Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που αποκτά ο Χριστιανός από τότε που θα ακολουθήση συνειδητά τη χριστιανική ζωή είναι η δημοσιότητα. Στρέφονται επάνω του ερευνητικά τα βλέμματα των άλλων και τον παρακολουθούν. Και να θέλη να κρυφθή, δεν το κατορθώνει. Αυτό τονίζει ο Κύριος με τα παραπάνω λόγια. Όπως, λέγει, δεν μπορεί να κρυφθή μια πόλις που είναι κτισμένη επάνω σ΄ένα βουνό, έτσι δεν είναι δυνατόν να μείνη κρυμμένος και ο αληθινός Χριστιανός. Αποκτά οπωσδήποτε μια ιδιότυπη δημοσιότητα.
Τί συντελεί όμως σ΄αυτό; Ο διαφορετικός τρόπος ζωής. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος μετανοεί και αποφασίζει να ζήση σύμφωνα με όσα διδάσκει ο Κύριος, από τη στιγμή εκείνη γίνεται μέσα του μια βαθειά αλλαγή. Αλλάζει πορεία ζωής. Και ενώ μέχρι τότε εβάδιζε το δρόμο που βαδίζουν όσοι ζουν «απηλλοτριωμένοι του Θεού», χωρίς σχέσι με το Θεό, τώρα ξεχωρίζει ακολουθώντας διαφορετική κατεύθυνσι.
Αλλάζει πρώτα – πρώτα τρόπο σκέψεως. Τώρα αποκτά «νουν Χριστού». Σκέπτεται, φρονεί και κρίνει ό,τι και όπως ο Χριστός θέλει ή, τουλάχιστον, αγωνίζεται να σκέπτεται έτσι. Και είναι φυσικό η νοοτροπία του να τον τοποθετή σε διαφορετικώτερο πνευματικό επίπεδο, ώστε να έχη σαν αποτέλεσμα να τον προσέχουν οι άλλοι και να τους κάνη εντύπωσι, να προκαλή το θαυμασμό και το δέος ή, αντίθετα, τις ειρωνίες και την αντίδρασί τους. Ο τρόπος σκέψεως του πραγματικού Χριστιανού δεν συμφωνεί με τη νοοτροπία των ανθρώπων του κόσμου. Παύει να είναι «εκ του κόσμου».
Τη διάκρισι όμως και την έξαρσι των Χριστιανών από τον κόσμο, η οποία δημιουργεί και τη δημοσιότητα του Χριστιανού, την κάνει προ πάντων η διαφορετική ζωή που ζουν. Κάνει ζωηρότατη εντύπωσι στους ανθρώπους του κόσμου η ανωτερότης της ζωής των Χριστιανών. Ο απόστολος Πέτρος το τονίζει αυτό: Οι άνθρωποι του κόσμου, λέγει στους Χριστιανούς, «ξενίζονται μη συντρεχόντων υμών εις την αυτήν της ασωτίας ανάχυσιν» (Α Πέτρ. δ 4). Παραξενεύονται, διότι σεις οι Χριστιανοί δεν τρέχετε μαζί με τους ανθρώπους του κόσμου στον ίδιο δρόμο της ποικίλης ασωτίας. Η εντιμότης, η ειλικρίνεια, η αγάπη και κάθε άλλη αρετή που προσπαθούν να αποκτήσουν ανεβάζουν τους αληθινά πιστούς πολύ πιο ψηλά από το πεδίο που βρίσκονται όσοι είναι υποδουλωμένοι στην ανειλικρίνεια, στον ατομισμό και σε κάθε κακία. Η ζωή της αρετής και του αγιασμού ανεβάζουν τον πραγματικό ο π α δ ό του Χ ρ ι σ τ ο ύ σαν σε κάποιο υψηλό «όρος» και τον κάνουν, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκη, δημόσιον άνθρωπον, περίβλεπτον.
Εκτός όμως από το λόγο που αναφέραμε, τη δημοσιότητα την οφείλει ο Χριστιανός και στη διακήρυξι της πίστεώς του.
Μπορεί οι άνθρωποι να έχουν τις ιδέες τους και τις πεποιθήσεις τους και να τις κρατούν για λογαριασμό τους ή να μη θέλουν να τις φανερώσουν στους άλλους ή και να φοβούνται να τις διακηρύξουν, διότι πιθανόν να προσκρούουν σε συμφέροντα ξένα. Είναι δυνατόν όμως και να μην έχουν καθόλου πεποιθήσεις για να ανακοινώσουν στους άλλους. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με το Χριστιανό. Ο Χριστιανός αισθάνεται να τον ωθή στη διακήρυξι της πίστεώς του μια εσωτερική ανάγκη, που αποτελεί ξέσπασμα τηςεσωτερικής του ζωής κοντά στον Χριστό.
Αυτό διεκήρυξαν οι Απόστολοι του Κυρίου στο Ιουδαϊκό Συνέδριο: «Ου δυνάμεθα ά είδομεν και ηκούσαμεν μη λαλείν» (Πραξ. δ 20). Δεν μπορούμε να μη διακηρύξωμε όσα είδαμε και ακούσαμε. Αυτά επαναλαμβάνει και ο κάθε πιστός. Αλλά δεν είναι μόνο ο ζήλος και η εσωτερική ανάγκη του πιστού που τον σπρώχνουν στη δημόσια διακήρυξι της πίστεώς του. Είναι και η εντολή του Κυρίου, η οποία σαφώς και κατηγορηματικώς τον προτρέπει σε κάτι τέτοιο. «Ό εις το ους ηκούσατε κηρύξατε επί των δωμάτων», είπε στους μαθητές του τότε και λέγει και σήμερα. Αυτά δηλαδή που σας φανέρωσα ιδιαίτερα και σε στενό κύκλο έχετε υποχρέωσι να τα διακηρύξετε στους πιο δημόσιους χώρους, για να τα μάθουν όλοι. Να λοιπόν πώς ο Χριστιανός προβάλλεται και με το καθήκον της ιεραποστολής σε ευρύτερους κύκλους και γίνεται έτσι δημόσιος άνθρωπος, αποκτά τη δημοσιότητα που προσιδιάζει στους πιστούς ανθρώπους.
«Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη». Δεν μπορεί, αδελφοί μου, ο πραγματικός Χριστιανός να κρύψη για πολύ την ιδιότητά του. Θα φανερωθή κατ΄ ανάγκην. Αληθινός Χριστιανός στο τέλος σημαίνει δημόσιος άνθρωπος . Αυτό όμως δημιουργεί μια τρομερή ευθύνη για καθένα που θέλη να είναι και να λέγεται Χριστιανός. Αλλά αν οι δημόσιοι άνδρες δεν μπορούν να φέρωνται κατά τρόπον που να διασύρεται η τιμή και η υπόληψις όχι μόνο του ατόμου τους, αλλά και της θέσεώς τους, πολύ περισσότερο δεν μπορούν οι πιστοί. Γι΄ αυτό χρειάζεται οι Χριστιανοί να ζουν «εν τω φωτί». Να είναι όλη η ζωή τους φως, δηλ. τιμία, αγία, ενάρετη. Να μη τους βρίσκη κανείς κανένα ψεγάδι. Αυτό το ένοιωσαν και το πραγματοποίησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Το πραγματοποίησαν οι αντάξιοι συνεχιστές του έργου τους, οι Άγιοι Πατέρες, των οποίων τη μνήμη γιορτάζουμε σήμερα. Και αφού έχομε κι΄ εμείς την ιδιαίτερη τιμή να είμαστε πνευματικοί τους απόγονοι, καταλαβαίνει πια ο καθένας ότι έχομε ένα λόγο παραπάνω να φανούμε αντάξιοί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά