Κυριακή της Τυρινής: «Η νύχτα όπου νά ‘ναι φεύγει, και η μέρα κοντεύει.»

Κυριακή σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, της Τυρινής ή της Τυροφάγου όπως την αποκαλούμε, μια που από σήμερα παύουμε την κατάλυση γαλακτοκομικών προϊόντων και από αύριο εισερχόμαστε με την αυστηρή νηστεία, στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή. 

Αυτήν την αγία περίοδο της εντατικής πνευματικής μας άσκησης και προετοιμασίας, προκειμένου να αξιωθούμε στο τέλος της να εορτάσουμε τα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, των Παθών δηλαδή και της Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Έτσι το Αποστολικό Ανάγνωσμα που πριν από λίγο ακούσαμε και που προέρχεται από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Χριστιανούς της Ρώμης, έχει σαν σκοπό να μας μυήσει στο βαθύτερο νόημα της περιόδου που ανοίγεται μπροστά μας. 

Ας ακούσουμε όμως το ιερό κείμενο ξανά στην καθημερινή μας γλώσσα, για να το κατανοήσουμε καλύτερα και να ωφεληθούμε από αυτό.

Γράφει ο θείος Παύλος: «Αδελφοί μου, τώρα η τελική σωτηρία βρίσκεται πιο κοντά μας παρά τότε που πιστέψαμε. Η νύχτα όπου νά ‘ναι φεύγει, και η μέρα κοντεύει. Γι’ αυτό ας πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους, κι ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός. Η διαγωγή μας ας είναι κόσμια, τέτοια που ταιριάζει στο φως. Ας πάψουν τα φαγοπότια και τα μεθύσια, η ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή, οι φιλονικίες και οι φθόνοι. Ντυθείτε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και μην αφήνετε τον αμαρτωλό εαυτό σας να σας παρασύρει στην ικανοποίηση των επιθυμιών σας. Να δέχεστε όποιον έχει ασθενική πίστη, χωρίς να επικρίνετε τις απόψεις του. Για παράδειγμα, ένας πιστεύει πως μπορεί να φάει απ’ όλα, ενώ κάποιος άλλος, που έχει ασθενική πίστη, τρώει μόνο χόρτα. Αυτός που τρώει απ’ όλα, ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώει· κι εκείνος που δεν τρώει, ας μην κατακρίνει εκείνον που τρώει, γιατί ο Θεός τον έχει δεχτεί στην Εκκλησία Του. Ποιός είσαι εσύ που θα κρίνεις έναν ξένο υπηρέτη; Μόνο ο Κύριός του μπορεί να κρίνει αν στέκεται ή όχι στην πίστη του, γιατί ο Θεός έχει τη δύναμη να τον στηρίξει»(Ρωμαίους, κεφ. 13, στίχ. 11-14 & κεφ. 14, στίχ. 1-4).

Η επιλογή του συγκεκριμένου Αποστολικού Αναγνώσματος δεν είναι φυσικά τυχαία. Όπως ακούσαμε στην αρχή, γίνεται λόγος για το ζοφερό σκοτάδι της νύχτας, μέσα στο οποίο είναι βυθισμένος ο κόσμος της αμαρτίας. Από την άλλη, για το καθάριο φως της ημέρας που ξεπροβάλει, καθώς ανατέλλει ολόλαμπρος ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης, ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός. Η χρήση αυτού του παραλληλισμού, έχει να κάνει με το θλιβερό εκείνο γεγονός, στο οποίο έχει αφιερώσει τη σημερινή ημέρα η Αγία μας Εκκλησία, την έξοδο δηλαδή των πρωτοπλάστων από τον κήπο της Εδέμ. Τότε που ο άνθρωπος -εξ’ αιτίας όχι απλά της παρακοής αλλά κυρίως της αμετανοησίας του- έχασε τη χαρά της κοινωνίας με το Θεό Δημιουργό του. Τότε που βγήκε από το φως της αγάπης του Ουράνιου Πατέρα και μπήκε μέσα στο βαθύ σκοτάδι της κακίας και του εγωισμού. Από τότε ήταν σαν να πλάκωσε τον κόσμο μια απόκοσμη και φοβερή νύχτα, η νύχτα της αμαρτίας και της σκλαβιάς του ανθρώπου στα ίδια του τα πάθη.

Όμως όπως και ο Απόστολος Παύλος διαβεβαιώνει οι ώρες της νύχτας είναι πλέον λιγοστές. «Η νύχτα όπου νά ‘ναι φεύγει…» γιατί τη διώχνει η μέρα που φέρνει μαζί του ο Χριστός. Γιατί Αυτός είναι  «…τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Για τον ερχομό αυτό και τη συνάντηση της ανθρωπότητας με τον Κύριο Ιησού, θα πρέπει όλοι μας να προετοιμαστούμε. Και πως; Με το να  «…πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους, – όπως μας προτρέπει ο ιερός Παύλος- κι να φορέσουμε τα όπλα του φωτός». Και ποια είναι αυτά;

Τα έργα του σκότους δεν είναι άλλα από τις κακές επιθυμίες του αμαρτωλού μας εαυτού. Μερικά μάλιστα από αυτά τα σκοτεινά έργα, μας τα απαριθμεί: «…τα φαγοπότια και τα μεθύσια, η ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή, οι φιλονικίες κι οι φθόνοι» και κοντά τους η κατάκριση. Φυσικά όμως δεν είναι μόνο αυτά -μια που όπως λέγεται, τα πάθη δεν έχουν πυθμένα- αναφέρει όμως αυτά που είναι συνηθέστερα στη ζωή των απρόσεκτων ανθρώπων και πολλές φορές γίνονται αφετηρία άλλων φοβεροτέρων πτώσεων.

Από την άλλη τα όπλα του φωτός είναι όλα εκείνα τα πνευματικά μέσα, που μας προσφέρει η Χάρις του Θεού, με τα οποία μπορούμε να αγωνιστούμε κατά του σκοταδιού που φωλιάζει μέσα μας και παραμονεύει γύρω μας. Αυτά τα περιγράφει γλαφυρά ο Παύλος σε μια άλλη επιστολή του: «Σταθείτε, λοιπόν, σε θέση μάχης· ζωστείτε την αλήθεια σαν ζώνη στη μέση σας· φορέστε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη. Για υποδήματα στα πόδια σας βάλτε την ετοιμότητα να διακηρύξετε το Ευαγγέλιο της ειρήνης. Εκτός απ’ όλα αυτά, κρατάτε πάντα την πίστη σαν ασπίδα, πάνω στην οποία θα μπορέσετε να σβήσετε τα φλεγόμενα βέλη του πονηρού. Η σωτηρία ας είναι η περικεφαλαία σας, και ο λόγος του Θεού η μάχαιρα που σας δίνει το Πνεύμα» (Εφεσίους κεφ.6, στίχ.14-17).

Εμπρός, λοιπόν αδελφοί μου, ας ριχτούμε με θάρρος και προθυμία στον καλό αγώνα της περιόδου που ανοίγεται μπροστά μας, για να διώξουμε με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού, τη νύχτα και το σκοτάδι από τον εαυτό και τον κόσμο μας. Αμήν.

αρχιμ.Διονύσιος Ανθόπουλος

πηγή
Το είδαμε εδώ