ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ- ΣHMEIA ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ +ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΣHMEIA ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
 Κάθε φορά, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀκοῦμε τὸ εὐαγγέλιο, πρέπει νὰ προσέχουμε. Καὶ ἂν κάθε εὐαγγέλιο πρέπει νὰ τὸ ἀκοῦμε μὲ προ­σο­χὴ καὶ δέος, πολὺ περισσότερο τὸ σημε­ρινὸ εὐαγγέλιο, τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεων (βλ. Ματθ. 25,31-46). Εἶνε τρομερὸ εὐαγγέλιο! Ὅποιος τ᾽ ἀ­κούει ἢ τὸ διαβάζει, νομίζει ὅτι ὁ οὐρανὸς ἀ­στράφτει καὶ βροντᾷ κ᾽ ἡ γῆ σείεται. Τί λέει;
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς βεβαι­ώνει, ὅτι θὰ ἔρθῃ πάλι στὴ γῆ. Αὐτὸ πιστεύου­με καὶ αὐτὸ ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Θὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος. Πῶς; Ὄχι πλέον ὑ­πὸ τὸ ταπεινὸ σχῆμα τοῦ νηπίου στὴ φάτνη· θὰ ἔρθῃ ὡς κυ­ρί­αρχος τοῦ παντός, παντοκράτωρ, βασιλεὺς τοῦ σύμπαντος, ὑλικοῦ καὶ πνευματικοῦ. Θὰ ἔρθῃ συνοδευόμενος ἀπὸ μυριάδες ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγγέλων, καὶ θὰ προηγῆται ὁ τίμιος σταυ­ρὸς (βλ. Ματθ. 24,30) ποὺ θὰ λάμπῃ περισσότερο κι ἀπ᾽ τὸν ἥ­λιο. Θὰ ἔρθῃ γιὰ νὰ κρίνῃ ὅ­λους, κ᾽ ἐμένα ποὺ σᾶς μιλῶ κ᾽ ἐσᾶς ποὺ μ᾽ ἀ­κοῦτε καὶ ὅ­λους ἐν γένει τοὺς ἀνθρώπους, ἀ­πὸ Ἀδὰμ μέχρι συν­­τελείας τῶν αἰώνων. Θὰ γί­νῃ κρίσις παγ­κόσμι­ος. Μὴν ἀμφιβάλλει κανείς.
Ἕνα ἀπὸ τὰ δύο συμβαίνει· ἢ ὑπάρχει Θε­ὸς ἢ δὲν ὑπάρχει. Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ Θεός, τότε οὔ­τε κόλασις ὑπάρχει οὔτε παράδεισος οὔτε μέλλουσα κρίσις, καὶ πρέπει νὰ ἐπικρατήσῃ τὸ σύν­θημα τῶν ἐπικουρείων καὶ τῶν ὑλιστῶν «Φά­γω­μεν καὶ πίωμεν, αὔ­ριον γὰρ ἀποθνῄσκο­μεν» (᾿Ησ. 22,13. Α´ Κορ. 15,32). Ἀλλ᾽ ὑπάρχει· ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑ­πάρχει ἡμέρα καὶ ἥλιος καὶ γαλαξίες, τόσο βέ­βαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἐὰν λοιπὸν ὑ­πάρ­χῃ Θεός, τότε πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε, ὅ­τι ὁ Θεὸς εἶνε «δίκαιος καὶ δικαιοσύνας ἠ­γάπησεν» (Ψαλμ. 10,7), καὶ ὡς δίκαιος θὰ κάνῃ κρίσι.
Δὲν θὰ περιγρά­ψουμε τὸ πῶς θὰ διεξαχθῇ ἡ κρίσις. Ἕνα ἄλλο θέμα θέλω νὰ θίξω, κι αὐ­τὸ εἶνε τὸ ἑξῆς· τί θὰ προηγηθῇ τῆς δευτέ­ρας παρουσίας, ποιά θὰ εἶνε τὰ σημεῖα της, πῶς θὰ καταλάβουμε ὅτι πλησιάζει; Μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν» (Ματθ. 16,3) θὰ ὑπενθυμίσω.

* * *

⃝ Πρῶτον. Λέει ὁ Χριστός, ὅτι θὰ κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιο σὲ ὅλη τὴν κτίσι, σ᾽ ὅλη τὴν οἰκουμέ­­­νη (ἔ.ἀ. 24,14). Κηρύχθηκε; ἀπὸ τὰ δισεκατομμύ­ρια, ποὺ ἔχει ὁ πλανήτης, πόσοι εἶνε Χριστι­α­­νοί; Μόλις τὸ ἕνα δισεκατομμύριο, κι αὐτοὶ ὄχι ὅλοι ὀρθόδοξοι. Πολυπληθεῖς λαοὶ τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς δὲν ἄκουσαν τὸ μήνυμα τοῦ Χρι­στοῦ· ἄλ­λοι εἶνε μωαμεθανοί, ἄλλοι βουδδισταί, ἄλ­λοι εἰδωλολάτρες· ἕνας κό­σμος ὁλόκληρος περιμένει. Ἑτερόδοξοι κήρυκες ἀπὸ εὐρωπαϊκὲς χῶ­ρες πηγαίνουν νὰ τοὺς ἐκχριστιανί­σουν. Ἡ πατρίδα μας, ποὺ κά­ποτε ἔστελ­νε ἱεραποστόλους μέχρι τὸ Δού­ναβι, παιδιὰ ἐκ­­λεκτὰ ὑψηλῶν οἰκογενειῶν, τώρα δὲν στέλνει. Κι ἂν παρουσιαστῇ κανένα παιδὶ μὲ τέτοιο ζῆλο, ὁ πατέρας του ἀντὶ νὰ χαίρεται πάει νὰ σκάσῃ. Θὰ ἔρθῃ λοιπὸν ἡμέρα ποὺ ὁ πλανήτης μας θὰ ἔχῃ εὐαγγελισθῆ ἀπ᾽ ἄκρου εἰς ἄκρο. Δὲν ἦρθε ἀκόμα ἡ ἡμέρα αὐτή.
⃝ Ἄλλο καταπληκτικὸ σημεῖο τῶν καιρῶν. Οἱ Ἑβραῖοι πολὺ ταλαιπωροῦν τοὺς ὀρ­θοδόξους στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ σήμερα (συκοφαντί­ες, σκευωρίες, ἐπιθέσεις). Ἀλλὰ δὲ θὰ κατισχύ­σουν. Αὐτοί, ποὺ ἀνέκαθεν, αἰῶ­νες τώρα, μισοῦν καὶ διώκουν τὴν Ἐκ­κλησία, θὰ ἔρθῃ ὥ­ρα, ―τὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος― ποὺ θὰ πιστέ­ψουν· οἱ Ἰουδαῖοι θὰ γίνουν Χριστι­ανοί (βλ. ῾Ρωμ. 11,25-36). Θὰ προσπαθήσουν προηγουμένως νὰ ξανα­στήσουν τὸ ναό τους, κι ἀ­φοῦ ἀ­πογοητευθοῦν ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο θὰ ζη­τήσουν νὰ βα­πτισθοῦν. Καὶ ἡ ἡμέρα αὐτή, ποὺ οἱ Ἰουδαῖοι θὰ ἐπιστρέψουν στὸ Χριστὸ καὶ θὰ ποῦν «Ἥ­μαρ­τον» (Λουκ. 15,21), θά ᾽νε εὐλογία γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
⃝ Ἕνα ἄλλο σημάδι θὰ εἶνε «ἡ ἀποστασία» (Β΄ Θεσ. 2,3). Τί θὰ πῇ ἀποστασία; Οἱ ἄνθρω­ποι, στὴ μεγά­λη πλειονότητά τους, θὰ φύγουν ἀπ᾽ τὸ Θεό. Μέσα στοὺς 1.000 – τί λέω, μέσα στοὺς 10.000, μέσα σὲ μιὰ ὁλόκληρη πόλι, σὲ μιὰ ὁ­λόκληρη κοινωνία, ἕνας θὰ μεί­νῃ! Θὰ λιγοστέψουν πολὺ οἱ πιστοί. Οἱ πολλοὶ θὰ γίνουν ἄπιστοι, ἄθεοι, ὑλισταί, εἰ­­δωλολάτρες· οἱ Χριστια­νοὶ θά ᾽νε τόσο λίγοι ὅπως καὶ οἱ ἑπτὰ ἐκεῖνες χιλιάδες ποὺ ἔμειναν πιστοὶ στὸ Θεὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ προ­φήτου Ἠλία (βλ. Γ΄ Βασ. 19,18. ῾Ρωμ. 11,4), τόσο λίγοι ὅσο καὶ στὴν ἐ­ποχὴ τοῦ κατακλυ­σμοῦ. Τὸ εἶπε ὁ Χρι­στός, οἱ ἡμέρες αὐτὲς θὰ εἶνε «ὥσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε» (Ματθ. 24,37)· ὅπως τότε λίγοι σώθηκαν ἀ­πὸ τὸν κατακλυσμό, ἔτσι καὶ τώ­ρα. Ἀλλὰ καὶ ἕνας νὰ μείνῃ πάνω στὴ γῆ, αὐ­τὸς θὰ εἶνε ὁ νικητής! Δὲν θὰ νικήσουν οἱ πολλοί, θὰ νικήσουν οἱ λίγοι, ἀφοῦ ὅμως διωχθοῦν ἀπηνῶς.
⃝ Τὰ συμφέροντα καὶ ἡ ὑπερηφάνεια θὰ ὑποδαυλίζουν τὰ πάθη καὶ τὰ κράτη θὰ συγκρούωνται. Ὁ Κύριος προειδοποίησε· Θ᾽ ἀκοῦτε γιὰ «πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων» (Ματθ. 24,6-7). Αὐτὰ δὲν ἀκοῦμε ἤδη καθημερινῶς;
⃝ Θὰ συμ­βοῦν, εἶπε ἐπίσης, «λιμοί» (μὲ γιῶτα), δηλαδὴ πεῖνα (Ματθ. 24,7). Σὲ ἡμέρες ἀκαταστασίας πολλοὶ θὰ στεροῦνται καὶ τὴν ἀναγκαία τροφή.
⃝ Θὰ παρουσιαστοῦν ἀκόμη «λοιμοί» (μὲ ὄμικρον γιῶτα), δηλαδὴ ἀσθένειες (ἔ.ἀ.), πρωτοφανεῖς καὶ τρομερές, ποὺ θὰ θερίζουν τὴν ἀνθρω­πότητα. Στὶς μέρες μας ἔχουμε ἤ­δη δύο σοβα­ρὲς ἀσθένειες, ποὺ προσπαθεῖ ἡ ἐπιστήμη νὰ τὶς νικήσῃ χωρὶς ἀποτέλεσμα ὣς τώρα. Ἡ μία εἶνε ὁ καρκί­­νος. Ἡ ἄλλη, νέα ἀσθένεια χειρότερη ἀπὸ τὸν καρκίνο, εἶνε τὸ ἔιτζ, μάστιγα τοῦ αἰῶ­νος. Ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ τὸ γάμο καὶ διδάσκει, ἄντρες καὶ γυναῖκες νὰ μὴν ἔχουν ἄ­θεσμες σαρκικὲς σχέσεις. Ποιός ἀκούει; Τώρα ὅμως, μὲ τὴ μεταδοτικὴ αὐτὴ ἀσθένεια, θὰ τρέμῃ ὁ ἄντρας νὰ πλησιάσῃ τὴ γυναῖκα. Τέτοιες ἀσθένειες εἶνε προφητευμένες (βλ. Ἀπ. 16,2).
⃝ Τοὺς ἀνθρώπους ἀκόμα πρὶν τὴ δευτέρα παρουσία θὰ τοὺς βρῇ καὶ θὰ τοὺς ταλανίσῃ μία «θλῖψις μεγάλη», ἀβάσταχτη, ποὺ δὲν ξανάγινε οὔτε θὰ ξαναγίνῃ (Ματθ. 24,9,21-22. Μᾶρκ. 13,19-20).
⃝ Καθὼς οἱ ἄνθρωποι θὰ ταλαιπωροῦνται, θὰ ζητοῦν πνευματικὸ ὁδηγό· ἀλλὰ τότε θὰ ἐμ­φα­νισθοῦν «ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται», ποὺ θὰ κάνουν καὶ θαύματα, ὥστε νὰ πλανήσουν «εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Ματθ. 24,11,24).
⃝ Καὶ τὸ χειρότερο σημεῖο ποιό θὰ εἶνε· ὁ ἀν­τίχριστος, «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας…, ὁ ἄνομος» (βλ. Β΄ Θεσ. 2,1-2). Αὐτὸς θὰ ἔρθῃ. Θὰ εἶνε πρόσωπο ποὺ θὰ συγκεντρώσῃ στὰ χέρια του ὄχι μόνο τὴν πολιτικὴ ἀλλὰ καὶ τὴ θρησκευτικὴ ἐξουσία. Θὰ κυριαρχήσῃ σὲ ὅ­λο τὸν κόσμο καὶ θὰ πιέζῃ τοὺς ἀνθρώπους. Πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὸ 666 (βλ. Ἀπ. 13,18), ποὺ κι αὐτὸ εἶνε σημάδι ὅτι ἔρχεται ἡ ἡμέρα τοῦ ἀν­τιχρίστου. Μερικοὶ λένε ὅτι γεννήθηκε ἤδη. Δὲν γνωρίζω· ἕνα γνωρίζω, ὅτι θὰ ἔρθῃ. Ὁ ἅγι­ος Κύριλλος Ἰ­εροσολύμων σὲ μία σπουδαία ὁμι­λία του λέει, ὅτι αὐτοὶ ποὺ θὰ μαρτυρήσουν στὴν ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶνε ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς μάρτυρας τῶν προηγουμένων αἰώνων.
⃝ Ἀλλὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τοῦ ἀντιχρίστου ὁ Θεὸς δὲ θ᾽ ἀφήσῃ ἀβοήθητους τοὺς δούλους του. Θὰ ἔρθουν στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἐνισχύσουν τὴν παράταξι τῶν ὀλίγων πιστῶν τέκνων του, δύο ἔξοχοι ἄνδρες, ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας (πρβλ. ἔ.ἀ. 11,3-12).
⃝ Γενικὸ χαρακτηριστικὸ τῶν ἡμερῶν ἐκείνων εἶνε, ὅτι θὰ πληθυνθῇ ἡ ἀνομία καὶ θὰ ψυ­γῇ ἡ ἀγάπη στοὺς περισσοτέρους (Ματθ. 24,12). Θὰ παγώσῃ ἡ ἀγάπη γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον.
⃝ Μία κατηγορία σημείων ποὺ ἐπίσης θὰ προηγηθοῦν τῆς δευτέρας παρουσίας εἶνε τὰ ἔκ­τα­κτα φυσικὰ φαινόμενα στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ. Στὸν οὐρανό· θὰ σκοτεινιάσῃ ὁ ἥλιος ὅπως τὴ Μεγάλη Παρασκευή· «ὁ ἥλιος σκοτισθήσε­ται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται» (Ματθ. 24,29. βλ. & Λουκ. 21,25-26). Στὴ γῆ· θὰ γίνουν μεγάλοι «σει­σμοὶ κατὰ τόπους» (Ματθ. 24,7. Μᾶρκ. 13,8. Λουκ.21,11). Κλέβε σὺ καὶ χτί­ζε οὐ­ρανοξύστες· σὲ μιὰ στιγμὴ ἕνας σεισμὸς τὰ ἰσοπεδώνει ὅλα. Ἀκόμη θὰ μολυνθοῦν τὰ νερὰ καὶ θὰ ψοφοῦν τὰ ψάρια (βλ. Ἀπ. 8,10-11). Τὸ εἴδαμε αὐτό· μὲ τὸ Τσερνομπὶλ ἔτρεμε ὁ κόσμος νὰ πιῇ ἕνα ποτήρι νερό, μήπως φαρμακωθῇ. Θὰ καῇ ἀκόμη ἕνα τρίτο τῶν δασῶν (βλ. ἔ.ἀ. 8,7).

* * *

Αὐτὰ εἶνε, ἀγαπητοί μου, συνοπτικὰ τὰ σπου­δαιότερα σημεῖα. Με­ρικὰ ἔγιναν, ἀλλὰ πολλοὶ δὲν τὰ κατάλαβαν· «ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι» (γ΄ ἀντίφ. ὄρθρ. Μ. Παρ.). Ὁ Χριστὸς μᾶς λέει «Γρηγορεῖτε καὶ προσ­εύχεσθε» (Ματθ. 26,41). Ἔρ­χεται ὁ ἀντίχριστος· ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ νὰ περιμέ­νουμε πότε νὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος. Ναί, θὰ ἔρθῃ, γιὰ νὰ βάλῃ τάξι στὸν κόσμο. Ὑ­πάρχει ἕνα μάτι ποὺ τὰ βλέπει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾽ ἀκούει ὅλα, ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Θὰ δικαστοῦμε ἀκόμα καὶ γιὰ ἕνα λόγο, καὶ θὰ ἀμειφθοῦμε ἀκόμα καὶ γιὰ ἕνα ποτήρι νερὸ ποὺ θὰ δώσουμε. Τρομερὰ ἡ ἡμέρα ἐκείνη.
Εὔχομαι, ἀγαπητοί μου, ὅταν ἔρθῃ ἡ μέρα ἐ­κείνη, κανείς ἀπὸ μᾶς νὰ μὴν ἀκούσῃ τὴν τρο­με­ρὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας «Πορεύεσθε ἀπ᾽ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ». Ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, κλῆρος καὶ λαός, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά, ἀγράμματοι καὶ ἐγγράμματοι, φτωχοὶ καὶ πλούσιοι, ν᾽ ἀκούσουμε τὴ χαρμόσυνο φω­νή του· «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. 25,41,34).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Oμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδος 22-2-1987