Αργεί πολύ να ξημερώσει;

 

Είναι αργά. Πολύ αργά τη νύχτα. Ακόμη ένα βράδι που δεν με πιάνει ο ύπνος. Σκέψεις. Πολλές σκέψεις για όσα έγιναν, για όσα γίνονται. Δεν υπάρχει χώρος στο μυαλό μου για να μπορέσω να δω αυτά που έρχονται. Κάποιες φορές ρίχνω φευγαλέες ματιές στο αύριο και φοβάμαι. Όχι. Δεν φοβάμαι για εμένα. Φοβάμαι εμένα.

 Στη ζωή μου έκανα πολλά άσχημα και λίγα καλά. Πιό πολλά όμως είναι εκείνα που δεν έκανα. Φοβάμαι όλα αυτά που δεν θα κάνω και που θα μου καταστρέψουν το τελευταίο μου καταφύγιο, την ελπίδα.

Χρόνια τώρα είμαι χωρίς δουλειά. Είμαι ένας από αυτούς που καταστράφηκαν από τους «σωτήρες» αυτού του τόπου. Δεν έχω να προσφέρω στην οικογένειά μου. Στα 52 μου χρόνια ζω με τα 100 ευρώ που μου δίνει η μάνα μου και τα 70 ευρώ της κάρτας αλληλεγγύης. Ντράπηκα πολύ όταν πήγα τα χαρτιά μου για να την αποκτήσω. Ντρέπομαι περισσότερο κάθε φορά που στέκομαι μπροστά στην χαμογελαστή ταμία του σούπερ-μάρκετ και την δίνω για να πληρώσω. Ντρέπομαι περισσότερο που δεν κάνω τίποτε για να αλλάξω κάτι, για να γίνει καλύτερη η ζωή μου, όπως κάποτε, τότε που δούλευα και που χωρίς σπατάλες ζούσα με αξιοπρέπεια... Όμως κρύβομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό κάθε φορά που σκέφτομαι ότι τα νέα παιδιά δεν θα έχουν μνήμες από μια καλή ζωή, δεν θα έχουν μνήμες από μια αξιοπρεπή ζωή…

Είναι πολύ δύσκολη η νύχτα. Κάθε νύχτα είναι δύσκολη. Μα, πιο δύσκολη είναι η σιωπή που με περιτριγυρίζει και που στο τέλος μπαίνει μέσα στα σωθικά μου και με γεμίζει με ένα απίστευτο πηχτό κενό. Δεν έχω πια όνειρα. Εφιάλτες έχω. Και οι εφιάλτες αυτοί ζωντανεύουν κάθε φορά που κοιτάζω έναν νέο άνθρωπο στα μάτια. Γιατί ξέρω πως εγώ είμαι ένας από αυτούς που σώπασαν, ένας από αυτούς που έτρεξαν να κρυφτούν στον μικρόκοσμό τους, όταν ένιωσαν την απειλή. Ένας από αυτούς που έκλεισαν τα μάτια, τα αφτιά, το στόμα τους, γνωρίζοντας πως αυτό που συμβαίνει είναι ανθρωποσφαγή. Χωρίς αίμα, τόσοι πολλοί νεκροί και είναι όλοι σχεδόν νέοι.

Βγήκα έξω να περπατήσω. Γύρισα πίσω μου να δω και στο πέρασμά μου υπήρχε μια σκιά. Αυτό είμαι τώρα. Μια σκιά που τρέχει να κρυφτεί στο σκοτάδι που κατακτά τον χώρο παντού ολόγυρά μου. Περπατώντας σκέφτηκα τους νεκρούς και αναρωτήθηκα σε τι διαφέρω. Είναι βαθιά η νύχτα. Περιμένω να ξημερώσει για να ξαναζήσω μια ακόμη άδεια ημέρα. Με σκυμμένο το κεφάλι και με τα μάτια μου να κοιτάζουν στο πουθενά. Αποφεύγοντας τους φίλους που ντρέπομαι να με κερνάνε έναν καφέ και που τους κρύβω όλα όσα περνάω. Και τα περνάω επειδή σώπασα όταν έπρεπε να μιλήσω. Επειδή κρύφτηκα όταν έπρεπε να δηλώσω παρών. Επειδή φοβήθηκα και διάλεξα να προσπαθήσω να κρατήσω κάτι μικρό, που θα είναι δικό μου. Δεν ήξερα, δεν πίστευα πως θα μου τα πάρουν όλα. Δεν ήξερα πως είχα γίνει απόβλητος εκείνων που ποτέ δεν ανησύχησαν για να γεμίσουν το πιάτο του φαγητού, που ποτέ δεν ένιωσαν την αγωνία της επόμενης ημέρας, που ποτέ δεν αντίκρυσαν τα μάτια τους παιδιού τους να τους κοιτάζουν με απορία και ένα μεγάλο γιατί…

Κάθομαι σιωπηλός στο σκοτεινό δωμάτιο και περιμένω ξέροντας πως αυτή η σιωπή είναι και η οριστική μου καταδίκη. Κάνω τον σταυρό μου, ζητάω έλεος για όσα έχω κάνει και όσα δεν έχω κάνει. Δεν ζητάω έλεος για εμένα. Αλλά για τα παιδιά. Για τους νέους. Για να μπορέσουν να καταλάβουν πως έγιναν φτηνά εμπορεύματα στους πάγκους των διεθνών αγορών και των ντόπιων υπηρετών τους. Για να μπορέσουν γρήγορα να σηκωθούν όρθια και να πάρουν τις ζωές τους πίσω. Γιατί αν αργήσουν, τότε θα μάθουν να ζουν σαν δούλοι. Και γι αυτό θα φταίω εγώ. Δώσε μου δύναμη Θεέ μου, να σηκωθώ όρθιος για να αντιμετωπίσω τους φόβους και τους δαίμονές μου σε μια μάχη που το έπαθλό της θα είναι η αξιοπρέπεια και η ίδια η ψυχή μου.
Άραγε, αργεί πολύ να ξημερώσει;

Από: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

πηγή

Ο 6χρονος Γιάννης ήταν Έλληνας δυστυχώς...

«Εφυγε» ο 6χρονος Γιαννάκης με καρκίνο-Του είχαν κόψει το ρεύμα!!
 
Δεν τα κατάφερε ο μικρός Γιαννάκης, το εξάχρονο αγγελούδι από τη Γαστούνη, που εδώ και δύο χρόνια έδινε άνιση μάχη με όγκο στον εγκέφαλο και τα πολλαπλά ακόμα προβλήματα υγείας που του είχε δημιουργήσει.
Έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τετάρτης.
Ο Γιαννάκης Νταλάκας διεγνώσθη πριν δύο χρόνια ότι πάσχει από όγκο στην εγκέφαλο και εκεί, ξεκίνησε ο αγώνας ο δικός του και της οικογένειάς του.
Πολλοί, γνωστοί και άγνωστοι τότε, ενδιαφέρθηκαν για τον μικρό Γιαννάκη που ξεκίνησε επιτυχώς τις θεραπείες του.
Αλλά πώς να κερδίσει αυτό το αγγελούδι τη μάχη που έδινε, όταν, ακόμα και το ρεύμα στο φτωχικό σπίτι της οικογένειάς του ήταν κομμένο για πάνω από ενάμιση χρόνο και ακόμα και το γάλα του το ζέσταιναν στο μάτι μιας παλιάς ξυλόσομπας;
πηγή 

Ελλάδα 2016: Αντρας σκύβει και μαζεύει τις ντομάτες που πέταξαν οι αγρότες στα ΜΑΤ (φωτό)

Αμέσως μετά τα επεισόδια με τους αγρότες, ένας άνδρας σκύβει και μαζεύει σε σακούλες τις ντομάτες που πέταξαν νωρίτερα οι αγρότες στους άνδρες των ΜΑΤ. 

Τις ντομάτες τις είχαν χρησιμοποιήσει οι αγρότες της Κρήτης εναντίον των αστυνομικών. Πολίτες με σακούλες τις μαζεύουν αμέσως μετά. 

Η εικόνα μεταδόθηκε ζωντανά από πρωινή τηλεοπτική εκπομπή.

πηγή: www.pronews.gr

Στα ΑΤΜ η Ελλάδα περιμένει καρτερικά-Πώς εξηγούν οι ειδικοί την αλλαγή της συμπεριφοράς των Ελλήνων επί το… υπομονετικότερο

Στην Αθήνα οι τηλεφωνικές κλήσεις στη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία «Κλίμακα» μειώθηκαν κατά 40% τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, γράφει στη «Le Monde» η Φλοράνς Ομπενάς. Η απεσταλμένη της γαλλικής εφημερίδας στην Ελλάδα δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ για την… ψυχοπαθολογία των Ελλήνων σε στιγμές ιστορικές κατά τις οποίες κρίνεται το μέλλον το δικό τους και της χώρας. Στη δημοσιογραφική έρευνά της συμβάλλουν ψυχίατροι, ψυχολόγοι και εν γένει ειδικοί στην κοινωνική αρωγή επιστήμονες.

Είναι όντως αξιοπερίεργη η διαπίστωση της ξαφνικής μείωσης των τηλεφωνημάτων από ανθρώπους που η απελπισία τούς οδηγεί να σκέφτονται ακόμα και την αυτοχειρία το τελευταίο δεκαπενθήμερο της… απόλυτης τρέλας, με τους Ελληνες στις ουρές των ΑΤΜ για να εξασφαλίσουν το 50άρικο της ημέρας και το ευρωπαϊκό «λόμπι της δραχμής» να πιέζει για Grexit.

«Στην κουλτούρα μας η αυτοκτονία είναι απολύτως καταδικαστέα. Η μοναδική περίπτωση που η οικειοθελής απώλεια της ζωής μας είναι όχι μόνο αποδεκτή αλλά θεωρείται και πράξη γενναία και ένδοξη είναι η αυτοθυσία στη μάχη. Το να θυσιάσει κάποιος τη ζωή του απέναντι στον εχθρό» δηλώνει ο Γιώργος Νικολαΐδης, ψυχίατρος στο Ινστιτούτο του Παιδιού.

Ο έλληνας γιατρός εξηγεί, όμως, ότι μόνο ο πόλεμος του 1940 είχε αποτελέσματα συγκρίσιμα με την κατάσταση που ζούμε σήμερα, τόσο σε ό,τι αφορά την οικονομία όσο και την ψυχική υγεία. «Οπότε, για να είμαι ειλικρινής, θα έλεγα ότι ναι, σήμερα ζούμε έναν πόλεμο». Και τα πρώτα θύματα στον πόλεμο αυτόν είναι οι πιο παραγωγικές ηλικίες, οι Ελληνες από 35 έως 55 ετών.

«Μέχρι να ξεσπάσει η κρίση οι ηλικίες αυτές ζούσαν στην 22η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, που είχε καταφέρει να ενταχθεί το 2001 στη ζώνη του ευρώ, στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης» εξηγεί στη γαλλική εφημερίδα ο ψυχολόγος Αρης Βιολατζής, υπεύθυνος της Γραμμής Παρέμβασης για την Αυτοκτονία «Κλίμακα».

Τα δεύτερα θύματα είναι τα παιδιά. Ο ψυχίατρος Μενέλαος Θεοδωρουλάκης αποκαλύπτει ότι τα τελευταία χρόνια από το ιατρείο του πέρασαν πάμπολλα παιδιά που αισθάνονται ενοχές επειδή θεωρούν ότι τα ίδια αποτελούν ένα «πολύ μεγάλο βάρος για τους γονείς τους». Κατά τον κ. Θεοδωρουλάκη, «τα νέα αυτά απελπισμένα παιδιά στο μέλλον θα εξελιχθούν στην πιο δραματική πτυχή του προβλήματος».

Συλλογική εκτόνωση

Πριν από δύο εβδομάδες, αμέσως μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος των τραπεζών τα κέντρα άμεσης βοήθειας και τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων κατακλύστηκαν από πολίτες με κρίσεις πανικού, με κατάθλιψη, γράφει η ρεπόρτερ της «Le Monde». Ξαφνικά όμως η κατάσταση ηρέμησε εντυπωσιακά! «Οι άνθρωποι συνηθίζουν» διαπιστώνει ο καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Δημήτρης Πλουμπίδης.

Αφού παραλλήλισε και ο κ. Πλουμπίδης τη σημερινή κατάσταση με εκείνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρατήρησε ότι «ουδεμία βιαιότητα παρατηρήθηκε έως τώρα στις ουρές των καταθετών μπροστά στα μηχανήματα αυτόματης διανομής μετρητών. Οι άνθρωποι συζητούν μεταξύ τους ευγενικά».

Φαίνεται ότι η αιφνιδιαστική διοργάνωση του δημοψηφίσματος έπαιξε έναν ρόλο συλλογικού κατευνασμού, αναφέρει η «Le Monde». «Ασυνείδητα οι Ελληνες άντλησαν ελπίδα από το δημοψήφισμα. Λειτούργησε σαν βαλβίδα εκτόνωσης της πίεσης που είχε συσσωρευτεί στην ελληνική χύτρα ταχύτητας: εκείνοι που το επιθυμούσαν μπορούσαν να πουν “όχι”, καθώς είχαν την εντύπωση ότι είχαν χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων εδώ και χρόνια» συμπληρώνει ένα άλλο στέλεχος της Γραμμής Παρέμβασης «Κλίμακα».

Ο ψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδης προειδοποιεί, ωστόσο, ότι «όταν οι ελπίδες των ανθρώπων διαψεύδονται, η ψυχική τους κατάσταση επιδεινώνεται σε επίπεδο χειρότερο από εκείνο που θα βρίσκονταν αν δεν είχαν βιώσει τη ματαίωση. Αυτό σημαίνει ότι ενδέχεται να βρεθούμε σε μια κατάσταση που δεν μπορούμε ούτε να τη φανταστούμε»…

http://www.avantipopolo.gr/2015/07/blog-post_471.html
olympia 

ΣΧΟΛΙΟ: Οι ψυχολόγοι δέν γνωρίζουν ότι οι Ελληνες στήν ιστορία τους έχουν διεξάγει μόνον αμυντικούς πολέμους. Ακόμη καί τό δημοψήφισμα ήταν αμυντικής φύσεως. Αλλοίμονο σέ όσους κρίνουν τούς Ελληνες καί τούς καταδικάζουν από τό ύψος τής επιθετικής βαρβαρότητος.
 Αμέθυστος

Ο νεαρός Έλληνας που ζωγραφίζει στα ευρώ το δράμα της κρίσης

Ο νεαρός Στέφανος πήρε ένα μαύρο στυλό... και άρχισε να ζωγραφίζει... καμβάς του δεν ήταν κάποιος πίνακας ή χαρτί αλλά χαρτονομίσματα ευρώ! Ο 29χρονος ζωγραφίζει πάνω στα χαρτονομίσματα όσα βλέπει γύρω του να φέρνει η κρίση: άνθρωποι να τρέχουν μαζικά να εγκαταλείψουν τη χώρα, απολυμένοι να πετάγονται στο δρόμο όπως όπως από τους εργοδότες, ένας άνθρωπος που απαγχονίζεται, κρεμασμένος από μια γέφυρα, αντιεξουσιαστικές ταραχοποιές ομάδες που μουτζουρώνουν τα πάντα... Και πολλά άλλα!

Όπως λέει στην εφημερίδα Wall Street Journal, όλα ξεκίνησαν όταν πέρυσι που παραθέριζε στην Αίγινα, άκουσε την είδηση της αυτοκτονίας ενός συμπατριώτη μας που δεν άντεξε υπό το βάρος των οικονομικών προβλημάτων.
Ο Στέφανος, γραφίστας και καλλιτέχνης, αποφάσισε να αποτυπώσει τα συναισθήματά του στο ίδιο το σύμβολο της κρίσης: το ευρώ, που εκλείπει από τα πορτοφόλια των Ελλήνων, προκαλώντας μύρια δεινά. "Τα συναισθήματά μου είναι τόσο δυνατά που δεν μπορούσε να τα αγνοήσω. Τώρα πήρε ένα στυλό και ζωγράφισα ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ", εξηγεί ο ίδιος στη Wall Street Journal. "Εμπνέομαι από όσα ακούω στις ειδήσεις και μετά τα καταγράφω στο χαρτονόμισμα" προσθέτει.
Κανένα χαρτονόμισμα δεν έχει αφήσει ανέπαφο από τη μαύρη πένα του: έχει ζωγραφίσει από 5ευρα μέχρι 500ευρα.
Να σημειωθεί ότι από νομικής άποψης, το να ζωγραφίζει κανείς χαρτονομίσματα θεωρείται παράνομο αφού αποτελούν είδος δημόσιου εγγράφου.
Αυτό δεν φαίνεται πάντως να πτοεί το Στέφανο που οι δημιουργίες του φιλοξενούνται ως και στο Βρετανικό Μουσείο στη μόνιμη συλλογή νομισμάτων του.  

το είδαμε εδώ

Υπομονή κύριοι...πόσο να θέλει ακόμη για να πεθάνουν κι αυτά τα 2 εκ «ευάλωτοι Έλληνες»; "Φεύγουν" τόσοι κάθε μέρα!Μετά θ’ αρχίσει η Ανάπτυξη...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Μια μάνα 67 χρονών στην Χαλκίδα προτίμησε να πηδήξει από τον 5ο όροφο παρά να συνεχίσει να ζει στην εξαθλίωση.
Της είχαν κόψει την αναπηρική σύνταξη.

Αδυνατούσε να εργαστεί.
Κυρίως γιατί αδυνατούσε να αναπνεύσει.

Αλλά και ποιός θα πάρει στην δούλεψή του έναν άνθρωπο 67 χρονών;
Ποιός θα πάρει έναν 50άχρονο; Έναν υπερήλικα γενικώς...

Στο θάνατο από τον 5ο όροφο την ακολούθησε και ο 27άχρονος γιός της.
Είχε κι αυτός τα προβλήματά του.

Τριάμισυ χρόνια φυτοζωούσαν...
Ουδείς νοιάστηκε ποτέ.

Και ποιός να νοιαστεί από την πανταχού και πάντα Παγερή και ανύπαρκτη Πολιτεία;
Ποιός θ’ ασχοληθεί μαζί τους;

Οι βολεμένοι πολιτικοί που πήραν την εγκληματική απόφαση να τους κόψουν την αναπηρική σύνταξη;

Ή μήπως οι εξίσου βολεμένοι της επιτροπής που το έκανε (από 75% αναπνευστική ανικανότητα της την κατέβασαν στο 30%! Λες και "αναγεννήθηκαν οι πνεύμονες! Θαύμα";)

Ή μήπως οι γραφειοκράτες του υπουργείου που το προώθησαν;

Όλοι τους ένα αδίστακτο τσούρμο βολεμένων είναι.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που λίγο καιρό πριν "μοιράζανε" τις αναπηρικές συντάξεις με το... "τσουβάλι" (και το...."αζημίωτο" βεβαίως)...

Και εξ' αιτίας αυτών των "μαϊμού συντάξεων" - που αυτοί και το συνάφι τους έφταιγαν - αποφάσισαν να τις αφαιρέσουν απ' όλους...

Οι ίδιοι - "βολεμένοι" Πολιτικοί και γραφειοκράτες - που ευθύνονται για τους χιλιάδες θανάτους συμπολιτών μας κάθε μέρα από έμφραγμα ή εγκεφαλικό λόγω της ανημπόριας τους πλέον να επιβιώσουν μέσα στη μιζέρια και την εξαθλίωση.

Αυτοί όμως δεν λογαριάζονται ούτε στις αυτοκτονίες ούτε στις δολοφονίες.
Λογαριάζονται πως πέθαναν από φυσικά αίτια.

(Αλήθεια, Δικαιοσύνη θα υπάρξει ποτέ σ' αυτό τον τόπο; Γι' αυτούς τους θανάτους (φόνους) θα καταδικαστεί ποτέ κανένας Πολιτικός και Γραφειοκράτης;)

Αλλά είπαμε...το κλίμα το έδωσαν "ευθαρσώς"κάποια "πολιτικά τζιμάνια":

«Αν δεν έχεις να πληρώσεις τους φόρους πούλα το σπίτι σου»!!!

Έτσι δεν τους είπαν επανειλημμένα οι Βαρβιτσιώτης, Πάγκαλος και Άδωνις;
Ειδεμή, άντε ψόφα...(υπονοούσαν εμμέσως πλην σαφώς, σωστά;)

"Γιατί δεν πήγανε στις δομές αλληλεγγύης να βοηθηθούν";
Θα ρωτήσει κάποιος άσχετος...(Παντού και πάντα υπάρχει ένας "Ηλίθιος")...

Έχει πάει ρε κανείς από εσάς να δει πως είναι;

Ξέρει κανείς από εσάς τι κερατιάτικα ζητάνε οι κωλογραφειοκράτες των Δήμων για να σου δώσουν ένα πιάτο φαί ή το δικαίωμα να πηγαίνεις στο κοινωνικό παντοπωλείο;

Όλοι οι θεσμοί αλληλεγγύης αποτύχανε.

Και των Δήμων και οι ανεξάρτητες προσπάθειες και ΝΑΙ, ακόμη και η ίδια η περιβόητη εκκλησία.

Υπάρχουν μόνον για τους μετανάστες...

Σ’ αυτούς κανείς δεν ζητάει χαρτιά και φορολογικές δηλώσεις.

Άντε και για τους Ρομά και τους επαγγελματίες επαίτες...

Τα έχουν ρυθμίσει έτσι όλοι αυτοί οι "επαγγελματίες της επαιτείας" ώστε να μην μένουν "ακάλυπτοι" και να περνάνε απ' όλους τους "τυπικούς ελέγχους" των διαφόρων δήθεν "κόμβων αλληλεγγύης"...

Απ’ αυτούς που μιλάνε ετσι «αγέρωχα» κανείς τους δεν πήγε με σκυμμένο το κεφάλι και μασημένα λόγια στον ιερέα για να συναντήσει την αλαζονεία, την εχθρική απόσταση, το «αστυνομικό ύφος και συμπεριφορά», την απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του "ξεπεσμένου πολίτη" που πηγαίνει Ικέτις ενώπιόν τους...

Η πρώτη τους κουβέντα (και μάλιστα εκεί μπροστά σε όλους να σε εξευτελίζουν):

"...για να κάνουμε πρώτα κύριε μια εξακρίβωση...πως λέγεστε και που μένετε;» (και βγάζει χαρτί και στυλό να σε «τσεκάρει» αν ανήκεις στην δική του ενορία)..."
"...δεν ανήκετε σε μας κύριε, να πάτε στην άλλη ενορία..."

"Μα συγγνώμη, εδώ και 40 χρόνια, κάθε Θεοφάνεια εσείς έρχεστε και ευλογείτε στο σπίτι μου και τότε μας λέγατε πως ανήκουμε σε σας...τώρα που είναι για το φιλόπτωχο πως και δεν ανήκω σε σας;"
.....

Ή ας πούμε, να πηγαίνει κάποιος «με γραβάτα» στην εκκλησία και μετά την λειτουργία, δειλά δειλά να ζητάει βοήθεια από τον ιερέα («πάτερ, μια κονσέρβα, πεινάω») για να εισπράξει την «απόμακρη απάντηση» :
«και τι να σου κάνω εγώ; Δεν έχουμε εδώ τίποτα»...(αληθινό περιστατικό σε έναν από τους Ναούς της Ν. Φιλαδέλφειας που συζητιέται τον τελευταίο καιρό μεταξύ των δημοτών).

Κι όσο για τα περιβόητα προγράμματα «βοήθειας στο σπίτι» της Εκκλησίας, «Μύθος»...
Όταν ρωτάς σου λένε «δεν υπάρχει κάτι τέτοιο»...

«Μα ρε παιδιά, ο Αρχιεπίσκοπος το έλεγε....για ανθρώπους που η αξιοπρέπειά τους δεν το αντέχει να πάνε να σταθούνε στην ουρά, τους πάμε το πακέτο τα τρόφιμα στο σπίτι...έτσι έλεγε στην τηλεόραση ξανά και ξανά πέρυσι...»...

«δεν ξέρω ποιοί σας τα λένε αυτά κύριε, δεν ισχύουν»....

Κι όσο για το ποσό που πρέπει να λέει η φορολογική σου δήλωση για να τύχεις της βοήθειας της Εκκλησίας;
5,000 ευρώ.

«Μα ρε παιδιά οι περυσινοί κυβερνήτες μας υποχρέωσαν βάση τεκμηρίων – το σαρκίο μου, της γυναίκας μου, τα δυό μου παιδιά, σπίτι κι ένα μικρό παλιόσπιτο – να δηλώσουμε 12,000 ευρώ χωρίς να τα έχουμε αυτά τα χρήματα...άνεργος είμαι, δεν το έχω αυτό το εισόδημα...χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθεια της εκκλησίας»...

«...τι να σας κάνουμε κύριέ μου; Αυτή είναι η απόφαση της Εκκλησίας...δεν σας καλύπτουμε»...
«...ναι, αλλά όλοι αυτοί οι μετανάστες ή οι ρομά με τα μαύρα εισοδήματα και χωρίς φορολογική δήλωση γιατί δικαιούνται κι εγώ όχι»;

«...σας παρακαλώ κύριε, η εκκλησία δεν κάνει διακρίσεις»

«...μα πως δεν κάνει διακρίσεις; Σ’ αυτούς δίνετε βοήθεια και σε μένα όχι...αυτό δεν είναι διάκριση;»
(σαφώς και υπάρχουν κι εξαιρέσεις και Άγιοι Άνθρωποι, άξιοι Ιερείς σαν τον Πατέρα Θεμιστοκλή στον Άγιο Ελευθέριο Πατησίων...)

Αυτά ως προς την Εκκλησία και τους Δήμους...

Ηθικόν δίδαγμα:
Για την Πολιτεία δεν υπάρχει ο φτωχός άνθρωπος...
Ούτε για τους προηγούμενους ούτε γι’ αυτούς τους τωρινούς τους "προοδευτικούς"...τους "ευαίσθητους στον πόνο του άλλου"....όπως έλεγαν...και λένε...τάχαμου...

Οι προηγούμενοι σχεδόν εκστασιάζονταν από τους θάνατους των ανήμπορων...
Έδειχναν ν' απολαμβάνουν αυτό που έκαναν...

Πλήρως αδίστακτη και αδάκρυτη, θανάσιμη καταισχύνη και αδιαφορία...
Η αναίσθητη ψυχοπαθολογία του φονιά, του serial killer.

Οι τωρινοί όμως;
Αυτοί που επαίρονταν και επαίρονται πως νοιάζονται κυρίως για την ανθρωπιστική κρίση;

Πως θα φέρουν πίσω στη ζωή όλους αυτούς που πεθαίνουν καθημερινά;

Πως θα φέρουν πίσω στη ζωή αυτή την καϋμένη ηλικιωμένη γυναίκα και τον γιό τους που έπεσαν απ' το μπαλκόνι του 5ου στην Χαλκίδα;

Γιατί αργούν να προσφέρουν στήριξη σ’ αυτούς που το έχουν κατ’ εξοχήν ανάγκη;

Στον διάολο ο Σόϊμπλε και οι δανειστές που έχουν ρουφήξει το αίμα της Ελλάδας και της φτωχολογιάς δεκαετίες τώρα....

Υπάρχουν εκεί έξω περί τα 2,000,000 φτωχών Ελλήνων που περιμένουν πως και πως την ενίσχυση του κράτους.

Περί το 1,000,000 απ’ αυτούς δεν έχουν κανένα εισόδημα.

Ζούνε από τις όποιες βοήθειες συνταξιούχων γέρων γονιών, κάποιοι λίγοι τυχεροί κι από αδέρφια, συγγενείς και φίλους....
Δεν έχουν όλοι αυτή την τύχη όμως...
Πολλοί ζουν με ξεροκόμματα δεξιά αριστερά...

Παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία γιατί οι οικογένειές τους δεν έμαθαν να ζητιανεύουν...

Τι περιμένει λοιπόν γαμώ το κέρατό σας μέσα η Πολιτεία για να τους δώσει αυτό το στοιχειώδες οικονομικό βοήθημα για να επιβιώσουν;

Ας πει πως οι κατασχέσεις περιουσιών των λαμογιών θα πάνε σ’ αυτόν τον σκοπό...
Κι ας το κάνει επιτέλους. Άμεσα..τώρα...

Και όχι να συνεχίζει να τους σκοτώνει περιμένοντας το "γραφειοκρατικό πλήρωμα του χρόνου".

Να, ας πούμε αυτοί οι έρμοι οι κατεστραμμένοι μικροέμποροι υπάρχουν καθόλου πουθενά στο νου των κυβερνητών μας;
Οι προηγούμενοι φονιάδες κυβερνήτες τους υποχρέωσαν να δηλώσουν βάση τεκμηρίων 12,000 το χρόνο.

Τους «έκλεψαν» το αφορολόγητο οι εγκληματίες.

Οι σημερινοί κυβερνώντες αδιαφορώντας για το θάνατο αυτών των ήδη κατεστραμμένων ανθρώπων συνεχίζουν το ίδιο έγκλημα.
Τους φορολογούν βάση τεκμηρίων.

Μάλιστα, αδιαφορώντας για το ότι και τα εναπομείναντα μικρομάγαζα είναι με το ένα πόδι στον τάφο, ετοιμάζονται να αυξήσουν και το ΦΠΑ.

Ανόητοι ή εξίσου αδίστακτοι με τους προηγούμενους;

Τους κατεστραμμένους μικροεμπόρους τους ρώτησαν για το τι χρειάζονται για να μην πεθάνουν;

Και όχι τους κονομημένους δήθεν εκπροσώπους τους μεγαλοσυνδικαλιστές...
Τα "φτωχαδάκια"...εκεί κάτω...στο δρόμο...αυτούς να ρωτήσουν...

Όλους αυτούς που παλεύουν να επιβιώσουν με τεκμήρια στην πλάτη, με χαράτσια και φόρους και ασφαλιστικές εισφορές χρωστούμενα, χωρίς επίδομα ανεργίας, με αρρώστιες, εγκατελειμμένοι από την Πολιτεία...

Κύριοι κυβερνώντες,
Απ’ τα «χαμηλά» υποτίθεται πως θα ξεκινούσατε πρώτα.

Η γραφειοκρατία της Πολιτείας είναι μεν υπαρκτή αλλά δεν αναιρεί σε τίποτα το ότι κάθε καθυστέρηση της ενίσχυσης της φτωχολογιάς σημαίνει περισσότεροι θάνατοι κάθε μέρα.

Κι επιτέλους, προτού χαράξετε πολιτικές βάλτε και κανέναν φτωχό άνθρωπο για σύμβουλο στα επιτελεία σας....

Και όχι μόνον εκατομμυριούχους βολεμένους που παριστάνουν τους "προστάτες της φτωχολογιάς"...ο φτωχούλης του Θεού χόρτασε από δαύτους...

Ένα παράδειγμα "ανοησίας" (επιεικώς):

Είναι δυνατόν να λέτε απαλλάσσεται η πρώτη κατοικία αντικειμενικής αξίας έως 350,000 και υψηλό (σχετικά με τον άνεργο και πένητα) εισόδημα και καταθέσεις και να φορολογείτε τον φτωχό άνεργο που το σπίτι του, αποθήκη και ένα δυάρι κληρονομιά στο χωριό (με κομμένο ρεύμα και ακατοίκητα τα δύο τελευταία) είναι όλα μαζί συνολικής αξίας το πολύ 100,000 ευρώ, με μηδενικό εισόδημα και καταθέσεις που ζει από βοήθειες και ελεημοσύνες;

Πόσο εκτός τόπου και χρόνου πρέπει να είναι κάποιος για να το κάνει αυτό;

Δηλαδή, μετά από τα παραπάνω και αυτό το παράδειγμα τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβετε την ανεπάρκεια των συμβούλων σας;

Τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβετε το πόσο μακριά είστε κι εσείς όπως και οι προηγούμενοι από το τι σημαίνει «φτωχολογιά», τι σημαίνει «εξαθλίωση και στερήσεις», τι σημαίνει «ανθρωπιστική κρίση»;

Αρνείστε να καταλάβετε κι εσείς όπως και οι προηγούμενοι τι σημαίνει πχ να είσαι 50 χρονών χωρίς εισοδήματα, με δυό ανήλικα παιδιά, να μην βρίσκεις δουλειά και να έχεις και την πολιτεία από πάνω να επιμένει να σε φορολογεί με τεκμήρια και χαράτσια επειδή αρνείται να σου αποδώσει ένα αφορολόγητο ποσό όπως σε όλους τους υπόλοιπους πολίτες.

Υπομονή κύριοι...

Πόσο άραγε να θέλει ακόμη για να πεθάνουν αυτά τα 2,000,000 «ευάλωτοι Έλληνες» και να τους ξεφορτωθείτε;
ΑΜΕΣΩΣ θ’ αρχίσει τότε η ΑΝΑΠΤΥΞΗ της χώρας...

ΣΩΣΤΑ;;;

Συγχαρητήρια....να σας χαιρόμαστε και του λόγου σας...

Άξια τέκνα των προηγουμένων και του Σόϊμπλε...να μην σας ματιάσουμε....

Γιώργος Ανεστόπουλος
πηγή

Άνθρωποι και ποντίκια στην Πάτρα - ΥΠΗΡΞΕ ΟΜΩΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ....

Μια χήρα μεγαλώνει το τριών χρόνων εγγονάκι της χωρίς ρεύμα επί ένα χρόνο

Του Γιάννη Γεωργόπουλου

Πείνα, δυστυχία, ποντίκια, σκοτάδι και απειλή έξωσης ανά πάσα στιγμή, συνθέτουν το σκηνικό στο ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται μια ανάσα από την καρδιά της Πάτρας στην περιοχή του Αη Γιώργη του Λάγγουρα.
Τα λόγια και οι εικόνες δεν μπορούν να αποτυπώσουν το δράμα μιας γυναίκας η οποία «ζει» το τριών χρόνων εγγονάκι της με προσφορές λίγων τροφίμων από γείτονες.
Η μοίρα άρχισε να της δείχνει το σκληρό πρόσωπο πριν 11 χρόνια όταν έχασε τον άντρα της και από τότε τα χτυπήματα είναι απανωτά τόσο γι’ αυτή και για την άνεργη κόρη και γιό της όσο και για την εγγονή της.
Στο σπίτι τρώγλη που ζει η τρίχρονη μαζί με τη γιαγιά της, το πάτωμα είναι γεμάτο με χαρτόνια πάνω στα οποία υπάρχουν κόλες προκειμένου να αιχμαλωτίζονται τα ποντίκια τα οποία κάνουν καθημερινά παρέλαση.

Λίγους μήνες αφότου γεννήθηκε η μικρή εγγονή της, ο γαμπρός της έμεινε ανάπηρος ενώ όσες πόρτες κι΄ αν χτύπησε κανένας δεν πρόσφερε δουλειά τόσο σε αυτή όσο και στα παιδιά της.
Η οικονομική κρίση την βρήκε να ζει σε ένα σπίτι τρώγλη – αδιάψευστος μάρτυρας οι φωτογραφίες – για το οποίο οφείλει να καταβάλει το ποσό των 200 ευρώ, ποσό το οποίο εδώ και έξι μήνες αδυνατεί να δώσει, με αποτέλεσμα να απειλείται καθημερινά με έξωση από τον ιδιοκτήτη

Ουσιαστικά το μεγάλωμα του μικρού παιδιού το έχει αναλάβει μόνη της, ενώ την ίδια ώρα η πρόνοια της παρέχει το «θεόρατο» ποσό των 88 ευρώ το δίμηνο . Παρά την δυστυχία να σημειωθεί πως όλα τα μέλη της οικογένειας είναι χωρίς ασφάλιση, ενώ γείτονες κάνουν το τελευταίο διάστημα προσπάθεια να τους παρέχουν ασφάλιση μέσω ΟΑΕΔ ή πρόνοιας.
 Το δράμα που βιώνει η 50χρονη χήρα και η τρίχρονη εγγονή της δεν έχει τελειωμό, καθώς επί ένα χρόνο είναι χωρίς ρεύμα με την οφειλή της  να ξεπερνά τα 2000, ενώ για τις ανάγκες της μικρής με τον κίνδυνο ηλεκτροπληξίας «κλέβει» ρεύμα.





Αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα "Κόσμος"

πηγή

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Στην Ελλάδα σήμερα ζουν τρεις βασικές κατηγορίες ανθρώπων. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των καιρών και  αγωνιούν για το μέλλον αυτής της χώρας. Βλέπουν την λαίλαπα των μνημονίων να έχει καταστρέψει κάθε ελπίδα και προοπτική για την επιβίωση και προσπαθούν να ορθώσουν κάποιο λόγο αντίστασης. Αγωνίζονται να σταματήσουν τον θανατηφόρο κατήφορο της ελληνικής κοινωνίας και πιστεύουν ότι ακόμα δεν έχουν χαθεί όλα και ότι μπορεί να αντιστραφεί αυτή η προδοτική πορεία που έχει φέρει την μεγαλύτερη κρίση στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Είναι οι βασικοί υπεύθυνοι της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας σε ξένους, ανθέλληνες, τοκογλύφους. Είναι αυτοί που απομύζησαν τον κρατικό κορβανά τις τελευταίες δεκαετίες και το μόνο που τους ενδιέφερε, ήταν πάντα η προσωπική τους τσέπη και το πως θα εξασφαλίσουν ακόμα και τα δισέγγονα τους με αφθονία αγαθών σε βάρος πάντα του γενικού συνόλου. Είναι το πολιτικό κατεστημένο που κατέστρεψε την οικονομία, καταλήστεψε τα κρατικά ταμεία, κατέκλεψε τις οικονομίες του κόσμου και έστειλε την αφρόκρεμα του ελληνικού λαού εξορία σε άλλες χώρες, όπου διαπρέπει προς δόξα της εθνικής μας προδοσίας.
Και τέλος είναι η τρίτη κατηγορία που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία. Είναι η κατηγορία της αδιαφορίας για όλα αυτά. Είναι αυτοί που το μόνο που τους ενδιαφέρει, παρά τις όποιες δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν, είναι το πως θα περάσουν καλά, το πώς θα έχουν το iphone, το πως να κάνουν facebook, να διασκεδάζουν όσο μπορεί περισσότερο, να έχουν καλό φαγητό και να μιμηθούν όσο μπορούν περισσότερο του καλοβολεμένους, αν είναι δυνατόν να γίνουν και οι ίδιοι καταβολεμένοι. Είναι οι άνθρωποι του, «τι με ενδιαφέρει έμενα ; σάμπως μπορώ εγώ να αλλάξω την κατάσταση ;». Υποστηρίζουν πως όλα είναι προσχεδιασμένα και ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική, γ”  αυτό και θα πρέπει να υποτασσόμαστε και να μην αντιστεκόμαστε. Είναι αυτοί που γίνονται τα καλυτέρα όργανα του προδοτικού συστήματος και αυτοί στους οποίους το σύστημα βασίζεται για την εθνοκτόνο επιβίωση του και για τις ληστρικές επιδρομές του στην καθημερινή ζωή τους. Αν και πολλοί από αυτούς έχουν πληγεί από την μνημονιακή κατοχή, δεν θέλουν να αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Αναπαύονται στον καναπέ της καταστροφής τους και ούτε λίγο ούτε πολύ ευλογούν την εθνική απώλεια σαν αναπόφευκτο κακό και σαν νομοτελειακή εξέλιξη. Σε αυτή την κατηγορία θα προσθέσουμε και τους διάφορους «ποιμένες», που προπαγανδίζουν πως το λιγότερο κακό… είναι καλύτερο από το χειρότερο!
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η εικόνα μιας Ελλάδας που βαδίζει πλέον σε γενικές εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας για πολλές δεκαετίες. Μέσα σε ένα τέτοιο περίγραμμα, αναρωτιέται κανείς αν ακόμα υπάρχει πραγματικά η ελπίδα για να σωθεί αυτός ο δύσμοιρος τόπος, με την τόσο μεγάλη ιστορία και το τόσο ηρωικό παρελθόν του. Δυστυχώς, τα ωραία λόγια και οι εμμονές σε περασμένες ιστορικές δόξες έχουν πια περισσέψει και δεν ωφελούν σε τίποτα. Είναι υπεκφυγή πλέον να καταφεύγουμε στο ένδοξο παρελθόν, όταν καταστρέφουμε το παρών.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη κατηγορία που δεν είναι πολύ γνωστή, αλλά ίσως η πιο ελπιδοφόρα όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο για κάποιους, για την σωτηρία της πατρίδας μας. Είναι κάποιοι «φωτεινοί» γέροντες, άγνωστοι και κρυμμένοι σε κάποια «σπηλιά», αλλά έχουν την μεγαλύτερη δύναμη από όλους τους άλλους. Η χώρα αυτή ποτέ δεν έπαψε να παράγει αγίους και συνεχίζει στον ευλογημένο αυτό δρόμο, παρά τα όσα έχουν γίνει και τα όσα έχουν παραβιαστεί. Η αγιότητα έχει μεγαλύτερη δύναμη από την κοσμική διαστροφή και την κοσμική παρακμή και η χώρα αυτή, δόξα το Θεό, έχει ακόμα κάποιους «άξιους» που προσεύχονται για το μέλλον της. Είναι η πραγματική μας ελπίδα!
Αμήν!!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

πηγή

Το είδαμε εδώ

«Καλά Χριστούγεννα» αδελφοί, ναί, αλλά δεν αρκούνε μόνο οί ευχές. Ο κόσμος πεινάει γύρω μας…

Τά φετινά Χριστούγεννα άς γίνουν γιορτή προσέγγισης καί αγάπης πρός τούς φτωχούς αδελφούς μας...
Γιατί σήμερα αυτοί, αλλά αύριο, καθόλου παράδοξο, να είμαστε  εμείς πού θά τρέχουμε μ΄ ένα τάπερ στό χέρι...
Τις μέρες αυτές, πού θάπρεπε νάναι χαρούμενες και γελαστές ( κατά τον ποιητή ), όπως εκείνες τις παλιές εποχές πού ζήσαμε, γυρίζεις το βλέμμα γύρω σου και σπανίως να συναντήσεις ανέμελο και χαμογελαστό πρόσωπο. Τά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μόνο οι καφετέριες αυτού τού φθηνού εμπορεύματος, του καφέ, δουλεύουν…Παρηγορούν κυρίως την νεολαία αλλά και ανθρώπους πού θέλουν να βγούνε έξω και να ξεδώσουν, να πάρουν τον αέρα τους βρέ αδελφέ, και να μη κλειστούν στους τέσσαρες τοίχους ίδιοι κατάδικοι στην μονοτονία τής ζωής…Δουλεύουν βέβαια και τα καλλυντικά, ουρές βλέπεις στα φωταγωγημένα μαγαζιά τους και η απορία μένει και παραμένει…

--«Μά καλά, με τέτοια ανεργία και ανέχεια ποιές αγοράζουν σήμερα καλλυντικά;».

---«Οί κομψευάμενες, και οί…κοκότες» έλεγε δηκτικά ένας φίλος.

Δεν θα συμφωνήσουμε μαζί του αλλά δεν αποκλείεται αυτή η αγορά «ειδών σωματικής περιποίησης» να είναι ένας ακόμη τρόπος διαφυγής καί εκτόνωσης, όπως ο καφές,  από μία πιεστική προσωπική ανέχεια πού θέλει κάπου να ξεφύγει ακόμη και μέσω ενός φθηνού καλλυντικού…

Είναι όμως μόνον αυτά; Ασφαλώς όχι ! Πίσω απ΄ ότι επιφανειακά φαίνεται υπάρχει μια άλλη τραγωδία πού έχει να κάνει με μία πιο προσγειωμένη ανέχεια…Τι κάνουμε άραγε εδώ στην πολιτεία μας γι΄αυτό το κακό, μέρες Χριστουγεννιάτικες και Πρωτοχρονιάτικες πού μας έρχονται;

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Άνθρωποι  λοιπόν που έχασαν τη δουλειά τους και οποιοδήποτε άλλο εισόδημα, παιδιά μικρά που η οικογένεια δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό, μαθητές που πηγαίνουν στο ολοήμερο σχολείο, χωρίς μεσημεριανό από το σπίτι. Η ανέχεια και η πείνα πλέον δεν κρύβονται...


Με ντροπή αλλά και με ευγνωμοσύνη, με το τάπερ ανά χείρας από τις 12 το μεσημέρι και μετά συμπολίτες φτάνουν στην περιοχή της Αγίας Σοφίας στην Πάτρα και στον χώρο που στεγάζει τη Δομή Συσσιτίων, για να πάρουν το φαγητό της ημέρας.

Από ένα ρεπορτάζ πού είδαμε πρό καιρού στο thebest.gr  της Ελευθερίας Μακρυγένη πού βρέθηκε στο χώρο που ετοιμάζονται καθημερινά γεύματα για 197 ανθρώπους  μάθαμε για μια άλλη αφανή πραγματικότητα. Την ίδια ώρα οι αιτήσεις για να ενταχθούν κι άλλοι στο πρόγραμμα, από τον Σεπτέμβριο και μετά αυξάνονται...

Η συνομιλία μας με την κοινωνική λειτουργό της «Δομής Συσιτίων», Μαρία Καλύβα είναι αποκαλυπτική.

«Σιτίζουμε τους ανθρώπους μας και αργίες και Κυριακές, Χριστούγεννα και Πάσχα. Υπάρχουν κι άλλες αιτήσεις ,αλλά δεν υπάρχουν τρόφιμα για να εξυπηρετηθούν κι άλλοι άνθρωποι. Έχουμε σταματήσει να δεχόμαστε αιτήσεις , καθώς δεν υπάρχουν άλλοι πόροι. Κάθε εβδομάδα έχουμε γύρω στις 10 νέες αιτήσεις. Μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε αυτός ο αριθμός. Από τον Σεπτέμβριο και μετά παρατηρείται αυτή η αύξηση. Μέχρι τώρα βλέπαμε μεμονωμένα άτομα, ένα δύο, τώρα βλέπουμε οικογένειες, εξαμελείς, εφταμελείς, που ο σύζυγος ή η σύζυγος έχει χάσει τη δουλειά του και δεν υπάρχει εισόδημα». λέει .

Καθημερινά σχεδόν τα εφτά κορίτσια κι αγόρια που εργάζονται στη Δομή βλέπουν καταστάσεις που μοιάζουν απίστευτες για τη σύγχρονη εποχή. Τα φαινόμενα ασιτίας και μάλιστα παιδιών δεν είναι υπερβολή, αλλά πραγματικότητα.

«Πολύ πρόσφατα μας είχε έρθει μια παραπομπή από υπηρεσία εδώ στην Πάτρα για τέσσερα παιδιά, τα οποία δεν είχαν πατέρα και η μητέρα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και ήταν τρεις μέρες νηστικά. Ήταν πραγματικά σε πολύ άσχημη κατάσταση. Εκεί πέρα από το φαγητό δώσαμε κι άλλες προμήθειες. Έφερε ο καθένας πράγματα από το σπίτι του, ρούχα κλπ. Ήταν ηλικίας από 8 έως 20 ετών».

Από την άλλη υπάρχουν περιπτώσεις απόρων, οι οποίοι ξεκινούν με τα πόδια από τα Σύνορα και τα Ζαρουχλαίικα για να πάνε μέχρι την Αγία Σοφία για να παραλάβουν το συσσίτιο. «Μας φιλάνε τα χέρια για να πάρουνε ένα μπολ φαγητό» λέει η κ. Καλύβα.

Οι άνθρωποι που σιτίζονται από τη Δομή είναι κυρίως ηλικίας 30 έως 60 ετών, ανάμεσα στους οποίους συναντάμε μεμονωμένα άτομα, πολυμελείς οικογένειες με μικρά παιδιά, αλλά και περιπτώσεις φοιτητών. «Είναι άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους και δεν έχουν κανένα εισόδημα. Χαρακτηριστικά έχουμε μια κυρία με δύο παιδιά, η οποία βρίσκεται σε επίσχεση εργασίας, εργαζόταν σε οργάνωση στην Πάτρα, τυπικά δεν φαίνεται άνεργη αλλά έχει τρία χρόνια να πληρωθεί». Επιπλέον το συσσίτιο καλύπτει τις ανάγκες παιδιών από τρία ολοήμερα σχολεία της Πάτρας. «Έχουμε στείλει έγγραφα στα σχολεία, αν κάποιος διευθυντής ή εκπαιδευτικός εντοπίσει κάποιο περιστατικό παιδιού που υποσιτίζεται να μας ενημερώσει. Βέβαια είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά δίνουμε προτεραιότητα στα παιδιά και στις οικογένειες. Αυτή είναι η μόνη προτεραιότητα και δεν δίνουμε σημασία γενικά σε άλλες προϋποθέσεις, δηλαδή αν κάποιος είναι Έλληνας, αν έχει άλλο πρόβλημα. Εμείς κοιτάμε να καλύψουμε ανθρώπους που πραγματικά πεινάνε».

Το φαγητό ετοιμάζεται κάθε πρωί. Η Ειρήνη βάζει στη φωτιά τις μεγάλες κατσαρόλες, ώστε μέχρι τις 12 περίπου να είναι έτοιμο να μοιραστεί.

Μεγάλες ανάγκες για τρόφιμα και πρώτες ύλες...

Η Δομή Συσσιτίου λόγω των αυξανόμενων περιστατικών έχει μεγάλη ανάγκη από πρώτες ύλες και τρόφιμα προκειμένου να καλυφθεί η σίτιση όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων. «Δυστυχώς αντιμετωπίζουμε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή με τα τρόφιμα. Κυρίως προέρχονται από εθελοντικές προσφορές και δωρεές. Αυτό γίνεται μέσα από δράσεις που κάνουμε για την ευαισθητοποίηση και αφύπνιση της τοπικής κοινότητας, μέσα από συνεργασίες με σούπερ μάρκετ και μπορώ να σας πω ότι ένα είναι το σούπερ μάρκετ που μας έχει στηρίξει πολύ στο έργο μας. Έχουμε κάνει νύξη σε όλα τα σούπερ μάρκετ, για να μπουν καλάθια συγκέντρωσης τροφίμων, να μας προσφέρουν πράγματα που δεν χρησιμοποιούν την επόμενη μέρα ή είναι κοντά στη λήξη τους, αλλά δεν έχουμε πάρει απάντηση, παρά μόνο από τη συγκεκριμένη αλυσίδα. Έχουμε πολύ μεγάλη βοήθεια από την ενορία της Αγίας Σοφίας και τον πατέρα Ερμόλαο. Βέβαια και αυτή έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση. 200 γεύματα την ημέρα είναι 6000 γεύματα το μήνα», εξηγεί η Μαρία Καλύβα

Από την πλευρά του Δήμου...

«H προηγούμενη δημοτική αρχή μπορούμε να πούμε ότι βοήθησε αρκετά στο έργο μας. Δεν προσέφερε ύλες, αλλά προσέφερε υπηρεσίες. Π.Χ. να τρέξουμε ένα πρόγραμμα του ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, για τον εξοπλισμό της κουζίνας, που αποτελεί δωρεά του.Η τωρινή δημοτική αρχή, ενδεχομένως επειδή είναι στην αρχή ακόμα δεν έχει παρουσιάσει κάτι».

H λειτουργία της Δομής...

«Η Δομή Συσσιτίου έχει γίνει από ένα πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, το πρόγραμμα Άμεσης Αντιμετώπισης Φτώχειας. Ουσιαστικά το πρόγραμμα στηρίζει μόνο τους μισθούς μας και τα πάγια λειτουργικά έξοδα, χωρίς να υπάρχει ένας προϋπολογισμός για τρόφιμα. Είναι πολύ λίγα τα χρήματα και προσπαθούμε σε συνεργασία με την ΑΜΚΕ Στήριξη, που έχει αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος να κάνουμε οικονομία από όλα τα άλλα, για να δώσουμε και κάποια χρήματα για τρόφιμα ή για μπουκάλες πχ υγραερίου, που χρησιμοποιούμε για να μαγειρεύουμε» δηλώνει η κοινωνική λειτουργός.

Η Δομή ξεκίνησε το 2013 και "λειτουργεί υπό την εποπτεία της Κοινωνικής Σύμπραξης που αφορά την υλοποίηση του Σχεδίου Δράσης για τη δημιουργία νέων ή και τη συνέχιση της λειτουργίας υφιστάμενων Κοινωνικών Δομων Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας στον Δήμο Πατρέων.

Η Κοινωνική Σύμπραξη αποτελείται από τους φορείς:
Δήμος Πατρέων, Κοινωνικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων, ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΜΚΕ, Πανεπιστήμιο Πατρών, Όμιλος Εθελοντών κατά του καρκίνου 'Αγκαλιάζω", Σοροπτιμιστικός Όμιλος Πάτρας, Σύλλογος Γεωπόνων Αχαΐας, Σύλλογος Βιοκαλλιεργητών Αχαΐας" αναφέρει το σχετικό ενημερωτικό φυλλάδιο. Σε αυτή απασχολούνται επτά άτομα. Εκτός από τη Μαρία Καλύβα, είναι οι: Μαρία Ανδρικοπούλου, Σπύρος Αθανασίου, Γιώργος Κοντογεωργόπουλος, Ειρήνη Μπέκα, Αναστασία Χρυσικού και Χαράλαμπος Κωστόπουλος, οι οποίοι από το πόστο του ο καθένας, φροντίζoυν για την παρασκευή του φαγητού, τη διοικητική λειτουργία και την καθαριότητα του χώρου.

Οι άνθρωποι της Δομής καλούν πολίτες και επιχειρήσεις να δώσουν τη βοήθειά τους στο μέτρο του δυνατού. «Kαθημερινά παραλαμβάνουμε τρόφιμα εδώ. Ότι μπορεί να δώσει ο καθένας, έστω κι από ένα από ένα μακαρόνι να φέρει είναι χρήσιμο. Αρκετοί μάλιστα μας φέρνουν ότι μπορούν κάθε Πέμπτη που γίνεται λαϊκή αγορά στην περιοχή».

Δράσεις ευαισθητοποίησης και συγκέντρωσης τροφίμων

Στις 13 Δεκεμβρίου στην πλατεία Γεωργίου έγινε η δράση «Δώσε το παρών», όπου συγκεντρώθηκαν κάποια τρόφιμα.

Σχολεία θα βρεθούν στη δομή για να μαγειρέψουν φέρνοντας τα τρόφιμα, ενώ το ίδιο σχεδιάζεται να γίνει και με κάποιες αθλητικές ομάδες.

Σε σούπερ μάρκετ θα τοποθετηθούν καλάθια και στις 22 και 23 Δεκεμβρίου στο «Τeatro στη Veso Mare, θα πραγματοποιηθεί χριστουγεννιάτικο παζάρι, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για την αγορά προϊόντων.

INFO

Η Δομή Παροχής Συσσιτίου λειτουργεί στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας. Τηλ. Επικοινωνίας: 2610 -462554.

Email:domiparoxis.syssitiwn@gmail.com

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/300744

------------------------

ΕΙΧΑΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ…

Απίστευτη υπόθεση παίρνει τον δρόμο για τα δικαστήρια της Πάτρας. Σύμφωνα με πληροφορίες ένας κάτοικος της περιοχής της Αγίας Σοφίας κατέθεσε μήνυση προς τον Δήμο και τα μέλη του…
Για ποιο λόγο νομίζετε; Επειδή, σύμφωνα με τα όσα λένε οι πληροφορίες ενοχλείται από τις μυρωδιές των φαγητών που μοιράζει ο Δήμος στην περιοχή σε άπορους και σε ανθρώπους που δεν έχουν ούτε καν τα απαραίτητα για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος διαμένει προφανώς κοντά στα μαγειρεία της περιοχής της Αγίας Σοφίας, εκεί όπου διανέμεται να το συσσίτιο. Ενοχλείται όμως από τον θόρυβο που δημιουργείται κάθε φορά και προφανώς και από την παρουσία των απόρων που πηγαίνουν στο συσσίτιο, ο αριθμός των οποίων δυστυχώς μεγαλώνει.
Στο σκαμνί  θα κάτσουν ο Δήμος και μέλη της ΜΚΟ PRAKSIS που έχουν αναλάβει το έργο της σίτισης των απόρων.

http://www.patrasevents.gr/article/33836-patra-ekane-mynisi-gia-ta-sysitia-stin-agia-sofias-ton-peirazoyn-oi-aporoi-o-thorybos-kai-oi-murodies-ton-fagiton

πηγή 

Koίτα, θα αλλάξουν χέρια περιουσίες μέσα σε μια νύχτα...

-Koίτα, θα αλλάξουν χέρια περιουσίες μέσα σε μια νύχτα. Αυτό που έρχεται στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες μόνο με τις επιπτώσεις ενός παγκοσμίου πολέμου μπορεί να συγκριθεί.
Η κόλαση θα αρχίσει με την είσοδο του νέου χρόνου όταν οι τράπεζες θα βγάλουν στο σφυρί τις υποθηκευμένες περιουσίες. Ξενοχεία-φιλέτα και βίλες με θέα το απέραντο ελληνικό γαλάζιο θα αλλάξουν χέρια μέσα σε μια νύχτα. Σήμερα για χιλιάδες διαμερίσματα στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας η εμπορική τους αξία δεν ξεπερνάει
τα 50.000 ευρώ. Ηδη τα ξένα funds έχουν εντοπίσει τους στόχους τους και περιμένουν το παρασύνθημα που δεν είναι άλλο από την κατάθεση του νομοσχεδίου για τα κόκκινα δάνεια...Μετά θα ακολουθήσει το μεγάλο μακελειό...
Ο συνομιλητής μας από αυτούς που αποκαλούνται "στελέχη της αγοράς" γενικότερα.Ο ίδιος εκτιμά ότι η Ελλάδα σε ένα ποσοστό 30% της κτισμένης επιφανείας της θα περάσει σε ξένα χέρια...
-Σε 5 χρόνια από σήμερα θα υπάρχει γύρω μας ένα τοπίο φτωχοποιημένης χώρας με ζώνες πλούτου τις οποίες θα προστατεύουν ιδιωτικοί στρατοί...
Οι μισθοί δεν θα ξεπερνούν τα 150 ευρώ. Τα 250 θα αντιστοιχούν με σημερινούς μισθούς 5.000 ευρώ. Δες πόσα δις πρέπει να πληρώνει κάθε χρόνο το κράτος σε χρεολύσια και τόκους και θα συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που έρχεται...

Ο ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ "ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ"

 http://kourdistoportocali.com

Από το yiorgosthalassis

Αγρίνιο: Εικόνες εξαθλίωσης από ηλικιωμένους

Μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας που ακολουθεί το τέλος κάθε λαϊκής αγοράς

Όλο και συχνότερα οι Αγρινιώτες γίνονται μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας που ακολουθεί το τέλος κάθε λαϊκής αγοράς: δεκάδες άτομα, συνήθως ηλικιωμένοι, ψάχνουν ανάμεσα στα σκουπίδια και τα πεταμένα οπωροκηπευτικά για να μαζέψουν ό,τι μπορούν για να τραφούν.

Σύμφωνα με τους ίδιους τους παραγωγούς που πωλούν τα προϊόντα τους στις λαϊκές αγορές της πόλης, έχει τριπλασιαστεί ο αριθμός αυτών που μαζεύουν πεταμένες ντομάτες, πατάτες, πορτοκάλια και οποιοδήποτε λαχανικό. Άλλοτε λέγοντας ως άλλοθι ότι «τα μαζεύω για το σκύλο ή τις κότες» κι άλλοτε σιωπηρά και διακριτικά, με όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει, μαζεύουν αυτά που εμείς οι ίδιοι έχουμε απορρίψει.

Πότε στην τσέπη τους, πότε σε μια μικρή σακούλα ή ένα καροτσάκι, τα λιγοστά οπωροκηπευτικά θα αποτελέσουν το επόμενο γεύμα στο τραπέζι τους.
Αλληλέγγυοι οι ίδιοι οι παραγωγοί των λαϊκών αγορών της πόλης, που διακρίνοντας την φτώχεια των συνανθρώπων μας αντί να πετάξουν αυτά που τους ξέμειναν μετά το τέλος της αγοράς, διαλέγουν τα καλύτερα και τα συγκεντρώνουν σε σακούλες αφήνοντάς τα σε μια άκρη.

Η θλιβερή πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν θα φτάσουν κι έτσι δεν θα λείψουν αυτοί που θα αναζητήσουν ακόμη και στους κάδους των απορριμμάτων το επόμενο γεύμα τους ή θα ψάξουν ανάμεσα στα σκουπίδια του οδοστρώματος, πριν περάσει η «σκούπα» του δήμου να καθαρίσει.
Πρόκειται ως επί το πλείστο για συνταξιούχους, χαμηλόμισθους και ανέργους, ανθρώπους δηλαδή που έχει πλήξει βαρύτατα η οικονομική κρίση.

Βλέποντας τα εισοδήματά τους να μειώνονται συνεχώς, αναζητούν κάθε τρόπο για να περιορίσουν τα έξοδά τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να φάνε από τα σκουπίδια. Άλλωστε, κανείς δεν θα τολμήσει να πει ότι πρόκειται για μια αναξιοπρεπή πράξη, αφού οι άνθρωποι αυτοί διακριτικά και χωρίς να ενοχλούν κανέναν κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν.

Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο όμως για αυτούς που τους έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση και είναι οι πραγματικά αναξιοπρεπείς άνθρωποι που έχουν οδηγήσει στην απόλυτη εξαθλίωση ένα κομμάτι της κοινωνίας μας.
Πηγή: Εφημερίδα «Συνείδηση»/πηγή

Ακόμη και τέσσερις ώρες ποδαρόδρομος για την προμήθεια της δόσης-Νεαροί πεζοί στο δρόμο του λευκού θανάτου

Δραματικές σκηνές στην Πατρών Πύργου

Η Παγκόσμια μέρα κατά των ναρκωτικών πέρασε. Τα φώτα "έσβησαν" και επανήλθε το σκοτάδι στην ψυχή χιλιάδων νέων ανθρώπων που φυλακίζονται καθημερινά στα δίχτυα του λευκού θανάτου.

Όπως συμβαίνει και στην Πάτρα και στην Αχαία. Όπου όπως πληροφορείται το thebest.gr νέα παιδιά κάνουν ακόμη και τέσσερις ώρες δρόμο με τα πόδια για να φτάσουν στον εξαρτησιογόνο προορισμό τους.

Το ταξίδι ξεκινά από την Πάτρα και άλλα μέρη της Αχαϊας. Κατάληξη μέσω της εθνικής οδού Πατρών Πύργου η ευρύτερη περιοχή των Σαγεϊκων, όπου εκεί υπάρχουν οι έμποροι. Σε απίθανες μεριές, όπως φερ' ειπείν κοντά στο νεκροταφείο της περιοχής, γίνεται η αγοραπωλησία. Οι νεαροί, που μαζεύουν χρήματα απ' όπου μπορούν για να προμηθευτούν μία δόση, κάνουν οικονομία.

Δεν χρησιμοποιούν το λεωφορείο της γραμμής γιατί δεν θα φτάσουν τα λεφτά. Ξεκινούν με τα πόδια για το μακρύ ταξίδι. Τους βλέπεις στο δρόμο να περπατούν με σκυφτά κεφάλια. Αδιαφορούν, βυθσιμένοι στις σκέψεις και τις παρενέργειες της εξάρτησης για τη ζωή τους. Δεν αντιδρούν ακόμη και στις κόρνες των αυτοκινήτων και συνεχίζουν να περμαπτούν παρέα με τον κίνδυνο.

Ποιόν κίνδυνο δηλαδή, όταν και οι ίδιοι γνωρίζουν οτι οι δρόμος που έχουν πάρει είναι μακρύς και πολύ πιο επικίνδυνος από την καρμανιόλα της Πατρών Πύργου. Ίσως γι' αυτό και δεν τους νοιάζει. Και ίσως έτσι να νοιώθουν πιο ήρεμοι. Γιατί μετά την προμήθεια της δόσης θα ξεκινήσουν για το δρόμο της επιστροφής, στην Πάτρα ή στην Κάτω Αχαία. Και νοιώθουν ικανοποίηση γιατί κάνοντας χρήση θα νοιώσουν πρόσκαιρα την ηδονή της ουσίας, αλλά και γιατί αυτός ο δρόμος ίσως να είναι ο μοναδικός που έχει επιστροφή

 Νίκος Σύφαντος

ΠΗΓΗ

Tι βρήκε ιερέας ανοίγοντας το παγκάρι!

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τις προσφορές των πιστών προς την Εκκλησία… 

Ιερέας στην  Ήπειρο, ανοίγοντας το παγκάρι, βρέθηκε μπροστά σε μια έκπληξη. Βρήκε μέσα σε αυτό αρκετές μεταλλικές ροδέλες, αυτές που χρησιμοποιούνται για το κάρφωμα με πρόκες. Κάποιοι ενορίτες βρέθηκαν, φαίνεται, σε αδυναμία να ρίξουν τον οβολό τους στο παγκάρι και σκέφτηκαν αυτό τον τρόπο, ώστε οι άλλοι

 να βλέπουν ό,τι κάτι ρίχνουν μέσα σε αυτό. Βέβαια τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν εμπαιγμό προς τον ίδιο τον εαυτό μας, ωστόσο δείχνει σαφέστατα ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τις προσφορές των πιστών.

 Σε άλλη  ενορία της Ηπείρου, ο ιερέας βρήκε στο παγκάρι μόνο μονόλεπτα και δίλεπτα.   

  Πηγή   το είδαμε εδώ

Έκκληση βοήθειας για τραγική περίπτωση στην Πάτρα

Άνεργοι γονείς  με οκτώ παιδιά προσπαθούν να συντηρήσουν την οικογένειά τους ψάχνοντας τα βράδια στους κάδους των σκουπιδιών να βρουν υπολείμματα τροφών.

Ο πατέρας βρίσκεται στα πρόθυρα αυτοκτονίας και ζητά απεγνωσμένα εργασία (οτιδήποτε).

Το μικρότερο παιδάκι είναι στην πρώτη Δημοτικού και είναι η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη της, όπως μας ενημέρωσε η δασκάλα της.

Το παιδάκι αυτό το φροντίζει μία χαμηλοσυνταξιούχα κυρία (όσο μπορεί), γνωρίζει δε πολύ καλά την δραματική κατάσταση της οικογένειας.

Με την άδειά της ανακοινώνουμε το τηλέφωνό της (2610 526612) για όποιον επιθυμεί περισσότερες πληροφορίες.

Ο Πανεπιστημιακός Ναός κάνει έκκληση για τα εξής.

1)   Αν υπάρχει δυνατότητα εργασίας για τον πατέρα.

2)   Άμεση προσφορά τροφίμων για τα παιδιά.
(Ο Ναός είναι ανοιχτός καθημερινά από 10.30πμ μέχρι 2.30μμ)

3)   Πληρωμή των λογαριασμών (ΔΕΗ 1700 € και ΔΕΥΑΠ 600 €)
Χρήματα μπορεί να κατατίθενται στον λογαριασμό του Ναού στην τράπεζα Πειραιώς:
Αρ. Λογαριασμού:  6319-010291-001 (Απλό Ταμιευτήριο Κ)
‘ΙΒΑΝ’  Απεικόνιση:  GR37 0171 3190 0063 1901 0291 001
Το SWIFT-BIC  της Τράπεζας Πειραιώς είναι PIRBGRAAXXX
Χρήματα μπορούν να καταθέτουν και στον υπάλληλο της οικονομικής υπηρεσίας κ Σταματόπουλο Ανδρέα.

Πηγή: Ιερός Ναός Τριών Ιεραρχών Πανεπιστημίου Πατρών

πηγή