«Η αγριοκρεμμύδα …»

Ήταν κάποτε μια γριά γυναίκα, η οποία στη ζωή της δεν είχε κάνει κανένα καλό. Όταν πέθανε, ο άγγελός της την πήγε στο θρόνο του Θεού, μα στο βιβλίο των πράξεών της δεν υπήρχε καμία καλοσύνη κι έτσι ο δρόμος της ήταν για την κόλαση. Ο άγγελός της στενοχωρήθηκε αφάνταστα. Αναζήτησε στις πιο κρυφές σημειώσεις του βιβλίου του καθενός, μήπως και βρει κάποια καλή πράξη και αναγκάσει το Θεό που είναι γεμάτος αγάπη να την πάρει στον Παράδεισο. Ψάχνοντας, λοιπόν, βρήκε ότι κάποτε όταν η γριά σκάλιζε τον κήπο της, ήρθε ένας ζητιάνος που της ζήτησε ελεημοσύνη. Η γριά δεν ήθελε να δώσει τίποτα, αλλά ο ζητιάνος ήταν πολύ επίμονος. Τότε, αφού νευρίασε, η γριά τράβηξε μια αγριοκρεμμύδα και την πέταξε στο ζητιάνο, για να απαλλαγεί από την παρουσία του.
Ο άγγελος χάρηκε και είπε στο Θεό το συμβάν. Τότε Αυτός του είπε: «Πάρε μια αγριοκρεμμύδα κι αν μπορέσει η γριά να κρατηθεί απ’ αυτήν και βγει από την κόλαση, ας τη φέρεις στον Παράδεισο». Ο άγγελος χάρηκε αφάνταστα, πήρε μια αγριοκρεμμύδα και κατηφόρισε στην κόλαση. Ρώτησε πού βρίσκεται η γριά και της είπε τα ευχάριστα. Η γριά καταχάρηκε και αρπάχτηκε από την αγριοκρεμμύδα που κρατούσε ο Άγγελος και άρχισε να βγαίνει από την κόλαση.
Τότε συνέβη το εξής παράδοξο. Από τα πόδια της γριάς άρχισαν να κρεμιόνται κι άλλοι κολασμένοι για να ξεφύγουν από τον τόπο της βασάνου. Όμως, η γριά άρχισε να τους σπρώχνει φωνάζοντας: «Δικιά μου είναι η αγριοκρεμμύδα, δεν έχετε θέση μαζί μου!». Ο άγγελος την παρακαλούσε να δείξει αγάπη, αλλά η γριά ήταν αμετάπειστη. Κλωτσούσε τις άλλες ψυχές και φώναζε! Τότε η αγριοκρεμμύδα έσπασε και η γρια και όλες οι άλλες ψυχές ξαναγύρισαν στην κόλαση. Ο άγγελος λυπημένος ξαναγύρισε στον Παράδεισο και ετοιμάστηκε για ένα νέο ταξίδι στη γη κοντά σε μια καινούρια ψυχή. Θα τον συντρόφευε η ελπίδα ότι αυτή η ψυχή θα μπορούσε να δείξει λίγη αγάπη, όσο κρατά μια αγριοκρεμμύδα. Ο Παράδεισος άλλωστε, κερδίζεται για τόσο λίγο.
(Φ. Ντοστογιέφσκυ, Αδελφοί Καραμαζώφ)
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Ο Φεβρουάριος φέτος είναι ολόκληρος στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου, δηλαδή στην περίοδο που μας προετοιμάζει για την εισαγωγή μας στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και την ίδια τη Μεγάλη Σαρακοστή. Η πρώτη μέρα του Τριωδίου είναι η Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και μας προβάλει την ταπείνωση ως την αρετή που μας εξυψώνει στο Θεό, που μας δικαιώνει.
Γιατί η ταπείνωση, είναι η βάση της αυτοκριτικής με σκοπό την επανεκτίμηση των στόχων μας, τη βελτίωση της συμπεριφοράς μας έναντι των άλλων, του ελέγχου για το αν εργαστήκαμε όσο χρειαζόταν, αλλά και η βάση για να συνειδητοποιήσουμε ότι κι αν ακόμη κάναμε αυτό που μπορούσαμε, υπάρχει μία άλλη δύναμη, ένα άλλο σχέδιο, μία άλλη πρόνοια στη ζωή που επιτρέπει ή όχι την επίτευξη των όσων ο άνθρωπος επιδιώκει.
Έτσι, μετά την αυτοκριτική, έρχεται η μετάνοια, η αλλαγή του τρόπου σκέψης, η διόρθωση των λαθών, η επανεκτίμηση των σφαλμάτων. Σ΄ αυτή τη μετάνοια μας προάγει η δεύτερη εβδομάδα, αυτή της επιστροφής του Ασώτου Υιού ή του Ευσπλαχνικού Πατέρα όπως ονομαζότανε παλαιότερα.
Αυτή η εβδομάδα μας δείχνει ότι δεν είναι μόνο τα έργα μας που μας σώζουν, αλλά, η συνειδητοποίηση της αγάπης του Θεού – πατέρα, η μετάνοια και η ανάθεση της ζωής μας στο έλεος του Θεού.
Η Τρίτη εβδομάδα, της Απόκρεω, έρχεται να μας διδάξει ποιο είναι το κίνητρο των «καλών έργων» μας. Πως η αγάπη γα τον συνάνθρωπο είναι το κριτήριο με το οποίο ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους στην Δευτέρα Του Παρουσία. Η ταπείνωση και η συναίσθηση της αγάπης του Θεού για τον κάθε άνθρωπο μας οδηγεί στο να δούμε ότι δεν είναι ο εαυτός μας το κέντρου του κόσμου, και πως μόνο αγαπώντας ολοκληρώνεται ο άνθρωπος. Αυτή η αγάπη έλειπε από την πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, γι΄ αυτό και όταν ακόμη ο άγγελός της έκανε την τελευταία προσπάθεια για να την οδηγήσει στον Παράδεισο, αυτή εγωϊστικά, αμετανόητα και μισάνθρωπα φερόμενη οδηγήθηκε στην Κόλαση, στην κατάσταση όπου η παρουσία του Θεού και του κάθε άλλου είναι βάσανο και μαρτύριο για τις ψυχές.
Η Τέταρτη Κυριακή, της Τυρινής όπως λέγεται, έρχεται να μας εισαγάγει στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή και να μας δείξει το νόημα της νηστείας. Η νηστεία δεν είναι ένα έκτακτο γεγονός, ούτε χρειάζεται επισημότητες. Είναι η φυσική καθημερινότητά μας. Η νηστεία είναι ένα διαρκές «σήμερα» στην πορεία της ύπαρξης προς την αιωνιότητα. Νηστεία στα πάθη, στην κακία, στον εγωισμό, στην μέριμνα μόνο για τον κόσμο είναι ο καθημερινός αγώνας κάθε χριστιανού. Η διατροφική αλλαγή λειτουργεί ως υπενθύμιση της εντατικοποίησης της προσπάθειας.
Αυτή η εντατικοποίηση της πνευματικής άσκησης και προσπάθειας, έδωσε στην περίοδο αυτή και την ονομασία «Στάδιο των Αρετών», όπως αναφέρεται στα μουσικά κείμενα, στα τροπάρια της Εκκλησίας μας.

Η Ιερά Ακολουθία της Προσκομιδής - Τα δώρα των χριστιανών για τη Θεία Λειτουργία
Έχοντας κάνει αναφορά τόσο στα λειτουργικά σκεύη της Εκκλησίας μας όσο και στα βιβλία που χρησιμοποιούμε στη Λατρεία, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια παρουσίαση σε κάποιες ακολουθίες που τελούμε στην Εκκλησία μας. Η προσπάθειά μας αυτή, δεν αποσκοπεί στην απόκτηση κάποιων εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, αλλά στην γνωριμία και στην βαθύτερη κατανόηση των τελουμένων, ώστε η λατρεία μας να καθίσταται «λογική λατρεία» με επίγνωση και με ενεργότερη συμμετοχή. Έτσι, θα ξεκινήσουμε κάνοντας αναφορά στην Ακολουθία της Προσκομιδής, δηλαδή στην ακολουθία με την οποία προετοιμάζονται τα δώρα των πιστών για τη Θεία Λειτουργία.
Όταν ο Ιερέας πρόκειται να τελέσει τη Θεία Λειτουργία, στη διάρκεια του Όρθρου, τελεί την ακολουθία της Προσκομιδής. Η ακολουθία αυτή γίνεται στο ειδικό μέρος του Ιερού Βήματος, σε ένα μικρό βαθούλωμα στον τοίχο, στα αριστερά της Αγίας Τράπεζας, που ονομάζεται «Προσκομιδή» ή «Αγία Πρόθεση».
Στην Προσκομιδή προετοιμάζει ο Ιερέας τα Τίμια Δώρα (ψωμί και κρασί), που θα χρειαστούν για την Θεία Λειτουργία. Βάζει δηλαδή τον Αμνό και τις μερίδες των μελών της Εκκλησίας πάνω στον άγιο δίσκο και το κρασί μέσα στο Άγιο Ποτήριο.
Το ψωμί είναι από καθαρό σιτάρι. Το έχουν ζυμώσει με προσευχή ευλαβείς γυναίκες. Έχει κυκλικό σχήμα και έχει σφραγισθεί με ειδική σφραγίδα. Ονομάζεται «πρόσφορο».
πηγή