύρησε με το ξίφος και ο υιός της κακοποιήθηκε. Κατά την δεκάτη πέμπτη του μηνός εμ΄μαρτύρησαν.

«Η αγία Ιουλίττη έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της τον Κήρυκο, μόλις τριών ετών, και πήγε στην Σελεύκεια και στην συνέχεια στην Ταρσό. Αλλά και εκεί συνάντησε την ίδια κατάσταση. Στην Ταρσό συνελήφθη από τον ηγεμόνα ,τον Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της.

Στην συνέχεια προσπάθησε να φέρει με το μέρος του τον μικρό. Το παιδάκι όμως δεν δεχόταν και μάλιστα αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά του ηγεμόνα. Αυτός εξοργίστηκε τόσο πού το πέταξε από τα σκαλιά σπάζοντας το κρανίο του μικρού Κήρυκου. Μ` αυτόν τον τρόπο έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου ο μικρός Κήρυκος.

Η δε μητέρα του μετά από λίγο, αφού υπεβλήθη σε πολλά και φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε το πνεύμα της στον Χριστό.»

(Το μικρό συναξάριο, ελήφθη από τον ιστότοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος, www.ecclesia.gr)

Τη αύτη ήμερα, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Λολλιανού.
Στίχ. Ποσί προθύμοις έδραμε τρίβον τέλους Ό Λολλιανός, ου προσίκρουστον τέλος.

Τη αυτή ήμερα, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Άβουδίμου.
Στίχ. Άβουδίμω μάχαιρα πρόξενος τέλους,
Αυτή δε τούτω πρόξενος και του στέφους.

Ταίς αυτών άγίαις πρεσβείαις, ό θεός, έλέησον ημάς. Αμήν.

Έξαποστειλάριον. Εν πνεύματι τω ίερω.

Την ήλικίαν ατελής, εν φρονήσει τελεία, ύπήρξας θαυμαστότατα, Κήρυκε αθλοφόρε, συν μητρί τε γαλουχώ, Ίουλίττη ήρασθε, το της αθλήσεως στέφος, μετά πάντων Άγίων’ ων πρεσβείαις και ημείς, τύχοιμεν του ελέους.

Απόδοση.

Ενώ ήσουν ατελής κατά την ηλικία, θαυμαστά υπήρξες τέλιος στη φρόνηση, Κήρυκε που φέρεις τα βραβεία της νίκης στους αγώνες, και μαζί με την μητέρα σου Ιουλίττα, που σε γαλουχούσε, πήρατε το στεφάνι του μαρτυρίου, όπως όλοι οι άγιοι, με τις πρεσβείες των οποίων και εμείς μακάρι να επιτύχουμε να εύρουμε το έλεος του Θεού.

Δόξα. «Ήχος δ’.

Αγάλλου τέρπου και εύφραίνου, Ικονιέων ή πόλις, ότι εκ σου άνεβλάστησε καρπός εύκλεής, Ίουλίττα ή πανεύφημος και καλλίνι¬κος Μάρτυς, και εξ αυτής ό τίμιος παις, Κήρυκος ό φερώνυμος’ πάσαν γαρ μηχανήν, του τυράννου Βελίαρ, άνδρικώς καταπατήσαν-τες, τους στεφάνους της νίκης άξίως έκομίσαντο, κηρύξαντες λαοίς, σέβεσθαι και προσκυνείν την Άγίαν Τριάδα. Όθεν και ημείς παρ¬ρησία βοώμεν, τω τούτους δοξάσαντι Χριστώ τω θεώ ημών, είρη-νεύσαι τον κόσμον, και σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Απόδοση.

Αγαλλίαση, τέρψη και ευφροσύνη ας επικρατήσει σε σένα πόλη του Ικονίου, γιατί από σένα εβλάστησε ένδοξος καρπός, η φημισμένη παντού και καλλίνικος μάρτυς η Ιουλίττα, μαζί με τον τιμημένο της υιό τον Κήρυκο. Γιατί αφού κατενίκησαν με ανδρεία κάθε τέχνασμα του τυράννου εχθρού Βελίαρ, έλαβαν άξια το στεφάνι της νίκης, αφού εκήρυξαν στους λαούς να σέβονται και να τιμούν την Αγία Τριάδα. Γι’ αυτό και εμείς με θάρρος βοούμε στον Χριστό και Θεό μας, που τους εδόξασε, και παρακαλούμε να ειρηνεύσει τον κόσμο και να σώσει τις ψυχές μας.

Απόδοση, Ιωάννης Τρίτος.

πηγή