πόλεμος και ειρήνη

 Η γερουσία των Εφεσίων συνεδρίαζε, αλλά ο στοχαστικός Ηράκλειτος απουσίαζε. Κι ενώ έστειλαν να τον ειδοποιήσουν, τον βρήκαν να παίζει με τα παιδιά. «Η γερουσία κι ο βασιλιάς,του είπαν, σε περιμένουν». Κι εκείνος  αποκρίθηκε: «Παιδός η βασιλείη»! Που σημαίνει βασιλιάδες είναι τα παιδιά.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην περίπτωση του Χριστού: Οι μαθητές του φιλονικούσαν για το ποιοι θα έπαιρναν τις πρώτες θέσεις, όταν ο Χριστός θα γινόταν βασιλιάς. Ο Χριστός πήρε ένα παιδάκι και βάζοντάς το ανάμεσά τους, τους είπε: «Αν δεν επιστρέψετε στην παιδική απλότητα, δεν θα μπορέσετε να γίνετε πολίτες της βασιλείας του Θεού».

Τα όμορφα αυτά περιστατικά του Ευαγγελίου και του αρχαίου στοχασμού μας προσανατολίζουν στα Χριστούγεννα, τη γιορτή των παιδιών. Και πρώτα-πρώτα τη γιορτή του θεϊκού παιδιού: Του οποίου τις προγραμματικές δηλώσεις, μια και ο ίδιος ήταν νήπιο, ανέλαβαν τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι.

Που βέβαια δεν είπαν πολλά, χωρίς να λένε τίποτε, όπως το συνηθίζουν κάποιοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ρήτορες, αλλά με δέκα λέξεις τα είπαν όλα. Ψάλλοντας με τη χερουβική τους μελωδία το: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Που σημαίνει ότι πρωταρχικός σκοπός του θεϊκού παιδιού είναι να γκρεμίσει τους μωροφιλόδοξους Αλεξο-Κούληδες. Ώστε να δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να ευτυχήσουν είναι, αντί για τις μωροφιλοδοξίες, να βάλουν πάνω απ’ όλους και όλα τη δόξα του Ύψιστου και την ευτυχία των συνανθρώπων τους.

Και βέβαια το γκρέμισμα των τυράννων δεν θα γίνει με ραγιαδισμό και παθητικότητα αλλά με πόλεμο μέχρις εσχάτων. Γιατί κι αυτό το τόνισε ξεκάθαρα ο Χριστός, λέγοντας: «Δεν ήρθα να φέρω ειρήνη στη γη, αλλά μαχαίρι» (Ματθαίου: Ι: 34). Κάτι παραπλήσιο με το «πόλεμος πάντων πατήρ» του Ηράκλειτου.

Παρότι  οι προσανατολισμοί τους μπορεί να είναι διαφορετικοί: Δεδομένου ότι ο Ηράκλειτος φαίνεται να εννοεί τους πολέμους, που γίνονται στο φυσικό και κοινωνικό επίπεδο. Σε αντίθεση με  το Χριστό, που αναφέρεται στο ηθικό και πνευματικό επίπεδο. Και, σε τελική ανάλυση, εννοεί τον πόλεμο εναντίον του πολέμου. Που είναι και ο μόνος ικανός να φέρει την πραγματική και όχι την κάλπικη ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων. Λέγοντας: «Σας δίνω τη δική μου ειρήνη, που δεν έχει καμιά σχέση με την ειρήνη του κόσμου» (Ιωάννη: ΙΔ: 27).

 Γιατί, όπως έλεγε ο Τάκιτος: «Οι Ρωμαίοι καταστρέφουν τις χώρες και ύστερα μιλούν για ειρήνη» (pax romana). Όπως σήμερα μιλούν για την αμερικάνικη ειρήνη (pax americana)). Τη στιγμή που οι Αμερικάνοι αιματοκυλούνε αδιάκοπα χώρες και λαούς, προκειμένου να επιβάλλουν καθεστώτα ανελευθερίας και προδοσίας.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται και το νόημα της ειρήνης του Χριστού. Γιατί, όπως προαναφέραμε, και η ειρήνη του Χριστού προϋποθέτει τον πόλεμο. Μόνο, που ο πόλεμος αυτός δεν γίνεται με τα όπλα, που χρησιμοποιούν οι πολεμοκάπηλοι, προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδιά τους και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

 Γίνεται με τα όπλα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, που ως κινητήρια δύναμή τους έχουν το λόγο. Που σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο είναι «πιο κοφτερός κι από δίκοπο μαχαίρι»(Εβραίους: Δ: 12). Και που οι λυμεώνες του κόσμου τον φοβούνται περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Αφού η φωνή της αλήθειας είναι πιο ισχυρή απ’ το ψέμα και η φωνή της δικαιοσύνης απ’ την αδικία. Γι’ αυτό και αγωνίζονται σε όλα τα επίπεδα, να ξεριζώσουν οτιδήποτε έχει σχέση με το Ευαγγέλιο. Πράγμα που γίνεται τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη μεθοδικότητα στη νέο ταξική Ελλάδα.

Αξιοσημείωτο είναι πως τις προγραμματικές δηλώσεις του Χριστού οι άγγελοι δεν έσπευσαν να τις γνωστοποιήσουν στον αρχικακούργο Ηρώδη και πολύ περισσότερο στην κοσμοκράτειρα τότε Ρώμη. Ούτε εξάλλου στους μόνιμα υποκρινόμενους αρχιερείς, γραμματείς και φαρισαίους.

Γιατί, πέραν του ότι ήταν  περισσότερο επικίνδυνοι ακόμη κι απ’ τον Ηρώδη, επιπλέον  δεν υπήρχε περίπτωση μέσα στο έρεβος  της υποκρισίας τους να καταλάβουν το παραμικρό. Τις έκαμαν στα απλοϊκά παιδιά, τους τσοπάνηδες, που με ανοιχτές καρδιές τις δέχτηκαν, όπως η διψασμένη γη τη βροχή. Και βέβαια έσπευσαν να προσφέρουν στο νεογέννητο βασιλιά τα ειρηνικά τους δώρα.

Στα σοφά όμως παιδιά της Ανατολής, στους αστρολόγους Μάγους, μίλησαν στη γλώσσα τους. Με το πρωτοφανέρωτο εκείνο αστέρι, που τους καθοδήγησε, προκειμένου να φτάσουν μέχρι τη φάτνη. Και, επειδή ο Ηρώδης τους ζήτησε, όταν βρουν το νεογέννητο να τον ενημερώσουν, οι άγγελοι με τη σειρά τους συνέστησαν στους Μάγους να αποφύγουν τη συνάντησή του και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους «δι’ άλλης οδού».

Κι εκείνοι υπάκουσαν. Κάτι βέβαια που δεν κάνουν οι σημερινοί σοφοί, που δεν ακούνε τη φωνή των αγγέλων, που είναι τα παιδιά, αλλά υπηρετούν τη θέληση των μισάνθρωπων Ηρωδών, που δολοφονούν τα παιδιά. Γι’ αυτό και τις μεγάλες τους ανακαλύψεις, αντί να τις χρησιμοποιούν για την ανακούφιση των συνανθρώπων τους, τις εμπιστεύονται στους πολεμοκάπηλους  και τους εμπόρους θανάτου.

 Για να τις χρησιμοποιούν, προκειμένου να σπέρνουν τον όλεθρο και το θάνατο. Αμαυρώνοντας έτσι, όχι μόνο το παρόν αλλά και  το μέλλον της ανθρωπότητας, που είναι τα παιδιά.

Αλλά δυστυχώς ούτε κι εμείς, κατά κανόνα, ακούμε τη φωνή των αγγέλων, για ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο του Θεού και να φτάσουμε στη σωτηρία. Αλλά ακούμε τη φωνή των Ηρωδών, που οδηγούν εμάς και τα παιδιά μας σ’ ένα σκοτεινό παρόν και ένα ακόμη σκοτεινότερο μέλλον…

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

τα άλαλα και υα μπάλαλα

 

Πολλοί «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά» τους, γιατί το κοπάδια του λαού ακολουθούν αδιάκοπα τους πολιτικούς απατεώνες «ως πρόβατα επί σφαγήν». Και είναι αλήθεια ότι, δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος του λαού, παραδόξως, ακολουθεί τους πολιτικούς απατεώνες. Ωσάν να είναι ποτισμένοι με κάποιο ισχυρό ναρκωτικό.

Κι όμως, αν ζούσε στις μέρες μας ο Πατροκοσμάς, θα μας έλεγε ότι για το κατάντημα αυτό δεν φταίει  ο λαός, αλλά τα ηλεκτρονικά (τηλεόραση, κινητά, ίντερνετ, SINGULAR LOGIC)  και έμψυχα (πολιτικοί, δικαστές, γιατροί, δημοσιογράφοι, κληρικοί) «άλαλα και  μπάλαλα». Τα οποία διαπαιδαγωγούν το λαό, με την προπαγάνδα και την τρομοκρατία στη διαστροφή και τη διαφθορά και τον οδηγούν στην βιολογική, πνευματική και ηθική αυτοκτονία. Ώστε νά τρέχει πίσω απ’ τους φαυλεπίφαυλους  πολιτικούς  που διαιωνίζουν το φαυλεπίφαυλο καθεστώς τους.

Και για όσους δεν έχουν τυχόν κάποια πνευματική επικοινωνία με τον Άγιο Κοσμά ή δεν έχουν καταλάβει τα σχετικά με τα «άλαλα και μπάλαλα», θα επιχειρήσουμε τώρα εδώ μια ακροθιγή χαρτογράφησή τους:

Πρώτα- πρώτα θα μιλήσουμε για την τηλεόραση. Απ’ την οποία ακούμε, εκτός απ’ τους απατεώνες πολιτικούς, και τους απατεώνες δημοσιογράφους. Οι οποίοι αναλαμβάνουν να μας δείχνουν ανάποδα την ντόπια και παγκόσμια πραγματικότητα. Και με κάθε τρόπο να μας παραπλανούν και τρομοκρατούν.

Και, για να έχει περισσότερη πειθώ ο λόγος τους, χρησιμοποιούν και τους τηλε-«ειδικούς» Μέγκελε. Που αναλαμβάνουν να μας πείσουν, όπως οι διάφοροι στρεψοοδίκες δικηγόροι, ότι η σωτηρία μας και η ελευθερία μας εξαρτώνται, για παράδειγμα, απ’ τα δηλητηριώδη εμβόλια. Τα οποία αμέσως ή προϊόντος του χρόνου θα μας εξασφαλίσουν κάποιες οδυνηρές παρενέργειες ή και την «ευλογία» του θανάτου. Και βέβαια τις νέες γενιές θα τις μεταβάλουν σε τηλεπαρακολουθούμενα και τηλεκατευθυνόμενα ζόμπι, ώστε να τους εεπιβάλλουν την απόλυτη υποταγή.

Και, επειδή τις τηλεοράσεις δεν μπορούμε να τις κουβαλάμε στην πλάτη, οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε, φρόντισαν να μας εξοπλίσουν και με τα «κινητά». Με τα οποία, ως γνωστόν, είναι εφοδιασμένα, ακόμη και τα βυζασταρούδια. Για να διδάσκονται έτσι απίθανα πράγματα, που μόνο παιδεραστές, θα μπορούσαν, άλλοτε, να διδάσκουν. Διδαχές οι οποίες προσφέρονται κάποτε και από υψηλά ιστάμενα, πλην  χαμηλού ήθους, πρόσωπα. Διαπαιδαγώγηση, που ο Πατροκοσμάς, πoy ίδρυσε κάπου 250 σχολεία, θα εξεφάνιζε.

Έπειτα είναι το διαβόητο ίντερνετ. Που θα μπορούσε να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στη σωστη διαπαιδαγώγηση του λαού, αλλά φρόντισαν να τα ναρκοθετήσουν. Σάμπως με τον τρόπο τους να μας λένε: Βλέπετε πόσο σας φροντίζουμε. Σας εφοδιάζουμε με τόσο πολύτιμα πράγματα για τη ζωή και τη διασκέδασή σας. Θα πρέπει να μας αναγνωρίζετε το δικαίωμα, να καθορίζουμε εμείς τον τρόπο της ζωής σας. Που σημαίνει ότι, προτού σας ζομποποιήσουμε εσωτερικά, πρέπει να σας ζομποποιήσουμε εξωτερικά.

Και πρώτα-πρώτα να σας διδάξουμε την «πολιτκή ορθότητα». Πολύ περισσότερο μάλιστα, αφού εσείς είστε κακομαθημένοι και διεφθαρμένοι, με όσα σας δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και βέβαια πολύ περισσότερο μ’ αυτά που σας δίδαξε ο αγράμματος Ναζωραίος. Και στη συνέχεια οι Απόστολοι και οι, λεγόμενοι, Πατέρες.

 Τέτοιες αναχρονιστικές ιδέες είναι αδιανόητες σ’ έναν προηγμένο κόσμο  τηλεπαρακολουθούμενων και τηλεκατυθυνόμενων ζόμπι. Κι έτσι, χωρίς πολλά λόγια, ο, τι αντίκειται στη δκή τους αντίχριστη «πολιτική ορθότητα» το απαγορεύουν αυστηρά. Και αποκλείουν ως μιάσματα όσους δεν συμμορφώνονται με τα κελεύσματά τους. Όπως συνέβαινε παλιότερα με τους αριστερούς και τώρα με τους ανεμβολίαστους.

Δεν φαίνεται όμως ότι η αέναη ανακύκλωση των πολιτικών απατεώνων οφείλεται μόνο στα προαναφερθέντα «άλαλα και μπάλαλα». Πρωτεύοντα ρόλο φαίνεται να παίζει το καλπονοθευτικό καρκίνωμα  της SINGULAR LOGIC.  H οποία λειτουργεί για την πατρίδα μας και το λαό μας ως δολοφονική καρμανιόλα.

Θα εκλεγόταν- θυμάμαι- ο αρχηγός του ΠΣΟΚ.  Και προηγείτο ο Ε. Βενιζέλος με μεγάλη διαφορά. Κι όμως  οι αφεντάδες αποφάσισαν να βγει ο  ευπειθέστερος στα κελεύσματά τους ΓΑΠ. Στις εκλογές αρχηγού της ΝΔ προηγείτο ο Μεϊμαράκης με βάση τα αποτελέσματα κάποιου άλλου μηχανήματος. «Έγινε λάθος» είπαν τότε οι αρχιμάγειροι της καλπονοθείας. Και με την διβόητη SINGULAR LOGIC έβγαλαν τον πολυχρονεμένο μας Κούλη.…

Θα θυμάστε εξάλλου το αναποδογύρισμα του δημοψηφίσματος (2015), απ’ τον Τσίπρα. Για την οποία εθνική ατιμία κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ διαχώρισαν τη θέση τους. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου (2015) ο Αλέξης και οι συνωμότες του επανεξελέγησαν πανηγυρικά. Ενώ οι διαφωνήσαντες  πετάχτηκαν διαπαντός στον σκουπιδοτενεκέ  της πολιτικής. Ένεκα, προφανώς, της SINGULAR LOGIC! Όπερ φαίνεται να συνέβη και με τηγ Χρυσή Αυγή.

Τ’ αφεντικά της SINGULAR LOGIC φροντίζουν πάντοτε η πλειοψηφία των βουλευτών ν’ ανήκει  στα κόμματα των ανέντιμων και ασήμαντων. Επιλέγουν τον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός επιλέγει βουλευτές, υπουργούς, καθορίζει την δικαστική ηγεσία, ΠτΔ και διαμορφώνει το Σύνταγμα, κατά το δοκουν, ώστε να μπορεί να κάνει «ο, τι του καπνίσει». Κι έτσι ο λαός, όχι μόνο να μη μπορεί ποτέ «να δει άσπρη μέρα», αλλά να βγαίνει από πάνω και φταίχτης για τα τρισάθλια εκλογικά αποτελέσματα.

Λυπάμαι ειλικρινά κάποιους έντιμους πολιτικούς, που ονειρεύονται βουλευτικούς και πρωθυπουργικούς θώκους. Και δεν έχουν καταλάβει ότι εφόσον τα εκλογικά αποτελέσματα θα τα βγάζουν οι διαβολάνθρωποι της καλπονοθευτικής  SINGULAR LOGIC, αυτοί θα μένουν με τα όνειρα και ο λαός εσαεί σταυρωμένος!

Και θα επαληθεύεται εσαεί η σχετική με το δημοψήφισμα -για το Σύνταγμα της Δικτατορίας- θυμόσοφη μαντινάδα του γελοιογράφου Βασίλη Χριστοδούλου: «Ποτέ δεν εματάγινε  τέτοιο  κουτί ρημάδι ΟΧΙ να ρίχνεις το πρωί να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ»!

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

η εξουσία του σκότους…

 

Ο Χριστός είπε στη σπείρα των γραμματέων και των φαρισαίων, που πήγαν να τον συλλάβουν: «Κάθε μέρα ήμουνα ανάμεσά σας και δεν με συλλαμβάνατε. Και ήρθατε μέσα στη νύχτα με ξύλα και μαχαίρια σαν να είμαι ληστής. Για ν’ αποδείξετε έτσι ότι αυτή είναι η δική σας εξουσία, η εξουσία και η ώρα του σκότους»!

Παρόμοια ενεργεί και σήμερα η σπείρα των παγκόσμιων δολοφόνων. Έχει φροντίσει να επιβάλει με όλα τα μέσα, που διαθέτει, το εφτάδιπλο σκοτάδι του νεοταξικού μεσαίωνα. Για να θυμίζουν το Ευαγγέλιο που λέει ότι «πας ο φαύλα πράττων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη αποκαλυφθώσι τα έργα αυτού, ότι πονηρά εισί». Γνωρίζουν όμως ότι η εγκληματική τους δραστηριότητα προσκρούει στον βαθύτερο πυρήνα του ανθρώπου. Γιατί, όπως λέει ο Τερτυλλιανός  «anima hominis naturaliter Christiana». Δηλαδή η ανθρώπινη ψυχή είναι από τη φύση της χριστιανική.

Αυτόν , λοιπόν, τον βαθύτερα αγαθό ανθρώπινο πυρήνα  προσπάθησαν μέχρι τώρα με μύριους τρόπους να τον αλλάξουν. Με δεινές στρεβλώσεις της ιστορίας και λυσσώδεις προσπάθειες για το ξερίζωμα της θρησκείας. Με τον παραμερισμό των ηρώων της πατρίδας  και τον υποβιβασμό των εορτών των αγίων. Με προκρούστειες, όπως τώρα, παρεμβάσεις στο χώρο της παιδείας. Όπου το πατριωτικό φρόνημα αντικαθίσταται με τον εθνομηδενισμό και το ηρωικό φρόνημα με τη δουλαγώγηση. Η φυσιολογική ζωή  με τη διαστροφή και η ηθική με τον αμοραλισμό.

Χαρακτήρισαν παλιότερα τη θρησκεία «όπιο του λαού». Σήμερα όμως έχουν εφευρεθεί τα πανίσχυρα ναρκωτικά της τεχνολογίας. Μεταξύ των οποίων τα πλέον ακατανίκητα είναι η τηλεόραση, το ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα. Τα οποία έχουν εκμηδενίσει τις διαπροσωπικές σχέσεις με αποτέλεσμα να κλείνεται ο καθένας κυριολεκτικά «στον κόσμο του». Καταντώντας στην  ιδιωτεία, που σύμφωνα με τους αρχαίους. σημαίνει αποβλάκωση.

Άκουγα παλιότερα τον μακαριστό Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, που φώναζε «κλείστε τις τηλεοράσεις»! Και εύρισκα υπερβολική τη θέση του. Τώρα όμως κατάλαβα πόσο σοφή ήταν η συμβουλή του.  Και πόσο είναι αναγκαίο να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στα μπουκωμένα μέσα μαζικής εξαπάτησης(ΜΜΕ). Για τον προφανή λόγο ότι συστηματικά προπαγανδίζουν «τα καλά και συμφέροντα» για τα νεοταξικά αφεντικά τους. Και προβάλλουν ακόμη και τουρκικές σειρές. Ενώ έχουν αποκλεισμένους αυτούς, που θα μπορούσαν να πουν κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο.

Τα ίδια ισχύουν και στο χώρο του ίντερνετ: Οι χρήστες του έχουν μια περιορισμένη ακτίνα δράσεως. Όπως τ’ άλογα, που δεμένα  απ’το παλούκι, βόσκουν, γύρω απ’ αυτό. Το παλούκι στο χώρο του ίντερνετ είναι οι όροι, που καθορίζουν τ’ αφεντικά  της σκοτεινής νεοταξικής μαφίας. Αφού επιτρέπουν να λέει κάποιος τα τετριμμένα, αλλά αν προχωρήσει στα ουσιαστικά τον τρώει το σκοτάδι.

Παράλληλα με τα ηλεκτρονικά ναρκωτικά αποφεύγω ν’ ακούω, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, τους δεκάρικους λόγους των πολιτικών. Όπως επίσης δεν αντέχω τις γλυκανάλατες αγαπολογίες κάποιων δεσποτάδων. Εκτός σπανιοτάτων εξαιρέσεων, όπως ο Νεόφυτος Μόρφου που και με το λόγο του και το έργο του «ορθοτομεί το λόγο της αληθείας». Ή όπως ο πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος ή ο Κυθήρων Σεραφείμ και ο Νεκτάριος Κέρκυρας, που όλο και κάτι έχουν να πουν ή να κάμουν, για να εμψυχώνουν το λαό. Οι υπόλοιποι παραμένουν εγκλωβισμένοι στο δεσποτικό τους ναρκισσισμό.  Χαϊδεύοντας τους θρόνους, τις πατερίτσες, τις αυτοκρατορικές μίτρες και καμαρώνοντας σαν παγώνια μέσα στα χρυσοστόλιστα άμφιά τους!

Κάποιοι, μάλιστα σαν τα όρνια καραδοκούν να πεθάνει  ο έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτος αρχιεπίσκοπος, για ν’ αρπάξουν, γλείφοντας τον αμερικανό ανθύπατο, το θρόνο του. Αντικαθιστώντας  την ανυπαρξία του με τη δική τους. Επαληθεύοντας έτσι, σε τελική ανάλυση, τον Πρωθυπουργό, που μίλησε για «κότες». Τη στιγμή βέβαια, που προπάντων αυτός, που κάνει τον κόκορα, συμπεριφέρεται απέναντι  στην Κίρκη του Βερολίνου ή τους Αμερικάνους σαν κότα λειράτη.

Και επειδή κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι τους αδικούμε, ας μας πούνε τι έχουν να φοβούνται οι δεσποτάδες και δεν ανοίγουν το στοματάκι τους να πούνε μισή κουβέντα για όσα απαράδεκτα και απίστευτα συμβαίνουν γύρω μας! Όχι μόνο τα τωρινά αλλά και τα παρελθόντα, που μεθοδεύτηκαν σε βάρος του λαού μας και της χώρας μας. Κι αν ακόμη τους διώξουν, θα πεινάσουν μήπως τα παιδιά τους; Τη στιγμή που απλοί άγαμοι κληρικοί, όπως οι ιερομόναχοι π. Αρσένιος  Βλιαγκόφτης ή ο παιδοψυχίατρος  π. Αντώνιος Στυλιανάκης  λένε, χωρίς φόβο και πάθος, τα πράγματα με τ’ όνομά τους, τεκμηριωμένα και υπεύθυνα.  Ακόμη και έγγαμοι, όπως  ο π. Βασίλειος Βολουδάκης ή οι εκπρόσωποι του ΙΣΚΕ με την εξαίρετη επιστολή τους προς τον Αρχιεπίσκοπο. Στην οποία βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος και οι πολιτικοί απατεώνες  έκλεισαν τ’ αυτιά τους, ενώ  τα εξωνημένα ΜΜΕ πολέμησαν ή προσπάθησαν να γελοιοποιήσουν, Οι γελοιωδέστατοι!...

Παρόλες όμως τις προσπάθειές τους και τα αποβλακωτικά ναρκωτικά τους , δεν μπορούν να φτάσουν στον επιδιωκόμενο σκοπό. Ο βαθύτερος πυρήνας της ανθρώπινης προσωπικότητας ανθίσταται. Οπότε προκύπτει η ανάγκη της μετάλλαξης του βαθύτερου ανθρώπινου πυρήνα. Πράγμα, που με πρόσχημα τον κορονοϊό, μαγειρεύεται τώρα με ναζιστικές μεθοδεύσεις μέσω των εμβολίων. Για να μας καταντήσουν όπως τα φρούτα και τις διάφορες άλλες τροφές. Που κάποτε ήταν εύγευστα και νοστιμότατα και μοσχοβολούσαν. Και τώρα κατάντησαν άοσμα, άγευστα και άνοστα. Με σκοπό να μας επαναφέρουν στο προχριστιανικό δουλοκτητικό καθεστώς.

Όμως ας μην απελπιζόμαστε. Το «Μέγα Φως»  του Χριστού, που προανήγγειλε ο Ησαΐας, θα νικήσει το σκοτάδι της σατανικής νεοταξικής εξουσίας!

https://papailiasyfantis.wordpress.com

“ανίδεοι και χορτάτοι”…

 

Πιθανότατα έχετε δει το "Δικτάτορα" του Σαρλώ. Όπου ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι συναγωνίζονται για το ποιος θα καθίσει σε ψηλότερο θρόνο. Όπως συμβαίνει με τους δικτάτορες όλων των εποχών. Ακόμη και τους θρησκευτικούς. Οι οποίοι φιλονικούν, σαν τα μωρά παιδιά, για το ποιος θα’ χει τον υψηλότερο θρόνο και τα περισσότερα προνόμια.

Κι όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με όλους μας. Κι όταν ακόμη λέμε ότι πιστεύουμε στη δημοκρατία και την ισότητα. Κι αυτό φαίνεται απ' τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους. Απ' τη δουλικότητα μπροστά στους ισχυρούς και την αναίδειά μας μπροστά στους αδύνατους. Και η συμπεριφορά μας αυτή  δεν είναι παρωνυχίδα. Γιατί προσδιορίζει το όλο πλέγμα  των κοινωνικών μας σχέσεων. Με τις προκαταλήψεις και διακρίσεις:  Και βέβαια τον πολύμορφο ρατσισμό…

Την πραγματικότητα αυτή είχε επισημάνει και ο Χριστός. Ιδιαίτερα, όταν συνέβαινε να συναναστρέφεται με τους φαρισαίους. Οι οποίοι  είχαν αναγάγει τις διακρίσεις σε δόγμα πίστεως: Αφού πίστευαν ότι «ουκ εισί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων». Γεγονός, που ανάγκασε το Χριστό, όταν κάποτε ήταν προσκεκλημένος στο σπίτι κάποιου φαρισαίου, να τους πει:

 «Όταν σας προσκαλούν σε συμπόσια μην πιάνετε τις πρώτες θέσεις, αλλά τις τελευταίες. Γιατί, αν ο οικοδεσπότης σας βάλει σε καλύτερη θέση, αυτό θα σας ανεβάσει και στην εκτίμηση των συνδαιτυμόνων. Αν όμως από τις πρώτες θέσεις, σας πει να καθίσετε στις τελευταίες, αυτό θα σας μειώσει. Γιατί υπάρχει πνευματικός νόμος σύμφωνα με τον οποίο, όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του, εξυψώνεται, ενώ, όποιος τον εξυψώνει, ταπεινώνεται».

      Αλλά και στον οικοδεσπότη είπε:  «Όταν κάνεις συμπόσιο, να μην καλείς τους φίλους, τους συγγενείς και τους πλουσίους, που μπορούν να σου ανταποδώσουν τη φιλοξενία. Να καλείς τους φτωχούς και τους ανάπηρους. Και να καλοτυχίζεις τον εαυτό σου, που δεν μπορούν να σου το ανταποδώσουν. Γιατί, όποιος φιλοξενεί αυτούς, που δεν μπορούν να τον φιλοξενήσουν, θα φιλοξενηθεί απ’ το Θεό»… 

       Και να που κάποιος απ’ τους συνδαιτυμόνες είπε: "Καλότυχος αυτός, που θα πάρει μέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού"!

Κι έδωσε, έτσι, αφορμή στο Χριστό να πει την “παραβολή του δείπνου”. Για να δείξει πόσο οι άνθρωποι μπορεί να πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους σχετικά με τον τρόπο που ζούνε τα θρησκευτικά τους «πιστεύω»:

  «Ένας άνθρωπος, είπε, έκαμε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Κι, όταν όλα ήταν έτοιμα, έστειλε τον υπηρέτη του να φωνάξει τους προσκεκλημένους. Αλλά-περιέργως και παραδόξως- δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Άλλος, γιατί «αγρόν ηγόρασε» ή βόδια κι άλλος γι’ άλλους λόγους...Στάση και συμπεριφορά που προκάλεσε, την αγανάκτηση του οικοδεσπότη. Ο οποίος είπε στον υπηρέτη του:

Πήγαινε στις πλατείες  και φέρε τους φτωχούς και τους ανάπηρους και τους τυφλούς  να πάρουν μέρος στο τραπέζι μου! Αφού κανένας απ’ τους προσκεκλημένους δεν είναι άξιος να πάρει μέρος»!..

Τι λέει ο Χριστός με την παραβολή του στο φαρισαίο και στην λοιπή ομήγυρη των φαρισαίων; Αλλά και στο διαχρονικά φαρισαϊκό κατεστημένο. Λέει πως δεν έχουν δικαιώματα στο τραπέζι της βασιλείας του όλοι οι εγκάθειρκτοι στα κάτεργα των υλικών αγαθών. Ούτε οι μασκαρεμένοι με τις δικαστικές ή τις ακαδημαϊκές τηβέννους, που είναι, συχνά, εγκάθειρκτοι μέσα στο ναρκισσισμό τους,. Όπως και καθένας, που αντιμετωπίζει τους άλλους σαν κατώτερα όντα, πράγματα και κοπάδια άλογων ζώων…

Δικαίωμα στο τραπέζι της βασιλείας έχουν οι άνθρωποι του περιθωρίου  και της ανάγκης. Οι απόκληροι και απόβλητοι της κοινωνίας. Οι ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι και οι αμαρτωλοί. Κι όλοι εκείνοι, που αντιμετωπίζουν την απόρριψη και την αποστροφή της κοινωνίας. Γιατί, αφού συναντούν ολόγυρά τους την άρνηση και την αποστροφή "αναγκάζονται" ν' ανακαλύψουν μέσα τους τη βασιλεία του Θεού. Ή ακόμη και να παραβιάσουν τις πόρτες της πολιτείας του Θεού, αφού βρίσκουν κλειστές τις πόρτες της κοινωνίας. Κι ενώ η κοινωνία του «καλού» υπόκοσμου τους πετάει στον Καιάδα της έσχατης ανυποληψίας, η ταπείνωσή τους μπορεί να τους εκτινάξει ακόμη και σε ύψη αγιότητας.…

Που σημαίνει ότι πέρα απ' την κλίμακα των κοσμικών διακρίσεων, υπάρχει νομοτελειακά και η κλίμακα των πνευματικών διακρίσεων. Που ακολουθεί, συνήθως, αντιστρόφως ανάλογη φορά και κατεύθυνση. Έτσι ώστε να ανέρχονται τις βαθμίδες της πνευματικής κλίμακας αυτοί, που γκρεμίζονται απ’  τις βαθμίδες  της κοινωνικής…

Και νοοτροπίες, όπως του Χίτλερ και του Μουσολίνι, που χαρακτηρίζουν πολλούς δικτάτορες και δικτατορίσκους ακόμη και της καθημερινής μας ζωής, αποδεικνύονται, όχι μόνο εγκληματικές, αλλά, σε τελική ανάλυση, μάταιες και ανόητες. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν χαρακτηρίζουν αρχιερείς, πάπες και πατριάρχες. Που, με ύψιστη μωρία, αντιμάχονται για τα πρωτεία και άλλα παρομοίως ανόητα…

Όλοι αυτοί δεν μπορούν να είναι φίλοι του Θεού και δεν έχουν δικαίωμα στη φιλοξενία του και στο τραπέζι της βασιλείας του. Δικαίωμα στη φιλοξενία του Θεού έχουν αυτοί που φιλοξενούν τους «ελάχιστους αδελφούς» του Χριστού, τους ανθρώπους της ανάγκης. Και βέβαια οι άνθρωποι της ανάγκης.

Ασφαλώς και σ’ αυτό το τραπέζι μας έχει καλεσμένους όλους ο Θεός. Αλλά είναι πάμπολλοι αυτοί, που αμετανόητα “αγρόν ή βόδια αγοράζουν", και ποτέ δεν «ευκαιρούν». Και μοιάζουν αντίγραφα των συντρόφων του Οδυσσέα. Για τους οποίους ο Όμηρος λέει:

"Μωροί, αυτοί, που έφαγαν του Ήλιου τα γελάδια κι εκείνος τους εστέρησε του γυρισμού τη μέρα". Για να επαναλάβει, σχετικά, και ο Σεφέρης:  "Πεινάσαμε στης γης την πλάτη. Κι αφού εφάγαμε καλά, πέσαμ’ εδώ στα χαμηλά, ανίδεοι και χορτάτοι"…

https://papailiasyfantis.wordpress.com

νεοταξίτες ή άνθρωποι;

 

Δεξιοί και αριστεροί δεν υπάρχουν. Και, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, ποτέ δεν υπήρξαν. Απλά εφευρέθηκαν κάποια λεκτικά σχήματα, κάποια «αδειανά πουκάμισα», όπως θα ’λεγε κι ο Σεφέρης, για να μαντρώσουν τους αφελείς και να δικαιολογήσουν οι παγκόσμιοι δολοφόνοι  τους παγκόσμιους και  αλληλοσπαραγμούς.

Στις μέρες μας όμως, όπως φαίνεται, έχει αποκαλυφθεί ένα ευδιάκριτο σύνορο ανάμεσα στις παγκόσμιες ή  τοπικές  φατρίες: Είναι από το ένα μέρος οι άνθρωποι κι από το άλλο οι νεοταξίτες. Άνθρωποι είναι αυτοί που πραγματικά πιστεύουν-και όχι απλά χρησιμοποιούν σαν προπαγανδιστικό καμουφλάζ-πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια. Ή μήπως πολλοί, μέχρι σήμερα, δεν μας μίλησαν γι’ αυτές τις ιερές έννοιες και πραγματικότητες, χωρίς να πιστεύουν απολύτως τίποτε; Και το έκαμαν απλά, για να παραπλανήσουν τους αφελείς και να ντοπάρουν τα κομματικά τους κοπάδια. Ενώ ταυτόχρονα επιμελήθηκαν την προδοσία  και διάβρωση των πατρογονικών αυτών θεμελιωδών αξιών. Για χάρη των οποίων χύθηκαν ποταμοί αίματος. Αφού  σήμερα η θρησκεία απροκάλυπτα διώκεται. Η πατρίδα ακρωτηριάζεται. Και η οικογένεια συστηματικά διαλύεται. 

Πέρα όμως απ’ αυτές τις αξίες, που απαξιώνονται και πολεμιούνται  υπάρχουν και άλλες καθιερωμένες αξίες, που εκριζώνονται και ανατρέπονται:

Μήπως η έννοια της δικαιοσύνης δεν έχει αλωθεί από μια συστηματικά άδικη και εγκληματική νομιμότητα; Ή η λογική, πάνω στην οποία θεμελιώνεται ο αρχαιοελληνικός αλλά και ο χριστιανικός πολιτισμός: Με τον Ηράκλειτο , που μας μιλάει για την θεμελιώδη αξία και σημασία του Λόγου, ο οποίος αποτελεί την εντελέχεια του κοινωνικού γίγνεσθαι. Και ο Σωκράτης τον ανακηρύσσει θεμέλιο των εννοιών, ενώ ο  ο Αριστοτέλης τον ανάγει σε θεμέλιο των επιστημών. Για να να μην παραλείψουμε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, όπου ο Χριστός ταυτίζεται με το Λόγο.

Αυτός, λοιπόν, ο αρχαιοελληνικός και ο χριστιανικός  λόγος έχει γίνει βραχνάς και εφιάλτης των νεοταξιτών δολοφόνων, γιατί δεν συμβιβάζεται με τον κατεδαφιστικό των πάντων αμοραλισμό και παραλογισμό τους. Ο οποίος μας επιστρέφει στον διαβόητο Καλιγούλα, που σύμφωνα με τον Τάκιτο έβαζε τους συζύγους να παρίστανται στον βιασμό των συζύγων τους και τους εξανάγκαζε να γελούν.

Όπως τώρα οι νεοταξίτες χουντικοί μας, οι οποίοι, αντί τανκς, βάζουν πάνω από τα κεφάλια μας τη δαμόκλειο σπάθη των προστίμων, που γι’ αυτούς είναι αμελητέα ενώ για το φτωχό λαό εφιαλτικά. Επιβάλλοντάς  μας το φίμωτρο, ακόμη και όταν βρισκόμαστε στο δρόμο, ή το δάσος ή την ακρογιαλιά.  Λες και ο αέρας είναι γεμάτος κορονοϊούς, απ’ τους οποίους θα μας προστατεύσει το διοξείδιο της εκπνοής μας, που αναπνέουμε απ’ το φίμωτρο.

Όλοι οι πολιτισμένοι λαοί της Γης μας μιλούν για δημοκρατία. Και προπαντός οι ντόπιοι τσιφλικάδες με τα «δημοκρατικά» τους τόξα, οι οποίοι ασταμάτητα εκτοξεύουν εναντίον της πατρίδας μας τα «δημοκρατικά» τους βέλη,  μνημονιακά και κορονοϊκά, με τα οποία χτυπούν κατάστηθα το λαό μας. Εκτελώντας σκοτεινές εντολές σκοτεινών κύκλων. Όπως η διαβόητη Μπίλντεμπεργκ, για την οποία δεν γνωρίζουμε τι κάθε φορά για τον καθένα λαό και για μας μαγειρεύει στα βρώμικα μαγειρεία της. Και όμως υπάρχουν κάποιοι δήθεν ευσεβείς και ορθόδοξοι χριστιανοί, που περιμένουν απ’ τους σατανικούς αυτούς ανθρώπους να ιδούν για την πατρίδα μας και το λαό μας καλύτερες μέρες.

Αλλά τι να πει κανείς και για τους «δημοκράτες» των ΗΠΑ, οι οποίοι συνεχώς δολοφονούν τους λαούς, που δεν σκύβουν τον αυχένα στην ιταμότητά τους. Και ευημερούσες χώρες τις μεταβάλουν σε σωρούς ερειπίων και σπρώχνουν τους λαούς τους στην περιπέτεια των μεταναστεύσεων. Και  που  τώρα, με καλπονοθείες προσπαθούν να επιστρέψουν ξανά στο ολέθριο έργο τους.

Αλλά δημοκρατία δεν σημαίνει να ευημερεί ο λαός μιας χώρας σε βάρος των λαών άλλων χωρών. Ούτε μέσα στην ίδια χώρα, μέσα στα πλαίσια μιας επίφασης ισονομίας, να πλουτίζουν οι «ημέτεροι» της εκάστοτε επικρατούσας κομματικής μαφίας και να δυστυχούν οι υπόλοιποι. Δημοκρατία είναι το ιδανικό της πρωτοχριστιανικής κοινότητας. Όπου «δεν υπήρχε κανένας φτωχός ανάμεσά τους. Γιατί ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του».

Κοντολογίς: Δεν γνωρίζω ποια έννοια δίνει η Νέα Τάξη πραγμάτων στη λέξη «πράγμα». Με βάση όμως τον όλο βίο και την πολιτεία της και την γενική απαξίωση των καθιερωμένων αξιών, μας δίνει την εντύπωση  ότι μέσα στα «πράγματα» συμπεριλαμβάνει και τον άνθρωπο. Άλλωστε μήπως έτσι δεν μας αντιμετωπίζει; Ιδιαίτερα στην τωρινή συγκυρία του κορονοϊού, που με τόση εωσφορική ευρηματικότητα  επινόησε, για να πετύχει την ολοσχερή  εξουθένωση και εξαθλίωσή μας! Αφού πιστεύει ότι μπορεί να εξολοθρεύει τους ανθρώπους, μέχρις ότου φτάσει στο επιθυμητό γι’ αυτήν όριο των ελαχίστων εκλεκτών, οι οποίοι θα μπουν στην υπηρεσία του αναμενόμενου Μεσία τους.

Και βέβαια μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση του ανθρώπου δίνει και το μέτρο κρίσεως για τους ίδιους. Που σημαίνει ότι και οι ίδιοι δεν ξεφεύγουν από τον γενικό κανόνα, που καθορίζουν για τους άλλους, όντας, δηλαδή, και οι ίδιοι πράγματα. Αφού είναι χωρίς πίστη στην ψυχή και τα μέχρι τώρα ιδανικά του ανθρώπου. 

Και αυτό που απομένει σε μας είναι ν’ αφήσουμε τους μέχρι τώρα στρουθοκαμηλισμούς και ν’ αποφασίσουμε οριστικά και αμετάκλητα, αν θέλουμε να είμαστε νεοταξίτες ή άνθρωποι. Που σε τελική ανάλυση σημαίνει ν’ αφήσουμε πίσω μας τους απροκάλυπτα νεοταξίτες μνημονιακούς προδότες  και ν’ ακολουθήσουμε την πατροπαράδοτη πίστη μας και τα ιδανικά μας, που εξανθρωπίζουν και θεώνουν τον άνθρωπο!

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

η εξουσία του σκότους…

 

Ο Χριστός είπε στη σπείρα των γραμματέων και των φαρισαίων, όταν πήγαν να τον συλλάβουν: «Κάθε μέρα ήμουνα ανάμεσά σας και δεν με συλλαμβάνατε. Και ήρθατε μέσα στη νύχτα με ξύλα και μαχαίρια σαν να είμαι ληστής. Για ν’ αποδείξετε έτσι ότι αυτή είναι η δική σας εξουσία και η ώρα του σκότους»!

Παρόμοια ενεργεί και σήμερα η σπείρα των παγκόσμιων δολοφόνων. Έχει φροντίσει να επιβάλει με όλα τα πανίσχυρα μέσα, που διαθέτει, το εφτάδιπλο σκοτάδι του νεοταξικού μεσαίωνα. Γιατί, όπως λέει το Ευαγγέλιο «πας ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη αποκαλυφθώσι τα έργα αυτού, ότι πονηρά εισί». Γνωρίζουν ότι η εγκληματική τους δραστηριότητα προσκρούει στον βαθύτερο πυρήνα του ανθρώπου. Τον οποίο προσπαθούν τώρα με τα εμβόλια, όπως λέγεται, να τον μεταλλάξουν. Και είναι έτοιμοι να τιμωρήσουν σκληρά όσους αντιτάσσουν τη λογική και την ηθική τους συνέπεια. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι έφτασαν στο σημείο να διακόψουν ακόμη και ομιλία του Προέδρου Τραμπ.

Θεός τους ο Σατανάς. Ηθική τους το έγκλημα. Ηδονίζονται με την κακουργία σε βάρος της ανθρωπότητας. Πανηγυρίζουν με τον κορονοϊό. Όχι μόνο για την δουλαγώγηση, που επιβάλλουν με την κορονοϊοτρομοκρατία, αλλά και τον άφθονο μαμωνά, που προσπορίζονται. Θέλουν όμως με κάθε τρόπο να αποκρύπτουν  την εγκληματική τους δραστηριότητα. Κι αλλοίμονο σ’ αυτούς, που τολμούν να την αποκαλύπτουν.

Άκουγα παλιότερα τον μακαριστό Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, που φώναζε «κλείστε τις τηλεοράσεις» και εύρισκα υπερβολική τη θέση του. Τώρα όμως κατάλαβα πόσο σοφή ήταν η συμβουλή του.  Και πόσο αναγκαίο να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στα μπουκωμένα μέσα μαζικής εξαπάτησης(ΜΜΕ). Για τον προφανή λόγο ότι συστηματικά προπαγανδίζουν «τα καλά και συμφέροντα» για τα νεοταξικά αφεντικά τους. Ενώ έχουν συστηματικά αποκλεισμένους αυτούς, που έχουν να πούνε κάτι ουσιαστικό.

Τα ίδια ισχύουν και στο χώρο του ίντερνετ: Οι θαμώνες του έχουν μια περιορισμένη ακτίνα δράσεως. Όπως γινόταν παλιά με τ’ άλογα, που τα δένανε με τριχιά  από ένα μπηγμένο στη γη παλούκι, προκειμένου,  να βοσκήσουν, γύρω απ’ αυτό. Στο ίντερνετ τριχιά είναι οι όροι, που καθορίζουν τ’ αφεντικά  των σκοτεινών νεοταξικών παρασκηνίων. Που επιτρέπουν να λέει κάποιος τετριμμένα πράγματα, αλλά αν τολμήσει να προχωρήσει πιο πέρα τον τρώει το σκοτάδι.

Όπως όμως είναι ευνόητο δημοσιογραφία δεν σημαίνει να συσκοτίζεις την πραγματικότητα, για να πορεύονται οι συμπολίτες σου ως «πρόβατα επί σφαγήν», από παγίδα σε παγίδα. Επειδή  έτσι σου κανοναρχεί η άρχουσα αναρχία, που εξαργυρώνει με εκατομμύρια την ένοχη σιωπή και την σιχαμερή ψευδολογία . Δημοσιογραφία σημαίνει να ενημερώνεις το δήμο (=το λαό) και να του δίνεις, όσο γίνεται ξεκάθαρη εικόνα για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Εξάλλου αποφεύγω ν’ ακούω, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, τους δεκάρικους λόγους των πολιτικών. Όπως επίσης δεν αντέχω τις γλυκανάλατες αγαπολογίες κάποιων δεσποτάδων. Εκτός σπανιοτάτων εξαιρέσεων, όπως ο Νεόφυτος Μόρφου που και με το λόγο του και το έργο του ορθοτομεί το λόγο της αληθείας, Ή όπως ο πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος ή ο Κυθήρων Σεραφείμ και ο Νεκτάριος Κέρκυρας και ευάριθμοι άλλοι που όλο και κάτι έχουν να πουν ή να κάμουν, για να εμψυχώνουν το λαό. Οι υπόλοιποι παραμένουν εγκλωβισμένοι στο δεσποτικό ναρκισσισμό τους.  Χαϊδεύοντας τους θρόνους, τις πατερίτσες και τις αυτοκρατορικές μίτρες τους και καμαρώνουν σαν παγώνια μέσα στα χρυσοστόλιστα άμφιά τους!

Κάποιοι, μάλιστα ανάμεσά τους, σαν τα όρνια περιμένουν να πεθάνει  ο έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτος αρχιεπίσκοπος, για ν’ αρπάξουν, γλείφοντας τον αμερικανό ανθύπατο, το θρόνο. Προσθέτοντας κι αυτοί τη δική τους ανυπαρξία, πάντα πολύτιμοι υπηρέτες  σ’ αυτούς, που τους επιτρέπουν να γλείφουν το κόκαλο της αρχιδεσποτικής εξουσίας. Επαληθεύοντας έτσι, σε τελική ανάλυση, τον Πρωθυπουργό, που μίλησε για «κότες». Τη στιγμή βέβαια, που κι αυτός, όπως και προκάτοχοί του (Τσίπρας, Σαμαράς, ΓΑΠ, Σημίτης, κλπ) που έκαναν και κάνουν τον κόκορα στους δεσποτάδες, συμπεριφέρονται απέναντι  στην Κίρκη του Βερολίνου ή τους Αμερικάνους -για να θυμηθούμε και την ρήση του  κ. Πολάκη-σαν κότες λειράτες. Όπως τώρα ο πρωθυπουργός, που αποκρούει το Σύμφωνο Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής με τη Γαλλία. Για χάρη προφανώς των αμερικανογερμανικών  συμφερόντων και προπαντός των Τουρκικών.

Και επειδή κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι τους αδικούμε, ας μας πούνε τι έχουν να φοβούνται οι δεσποτάδες και δεν ανοίγουν το στοματάκι τους να πούνε ένα λόγο για όσα απαράδεκτα και απίστευτα συμβαίνουν γύρω μας! Όχι μόνο τα τωρινά αλλά και κατά το παρελθόν για τα τόσα άλλα που προηγήθηκαν σε βάρος του λαού μας και της χώρας μας. Κι αν ακόμη τους διώξουν, θα πεινάσουν μήπως τα παιδιά τους; Τη στιγμή που απλοί άγαμοι κληρικοί, όπως οι ιερομόναχοι π. Αρσένιος  Βλιαγκόφτης ή ο παιδοψυχίατρος  π. Αντώνιος Στυλιανακης  λένε, χωρίς φόβο και πάθος, τα πράγματα με τ’ όνομά τους, τεκμηριωμένα και υπεύθυνα.  Κι ακόμη έγγαμοι, όπως  οι εκπρόσωποι του ΙΣΚΕ με την εξαίρετη επιστολή τους προς τον Αρχιεπίσκοπο. Στην οποία βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος και οι πολιτικοί απατεώνες  κλείνουν τ’ αυτιά τους, ενώ  τα εξωνημένα ΜΜΕ πολεμούν ή προσπαθούν οι γελοιωδέστατοι να τα γελοιοποιήσουν. Συσκοτίζοντας, κατά την προσφιλή τους τακτική την αλήθεια και  κάνοντας,  το άσπρο μαύρο.

Όμως ας μην απελπιζόμαστε. Το «Μέγα Φως»  του Χριστού, που προανήγγειλε ο Ησαΐας, θα νικήσει το σκοτάδι της σατανικής νεοταξικής εξουσίας. Αρκεί να μείνουμε πιστοί σ’ αυτό!

https://papailiasyfantis.wordpress.com

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

φτώχεια και πλούτος

 

Δόξες, πλούτη, τιμές και αξιώματα είχαν στο νου τους οι απόστολοι, όταν τους  κάλεσε ο Χριστός. Πίστευαν πως θα γίνονταν στρατηλάτες και οι υπουργοί της παγκόσμιας κυριαρχίας του εβραϊκού έθνους…

Όμως μερικά γεγονότα και λόγια έδειχναν ότι ο Χριστός δεν ήταν διατεθειμένος να συμπορευτεί με τα όνειρά τους. Και γι’ αυτό, συχνά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον ρωτούσαν και τον ξαναρωτούσαν: «Αλήθεια, Κύριε, εμείς που τ’ αφήσαμε όλα και σ’ ακολουθήσαμε τι επιτέλους θα κερδίσουμε»; Κι ο Χριστός τους αποκρινόταν: «Όσοι τ’  αφήνουν όλα και μ’ ακολουθούν θα κερδίσουν εκατονταπλάσια και την αιώνια ζωή»!…

Αλλά και πάλι ο νους των αποστόλων πήγαινε στα υλικά αγαθά και σε κάποια επίγεια αιωνιότητα. Και γι’ αυτό ο Χριστός προσπαθούσε να τους προετοιμάζει σιγά-σιγά και να τους προσγειώνει στην πραγματικότητα της μελλοντικής αποστολής τους…

Και ποια θα ήταν αυτή η πραγματικότητα; Δεν τους επεφύλασσε ούτε πλούτη ούτε δόξες ούτε αξιώματα ούτε, ούτε… Αντίθετα μάλιστα: Φτώχεια και πείνα και διωγμούς τους επεφύλασσε…

Όμως δεν ήταν αυτό σκληρό και απάνθρωπο; Και δεν θα ήταν ένας τέτοιος χριστιανισμός αποκρουστικός και αβάσταχτος; Και δεν θα ήταν όσοι τον ακολουθούσαν μαζοχιστές και αυτόχειρες!

Όχι! τους λέει ο Χριστός. Ίσα-ίσα μάλιστα που θα είστε μακάριοι…Και όταν πεινάτε και όταν χλευάζεστε και όταν διώκεστε. Κι όχι μόνο δεν πρέπει ν’ απογοητεύεστε και ν’ απελπίζεστε, αλλά θα πρέπει κιόλας να χαίρετε και να αγάλλεστε…Ενώ αντίθετα θα πρέπει να κλαίνε και να θρηνούν οι πλούσιοι και οι χορτάτοι. Αυτοί που έχουν γεμάτα τα πορτοφόλια τους και τα στομάχια τους. Aλλά την ψυχή τους και την καρδιά τους άδεια και έρημη από χαρά και ομορφιά…

Τέτοια και άλλα παρόμοια τους έλεγε ο Χριστός. Αλλά τους αποστόλους τους τριβέλιζε το σαράκι της αμφιβολίας μέχρι το τέλος. Γι’ αυτό και τον πρόδωσαν και τον αρνήθηκαν, όταν τον είδαν να γίνεται αντικείμενο του έσχατου εξευτελισμού. Μέχρις ότου το φως της ανάστασης τους βοήθησε να κατανοήσουν τον παραλογισμό και την ματαιότητα της ανθρώπινης λογικής.

Αν όμως τους αποστόλους τους γιάτρεψε η ανάσταση, εμάς ποιος και πώς θα μας γιατρέψει απ’ τον παραλογισμό της δικής μας λογικής; Αφού αμετακίνητα πιστεύουμε ότι η φτώχεια και οι διωγμοί οδηγούν στη δυστυχία. Ενώ αγωνιζόμαστε να κατακτήσουμε τα πλούτη, που, όπως νομίζουμε, οδηγούν στην ευτυχία…

Επιτρέψτε μου να υποστηρίξω πως το αντίδοτο για το δικό μας παραλογισμό είναι ο βίος και η πολιτεία των αγίων. Με χαρακτηριστικότερο και ευγλωττότερο, για την εποχή μας,  παράδειγμα, αυτό του αγίου Νεκταρίου. Ο οποίος απ’ την κούνια μέχρι και τον τάφο έζησε τη φτώχεια, την κακομεταχείριση, τη συκοφαντία και το διωγμό.

Αλλά, όσο κι αν οι άνθρωποι τον πότισαν χολή, τόσο ο Θεός τον πλούτισε με χαρίσματα. Κι όχι μόνο ενόσω ζούσε, αλλά προπάντων, όταν έχασε και το έσχατο εγκόσμιο αγαθό, τη ζωή του. Οπότε πέρασε στην αθανασία και την αιωνιότητα, συναποκομίζοντας μαζί του και τον πακτωλό των χαρισμάτων του.

Κι αλήθεια ποιος πάμπλουτος, ποιος πανεπιστήμων, ποιος κρατικός ή ιδιωτικός οργανισμός, θα μπορούσε να προσφέρει σε τόσες αναρίθμητες περιπτώσεις ανθρώπων, όσα ο Άγιος Νεκτάριος μέσα από τον τάφο του; Και μάλιστα στις περιπτώσεις εκείνες, που και η επιστήμη και ο πλούτος υποκύπτουν ανίσχυροι μπροστά στην ακαταγώνιστη φυσική νομοτέλεια!…

Αλλά και πόσοι από τους βυθισμένους μέσα στη λάσπη της παχυλής μας ευμάρειας, έχουμε υποπτευθεί την πραγματικότητα αυτού του πνευματικού Πακτωλού; Που μάλιστα πηγάζει απ’ τη συκοφαντημένη αγιότητα και συνοδεύει τους χρυσοθήρες του μέχρι την αιωνιότητα!

Σε αντίθεση με τη ματαιότητα του υλικού πλούτου. Tου περιζήτητου ακόμη κι από κληρικούς όλων των βαθμών. Ακόμη και αρχιερείς. Οι οποίοι θηρεύουν την μακαριότητα του πλούτου. Κι όχι μόνο. Αλλά και την ιταμότητα της δεσποτοκρατίας, ένα απ’ τα θύματα της οποίας υπήρξε και ο άγιος Νεκτάριος.…

Βέβαια πριν λίγα χρόνια ζήτησαν «συγγνώμη» από τον Άγιο Νεκτάριο. Αλλά ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να σκεφτούν ότι η συγγνώμη δεν είναι λόγος κενός στο άψυχο χαρτί.  Η συγγνώμη προϋποθέτει μετάνοια. Και μετάνοια είναι η ριζική αλλαγή μιας απαράδεκτης πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που δεν σχετίζεται  μόνο με κάποιες, κατά καιρούς, εξαιρέσεις. Δεν είναι, δηλαδή, προσωποπαγής. Αλλά σχετίζεται με το αντίχριστο καθεστώς της δεσποτοκρατίας. Που αποτελεί την εκ βάθρων  ανατροπή του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας του Χριστού.

Αυτή, λοιπόν,  η πραγματικότητα, ανεξαρτήτως  των προσώπων, μήπως  έχει αλλάξει σε τίποτε  από τότε μέχρι τώρα;  Η πραγματικότητα βροντοφωνάζει πως όχι! Γεγονός που σημαίνει ότι όχι ο ένας ή ο άλλος, αλλά όλοι οι δεσποτάδες, ανεξαιρέτως, είναι αλληλέγγυοι γι’ αυτή την πραγματικότητα. Και συνεπώς αλληλέγγυοι για το διωγμό του Αγίου Νεκταρίου. ΄Όπως ακριβώς και ο άγιος Νεκτάριος είναι αλληλέγγυος με καθέναν άνθρωπο που διώκεται.

Γι’ αυτό όχι μόνο δεν ευχαριστιέται, απ’ τις γιορτές που γίνονται προς τιμήν του και  τους πανηγυρικούς λόγους και τις αιτήσεις «συγγνώμης», αλλά πικραίνεται  κιόλας! Τη στιγμή που το καθεστώς, που τον υπέβαλε στο μαρτύριο του εξευτελισμού  και της εξουθένωσης  ζει και βασιλεύει   και τον χρησιμοποιεί ως άλλοθι, για να  συνεχίζει το απάνθρωπο έργο του…

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο  και ο Πακτωλός των χαρισμάτων  του Αγίου Νεκταρίου είναι το αιώνιο ΟΥΑΙ  του Χριστού  εναντίον των αγιοκάπηλων γραμματέων και φαρισαίων της  αντίχριστης δεσποτοκρατίας. Και  η αμετάκλητη καταδίκη  τους.

Όχι  εκ μέρους  της ανθρώπινης δικαιοσύνης που καταδικάζει τους αθώους και επιβραβεύει τους κακούργους .Αλλά της αδέκαστης  δικαιοσύνης του Θεού!….

το αγεφύρωτο χάσμα

 

πλούσιος και Λάζαρος

Χάσμα αγεφύρωτο, ‘όπως είναι πασίγνωστο, χωρίζει τον κόσμο του πλούτου απ’ τον κόσμο της φτώχειας.

Που διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Και έχει σαν αποτέλεσμα, για άλλους τον παράδεισο της μεγάλης ευμάρειας και άλλους την κόλαση της απόλυτης φτώχειας.

Χάσμα που υπήρχε και στην εποχή του Χριστού.

Και που δεν τον άφηνε καθόλου αδιάφορο. Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των σημερινών, λεγομένων, αντιπροσώπων του. Που σε μεγάλο ποσοστό όχι μόνο είναι αδιάφοροι, αλλά είναι και τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των αρχιτεκτόνων του κοινωνικού και οικονομικού χάσματος.

Επεσήμαινε μάλιστα ο Χριστός και την αιτία του οικονομικού και κοινωνικού χάσματος. Που είναι η ανθρωποκτόνος αδικία.

Και υποδείκνυε και το μέσο για τη γεφύρωσή του. Που είναι η φιλάνθρωπη δικαιοσύνη.

Γεφυρώστε, τους έλεγε ο Χριστός, το χάσμα, ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, με το μαμωνά της αδικίας.

Αλλά οι φιλάργυροι φαρισαίοι, που, υποκρίνονταν ότι πιστεύουν στο Θεό, ενώ στην πραγματικότητα είχαν θεό τους το μαμωνά, τον αποδοκίμαζαν και τον χλεύαζαν.

Γεγονός, που τον ανάγκασε να τους πει την παρακάτω παραβολή:

Ήταν, τους είπε, ένας πάμπλουτος άνθρωπος, που ντυνόταν πανάκριβα και γλεντοκοπούσε νυχθημερόν.

Και παραδίπλα απ’ την πόρτα του, ήταν ένας εξαθλιωμένος και σαρανταπληγιασμένος φτωχός, ο Λάζαρος.

Που, για να ξεγελάσει την πείνα του, μοιραζόταν με τα σκυλιά όσα ψίχουλα έπεφταν απ’ το τραπέζι του πλουσίου.

Και δεν ήταν καθόλου περίεργο, που ο φτωχός Λάζαρος εγκατέλειψε νωρίς το μάταιο της αφόρητης δυστυχίας κόσμο.

Αλλά ο θάνατος, που απαλλάσσει γρηγορότερα τους φτωχούς απ’ τα βάσανά τους, ποτέ δεν ξεχνά και τους χορτάτους και τους πλούσιους…

Που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θυμήθηκε και τον πλούσιο της παραβολής. Ο οποίος παρ’ όλους τους γιατρούς και τα γιατροσόφια τους δεν μπόρεσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Βέβαια ο θάνατός του θα ήταν συγκλονιστικό γεγονός. Θα του επιδαψιλεύτηκαν μεγάλες τιμές. Θα εκφωνήθηκαν λόγοι, για τις ανύπαρκτες αρετές του. Και βέβαια θα του ανεγέρθηκε και μαυσωλείο περίβλεπτο.

Αλλά κάτω από τα μαυσωλεία ή τη χλόη των τάφων δεν ξεχωρίζουν οι πλούσιοι απ’ τους φτωχούς. Γιατί ο θάνατος αποδίδει την απόλυτη, χωρίς προκαταλήψεις και προσωποληψίες, δικαιοσύνη. Όμως…

Για το Ευαγγέλιο, το τέρμα της ζωής δεν βρίσκεται στο χώμα του τάφου.

Πράγμα, που βέβαια θα ήταν ευτύχημα για όλους εκείνους, που επέλεξαν στη ζωή τους το δρόμο της απανθρωπιάς και της αδικίας.

Εφόσον ο θάνατος θα ήταν η ώρα της παραγραφής των πάσης φύσεως κακουργημάτων τους.

Όπως προβλέπεται στην περίπτωση των «δικών» μας μεγαλοαπατεώνων συνταγματολόγων, που θεσμοθέτησαν τις ασυλίες και παραγραφές για τους εαυτούς τους και τους συναπατεώνες υπουργούς και βουλευτές …

Για το Ευαγγέλιο δεν υπάρχει θέμα εξαίρεσης για κανέναν. Για το Ευαγγέλιο η ζωή συνεχίζεται και πέρα απ’ τον τάφο. Και επιφυλάσσει, αναλόγως των περιπτώσεων, για άλλους ανέλπιστα ευχάριστες και για άλλους απίστευτα οδυνηρές εκπλήξεις.

Και ασφαλώς ήταν πολύ οδυνηρή έκπληξη για τον πλούσιο της παραβολής, όταν απ’ τον παράδεισο της εδώ ζωής βρέθηκε στην κόλαση της άλλης.

Ιδιαίτερα, επειδή ακριβώς απέναντί του βρισκόταν ένα παραδείσιο τοπίο. Όπου είχε μεταφερθεί απ’ τους αγγέλους και συνευφραινόταν, με τον πατριάρχη Αβραάμ, τρισευτυχισμένος, εκείνος ο αποκρουστικός Λάζαρος…

Αλλά, σαν άνθρωπος τετραπέρατος, που ήταν και δεν άφηνε ευκαιρία να πάει χαμένη, ο πλούσιος φωνάζει στον Αβραάμ:

-«Πάτερ Αβραάμ, στείλε το Λάζαρο να βρέξει το δάχτυλό του στο νερό και να ’ρθει να δροσίσει για λίγο τα χείλη και τη γλώσσα μου, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φλόγα».

Αλλά ο Αβραάμ του αποκρίθηκε:

-«Παιδί μου, όπως καταλαβαίνεις, αυτό δεν μπορεί να γίνει! Γιατί ανάμεσά μας υπάρχει τεράστιο χάσμα. Κι έπειτα μην ξεχνάς το χάσμα, που χώριζε τη δική σου πλούσια ζωή απ’ τη φτώχεια, που έζησε ο Λάζαρος.

Αλλά τώρα, όπως βλέπεις, εδώ οι όροι έχουν αντιστραφεί. Με αποτέλεσμα, ενώ εσύ υποφέρεις, ο Λάζαρος να έχει βρει την ανάπαυση και παρηγοριά, που δεν έβρισκε στην επίγεια ζωή»….

Ε, λοιπόν, το χάσμα αυτό της παραβολής και γενικότερα η διδασκαλία του Ευαγγελίου για κόλαση και παράδεισο, σκανδάλισε πολλούς.

Μεταξύ των οποίων και το μεγάλο Ωριγένη, ο οποίος υποστήριξε ότι, όχι μόνο το χάσμα ανάμεσα στην κόλαση και το ν παράδεισο, αλλά και το χάσμα ανάμεσα στο Θεό κι στο διάβολο θα το γεφυρώσει η αγαθότητα του Θεού. Ύστερα από ένα, ανάλογο με τις αμαρτίες, εύλογο διάστημα. Όμως…

Στη θέση αυτών, που βρίσκουν ότι η κόλαση είναι αντίθετη προς τη θεϊκή αγαθότητα, προβάλλει μια επίσης εύλογη ένσταση:

Ότι, δηλαδή, το χάσμα ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισο δεν είναι δημιούργημα του Θεού αλλά των απάνθρωπων ανθρώπων.

Που σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν και δεν προσπαθούν να το γεφυρώσουν. Κι συνεπώς, ο, τι, αποφασίζει ο καθένας για τους άλλους στην επίγεια ζωή του, αυτό ισχύσει, για τον ίδιο, στην άλλη.

Βέβαια εμείς οι κοινοί θνητοί δικαιολογούμαστε συνήθως πως τίποτε δεν περνάει από το χέρι μας. Κι ότι άλλοι είναι εκείνοι, που αποφασίζουν για τον πλούτο των λίγων και τη δυστυχία των πολλών.

Κι όμως, αν ήμασταν ειλικρινείς, θα παραδεχόμασταν ότι εμείς στηρίζουμε και εκλέγομε αυτούς, που νομοθετούν την κοινωνική αδικία.

Και ιδιαίτερα, στην περίπτωσή μας, τους εθνικούς προδότες και δολοφόνους, που, κατά δυστυχή συγκυρία, κυβερνούν, αυτή τη στιγμή τη δύσμοιρη πατρίδα μας.

Που σημαίνει ότι είμαστε οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κόλαση ή τον παράδεισο και της εδώ ζωής, αλλά και της μελλοντικής…

παπα-Ηλίας

https://papailiasyfantis.wordpress.comAdvertisements

οι δαιμονισμένοι…

 

Αυτές οι μέρες, είναι μέρες μνήμης. Μνήμης δόξας και οδύνης. Δόξας για το ηρωικό έπος του ’40, αλλά και οδύνης για τα πικρά χρόνια της κατοχής. Με τα τόσα περιστατικά, που ζήσαμε στην πανανθρώπινη, την πανελλήνια, αλλά και τοπική μας κοινωνία.
Όπως, για παράδειγμα, στο χωριό μας (Σκουτεσιάδα Αιτ/νίας). Με τον υπέργηρο Αριστείδη  Τσιούμα, που καλούσε, απ’ το αντικρινό βουνό σε βοήθεια το γιο του, το Γιώργο. Γιατί βέβαια, δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει στο βουνό, που εμείς είχαμε κρυφτεί. Και τον αφήσανε εκεί με την πεποίθηση ότι ήταν αδιανόητο τα τέρατα της άριας ορδής να πειράξουν έναν 90χρονο γέροντα.

Ωστόσο οι μεγαλύτεροι έκαμαν σύσκεψη, για να πάει κάποιος να τον συναντήσει. Γιατί, ενώ την πρώτη μέρα φαίνονταν να κάνουν περιπολίες οι Γερμανοί στο βουνό της Τέμπλας, όπου βρισκόταν ο γέρος, την επόμενη όμως και τη μεθεπόμενη δεν ξαναφάνηκαν. Κι επειδή ο γέρος φώναζε όλο και συχνότερα και εντονότερα, αποφασίστηκε να πάει ο πατέρας μου (φωτογραφία).
Ένα μισάωρο, περίπου, μετά την αναχώρησή του, ακούστηκαν πυροβολισμοί. «Τον τουφέκισαν το Μήτσο»! είπαν. Κι ένιωσα τότε θυμάμαι-παιδάκι εφτά χρονών-σαν κάτι να ξεριζώθηκε βαθιά από τα σπλάχνα μου. Αλλά, ύστερα από κάμποση ώρα, επέστρεψε. Και διηγιόταν ξανά και ξανά την περιπέτειά του: «Ήταν σούρουπο, έλεγε, όταν έφτασα στο σημείο, όπου βρισκόταν ο γέρο-Αριστείδης. Μου ’λεγε πως άκουγε άλογα, που χλιμίντριζαν και που ήταν, βέβαια, τα γερμανικά πολυβόλα. Κι ακόμη πως πήγαινε και μέχρι το σπίτι του. Κινήσεις, που, όπως φαίνεται, παρακολουθούσαν οι Γερμανοί, αλλά τον άφηναν σαν δόλωμα για τη σύλληψη και κάποιων άλλων. Καθώς συνομιλούσαμε, βλέπω στ’ αριστερά μου, κάποιον να ’ρχεται. Αρχικά νόμισα πως ήταν κάποιος συγχωριανός μας. Ξανακοιτάζοντάς τον όμως, συνειδητοποίησα πως ήταν Γερμανός. Σκέφτηκα τότε, πως έτσι κι αλλιώς θα με σκότωναν. Και αποφάσισα πως θα ήταν προτιμότερο να με σκοτώσουν, καθώς θα ’φευγα, παρά να με στήσουν μπροστά σε κάποιο εκτελεστικό απόσπασμα. Και, για να βεβαιωθώ, αν είχα καιρό να φύγω, ξανακοίταξα προς την πλευρά του Γερμανού, που, αντιλαμβανόμενος τις προθέσεις μου, φώναξε επιτακτικά: αλτ! Έτρεξα μ’ όλη μου τη δύναμη. Και, καθώς πηδούσα από μια μεγάλη κοτρόνα προς τη μεριά του δάσους, με πυροβόλησε. Η σφαίρα πέρασε ξυστά στο αυτί μου. Ένιωσα κάψιμο, αλλά δεν με τραυμάτισε. Ήρθαν κι άλλοι στο σημείο, που είχα πηδήσει και για λίγη ώρα μιλούσαν, ενώ εγώ σταμάτησα και περίμενα κρυμμένος, για να ιδώ τι θα κάμουν. Κι όταν βεβαιώθηκα ότι απομακρύνθηκαν, έφυγα…»
Από τη στιγμή εκείνη πήραν το γέροντα. Και διηγιόταν ο παπα-Δημήτρης Ιωακείμ το μαρτυρικό τέλος του, όπως το είδε απ’ το κρησφύγετό του, στο γειτονικό μας χωριό, την Ποταμούλα: «Ξάπλωσαν το γέροντα σ’ ένα αλώνι. Πλάκωσαν τα χέρια του και τα πόδια του με πέτρες. Τον σκέπασαν με άχυρα. Και τον έκαψαν ζωντανό. Κι ενώ οι σπαρακτικές κραυγές του ράγιζαν, όχι μόνο τις καρδιές, αλλά και τις πέτρες, οι ιεραπόστολοι του ναζισμού και της άριας βαρβαρότητας διασκέδαζαν με το ανοσιούργημά τους».
Κατά δυστυχή συγκυρία, σε άλλο σημείο του χωριού μας, συνέλαβαν και δυο γιους του (το Νίκο και το Μήτσο), που τους τουφέκισαν στα Καραμανέικα. Αλλά και κάποια άλλα περιστατικά: Όπως της γερόντισσας Γεωργίας Τσοβόλα, που ήταν κατάκοιτη και την έκαψαν ζωντανή μέσα στο σπίτι της. Του γέροντα Δημήτρη Πρατάρη, απ’ την Ποταμούλα, του αλαφροΐσκιωτου, που κυκλοφορούσε ανέμελος ανάμεσά τους, γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει τη λογική των κανιβάλων του Γ.΄ Ράιχ. Και του ’δωσαν να καταλάβει, εκτελώντας τον με τις λόγχες τους…
Κι ύστερα το αθώο παλικάρι (το Σωτηρόπουλο) απ’ τη Κυπάρισσο, που το υποπτεύθηκαν οι δικοί μας ως, δήθεν, κατάσκοπο. Επειδή, σαν παιδί, είχε την αφελή περιέργεια να ρωτάει τους αντάρτες για τις μάρκες των όπλων. Και που το πέθαναν δέρνοντάς το και ρίχνοντάς του λάδι καυτό και αλάτι, στις χαραγματιές, που του έκαναν στην πλάτη…
Και το Γάλλο, το Ζανό, που είχε λιποτακτήσει απ’ το γερμανικό στρατό. Και, που, για να διαφύγει τη σύλληψη απ’ τους Γερμανούς, πήδησε από μεγάλο ύψος και έπαθε ρήξη σπλάχνων. Για να πεθάνει στη Ραΐνα, στο σπίτι του μπάρμπα μου του Φώτη και να ενταφιαστεί στο νεκροταφείο του χωριού μας. Κι ύστερα τους Ιταλούς, που ξέμειναν, ύστερα από τη φυγή των Γερμανών. Και που τους χρησιμοποιούσαμε, για αρκετό χρονικό διάστημα, σαν εργάτες. Όπως τον Αουρέλιο και τον Αλβάρο (γιατρό). Και μερικούς άλλους. Που κάποια μέρα τους πέρασαν οι αντάρτες μπροστά από το σπίτι μας. Κι όταν η 3χρονη αδερφή μου έτρεξε προς τον Αλβάρο, που υπεραγαπούσε, εκείνος της είπε: «Λιμπερτά (=Ελευθερία), δεν θα με ξαναδείς»! Και δεν τους ξαναείδαμε. Αφού κάποιοι «ελληναράδες», τζάμπα παλικαράδες, τους καταδίκασαν «σε θάνατο» και τους εκτέλεσαν. Όλους! Επειδή, λέει, κάποιος Ιταλός σήκωσε τα μάτια του στο κορίτσι κάποιου «πατριώτη»…
Αυτές και πάμπολλες άλλες τραγωδίες. Σε πανελλήνια και παγκόσμια κλίμακα. Με τις εκατοντάδες χιλιάδες και τα εκατομμύρια των θυμάτων. Που τις σκηνοθετούν κάποιοι δαιμονισμένοι, όπως ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ή οι τωρινοί άφρονες και παράφρονες αντάξιοι διάδοχοί τους Μέρκελ , Ερντογάν, κλπ. …
Που με τις λεγεώνες των δαιμονίων, που κουβαλούν στα σωθικά τους, υποδαυλίζουν τις απωθημένες στο υποσυνείδητο των ανθρώπων καταστροφικές δυνάμεις. Και σύρουν τους λαούς στη φρίκη και τον όλεθρο των πολέμων…

Παπα-Ηλίας Υφαντής

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

Ρύσαι ημάς από των πονηρών!…

 

«Η Γη, λέει κάποιος  ανατολίτικος  μύθος, ακουμπάει στην πλάτη ενός ελέφαντα, ο ελέφαντας πατάει πάνω σ’ ένα αυγό και το αυγό στηρίζεται στο κεφάλι μιας καρφίτσας». Αλλά αυτό, θα πείτε, είναι ένας παραλογισμός. Όμως, η πραγματικότητα είναι πιο παράλογη κι απ’ τον παράλογο αυτό μύθο, αφού η Γη δεν στηρίζεται πουθενά. Κι όχι μόνο η Γη, αλλά και εκατομμύρια άλλων ουρανίων σωμάτων, πολλαπλάσιων σε μέγεθος από τη Γη.

Πώς όμως κατορθώνεται αυτό; Χάρη στο νόμο της παγκόσμιας έλξης, μας λένε οι επιστήμονες. Οπότε ακολουθεί το ευνόητο ερώτημα: Το νόμο της παγκόσμιας έλξης και τόσους άλλους νόμους, γνωστούς ή άγνωστους, ποιος τους θέσπισε; Στο σημείο αυτό η Εκκλησία μας, με τη γλώσσα του ψαλμωδού, αποκρίνεται: «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμός, 19,1). Αλλά κάποιοι με περισσό θράσος λένε συχνά: Mα δεν υπάρχει Θεός! Γιατί, παρότι φτάσαμε μέχρι το φεγγάρι και θα πάμε κι ακόμη πιο πέρα, πουθενά δεν τον συναντήσαμε. Και στο σημείο αυτό, αναλαμβάνουν να μας  απαντήσουν οι άγιοι της Εκκλησίας. Για λογαριασμό των οποίων, ο σύγχρονός μας Άγιος  Πορφύριος, απόφοιτος της δευτέρας Δημοτικού, λέει χαρακτηριστικά: «Με την  επιστήμη και την τεχνολογία ο άνθρωπος έφτασε μέχρι το φεγγάρι, αλλά με την προσευχή φτάνει μέχρι το Θεό»! Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται και η απάντηση για το ποιος δημιούργησε τον φυσικό κόσμο και θέσπισε τους φυσικούς νόμους. Που σημαίνει ότι πέρα και πάνω απ’ όλα τα ουράνια σώματα και τους νόμους, που ρυθμίζουν την κυκλοφορία τους, βρίσκεται ο Θεός. Κι απέναντι σ’ αυτόν τον άπειρο Θεό βρισκόμαστε εμείς, τα απειροελάχιστα όντα. Εκτός φυσικά  από κάποιους άφρονες εξουσιαστές, που μέσα στο ναρκισσισμό της αυταπάτης τους, πιστεύουν ότι η ζωή τους είναι απεριόριστη και τα έργα τους ανεξέλεγκτα.

Και το απίστευτα παράδοξο είναι πως ο άπειρος Θεός είναι, σύμφωνα με το «Πάτερ ημών», πατέρας μας κι εμείς παιδιά του. Και συμβαίνει αυτό, γιατί μέσα στα απειροελάχιστα σώματά μας ο Θεός έβαλε την ψυχή. Για την οποία ο μέγας Ηράκλειτος λέει ότι «είναι τόσο απέραντη, ώστε τις εσχατιές της ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να εξερευνήσει». Και, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο,  είναι πολυτιμότερη ακόμη, κι από ολάκερο το σύμπαν (Μάρκου: Η: 36). Δεδομένου ότι περικλείει τεράστιες δυνατότητες με αιώνιες προοπτικές. Όπως, κατ’ αναλογία, το απειροελάχιστο άτομο της ύλης περικλείει την τεράστια δύναμη της ατομικής ενέργειας. Την οποία, αντί για το καλό, την χρησιμοποιούμε, συχνά, για την καταστροφή των συνανθρώπων μας. Όπως παρόμοια χρησιμοποιούμε και τις δυνατότητες της ψυχής μας, αφού, αντί για την ωφέλεια, να προξενούμε όσο γίνεται μεγαλύτερο κακό. Έστω κι αν τελικά κι εμείς οι ίδιοι αυτοκαταστρεφόμαστε.

Με την ψυχή μας, λοιπόν, ο Θεός έχει διαρκώς ανοιχτή γραμμή και  ανά πάσα στιγμή μας περιμένει να επικοινωνήσουμε μαζί του. Προκειμένου να βρούμε το φως των λύσεων στα παντοειδή μας προβλήματα. Πράγμα απόλυτα αναγκαίο, δεδομένης της μεγάλης σύγχυσης και του σκοταδιού, που μας περιβάλλει. Αλλά να που κάποιοι φωταδιστές θέλουν να κόψουν τη γραμμή επικοινωνίας με το Θεό. Και, αρχίζουν απ’ την εύπλαστη παιδική ηλικία των μαθητικών χρόνων, παραμερίζοντας συν τοις άλλοις,ευσχήμως και τη σχολική προσευχή. 

Και πού αποσκοπεί αυτή η μεθόδευση;  Χωρίς αμφιβολία στον αποχριστιανισμό και αφελληνισμό των παιδιών μας. Γιατί εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια χριστιανισμός και ελληνισμός συμπορεύονται και συνυπάρχουν σαν δύο σιαμαίοι αδελφοί. Και οποιαδήποτε απόπειρα αποχωρισμού μεταξύ τους συνιστά κατακρεούργηση και των δύο.  Αντίθετα με τα όσα διατείνονται κάποιοι ορκισμένοι εχθροί μας, που το παίζουν φιλέλληνες. Ενώ παράλληλα επιμελούνται τους δολοφονικούς ακρωτηριασμούς των ψυχών των παιδιών και της πατρίδας μας. Έτσι ώστε να μην έχουν κανένα φως προσανατολισμού, παρά μόνο το φως του τρένου, που έρχεται καταπάνω τους, προκειμένου να τα συνθλίψει και να τα μεταβάλει σε άμορφη μάζα. Κατάλληλη να προσφερθεί ως βορά στα αδηφάγα  σαγόνια της παγκοσμιοποίησης.

Και είναι πολύ περίεργο, που ο Αρχιεπίσκοπος παλιότερα μας είχε ξαφνιάσει, λέγοντας ότι «μπορεί τα λιμάνια μας και τα’ αεροδρόμιά μας να τα πουλήσανε. Αλλά η πατρίδα μας και η Ορθοδοξία δεν πουλιούνται». Γεγονός, που δείχνει ότι κάποιοι δεσποτάδες δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το ξεπούλημα της πατρίδας και η υπονόμευση της Ορθοδοξίας  βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο. Αφού και η μία και η άλλη, δεινά ακρωτηριασμένες, δολοφονούνται. Και ότι η κατάργηση της προσευχής και η μετάλλαξη του μαθήματος των θρησκευτικών δεν είναι παρά κάποια απ’ τα τελευταία πετραδάκια, που αφαιρούνται, πριν απ’ την ολοσχερή κατάρρευσή του οικοδομήματος. Δεδομένου ότι οι οικονομικοί, πολιτισμικοί και φυλετικοί δολοφόνοι μας προχωρούν προσεκτικά και προμελετημένα. Έτσι ώστε, καθώς  εμείς, «των οικιών ημών εμπιπραμένων» ρέγχουμε, εκείνοι να προχωρούν ακάθεκτοι στο ξεπούλημα της πατρίδας και το κατεδαφιστικό των ιερών και οσίων έργο τους.

Κι όμως, όπως δείχνουν κάποιες δημοσκοπήσεις, οι ανεγκέφαλοι ψηφοφόροι εμμένουν  τυφλά στην εναλλαγή  των εφιαλτών πολιτικών στην εξουσία, που μας έφεραν στο τωρινό κατάντημα, προκειμένου να ολοκληρώσουν  το ανόσιο έργο τους. Επειδή πιστεύουν οι οπαδοί τους ότι οι ολετήρες, που βαπτίζονται στη σατανική κολυμβήθρα της Μπίλντεμπεργκ και άλλων παρόμοιων «ευαγών» ιδρυμάτων, με τα ψεύδη, που μας μοστράρουν, μεταλλάσσονται, σε σωτήρες.

Πραγματικότητα μπροστά στην οποία, παραφράζοντας την «Κυριακή προσευχή», δεν μπορούμε, παρά να δεηθούμε: «Πάτερ ημών…ρύσαι ημάς» από των παμπόνηρων πολιτικών  και των κρετίνων οπαδών τους!..

Παπα-Ηλίας Υφαντής

https://papailiasyfantis.wordpress.com/