Το μεγάλο μυστικό του Βλαντιμίρ Πούτιν και η προσευχή του στο Άγιο Όρος

Για 40 λεπτά ο Ρώσος ηγέτης χάθηκε από τα μάτια όλων

Η πρώτη μέρα στην Ελλάδα για τον Ρώσο ηγέτη ήταν μια μέρα σαν αυτές που συνηθίζει όταν πρόκειται να διαπραγματευτεί, να συνεργαστεί ή να διερευνήσει το έδαφος για μια χώρα που τον ενδιαφέρει επιχειρηματικά.

Μπορεί να ήταν γεμάτο το πρόγραμμά του στην Αθήνα από διμερείς και διευρυμένες συναντήσεις, από δηλώσεις και συνεντεύξεις τύπου όμως σύμφωνα με το περιβάλλον του ο πρόεδρος Πούτιν δεν έβλεπε την ώρα να έρθει η στιγμή που θα πατούσε το πόδι του στο Άγιο Όρος.

Της Μαρίας Γιαχνάκη

Δεν ήταν τυχαίο που αναφερόταν διαρκώς στο Άγιο όρος στις συνομιλίες του και ο διακαής του πόθος ήταν να μείνει για λίγες ώρες στο Περιβόλι της Παναγίας, να συνυπάρξει με φωτισμένους γέροντες και να πιάσει στο χέρι του τα κομποσκοίνια τους. Ο Ρώσος ηγέτης έχει αδυναμία στακομποσκοίνια αφού αυτά τον έμαθαν να προσεύχεται αδιαλείπτως όπως λέει στενός του συνεργάτης το ίδιο ευλαβής, και ιδιαίτερα όταν αυτά προέρχονται από χέρια μοναχών με δυνατή προσευχή τα οποία του δωρίζουν.

«Η αξία να έχεις στα χέρια σου ένα κομποσκοίνι το οποίο έχει λιώσει προηγουμένως στα χέρια ενός μοναχού από τις προσευχές του είναι ανεκτίμητη» λέει πάντα ο Ρώσος ηγέτης.

Η επιθυμία του μετά την υποδοχή στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους ήταν να βρεθεί μόνος του με τους πατέρες της Ρωσικής Μονής αλλά και με Γέροντες που θεωρεί εκείνος ότι τον έχουν βοηθήσει να δυναμώσει και να στερεώσει την πίστη του με τις νουθεσίες τους και την πνευματική τους υπεροχή.

Στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα ο πρόεδρος Πούτιν ήθελε να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, να περπατήσει για λίγο στην περιφέρεια του μοναστηριού και να προσευχηθεί σε έναν τόπο ιερό που μυρίζει λιβάνι και οι προσευχές των μοναχών φτάνουν ως τον ουρανό όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος στους συνεργάτες του όταν μιλάει για το Άγιο Όρος.

Είχε ζητήσει λοιπόν, να φροντίσουν να έχει λίγο χρόνο μόνος του για να μπορέσει να ακουμπήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες του εκεί που ο άνθρωπος ξεγυμνώνει τα πάθη του και μιλάει για αυτά ανάμεσα στα κεριά στα ιερά κειμήλια και τα λείψανα των Αγίων.

Έτσι κι έγινε. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν λίγο μετά την υποδοχή του και στο ρωσικό μοναστήρι και την συνάντησή του με τον Ρώσο Πατριάρχη Κύριλο, αποχώρησε και για περίπου 40 λεπτά αφιερώθηκε στην προσευχή του μακριά από τα βλέμματα όλων ενώ εκτός από 2 πολύ στενούς του συνεργάτες κανείς δεν ήξερε που βρισκόταν .

Στα χέρια του κρατούσε το μαύρο κομποσκοίνι με τις κόκκινες χάντρες που έχει από την πρώτη μέρα που πήγε στο Άγιο Όρος και περπατώντας απομακρύνθηκε από το μέρος της υποδοχής.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι γνωστό ότι έχει χωρίσει με την σύζυγό του με την οποία δεν έχει καλές σχέσεις γεγονός που τον κουράζει ψυχολογικά και του δημιουργεί πολλές φορές προβλήματα στην ζωή του. Έχει όμως δύο υπέροχες κόρες με τις οποίες έχει άψογη σχέση και εγγόνια τα οποία υπεραγαπάει. Το αγκάθι του διαζυγίου του έχει μπει όμως πολύ βαθιά στην ζωή του αφού η επαφή της πρώην συζύγου του με τις δύο του κόρες πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο βαρίδι στην προσωπική του ζωή το οποίο δε μπορεί πολλές φορές να διαχειριστεί.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει να ξαναφτιάξει την ζωή του προσπαθώντας όμως να βρει μια ισορροπία ανάμεσα στην αγάπη του για τα παιδιά του αλλά και στην προσωπική του ηρεμία την οποία σύμφωνα με το στενό του περιβάλλον πασχίζει πολύ ο ίδιος γι αυτό.

Το γεγονός ότι για 40 λεπτά περίπου είχε απομονωθεί δεν έκανε εντύπωση σε όσους γνωρίζουν τις συνήθειές του, όμως προκάλεσε τον θαυμασμό όσων δεν ήξεραν όπως οι Έλληνες πολιτικοί το πόσο πιστός και ταπεινός είναι και με πόση ευλάβεια συμπεριφέρθηκε κατά την προσκυνηματική του επίσκεψη.

Εξέφρασε την επιθυμία του να έρθει ξανά σύντομα στο Άγιο Όρος ως απλός προσκυνητής για να μείνει και να ζήσει και πάλι την κατανυκτική ατμόσφαιρα που του έδωσε δύναμη αυτές τις λίγες ώρες που έμεινε εκεί όπως είπε στους Πατέρες της Ρωσικής Μονής.

Όμως κατά την επίσκεψή του στο Άγιο Όρος έδειξε την ευλάβειά του με την συμπεριφορά του. Έκανε συχνά τον σταυρό του, έκλεινε τα μάτια κατά τη διάρκεια της δοξολογίας στην εκκλησία και στο πρόσωπό του έβλεπε κανείς το πόσο έντονα ζούσε την κατανυκτική ατμόσφαιρα.

Το πρόσωπο του Βλαντιμίρ Πούτιν έλαμψε όταν συνάντησε και τον Γέροντα Εφραίμ, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, να κάθεται ανάμεσα στους εκπροσώπους των μοναστηριών. Του ζήτησε να πάει κοντά του και ίσως ήταν η πρώτη φορά που ο Ρώσος Πρόεδρος γέλασε τόσο πολύ δείχνοντας την χαρά του που συνάντησε τον Γέροντα Εφραίμ.

Η σχέση των δύο τους, καθαρά πνευματική με τον Βλαντιμίρ Πούτιν όμως να ζητάει με την πρώτη ευκαιρία την ευχή του και τις προσευχές του ενώ δε μπορεί να ξεχάσει την ημέρα που ο Γέροντας Εφραίμ μετέφερε την Αγία Ζώνη της Παναγίας που φυλάσσεται στο Βατοπαίδι στην Ρωσία και εκατομμύρια Ρώσων προσκύνησαν το ιερό αυτό κειμήλιο.

Για αρκετή ώρα με την βοήθεια του διερμηνέα ανάμεσα στον κόσμο μίλησε με τον Γέροντα ενώ του ζήτησε γι άλλη μια φορά να προσεύχεται για την οικογένειά του και την χώρα του.

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/700325/to-megalo-mystiko-toy-vlantimir-poytin-kai-i-proseyxi-toy-sto-agio-oros#ixzz4A80z0PLD

1967 και 1973: Εκκλησία και χούντα – οι δυο όψεις

Το ποστ αυτό χαρίζεται ειδικά στον από τροχαίο «χαμένο» – το πιθανότερο δολοφονημένο –  π. Τιμόθεο Λαγουδάκη, τον ανεξάντλητο αγωνιστή π. Γεώργιο Πυρουνάκη

και τον εξορισμένο στη Γυάρο αγωνιστή Νίκο Ψαρουδάκη!

Όσοι είναι σχετικοί με τον αντιδικτατορικό αγώνα ξέρουν τι εννοώ. Βεβαίως ισχύουν και τα λόγια του π. Γ. Μεταλληνού: ««Δυστυχώς, οι ιεράρχες δεν ετήρησαν δημοκρατική στάση και δεν αφουγκράστηκαν τους παλμούς του λαού κατά την περίοδο της δικτατορίας, όπως το έπραξαν -με πολλούς τρόπους- οι απλοί παπάδες. Το μεγάλο έγκλημα της Ιεράς Συνόδου ήταν που δεν πήγε σύσσωμη στο Πολυτεχνείο. Αν το έκανε, η εξέλιξη θα ήταν βέβαια πολύ διαφορετική»[1].

Νομίζω όμως είχε τόσο ο Ιερώνυμος Α΄, όσο και οι επιλεγέντες έτσι, τέτοια δυνατότητα αντίδρασης για αντίσταση, όπως ο «πλούσιος του Ευαγγελίου»,  ώστε τελικά η υπέρβαση αυτή να είναι …αδιανόητη, πλην λίγων τελικά εξαιρέσεων απ΄αυτούς…

Είναι έτσι δύσκολο από τους πολλούς να κατανοηθεί ότι οι όψεις στο ζήτημα αυτό είναιδύο τουλάχιστον. 35 ολόκληρα χρόνια πάνε λοιπόν από το κοινωνικό – πολιτικό ορόσημο του Νοέμβρη του 1973 και 41,5 από τη στυγνή δικτατορία ξημερώνοντας το Σάββατο του Λαζάρου το 1967.

Είχα μια αιτία και τρεις αφορμές για το σημερινό θέμα.

Η αιτία, που χρόνια με απασχολούσε: Η απουσία από το δημόσιο λόγο ως κυρίαρχης άποψης για το τι έκαναν πολλοί χριστιανοί (κληρικοί και λαϊκοί) στα ορόσημα 1967 και 1973. Οι πολλοί γνωρίζουν τον αρνητικό μόνο ρόλο της «θεσμικής  εκκλησίας»   της Ελλάδος. Δεν γνωρίζουν όμως το πως συγκροτήθηκε, αλλά και πως έδρασαν ή αντέδρασαν άλλα μέλη της ιεραρχίας, απλοί κληρικοί, πολύ δε περισσότερο λαϊκά μέλη.

Οι τρεις αφορμές:

α) Ο τρόπος που κάποιοι Ιεράρχες, κληρικοί και λαϊκοί σήμερα αναπολούν τον μακ. Χριστόδουλο σε σχέση με τον Αρχιεπ. Ιερώνυμο.

β) Ο τρόπος που ο γνωστός «Λασκαράτος», απογοητευμένος πρώην στρατευμένος θεολόγος και βαθύς γνώστης από μέσα του εκκλησιαστικού παρασκηνίου και πριν το 1967, φέρθηκε απέναντί μου σε τρία σχόλια (είναι τα τελευταία που έχω κάνει) στου«Ροΐδη» με θέμα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», στις 21-04-2008.

γ) Η συγκλονιστική εκπομπή «Ράδιο Παράγκα», με θέμα «τι έκανε η Εκκλησία τον καιρό της χούντας και την ώρα του Πολυτεχνείου», που άκουσα χθες(δύο φορές μερικά αποσπάσματα) από την Κυριακή 17-11-1996, από τον π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο, στον Ραδ. Σταθμό της «Εκκλησίας της Ελλάδος», που μας προσέφερε το egοlpio.gr μέσω της ….floga.gr.

Στοιχεία μπορείτε να δείτε στο πρόσφατο θέμα στο ΜτΒ 1973: Εδώ Παράρτημα Πάτρας με πολλή… ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ!

Στην εκπομπή αυτή ακούστηκαν πολλά ονόματα κληρικών με αντιστασιακή δράση, άμεση ή έμμεση. Μεταξύ αυτών με ιδιαίτερη τιμή αναφέρω τον εκτελεσθέντα από τη χούντα, με «τροχαίο» που ήταν της μόδας, π. Τιμόθεο Λαγουδάκη, που ως φοιτητής της θεολογικής το Γενάρη του 1973 απεκάλυψε την πρώτη (;) νοθεία στις φοιτητικές εκλογές στην Αθήνα, η οποία ήταν το προοίμιο της κατάληψης της Νομικής το Μάρτη του 1973. Μαζί με τον μάρτυρα αυτό αξίζει να αναφερθεί και ο τότε λαϊκός Χρήστος Χριστοδούλου. Η πράξη αυτή δημιούργησε την εξέγερση της θεολογικής από 65 φοιτητές (έμπαιναν κατ’ έτος τότε μόνο 25!).

Γιατί όμως η τότε Ιεραρχία αντέδρασε λίγο;

Θεωρώ λοιπόν ότι η υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Κοτσώνη Ιεραρχία της Ελλάδος ήταν πλήρως αντικανονική[2] και πολιτικά απολύτως ελεγχόμενη[3] από τη χούντα, πλην εξαιρέσεων. Να θυμίσω ότι οι «οκτώ» που «πρόδωσαν» τόσο την κανονικότητα,  όσο και την (όποια) δημοκρατία (ως ανώτατοι κρατικοί φορείς λόγω των σχέσεων πολιτείας-ιεραρχίας) ήταν ελάχιστοι και όχι οι «άριστοι»[4]. Εκλέχτηκαν από «οκτώ» δεκαέξι Μητροπολίτες. Πρώτος ο Ιερώνυμος Κοτσώνης – ο Α΄-  με χειροτονία στις 4/05/1967, χωρίς να έχει παραιτηθεί ο κανονικός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ (Παπασταύρου)! Αξίζει να σημειώσουμε ότι η «παραίτηση» του,  άνω των 80 ετών[5],  Αθηνών Χρυσοστόμου Β΄ έγινε στις 11/05/1967!!!

Ακολούθησαν 15 «εκλογές» σε όντως κενές θέσεις ή δημιουργηθείσες από υποχρεωτικές «παραιτήσεις» λόγω ορίου ηλικίας, που είχαν προσφύγει στο Σ. της Ε. – χειροτονίες Μητροπολιτών, η πλειοψηφία τους οργανωσιακοί (κυρίως ζωϊκοί)[6] και ενός Τιτουλάριου[7]. Θεωρώ ότι, παρότι μερικοί υπήρξαν εξαίρετοι[8] ή αργότερα ήλθαν σε ρήξη με το καθεστώς[9] σε εκκλησιολογικά ζητήματα, ήταν «ηθικά και πολιτικά» δέσμιοι της επιλογής της χούντας.

Δεν επιλέχτηκαν ή δεν ενέδωσαν, με καθαρά πολιτικά ή ευσεβιστικά[10] κριτήρια παρότι δεν αντέδρασαν δημόσια και άμεσα, 44 ιεράρχες. Από αυτούς οι 32 ήταν στην Ιεραρχία και αποτέλεσαν ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ το εκλεκτορικό σώμα (Ιερά Σύνοδο) που επέλεξαν (12-01-1974) τον Αρχιεπ. Σεραφείμ[11] (Ιωαννίνων) νέο αρχιεπίσκοπο, αφού είχε ήδη παραιτηθεί από το Δεκέμβριο του 1973 ο Ιερώνυμος Α΄, οπότε βάσει της 3^ης Συντακτικής Πράξης[12], ήταν οι μόνοι κανονικοί, πριν την 21^η Απριλίου 1967[13].

Θα κάνω λοιπόν μόνο μερικές παρατηρήσεις και θα κατατίθενται τα στοιχεία από  τον καθένα σας, στα σχόλια.

α) Αποδέχομαι, παρά την αντίθετα διαδεδομένη αντίληψη, τη βασική εκκλησιολογική επισήμανση του Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου Ιεροθέου ότι[14]: «…Όσοι ομιλούν για λάθη της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια της Επταετίας έχουν μια βατικανοποιημένη αντίληψη περί της Εκκλησίας, αφού θεωρούν ότι η Εκκλησία ταυτίζεται με την Ιεραρχία των Επισκόπων ή την Ιερά Σύνοδο. Όμως, Εκκλησία είναι το σύνολο κληρικών και λαϊκών, οι οποίοι ζουν μέσα στη μυστηριακή ατμόσφαιρά της. Και μέσα από αυτήν την προοπτική,κυρίως τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας, αλλά και πολλοί κληρικοί, με τον ιδιαίτερο τρόπο του ο καθένας, αντιδρούσαν στο τότε καθεστώς. Και τότε πράγματι πολλά μέλη της Εκκλησίας διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν, εξορίσθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν ποικιλοτρόπως. Βεβαίως, υπήρξαν και αρνητικά παραδείγματα, αλλά το κύρος της Εκκλησίας διαφυλάχθηκε στα πρόσωπα αυτά που αντιδρούσαν στην καταπάτηση των ελευθεριών του λαού… ».

β) Συμφωνώ με την διαπίστωση του Δ. Φ. Παναγιώτη Ν. Πανταζάκου[15], ότι: «…Το δεύτερο πλήγμα εναντίον της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας καταφέρθηκε από την ξενοκίνητη απριλιανή δικτατορία το έτος 1967 μεσούντος του ψυχρού πολέμου και του χωρισμού των ευρωπαϊκών λαών σε στρατόπεδα και σφαίρες επιρροής. Τότε η δικτατορία με τη συγκρότηση «αριστίνδην Συνόδου» εξέλεξε αντικανονικά αρχιεπίσκοπο της αρεσκείας της, με απώτερο σκοπό να χρησιμοποιήσει την Εκκλησία για να καπηλευτεί την αγάπη του Ελληνικού λαού για την πατρίδα του και τις παραδόσεις του. Με τον τρόπο αυτό αξίες, όπως η πατρίδα ή η παράδοση, την σπουδαιότητα των οποίων αναγνωρίζουν οι περισσότεροι από εμάς, κατάντησαν να μας φαίνονται ύποπτες, αφού ένα μέρος των συμπολιτών μας εξακολουθεί σε πείσμα των καιρών να μεταχειρίζεται την Ορθοδοξία με όρους πολιτικούς παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι η Εκκλησία θα έπρεπε να μένει στο απυρόβλητο έξω από κάθε κομματική διαμάχη…».

Συμπέρασμα: Δεν μπορούμε ποτέ στη ιστορία να περιμένουμε με βατικάνεια αντίληψη ότι τα υποδείγματα θα είναι οπωσδήποτε θεσμικά  κορυφαία πρόσωπα, αλλά κορυφαία στη ζωή. «Όστις θέλει πρώτος είναι, έστω έσχατος»…, έστω και αν είναι μερικές φορές θεσμικά πρώτος…

Σημείωση: μετά την  κοίμηση  του πρώην Πατρών (από Ζίχνης και Νευροκοπίου, 22-11-1965) Νικοδήμου (Βαληνδρά) στις 16-11-2008,

από τους ιεράρχες πριν το 1974,  απομένουν  εν ζωή οι:

1)Ο Λαγκαδά Σπυρίδων (26-6-1967)

2) Πολυανής καί Κιλκισίου Απόστολος (από Ζακύνθου, ένας των 12) 27-6-1967

3) ο  Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ (24-11-1968) και

4) 0  Σταγών καί Μετεώρων Σεραφείμ (31-5-1970)

UPDATE, 18-11-08, ώρα 07.30: κατόπιν παρατήρησης σχολιαστή προσθέτω στοιχεία και για τον αντιστασιακό πρώην Αθηνών (1962) Μεγαρίδος Ιακώβου  (βαβανάτσου)(παραιτήθηκε όχι γιατί αποδέχτηκε κατηγορίες των ευσεβιστών, αλλά για την ανάμειξη της Πολιτείας).

Περισσότερα εδώ:http://oodegr.com/oode/orthod/ierarxes/arxiep_athinwn_iakwvos1.htm

……………………………….

Μετά την παραίτησή του έλαβε από τη Σύνοδο τον τίτλο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου πρώην Αθηνών και πάσης Ελλάδος και καταστάθηκε Πρόεδρος της Μητρόπολης Αττικής και Μεγαρίδος, επιστρέφοντας στο εκεί ποιμαντικό του έργο[i]. Το Συνοδικό Δικαστήριο, ασχολούμενο με τις εναντίον του καταγγελίες και εξετάζοντας 70 μάρτυρες, εξέδωσε ομόφωνη απόφαση, συνοδευόμενη από πόρισμα 135 σελίδων, με την οποία αθώωνε τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο.

Με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 και τη σύσταση αριστίδην Συνόδου διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος ζήτησε να συναντηθεί[ii]με τον Ιάκωβοο πραξικοπηματίας στρατηγός Σπαντιδάκης, που του δήλωσε πως έπρεπε να παραιτηθεί από το θρόνο της Μητρόπολης Αττικής γιατί οι θέσεις του για τις σχέσεις μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας ήταν αντίθετες με αυτές της «επαναστάσεως».

Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε την παραίτηση επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου προς τον έπαρχο Μόδεστο. Από εκείνη τη στιγμή τέθηκε σε παρακολούθηση μέχρι και τη δημοσίευση του νόμου 214/67[iii]. με τον οποίο μπόρεσε η δικτατορία να τον καταδικάσει αφαιρώντας του και τη διαποίμανση της επαρχίας του. Ακόμα θεσπίστηκε ειδική διάταξη στη ΛΣΤ’/968 Συντακτική Πράξη, πουπροέβλεπε φυλάκισή του σε Ι. Μονή εντός της χώρας, οριζόμενης από απόφαση του «υπουργικού συμβουλίου».

Παρά τις προσωπικές διώξεις του ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος συμπαραστάθηκε ενεργά στους πολιτικούς κρατούμενους και εξόριστους από τη Χούντα και σε προσωπικότητες της αντίστασης. Συνάμα στήριξε και τους νέους της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος», που οδηγήθηκαν σε δίκη το 1971[iv].

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Ι. Μονή Παναγίας Φανερωμένης Σαλαμίνας όπου και εκοιμήθη στις 25 Οκτωβρίου 1984. Η κηδεία του τελέστηκε στη Μητρόπολη Αθηνών χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ ενώ συμμετείχαν πολλοί αρχιερείς της ελλαδικής και άλλων εκκλησιών. Ο τάφος του βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Φανερωμένης.

---

[i] Η κύρωση της απόφασης της Ι. Συνόδου από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έγινε το 1966.

[ii] Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο κτίριο του Πενταγώνου.

[iii] Νόμος, που αφορούσε την απώλεια της «έξωθεν καλής μαρτυρίας» και χρησίμευσε για την αποβολή από το σώμα της Ιεραρχίας Αρχιερέων ανεπιθύμητων στο δικτατορικό καθεστώς.

[iv] Ο Γιάννης Ρέγκας, αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα, σε συνέντευξή του στην εκπομπή του Στέλιου Κούλογλου Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα (Ημερομηνία προβολής 14/11/2005) ανέφερε σχετικά με τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο: «Μας ζήτησε να μας γνωρίσει ο τέως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιάκωβος ο Βαβανάτσος, γύρω από τον οποίο είχαν υπάρξει προδικτατορικά σοβαρά προβλήματα και ο οποίος ήταν και μια εξέχουσα προσωπικότητα της αντίστασης. Την επαφή με τον Ιάκωβο είχα την τιμή να την κάνω εγώ. Ζήτησε εμένα ο Ιάκωβος. Κρατούσε επαφή μαζί μας, ζήτησε την γυναίκα του Λεωνίδα και ζήτησε ο Ιάκωβος να συναντηθεί με τα παιδιά της δίκης. Ο Κώστας, ο Φώτης, ο Σπηλιώτης είχαν πάει στην φυλακή και την συνάντηση την έκανα εγώ μαζί του. Και διατήρησα αυτές τις σχέσεις μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο οποίος ήταν ένα πρόσωπο, αυτό το κομμάτι της ζωής του δεν έχει αναδειχθεί, όλος ο παράνομος μηχανισμός του ΕΛΑΣ των υπολοίπων, Μεγαρίδος και των υπολοίπων της Αττικής ήταν σε εκκλησίες τις οποίες τις κάλυπτε ο Ιάκωβος ο Βαβανάτσος. Ήταν ένα πρόσωπο εξαιρετικών δυνατοτήτων και πολύ μεγάλου κύρους και είναι και ο μοναδικός Μητροπολίτης γιατί είχε πια παραιτηθεί από Αρχιεπίσκοπος ο οποίος δεν δέχτηκε να παραιτηθεί στην χούντα. Ο Σπαντιδάκης τον επισκέφθηκε και ζήτησε την παραίτησή του. Ο μοναδικός που δεν παραιτήθηκε και τον έδιωξε λέγοντάς του ότι πηγαίνετε κύριοι, εγώ έχω Ιερά Σύνοδο, εσείς να πάτε στον στρατό σας, όλοι οι άλλοι Μητροπολίτες παραιτηθήκανε.»

---

[1] ΠΗΓΗ: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 11/11/2001,

http://www.enet.gr/online/online_print?id=62735724, όπου επιπλέον γράφονται περιληπτικά, όσα αναλυτικά θα εκθέσω: «…Οι εξαιρέσεις, Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Πάντως, και στην Εκκλησία υπήρξε πραξικόπημα.

Και ενώ η πλειοψηφία των αρχιερέων «βυσσοδομεί» εναντίον των δημοκρατών και της δημοκρατίας, κάποιοι -ελάχιστοι- μητροπολίτες σώζουν ίσως την τιμή της Ιεραρχίας.

* Πρωτεύουσα θέση μεταξύ τους έχει ο τότε μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, ο οποίος είχε διαμάχη με τον Σπαντιδάκη με αποτέλεσμα όχι μόνον να τον απειλεί ότι θα τον στείλει δεμένο στο Αγιον Ορος, αλλά πέτυχε να τον σύρει στα στρατοδικεία «επί εξυβρίσει». Ο θαρραλέος κληρικός ετέθη τελικά σε κατ’ οίκον περιορισμό.

* Ενοχλητικός για άλλους λόγους ήταν και ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Οι δικτάτορες επιδίωξαν να τον κλείσουν σε… ψυχιατρείο για να ησυχάσουν απ’ αυτόν.

* Ο μητροπολίτης Κορίνθου, Παντελεήμων Καρανικόλας, είναι γνωστός για την αντιδικτατορική του δράση και τους αγώνες του με τον μητροπολίτη Πειραιώς Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη για την αποκατάσταση της Κανονικής Τάξης της Εκκλησίας.

* Ο Αλβανίας, Αναστάσιος Γιαννουλάτος, ήταν τότε επίσκοπος Ανδρούσης όταν συμμετείχε στο πλευρό των φοιτητών της Νομικής, στα γεγονότα που προηγήθηκαν του Πολυτεχνείου.

Φοιτητές της Θεολογικής Σχολής, ακόμη θυμούνται τον ιεράρχη να κρύβει στα ράσα του τρόφιμα και φάρμακα για τους εγκλείστους φοιτητές της Νομικής.

Βασανιστήρια

Μεγάλος, όμως, είναι ο κατάλογος των τότε απλών κληρικών που συμμετείχαν με κάθε τρόπο ακόμη και σε αντιστασιακές πράξεις.

* Ο νυν μητροπολίτης Κοζάνης Αμβρόσιος, διάκος τότε, συνελήφθη λόγω της δράσης του και υπέστη βασανισμούς στο περίφημο ΕΑΤ-ΕΣΑ.

* Γνωστός βέβαια για την αντιστασιακή του δράση ο πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης, ενώ στον Αγιο Κωνσταντίνο του Πειραιά λειτουργεί ακόμη και σήμερα ο πατήρ Χρήστος Χριστοδούλου που μαζί με τους επίσης φοιτητές της Θεολογικής Σχολής, Ευάγγελο Δασκαλάκη και Τιμόθεο Λαγουδάκη, διαμαρτυρήθηκαν για τη νοθεία στις φοιτητικές εκλογές.

Οπως λέει στην «Κ.Ε.» ο πατήρ Χρήστος Χριστοδούλου, η παρουσία του, τόσο στη Νομική όσο και αργότερα στο Πολυτεχνείο, είχε ως αποτέλεσμα ακόμη και αναφορές εναντίον του με τις οποίες ζητούσαν την κεφαλήν του επί πίνακι από τον «προϊστάμενό» του μητροπολίτη Πειραιώς Χρ. Ταβλαδωράκη.

* Διώξεις υπέστη ο πατήρ Γεώργιος Δημητριάδης, γνωστός και ως «ρακοσυλλέκτης» που φυλακίστηκε, προκαλώντας την κατακραυγή των πιστών, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να παρέμβει ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για να αποφυλακιστεί…».

[2] Εισήγηση Σεβ. Κορίνθου Παντελεήμονα «περί των λαβόντων μέρος εις την ονομασθείσαν Αριστίνδην Σύνοδον την συγκροτηθείσαν δια του Α (νγκαστικού) Ν(όμου) 3/10-5-1967» στις 5-3-1974. Του ιδίου, κείμενα Εκκλησιαστικά – Αγωνιστικά 1965 – 1975, σελ. 426-429.

[3] Γράφει σχετικά ο Μάριος Πλωρίτης στις 23-07-2000, Αντιστάσεως μη ούσης: «…ΞΕΡΕΙ λ.χ. πως ένας από τους πρώτους άθλους των πραξικοπηματιών ήταν το πραξικόπημα μέσα και εναντίον της Εκκλησίας. Έτσι ­ μετράτε:

1) Με τον Αναγκαστικό Νόμο 3/10.5.1967, κήρυξαν «χηρεύοντα» τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, και ανάγκασαν τον 87χρονο και άρρωστο αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο να «παραιτηθεί»,

2) Διόρισαν στη θέση του τον αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη, ιερέα των Ανακτόρων και «πνευματικό» του Κωνσταντίνου (Αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε οι πραξικοματίες της 21.4.67 με τον πραξικοπηματία της 15.7.64)

3) Κατάργησαν την αιρετή Ι. Σύνοδο και την αντικατέστησαν με διορισμένη εννεαμελή Αριστίνδην Σύνοδο.

4) Η οποία διόρισε 21 Μητροπολίτες που, πολλοί τους, ήταν μέλη των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων «Ζωή» και «Σωτήρ» ­ ο Ιερώνυμος ήταν διαπρεπής «Ζωϊκός».

5) Με τον Α.Ν. 214/7.12.67, σύστησαν πενταμελές Συνοδικό Δικαστήριο (ανάλογο με τα χουντικά Στρατοδικεία), για να δικάζει όσους κληρικούς είχαν «χάσει την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν», δηλ. την εύνοια της χούντας. Και το εκκλησιαστικό στρατοδικείο καθαίρεσε μερικούς απ’ αυτούς τους «απείθαρχους».

6) Με το Διάταγμα 126/10.2.69, επέβαλαν νέον Χάρτη της Εκκλησίας, που έδινε απόλυτες εξουσίες στον Ιερώνυμο και τους συν αυτώ…».

ΠΗΓΗ: http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13000&m=B02&aa=1.

[4] Για την ιστορία, πρόκειται για τους: 1. Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Δαμασκηνό, Νικοπόλεως και Πρεβέζης Στυλιανό, Ξάνθης Αντώνιο, Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο, Κασσανδρείας Συνέσιο, Τρίκκης και Σταγών Διονύσιο, Κυθήρων Μελέτιο και Πατρών Κωνσταντίνο (που έκανε και τον πρόεδρο).

[5] Ορίστε τι γράφει φιλο-χουντική «παπδοπουλική» ιστοσελίδα: «… Η Επαναστατική Κυβέρνησις της 21ης Απριλίου 1967, εισήγαγεν Αναγκαστικόν Νόμον, δι’ ού εθεσπίζετο το 80ον έτος ως όριον ηλικίας διά τον προκαθήμενον της Εκκλησίας. Εις εφαρμογήν τούτου, εθωρήθη ότι ο τότε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος απεχώρησεν αυτομάτως της θέσεώς του, και ούτω ο Αρχιεπισκοπικός Θρόνος εκηρύχθη εν χηρεία τον Μάιον του 1967. Συγκροτηθείσα επταμελής αριστίνδην Ιερά Σύνοδος, εξέλεξε τον Καθηγητήν του Πανεπιστημίου και πρωθιερέαν των Ανακτόρων Ιερώνυμον (Κοτσώνην) ως νέον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος… »,

http://www.geocities.com/Pentagon/Base/4343/biograf.htm.

[6]2.  01/06/1967: Εκλογή Φωκίδος Χρυσοστόμου (από Κερνίτσης). [Εκκλησία της Ελλάδος].

3.  07/06/1967: Χειροτονία Σιδηροκάστρου Ιωάννου. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

4. 08/06/1967: Χειροτονία Αλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

5.  08/06/1967: Χειροτονία Θηβών Νικοδήμου. [Εκκλησία της Ελλάδος].

6. 11/06/1967: Χειροτονία Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανού. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

7. 20/06/1967: Εκλογή Νικαίας Γεωργίου (από Τριμυθούντος). [Εκκλησία της Ελλάδος].

08.  25/06/1967: Χειροτονία Εδέσσης Καλλινίκου. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

9.  25/06/1967: Χειροτονία Φλωρίνης Αυγουστίνου. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

10.  25/06/1967: Χειροτονία Χίου Χρυσοστόμου. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

11.  25/06/1967: Χειροτονία Περιστεράς Ηλία. [Εκκλησία της Ελλάδος].

12.  26/06/1967: Χειροτονία Λαγκαδά Σπυρίδωνος. [Εκκλησία της Ελλάδος – Νέες Χώρες].

13. 26/06/1967: Χειροτονία Κερκύρας Πολυκάρπου. [Εκκλησία της Ελλάδος].

14. 26/06/1967: Χειροτονία Ύδρας Ιεροθέου. [Εκκλησία της Ελλάδος].

15. 27/06/1967: Χειροτονία Ζακύνθου Αποστόλου. [Εκκλησία της Ελλάδος].

[7] 16. 17/09/1967: Χειροτονία Βρεσθένης Δημητρίου. [Εκκλησία της Ελλάδος], τώρα Αρχιεπισκόπου Αμερικής και υποψήφιου για την Εκκλησία της Ελλάδος μετά την κοίμηση του μακ. Σεραφείμ (Τίκα).

[8] Εδέσης καλλίνικος, σε κενή θέση, βλ. Σεβ. Ναυπάκτου Ιεροθέου:

http://www.pelagia.org/htm/b30.e.kosmima_tis_ekklisias.02.htm.

[9] Αναφέρω τον πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνο (Καντιώτη) που μαζί με τον μακ. Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, μακ. Κορίνθου Παντελεήμονα για την απόσχιση της Εκκλησίας της Ελλάδος από το Οικ. Πατριαρχείο!

[10] Χρ. Γιανναράς, 03-02-08: «…Έτσι, όταν η δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967 συγκροτεί «αριστίνδην» σύνοδο επισκόπων, η οποία εκλέγει αρχιεπίσκοπο Αθηνών το κορυφαίο στέλεχος των ευσεβιστικών οργανώσεων Ιερώνυμο Κοτσώνη και ο Ιερώνυμος επιχειρεί σαρωτική «ηθική κάθαρση» του επισκοπικού σώματος, ό,τι και αν λέμε για λόγους «αντιστασιακούς» εκ των υστέρων, το γενικό αίσθημα λαϊκής ανακούφισης ήταν περισσότερο και από έκδηλο…»,

http://giannaras.wordpress.com/2008/02/03/03-02-08/.

Θεωρώ ότι η άποψη αυτή είναι σχετικά ορθή ως διαπίστωση, αφού στις πόλεις η ευσεβιστική θεολογία ήταν κυρίαρχη. Λόγω της κυριαρχίας των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, οι οποίες ταυτόχρονα είχαν άκρως συντηρητικές μέχρι και ακροδεξιές απόψεις. Όμως είναι άλλο πράγμα η αντίσταση που έγινε αργότερα και φυσικό άλλο πράγμα ο σχεδιασμός της «Παπαδοπουλικής» χούντας!

[11] ΠΗΓΗ: (ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ) ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Ο Αρχιεπίσκοπος που νίκησε τα γεγονότα, Δημοσιογραφικό οδοιπορικό στην αρχιεπισκοπία Σεραφείμ για συγκρίσεις με την αρχιεπισκοπία Χριστόδουλου, Γράφει ο Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ,http://www.kalami.net/2005/arthra/serafeim.html.

[12] Είναι όμως τελείως διαφορετικά τα πράγματα από τη χούντα του Ιωαννίδη. Αυτή «έφερε» την προδοσία τςη Κύπρου και έδωσε την αφορμή για την τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου, που φυσικά οδήγησε και στην κατάρρευση της επτάχρονης τυρρανίας…

[13] Στις 28-3-2-1974, λόγω αποδοχής της κανονικότητας και της νέας κανονικής τάξης, οι Μητροπολίτες Φωκίδος, Θηβών και Λεβαδείας, Χίου, Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, Λευκάδος και Ιθάκης, Καρυστίας και Σκύρου, Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως,  Νικαίας, Λαγκαδά, Φλωρίνης, Δρυϊνουπόλεως-Πωγωνιανής και Κονίτσης, Εδέσης και Πέλλης, Κερκύρας και Παξών, Βεροίας και Ναούσης, Ηλείας και Σπάρτης. Τιμής ένεκεν πρώτος ο Φλωρίνης Αυγουστίνος για τους αγώνες του. 12 όμως μητροπολίτες αρνήθηκαν την κανονική ταξη και έχασαν τις θέσεις τους. Κάποιοι απ’ αυτούς αργότερα άλαξαν γνώμη και τοποθετήθηκαν σε νεές Μητροπόλεις (Κιλκισίου Απόστολος). Ο μόνος εν ζωή από τους 12 είναι ο σε ακοινωνησία πρώην Μεγαρίδος Νικόδημος.

Στη συνέχεια του 1974  εκλέχτηκαν 22 Μητροπολίτες, ανάμεσά τους και ο (ως Δημητριάδος) μακ. Χριστόδουλος (Παρασκευαΐδης). Από το 1975 έως το 1981 εκλέχτηκαν άλλοι 13, ανάμεσα στους οποίους και ο από Θηβών νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Λιάπης).

Το είδαμε εδώ

[14] ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 28/05/2001, Η συγγνώμη της Εκκλησίας για την Επταετία,

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=28.05.2001,id=22595644.

[15]ΠΗΓΗ: Οι σχέσεις εξουσίας – Εκκλησίας υπό το φως της φιλοσοφίας της θρησκείας, Δ.Φ. Παναγιώτη Ν. Πανταζάκου,

http://www.kostasbeys.gr/articles.php?s=3&mid=1096&mnu=1&id=23172

ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ....

Ο Παναγιότατος Πάπας αποφάνθηκε πως κάποια απ' τα λεγόμενα του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών για την προεδρεία των ΗΠΑ κ. Μπραμ, «δεν είναι και τόσο χριστιανικά». Και ο Πρεσβυτεριανός κ. Μπραμ του απάντησε ανάλογα.

Μπαίνει όμως το εύλογο ερώτημα για όλους εμάς τους, λεγόμενους, χριστιανούς, που σε πολλούς τομείς πραγματοποιήσαμε ολική ανατροπή του χριστιανισμού: Πόσο άραγε χριστιανοί μπορεί να είμαστε; Και ας περιοριστούμε, στην προκειμένη περίπτωση, στον τομέα διοίκησης, αρχίζοντας απ' τους άγιους ποντίφηκες! Μήπως το περί του «αλαθήτου» δόγμα δεν συνιστά εξωφρενική «ύβρη» σε βάρος του μόνο αλάθητου Θεού; Ή ο περί «πρωτείου» ισχυρισμός δεν αποτελεί εκ βάθρων ανατροπή του ευαγγελικού πνεύματος( Ματθαίου: Κ: 25-28, κλπ )! Κι ακόμη το ακατανόητο γεγονός ότι σε αντίθεση με το παράδειγμα του Χριστού που επέλεξε ως βάση για την οικοδόμηση της Εκκλησίας του τον έγγαμο Απόστολο Πέτρο έχουν επιβάλει στον κλήρο το απάνθρωπο καθεστώς της καθολικής αγαμίας! Πράγμα που εξάλλου βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με την μακραίωνη παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας, οπότε γινόταν αδιακρίτως επιλογή μεταξύ εγγάμων και αγάμων. Με βάση τη σοφία και την αγιότητά τους και όχι τόσα άλλα μετέπειτα αφύσικα και αμφισβητούμενα κριτήρια.

Και ενώ στην Παπική Εκκλησία επεβλήθη η αγαμία ως υποχρεωτικό μέτρο για τους κληρικούς όλων των βαθμίδων, στην Ορθόδοξη περιορίστηκε μόνο στους επισκόπους. Είναι δε χαρακτηριστικό, στην προκειμένη περίπτωση, το παράδειγμα του διαπρεπούς ιεράρχη της ΚυρήνηςΣυνεσίου. Ο οποίος στο απάνθρωπο μέτρο της αγαμίας, που τότε άρχισε να εφαρμόζεται, απάντησε ότι θα γινόταν επίσκοπος μόνο, αν διατηρούσε τη σύζυγό του. Για να αναγκαστούν να δεχτούν τον όρο του, δεδομένης της μεγάλης του αρετής και σοφίας. Τελικά όμως η συνήθης πλειοψηφία των αγάμων κατόρθωσε να επιβάλει στην Ορθόδοξη Εκκλησία το μέτρο αυτό, που διαχρονικά αποδείχτηκε πηγή πολλών δεινών. Μεταξύ των οποίων το μέγιστο φαίνεται να είναι το σκάνδαλο της δεσποτοκρατίας, που αποτελεί το αντίστοιχο του παπικού αλάθητου και πρωτείου. Γιατί μπορεί να μην ομιλούν περί αυτών αλλά τα εκφράζουν με το βίο και την πολιτεία τους. Σε σχέση και με το λαϊκό στοιχείο της Εκκλησίας αλλά προπάντων τους υπόλοιπους κληρικούς.

Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι η αποξένωση του λαού από την Εκκλησία. Δεδομένου ότι τον έχουν βάλει τελεσίδικα στο περιθώριο. Και ποτέ δεν τον ρωτάνε για το παραμικρό. Ή μήπωςακούσατε να ζητούν τη συγκατάθεσή του, όταν θέλουν να εκλέξουν παπάδες, επισκόπους ή αρχιεπισκόπους; Τον κολακεύουν μόνο, οσάκις θέλουν να αποσπάσουν τον οβολό του!

Αλίμονο δε στον κληρικό, που θα τολμήσει να διαφωνήσει με τις συχνά ανόητες και άδικες αποφάσεις τους. Που μπορεί να βρίσκονται σε αντίθεση, όχι μόνο προς τους νόμους της Πολιτείας, αλλά και το νόμο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης του Ευαγγελίου. Διότι σαν άλλοι σουλτάνοι Ερντογάν νόμος είναι-λένε- η υπογραφή τους! Ενώ παράλληλα μοιράζουν σαν τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Νταβούτογλου τριαντάφυλλα αγαπολογίας . Και βέβαια είναι δικτυωμένοι με διάφορα ΜΜΕ. Έτσι ώστε να κρύβουν τ' αγκάθια τους, για να μπορούν να κάνουν ο, τι θέλουν και εντούτοις να βρίσκονται στο απυρόβλητο και μάλιστα να διαφημίζονται και ως άγιοι.

Βέβαια το Ευαγγέλιο μακαρίζει όσους επιλέγουν να μένουν άγαμοι, προκειμένου να υπηρετήσουν το έργο της Βασιλείας του Θεού ( Ματθαίου: 19: 12). Αν όμως δενδιαθέτουν το χάρισμα της αγαμίαςκαι μάλιστα ελαύνονται από αλλότρια πάθη (φιλοδοξία, φιλαργυρία, εξουσιομανία, κλπ), καταντούν πηγή δυστυχίας και για τους εαυτούς τους και τους συνανθρώπους τους. Γιατί η φύση, που νομίζουμε ότι μπορούμε να τη στραγγαλίσουμε εκδικείται ποικιλοτρόπως. Με αποτέλεσμα, όχι μόνο να μας εκτρέπει σε διάφορες αφύσικες καταστάσεις, αλλά και να υπαγορεύει συχνά σαδιστική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους.

Συμπεριφορά, που στην προκειμένη περίπτωση, εκδηλώνεται ιδιαίτερα σε βάρος των άμεσα εξαρτωμένων από τους εκπροσώπους της δεσποτοκρατίας. Με πρώτα θύματα τους έγγαμους ιερείς. Είναι δε χαρακτηριστικός ο τρόπος, που χρησιμοποιούν συχνά, προκειμένου να κουρελιάσουν την αξιοπρέπειά του έγγαμου παπά και να τον εξαναγκάσουν να σκύψει και να φιλήσει την παντούφλα του ετσιθελισμού τους: «Λυπήσου, του λένε, τα παιδάκια σου»!.

Αλλά και απέναντι στους άγαμους δεν είναι η συμπεριφορά τους λιγότερο καταπιεστική. Κάποιοι απ' τους ιδιαίτερα δραστήριους άγαμους ιερείς κατορθώνουν να δημιουργήσουν αξιόλογα πνευματικά ιδρύματα ή μοναστήρια και μοναστικές αδελφότητες. Ε, λοιπόν κάποιοι τσιφλικάδες δεσποτάδες φτάνουν στο κατάντημα να διαλύον τα μοναστήρια και να αλυσοδένουν τους ναούς των πνευματικών ιδρυμάτων. Καταστρέφοντας έτσι τις τόσο αναγκαίες στην ατέλειωτη ερημιά της εποχής μας πνευματικές αυτές οάσεις.

Μπορεί οι διωκόμενοι κληρικοί να προσφύγουν στην κοσμική δικαιοσύνη. Αν όμως οι δικαστές ανήκουν στα διαπλεκόμενα με τα παρεκκλησιαστικά παραδικαστικά κυκλώματα δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους. Κι αν ακόμη συναντήσουν Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες, και δικαιωθούν,το συνδικάτο του δεσποτικού αδελφάτου αρνείται συχνά να εφαρμόσει τις αποφάσεις.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Χριστός σε αντίθεση με όλους αυτούς οι οποίοι «φορτώνουν του ώμους κλήρου και λαού φορτία βαριά και πονηρά» (Ματθαίου; ΚΓ: 4) φωνάζει και λέει πως «ο ζυγός του είναι χρηστός και το φορτίο του ελαφρύ» (Ματθαίου: ΙΑ: 30). Και όμως αυτοί στο όνομα του Θεού της Αγάπης επιμένουν να ποδοπατούν κάθε έννοια αγάπης και δικαιοσύνης

Λέγεται πως τον Ιούνιο στην Κρήτη συνέρχεται μετά από πολλούς αιώνες Πανορθόδοξη Σύνοδος. Η οποία θα έπρεπε να δώσει πρωταρχική σημασία στα πυορροούντα αυτά σε βάρος της Εκκλησίας σκάνδαλα. Πώς όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν η εκκλησιαστική διοίκηση, αντί να εκκλησιαστικοποιείται , ρέπει ολοένα και περισσότερο-σ' Ανατολή και Δύση-προς τον δεσποτισμό και τον ολοκληρωτισμό!.

πηγή

Ευλογούμε τις στρατηγικές ΔΟΥΛΕΙΑΣ και θρηνούμε «ανθρωπιστικά» για τους δούλους…

 
Πολιτική και εκκλησιαστική Εξουσία: 
«Ανθρωπιστικές» κορυφές… 
Ο Αρχιεπίσκοπος και χωρίς σταυρό!!!
Η δόλια «ανθρωπιστική» υποκρισία συνίσταται σε τούτο: Στον τεμαχισμό και ανεξαρτητοποίηση εκείνων των διαδικασιών της παγκοσμιοποίησης που προωθούν και θεμελιώνουν ένα καθεστώς νέας δουλείας. Οι «ανθρωπιστές», ιδιαίτερα εκείνοι της «αριστεράς», μένουν, με φλύαρες ηθικολογίες, προσκολλημένοι στα συμπτώματα της διαλεκτικής του εφιάλτη της Παγκοσμιοποίησης (στην τραγωδία των «προσφύγων» και των λαθρομεταναστών) και κλείνουν πεισματικά τα μάτια στις στρατηγικές και τις ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ που γεννούν την «τραγωδία» των συμπτωμάτων.

Στην καλύτερη περίπτωση ξοφλούν με το πρόβλημα με μια γενική και αφηρημένη αναφορά και καταδίκη του ιμπεριαλισμού και των πολέμων που προωθεί… 

Ο ιμπεριαλισμός, λοιπόν, και οι πόλεμοι φέρουν την ευθύνη των γιγάντιων «προσφυγικών» ροών, του λαθρομεταναστευτικού δράματος:Πολύ βολική απάντηση, η οποία μας απαλλάσσει από κάθε συγκεκριμένη ανάλυση του συγκεκριμένου ζητήματος και στο συγκεκριμένο χρόνο και χώρο. 

Όταν δεν θέλει να πεις ΤΙΠΟΤΑ, όταν αντίθετα επιδιώκεις να αποκρύψεις τις συγκεκριμένες στρατηγικές και τις συγκεκριμένες ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ του καπιταλιστικού ολέθρου ΚΑΙ προπαντός όταν δεν θέλεις να κάνεις ΤΙΠΟΤΑ, τότε πάντα καταφεύγεις στη γενική και αφηρημένη καταδίκη του καπιταλισμού… 

Η γνωστή «αριστερή» και κουέδικη συνταγή της απραξίας, της μοιρολατρίας και της συγκάλυψης των ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ εγκλημάτων της πλανητικής εξουσίας και των ανδρεικέλων τους σε κάθε χώρα… 

Με τέτοιες γενικές αφαιρέσεις στα συγκεκριμένο ζήτημα(«προσφυγικό», «μεταναστευτικό» κ.λπ) συγκαλύπτουμε και παρασιωπούμε τις συγκεκριμένες κτηνώδεις στρατηγικές και απάνθρωπες πρακτικές της Παγκοσμιοποίησης και των πλανητικών κέντρων εξουσίας (Νέα Τάξη): Τις ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ εκείνες που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ κατασκευάζουν και επιβάλουν ένα καθεστώς νέας ΔΟΥΛΕΙΑΣ. 

Χύνουμε «ανθρωπιστικά» δάκρυα, από κοινού με τους μαφιόζους της Νέας Τάξης, για το δράμα των «προσφύγων», αλλά αποκόβουμε αυτό το δράμα από τις ΚΤΗΝΩΔΕΙΣ διαδικασίες και πρακτικές που οδηγούν σ’ αυτό το δράμα. 

ΑΦΑΝΙΖΟΥΜΕ αυτές τις ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ διαδικασίες και τις συνειδητές στρατηγικές… 

Το χειρότερο: Τις ευλογούμε. Ευλογούμε, δηλαδή τη στρατηγική της Παγκοσμιοποίησης, αυτή των «ανοικτών συνόρων», ευλογούμε τις οργανωμένες, δουλεμπορικές επιχειρήσεις των μαζικών εισαγωγών και λαθρομεταναστευτικών εισβολών… 
Ευλογούμε τα απάνθρωπα σχέδια και τις κτηνώδεις στρατηγικές των πλανητικών κέντρων εξουσίας, και χύνουμε «ανθρωπιστικά» δάκρυα για το «προϊόν» όλων αυτών: Τη μετατροπή των ανθρώπων σε υποζύγια, σε δούλους. 
Θρηνούμε για του δούλους, αλλά ευλογούμε τις διαδικασίες και τις πρακτικές των κτηνάνθρωπων της πλανητικής εξουσίας που κατασκευάζουν δούλους. 

Τέτοια είναι η δολιότητα και η υποκρισία της «αριστερής» φιλανθρωπίας και του κάλπικου «ανθρωπισμού»: Δάκρυα για τα θύματα, αλλά οι θύτες, τα σχέδια, οι πράξεις και οι στρατηγικές της νέας δουλείας, στο ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ (μόνο γενικές λεκτικές καταδίκες του καπιταλισμού που δεν λένε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ και προπαντός δεν ΚΑΝΟΥΝ τίποτα). 

Ο «ανθρωπισμός», όμως, που μένει στη φλούδα εξαφανίζει τον καρπό. Αποκρύπτει τα ΟΥΣΙΩΔΗ… 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ: 

α). Αποκρύπτει ότι η ΚΕΝΤΡΙΚΗ στρατηγική της εργοδοσίας είναι η άλωση του πλαισίου των εργατικών σχέσεων, ενός πλαισίου που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι μέσα από πολύχρονους, αιματηρούς αγώνες. 

Αποκρύπτει ότι η ΕΠΙΒΟΛΗ ενός καθεστώτος μαύρης εργασίας, δηλαδή δουλοκτητικού, αποτελεί στρατηγική συνιστώσα του πλανητικού φασισμού, της Νέας Τάξης. Μια στρατηγική, βάναυσα και πολύχρονα, εφαρμοσμένη στη χώρας μας: Από την εποχή που οι εισαγόμενες στρατιές αλλοδαπών δούλων πήραν επιδημικές διαστάσεις (ιδιαίτερα από την περίοδο του σημιτικού «εκσυγχρονισμού). 

Ο αφετηριακός, συνεπώς, παράγοντας που προώθησε την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, συνακόλουθα και την προώθηση των δουλοκτητικών σχέσεων (μαύρη εργασία) είναι η λαθρομετανάστευση: Μια συνειδητή στρατηγική της εργοδοσίας, μια στρατηγική που ευλόγησαν ΟΛΑ τα «αριστερά» κόμματα και ύμνησαν οι «πόρνες» του καθεστώτος… 

β). Αποκρύπτεται, επίσης, τούτο: Ότι με εργαλείο το λαθρομεταναστευτικό (την εισαγόμενη δουλεία) καλλιεργήθηκε το γόνιμο έδαφος για την καταιγιστική εξάπλωση της εργοδοτικής ασυδοσίας και μοχθηρίας: Η μαύρη εργασία έγινε καθεστώς στον αγροτικό, επιχειρηματικό, μεταπρατικό, αλλά και βιομηχανικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. 

ΟΛΕΣ σχεδόν οι αγροτικές, μεταπρατικές επιχειρήσεις, καθώς και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών λειτουργούν δουλοκτητικά: Με βάση τη μαύρη εργασία. 

Αυτό το καθεστώς που υποβιβάζει τις σχέσεις εργασίας σε καθεστώς δουλείας, που προωθεί και εδραιώνει τη βαρβαρότητα της νέας δουλείας, οι «ανθρωπιστές» δεν το βλέπουν. Κλείνουν πεισματικά τα μάτια, ακριβώς για να μην έρθει στην επιφάνεια η στρατηγική της εισαγόμενης δουλείας που στήριξαν, νομιμοποίησαν και ύμνησαν, και συνεχίζουν ακόμα… 

Είχαμε επισημάνει παλιά ότι το πρότυπο της νέας δουλείας είναι η Μανωλάδα. Ότι επιδιώκουν να μετατρέψουν όλη την Ελλάδα σε Μανωλάδα. 

Διαβάστε τα σχετικά κείμενα: 

α). Μανωλάδα: Το μακάβριο σύμπτωμα της εισαγόμενης δουλείας… 

β). Τα δάκρυα της βροντώδους υποκρισίας για τη Μανωλάδα 

Βρίσκονται ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7414 

Διαβάστε και για το «δίκαιο» των δουλοκτητών, την αθώωση των μπράβων, εδώ: 

http://resaltomag.blogspot.gr/2014/08/blog-post_13.html 

Σήμερα, η «αριστερή» κυβέρνηση έρχεται για να μετατρέψει ΟΛΗ την Ελλάδα σε Μανωλάδα. 

Παράλληλα, όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο κείμενό μας, τα «αριστερά» ανδρείκελα, μετατρέπουν την Ελλάδα και σε «εργαστήριο» κατασκευής δούλων και χειραγώγησής τους, σε μια αποθήκη διακίνησης δούλων στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

 Διαβάστε και εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10170

πηγή

Ἡ «ἁγιοκατάταξη» τοῦ Κυριάκου καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου! Τὸ who is who τοῦ νέου προέδρου τῆς ΝΔ καὶ ἡ νέα γκάφα τοῦ σιωπηλοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Γράφει ὁ Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης

Συγγραφέας-ἀρθρογράφος

Στὶς 10 Ἰανουαρίου τὸ ἀντιεκκλησιαστικὸ κόμμα τῆς ΝΔ, ὅπως στὴν πράξη ἀποδεικνύεται, ἔκανε ἀκόμη ἕνα βῆμα ἐνάντια στὴν Ὀρθοδοξία. Ἐξέλεξε ὡς ἀρχηγὸ της τὸν νεαρὸ γόνο τῆς γνωστῆς οἰκογένειας Μητσοτάκη, τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος ὡς ὑποψήφιος ἀκόμη ἀρχηγὸς τοῦ κόμματος ἔδωσε τὸ στίγμα τῆς πολιτικῆς ποὺ πρόκειται νὰ ἀκολουθήσει, τασσόμενος ἀνοικτὰ καὶ ἀπροκάλυπτα ὑπὲρ τοῦ συμφώνου συμβίωσης γιὰ τοὺς κίναιδους, τὸ ὁποῖο τελικά καὶ ψήφισε. Ἡ ψῆφος του στὴν ψυχασθένεια, ποὺ ἔγινε πλέον νόμος τοῦ κράτους, κατὰ τὴν ταπεινὴ μας ἄποψη ἀποτέλεσε μήνυμα ὑποταγῆς στὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὰ σχέδια τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας... Βέβαια γιὰ νὰ λέμε τὰ σύκα-σύκα καὶ τὴ σκάφη –σκάφη καὶ ὁ ἀθυρόστομος συνυποψήφιος του γιὰ τὴν ἀρχηγία Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ἂν καὶ φρόντισε νὰ εἶναι ἀπών γιὰ εὐνόητους λόγους ἀπὸ τὴν ψηφοφορία, ἐτάχθη ἀναφανδὸν μὲ δήλωσή του ὑπὲρ τοῦ νόμου...

Εἰλικρινὰ δὲν θὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ ὄχι μόνο κατρακύλα τῶν συγκεκριμένων πολιτικῶν ταγῶν, ἀφοῦ εἶναι πλέον ἐμφανὲς ὅτι ποδοπατοῦν χριστιανικὲς ἀξίες καὶ παραδόσεις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ εἶναι ἀρεστοὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν αἰχμαλωτίσει τὴν Ἑλλάδα! Στοὺς δυνάστες δανειστὲς δηλαδή, ποὺ ἔχουν ἐπιβάλλει στὴν εὐλογημένη αὐτὴ χώρα μία πρωτοφανῆ ἰδιότυπη σκλαβιὰ μέσα ἀπὸ σειρὰ μνημονίων καὶ ἀντισυνταγματικῶν ἀποφάσεων. Γιατί εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι ἄθεοι, ἀλαζόνες καὶ προπαντὸς ὑποκριτὲς συνθέτουν τὴν πλειονότητα τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων μας, οἱ ὁποῖοι συνειδητὰ καὶ χωρὶς τὸ παραμικρὸ ἴχνος αἰδοῦς κατάντησαν τὸ σύνταγμα τῆς χώρας ἁπλὸ κουρελόχαρτο! Ἔχουν συνειδητὰ ἐπιλέξει γιὰ νὰ κυβερνοῦν ἀντὶ τῆς Δημοκρατίας μία στυγνὴ Δικτατορία, μία πρωτοφανῆ νέα τυραννία προκειμένου νὰ διατηρηθοῦν στὴν ἐξουσία, ὅπως αὐτὴ φυσικὰ ὁρίζεται ἀπὸ τοὺς μεγαλοτραπεζίτες, τοὺς σιωνιστὲς μεγιστάνες τοῦ πλούτου καὶ τὰ φερέφωνα αὐτῶν στὶς εὐρωπαϊκὲς κυβερνήσεις καὶ στὶς Βρυξέλλες.

Δὲν θὰ ἀσχολούμαστε λοιπὸν μὲ τοὺς κατὰ κοινὴ ὁμολογία «ἀναίσχυντους» πολιτικοὺς ἄνδρες, σύμφωνα πάντα μὲ τὸν Αἴσωπο καὶ τὸν Ἡσίοδο, ἐὰν αὐτοὶ δὲν ἐπεδίωκαν κατὰ τὴ συνήθη πάγια τακτική τους νὰ ἐμπλέξουν καὶ νὰ παρασύρουν στὴν πολιτικὴ τους διαδρομὴ ἀνύποπτους χριστιανοὺς πολίτες καὶ δὴ καὶ θρησκευτικοὺς ταγούς... Γιατί ἀκολουθώντας τὴν ἴδια πολιτικὴ τοῦ ἄθεου, ἄπειρου νεαροῦ πρωθυπουργοῦ Ἀλ. Τσίπρα, ὁ φιλόδοξος καὶ συνάμα ἀδίστακτος «μεταρρυθμιστής» δῆθεν «προοδευτικὸς» νέος πρόεδρος τῆς ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου νὰ ἰσορροπήσει τὶς καταστάσεις καὶ νὰ ρίξει στάχτη στὰ μάτια τῶν θρησκευόμενων κυρίως ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἐπισκέφτηκε ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογὴ του τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο. Κι ἐκεῖνος ὄχι μόνο δὲν τοῦ ἔκλεισε τὴν πόρτα, ὅπως ὀρθὰ θὰ ἔκανε ἕνας συνειδητὰ πιστὸς θρησκευτικὸς ἡγέτης, λόγω τῆς ἐχθρικῆς στάσης τοῦ νεαροῦ Κυριάκου, ἔναντι τῶν εὐαγγελικῶν διδαχῶν καὶ τῶν παραδόσεων τοῦ τόπου μας, ἔναντι δηλαδὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ τοῦ ἄνοιξε τὶς ἀγκάλες του καὶ τὸν ὑποδέχθηκε μὲ φιλιὰ καὶ ἀπαράδεκτες φαρισαϊκὲς φιλοφρονήσεις. Βέβαια θὰ μοῦ πεῖτε οἱ περισσότεροι ἡ πόρτα τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλει καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἀνοικτὴ σ’ ὅλους ἀνεξαιρέτως. Κι ὅμως, ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος συνειδητὰ λειτουργεῖ μὲ διακρίσεις. Δέχεται ἄθεους, ὑποκριτὲς καὶ ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καὶ κλείνει τὴν πόρτα λ.χ. στὰ στελέχη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Διαφωνεῖ ἀνοικτὰ μὲ τὴν πολιτική τους, ὑποστηρίζει. Λογικὸ ἀκούγεται. Ὡστόσο, ἐνῶ διαφωνεῖ μὲ τοὺς συγκεκριμένους φαίνεται νὰ συμφωνεῖ μὲ τοὺς ἄθεους καὶ λοιποὺς χριστομάχους! Κι αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ ὑποκριτικό. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη μακαριώτατε ἀπὸ συνεργασίες μὲ τὰ ὄργανα τοῦ σκότους ἀνεξαρτήτως τῆς οἱανδήποτε ἰδεολογίας τους.  Ἐκτὸς κι ἂν παρασκηνιακὰ συν-ἐργάζεται... καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τὸ ἀγνοεῖ!

Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ καλός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος ἀντὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἐπανάστασης ἐπέλεξε νὰ κλείσει ἑρμητικὰ τὸ στόμα του ἔναντι τῆς ἀπαράδεκτης πολιτικῆς ἐπιλογῆς μετατροπῆς τῆς Ἑλλάδας σὲ Σόδομα καὶ Γόμορρα ἀγνοοῦσε τί ἐστὶ Κυριάκος Μητσοτάκης κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπο ποὺ ἀγνοοῦσε τί ἐστὶ Ἀλέξης Τσίπρας, Προκόπης Παυλόπουλος, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, Σταῦρος Θεοδωράκης, Βασίλης Λεβέντης κ.ο.κ. Γι’ αὐτὸ κι ἀποφασίσαμε νὰ τοῦ θυμίσουμε τὸ WHO is WHO τοῦ νέου προέδρου τῆς ΝΔ.

Καλὸ ὅμως εἶναι, πρὶν ἀναφερθοῦμε στὸν νέο πρόεδρο τῆς ΝΔ, νὰ ἀσχοληθοῦμε λίγο καὶ μὲ τὸ «φυσικὸ» ἀρχηγό της, τὸν ὑποτιθέμενο ὡς ἐγγυητὴ τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν καὶ παραδόσεων τοῦ τόπου, τὸν ἄνθρωπο ποὺ ὄχι μόνο ὑπέγραψε ὅτι διαφωνεῖ μὲ τὴν ἀπάλειψη τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὶς ταυτότητες ἀλλὰ καὶ ὑποσχέθηκε –χωρὶς τελικὰ νὰ ὑλοποιήσει τὴν ὑπόσχεσή του- ὅτι ὡς πρωθυπουργὸς θὰ ἐπανέφερε τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στὶς ταυτότητες. Τὸν σιωπηλὸ σήμερα Κώστα Καραμανλῆ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο συγκαλύπτει τοὺς διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ὀρθόδοξης πίστης ἀλλὰ παραμένει προκλητικὰ ἀμετανόητος. Ἔχει τὰ αὐτιὰ του κλειστὰ (βουλωμένα) μὲ βουλοκέρι καὶ τὴν καρδιὰ του «κλειδωμένη» στὰ πάθη του. Τὸ μόνο ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ ὑστεροφημία του καὶ ἡ δικαίωση τῶν πολιτικῶν πεπραγμένων του. Ἀρκεῖ ὅμως αὐτὸ κ. Καραμανλῆ; Ἀγνοεῖ ὡς φαίνεται ὅτι ὁ κατήφορος δὲν ἔχει τέλος, ὅταν γυρίζει τὴν πλάτη στὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν ἡ λαθεμένη πολιτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖ γίνεται παιχνίδι παραγωγῆς ψευδαισθήσεων. Ἡ νομιμοποίηση τῆς ΑΘΕΪΑΣ καὶ τῆς λωποδυσίας γίνεται ΣΗΜΑΙΑ ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ ἐκεῖνος σὰν βοῦρλο παρακολουθεῖ τὸ ἔγκλημα; Γιατί; Δὲν γνωρίζει ὅτι ὅλο αὐτὸ εἶναι μία ἐθνικὴ καταστροφὴ σὲ καιρὸ «εἰρήνης»; Τὰ γράφουμε αὐτὰ λόγω τῆς στάσης ποὺ ἐπέδειξε στὸ παρελθὸν ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ἦταν εἰλικρινὴς καὶ ὄχι ὑποκριτική... Ἀγνοεῖς ἀγαπητέ μου πρόεδρε ὅτι στὴν πολιτικὴ ζωὴ τοῦ τόπου ὑπάρχουν οἱ μεγάλοι ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ μικροί. Ἐσὺ τελικὰ τὰ τελευταῖα τουλάχιστον χρόνια ἀποδεικνύεις στὴν πράξη ὅτι ἀνήκεις στοὺς δεύτερους. Κρίμα. 

Καὶ ἐρχόμαστε τώρα στὸν Κυριάκο Μητσοτάκη, τὸν γόνο μίας ἀπὸ τὶς πιὸ σημαντικὲς στὰ πολιτικὰ δρώμενα οἰκογένειες τοῦ τόπου. Ὁ νεαρὸς Κυριάκος βίωσε τὴν πολιτικὴ ἀπὸ τὰ γεννοφάσκια του. Ἂν καὶ εἶναι νέος στὴν ἡλικία οὐσιαστικὰ εἶναι ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ παλαιοῦ καὶ φθαρμένου συστήματος διαπλοκῆς ποὺ τόσα δεινὰ ἔχει ἐπιφέρει στὴν πατρίδα καὶ στοὺς πολίτες της. Κατόρθωσε νὰ συνασπίσει ΟΛΑ τὰ διαπλεκόμενα μέσα καὶ νὰ δημιουργήσει ἑτερόκλητες συμμαχίες. Εἶναι περίεργο (;) ἕνα σύστημα ἀνομίας ποὺ μοιάζει μὲ βουστάσιο (στάβλος βοοειδῶν) νὰ προσπαθεῖ νὰ ἀναδείξει τὶς ἀνύπαρκτες ἀρετὲς τοῦ νέου προέδρου τῆς ΝΔ. Φιλοτεχνοῦν γιὰ τὸν Κυριάκο τὴν εἰκόνα ἑνὸς «ΑΓΙΟΥ» πολιτικοῦ!!!  Ἴσως αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἐπιστρατεύτηκε ἀπὸ τὸ παρασκηνιακὸ αὐτὸ σύστημα τῆς ἀνομίας καὶ τῆς διαπλοκῆς καὶ ὁ καλός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος γιὰ νὰ τὸν εὐλογήσει!!! Κατόπιν αὐτῆς τῆς εὐλογίας τὸ μόνο ποὺ μένει εἶναι ἡ ἐπίσημη ἁγιοκατάταξή του!!!

Ποιὸς ὅμως εἶναι τελικὰ ὁ νέος πρόεδρος τῆς ΝΔ; Εἶναι ἕνας σκληρὸς καὶ ἀνελέητος μεταρρυθμιστὴς χωρὶς «ἀνθρώπινο» πρόσωπο. Ἕνα βουτυρόπαιδο, ποὺ ἀντὶ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν βουτυροκομία, νὰ γίνει δηλαδὴ βουτυροκόμος, ἀσχολήθηκε τελικὰ μὲ παράγγελμα τοῦ πατέρα του, μὲ τὴν πολιτική. Νεοφιλελεύθερος μὲ στενὲς σχέσεις μὲ τὶς ΗΠΑ καὶ τὸ Ἰσραὴλ καὶ τοὺς Γερμανοὺς τῆς Ἀ. Μέρκελ καὶ τοῦ Β. Σόϊμπλε. Πειθήνιο ὄργανο καὶ ὑποτακτικός, τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας. Ἀλήθεια πολὺ θὰ ἤθελα νὰ ξέρω τί γνώμη ἔχει γιὰ τοὺς τέκτονες καὶ τὸν τεκτονισμό. Θετικὴ ἢ ἀρνητική;

Ὁ κοινωνικὸς κανιβαλισμὸς θὰ εἶναι τὸ σῆμα κατατεθὲν τῆς πολιτικῆς τῆς ΝΔ, ὅσο διαρκεῖ ἡ ἀρχηγία τοῦ Κ. Μητσοτάκη. Ὅμως ἡ ξένη καὶ ἐγχώρια διαπλοκὴ τὸν «ἑτοιμάζει» προσεκτικὰ γιὰ τὸ πρωθυπουργικὸ ἀξίωμα. Εἶναι ἕτοιμος ὁ «ἀνοικτομάτης» λεβέντης ἀνερυθρίαστα (δηλαδὴ χωρὶς νὰ κοκκινίζει ἀπὸ ντροπὴ) νὰ ὑπογράψει ὅσα μνημόνια ζητήσουν οἱ πάτρωνες. Ἀλλὰ θὰ μοῦ πεῖτε πὼς νὰ ἔχει ντροπὴ ἕνας κατ’ ἐξοχὴν «ἀναίσχυντος» σύμφωνα μὲ γνωστὸ μύθο τοῦ Αἰσώπου περὶ τῆς ΑΙΔΟΥΣ (ντροπῆς).

Ἐκεῖ ποὺ ξεπέρασε τὸν ἑαυτὸ του ὁ λεβέντης μας καὶ ἄφησε ἄφωνη τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία ἦταν στὸ ἐπίμαχο θέμα τοῦ Συμφώνου Συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων (ἑλληνιστὶ κίναιδων). Ὁ νεόκοπος πρόεδρος τῆς ΝΔ ἔσπευσε νὰ δώσει ξεκάθαρα τὸ στίγμα τῶν προθέσεών του. Πῆρε ἀμέσως θέση καὶ ὑπέγραψε ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ ντροπιαστικὸ σύμφωνο συμβίωσης πού ἔκανε δυστυχῶς τὴν ψυχασθένεια νόμο τοῦ κράτους! Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἄλλα ἔδειξε μία ἀνεξήγητη (;) μία ἄπρεπη καὶ ἀπαράδεκτη ΑΝΟΧΗ στοὺς πανηγυρισμοὺς καὶ στὰ καυτὰ φιλιὰ στὸ στόμα τῶν ΚΙΝΑΙΔΩΝ στὰ ΘΕΩΡΕΙΑ τῆς Βουλῆς!!! Δικαίωσε μὲ τὴ στάση του, καὶ ὅσους «ἀνωμάλους», ντυμένοι μὲ ΡΑΣΑ, φιλιόντουσαν παθιασμένα μπροστὰ στὸν Μητροπολιτικὸ ναό.

Ἔχω μία ἀπορία καλέ μου Κυριάκο: Σὲ ἀναπαύει, σὲ δικαιώνει, σὲ ἐκφράζει σὰν ἄνθρωπο καὶ σὰν πολιτικό, ὅλο αὐτὸ τὸ αἶσχος; Αὐτὴ εἶναι ἡ ΘΕΣΗ, ἡ ἐπίσημη θέση ἑνὸς δεξιοῦ κόμματος μὲ πατριωτικὲς ΡΙΖΕΣ καὶ ἀρχές, ὅπως θέλει καὶ ἐπιδιώκει νὰ φαίνεται ἡ ΝΔ; Ὅλα λοιπὸν τὰ ξεπουλᾶς χωρὶς ἴχνος ντροπῆς γιὰ τὶς ψήφους τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ γιὰ νὰ ἀναρριχηθεῖς στὴν ἐξουσία ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ κινοῦν τὰ νήματα κατὰ τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας (βλ. Στῦλος Ὀρθοδοξίας σελ 2-3 τεύχ. Δεκ.2015). Τί εἶναι ὅλο αὐτὸ τελικά; Πρόοδος, ἀλλαγή, μεταρρύθμιση, ἐξέλιξη, ἀνανέωση, νέο ξεκίνημα στὸ αὔριο; Δὲν ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι προκαλεῖς τὰ αἰσθήματα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν; Ὅτι προκαλεῖ ὀργὴ καὶ θυμηδία ἡ ἀνίερη καὶ ἀντιχριστιανικὴ στάση σου; Πιστεύεις ὅτι ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ σβηστοῦν μὲ μία ἁπλὴ ἐπίσκεψη στὸν βουβὸ καὶ ἐξυπηρετικὸ γιὰ τὸ σύστημα τῆς ἀνομίας Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο;

Ζοῦμε τελικὰ σ’ αὐτὸν τὸν τόπο μέσα σὲ ἕνα μεγάλο κλουβὶ ποὺ θυμίζει τσίρκο. Ἔγινε καὶ ἡ Βουλὴ τὸ κλουβὶ μὲ τὶς τρελές! Χάθηκε στὸ Κοινοβούλιο κάθε αἴσθηση ἀξιοπρέπειας. Ἡ σαχλαμάρα καὶ ἡ μπουρδολογία ἔγινε ΚΑΘΕΣΤΩΣ. ΟΙ ἀρνησιπάτριδες, οἱ ἄθεοι, οἱ ὑποκριτές, οἱ δῆθεν χριστιανοὶ ποδοπατοῦν, χωρὶς ἐνοχές, τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά τῆς φυλῆς μας. Τί ΝΟΗΜΑ ἔχει ΚΥΡΙΑΚΟ, ὅταν πηγαίνεις στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ γιὰ νὰ δεῖς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο ἢ στὴν ἐπαρχία καὶ σπεύδεις νὰ ἐπισκεφθεῖς τοὺς τοπικοὺς Μητροπολίτες; Γιατί τὸ κάνεις; Τί σκέφτεσαι ἄραγε ὅταν πηγαίνεις νὰ πάρεις τὴν εὐχή τους; Μήπως ἦρθε ἡ ὥρα νὰ κλείσουν οἱ Ἀρχιερεῖς τὶς πόρτες τους σὲ ΟΛΟΥΣ τοὺς ἄρχοντες, ποὺ ὑποκριτικά τούς ἐπισκέπτονται τάχα ἀπὸ σεβασμὸ καὶ ἐπὶ τῆς οὐσίας γιὰ τὰ παιχνίδια τῆς ἐξουσίας; (Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης ΠΑΥΛΟΣ, Στῦλος Ὀρθοδοξίας τεύχ. Δεκ. 2015 σελ 4). Παιχνίδια ἐξουσίας ἀχρείων πολιτικῶν ἀρχόντων μὲ «φόντο» τὰ μητροπολιτικὰ μέγαρα καὶ τὶς Μητροπόλεις. Ἐδῶ, τὰ πάντα χάνονται, καταστρέφονται, διαλύονται, τὸ σύμφωνο συμβίωσης τῶν κίναιδων εἶναι ἡ προτεραιότητά σας, πολιτικοὶ ταγοὶ τοῦ βασανισμένου τόπου; Λύσατε ὅλα τὰ θέματα, βρήκατε λύση στὰ ἄλυτα καθημερινὰ προβλήματά μας καὶ εἴπατε νὰ γίνετε «κουμπάροι» καὶ νὰ «παντρέψετε» τοὺς ἀνώμαλους; Προσπαθεῖτε νὰ ἐπιβάλλετε μὲ κάθε κόστος τὸ στραβὸ καὶ τὸ λάθος σὰν καλὸ καὶ συκοφαντεῖτε τὸ καλὸ σὰν ἐπικίνδυνο, σὰν ρατσιστικό, σὰν ...ἔγκλημα! Καὶ καλὰ ὁ πρωθυπουργὸς δηλώνει μὲ ἐντιμότητα, ὅτι εἶναι ΑΘΕΟΣ καὶ δὲν θέλει ἢ δὲν μπορεῖ οὔτε τὸν σταυρό του νὰ κάνει! Ἐσὺ ὅμως ΚΥΡΙΑΚΟ, τί εἶσαι τελικά; Εἶσαι ἢ δὲν εἶσαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός;

ΠΡΟΣΕΧΕ ΚΥΡΙΑΚΟ μου ἔχεις πέσει στὴν παγίδα ἀλλὰ δὲν βλέπεις γιατί ἔχεις μεθύσει ἀπὸ τὸ κρασὶ τοῦ προσωρινοῦ σου θριάμβου. Ἔχεις μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὸ κατάντημα τῆς πατρίδας. Ἀργότερα θὰ καταλάβεις τὸ ἔγκλημά σου ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀργά. Θὰ ἔχει πετάξει τὸ πουλάκι γιὰ ἄλλα μέρη καὶ ἄλλες ἀγκαλιές! Βέβαια ἐσύ, σὰν καλὸς ὑποτακτικός, ἔχεις ἄλλες προτεραιότητες. Ἔχεις συμφωνήσει νὰ μετατρέψεις τὴ ΝΔ σὲ γερμανόδουλο κόμμα. Ἄξιος ὁ μισθός σου ἀρχηγέ! Σόι πάει τὸ βασίλειο!

Ἡ Ἑλλάδα ΚΥΡΙΑΚΟ μου, δὲν εἶναι παράγκα διαπλοκῆς. Δὲν εἶναι παράρτημα τῆς Siemens καὶ τοῦ φυγόδικου πράκτορα Χριστοφοράκου! Εἶναι αὐτὸς πού σοῦ «πρόσφερε» ΟΛΟ τὸν ἠλεκτρονικὸ καὶ ἐπικοινωνιακὸ ἐξοπλισμὸ τοῦ γραφείου σου στὴν ὁδὸ Χαλκοκονδύλη. Τὸ θυμᾶσαι ἢ θέλεις νὰ τὸ ξεχάσεις;

Ἡ Ἑλλάδα ΔΕΝ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολιτικοὺς ἀρλεκίνους σὰν καὶ σένα. Τέτοιους ἔχει πολλούς. Ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πατριῶτες, Ὀρθοδόξους, μαχητές, ἀσυμβίβαστους πολιτικοὺς ἄρχοντες. Χωρὶς Χριστὸ στὴν καρδιά σου δὲν μπορεῖς νὰ χαράξεις ἀναστάσιμη πορεία. Ἂν συνεχίσεις ἔτσι θὰ φύγεις νύχτα, σὰν κλέφτης, πικραμένος, ταπεινωμένος, γονατισμένος καὶ θὰ ψάχνεις μὲ ἀγωνία νὰ βρεῖς τὶς αἰτίες τῆς πρόωρης ἀποκαθήλωσής σου, ἀκόμα καὶ πρωθυπουργὸς νὰ γίνεις! Ὅπως ἔφυγε ὁ Σημίτης, ὁ Καραμανλῆς, ὁ Γ. Παπανδρέου, ὁ Σαμαρᾶς καὶ ὁ Μεϊμαράκης. Στὴν Ἑλλάδα τῆς παραφροσύνης εἶναι εὔκολο ὁ θρίαμβος νὰ μετατραπεῖ σὲ καταστροφὴ καὶ συντριβή. Εὔχομαι γιὰ τὸ καλό τοῦ τόπου καὶ τῆς πατρίδας νὰ «μετανοήσεις» καὶ νὰ πορευτεῖς μὲ ἐντιμότητα καὶ συνέπεια. Μπορεῖς;

Σὲ ὅτι ἀφορᾶ τέλος τὸν μακαριώτατο ἁπλὰ γιὰ ἄλλη μία φορὰ διέψευσε τὶς προσδοκίες τῶν πιστῶν, ἀφοῦ ὑποβάθμισε τὸν ἡγετικὸ του ρόλο ἐπιλέγοντας τὸ ρόλο τοῦ «ἀκριβοπληρωμένου» κομπάρσου ποὺ ὡς φαίνεται τοῦ ταιριάζει ἀπόλυτα.      

Συντάκτης: ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΙΤΑΛΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016