Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Μαρτίου 28, 2015

Κυ­ρια­κὴ Ε΄ Νη­στει­ῶν«Τό αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ… κα­θα­ρι­εῖ τὴν συ­νε­ί­δη­σιν ὑ­μῶν ἀ­πὸ νε­κρῶν ἔρ­γων εἰς τὸ λα­τρε­ύ­ειν Θε­ῷ ζῶν­τι» (Ἑ­βρ. θ΄, 11-14)


ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 13
Κυ­ρια­κὴ Ε΄ Νη­στει­ῶν
29 Μαρ­τί­ου 2015
(Ἑ­βρ. θ΄ 11 – 14)

«Τό αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ… κα­θα­ρι­εῖ τὴν συ­νε­ί­δη­σιν ὑ­μῶν ἀ­πὸ νε­κρῶν ἔρ­γων εἰς τὸ λα­τρε­ύ­ειν Θε­ῷ ζῶν­τι» (Ἑ­βρ. θ΄, 11-14)

Ἡ Ἁ­γί­α Γρα­φή, ἀ­δελ­φοί μου εἶ­ναι ἀ­ναγ­καί­α. Ὅ­πως ὅ­ταν κά­ποι­ος δέν κοι­νω­νεῖ, δέν μπο­ρεῖ νά εἶ­ναι Χρι­στια­νός, ἔ­τσι καί ἄν δέν δι­α­βά­ζει ἤ δέν ἀ­κού­ει τήν Ἁ­γί­α Γρα­φή. Δυ­στυ­χῶς σή­με­ρα κλεί­σα­με τό Εὐ­αγ­γέ­λιο καί ἀ­νοί­ξα­με τήν τη­λε­ό­ρα­ση, γιά τήν ὁ­ποί­α ὁ ἅ­γιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λος εἶ­πε ὅ­τι εἶ­ναι τό κου­τί πού βρῆ­κε ὁ δι­ά­βο­λος γιά νά πα­ρα­σύ­ρει στήν κα­τα­στρο­φή τούς ἀν­θρώ­πους.

Ἀ­πό τά λό­για τοῦ ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου πού μᾶς δι­δά­σκει σή­με­ρα, ἄς προ­σέ­ξου­με μί­α λέ­ξη πού ἔ­χει με­γά­λη σπου­δαι­ό­τη­τα. Συ­νεί­δη­ση. Ἡ συ­νεί­δη­ση δέν εἶ­ναι κά­τι ὑ­λι­κό. Εἶ­ναι κά­τι πνευ­μα­τι­κό, ἀ­ό­ρα­το, μί­α πνευ­μα­τι­κή αἴ­σθη­ση, ἕ­να ζύ­γι­σμα τοῦ ἑ­αυ­τοῦ μας, πού ἄλ­λο­τε μᾶς ἐ­παι­νεῖ καί ἄλ­λο­τε μᾶς κα­τα­κρί­νει. Εἶ­ναι ἕ­να ψυ­χο­λο­γι­κό φαι­νό­με­νο μέ τό ὁ­ποῖ­ο ἀ­σχο­λοῦν­ται θε­ο­λό­γοι, φι­λό­σο­φοι καί ψυ­χο­λό­γοι. Ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος ἔ­χει συ­νεί­δη­ση. Τό μι­κρό παι­δί πού σπά­ει ἕ­να πο­τή­ρι τρέ­χει νά κρυ­φτεῖ για­τί μέ­σα του ξέ­ρει ὅ­τι αὐ­τό πού ἔ­κα­νε ἦ­ταν λά­θος. Κλέ­βει κά­ποι­ος, ἀ­τι­μά­ζει, κά­νει φό­νο. Δέν τόν εἶ­δαν, οὔ­τε ἀ­στυ­νο­μί­α, οὔ­τε εἰ­σαγ­γε­λέ­ας, κα­νείς. Εἶ­ναι λοι­πόν ἥ­συ­χος; Κα­θό­λου. Νοι­ώ­θει ἀ­νη­συ­χί­α, σάν κά­ποι­ος νά τόν κυ­νη­γᾶ. Ἀ­κού­ει μί­α φω­νή ποῦ τοῦ φω­νά­ζει αὐ­στη­ρά: Για­τί τό ἔ­κα­νες; Εἶ­σαι ἔ­νο­χος, εἶ­σαι ἁ­μαρ­τω­λός.

Ὅ­ταν ὁ Κά­ϊν σκό­τω­σε τόν ἀ­δελ­φό του τόν Ἄ­βελ νό­μι­σε πώς δέν τόν εἶ­δε κα­νείς. Ἄ­κου­σε ὅ­μως τή φω­νή τοῦ Θε­οῦ: «ποῦ εἶ­ναι ὁ Ἄ­βελ ὁ ἀ­δελ­φός σου»; Αὐ­τή ἡ φω­νή δέν τόν ἄ­φη­νε νά ἡ­συ­χά­σει. Ἔ­τρε­με σάν τά φύλ­λα τῶν δέν­τρων. Προ­τι­μοῦ­σε νά πε­θά­νει πα­ρά νά τήν ἀ­κού­ει.

Ὁ Ἠ­λί­ας Μη­νιά­της ἀ­να­φέ­ρει ὅ­τι ὁ αὐ­το­κρά­το­ρας τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου Κών­στας Β΄ σκό­τω­σε τόν ἀ­δελ­φό του Θε­ο­δό­σιο κι ἔ­τσι ἀ­νέ­βη­κε στό θρό­νο. Τι­μές, δό­ξες, τά πάν­τα εἶ­χε. Ἦ­ταν εὐ­τυ­χι­σμέ­νος; Κα­θό­λου. Τίς νύ­χτες ἔ­βλε­πε τόν ἀ­δελ­φό του νά κρα­τά­ει ἕ­να πο­τή­ρι γε­μᾶ­το μέ τό αἷ­μά του πού ἄ­χνι­ζε καί νά τοῦ ἔ­λε­γε: «Ἀ­δελ­φέ, πι­ές».

Ἄλ­λο φο­βε­ρό πα­ρά­δειγ­μα, ὁ Ἰ­ού­δας. Πού­λη­σε τό Δά­σκα­λό του ἀν­τί τρι­ά­κον­τα ἀρ­γυ­ρί­ων. Ἡ συ­νεί­δη­σή του τόν ἐ­νο­χλοῦ­σε τό­σο, ὥ­στε πῆ­ρε σκοι­νί καί κρε­μά­στη­κε, αὐ­το­κτό­νη­σε, ἔ­χα­σε γιά πάν­τα τόν Πα­ρά­δει­σο.

Βλέ­που­με ἀν­θρώ­πους μέ χρή­μα­τα, μέ ἀ­ξι­ώ­μα­τα, νά ἔ­χουν τά πάν­τα καί νά εἶ­ναι λυ­πη­μέ­νοι, ἀ­πο­μο­νω­μέ­νοι. Για­τί; Ἐ­νῶ ἔ­χουν λύ­σει τά ἐ­ξω­τε­ρι­κά προ­βλή­μα­τα, μέ­νουν ἄ­λυ­τα τά ἐ­σω­τε­ρι­κά, πού δη­μι­ουρ­γοῦν δι­ά­φο­ρες ψυ­χο­λο­γι­κές καί νευ­ρο­λο­γι­κές δι­α­τα­ρα­χές. Οἱ ψυ­χο­λό­γοι τό λέ­νε ἄγ­χος. Πο­τέ ἄλ­λο­τε ὁ κό­σμος δέν εἶ­χε τό­σο ἄγ­χος. Τα­ραγ­μέ­νοι οἱ ἄν­θρω­ποι τρέ­χουν στούς για­τρούς. Γέ­μι­σε ὁ κό­σμος ψυ­χιά­τρους καί νευ­ρο­λο­γι­κές κλι­νι­κές. Μέ τή χού­φτα τά φάρ­μα­κα, τό ἄγ­χος ὅ­μως ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ νά βα­σα­νί­ζει τούς ἀν­θρώ­πους.

Δέν ὑ­πάρ­χει λοι­πόν για­τρός, φάρ­μα­κο, θε­ρα­πεί­α τοῦ ἄγ­χους ποὺ προ­κα­λεῖ ἡ συ­νεί­δη­ση; Ὑ­πάρ­χει. Ποι­ός εἶ­ναι; Τό λέ­ει σή­με­ρα ὁ Ἀ­πό­στο­λος. Εἶ­ναι ὁ Κύ­ριος ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός πού σταυ­ρώ­θη­κε, ἔ­δω­σε τό τί­μιο Αἷ­μά Του. Ὁ Σταυ­ρός Του σβή­νει τίς ἁ­μαρ­τί­ες τοῦ κό­σμου, τό Αἷ­μά Του ἀ­πα­λάσ­σει ἀ­πό τίς τύ­ψεις καί ἀ­να­παύ­ει.

Ἄν ἀμ­φι­βάλ­λε­τε, ἀ­δελ­φοί μου, ὅ­τι ὁ Χρι­στός μας εἶ­ναι ὁ μέ­γας ψυ­χί­α­τρος πού λύ­νει ὅ­λα τά ἐ­σω­τε­ρι­κά προ­βλή­μα­τα, δο­κι­μά­στε. Πλη­σιά­ζουν οἱ ἅ­γι­ες ἡ­μέ­ρες. Ὡς ἄν­θρω­ποι μέ ἀ­δυ­να­μί­ες καί πά­θη, ἴ­σως ἔ­χου­με τή συ­νεί­δη­σή μας μο­λυ­σμέ­νη ἀ­πό τά νε­κρά ἔρ­γα τῆς ἁ­μαρ­τί­ας. Ἴ­σως ἡ ψυ­χή μας νά εἶ­ναι αἰχ­μα­λω­τι­σμέ­νη σέ κά­ποι­ο πά­θος, σέ κά­τι πού τό ἀ­πα­γο­ρεύ­ει ὁ νό­μος καί τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ, καί νά νι­ώ­θου­με ἔ­νο­χοι. Πολ­λοί νο­μί­ζουν ὅ­τι οἱ δι­α­σκε­δά­σεις, τά τα­ξί­δια, ἡ ἐ­να­σχό­λη­ση μέ δι­ά­φο­ρα, μπο­ροῦν νά ἀ­παλ­λά­ξουν τόν ἄν­θρω­πο ἀ­πό τίς τύ­ψεις τῆς συ­νεί­δη­σης. Πό­σο λά­θος κά­νουν! Μό­νο Ἕ­νας μπο­ρεῖ νά μᾶς λυ­τρώ­σει πραγ­μα­τι­κά. Ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός ὁ Ἐ­σταυ­ρω­μέ­νος. «Οὐκ ἔ­στιν ἐν ἄλ­λῳ οὐ­δε­νὶ ἡ σω­τη­ρί­α· οὐ­δὲ γὰρ ὄ­νο­μά ἐ­στιν ἕ­τε­ρον ὑ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νὸν τὸ δε­δο­μέ­νον ἐν ἀν­θρώ­ποις ἐν ᾧ δεῖ σω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). Ἔ­χει με­γά­λο κῦ­ρος ἡ δι­α­κή­ρυ­ξη αὐ­τή τοῦ ἀ­πο­στό­λου Πέ­τρου.

Ἡ Ἁ­γί­α μας Ἐκ­κλη­σί­α μᾶς πα­ρέ­χει τά ἱ­ε­ρά καί παν­σέ­βα­στα Μυ­στή­ρια γιά τή λύ­τρω­σή μας πού ἀν­τλοῦν τή χά­ρη καί τή δύ­να­μη ἀ­πό τό Αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ μας.

Τό ἅ­γιο Βά­πτι­σμα κα­θα­ρί­ζει καί ἀ­παλ­λάσ­σει τόν ἄν­θρω­πο ἀ­πό κά­θε ἐ­νο­χή καί τόν ἀ­να­γεν­νᾶ πνευ­μα­τι­κά. Τό μυ­στή­ριο τῆς με­τα­νοί­ας καί ἐ­ξο­μο­λό­γη­σης μᾶς κα­θα­ρί­ζει ἀ­πό τίς ἁ­μαρ­τί­ες πού κά­νου­με με­τά τό Βά­πτι­σμα. Καί τό μυ­στή­ριο τῶν μυ­στη­ρί­ων, τό κέν­τρο τῆς λα­τρεί­ας μας, ἡ Θεί­α Εὐ­χα­ρι­στί­α μᾶς ἑ­νώ­νει μέ τόν ἴ­διο τό Θε­άν­θρω­πο λυ­τρω­τή μας, ὅ­ταν «με­τά φό­βου Θε­οῦ, πί­στε­ως καί ἀ­γά­πης» προ­σερ­χό­μα­στε καί κοι­νω­νοῦ­με τό Σῶ­μα καί τό Αἷ­μα τοῦ Κυ­ρί­ου μας «εἰς ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν καί ζω­ήν αἰ­ώ­νιον».

Ἀ­δελ­φοί μου, ὅ­ταν εἴ­μα­στε λε­ρω­μέ­νοι, δέν σκε­φτό­μα­στε ἄν πρέ­πει νά πλυ­θοῦ­με ἤ ὄ­χι. Τρέ­χου­με ἀ­μέ­σως νά κα­θα­ρι­στοῦ­με. Ἔ­τσι καί στήν Ἐκ­κλη­σί­α μας. Ἡ ἀ­νάγ­κη τοῦ κα­θα­ρι­σμοῦ τῆς συ­νεί­δη­σής μας πρέ­πει νά μᾶς ὁ­δη­γεῖ χω­ρίς ἀ­να­βο­λή καί κα­θυ­στέ­ρη­ση στό λου­τρό τοῦ μυ­στη­ρί­ου τῆς Με­τα­νοί­ας καί τῆς Κοι­νω­νί­ας τοῦ Σώ­μα­τος καὶ τοῦ Αἵ­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ μας. Ἀ­μήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...