ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ Ή ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ;

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου και γενικά το τι έχει ο καθένας μέσα στην καρδιά του, φαίνονται κατά αποκλειστικότητα από τα έργα του και τις πράξεις του. Σημασία δεν έχουν τα λόγια, οι σκέψεις ή τι νομίζουμε ότι έχουμε μέσα στην ψυχή μας. Σημασία έχει ο τρόπος ζωής μας ή αν θέλετε το παράδειγμά μας.

 

Οι Άγιοι Απόστολοι ίδρυσαν Εκκλησίες σε όλα τα μήκη και πλάτη του τότε γνωστού κόσμου. Αυτό δεν οφειλόταν, βέβαια, μόνο στα φλογερά και γεμάτα πίστη λόγια τους αλλά κυρίως στο προσωπικό τους παράδειγμα. Κανένας δεν θα τους έπαιρνε στα σοβαρά αν έκαναν διαφορετικά πράγματα από αυτά που δίδασκαν ή πρέσβευαν. Σκεφτείτε πόσο περίεργο θα ήταν να μιλούσαν για την αγάπη και στην προσωπική τους ζωή να μην έδειχναν δείγματα φιλευσπλαχνίας για τον συνάνθρωπο.

Με το παράδειγμα οι Άγιοι και οι Αγίες της πίστης μας δίδαξαν ανθρώπους, νουθέτησαν ψυχές και έλεγξαν καρδιές. Και δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να ζουν συνειδητά σύμφωνα με τους λόγους και το παράδειγμα του Χριστού. Πόσα παραδείγματα ανθρώπων έχουμε που αγαπώντας τον Θεό και ζώντας το θέλημά Του, έκαναν ανθρώπους να μεταστραφούν, να συναισθανθούν την αμαρτωλότητά τους και να μετανοήσουν; Τα πατερικά κείμενα και οι βίοι των Αγίων της Εκκλησίας μας βρίθουν από τέτοια περιστατικά.

Το παράδειγμα της χρηστής ζωής δεν είναι χρέος μόνο των ιερέων και των μοναχών αλλά κάθε ανθρώπου που είναι Χριστιανός Ορθόδοξος. Έχουμε όλοι μας χρέος, πρώτα προς τον εαυτό μας και μετά προς τους άλλους, να δείχνουμε έμπρακτα στην ζωή μας αυτά που πιστεύουμε και όχι να προσποιούμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουμε στην πραγματικότητα. Το να είσαι χριστιανός δεν είναι ιδιότητα αλλά τρόπος ζωής. Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους αυτό το βίωναν έντονα οι Χριστιανοί αλλά και το αναγνώριζαν όλοι οι άλλοι γύρω τους σε αυτούς.

Είναι πολύ εύκολο, όμως, ο άνθρωπος να μπερδευτεί. Να προσκολληθεί στους τύπους και να χάσει την ουσία. Ο τύπος, εξάλλου, είναι πιο εύκολος από την ουσία. Μπορεί κανείς να περικόψει το νόμο του Θεού στα μέτρα του και κατά το συμφέρον του ώστε και το θέλημά του να εξυπηρετεί και να νιώθει από την πλευρά των «καλών». Στην πλάνη του αυτή ο άνθρωπος τίποτα δικό του δεν θυσιάζει. Διατυμπανίζει πως είναι Χριστιανός αλλά δεν δίνει καθόλου χρόνο για να γνωρίσει την διδασκαλία του Χριστού και το νόμο Του, πόσο μάλλον για να τον βιώσει και να τον εφαρμόσει. Πολλοί άνθρωποι στα λόγια είναι άψογοι και με ευκολία «διδάσκουν» αλλά οι πράξεις τους χωλαίνουν και έτσι η διδασκαλία τους φαίνεται ψεύτικη. Ένας Χριστιανός των τύπων μένει στην πλάνη του με μικροπαραχωρήσεις, σταδιακές αλλοιώσεις και πολύ αδιαφορία, ώστε τελικά φτιάχνει δικό του νόμο, χωρίς να το συνειδητοποιεί, σχεδόν. Και το χειρότερο είναι πως παρασύρει και τους γύρω του σ’ αυτήν την πλάνη ή τους αποδιώχνει τελείως από την Εκκλησία του Χριστού με την στρεβλωμένη «χριστιανική» ζωή του, κάνοντάς τους να αγανακτούν έναντια στην «ψεύτικη» Ορθόδοξη πίστη. Αν συγκρίνουμε έναν άνθρωπο που ζει κατ’ αυτό τον τρόπο με τους Αγίους, θα δούμε ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτούς. Ο μεν παρασύρει στην πλάνη, οι δε στην ορθή πίστη, ο μεν κοροϊδεύει τον εαυτό του και το Θεό, οι δε έχουν παραδώσει ψυχή και σώμα στο Θεό.

Τι μας θυμίζουν αυτοί οι άνθρωποι; Μα ποιούς άλλους από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους που έμειναν στην ιστορία εξαιτίας αυτής της «κάλπικης» συμπεριφοράς τους. Και όμως στο Ευαγγέλιo ο Χριστός μας λέει ξεκάθαρα πως δεν θα μπούμε στην βασιλεία των ουρανών αν η αρετή μας δεν υπερβαίνει την αρετή των Γραμματέων και των Φαρισαίων. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να είμαστε αληθινοί και απόλυτα παραδομένοι στο νόμο Του. Όπως οι Άγιοι… Τότε μόνο ζούμε εν Χριστώ και τότε μόνο δικαιούμαστε να δηλώνουμε Χριστιανοί, αφού όπως δίδαξε ο Χριστός, τότε θα γνωρίσει ο κόσμος ότι είμαστε μαθητές Του· όταν τηρούμε τις εντολές Του.

Πηγή  το είδαμε εδώ