Το πάθος της Φιλοπρωτίας Ε! Κυριακή των νηστειών του Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

   του Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η τελευταία πορεία του Χριστου αγαπητοί μου αδελφοί στα Ιεροσόλυμα ήταν δραματική όχι μόνον γι'αυτόν,αλλά και για εκείνους που τον ακολουθούσαν.

"Ήσαν εν τη οδώ αναβαίνοντες εις Ιεροσόλυμα"

Ο Χριστός προπορευόταν και ακολουθούσαν φοβισμένοι οι μαθητές Του. Ο Κύριος, όσο πλησιάζει το πάθος Του, τόσο ποιο συχνά ομιλεί στους μαθητές για αυτό και για τον θάνατό Του. Τους μίλησε για το ποτήριο του θανάτου και για το βάπτισμα του αίματος. Τους έκανε σαφές ότι πως η πορεία τους θα έχει πολλές ομοιότητες με την δική του κατάληξη στη ζωή. Οι μαθητές φοβούνται. Μέχρι τώρα δεν είχαν περάσει κανένα μαρτύριο. Σ'αυτές της δραματικές στιγμές δύο μαθητές του, του ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες, πράγμα που ανάγκασε τον Χριστό να τους πει όποιος θέλει να είναι πρώτος, οφείλει να είναι διάκονος.

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Χριστός "ο Βασιλεύς των επουρανίων δυνάμεων", καταδέχτηκε βρέφος μέσα στην φάτνη σπηλαίου, να ανατραφεί "εν οίκω τέκτονος και μητρός πενιχράς", κατά τον μέγα Βασίλειο. Επίσης να βαπτισθεί απ΄ ένα δημιούργημά του, να σταυρωθεί με τον ποιό φρικτό θάνατο. Τίποτε από αυτά δεν συγκινούν τους μαθητές. Αυτό συμβαίνει, γιατί η φιλοπρωτία και η φιλοδοξία είναι πάθη τυραννικά και που συχνά ενοχλούν πολλούς και μάλιστα μεγάλους άνδρες. Ο Χριστός μιλούσε για τους αγώνες του και εκείνοι ονειρεύοντουσαν τιμές και δόξες. Μπορεί να είναι κάποιος μαθητής του Χριστού,αλλά, εάν δεν είναι καλλιεργημένος, ενδέχεται να είναι υποχείριο κάποιου πάθους. Στα ύψισταν αξιώματα ανεβαίνουμε, αλλά τα πάθη μας παραμένουν ζωντανά μέσα μας.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας λέγουν πως του αμαρτωλού η μόνη φιλοδοξία είναι, εάν μετανοήσει, να αποτινάξει από πάνω του "πάντα τα εαυτού πάθη", δηλ.τα πάθη και της αμαρτίες του και να ζήσει την χαρισματική ζωή του Αγίου Πνεύματος. Ο πνευματικός νόμος έχει πιστοποιήσει, πως όποιος επιζητήσει να καταδυναστεύσει τους άλλους και να τους κάνει υποχείριά του, ίσως γίνει"ατιμότερος πάντων". Θα γίνουμε ποιό άδοξοι και μισητοί απ" όλους. Παράδειγμα ο διάβολος, θέλησε να γίνει πρώτος και κατάντησε τελευταίος. Άξιος της δόξας δεν είναι εκείνος που την επιδιώκει, αλλά εκείνος που την περιφρονεί. Η δόξα μοιάζει με την σκιά του ανθρώπου. Όσο την κυνηγάς, τόσο περισσότερο απομακρύνεται.

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΠΡΩΤΙΑΣ

Στην πληγή της φιλοπρωτίας και φιλοδοξίας ο Χριστός βάζει το φάρμακο της ταπεινώσεως. Εάν ο μεγάλης βουλής άγγελος,δηλ. ο Χριστός ταπεινώθηκε τόσο πολύ, τον ίδιο δρόμο οφείλουμε να ακολουθήσουμε και εμείς."Εταπείνωσε εαυτόν γενόμενος υπήκοος έως θανάτου,θανάτου δε Σταυρού", θα τονίσει εμφαντικά ο Απόστολος Παύλος. Ο άνθρωπος όσο ποιό ψηλά ανεβαίνει, τόσο ποιό πολύ οφείλει να ταπεινώνει τον εαυτό του και να μην επαίρεται. Η εξουσία του δόθηκε όχι να να καταδυναστεύει, αλλά για να υπηρετεί τους άλλους. Όχι μόνο να τέμνει, αλλά και να περιποιείται τα τραύματα των άλλων. Μόνο με την ταπείνωση ο ηγέτης αποκτά φισιολογική συμπεριφορά έναντι των άλλων. "Εμείς με το Θεό έχουμε συνάψει συνθήκη μετανοίας και όχι εξουσίας", λέγει ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος.

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ

Σήμερα αυτοί που συμπεριφέρονται άρχοντες των Εθνών και όλοι όσοι έχουν κάποια εξουσία κινδυνεύουν να πέσουν στο αμάρτημα της φιλοπρωτίας και της καταδυναστεύσεως των άλλων. Όλοι θέλουμε να εξουσιάζουμε τους άλλους. Στρατιωτικοί ηγέτες, άνδρες και γυναίκες, κληρικοί, πολιτικοί ταγοί και όλοι όσοι έχουν κάποια Εξουσία κινδυνεύουν να γίνουν τυραννίσκοι των άλλων. Ο ηγέτης δεν ανοίγει μόνο της πληγές, αλλά περιποιείται και τα τραύματα. Η Εξουσία να ασκείται με ταπείνωση και αγάπη για να έχει θετικά αποτελέσματα.

Για μας, παράδειγμα είναι, ο Κύριος που ταπεινώθηκε πολύ, για να υψωθούμε εμείς μέχρι τον ουρανό.

Αυτός είναι ο ασφαλής δρόμος της εξουσίας.

Η ταπείνωση είναι το φάρμακο της φιλοπρωτίας.

Αμήν

Το είδαμε εδώ