Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνική Μνήμη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνική Μνήμη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη, Μαρτίου 02, 2017

3 Μαρτίου 1957. Πυρπολεῖται ὁ Σταυραϊτὸς τοῦ Μαχαιρᾶ


3 Μαρτίου 1957. Πυρπολεῖται ὁ Σταυραϊτὸς τοῦ Μαχαιρᾶ
Τὴν 1η Ἀπριλίου τοῦ 1955 στὴν Κύπρο ξεκινᾶ ἐπισήμως ὁ ἀγὼν τῆς ΕΟΚΑ, ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν καὶ τὴν ἡγεσία τοῦ στρατηγοῦ Γεωργίου Γρίβα – Διγενῆ.
Ἅπαντες οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου (πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων) στήριξαν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, ἄν καὶ τὰ ἐπίσημα μέλη τῆς ΕΟΚΑ δὲν ξεπερνοῦσαν σὲ ἀριθμὸ τοὺς 1250.
Δὲν ἦταν ὅμως ἁπλὸς ἀγὼν γιὰ Ἕνωσιν μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Ἦταν ἀγὼν ἀνεξαρτησίας καὶ ἐλευθερίας.
Μεταξὺ τῶν ἑκατοντάδων παλληκαριῶν ποὺ ἔσπευσαν νὰ συμμετάσχουν στὸν ἔνοπλο ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ ἦταν καὶ ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου.
Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου γεννήθηκε στὶς 22 Φεβρουαρίου τοῦ 1928 στὸ χωριὸ Λύσις τῆς Ἁμμοχώστου καὶ σπούδασε στὴν Σχολὴ Ἐφέδρων Ἀξιωματικῶν (Ἀθῆναι). Ἐπέστρεψε στὴν Κύπρο, μετὰ τὴν θητεία του στὰ ἑλληνοβουλγαρικὰ σύνορα, γιὰ νὰ γνωρισθῇ τὸ 1955, στὶς 20 Ἰανουαρίου, μὲ τὸν Γεώργιο Διγενῆ – Γρίβα καὶ νὰ δέσῃ τὴν ζωή του μὲ τὴν Ε.Ο.Κ.Α., ἔως τὸ πέρας της.
Οἱ πρῶτες του συμμετοχὲς στὸν ἀγῶνα ἦταν στὶς ἐπιθέσεις κατὰ τῆς Ἠλεκτρικῆς Ἑταιρείας καὶ τοῦ Ῥαδιοφωνικοῦ  Σταθμού, τὴν ἄνοιξιν τοῦ 1955 (ἔναρξις ἀγῶνος) καὶ ἀπὸ τότε ὅπου τὸν καλοῦσε τὸ καθῆκον.
Ψευδώνυμα ποὺ ἔλαβε, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δράσεώς του, ἦταν «Μᾶστρος», «Ἄρης», «Ζῆδρος», «Ῥῆγας», «Αἴας», «Ζῶτος».
Συνεχεῖς οἱ ἀγῶνες του καὶ συντόμως οἱ ἱκανότητές του τὸν ὁδήγησαν στὴν ὑπαρχηγεία τῆς ΕΟΚΑ.
Ἦταν τόσο μεγάλη ἀπειλὴ τοῦ Αὐξεντίου γιὰ τοὺς Ἄγγλους, ποὺ τὸν ἐπεκήρυξαν μὲ 5.000 λίρες.
Καὶ μέσα σὲ αὐτὸ τὸ κυνηγητὸ κατάφερε, στὶς 10 Ἰουνίου τοῦ 1955, νὰ νυμφευθῇ, κάτω ἀπὸ τὴν …μύτη τῶν Ἄγγλων!
Οἱ παγίδες ποὺ προσπάθησαν νὰ τοῦ στήσουν οἱ Ἄγλλοι πολλές, ἀλλὰ κατάφερνε νὰ διαφεύγῃ.
Στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1955 ὁ Αὐξεντίου, ἄν καὶ ἐπαγιδεύθη στὸ ὅρος Τρόοδος, ἐν τούτοις ὄχι μόνον κατάφερα νὰ διαφύγῃ, ἀλλὰ παρεπλάνησε ἀρκούντως τοὺς Ἄγγλους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀλληλοπυροβολῶνται μεταξύ τους.
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1957 οἱ Ἄγλλοι ἔμαθαν (ἀπὸ βοσκό) τὸ κρυσφήγετό του, ποὺ ἦταν σὲ μία σπηλιά, πλησίον τῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ, στὸ ὅρος Τρόοδος.
Στὶς 2 Μαρτίου τοῦ 1957, τὸ ἀπόγευμα, ἕνα ἀπόσπασμα ἑξῆντα ἀνδρῶν περιεκύκλωσε τὴν σπηλιά, ζητώντας στὸν Αὐξεντίου νὰ παραδοθῇ. Τέσσερις ἄνδρες τοῦ Αὐξεντίου παρουσιάστηκαν γιὰ νὰ δηλώσουν πὼς παραδίδονται, μὰ ὄχι ὁ Αὐξεντίου. Ὁ Ἄγγλος ἀξιωματικὸς (κάποιος Μίντλετον) ἀπείλησε πὼς θὰ ἐπιτεθῆ  μὲ τοὺς ἄνδρες του…
Τέσσερις ἄνδρες του πλησίασαν στὴν εἴσοδο τῆς σπηλιᾶς μὰ ἐδέχθησαν πυροβολισμοὺς καὶ ὁ ἕνας ἔπεσε νεκρός.
Ἡ γενικὴ ἐπίθεσις ξεκίνησε.
Παραλλήλως μὲ ἐλικόπτερα κατέφθασαν ἐνισχύσεις.
Ὁ Αὐξεντίου ἦταν μόνος του καὶ πυροβολοῦσε ἀδιακρίτως.
Δέκα ὧρες κράτησε ἡ ἄνισος μάχη.
Ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ἧττα τους οἱ Βρεταννοὶ ἔριξαν μέσα στὴν σπηλιὰ ἐμπρηστικὲς βόμβες πετρελαίου, μὲ ἀποτέλεσμα σὲ λίγα λεπτὰ νὰ καοῦν τὰ πάντα.
Καὶ ὁ Αὐξεντίου.
Στὶς 2 τὰ ξημερώματα τῆς 3ης Μαρτίου τοῦ 1957 ὁ Σταυραϊτὸς τοῦ Μαχαιρᾶ, μόλις 29 ἐτῶν, ἦτο νεκρός!
Τὸ ἄψυχό του σῶμα, ποὺ εὑρέθη ἀπηνθρακωμένο, μετεφέρθη στὶς φυλακὲς Λευκωσίας, ὅπου κι ἐτάφη στὰ «Φυλακισμένα Μνήματα».
Ἀκόμη καὶ νεκρός, γιὰ τοὺς Ἄγγλους, ἦταν ἐφιάλτης!!!
Πληροφορίες ἀπό:

Γρηγόρης Αὐξεντίου

3 Μαρτίου 1957. Πυρπολεῖται ὁ Σταυραϊτὸς τοῦ Μαχαιρᾶ2




(Ἀκριβὲς ἀντίγραφο ἀπ’ τὶς ἐφημερίδες τῆς 5ης Μαρτίου 1957):– Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου, φερόμενεθνος ὡς ὑπαρχηγὸς τῆς ΕΟΚΑ καὶ ὑπασπιστὴς τοῦ ἀρχηγοῦ της Διγενῆ, ἐφονεύθη προχθές, ἀφοῦ ἐπολέμησε ἠρωικῶς ἐπὶ δέκα ὁλόκληρες ὧρες, μόνος αὐτὸς ἐναντίον ἰσχυρῶν βρεταννικῶν δυνάμεων, στὴν περιοχὴ τοῦ ὅρους Τρόοδος σὲ μία σπηλιὰ πλησίον τῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ. Ἡ μάχη διεξήχθη ὑπὸ τὶς ἀκόλουθες συνθῆκες.
Οἱ δυνάμεις ἀσφαλείας εἶχαν τὴν πληροφορία ὅτι στὴν Μονὴ Μαχαιρᾶ ἐκρύπτετο ὁ καταζητούμενος αὐτὸς πατριώτης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπικηρυχθῆ ἀντὶ 5.000 λιρῶν στερλινῶν. Τὶς ἀπογευματινὲς ὧρες τοῦ Σαββάτου ἀπόσπασμα τοῦ βρεταννικοῦ στρατοῦ ἀπὸ 60 ἄνδρες ἐκινήθη πρὸς τὴν Μονή, τὴν ὁποίαν καί ἐκύκλωσε γιὰ νὰ συλλάβῃ τὸν καταδιωκόμενο ἀγωνιστή. Οἱ Βρεταννοὶ στρατιῶται ἀνεστάτωσαν κυριολεκτικῶς τὴν Μονὴ καὶ ἔθεσαν ὑπὸ κράτησιν ὅλους τοὺς μοναχούς, περιλαμβανομένου καὶ τοῦ Ἡγουμένου, τοὺς ὁποίους καὶ ἐκακοποίησαν γιὰ νὰ  τοὺς ἀποσπάσουν πληροφορίας περὶ τοῦ ἀκριβοῦς σημείου ὅπου ἐκρύπτετο ὁ Αὐξεντίου.
Οὐδεὶς ὅμως μοναχὸς εἶπε κάτι.
Κατὰ τήν διάρκεια τῆς ἐρεύνης στὴν περιοχή, γύρω ἀπὸ τὸ μοναστῆρι, οἱ Βρεταννοὶ στρατιῶται ἀνεκάλυψαν μίαν σπηλιὰ κρυμμένη μέσα σὲ θάμνους.
Λέγεται ὅτι κάποιος βοσκὸς τοὺς ἔδωσε τὴν πληροφορία ὅτι μέσα στὴν σπηλιὰ ἦταν κρυμμένος ὁ Αὐξεντίου. Ἀμέσως οἱ βρεταννικὲς δυνάμεις ἐκύκλωσαν τὴν σπηλιὰ καὶ ἐκάλεσαν τὸν Αὐξεντίου νὰ παραδοθῇ. 
Ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ βρεταννικοῦ ἀποσπάσματος ἀνθυπολοχαγὸς Μίντλεντον πλησίασε τὴν εἴσοδον τῆς σπηλιᾶς καὶ ἐφώναξε: «Ῥίξε τὰ ὄπλα σου καὶ παραδόσου, ἀλλοιῶς θὰ ἐπιτεθοῦμε».  Κάποιος ἀπήντησε: «Καλὰ παραδιδόμαστε».
Τέσσερες ἄνδρες βγῆκαν ἔξω, δύο ἀπὸ αὐτοὺς ἐπικηρυγμένοι μὲ 5.000 λίρες, ὅπως καί ὁ Αὐξεντίου. Ὁ Αὐξεντίου δὲν ἦτο μεταξὺ αὐτῶν. Ὁ ἀνθυπολοχαγὸς Μίντλεντον τὸν ἐκάλεσε καὶ πάλιν νὰ παραδοθῇ, ἀλλὰ ἔλαβε τὴν ὑπερήφανη ἀπάντησιν: «Μολὼν λαβέ».
Ἀμέσως, τέσσερες ἄνδρες ὅρμησαν μέσα στὴν σπηλιά. Ὁ ἡρωικὸς μαχητὴς τῆς κυπριακῆς ἐλευθερίας τοὺς ὑπεδέχθη μὲ καταιγισμὸν πυρός. Οἱ τρεῖς ἀπὸ τούς τέσσερες Βρεταννούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐλπίση ὅτι θὰ εἰσέπραττον τὴν ἐπικήρυξιν τοῦ Αὐξεντίου βγῆκαν ἀμέσως ἔντρομοι, ἐνῶ ὁ τέταρτος, τραυματισμένος στὸ στῆθος κατέπεσε στὸ ἔδαφος, γιὰ νὰ ὑποκύψῃ λίγες ὧρες ἀργότερα στὰ τραύματά του. Ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν βρεταννικῶν δυνάμεων ἀνθυπολοχαγὸς Μίντλεντον ἐζήτησε ἀμέσως ἐνισχύσεις, οἱ ὁποῖες καὶ κατέφθασαν μὲ τὰ ἑλικόπτερα. Ἡ μάχη συνεχίσθη ἔτσι ἐπὶ 10 ὁλόκληρες ὧρες, κατὰ τὴν διάρκειά της δὲ οἱ Βρεταννοὶ ἐχρησιμοποίουν μεταξὺ τῶν ἄλλων δακρυγόνες βόμβες.
Μπροστὰ στὸ ἀλύγιστο θάῤῥος τοῦ Αὐξεντίου καὶ ἀφοῦ προηγουμένως ἔκαναν χρῆσιν ὅλων τῶν εἰδῶν τῶν ὅπλων, οἱ Βρεταννοὶ στρατιῶται ἔῤῥιψαν μέσα στὴν σπηλιὰ βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες ἐκάλυψαν τὸ σπήλαιον γιὰ νὰ τυλίξουν σὲ λίγο τὸ κορμὶ τοῦ ἡρωικοῦ πατριώτου.
Ἡ μάχη ἐτελείωσε στὶς 2 ἡ ὥρα τὴν νύκτα.
Τὸ πτῶμα τοῦ Αὐξεντίου ἀνευρέθη ἀπηνθρακωμένον.
Ὁ Αὐξεντίου ἦτο ἡλικίας 29 ἐτῶν, τὸ ἐπάγγελμά του δὲ ἦτο ὁδηγὸς ταξί.
Στὸν κατάλογο τῶν καταζητουμένων ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, ἦτο ἐγγεγραμμένος δεύτερος μετὰ τὸν στρατηγὸ Γρίβα.(Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ποίημα ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ποὺ ἔγραψε ὁ Γιάννης Ῥίτσος γιὰ τὸν Γρηγόρη Αὐξεντίου, 5-25 Μαρτίου 1957):«Λάβετε, φάγετε, τοῦτο ἐστὶ τὸ σῶμα μου καὶ τὸ αἷμα μου – τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου
ἑνὸς φτωχόπαιδου, 29 χρονῶ, ἀπ’ τὸ χωριὸ Λύση,
ὁδηγοῦ ταξὶ τὸ ἐπάγγελμα,
ποὔμαθε στὴν Μεγάλη Σχολὴ τοῦ Ἀγῶνα τόσα μόνον γράμματα ὅσα νὰ φτιάχνουν τὴν λέξη
«Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α»
καὶ ποὺ σήμερα, 2 τοῦ Μαρτίου 1957, κάηκε ζωντανὸς στὴν σπηλιὰ τῆς Μονῆς Μαχαιρὰ καὶ σήμερα ἀκριβῶς, 2 τοῦ Μαρτίου, ἡμέρα Σάββατο – μὴν τὸ ξεχάσετε, σύντροφοι –
Στὶς 2 ἡ ὥρα μετὰ τὰ μεσάνυκτα, καὶ 3 πρῶτα λεπτά,
γεννήθηκε ὁ μικρὸς Γρηγόρης ἀνάμεσα στὰ
ματωμένα γόνατα τῆς πλάσης.(Ὅλες οἱ καμπάνες τῆς Γῆς σήμαναν μεμιᾶς. Ὅλα τὰ ἀνθρώπινα μέτωπα ψηλά. Ὅλες οἱ καρδιὲς μεσίστιες. Στὸ χωριὸ Λύση, ἀνάμεσα Λευκωσία κι Ἀμμόχωστος, ἡ μάννα τοῦ ἕσφιξε τὸ μαῦρο της τσεμπέρι κάτου ἀπ’ τὸ δυνατὸ σαγόνι της κ’ εἶπε ἀκριβῶς τὰ λόγια ποὺ περίμενε ὁ γιός της: «Εἶμαι ὑπερήφανη. Κάλλιο μία φουχτα τιμημένη στάκτη, παρὰ γονατισμένος ὁ λεβέντης μου»
Ὁ πατέρας του πάλι, σὰν πῆγε στὸ στρατιωτικὸ νοσοκομεῖο τῆς Λευκωσίας, ἀνεγνώρισε τό καμμένο παιδί του ἄπ΄ τὶς χονδρές ἑλληνικὲς κοκκάλες του κι ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ χρυσὸ κωνσταντινᾶτο ποὺ ἄχνιζε στὸν κόρφο του καὶ στὸν κόρφο τοῦ κόσμου.)
———————————————————
«Ἐκεῖνο τὸ «ΟΧΙ» δὲν τὸ ἐπανέλαβε ἡ ἠχώ, ἦταν πολὺ βαρὺ γιὰ νὰ τὸ μεταφέρῃ».
Κώστας Μόντης (ἀναφερόμενος στὴν ἄρνηση τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου νὰ παραδοθῇ).


Τρίτη, Φεβρουαρίου 28, 2017

28 Φεβρουαρίου 1826. Ἡ πτῶσις τοῦ Ντολμᾶ.

28 Φεβρουαρίου 1826. Ἡ πτῶσις τοῦ Ντολμᾶ.

Στὶς 11 Φεβρουρίου τοῦ 1825 ὁ Ἰμπραὴμ πασσᾶς τῆς Αἰγύπτου, μὲ τοὺςΓάλλους ἀξιωματικούς του, ἀπεβιβάσθη στὴν Μεθώνη τῆςΠελοποννήσου, ἀπειλώντας ὅσα εἶχε ἔως τότε ἐπιτύχη ἡ ἑλληνικὴἐπανάστασις.
Τὴν ἴδιαν ὥρα τὰ χρήματα τοῦ πρώτου δανείου τῆς «Ἀνεξαρτησίας», ὑπὸ τὴν αἰσχρὰ διαχείρισιν τῶν σφετεριστῶν τῆς ἐκλεγμένης κυβερνήσεως, Λαζάρου Κουντουριώτου, Ἰωάννου Κωλέττου καὶ Ἀλεξάνδρου Μαυροκορδάτου διῳχετεύοντο πρὸς τὴν συντήρησιν τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ὑπάρχῃ ἀμφισβήτησις γιὰ τὸ ποιὸς πραγματικὰ ὑπεκίνησε τὴν ἐπανάστασιν καὶ ποιὸς θὰ θεωρεῖτο ὁ πραγματικὸς ἐξουσιαστὴς τῶν Ἑλλήνων.
Πρὸς ἐπίῤῥωσιν τῶν ἐπιτυχίων τους, οἱ σφετεριστὲς τῆς ἐξουσίας, ἔσπευσαν νὰ ἐξαφανίσουν κάθε πιθανὸ κίνδυνο, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς ἀπειλήσῃ.
Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἀπὸ τὶς 6 Φεβρουαρίου τοῦ 1825 ἦτο φυλακισμένος στὸ Μοναστήρι τοῦ Προφήτου Ἠλία στὴν Ὕδρα
Ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης ἀπειλεῖτο καὶ ἑτοιμάζετο νὰ …ὑποταχθῇ…
Ὁ Ὀδυσσεὺς Ἀνδροῦτσος τελείωνε σὲ λίγους μῆνες. (5 Ἰουνίου τοῦ 1825.)
Τὸ Μεσολόγγιον  σὲ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν χρονικὴ στιγμὴ εὑρέθη νὰ πολιορκεῖται ἀπὸ τὰ σουλτανικὰ στρατεύματα, ὑπὸ τὸνΚιουταχῆ Μεχμὲτ Ῥεσὶτ πασσᾶ, (δευτέρα πολιορκία Μεσολογγίου) ἀπὸ τὶς 15 Ἀπριλίου τοῦ 1825.
Στὶς 26 Δεκεμβρίου τοῦ 1825 ὁ Ἰμπραὴμ μετεβίβασε τὰ στρατεύματά του στὴν Δυτικὴ Στερεὰ Ἑλλάδα, γιὰ νὰ ἐνισχύσῃ τοὺς πολιορκητές.
Ἤδη ὁ τελευταῖος του ἀνεφοδιασμὸς σὲ τρόφιμα καὶ πολεμοφόδια εἶχε ὁλοκληρωθῆ στὰ τέλη τοῦ  Ἰανουαρίου τοῦ 1826, ἀπὸ τὸν ἡνωμένο Ἑλληνικὸ στόλο.
Ἀπὸ τότε καὶ μετὰ ἡ κατάστασις τῶν πολιορκημένων ἦτο ἀπελπιστική, ἐφ΄ ὅσον ὁ αἰγυπτιακὸς στόλος ἀπέκλεισε πλήρως τὴν λιμνοθάλασσα, ἀποκόβοντας τὴν ἡρωϊκὴ πολιτεία ἀπὸ κάθε πιθανότητα ἐξωτερικῆς βοηθείας.
Στὶς 25 Φεβρουαρίου, μὲ  3.000 ἄνδρες,  ὁ  Χουσεΐν μπέης τῆς Γαστούνης, ἐπετέθη στὸ Βασιλάδι.
Οἱ ἡρωϊκοί του ὑπερασπιστὲς  Σπῦρος Πεταλούδης καὶ Ἀναστάσιος Παπαλουκᾶς, μαζὺ μὲ τοὺς  80 περίπου συμπολεμιστές τους, ἔπεσαν ἅπαντες (πλὴν τριῶν), ὑπερασπιζόμενοι τὴν νῆσο, στὶς 26 Φεβρουαρίου.

25 Φεβρουαρίου 1826. Προσβάλλεται τὸ Βασιλάδι.

Ἐπόμενος στόχος τοῦ Ἰμπραῆμ ἦταν ὁ Ντολμᾶς, ποὺ ἦταν τὸ προπύργιον τοῦ Αἰτωλικοῦ.
Ἡ ἀκτὴ τῆς Φοινικιᾶς, ὅπου ἐστήθησαν ὀκτὼ κανονιοστάσια, ἀπεῖχε σχεδὸν εἴκοσι βήματα.
Ὁ Γρηγόριος Λιακατᾶς ἦταν ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ σώματος τῶν περίπου 300 ἀνδρῶν ποὺ ὑπερασπίζετο τὸν Ντολμᾶ, ὅταν ἐδέχθη ἡ νῆσος ἐπίθεσιν.
Στὶς 28 Φεβρουαρίου, περὶ τὴν 11ην πρωϊνή, τὰ πλοιάρια τοῦ Ἰμπραῆμ ἐκύκλωσαν τὸν Ντολμᾶ, ἐνᾦ ἀπὸ τὴν Φοινικιὰ ἐδέχοντο οἱ ὑπερασπιστές του σφοδρὸ κανονιοβολισμό.
Βλέποντας οἱ Μεσολογγίτες καὶ τὸν Ντολμᾶ νὰ ἀπειλεῖται, ἐπετέθησαν μὲ τὴν «Βοήθεια», γιὰ ἀντιπερισπασμό, ἄν καὶ πολὺ λιγότεροι, καὶ λόγῳ τῆς ὁρμητικότητός τους κατάφεραν νὰ ἐκδιώξουν τοὺς ἐχθρούς. Ὁ Μίχοςἀνεβάζει τοὺς νεκροὺς στοὺς 500, ἄν καὶ μᾶλλον εἶναι ὑπερβολικός.
Πανικόβλητοι οἱ Αἰγύπτιοι ἔτρεχαν νὰ γλυτώσουν μὰ κύριος στόχος τῶν Ἑλλήνων ἦσαν οἱ Γάλλοι, τοὺς ὁποίους ὅταν συνελάμβανον τοὺς ἔλεγαν: «Παρντόν, παρντόν…».
Ἀκόμη καὶ ὁ Πεβλιὰν Ἀγιάννης (διοικητῆς τῆς Πλέβνας) ἐδέχθη τὴν ὁρμητικὴ ἐπίθεσιν τοῦ Κίτσου Τζαβέλλα καὶ τοῦ Στέφου Χειμαῤῥιώτου, ποὺ τὸν ἐφόνευσαν.
Ἡ ἐπιτυχία τῆς «Βοηθείας» ἦταν τεράστια, γιὰ τὸ ἀπεκλεισμένο Μεσολόγγι, ἀλλὰ δὲν ἐστάθη ἱκανὴ νὰ ἀποτρέψῃ τὰ στίφη τῶν ἐχθρῶν ἀπὸ τὸν Ντολμᾶ.
Οἱ ὑπερασπιστές του ἔπεσαν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον, ἀδύναμοι νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς χιλιάδες ἐχθρούς.
Ἐλάχιστοι κατάφεραν μόνον νὰ διαφύγουν στὸ Αἰτωλικόν.
Τὸ Μεσολόγγι πλέον ἔστεκε μόνο του, πορευόμενον πρὸς τὴν Ἀθανασία!
Πληροφορίες ἀπό:
«Ἐνθυμήματα Στρατιωτικά», Νικόλαος Κασομούλης
«Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ ’21», Φωτιάδης Δημήτριος
«Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις», Κόκκινος Διονύσιος
 εἰκόνα


Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2017

26 Φεβρουαρίου 1822. Ἡ Μάχη τῆς Χαλανδρίτσας


Ἄν καὶ ἀρκετὲς πόλεις καὶ φρούρια παρέμεναν στὰ χέρια τῶν ὀθωμανῶν, στὶς ἀρχὲς τοῦ 1822, ἐν τούτοις ἤδη συνεκροτήθησαν καὶ λειτούργησαν τὰ τοπικὰ κυβερνητικὰ σχήματα, ποὺ πρῶτο μέλημά τους, τελικῶς, δὲν εἶχαν τὴν διατήρησιν τῶν κεκτημένων ἀλλὰ τὴν μὴ ἀνάδειξιν προσώπων, ποὺ ἔως τότε ἐπάνω τους ἐστηρίχθησαν οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις.
(Ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ Ὀδυσσεὺς Ἀνδροῦτσος καὶ ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.)
Ἡ Ἑλλὰς , ὡς κράτος, ξεκινοῦσε …ἀνάποδα!!!
Στὸ μεταξύ, ὑπὸ κατάστασιν πολιορκίας εὑρίσκετο καὶ ἡ Πάτρα.
Ἀπὸ τὶς 28 Φεβρουαρίου τοῦ 1821 οἱ Τοῦρκοι τῶν Πατρῶν μετεκινήθησαν μὲ τὶς οἰκογένειές τους στὸ φρούριον, προσπαθώντας νὰ προστατευθοῦν, βλέποντας τὶς «ὕποπτες» κινήσεις τῶν Ἑλλήνων.
Στὶς 18 Μαρτίου τοῦ 1821 ἔκλεισαν τὶς πῦλες τοῦ φρουρίου ἀμυνόμενοι, ἐφ΄ ὅσον ἤδη μέσα στὴν πολιτεία οἱ ἀναταραχὲς καὶ οἱ κινήσεις τῶν Ἑλλήνων στόχευαν πλέον ξεκάθαρα στὴν ἐκδίωξίν των.
Πρωτοστατὼν στὶς πολεμικὲς δραστηριότητες ὁ Παναγιώτης Καρατζᾶς, ποὺ διέθετε καὶ τὸ μοναδικὸν ὀργανωμένο στρατιωτικὸ σῶμα.
Ὅμως, ἄν καὶ τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖον ἔδειχνε νὰ ἐπικρατῇ, ἐν τούτοις στὶς 3 Ἀπριλίου τοῦ 1821, ὁ Γιουσοῦφ πασσᾶς, ποὺ κατηυθύνετο πρὸς τὴν Εὔβοια, ἀπὸ τὰ Ἰωάννινα, μὲ μίαν αἰφνιδιαστικὴ κίνησιν καὶ μὲ μόλις 300 ἱππεῖς, διέλυσε τὴν πολιορκία, διέσπειρε τὸν τρόμο, κατέσφαξε τοὺς ἀμάχους πολιορκητὲς κι ἐνίσχυσε τοὺς πολιορκημένους Τούρκους. Μόνον ὁ Καρατζᾶς κατάφερε νὰ ἀνακόψῃ τὴν ὁρμή τῶν ἱππέων τοῦ Γιουσοῦφ πασσᾶ.
Ἀπὸ τότε καὶ μετὰ ἡ Πάτρα παρέμενε σημεῖον συγκεντρώσεως τῶν τουρκικῶν σωμάτων, ποὺ ἡττῶντο σὲ μάχες, κυρίως ἐντὸς τῆς Πελοποννήσου. (Ἐκεῖ κατέφυγαν καὶ οἱ Ἀρβανῖτες τοῦ Λάλα, ὅταν ἡττήθησαν -γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἀνεχώρησαν ὡς κύριοι ἀπὸ τὸν Λάλα -στὶς 13 Ἰουνίου τοῦ 1821.)
Τὸ μεγάλο πλεονέκτημα τῶν Τούρκων, ποὺ παρέμεναν στὴν Πάτρα, ἦτο ἡ δυνατότης ἀνεφοδιασμοῦ τους.
Στὶς 20 Ἰανουαρίου τοῦ 1822 ὁ Κολοκοτρώνης μετέβη ἀπὸ τὴν Κόρινθονστὴν Γορτυνία, πρὸ κειμένου νὰ στρατολογήσῃ σῶμα ἀνδρῶν ἱκανὸ γιὰ τὴν πολιορκία τῶν Πατρῶν, κατόπιν προφορικῆς συνεννοήσεώς του μὲ τὴν κυβέρνησιν, δίχως ὅμως νὰ ἔχῃ γραπτὴ ἐξουσιοδότησιν.
Ἡ ἐκστρατεία θὰ ἀκυρώνετο, ὅπως καὶ ἡ προηγουμένη, ἀμέσως μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Τριπόλεως, ἀλλὰ στὶς 25 Ἰανουαρίου τοῦ 1822 ἡ πτῶσις τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ τῶν Ἰωαννίνων, ἀπεδέσμευε τὰ ὀθωμανικὰ στρατεύματα ποὺ παρέμεναν ἐκεῖ καὶ ἐθεωρεῖτο βέβαιον πὼς ὁ Χουρσῆτ πασσᾶς θὰ ἐστρέφετο, μὲ 80.000 ἄνδρες, κατὰ τῆς Πελοποννήσου. Ἔτσι ἀπεφασίσθη ὁριστικῶς νὰ ἐκδιωχθοῦν οἱ Τοῦρκοι ποὺ παρέμεναν ἐντὸς τοῦ φρουρίου τῶν Πατρῶν καὶ ἀνετέθη, ἐπισήμως, ἡ ἀρχιστρατηγεία τῆς ἐκστρατείας κατὰ τῶν Πατρῶν στὸν Κολοκοτρώνη. (Ὑπεγράφη ἐκ τοῦ Ἰωάννου Κωλέττου ἡ ἀπόφασις!!!)
Ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες ἡ Πάτρα ἔπρεπε νὰ περάσῃ σὲ ἑλληνικὰ χέρια.
Ὁ Κολοκοτρώνης προετοίμαζε τὴν πολιορκία της ἀλλὰ δὲν τοῦ ἐπετράπη νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ ἔργον του.
Σημεῖον συγκεντρώσεως τῶν στρατευμάτων εἶχε ὁρισθῆ ἡ Γαστούνη μὰ τὰ στρατεύματα ἀνεχώρησαν πρὸς τὴν Πάτρα καὶ ὁ Κολοκοτρώνης ἀκολουθοῦσε.
6.500 ἄνδρες κατηυθύνοντο, ἡνωμένοι ἐμπρὸς στὸν κίνδυνον, κατὰ τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν μὲ στρατηγό τους τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Ὁ Δημήτριος Πλαπούτας, ὁ Γενναῖος Κολοκοτρώνης καὶ ὁ Ἀποστόλης Κολοκοτρώνης εὑρίσκοντο στὴν Παλαιὰ Ἀχαΐαν μὲ 750 Καρυτινούς, μαζὺ μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Πετμεζᾶ καὶ τοὺς ὀκτακοσίους Ἠλείους τοῦ Σισίνη.
Ὁ Ζαΐμης καὶ ὁ Λεχουρίτης, μὲ χιλίους Καλαβρυτινοὺς καὶ οἱ Κουμανιωταῖοι (ΘᾶνοςΦώτιοςΚωνσταντῖνοςΔημήτριοςΣταμάτηςἈγγελῆς) εὑρίσκοντο ἀρχικῶς στὰ Νεζερὰ καὶ στὴν συνέχεια στὴν Χαλανδρίτσα. Μὲ αὐτοὺς συνηνώθησαν ἀκόμη ὀκτακόσιοι Καρυτινοί, ὑπὸ τὸν Κανέλλον Δηληγιάννην καὶ τὸν Δημήτριον Δηληγιάννην, καθὼς καὶ ἑξακόσιοι Τριπολίται ὑπὸ τὸν Γεώργιον Σέκερη, τὸν Ἀλέξιον Λεβιδιώτην καὶ ἄλλους.
Οἱ Δηληγιανναῖοι ἀπεχωρίσθησαν τῶν ἄλλων σωμάτων (τῶν Καρυτινῶν) καὶ ἐτοποθέτησαν τοὺς ἄνδρες τους πλησίον τοῦ Ζαΐμη, ἐπιβεβαιώνοντας τὴν μεταξύ των καὶ τοῦ Κολοκοτρώνη ψυχρότητα.
Στὰ Σελλὰ καὶ στὸ Ῥίον μὲ τριακοσίους Βοστιτσιανούς, παρέμενε ὁΝικόλαος Λόντος.
Στὶς 25 Φεβρουαρίου ὁ Κολοκοτρώνης διέταξε τὸν Πλαπούτα, τὸν Γενναῖον, τὸν Ἀποστόλη Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Κωνσταντῖνον Πετμεζᾶ νὰ καταλάβουν πλησιεστέρας πρὸς τῶν Πατρῶν θέσεις. Ὁ Πετμεζᾶς διετάχθη νὰ καταλάβῃ τὸν Παλαιόπυργον, ὁ Γενναῖος μὲ τὸν Ἀποστόλη Κολοκοτρώνη τὴν Ὀβρεὰν καὶ ὁ Πλαπούτας τὸ Σαραβάλι, ὅπου θὰ ἐγκαθίστατο τὸ στρατηγεῖον.
Καθ’ ὃν χρόνον τὰ σώματα αὐτὰ ἐκινοῦντο πρὸς τὶς θέσεις ποὺ διετάχθησαν νὰ καταλάβουν, οἱ Τοῦρκοι τῶν Πατρῶν ποὺ εἶχαν ἐνισχυθῆ ἀπὸ μικρασιαστικὰ σώματα, ὑπὸ τὸν Μεχμὲτ πασσᾶ, ἐξεστράτευσαν κατὰ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων.
Οἱ Τοῦρκοι διενυκτέρευσαν τὴν νύκτα τῆς 25ης Φεβρουαρίου στὴν θέσιν Τσουκαλᾶ καὶ τὴν ἐπομένη, 26 Φεβρουαρίου, δύο χιλιάδες ἐξ αὐτῶν ἐπετέθησαν κατὰ τῆς Χαλανδρίτσας καὶ τῶν Κουμανιωταίων, μὲ τοὺς πεντακοσίους Πατρινούς.
Ἀρχικῶς οἱ Ἕλληνες, ἐμπρὸς σὲ τέτοιαν δύναμιν, ὑπεχώρησαν καὶ οἱ Τοῦρκοι κατέκαυσαν τὴν Χαλανδρίτσαν. Ἐπιστρέφοντες ὅμως πρὸς τὴν Πάτρα εὑρέθησαν ἐμπρὸς στὰ σώματα τοῦ Γενναίου Κολοκοτρώνη καὶ τοῦ Ἀποστόλη Κολοκοτρώνη, ποὺ ἀμέσως τοὺς ἐπετέθησαν καὶ κατόπιν ὁλίγου ἔφθασε ὡς βοήθεια τὸ σῶμα τοῦ Πλαπούτα. Οἱ Τοῦρκοι ὑπεχώρησαν μὰ ἐντὸς ὁλίγου κατέφθασε  τὸ σῶμα ποὺ εἶχε διανυκτερεύση στὸν Τσουκαλᾶ (περὶ τοὺς 6.000 ἄνδρες) καὶ ἔκανε χρήσιν πυρροβολικοῦ. Ὅμως ἡ ὁρμὴ τῶν Ἑλλήνων ἦταν τέτοια, ποὺ τελικῶς οἱ Τοῦρκοι ὑπεχώρησαν πάλι πρὸς τὸν Τσουκαλᾶ καὶ τελικῶς πρὸς τὴν Πάτρα.
Οἱ Ἕλληνες κατὰ τὴν ἐν λόγῳ συμπλοκὴν ἔχασαν τέσσερις ἄνδρες καὶ οἱ Τοῦρκοι τοὐλάχιστον 150, ἐκτὸς των τραυματιῶν.
Στὶς 28 Φεβρουαρίου ἔφθασε κι ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γιὰ νὰ ἐπιληφθῇ τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων κατὰ τῶν Πατρῶν, ἐγκαθιστώντας τὸ στρατηγεῖον του στὸ Σαραβάλι.  Ὁ Πετμεζᾶς παρέμεινε στὸν Τσουκαλᾶ καὶ ἀργότερα τὴν Ὀβρεάν. Στὸ Παλαιόκαστρον μετέβη ὁ Γενναῖος Κολοκοτρώνης.
Λίγες ἡμέρες ἀργότερα, στὶς 2 Μαρτίου, κατόπιν σφοδρῆς μάχης, οἱ Ἕλληνες κατέλαβαν τὸ Γηροκομεῖον, σημεῖον πολὺ κοντὰ στὶς θέσεις τῶν Τούρκων, ποὺ πλέον συνιστοῦσε πραγματικὴ ἀπειλὴ γιὰ αὐτούς.
Στὶς 9 Μαρτίου, κατόπιν πολὺ καλὰ ὀργανωμένης ἀντεπιθέσεως τῶν Τούρκων, κι ἐφ’ ὅσον οἱ Ἕλληνες διεσκορπίσθησαν, μὲ παρέμβασιν τοῦ Κολοκοτρώνη ἐπραγματοποιήθη ἀντεπίθεσις, ἐκτόπισις τῶν Τούρκων καὶ τελικῶς νίκη.
Ἡ πολιορκία τῶν Πατρῶν ἰσχυροποιεῖτο καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο, παρὰ τοὺς τόσους ἀγῶνες, στὶς 23 Ἰουνίου τοῦ 1822 θὰ ἐλύετο, ἐφ΄ ὅσον ἡ Πάτρα ἐκινδύνευε νὰ πέσῃ στὰ χέρια τοῦ Κολοκοτρώνη, κάτι ποὺ θὰ τὸν ἰσχυροποιοῦσε στὰ μάτια τοῦ λαοῦ.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2017

«ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» η προκήρυξη του Αλ. Υψηλάντη 24 Φεβρουαρίου 1821

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.
Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!
Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας, ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.
Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.
Ημείς, φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα Εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν· πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες, παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα Νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνημα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας Βραχίονας; ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού! ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! ας σχηματισθώσι φάλαγκες εθνικαί, ας εμφανισθώσι Πατριωτικαί λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους Κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας Σημαίων! Εις την φωνήν της Σάλπιγκός μας όλα τα παράλια του Ιωνίου και Αιγέου πελάγους θέλουσιν αντηχήση· τα Ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξεραν να εμπορεύωνται, και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρη εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μάχαιραν, την φρίκην και τον θάνατον…
Ποία ελληνική ψυχή θέλει αδιαφορήση εις την πρόσκλησιν της Πατρίδος; Εις την Ρώμην ένας του Καίσαρος φίλος σείων την αιματομένην χλαμύδα του τυράννου εγείρει τον λαόν. Tι θέλετε κάμη Σεις ω Έλληνες, προς τους οποίους η Πατρίς γυμνή δεικνύει μεν τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθειαν των τέκνων της; Η θεία πρόνοια, ω φίλοι Συμπατριώται, ευσπλαγχνισθείσα πλέον τας δυστυχίας μας ηυδόκησεν ούτω τα πράγματα, ώστε με μικρόν κόπον θέλομεν απολαύση με την ελευθερίαν πάσαν ευδαιμονίαν. Αν λοιπόν από αξιόμεμπον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας, και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών.
Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!
Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν! λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών Καταφρόνησιν.
Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμοτέρως την δουλεύση. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις…
Ας κινηθώμεν λοιπόν μέ εν κοινόν φρόνιμα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. Oι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίoι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας και υπόσχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ’ αυτήν παν αγαθόν. Πoίoι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες oι Ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσε τας αηττήτους φάλαγκας ενός τυράννου.
Με την Ένωσιν, ω Συμπολίται, με το προς την ιεράν Θρησκείαν Σέβας, με την προς τους Νόμους και τους Στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευκτος, αυτή θέλει στεφανώση μέ δάφνας αειθαλείς τους Ηρωικούς αγώνας μας, αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διά το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως νόθα και Ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματά των, ως άλλων προδότων, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν τον Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!
Αλέξανδρος Υψηλάντης
Την 24ην Φεβρεαρίου 1821 Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...