Πολύ μ'αρέσουν κάτι τέτοια εκκλησάκια. Προσκύνησα τις εικόνες, άναψα δυο κεράκια και αφέθηκα στη δίνη της εύλαλης σιωπής...
Κεράκι...
Το θυμάσαι το κεράκι που άναψες κι εσύ κάποτε; Δε σβήνει αμέσως... Θα συνεχίσει εκεί να λιώνει, να καίει σαν προσευχή... Κι εσύ, λοιπόν; Θυμάσαι; Προσευχήθηκες; Ή με το που βγήκες απ'το ναό αποξεχάστηκες σε μέριμνες; Αυτές είναι περαστικές... Να το θυμάσαι... Και να μου το θυμίζεις....
Αυτή η στιγμή που άναψες το κεράκι, αν τη συνδύασες με προσευχή, είναι μια στιγμή που μένει. Που δε χάνεται στην ολοκληρωτική ασυνέπεια της καθημερινότητας. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη απ'τα κεριά μας, αλλά εμείς απ'τη γλύκα της παρουσίας Του. Ας προσπαθούμε να θέλουμε να ζούμε με ζωντάνια και με φλόγα. Που αυτή η φλόγα να γίνεται τρόπος ζωής...
Πόσο ωραίο θα'ταν αν μοιάζαμε στο κεράκι μας...
το είδαμε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά