Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή, Ιουλίου 26, 2015

Ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρὴς (1888-1970)


Ἁγιογραφία Ἱ.Μ.Εὐαγγελισμοῦ – Πάτμος 
(φωτὸ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ)
Ἡ κοίμηση τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου 
καὶ σημεῖα τῆς ἁγιότητός του 
Ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ» τοῦ Ἀρχιμ. Παύλου Νικηταρᾶ. 
Σ' ὅλη του τὴ ζωὴ ἐβασανίζετο ἀπὸ ἀρρώστιες, ἦταν εὐαίσθητος στὰ κρυολογήματα καὶ κάθε χρόνο τὸν ἐπισκέπτετο ἡ γρίππη... Τέλη Μαρτίου 1970 προσεβλήθηκε ἀπὸ πνευμονία· ἦταν Μ. Τεσσαρακοστὴ καὶ μὲ δυσκολία δέχθηκε νὰ πάρη λίγο γάλα. Ἔδωσε σὲ ὅλους τὶς συμβουλὲς ποὺ ὁ καθένας εἶχε ἀνάγκη. Εἶχε τὸ προορατικὸ χάρισμα. Στὴν προσπάθεια τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν νὰ τὸν κρατήσουν μὲ ὀροὺς λίγες μέρες στὴν ζωή, παρακαλοῦσε κι ἔλεγε: ἀφῆστε με καλά μου παιδιὰ νὰ φύγω, ἦρθε ἡ ὥρα μου. Γιατί, Γέροντα, τούλεγα, δὲν μένεις μαζί μας τοῦτο τὸ Πάσχα; Δίσταζε νὰ μοῦ ἀπάντηση, καὶ δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ τὸν παρεκάλεσα νὰ μοῦ πῆ πῶς ξέρει ὅτι θὰ φύγη σύντομα κι ἐκεῖνος μὲ δυσκολία μοῦ ἀπεκάλυψε: εὐλογημένε Παῦλε, εἶδα τὴν Παναγία καὶ τὸν Θεολόγο πρὸ ὀλίγου καὶ τοὺς παρεκάλεσα νὰ μείνω κοντὰ στὰ παιδιά μου κι αὐτὸ τὸ Πάσχα, ἀλλά μοῦ εἶπαν: «Δὲν γίνεται ἄλλο, ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις, Πάσχα θὰ κάμης στοὺς Οὐρανοὺς μαζί μας» κι αὐτὸ τὸ λέγω σὰν ἐξομολόγηση, ἐπειδὴ μὲ βιάζεις, μὴ τὸ εἰπεῖς σὲ ἄλλους.
Κι ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ματαιότητος, ἀφοῦ ἔδωσε τὴν ζωήν του γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ ἐργάσθηκε σὰν καλὸς ἐργάτης στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἀρίστευσε στὶς ἐξετάσεις του στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀσκήσεων, ἀφοῦ ὑπηρέτησε καὶ Ἐκκλησία καὶ Πατρίδα σὰν καλὸς χριστιανὸς καὶ ἀκέραιος Ἕλληνας. Κοιμήθηκε στὶς 16 Ἀπριλίου 1970 σὲ πλήρη...
Δεῖτε ἀποκλειστικὲς φωτογραφίες τοῦ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ, τῶν ἁγιογραφιῶν καὶ τοῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἀμφιλοχίου ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Πάτμου…
διαύγεια τῶν αἰσθήσεών του. Τὸ λείψανό του πῆρε μορφὴ οὐράνια, ὄψι χαρούμενη κι εἰρηνική, ἀπέραντη γαλήνη βασίλευε στὸ ἀσκητικό του πρόσωπο, πράγματι ἁγιασμένου ἀνθρώπου ἔκφραση, ποὺ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω.... 

Ἀξίζει νὰ προσθέσω ἕνα γεγονὸς ποὺ δείχνει πὼς ἐδέχετο μυστικὲς κλήσεις γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἄλλων καὶ ποὺ θυμίζει τὸν μεγάλο Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν ποὺ ἤκουσε τὴν φωνὴν τοῦ Μακεδόνος «διαβᾶς βοήθησον ἠμίν». Ὁ ἀείμνηστος γέροντας ἐνῶ εὐρίσκετο στὸ κελλί του στὴν Μονὴ τῆς Πάτμου, ἀκούει κάποια Ἑλένη ἀπὸ τὴν Ἰκαρία νὰ τὸν καλεῖ νὰ σπεύση νὰ τὴν σώση. Δὲν χάνει καιρό, κατεβαίνει στὸ λιμάνι τοῦ νησιοῦ καὶ ὡς ἐκ θαύματος εὑρίσκει ἱστιοφόρο ποὺ ἔφευγε γιὰ τὴν Ἰκαρία. Θαλασσοδαρμένος φθάνει στὸν προορισμό του καὶ ἀμέσως ἐρωτᾶ ἂν ὑπάρχει κάποια Ἑλένη χήρα καὶ πληροφορεῖται ὅτι πρὸ ἥμερων ἔχασε τὸν ἄνδρα της· ἀμέσως ρώτησε νὰ μάθη τὸν δρόμον ποὺ ὠδηγοῦσε στὸ σπίτι τῆς χήρας γυναικός. Δὲν ἐζήτησε νὰ ἀνάπαυση τὸ κουρασμένο σαρκίο του, ἀλλὰ σπεύδει χωρὶς καθυστέρηση, ἡ φωνὴ τῆς Ἑλένης τὸν ἐνοχλεῖ. Ἐκεῖ ποὺ βάδιζε βλέπει μία ἔξαλλη γυναίκα νὰ τρέχη ἀπελπισμένη, τὴν φωνάζει μὲ τὸ ὄνομά της καὶ λέγει: «Ἑλένη ποὺ πηγαίνεις, γιὰ σένα ἦλθα». Καὶ ἡ πονεμένη γυναίκα συνέρχεται, βλέπει τὸν πνευματικό, σκέπτεται αὐτὸ ποὺ θὰ ἔκαμνε καὶ ἐξομολογεῖται ὅτι τὴν στιγμὴ ἐκείνη ἐπήγαινε νὰ πνιγὴ στὴν θάλασσα. Ἡ γυναίκα ἐσώθη, τὸ θαῦμα ἔγινε, ὅπως ἡ ἴδιά μου τὸ ἐξιστόρισε... 

Ἡ ἀδελφὴ Εὐφροσύνη μὲ ἐβεβαίωσε ὅτι ὅταν πῆγε νὰ ἀσπασθῆ τὸν τάφο τοῦ Γέροντα, ἠσθάνθη τέτοια εὐωδία, ὥστε στὴν συνείδησή της στέκει σὰν ἕνας πατερικὸς ἅγιος, ὁ ὁποῖος πράγματι ἔχει ἁγιάσει. 
Ἕνα ἄλλο πνευματικό του τέκνο, ἡ Μ.Κ. μοῦ διηγήθη ὅτι τὸν Νοέμβριο τοῦ 1954 ἐπισκέφθηκε τὸν Γέροντα στὴν Πάτμο καὶ τὴν φιλοξένησε στὸ ἱ. Κοινόβιο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ἐπὶ δύο ἡμερες παρέμενε στὸν πύργο τοῦ Μοναστηριοῦ· τὴν τρίτη ἡμέρα ὁ ἀείμνηστος ἐπέμενε νὰ μὴ κοιμηθῆ πλέον στὸ μέρος αὐτό, πράγμα ποὺ ἔγινε. Τὴν νύκτα ἐκείνη ἔπεσε ἀκριβῶς σὲ αὐτὸ τὸ κρεββάτι κεραυνός. Ἠμπορεῖ νὰ θεωρηθῆ τυχαῖο γεγονὸς ἡ σωτηρία ἑνὸς ἀνθρώπου μὲ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ πνευματικοῦ πατρός;

Τελευταῖες ὑποθῆκες τοῦ ἀειμνήστου Πατρὸς Ἀμφιλοχίου
14 Ἀπριλίου 1970, 10η μ.μ. 
Στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν βασιλεύει ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρὰ παιδί μου. 
Νὰ ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας, νὰ παρακαλῆτε τὸν Θεὸν νὰ μὲ συγχωρήση, διότι δὲν σᾶς ἔδωσα τίποτε ὡς πατέρας... (Γερόντισσα συγκεκινημένη). Τὸ πᾶν, Γέροντα, μᾶς ἔδωσες. 
Τὴ Γερόντισσα ν' ἀγαπᾶτε. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς ἐνισχύη νὰ ὁδηγήσητε καλῶς τὸ ποίμνιον ποὺ σᾶς ἔδωκε νὰ διευθύνετε. Θὰ αἰσθάνομαι πολλὴν χαρὰν ὅταν σᾶς βλέπω νὰ προχωρῆτε. Νὰ παρακαλῆτε νὰ μὲ βάλη καὶ μὲ ὁ Κύριος εἰς τὴν θέσιν σας. Πάντα θὰ εὔχωμαι νὰ ζήσουμε ἀεννάως εἰς τὴν δόξαν τοῦ Παραδείσου. Θέλω νὰ συνέχισης πιστὰ τὸ ἔργον μου ὅταν θὰ φύγω. Θὰ χαίρωμαι ὅταν θὰ βλέπω ὅτι προχωρεῖτε εἰς τὶς ἅγιες γραμμὲς τοῦ Μοναχισμοῦ....


Ἁγιογραφία Ἱ.Μ.Εὐαγγελισμοῦ – Πάτμος 
(φωτὸ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ)
15 Ἀπριλίου 1970 
Πρέπει νὰ εἶσθε παιδιὰ τῆς ἀγάπης. Δὲν θὰ φοβῆσθε τὸν διάβολον. 
Νὰ ἔχης ὑπομονήν, ταπείνωσιν καὶ ἀγάπην. Θὰ ἔχετε ἀρχαίαν ἀνάμνησιν γιὰ τὴν συνάντησιν μὲ τὸν Γέροντά σας.
Ὁ Θεὸς εὐλόγησε νὰ ἔλθουν ὅλα τὰ παιδιά μου.
Δὲν ἔχω ἄλλην χαρὰν καὶ ἄλλον πόθον, νὰ σᾶς δῶ μέσα στὸν Παράδεισον. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς ἀξιώση τῆς δόξης Του. Ἔχω μεγάλην συγκίνησιν ποὺ ἔχω πλάι μου ὅλα μου τὰ παιδιά. Ἄλλη χαρὰ δὲν ἔχει ὁ πατέρας. 
(Πνευματικὸ παιδί: πολὺ τὸν ἀγαπᾶς, Γέροντα, τὸν Θεολόγον).
Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ τὸν ἔβλεπα, τὸν ἀγαποῦσα, προσευχόμην καὶ παρακαλοῦσα νὰ γίνω ἕνας μαθητής του καὶ ὀπαδός του. Καὶ ἔγινε. 
Νὰ ζήσετε βίον εἰρηνικὸν καὶ ἅγιον, νὰ κρατήσετε τὶς γραμμὲς τῶν πατέρων σας, νὰ ζήσετε τὸν χριστιανικὸν καὶ ἑλληνικὸν βίον... 
Ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιοῦσθε, γιὰ νὰ μὴν ἔλθετε εἰς πειρασμόν. Μὴ δίδετε σημασίαν εἰς τὸν κόσμον. Ὁ κόσμος ἐξ ἀρχῆς καὶ τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὅλους τούς Ἁγίους τούς ἒπιασε γιὰ τρελλοὺς: «...καὶ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Νὰ ἔχωμεν τὴν ὁμόνοιαν καὶ τὴν εἰρήνην. Αὐτὰ εὐλογεῖ ὁ Θεός. 
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογήση, νὰ εἶναι πάντα κοντά σας στὶς ἐργασίες σας, στὶς σκέψεις σας. Νὰ μὴν ἀναμιγνύεσθε οὔτε στὰ κομματικά, οὔτε στὰ προσωπικά. Πάντοτε νὰ λέγετε: Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς φωτίζη νὰ κάνετε ὅ,τι εἶναι καλύτερον γιὰ τὸν τόπον μας. 
Ἠμῶν τὸ πολίτευμα ἐν «οὐρανοῖς ὑπάρχει». Ἐδῶ ψευτοζοῦμε, λοιπὸν νὰ μὴ στενοχωρούμεθα ὅ,τι καὶ νὰ μᾶς συμβῆ... 
Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν. Ἐμεῖς αὐτὸ πρέπει νὰ λέγωμε εἴτε καλὰ ἔχομε εἴτε κακά. 
Ὅπου ἐγωισμὸς ἐκεῖ Πνεῦμα Θεοῦ δὲν ὑπάρχει. 
Δὲν ἠμπορεῖ νὰ λέγεται Χριστιανὸς ἐκεῖνος ὅπου δὲν ἔχει ἀγάπην. Προσποιεῖται τὸν Χριστιανόν... 

16η Ἀπριλίου, 12η μεσημβρινὴ (Εἰς τὸν ἰατρὸν τῆς Πάτμου)
Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι πάντοτε μαζύ σας, ὅλες οἱ διαγνώσεις σας νὰ εἶναι φωτισμένες. Νὰ εἶσαι εὐχάριστος καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εἰς τὸν Θεόν. Εὔχομαι ἐκ καρδίας νὰ γίνης ἕνας Ἱεραπόστολος ἰατρός, διότι τὸ πλησίασμα τοῦ Χριστιανοῦ ἰατροῦ εἰς τὸν ἄρρωστον παίζει σπουδαῖον ρόλον. Ἐγὼ σὲ ἀγαπῶ διότι ἔχεις ἐντός σου ἐθνικότητα καὶ θρησκευτικότητα. Δὲν σὲ θεωρῶ ὡς ἰατρόν, ἀλλ' ὡς ἰδικόν μου πρόσωπον.
 
Τεμάχιο τιμίου λειψάνου Ὁσίου Γέροντος Ἀμφιλοχίου - Ἱ.Μ.Εὐαγγελισμοῦ - Πάτμος 
(φωτὸ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ)
Ἐκοιμήθη μετ' ὀλίγον (2.15 μ.μ.) ἐν Κυρίω.
Ὁποία ὄντως πνευματικὴ διαύγεια!
(Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὸ περιοδικὸν «Ἅγιος Νεκτάριος» Θεσ/νίκης τοῦ 1982)
Ψυχοσωτήρια Διδάγματα Συγχρόνων Γερόντων
Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη
το είδαμε εδώ

Πέμπτη, Ιουλίου 16, 2015

Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι; (Γέροντας Αμφιλόχιος)




«Όταν κάποιος ρίξη στο σκυλί μια πέτρα,  πολλές φορές ο σκύλος αντί να χυθεί σ΄ αυτόν που την έριξε, ορμά και δαγκώνει την πέτρα. Έτσι κάνουμε κι εμείς. Βάζει ο πειρασμός κάποιον άλλο να μας πειράξει είτε με λόγο είτε με φέρσιμο κι εμείς αντί να τα βάζουμε με εκείνον που έριξε την πέτρα, δηλ. τον πειρασμό , δαγκώνουμε την πέτρα, δηλ. τον συνάνθρωπο, που χρησιμοποίησε ο μισόκαλος ως πέτρα. 

Και ποιος ξέρει τάχα τι γέλιο κάνει ο πειρασμός και πως θα μας κοροϊδεύει, όταν τα βλέπει αυτά.

Εν ώρα πειρασμού εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί πολέμους. Ξέρει πολλές τέχνες και φέρει τον άνθρωπο σε αμφιβολία.

Γι αυτό έχουμε πολλά ναυάγια. Η προστασία του Θεού αδυνατεί (εξασθενίζει) τον πειρασμό. Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται και η ΧΑΡΙΣ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ. 

Όταν δοκιμάζει κάποιος πειρασμούς , διαπιστώνει την αδυναμία του , ταπεινώνεται και ελκύει την χάριν του Θεού.
 Να μην σας επηρεάζουν οι άνεμοι των πειρασμών, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. »
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» ΜΗΤΡΟΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ 
 το είδαμε  εδώ

Τρίτη, Ιουνίου 23, 2015

Η βραδυνή προσευχή


                prosuxi_vradi_keri

Την βραδυνή προσευχή να μην την αμελής. 
Να προσεύχεσαι με διάθεσιν, όπως εκείνοι που πηγαίνουν σε συμπόσιον.
 Αυτοί είναι ξύπνιοι και αισθάνονται όλο χαρά. 
Έτσι και συ, αφού πρόκειται να ομιλήσης με τον Νυμφίο σου να μην ακούς, όταν σου λέγη ο πειρασμός διάφορα για να σε εμποδίση, γιατί ξέρεις έχομεν ένα που ενδιαφέρεται πολύ για μας. 


Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής  
πηγή

Ο Χριστός εχθές και σήμερα ο ίδιος, αλλά εμείς κλείσαμε τα μάτια μας και βλέπουμε σκοτεινά

Ο Χριστός εχθές και σήμερα ο ίδιος, αλλά εμείς κλείσαμε τα μάτια μας και βλέπουμε σκοτεινά

Γέροντας Αμφιλόχιος
Αφού βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρά τις αδυναμίες μας, τα λάθη μας γιατί δε μας τα υποδεικνύετε;
Λυπάμαι για όσα βλέπω ώς πατέρας, αλλά ελπίζω στην καλλιτέρευση. Υποδεικνύω όσα πρέπει, αλλά πιο κερδισμένος είσαι, όταν χύσεις δύο ή τρία δάκρυα μπροστά στο Χριστό γι’αυτά, παρά να πεις πολλά λόγια.
Εκείνος είναι ο γιατρός και παιδαγωγός μας. Ο Χριστός εχθές και σήμερα ο ίδιος, αλλά εμείς κλείσαμε τα μάτια μας και βλέπουμε σκοτεινά.
Αφού προχωράμε έτσι, άλλοι λασπώνονται και άλλοι σκοτώνονται.
Από το βιβλίο «Ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής. Μια σύγχρονη μορφή της Πάτμου», έκδοση Επτάλοφος, www.eptalofos.gr

Πέμπτη, Μαρτίου 26, 2015

Προσευχή-Νοερά προσευχή (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)


Όταν καλλιεργήσετε την ευχή, δέν σας πειράζουν οι άνεμοι του πειρασμού. Εξασθενεί η δύναμή του, δε μπορεί να σας κάνει τίποτε. 
Η προσευχή ας σου είναι τείχος,ασπίδα και θώρακας. 
Εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή 
Το τέλος της ζωής μου εγγίζει. Σας παρακαλώ όλοι να ζήσετε βίον άγιον, να βαδίσετε σε γραμμές άγιες για να βοηθήσετε την Εκκλησία και την Ελλάδα μας. Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, που θα ανεβαίνει η προσευχή σας στο θρόνο του Θεού.

Ερώτησις: Όταν, Γέροντα σας πλησιάση πρόσωπο ταραγμένο και σας εκτοξεύσει υβριστικούς λόγους τί κάνετε εκείνη τη στιγμή;
Απάντησις: Όταν κάθομαι σε υψηλό βράχο προσευχής, όσα κύματα και να έλθουν δε μου προξενούν τίποτε. Όταν όμως με βρούν χαμηλά με περιλούουν


Η Νοερά προσευχή αφομοιώνει, συνδέει, αγιάζει.
Όταν στη ψυχή ανάψη η πυρκαϊά της ευχής όλα τα ξηρά καίγονται και εξαφανίζονται. 
Η νοερά προσευχή είναι η βάση της τελειότητος. 
Η πρώτη βαθμίδα της πνευματικής ανυψώσεως είναι η νοερά προσευχή. 
Στην αρχή της ευχής αισθάνεσαι χαρά, έπειτα γλυκύτητα και στο τέλος σαν καρπός έρχονται τα δάκρυα. Διότι αισθάνεσαι πλέον την παρουσία του Ιησού. 
Όταν θα καλλιεργήσετε την ευχή δε θα κουράζεστε, δε θα ταράζεστε, δε θα νυστάζετε στις ακολουθίες, διότι το σώμα σας θα είναι πλέον ένδυμα. Το φόρεμα ούτε λυπάται, ούτε κρυώνει, ούτε κουράζεται... Όσες ώρες και να στέκομαι δε κουράζομαι 
Βρισκόμαστε σ’αυτή τη κατάσταση, διότι ο Μοναχισμός έχασε το χρωματισμό του, τη νοερά Προσευχή.
Εμπρός παιδιά, να καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή γέμισε τον Παράδεισο απο τόσους αγίους ανθρώπους. 
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος καθαρισμού και αγιασμού απο τη νοερά προσευχή. Καλοί είναι και οι ψαλμοί (οι εκκλησιαστικοί ύμνοι), αλλ’αυτούς τους λέμε για να ελκύουμε και να συγκινούμε τον κόσμο. Εμείς πρέπει να μιλάμε στον Βασιλέα μυστικά στο αυτί του. Αυτοί που ψάλλουν μοιάζουν με ανθρώπους, που βρίσκονται έξω απο το παλάτι του Βασιλέως και φωνάζουν διάφορα άσματα για να δείξουν τον ενθουσιασμό τους. Ευχαριστείται βέβαια ο Βασιλιάς και απο αυτά, αφού γίνονται για το πρόσωπό του, αλλά ευφραίνεται και προσέχει περισσότερο τους μυστικούς της αυλής του, αυτούς που του μιλούν στο αυτί Του 
Η υπακοή όταν της αφαιρέσει την κρυφή εργασία, την ευχή, δεν έχει αξία. Και ο κομμουνισμός υπακούει στην ιδεολογία του, αλλά τί είναι; 
Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματός μας. Και στον ωκεανό ακόμα να βρεθείς με βάρκα να ταξιδεύεις άφοβα. 
Δια της ευχής γίνεται ο άνθρωπος σαν παιδί. Τον επαναφέρει στην απλότητα και την αθωότητα που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο πρίν την πτώση. Παύει τη διαφορά του άλλου φύλου. Αποκτά ακατανόητη για τους κοσμικούς την ευλογημένη αγία απάθεια. 
Με την ευχή αγιάζεις τον τόπο που κάθεσαι και το έργο που κάνεις. 
Πρόσεξε τώρα ο διάβολος στενοχωριέται που τον πολεμάς με την ευχή. Θα προσπαθεί να σου αποσπά το νού σου με διάφορες σκέψεις. 
Όλοι οι πειρασμοί σου πρέπει να ξέρεις, είναι για να σε εμποδίσουν απο την προσευχή του Ιησού 
Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεστε θερμά με την καρδιά σας, υπομένετε και θα δείτε χέρι δυνατό να σας κρατάει.
Όταν θα καλλιεργήσετε τη νοερά προσευχή θα γίνετε πλέον παιδιά του παλατιού. Θα ξέρετε τη γλώσσα του Βασιλιά και τους βασιλικούς τρόπους. Τότε μόνο με ένα νεύμα θα έχει άγια σκιρτήματα η καρδιά σας. 
Καλλιεργήστε την ευχή. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Παράδεισο. Θα βλέπετε τη χάρη του Θεού οφθαλμοφανώς, θα αποκτήσετε τη χαρά του Ουρανού. 
Παρεκάλεσα τον Κύριο να σας δώσει το χάρισμα της ευχής. Δεν έχω άλλο δώρο να σας δώσω. Θέλω αυτό που θεωρώ το πιο πολύτιμο να σας το παραδώσω. 
Η χάρις του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο να εκπέμπει ακτίνες... θα πρέπει όμως ο άλλος να έχει καλό δέκτη για να το καταλάβει, για να πάρει είδηση τη θερμότητα των ακτίνων. 
Ο άνθρωπος δια της προσευχής του Ιησού είναι πάντα χαρούμενος, γεμάτος και φωτισμένος. 
Δια της ευχής θα κερδίσεις το πάν. Καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Προσπάθησε κάθε στιγμή να αναπνέεις τον καθαρό αυτόν αέρα της προσευχής του Ιησού. 
Τότε ο Μοναχός έχει την πραγματική χαρά, όταν έχη δια της ευχής τον Χριστό στην καρδιά του. 
Να προσεύχεστε να μου δίνει ο Θεός υπομονή, θερμή προσευχή και αναβάσεις προς τον Χριστό μας. 
Θα λεπτύνετε και θα πετάτε με την ευχή. Θα αισθάνεστε ζωντανή την παρουσία του Χριστού μας μέσα και γύρω σας 
Είναι βασιλικός ο άνθρωπος που ενώνεται με το Θεό. Είναι τότε πολύ προσεκτικός στους λόγους του. Επιθυμεί να μη διακόπτει τη μυστική συνομιλία του Βασιλιά και όσες φορές οι άλλοι, που τον πλησιάζουν δε τον καταλαβαίνουν τον κουράζει πολύ. 
Επιθυμώ να ιδρύσετε σταθμούς προσευχής στα νησιά μας. 
Θέλω ν’ακούσω μέσα σας τη φωνή του Κυρίου. Απο την καρδιά σας να μιλάει ο Κύριος. Να είστε θρόνοι Κυρίου, δια της ευχής. 
Η πνευματική ζωή έχει χαρές μεγάλες. Πετάς, φεύγεις απ΄τον κόσμο, δε λογαριάζεις τίποτε... Γίνεστε παιδιά που κατοικεί ο Θεός στην καρδιά σας. 
Η προσευχή όλα τα τακτοποιεί. Τη θάλασσα μπορεί να την περπατάς. Εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Τις βουλήσεις των ανθρώπων μεταβάλλει. Δίνει θάρρος, πίστη και υπομονή στη ζωή μας πάντοτε. 
Την ένωση της ψυχής σας μετά του Θεού να φροντίσετε. 
Όταν θα βαδίσετε στις γραμμές της προσευχής, της σιωπής και της μελέτης, θα δείτε να κατοικεί ο Χριστός στην καρδιά σας 
Η Παναγία να σε διαφυλάει, ο Χριστός να κατοικήσει στην καρδιά σου. Αυτο είναι παιδί μου η τελειότητα. 
Θέλω όταν σε πλησιάζω να μου μιλάει ο Χριστός απο την καρδιά σου και εσύ πάλι να ακούς τον Νυμφίο σου να μιλάει μέσα απο τη δική μου ψυχή και τότε είναι το πραγματικό μυστικό πανηγύρι 
Η χάρη του Θεού, η πνευματική ένωση τον μεταμορφώνει, γίνεται άλλος άνθρωπος, φεύγει ο φόβος. Με την απεριόριστη χάρη δε φοβάται τον θάνατο. Θεωρεί τη ζωή αυτή, όσο καλή και άν φαίνεται σκλαβιά.
 Υπομονή χειάζεται και προσευχή, για να μη πέφτουμε σε λάθη. 
Για να απολαύσεις τις χαρές του Μοναχισμού, της πνευματικής ζωής, πρέπει να καλλιεργήσεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου την προσευχή, την υπομονή και την σιωπή. Χωρίς την προσευχή δεν είναι εύκολο να υπομένεις, ούτε να σιωπάς. Με τη χάρη του Θεού, αυτά εφάρμοσα στη ζωή μου. Μας βοηθούν να έχουμε τον Χριστό κάτοικο στην καρδιά μας

Αρχιμ. Παύλου Νικηταρά 
Ο Γέροντας Αμφιλόχιος ΜακρήςΑπό το βιβλίο «Ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής. Μια σύγχρονη μορφή της Πάτμου», έκδοση Επτάλοφος, www.eptalofos.gr 
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/monasticism/amfilohios_prosefhi.htm

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: http://1myblog.pblogs.gr/files/f/267120-agio%20oros.jpg
το είδαμε εδώ

Τετάρτη, Μαρτίου 04, 2015

Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι ...

 
«Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι. Θα σε αγαπούν όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα, διότι βγαίνοντας η Θεία Χάρη προς τα έξω ηλεκτρίζει και μαγνητίζει ό,τι βρει μπροστά της. Αλλά όχι μόνο θα σε αγαπούν, θα σε σέβονται κιόλας, διότι στο πρόσωπο το δικό σου θα εικονίζεται το αγνό παρθενικό πρόσωπο Εκείνου που θ’ αγαπάς και θα λατρεύεις».


Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου

Κυριακή, Ιουλίου 27, 2014

Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι; Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής.


«Όταν Κάποιος ρίξη στο σκυλί μια πέτρα,  πολλές φορές ο σκύλος αντί να χυθεί σ΄ αυτόν που την έριξε, ορμά και δαγκώνει την πέτρα. Έτσι κάνουμε κι εμείς. Βάζει ο πειρασμός κάποιον άλλο να μας πειράξει είτε με λόγο είτε με φέρσιμο κι εμείς αντί να τα βάζουμε με εκείνον που έριξε την πέτρα, δηλ. τον πειρασμό , δαγκώνουμε την πέτρα, δηλ. τον συνάνθρωπο, που χρησιμοποίησε ο μισόκαλος ως πέτρα. 

Και ποιος ξέρει τάχα τι γέλιο κάνει ο πειρασμός και πως θα μας κοροϊδεύει, όταν τα βλέπει αυτά.

Εν ώρα πειρασμού εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. Ο πειρασμός ξέρετε τι Μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί πολέμους. Ξέρει πολλές τέχνες και φέρει τον άνθρωπο σε αμφιβολία.

Γι αυτό έχουμε πολλά ναυάγια. Η προστασία του Θεού αδυνατεί (εξασθενίζει) τον πειρασμό. Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται και η ΧΑΡΙΣ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ. 

Όταν δοκιμάζει κάποιος πειρασμούς , διαπιστώνει την αδυναμία του , ταπεινώνεται και ελκύει την χάριν του Θεού.

 Να μην σας επηρεάζουν οι άνεμοι των πειρασμών, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. »

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» ΜΗΤΡΟΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ www.eptalofos.gr         
Πηγή

Δευτέρα, Ιουνίου 23, 2014

Μαρτυρίες για τον Γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή


Η κ.Μαρία Πετρούτσου (τ.Διευθύντρια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ρόδου), αφήνει την δική της μαρτυρία για τον Γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή (1889–1970). Μας λέει τα εξής: 
«Γνώρισα τον Γέροντα Αμφιλόχιο όταν ήμουν μαθήτρια Γυμνασίου στην Κάλυμνο, καθώς και την Γερόντισσα Ευστοχία (την Ηγουμένη της Μονής του Ευαγγελισμού) όταν ήταν δασκάλα ακόμη.

Στην Πάτμο όταν έγινα δασκάλα κι εγώ, είχα την ευτυχία να τους πλησιάσω περισσότερο και να ζήσω μαζί τους εκείνες τις ευλογημένες αλλά και πολύ δύσκολες μέρες της αδελφότητας και τις δικές μου. Συνδεθήκαμε ιδιαίτερα καθώς συνεργαστήκαμε στο “Κρυφό Σχολειό” όταν το 1937 η Ιταλική Κυβέρνηση κατάργησε την Ελληνική Παιδεία και στα σχολεία τα Ελληνόπουλα της Δωδεκανήσου διδάσκονταν μόνο την Ιταλική γλώσσα.

Ο Γέροντας υπήρξε τότε για μένα το στήριγμα, ο απεσταλμένος του Θεού, ο παρηγορητής, ο ενισχυτής, ο σοφός συμπαραστάτης. Όταν η δική μου συνείδηση επαναστατούσε για τα όσα ήμουν υποχρεωμένη να λέω ή να κάνω στο δημόσιο τότε Σχολείο, όταν άγρια τρικυμία αναστάτωνε το είναι μου, έτρεχα στον Γέροντα να βρω ανακούφιση.

“Δεν αντέχω άλλο, Γέροντα!”, του έλεγα με λυγμούς, “Θα παραιτηθώ!”. 

Εκείνος, με άκουγε ψύχραιμος αλλά κατά βάθος υπέφερε μαζί μου. Μου έλεγε: “Εε! Να παραιτηθείς, Μαρία! Να μείνουν τα Ελληνόπουλα μόνα τους μαζί με τους Ιταλούς δασκάλους (ήμουν η μοναδική Ελληνίδα στο δημόσιο Σχολείο). Εσύ θα ησυχάσεις κι εκείνα δεν θα βλέπουν πια έναν άνθρωπο δικό τους να βρίσκεται κοντά τους!”.
Έτσι, με βοηθούσε να βλέπω το βαθύτερο νόημα του σταυρού μου και να τον αισθάνομαι ελαφρότερο.

Όταν ήταν αργία, πήγαινα με τα παιδιά στην εξοχή για να μαζέψουμε χόρτα και 

αγριολούλουδα, με σκοπό να περάσουμε και από την Μονή του Ευαγγελισμού για να τον συναντήσουμε, να τα συμβουλέψει, να τα εξομολογήσει.
Η Γερόντισσα της Μονής του Ευαγγελισμού, Ευστοχία, μας μάθαινε τραγούδια 

εθνικού και θρησκευτικού περιεχομένου και εκκλησιαστικούς ύμνους. Μερικοί τους έλεγαν ότι οι επισκέψεις μας εκεί στο Μοναστήρι ήταν επικίνδυνο πράγμα. Αλλά εκείνοι, δεν λογάριαζαν τίποτα.
Συμφωνώ απόλυτα με ένα ξένο περιοδικό που αποκάλεσε τον Γέροντα “πολύκορφο όρος”. Με εξέπληττε η ευρύτητα του πνεύματός του, παρά το αυστηρό ασκητικό του ήθος. 
Ένα, μόνο παράδειγμα θα δώσω:
Κάποτε μια μοναχή πήγε και του είπε για μένα τα εξής:
“Γέροντα! Δεν της λες να καθίσει να παρακολουθήσει τον Εσπερινό, αντί να τρέχει πέρα στα βουνά;”.
Η απρόσμενη απάντησή του, ήταν αυτή:
“Άφησέ την! Αυτή εκεί πάνω συναντά τον Θεό!”.
Ποτέ δεν δυσανασχέτησε για τον θόρυβο και την ανησυχία που δημιουργούνταν
 από τα παιδιά, όποτε πηγαίναμε εκδρομή εκεί στο Μοναστήρι. Η απεριόριστη 
αγάπη του γι’ αυτά, τα έβλεπε όλα ωραία. Άλλωστε, ήταν πολύ ισχυρός ο πόθος του να τα νιώθει να βρίσκονται όλα κοντά στον Χριστό.
Στις συζητήσεις μας, κατά την εξομολόγηση, θαύμαζα την ψυχολογική του 
εμβάθυνση. Συχνά σκεφτόμουν: “Ο Γέροντας μιλάει σαν να έχει μελετήσει την ψυχολογία του βάθους”. Αλλά και μήπως οι νηπτικοί μας Πατέρες δεν μίλησαν γι’ αυτά τα φαινόμενα, αιώνες πριν από τους ψυχολόγους;…».
«ΦΙΛΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ;…»
Σύμφωνα με την μαρτυρία της κ.Μαρίκας Κουφάκη, «συνέβη κάποτε να δημιουργηθεί ένα απόστημα στο πόδι του Γέροντα Αμφιλόχιου. Βρισκόταν τότε στην Πάτμο. Τον εξέτασε γιατρός και του είπε ότι έπρεπε να χειρουργηθεί επειγόντως. Αυτό όμως θεραπεύτηκε θαυματουργικά, όπως μου το διηγήθηκε ο ίδιος ο Γέροντας, όταν τον συνάντησα αργότερα στην Αθήνα. Τον ρώτησα:
–Γέροντα, πώς εξαφανίστηκε το απόστημα;
–Ο Άγιος Νεκτάριος με έκανε καλά, μου απαντά.
–Τον είδατε τον Άγιο Νεκτάριο εσείς; Πώς έγινε;
–Ευλογημένη! Φθάνουν τα δικά μου μάτια ως εκεί (του να βλέπω τον Άγιο); Τα γυαλιά μου (που φοράω) βλέπουν αυτά (τα πράγματα);
Εγώ, επέμενα.
–Πείτε μου· πώς έγινε το θαύμα;
–Να, όταν ο γιατρός έκανε την διάγνωση, το βράδυ που έμεινα μόνος μου, ζήτησα από τις αδελφές να μου ανεβάσουν στον Πύργο το λείψανο του Αγίου.
Και όταν μείναμε μόνοι, του είπα:
–“Φίλοι, δεν είμαστε; Σε παρακαλώ, τώρα να με βοηθήσεις!”.
Και το πρωί, δεν υπήρχε τίποτε. Μόνο μια μελανή κηλίδα.
Έτσι, είδα και το πόδι του εκείνη την στιγμή. Είδα την μελανή κηλίδα, που δεν είχε ούτε ερεθισμό ούτε φλεγμονή…».
«Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ…»
Σύμφωνα με την μαρτυρία της μακαριστής Αρσενίας Μοναχής, «κάποτε ο Γέροντας Αμφιλόχιος βρισκόταν στην Αθήνα και πήγαινε να συλλυπηθεί μια οικογένεια που πρόσφατα είχε χάσει το μονάκριβο παιδί της. Στην αρχή της οδού Πειραιώς, στην Ομόνοια, τον σταματά ένας νέος, τον πιάνει από τον ώμο και του λέει:
–Παπά, εσύ πιστεύεις στον Θεό;
Ο Γέροντας τον κοιτάζει με έκπληξη και με συγκίνηση και του απαντά:
–Παιδί μου· η Χάρη του Θεού είναι για όλους τους ανθρώπους.
–Παπά μου, χάνομαι! Βοήθησέ με!
Τότε ο Γέροντας στέλνει αυτόν που τον συντρόφευε στο σπίτι της οικογένειας, όπου στο μεταξύ είχαν φτάσει, για να ρωτήσει αν υπάρχει ένα ιδιαίτερο δωμάτιο για να εξομολογήσει τον άγνωστο. Πράγματι, παραχωρήθηκε το κατάλληλο δωμάτιο και ο Γέροντας παρέμεινε για πολύ μαζί του. Στο τέλος, όταν άνοιξε η πόρτα και βγήκαν, ήταν και οι δύο τους κατασυγκινημένοι και με την ιλαρότητα διάχυτη στο πρόσωπό τους. Ο άγνωστος, στην μορφή του Γέροντα είδε κάτι το ξέχωρο και αγκιστρώθηκε από αυτόν για να βρει τελικά τον Χριστό.
Ο Γέροντας, φιλοξενούσε ακόμη και τους εχθρούς.
Ακόμη και στην στεναχώρια, γελούσε. Μετά, έπαιρνε στάση σοβαρότητας και έλεγε:
–“Με τον παραστρατημένο τον άνθρωπο, ποτέ να μην έρθεις σε διένεξη, γιατί θα τον χάσεις. Άφησέ τον να σκεφτεί καλύτερα, ηρεμότερα”.
Τί ηρεμία είχε αυτός ο άνθρωπος! Τί σκέπη ήταν εκείνη!…».
«ΕΛΕΝΗ, ΠΟΥ ΠΑΣ; ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΗΡΘΑ!»
Σύμφωνα με την μαρτυρία του μακαριστού Αρχιμ. π.Παύλου Νικηταρά, «κάποτε ενώ βρισκόταν ο Γέροντας στο κελλί του στην Πάτμο, ακούει κάποια Ελένη από την Ικαρία να τον φωνάζει να πάει γρήγορα να την σώσει. Δεν χάνει καιρό, κατεβαίνει στο λιμάνι του νησιού και, από θαύμα, βρίσκει ιστιοφόρο που έφευγε για την Ικαρία. Θαλασσοδαρμένος, φτάνει στον προορισμό του και ρωτάει αν υπάρχει κάποια Ελένη χήρα και πληροφορείται ότι πριν από μέρες έχασε τον άντρα της· αμέσως ρώτησε να μάθει τον δρόμο που οδηγεί στο σπίτι της. Δεν ζήτησε να αναπαύσει το κουρασμένο του σώμα, αλλά βιάζεται χωρίς καμμία καθυστέρηση, γιατί η φωνή της Ελένης τον ενοχλεί.
Εκεί που βάδιζε, βλέπει μια έξαλλη γυναίκα να τρέχει απελπισμένη. Αμέσως, την φωνάζει με τ’ όνομά της και της λέει:
–Ελένη, που πηγαίνεις; Για σένα, ήρθα!
Και η πονεμένη γυναίκα συνέρχεται, βλέπει τον Πνευματικό, σκέφτεται αυτό που θα έκαμνε και εξομολογείται ότι, την στιγμή εκείνη, πήγαινε να πνιγεί στην θάλασσα.
Το θαύμα έγινε και η γυναίκα σώθηκε!…».
Ο μακάριος Γέροντας, ήταν αυτό που συχνά έλεγε ο ίδιος:
«Ο Χριστιανός, είναι πραγματικά άνθρωπος. Ξέρει όλους τους τρόπους της ευγενείας. Δεν θέλει να λυπήσει κανένα!».
Γι’ αυτό και η αγάπη του, τον ωθούσε να διαβεβαιώνει όσα ιερά αισθήματα ένιωθε για όλους τους αδελφούς του, για όλα τα παιδιά του:
«Παράδεισο, χωρίς εσάς παιδιά μου, δεν τον θέλω!».
Μητροπολίτου Αυλώνος Ιγνατίου Τριάντη: «Ο Γέροντας της Πάτμου», κεφ. κβ΄, σελ. 447, 449,483–484, 486–487, 494–495, 497–498, Ιερά Μονή «Ευαγγελισμός Μητρός Ηγαπημένου», Πάτμος 2004./π.Δαμιανὸς Σαράντης

Δευτέρα, Ιουνίου 16, 2014

Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός και σου χτυπάει..

Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός και σου χτυπάει...


Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός σου χτυπάει, τον βάζεις να καθίσει στο σαλόνι της ψυχής σου και εσύ απορροφημένος με τις ασχολίες σου ξεχνάς τον μεγάλο επισκέπτη.
Εκείνος περιμένει να εμφανιστείς, περιμένει και όταν πλέον αργήσεις πολύ σηκώνεται και φεύγει.
Άλλη φορά πάλι είσαι τόσο απασχολημένος που του απαντάς από το παράθυρο. Δεν έχεις καιρό ούτε ν’ ανοίξεις.
Αρχιμανδρίτης Αμφιλόχιος Μακρής

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 17, 2012

Σοφά λόγια του Γέροντος Αμφιλοχίου Μακρή


  • Το να παραμένεις πιστός στον Μοναχισμό θεωρείται μαρτύριο.
  • Θέλει ο Χριστός να σου βγάλει τα αγκάθια, διότι είναι κηπουρός και εσύ θέλεις την ησυχία σου.
  • Ο Χριστός είναι κοντά μας, ας μη τον βλέπουμε…. καμμιά φορά μας δίνει και κανένα μπάτσο απο πολλή αγάπη.
  • Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός σου χτυπάει, τον βάζεις να καθίσει στο σαλόνι της ψυχής σου και εσύ απορροφημένος με τις ασχολίες σου ξεχνάς τον μεγάλο επισκέπτη. Εκείνος περιμένει να εμφανιστείς, περιμένει και όταν πλέον αργήσεις πολύ σηκώνεται και φεύγει. Άλλη φορά πάλι είσαι τόσο απασχολημένος που του απαντάς απο το παράθυρο. Δέν έχεις καιρό ούτε ν’ανοίξεις.
  • Πρέπει να χαίρεσαι. Καλλιτεχνική σμίλη κρατάει στα χέρια του ο Ιησούς. Θέλει να σε ετοιμάσει ένα άγαλμα του ουράνιου παλατιού.
  • Είστε βασιλικά πρόσωπα, προορίζεστε για τον ουράνιο νυμφώνα.
  • Όταν δείς άνθρωπο κουρασμένο (πνευματικώς) μη του βάλεις άλλο φορτίο διότι τα γόνατα δεν αντέχουν.
  • Αγάπησε τον Ένα να σε αγαπούν και τα θηρία.
  • Αληθινός πλούτος για μένα είναι να σας δώ στη Βασιλεία των Ουρανών.
  • Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει το κατακαίει.
  • Ο άνθρωπος όταν δεν ζητάει τα δικαιώματά του θα φωτίσει ο Θεός τον άλλον να του τα δώσει.
  • Το φώς του Κυρίου να σε φωτίζει και να σε οδηγεί πάντοτε.
  • Ένα πράγμα μόνο με κάνει να θλίβωμαι, οτι κατηγορούν τις καλόγριες. Δια τον εαυτό μου δεν με νοιάζει ό,τι και άν λένε.
  • Ο διάβολος φρίττει όσο μάλιστα βλέπει νέες υπάρξεις να κάθωνται εδώ για τον Χριστό.
  • Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται η χάρη του Θεού. Φαίνεται ότι του χαλάτε ( του πειρασμού ) τα σχέδια.
  • Ο άνθρωπος αγαπάει πνευματικά αισθάνεται προσευχόμενος, οτι βρίσκεται εντός του Θεού και του αδελφού του. Λυπάται όταν δεν πορεύεται καλά ο αδελφός του και προσεύχεται για την πρόοδό του.
  • Ουδέποτε αλλάζει εκείνος που έχει που έχει την χριστιανική αγάπη.
  • Ο άνθρωπος που φωνάζει δεν έχει δύναμη.
  • Κρατήστε ψηλά τη σημαία του Χριστού για να έχετε πάντα το τηλέφωνο του Γέροντά σας, όπου και άν είστε.
  • Η διάθεση η δικιά σας μου ανάβει φωτιά. Είναι σαν να μου ρίχνετε κάρβουνα σ’αυτό που υπάρχει μέσα μου.
  • Θέλω παιδί μου, να ζείς για το Χριστό, ολόκληρος να δοθείς σ’αυτόν. Θέλω όταν τύχει ν’ανοίξει κανείς την καρδιά σου τίποτε άλλο να μη βρει, μόνο το Χριστό.
  • Ερώτηση: Αφού βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρά τις αδυναμίες μας, τα λάθη μας γιατί δε μας τα υποδεικνύετε;
  • Απάντηση: Λυπάμαι για όσα βλέπω ώς πατέρας, αλλά ελπίζω στην καλλιτέρευση. Υποδεικνύω όσα πρέπει, αλλά πιο κερδισμένος είσαι, όταν χύσεις δύο ή τρία δάκρυα μπροστά στο Χριστό γι’αυτά, παρά να πεις πολλά λόγια. Εκείνος είναι ο γιατρός και παιδαγωγός μας. Ο Χριστός εχθές και σήμερα ο ίδιος, αλλά εμείς κλείσαμε τα μάτια μας και βλέπουμε σκοτεινά. Αφού προχωράμε έτσι, άλλοι λασπώνονται και άλλοι σκοτώνονται.
  • Πολλές φορές την ημέρα έρχεται ο Χριστός και σου χτυπάει, αλλά εσύ έχεις δουλειές…
  • Εκείνος που ταράζεται δε σκέφτεται λογικά, ορθά. Κάνε υπομονή και θα βραβευτείς με στέφανο.
  • Θέλω να είστε ήρεμες για να συναντιόμαστε. Άμα είστε κουρασμένες δε λειτουργούν οι ασύρματοι.
  • Το Πνεύμα του Θεού να μη φεύγει απο το νού και την καρδιά σας.
  • Ο Κύριος να σας ενισχύει, να κρατήσετε σταθερά τη σημαία της αλήθειας και της εγκράτειας.
  • Ο Χριστιανός είναι πραγματικά άνθρωπος. Ξέρει όλους τους τρόπους της ευγένειας.
  • Όταν η καρδιά μας δεν έχει την αγάπη προς το Χριστό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είμαστε σαν πλοία που δεν έχουν φωτιά, βενζίνη στη μηχανή τους.
  • Όσο ο άνθρωπος απλοποιείται, θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός, πράος, ελεύθερος, γίνεται… γίνεται…
  • Αυτά που ακούμε ( πολέμους, σεισμούς, καταστροφές ) είναι βροντές και θα έρθει και η βροχή… Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι προς απολογία και μαρτύριο.
  • Να γίνετε άνθρωποι άξιοι της άνω Ιερουσαλήμ.
  • Η χάρη του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο να εκπέμπει ακτίνες. Πρέπει όμως ο άλλος να έχει καλό δέκτη για να το καταλάβει.
  • Πρέπει να έχουμε στον ουρανό τα βλέμματά μας. Τότε δε θα μας κλονίζει τίποτε.
  • Παρακαλώ τον Θεό να σας αγιάσει, να σας οδηγήσει στον Παράδεισο. Αυτήν την προίκα παρακαλώ να σας δώσει ο Κύριος.
  • Οι καρδιές σας είναι νέες και θέλουν ν’αγαπούν. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει στην καρδιά μας μόνο ο Χριστός μας, ο Νυμφίος σας. Θέλει μόνο Αυτόν ν’αγαπάτε.
  • Στην Θεία Λειτουργία για να έρθει η χάρη του Θεού πρέπει να έχεις συγκέντρωση, ειρήνη και να μη σκέφτεσαι τίποτα.
  • Είμαι φτωχός πατέρας, αλλά πατρική αγάπη έχω πολλή για σας.
  • Όσο ο άνθρωπος αγαπάει το Θεό, τόσο έχει αγάπη και για τους ανθρώπους. Τους αγαπάει σαν εικόνες Θεού, με σεβασμό, λεπτότητα και αγιασμό.
  • Καθημερινά προσεύχομαι να σας δώ στις τάξεις των οσίων γυναικών.
  • Αυτό που σας έχει δώσει ο Θεός πρέπει να το εκμεταλλευτείτε. Η καρδιά της γυναίκας είναι πλασμένη ν’αγαπάει περισσότερο απο τον άνδρα. Ο άνδρας, όσο και να θέλει, ποτέ δε θα μπορέσει ν’αγαπήσει τόσο λεπτά σαν τη γυναίκα. Βλέπουμε εάν προσέξουμε μία τραχύτητα στην αγάπη των αγίων. Τώρα που είστε νέες αγαπήστε «μανιακώς» τον Νυμφίο σας. Πραγματική φλόγα να καίει στα σπλάχνα σας.
  • Παράδεισο χωρίς εσάς παιδιά μου, δεν τον θέλω.
Ερώτηση: Πώς κατορθώνετε να έχετε τέτοια υπομονή και καρτερία στα διάφορα ;
Απάντηση: Η χάρη του Θεού βοηθάει. Πάντα πιστεύω παιδί μου στη δύναμη του Θεού που όλα τα μεταβάλλει και τα ρυθμίζει προς το συμφέρον της ψυχής μας.
Όταν θα δείτε τα δάκρυα, τότε είναι επίσκεψη του Θεού στην προσευχή.
Όταν κοινωνείς όχι μόνο παίρνεις δύναμη, αλλά φωτίζεσαι, βλέπεις ορίζοντες ευρείς, αισθάνεσαι χαρά… Διαφορετική νοιώθει ο καθένας, ανάλογα με τη διάθεση και τη φλόγα της ψυχής του, άλλος αισθάνεται χαρά και ξεκούραση, άλλος πνεύμα αφομιώσεως και άλλος μία ανέκφραστη αγάπη προς τους πάντες. Ένοιωθα πολλές φορές κουρασμένος αλλά μετα τη Θεία Κοινωνία αισθανόμουν τον εαυτό μου σαν να μήν είχα τίποτα.
Η αθωότητα είναι ανώτερη απο την ιδιοφυίαν.
Ο άνθρωπος που έχει εγωισμό δεν ελκύει κανένα. Και άν κάποιον ελκύση, γρήγορα θ’απομακρυνθεί. Ο πνευματικός σύνδεσμος γίνεται αδιαλύτος όταν συναντήσει παιδικό πνεύμα, αθωότητα και αγιασμό. Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά.
Πρέπει να μάθουμε τη γλώσσα του Κράτους εκείνου (του Ουρανού), διότι όταν δεν την γνωρίζουμε θα μας κοροϊδεύουν. Διαφορετικά δε θα μπορούμε να μπούμε μέσα. Εκεί δε θα υπάρξει Πάτμος ή Κάλυμνος ή Ρόδος ή τα Χανιά της Κρήτης…
Στο Μοναστήρι πρέπει να ξέρετε, άλλους ανθρώπους στέλνει ο Θεός και άλλους στέλνει ο διάβολος. Ο Θεός για να ενισχύουν, ο διάβολος για να διαλύουν τα Μοναστήρια.
Σας δίνω μία συμβουλή, ποτέ μη δέχεστε πρόσωπα, με κωδωνοκρουσίες, με επαίνους και θαυμασμούς. Θα τα δέχεστε με αγάπη μετρημένη. Ποτέ μη παίρνετε πρόσωπα με τη σκέψη της μονιμότητας, χωρίς δοκιμή. Όταν δεν υπάρχει στον άνθρωπο η εσωτερική θερμότητα τότε και καλοκαίρι να είναι κρυώνει, παγώνει…
Όταν η καρδιά μας δεν έχει το Χριστό, τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους.
Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτήν την εντολή. Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπη προς το πρόσωπο του Χριστού. Σε τέτοιο σημείο που όταν θα προσφέρετε τ’όνομά Του να τρέχουν δάκρυα απο τα μάτια σας. Η καρδιά σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αυτός θα είναι ο δασκαλός σας.Αυτός θα είναι ο οδηγός σας, ο αδελφός σας, ο πατέρας και ο Γεροντάς σας.
Μή δώσετε ποτέ σημασία σε κανένα γήϊνο και ασταθές. Να έχετε προσοχή, υπομονή και στην απομόνωση να βλέπετε και να εξετάζετε τον εαυτό σας.
Ας καλλιεργήσουμε πρώτα τον εαυτό μας, ο κόσμος θέλει να δεί ανθρώπους εφαρμοστές του Νόμου του Θεού. Αυτοί σπανίζουν στην εποχή μας.
Αγαπήστε με όλη την καρδιά σας τον Νυμφίο σας Χριστό και όλοι οι άνθρωποι θα σας αγαπούν και θα σας περιποιούνται.
Εύχομαι να ζήσετε άγια και να ακολουθήσετε τις άγιες γραμμές των Πατέρων μας απο τώρα που είστε νέες, για να βρεθείτε όλες στον Παράδεισο. Αυτός είναι ο προορισμός σας.
Το Άγιο Πνεύμα να μη φύγει απο πάνω σου, απο την καρδιά σου.
Είναι ωραίο, θαυμάσιο πράγμα να βλέπεις να συνδέονται πρόσωπα με την αγάπη του Χριστού.
Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί εξωτερικούς πολέμους. Ξέρει τόσες τέχνες… σέρνει τον άνθρωπο σε αμφιβολία. Γι’αυτό έχουμε πολλά ναυάγια.
Όταν δώ τον άνθρωπο να διψάει πολύ δε δίνω πολύ σημασία στη νηστεία (για Θεία Κοινωνία). Μερικοί δείχνουν τόση μετάνοια που πρέπει να υποβοηθούνται.
Η λαχτάρα είναι το μεγαλύτερο.
Ο πειρασμός ξέρεις τι μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική
Επιθυμώ την αναγέννηση του Μοναχισμού, διότι κατα τη γνώμη μου το Ευζωνικό Τάγμα της Εκκλησίας είναι ο Μοναχισμός.
Οι ψυχές έχουν διάθεση να δούν το κάλλος της μορφής του Θεού.
Η προστασία του Θεού αποδυναμώνει τους πειρασμούς μας.
Όταν υπάρχει ο φόβος του Θεού δίνεται η σοφία.
Όλοι οι άγιοι αισθάνονταν χαρά και αγαλλίαση όταν επισκέπτονταν την ουράνια βασιλεία του Θεού.
Επειδή είναι γενική εξαχρείωση, δεν μπορούν να καταλάβουν οτι υπάρχει πνευματική αγάπη.
Όλη μου η περιουσία είστε εσείς.
Όταν δώ άνθρωπο ερεθισμένο προσεύχομαι να τον ειρηνεύσει ο Κύριος και δέν ακούω τι λέει. Γι’αυτό και δε στενοχωριέμαι. Όταν θα ηρεμήσει και θα δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία τότε του μιλάω, διότι τότε είναι ακριβώς σε θέση να καταλάβει την αφροσύνη του.
Πρέπει ο εξομολόγος πολλές φορές να κλάψει, να πονέσει περισσότερο απο τον εξομολογούμενο για να μπορέσει να τον ξεκουράσει. Ειλικρινά πρέπει να θλίβεται γιατι το νοιώθει η ψυχή. (Ιούλ.1969).
Οι κοσμικοί άνθρωποι σε κουράζουν, διότι σαν ηλεκτρικά κύματα έρχεται επάνω σου ό,τι υπάρχει αποθηκευμένο μέσα τους.
Πρέπει να είμαστε άνθρωποι της χάριτος και όποιος μας πλησιάζει να ξεκουράζεται. Να τους βλέπουμε όλους ανώτερους, όσες αδυναμίες και άν παρουσιάζουν. Να μη φερόμαστε με σκληρότητα, αλλά πάντοτε να έχουμε στη σκέψη μας οτι είναι και ο άλλος του αυτού προορισμού.
Εγώ, με τη χάρη του Θεού, πάντοτε έβλεπα όλους ανώτερους απο εμένα και αγίους.
Αδιαφορεί για όλα τα εμπόδια. Η μόνη απασχόλησή σου, η σκέψη σου να είναι ο Νυμφίος σου. Να μιλάς μόνο με Αυτόν.
Εμείς πρέπει να έχουμε αγάπη. Το μεγαλύτερο κακό να μας κάνουνε πρέπει να τους αγαπούμε. Μόνο με την αγάπη θα μπούμε στον Παράδεισο.
Να καλλιεργείς την ευχή και θα έρθει καιρός που η καρδιά σου θα σκιρτάει από χαρά, όπως όταν πρόκειται να δείς ένα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.
Τη βραδινή προσευχή να μην την αμελείς. Να προσεύχεσαι με διάθεση όπως εκείνοι που πηγαίνουν σε συμπόσιο. Είναι ξύπνιοι και αισθάνονται όλο χαρά. Έτσι και εσύ αφού πρόκειται να μιλήσεις με τον Νυμφίο σου, να μην ακούς όταν σου λέει ο πειρασμός διάφορα για να σε εμποδίσει, γιατί ξέρεις έχουμε έναν που ενδιαφέρεται πολύ για μας.
Ερώτηση: Πώς πρέπει, Γέροντα, να σκεφτόμαστε το Χριστό;
Απάντηση: Πάντα με αγάπη, πρέπει φέρνουμε στη μνήμη μας το Χριστό. Μπορεί να κρατάμε στα χέρια μας μια φωτογραφία ενός ανθρώπου αλλά επειδή τον γνωρίζουμε, ή μάλλον δέν αγαπάμε δέ μας συγκινεί. Ενώ όταν πάρουμε την φωτογραφία της μάνας μας αμέσως η ψυχή μας σκιρτάει και κλαίει από αγάπη.
Ερώτηση: Θα σωθούμε Γέροντα;
Απάντηση: Μα γι’αυτό βάλαμε τα ράσα για να σωθούμε. Ο πνευματικός αγώνας θα μας οδηγήσει στον Παράδεισο. Το οτι πολεμάμε τους λογισμούς, ο κόπος αυτός θα μας βάλει στον Παράδεισο.
Οι εφημερίδες του Ουρανού τα γράφουν όλα όσα γίνονται εδώ και τα καλά και τα κακά.
Παιδί μου, όσο μπορείς να δίνεις αγάπη σε όλους. Είσαι υποχρεωμένη. Ζητάει το ορφανό πατέρα να βρεί, δέν έχει. Ζητάει μάννα το ίδιο, ζητάει αδελφή, δέν έχει αδελφή. Γι’αυτό ζητάει να βρεί αγάπη απο σένα, αγάπη πραγματική. Εσύ πρέπει να αντικαταστήσεις όλα τα αγαπημένα πρόσωπα του ορφανού.
Εκείνον που μας πληγώνει και μας κάνει να πονάμε οφείλουμε να τον αγαπάμε διπλά.
Όπως εξυπηρετείς τον πρώτο, έτσι πρέπει να βοηθάς τον δεύτερο, τον τρίτο και τον τελευταίο.
Δέν είναι τα φτερά που μπορούν να υψώσουν τον άνθρωπο πάνω απο τη γή, η καθαρότητα και η απλότητα της καρδιάς. Πρέπει να είσαι απλός στις πράξεις σου και καθαρός στη σκέψη και στα αισθήματά σου. Με την καθαρή καρδιά θα αναζητάς το Θεό, με την απλότητα θα τον βρίσκεις και θα τον χαίρεσαι. Η καθαρή καρδιά περνάει εύκολα τις πύλες του ουρανού.
Η αυταπάρνηση πρέπει να καλλιεργείται με διάκριση, διότι διαφορετικά φτάνουμε στην αυτοκτονία.
Στο πέλαγος της ζωής βρισκόμαστε, πότε θα έχουμε φουρτούνα και πότε γαλήνη. Η χάρη του Θεού δε μας αφήνει. Διαφορετικά θα είχαμε καταποντιστεί εάν δε μας συγκρατούσε.
Οι άγιοι πάντοτε σκέφτονταν την άλλη ζωή. Είναι χάρισμα η μνήμη του θανάτου. Ο Θεός μας προφυλάσσει απο τον πειρασμό.
Δέν αφήνει να πειρασθούμε άνω των δυνάμεών μας. Όλα τα επιτρέπει για το καλό μας.
Όταν αυξηθεί η πνευματικότητα, θα καταπολεμηθεί και η υπνηλία.
Η προσευχή είναι χάρη. Την δίνει ο Θεός, όταν υπάρχει ζήλος και ταπείνωση.
Πολέμησε γενναία τον μισόκαλο που σε φθονεί, υπόμενε ότι και αν σου συμβαίνει με καρτερία με υπομονή και πίστη. Μήν αφήνεις να σε τυρρανάει ο εχθρός της ψυχής σου, εμφανίζεται με ένδυμα προβάτου θέλει δήθεν το συμφέρον της ψυχής σου.
Έχε εμπιστοσύνη στον Κύριο για όλα και αυτός θα σε διαθρέψει σε ώρα λιμού.
Με ένα καλό λόγο για τον πλησίον σου, υπερασπίζοντάς τον αγοράζεις τον Παράδεισο.
Η μετάνοια πρέπει να γίνεται όχι για τον φόβο της τιμωρίας αλλά διότι αμαρτήσαμε προς το Θεό.
Γλύκανε τη σκέψη σου με λογισμούς παραμυθίας και ελπίδας, τα λόγια σου πύρωσέ τα με τη θέρμη της αγάπης στον Νυμφίο σου θυμήσου τα δικά σου παθήματα τα οποία υπέστη για σένα για να μείνεις σταθερή, αφοσιωμένη και ταπεινή.
Παράδωσε τον εαυτό σου ολόκληρο στην προστασία και σκέπη της Παναγίας.
Την φιλοξενία παιδί μου να την αγαπάς γιατί αυτή είναι που ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου. Με αυτή φιλοξενείς κι’Αγγέλους «Ξένους ξένιζε ίνα μή τω Θεώ ξένη γένη».
Μην τρέχετε στα ψαλτήρια και στους ύμνους, πολύ με λυπεί αυτό το πράγμα. Πιο σιγά ψάλλετε για να συμμετέχει ο νούς και η καρδιά σας σε ό’τι λέτε. Εγώ θα ήθελα να κλαίτε όταν ψάλλετε, αλλά αυτό για σας… Να δώ πότε θα μάθετε να κλαίτε. Οι παλιοί Μοναχοί κρατούσαν πάντοτε μαντήλια στις ακολουθίες.
Οι Άγιοι Πατέρες υπετάσσοντο με απλότητα σαν μικρά παιδιά ό’τι τους έστελνε ο Θεός, «Έτσι το θέλεις, ας γίνει το θέλημά σου».
Η φιλοξενία…. η μεγαλύτερη των αρετών. Επισύρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Στο πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τον ίδιο το Χριστό.
Η θλίψη είναι ευάρεστη στο Θεό εφ’όσον δε μας αφαιρεί το θάρρος ν’αγωνιζόμαστε.
Είναι απαραίτητο και συμφέρον να γίνεται κατά περιόδους μια γενική αυτοεξομολόγηση (μνήμη όλων των προτέρων αμαρτημάτων). Το έκαναν και οι Άγιοι.
Χρειάζεται καλλιέργεια για να έχουμε την αγάπη προς όλους με το μέτρο που θέλει ο Χριστός.
Όλα τα ζητήματά σου να τ’αφήσεις στα χέρια του Θεού. Ό’τι θέλεις να το ζητάς σαν το παιδί απο τον πατέρα του.
Η ευχή είναι δωρεά του Θεού. Να ζητάς πάντα με ελπίδα.
Δε θα μας σώσουν, αδελφή μου τα έργα μας, αλλά το άπειρο έλεος του Θεού. Απόκτησε θάρρος και υπομονή στον αγώνα σου.
Σε φθονεί ο Σατανάς παιδί μου, γιατι άφησες τον κόσμο με τις κοσμικές τιμές και δόξες και ήρθες εδώ με τη θέλησή σου, στο στάδιο που θα μας υποτιμήσουν, θα μας περιφρονήσουν πολλοί….

Από το βιβλίο «Ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής. Μια σύγχρονη μορφή της Πάτμου», έκδοση Επτάλοφος
  1. πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...