ΤΟΤΕ & ΣΗΜΕΡΑ Του Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη.

 ΤΟΤΕ & ΣΗΜΕΡΑ

Του Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη. 

  

          Αν ζούσες στο ξεκίνημα του χριστιανισμού, (1^ος μ.Χ. αι.) και αμάρτανες θανάσιμα,  έπεφτες λ.χ. στη μοιχεία, στην πορνεία, στις προγαμιαίες σχέσεις, έπαιρνες διαζύγιο χωρίς λόγο πορνείας, κ.λ.π., κανείς δεν θα σου έδινε άφεση! Θα περίμενες τον Ίδιο το Χριστό να σε κρίνει…! Μέχρι τότε θα ήσουν εκτός Εκκλησίας. Ακοινώνητος! «Αφορισμένος!».

          Αν ζούσες λίγο μετά (2^ον ή 3^οναιώνα), και αμάρτανες θανάσιμα, θα είχες κάπως καλύτερη «τύχη»! Θα εξομολογιόσουν δημόσια την αμαρτία σου(διασυρμός…!), (εδώ με χίλια βάσανα την εξομολογείσαι κατ’ ιδίαν στον παπά), θα έπαιρνες μεν την άφεση, αλλά μέχρι επιθανατίου κλίνης θα ήσουν «ακοινώνητος», «αφορισμένος», εκτός Εκκλησίας! Θα κοινωνούσες στα τελευταία σου! (Θα καταλάβαινες τι σημαίνει αμαρτία!).

          Αν ζούσες μετά, (4^ον αιώνα), και αμάρτανες θανάσιμα, και πάλι θα εξομολογιόσουν δημόσια την αμαρτία σου, και μετά θα ακολουθούσε άλλο μαρτύριο, θα στεκόσουν «προσκλαίων» στην εξώπορτα του ναού, μετά στον νάρθηκα, κ.λ.π. και μετά θα κοινωνούσες! (Θα έφτυνες αίμα, προκειμένου να καταξιωνόσουν των Αχράντων Μυστηρίων!)

          Σήμερα; Εξομολογείσαι την αμαρτίαν σου κατ’ ιδίαν! Στον παπά! Και χωρίς να ακολουθείς την «οδό του μαρτυρίου»,(προσκλαίων κ.λ.π.) προσέρχεσαι στα Μυστήρια! Τέτοια χάρη σου κάνει η Εκκλησία! Για να σε σώσει…! Αν και τώρα, μετά από αυτή τη μεγάλη συγκατάβαση, που σου κάνει προς χάρη σου, αρνείσαι να προσέλθεις στο Μυστήριο, τότε;!

Εξομολόγηση;

          Τότε, λοιπόν, η εξομολόγηση ήταν«επανένταξη» στο σώμα της Εκκλησίας. Η θανάσιμη αμαρτία σε απέκοβε από την Εκκλησία, και η εξομολόγηση σε επανένωνε. Σήμερα; Η εξομολόγηση δεν έχει σχέση με την αρχική έννοια της εξομολογήσεως.

          Σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί, ιδιαίτερα στις παραμονές Χριστουγέννων, Πάσχα και της Παναγίας, πάνε στον εξομολόγο, χωρίς να βαρύνονται από βαριά, θανάσιμα αμαρτήματα, κωλυτικά της Θείας Κοινωνίας. Μπορεί ακόμα να μην έχουν τίποτε να του ειπούν, όμως θα περάσουν, έτσι για μια «ευχή». Και μετά να κοινωνήσουν. Αυτό έχει γίνει πια συνήθεια, παράδοση, άγραφος κανόνας, νόμος.

          Βέβαια είναι καλό πράγμα να περνάνε οι χριστιανοί από τον παπά, πριν να κοινωνήσουν, αλλά δεν είναι αυτό εξομολόγηση. Ο καλός παπάς, από τη μεριά του, θα εκμεταλλευθεί αυτή την ευκαιρία, και θα τους αφυπνίσει, θα τους υπενθυμίσει την προσευχή, τη νηστεία, τον εκκλησιασμό κ.α., όπως έκανε και ο θεόπτης Μωυσής κάθε φορά που τον επισκέπτονταν οι Ισραηλίτες. «Βρίσκω (έλεγε) την ευκαιρία και τους διδάσκω τις εντολές του Θεού και το Νόμο Του» (Έξοδ. 18, 16)

          Ακόμα: Μια οι δουλειές, μία η τηλεόραση στο σπίτι, (προπαντός…!) μια το ένα μια το άλλο, κάνουν σήμερα τους ανθρώπους να μην «εξωτερικεύονται», να μην εκτονώνονται λέγοντας κάπου τα προβλήματά τους, τα βάσανά τους, οπότε τα«μαζεύουν» μέσα τους, και με την πρώτη ευκαιρία τα λένε στον εξομολόγο τους. Έχει γίνει πια συνήθεια οι χριστιανοί να λένε στην εξομολόγηση τα βάσανά τους! «Είμαι άρρωστος, παίρνω φάρμακα, ο γυιός μου είναι άνεργος, η κόρη μου  είναι ανύπαντρη», κ.λ.π. Όχι, βέβαια, πως το να ειπείς τα βάσανά σου  στον παπά, είναι«κακό», όμως αυτό δεν είναι εξομολόγηση.

Αφανείς ήρωες!

          Προσέξτε: «Ολόκληρος» θεόπτης Μωυσής «κόντεψε» να καταρρεύσει, ακούγοντας το «βάσανα» του λαού! Και δέχθηκε (!) να «μεταθέσει» το βαρύ αυτό φορτίο σε άλλες «πλάτες» (Έξοδος 18, 13-24). Πράγμα που σημαίνει, πως η πιο κοπιαστική διακονία μέσα στην Εκκλησία είναι, το να «κάθεται» ο παπάς με τις ώρες στο εξομολογητήριο, και να ακούει εν υπομονή τα βάσανα των εν Χριστώ αδελφών μας! Να προσπαθεί, παρόλη την κόπωσή του, να τους στηρίξει, παρηγορήσει, κατά την εντολή του Κυρίου: «Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν Μου» (Ησ. 40, 1)

          Ναι! Αυτοί (οι Πνευματικοί Πατέρες) είναι οι αφανείς ήρωες της Εκκλησίας μας.

πηγή