"ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ"

ΦΩΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ 

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗ

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΣΑΡΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΚΕ ΑΠΛΩΣ;

ΗΤΑΝ ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΗ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΡΩΤΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΕΟΜΗΤΩΡ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟΝ ΑΓΓΕΛΟ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΙΟ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ ΜΑΡΙΑ;

ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΗΤΑΝ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΤΑΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ; 

ΑΝΟΙΞΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ...

ΕΝΕΔΥΘΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΑΡΚΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ...

ΕΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ "ΕΝ ΧΡΟΝΩ" ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΟΡΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ...

ΠΗΡΕ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥ ΕΞΟΡΙΣΤΟΥ ΑΔΑΜ ΠΟΥ ΑΠΕΔΩΣΕ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ (ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ Η ΕΥΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕΣ ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΕ: ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ Ο ΟΦΙΣ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ) ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΤΗ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ, ΑΛΛΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ...

ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΣΤΟΙΒΑΓΜΕΝΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ...  

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΑΥΤΟΥ, ΚΑΘΟΣΟΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ...

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΗ ΑΝΟΜΙΑ ...

   ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΘΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΧΘΗΚΕ  ...

Ο ΑΔΑΜ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ  ΚΑΙ ΣΑΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΖΗΣΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΗ ...

ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΧΡΙΣΤΟ ...

ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΕ Ο ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΕΟΜΗΤΩΡ ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ...

ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΝΟΣ "ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ" ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΙΤΙΟΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΗ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ (ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ) ...

Ο ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΔΟΞΑΣΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΑΝ
ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ...

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΓΕΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΠΕΛΕΓΗ ΝΑ ΔΦΩΣΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΛΥΤΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΟΤΟΚΟ ΑΦΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΗΓΓΕΙΛΕ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ...

ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΙΟ ΤΗΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΦΟΥ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΙΟ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΠΗΛΘΕ Η ΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ..

ΣΑΝ ΝΕΑ ΚΙΒΩΤΟΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ, ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (ΜΗΝΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ), ΟΤΑΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΑΦΕΝΤΕΥΕ Ο ΚΥΡΗΝΙΟΣ, ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΛΟΥΚΑΣ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ...

"ΤΟ ΜΗΝΙ ΤΟ ΕΚΤΟ ΑΠΕΣΤΑΛΛΕΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ ΟΝΟΜΑΤΙ ΝΑΖΑΡΕΤ" ...

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ 15 ΕΤΩΝ ΚΑΘΟΣΟΝ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΖΗΣΕ ΚΑΘ' ΟΛΟΚΛΗΡΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ 12 ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΘΕΙΟ ΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ, ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ...

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΛΛΕΙ ...

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ "ΚΑΘΑΡΟ ΔΟΧΕΙΟ", ΑΞΙΟ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΤΟΥ ...

ΔΙΑΛΕΞΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΦΤΩΧΟΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΦΑΝΗΣ, ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΙΝ ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ...

ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕ Ο ΔΑΥΙΔ, ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΚΑΤΑΓΟΤΑΝ, ΕΝΩ Ο ΙΑΚΩΒ ΚΑΙ Ο ΑΒΡΑΑΜ ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙ ΑΥΤΗΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ...    

ΣΤΑ 15 ΤΗΣ ΕΖΗΣΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΚΛΠΛΗΞΗ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ "ΔΕΙ" ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΨΟΥΝ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ...

ΓΕΝΝΗΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΞΕΠΕΣΕ ...

ΕΓΙΝΕ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥ !!!

Εγκώμια των Αγίων Αποστόλων εις την Κοίμηση της Θεοτόκου

Δαμασκηνού Στουδίτου του υποδιακόνου

«Ω θαύμα των ποτέ θαυμάτων, τα οποία είδον οι άνθρωποι! Η Βασίλισσα του παντός πώς άπνους τίθεται; Η Μήτηρ του Ιησού πώς απέθανε; Σύ είσαι, Παρθένε, το κήρυγμα των Προφητών' Συ είσαι το κήρυγμα το ιδικόν μας' Σε προσκυνούν οι άνθρωποι' Σε δοξάζουν οι Άγιοι. Χαίρε λοιπόν Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου, και δια Σου μεθ’ ημών...

 

Μετά του Γαβριήλ Σε υμνούμεν, μετά των Αγγέλων Σε δοξάζομεν, μετά των Προφητών Σε εγκωμιάζομεν, ότι Σε εκήρυτταν οι Προφήτες, δια Σε επροφήτευσαν άπαντες' ο Αββακούμ Σε είδε ως όρος σύνδεδρο, ότι Σύ είσαι εσκεπασμένη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος' ο Δανιήλ Σε εθεώρησε ως όρος και αυτός, από το οποίον όρος χωρίς σπορά ανδρός εγεννήθη ο στερεός και ισχυρός Βασιλεύς, ο Χριστός' Σε είδε ο δίκαιος Ιακώβ ως κλίμακα, από την γέννησή Σου ο μεν Θεός κατέβει και συνέφαγε και συνέπιε με ημάς, ημείς δε οι δούλοι Αυτού μέλλει να αναβώμε στους ουρανούς. Αλλά και Σύ ιδού, ότι αναβαίνεις πρωτύτερα από ημάς. Χαίρε, Παρθένε, ότι ο Γεδεών πόκο Σε είδε, ο Δαβίδ Παρθένο και Θυγατέρα καί Βασίλισσα' ο Ησαΐας Μητέρα του Θεού Σε ονομάζει' ο Ιεζεκιήλ Πύλη, και όλοι οι Προφήτες Σε ενεκωμίασαν».

«Ημείς δε τί να σε ονομάσομε, Παρθένε; Παράδεισο; Σοι πρέπει, ότι Σύ εβλάστησες το άνθος της αφθαρσίας, τον Χριστό, όστις ευωδίασε τις ψυχές των ανθρώπων. Παρθένο; Και αληθώς Παρθένος είσαι, ότι χωρίς σπορά ανδρός εγέννησες τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ότι και προ του τόκου Παρθένος ήσο, και εν τόκω Παρθένος ευρέθης, και μετά τόκον πάλιν Παρθένος έμεινες. Να σε ονομάσομε Μητέρα; Σοι πρέπει και αυτό' ότι Μήτηρ έγινες του Βασιλέως των όλων Χριστού. Να σε ειπούμε Ουρανό; Σοι πρέπει και αυτό, ότι ανέτειλες τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Χαίρε λοιπόν, Παρθένε, και ύπαγε στην κατάπαυση του Υιού σου' πορεύου στα σκηνώματα τα ηγαπημένα σοι' ύπαγε στον ητοιμασμένο σοι τόπο και ενθυμού και ημάς και το γένος μας όλον, Κυρία Θεοτόκε' ότι και ημείς και Συ, Παρθένε, από εν γένος του Αδάμ είμεθα' δια τούτο μεσίτευε, δια τούτο παρακάλει τον Υιό σου, τον οποίον εβάστασες και εθήλασες, να μας βοηθήσει στο κήρυγμα, και μετά ταύτα να μας αξιώσει να απολαύσομε τις ελπίδες μας. Ύπαγε, Παρθένε, από την γή στον ουρανό' από την φθορά στην αφθαρσία' από την λύπη του κόσμου τούτου στην χαρά της Βασιλείας των ουρανών από την φθαρτή γη στον άφθαρτο ουρανό' ύπαγε, Παρθένε, στο φως το ουράνιο, στους ύμνους των Αγγέλων, στις δοξολογίες των απ’ αιώνος Αγίων. Ύπαγε, Παρθένε, στον τόπο του Υιού σου, στην Βασιλεία του, στην εξουσία του' υμνήσατε Άγγελοι, δοξάσατε Προφήτες, επαινέσατε Αρχάγγελοι του Βασιλέως την Μητέρα, του φωτός την λυχνία, του ουρανού την πλατύτερα, του στερεώματος την υψηλότερα, την προστασία των Χριστιανών και μεσίτρια του γένους ημών».

Με τοιαύτα και τοσαύτα εγκώμια απεχαιρέτησαν και ασπάσθησαν το σώμα της Παναγίας οι Άγιοι Απόστολοι και οι λοιποί παρευρεθέντες και κατόπιν έθαψαν αυτό στον τάφο, όστις ήτο προητοιμασμένος…

πηγή

Ήμαρτον Πάτερ...

Μέρος Λόγου του Δαμασκηνού Στουδίτου 

εις την Παραβολή της Κυριακής του Ασώτου

«Πάτερ, εάν με συγχωράς να σε καλώ Πατέρα, εάν

 δεν πταίω καί σ’ αυτό τίποτε με το να τολμώ να σε 

ονομάζω Πατέρα, εάν δεν ατιμάζω με το αμαρτωλό 

μου στόμα το γλυκύτατο καί τίμιο όνομά σου,

 Πάτερ κατά χάριν, καί δημιουργέ κατά φύσιν,

 έσφαλα. Τί άλλο έχω να είπω; Ομολογώ εκείνο, 

το οποίο γνωρίζεις, καταγγέλλοντας εκείνο 

που δεν σε λανθάνει. Αμαρτωλός είμαι καί το

 γνωρίζεις. Έφταιξα εις τον ουρανόν καί έμπροσθέν 

σου, δεν τολμώ να σε ατενίσω, διότι είμαι 

τετυφλωμένος από τις αμαρτίες...

Ήμαρτον, Πάτερ, εις τον ουρανόν, ότι είναι 

θρόνος σου. Έσφαλα έμπροσθέν σου, διότι γνωρίζεις 

τις ανομίες μου. Δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ

 υιός σου. Μόνος μου γίνομαι απόκληρος.

 Τον εαυτό μου καταδικάζω, τον εαυτό μου 

κατακρίνω, μόνος μου αποφασίζομαι, δεν χρειάζομαι

 κατήγορο, δεν χρειάζομαι μάρτυρες. 

Έσωθέν μου με ελέγχουν οι μάρτυρες. 

Η συνείδησή μου με κατηγορεί, οι αμαρτίες μου

 με καταδικάζουν, οι πορνείες, οι μοιχείες, οι 

φόνοι, οι αδικίες, οι πλεονεξίες, οι παρανομίες, 

οι αμαρτίες, τις οποίες έκαμα εν νυκτί καί εν ημέρα

 με καταισχύνουν.

Καί λοιπόν δεν είμαι άξιος, Κύριε, να ονομασθώ υιός σου,

 διότι πώς να δυνηθώ να δω την Εκκλησία, την οποία 

επί τόσον καιρό εγκατέλειψα; Με ποιους 

οφθαλμούς να δώ την φοβερά καί Αγία σου

 Τράπεζα, όπου αποξενώθηκα απ’ αυτήν;

 Πώς να ακούσω τα λόγια της Γραφής σου, 

όπου τα αυτιά μου είναι ερρυπωμένα από αισχρούς 

καί κακούς λόγους; Πώς να ενατενίσω στα Άγια 

βιβλία σου, όπου τα κατεπάτησα με τα έργα μου; 

Πώς να λάβω τα Άχραντά σου Μυστήρια, όπου 

οι χείρες μου είναι μεμολυσμένες από αμαρτίες; 

Πώς να εισέλθει ο Χριστός στο στόμα μου, το 

οποίο ήταν έτοιμο σε ύβρεις, σε κατηγορίες, 

σε ονειδισμούς, σε καταδόσεις, σε βλασφημίες,

 σε μωρολογίες, σε αργολογίες, σε ψευδολογίες,

 σε επιορκίες, σε ασχημολογίες; 

Δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου. 

Όποιος είναι υιός πονηρός, είναι ανάξιος 

Πατρός Αγαθού. 

Όποιος αγαπά τις ηδονές του κόσμου, στερείται

 της Αγάπης του Θεού. Όποιος αγαπά τα

 θελήματα του σώματός του, μισεί το καλό

 της ψυχής του. 

Όποιος ορέγεται τις αμαρτίες, αποστρέφεται τις αρετές.

 Εγώ είμαι ο πταίστης σε όλα.

 Εγώ είμαι εκείνος που κατεφρόνησα τα αγαθά

 και ζήτησα τα κακά, που μίσησα τις αρετές και 

αγάπησα τις αμαρτίες. Και λοιπόν δέξου με ως 

φύσει Εύσπλαχνος και μακρόθυμος που Είσαι»…

πηγή