ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΩΡΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος θεός. «Ῥάκη, καθάπερ βροτός, σπαργανοῦται ὁ τῇ οὐσίᾳ ἀναφής.Θεός ἐν φάτνη ἀνακλίνεται ὁ στερεώσας τούς οὐρανούς πάλαι κατ’ ἀρχάς. Ἐκ μαζῶν γάλα τρέφεται ὁ ἐν τῇ ἐρήμῳ μάννα ὀμβρήσας τῷ Λαῷ».

 Εἶναι λοιπόν ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Ἀκριβή-Πολύτιμη, ἡ Ἄκτιστος Χάρις. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός θά μᾶς ρωτήσει ἐκείνη τήν ὥρα:«Ἐγώ», θά μᾶς πεῖ, «ἔκανα τά πάντα γιά νά σέ σώσω. Έσεῖς τί κάνατε γιά τή δική σας προσωπική σωτηρία»; Γι’ αὐτό σεβαστή μου γερόντισσα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καμία ἀνοχή στήν ἁμαρτία. Καμία ἀνοχή στήν ἁμαρτία. Καί κυρίως αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες , ἀρχῆς γενομένης ἀπό σήμερα, πού βιώνουμε καί ψάλλουμε καί ἀναγινώσκουμε αὐτό τό φοβερό μυστήριο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον. Γιατί, ἄς μή ξεχνοῦμε ὅτι: «εἰ γάρ ὁ δι’ Ἀγγέλων λαληθείς λόγος ἐγένετο βέβαιος καί πᾶσα παράβασις καί παρακοή ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας»;

Εἶναι δυνατόν νά μή λάβωμε τήν ἀνταπόδοση ἐφ’ ὅσον ἀμελήσουμε καί δέν προσέξουμε, μέ σκοπό νά γιορτάσουμε αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες, ὄχι κατά Χριστόν , ἀλλά νεοεποχίτικα μέσα στήν κραιπάλη τῆς κατανάλωσης, τῶν φαγητῶν, τῆς μέθης, τῶν χορῶν, τῶν λουλουδιῶν, τῶν λαμπακίων, δέν ξέρω πόσα λαμπάκια βάζει ὁ καθένας στό δέντρο του; Θά μοῦ πεῖτε καί αὐτά δέν χρειάζονται; Ἄν τά περάσει κανείς μέσα ἀπό τήν γέννα τοῦ Χριστοῦ μας, μπορεῖ κι αὐτά νά τά δεῖ ὡς πάρεργο. Τό κυρίως ἔργο ὅμως εἶναι ἡ δύναμη τῆς καρδιᾶς μας νά στραφεῖ στήν μετάνοια καί στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καί κατεξοχήν στήν καθαρά ἐξομολόγηση, στήν νηστεία αὐτές τίς ὑπόλοιπες δύο ἡμέρες πού μένουν, εἰς τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας καί μέ προσοχή, μέ φόβο Θεοῦ, μέ πίστη καί ἀγάπη νά προσέλθουμε στό φοβερό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τῆς θείας Κοινωνίας καί μετά καί τά ροῦχα μας νά εἶναι ἁπλά καί λαμπρά, τό φαγητό μας νά εἶναι κατά Θεόν, καί ἡ ἀγάπη μέσα στό σπίτι μας νά εἶναι διάχυτη σύν Χριστῷ.

Ὅμως ποτέ σέ καμιά περίπτωση, νά μή βάλουμε στήν ψυχή μας, στό νοῦ μας, στήν καρδιά μας τά σκουπίδια αὐτά, τά ὁποῖα μέ πολύ ἁπλοχεριά, μᾶς προσφέρει αὐτή ἡ βρώμικη ἐποχή, ἡ βρώμικη κατάσταση πού προσπαθεῖ νά μᾶς πάρει ἀπό τό Ἕνα, δηλαδή τήν κοινωνία ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, μέ τούς ὑπέροχους ὕμνους μπροστά στόν Μεσσία Ἰησοῦν, πού βρίσκεται σπαργανωμένος στήν ἀγκαλιά τῆς Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, στήν Ἁγία Φάτνη.

Ὄντως ἀδελφοί μου, γεῦσις Θεοῦ, μυσταγωγία καρδιακή στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ὕπαρξης, ἐμπειρία τοῦ Ἀκτίστου Φωτός, ὅπου μᾶς ἀνεβάζει στά σκηνώματα τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄς πάψει ἐπιτέλους ἡ νεοεποχίτικη πνευματική ξηρασία. Φτάνει ἡ δουλεία- δέσμευση πού φέρνει ἡ ὑψηλοφροσύνη, ἡ ἀφροσύνη καί τό Ἐγώ, ἡ ἀλαζονία τοῦ βίου.Μή γινόμαστε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας· «μή πάλιν ζυγόν δουλείας ἀνέχεσθε», μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ Σατανᾶς, πρίν μᾶς καταστρέψει, φροντίζει νά μᾶς ἐξευτελίσει. Ἀντίθετα, ἡ Θεία ἐλευθερία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ,δικαιώνει, ἁγιάζει, φωτίζει, ἀναπαύει.

Ἡ Ἐκκλησία, σεβαστή γερόντισσα, μᾶς προσφέρει τήν αἴσθηση τῆς χαρᾶς, τό πλήρωμα τῆς Χάριτος, τό φωτεινό πρόσωπο· ὁ νοῦς Χαριτωμένος εἰσέρχεται ἔτσι στήν καρδιά, στό ταμιεῖον, ἀπομακρύνοντας τό κοσμικό φρόνημα, πού φυλακίζει, χωρίς οἶκτο καί  διώχνει τά πάθη πού ὁδηγοῦν στήν λησμοσύνη τοῦ Θεοῦ.

Στόν Σωτῆρα Χριστό, ἡ Δόξα εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

πηγή