Περι της Δογματικής του Ζηζιούλα! Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ, ΑΠΙΣΤΟΣ ΘΩΜΑΣ

Περι της Δογματικής του Ζηζιούλα! 

Διδάχθηκε στην θεολογική Θεσ/νίκης και εκατοντάδες θεολόγοι την φύτεψαν στο κεφάλι τους, σαν Ορθόδοξη διδασκαλία. Μοιράστηκε σε φωτοτυπίες παντού σαν η φωνή της αλήθειας και οι νεότεροι την μελετούν και χάνουν την ψυχή τους κυριολεκτικά, εφόσον βρίσκεται αναρτημένη στο internet, στον ΟΟΔΕ, που με την αδιακρισία του, την πλασάρει για Ορθόδοξη διδασκαλία.

Απίστευτη ανοησία, που δέν διορθώνεται, διότι ο ΟΟΔΕ έχει αλάθητες παν/κες απαιτήσεις. Παλαιότερα όλες οι κακοδοξίες προερχόταν από τους επισκόπους, σήμερα έρχονται από τα παν/μια.

Περί Σωτηρίας το Κεφάλαιο: «Η λογική τής ενανθρωπήσεως απορρέει απο το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, για να τον καταστήσει μέτοχο τηςδικής του (υπάρχει και άλλη;) μακαριότητος! Συνεπώς, μέσα στα πλαίσια αυτής της προθέσεως (ένας περιορισμένος Θεός, κλεισμένος σε πλαίσια), αυτού του σκοπού του Θεού, δημιούργησε τον άνθρωπο σαν κρίκο μεταξύ του Θεού και του υλικού κόσμου. Και ο άνθρωπος θα γινόταν το σημείο εκείνο διά του οποίου ολόκληρη η Φύση θα μετείχε στην ζωή του Θεού»

Αμέσως-αμέσως αποκαλύπτεται μία θεολογία επηρεασμένη απο το Filioque μέ μία ευκίνητη χρησιμοποίηση του διά. Διά του Υιού! Ξέρουμε πώς το Filioque, εξαφάνισε το Άγιο Πνεύμα, αφού για τους Λατίνους είναι η αγάπη του Πατρός προς τον Υιό και τανάπαλιν. Και εξαφάνισε και τον Υιό, αφού άφησε αντιπρόσωπο και ανεχώρησε. Ας δούμε τι εξαφανίζει ήδη σε μία παράγραφο ο παρανοϊκός λόγος του Ζηζιούλα! Τον άνθρωπο! Δημιουργήθηκε σαν κρίκος, για να σώση την Φύση. Ποιά φύση; Τόν ζωικό κόσμο, τόν στερημένο ελευθερίας και αυτεξουσίου. Εξαφανίζει όμως και τον Κύριο! Θα δούμε πώς! Γίνεται όμως παρ' όλα αυτά (ο Κύριος) ένα μέσον επανορθώσεως, αναγκάζεται να ενσαρκωθεί λόγω της παρακοής τού Αδάμ. Όπως λένε ακόμη οι παπικοί, για να μας σώσει από την αμαρτία. Διότι η αμαρτία είναι η αιτία της Σωτηρίας. Όπως το πρεσβεύει και ο κληρικαλισμός. Συνεχίζουμε όμως το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας που πλασάρει όλη η σάρα και η μάρα για δόγμα : «Ο άνθρωπος στην ελευθερία του αποφάσισε αντί να συνδέσει τον κόσμο με τον Θεό (σαν κρίκος που είναι) να τον συνδέσει με τον εαυτό του (Τον έκλεψε. Η αρπαγή της Φύσεως) ανατρέποντας το σχέδιο του Θεού! (Η καημένη η Φύση φυλακίστηκε πλέον στους νόμους της κτιστότητος, στον θάνατο, «διότι την κτίση διαπερνά το μηδέν, διότι η κτιστότητα προέρχεται απο το Μηδέν». Προέρχεται, είναι αιτία. Το Μηδέν συνυπήρχε με τον Θεό. Δέν εμφανίστηκε το μηδέν της Δημιουργίας ένεκεν). 
«Ο Θεός λοιπόν μετέτρεψε πλέον την πορεία του σχεδίου, διότι έπρεπε τώρα να λάβει υπόψιν νέα δεδομένα, νέες καταστάσεις!».  (Το ότι ο Κύριος πήρε απο την ανθρώπινη Φύση μόνον τα αδιάβλητα πάθη, και δέν πήρε ο,τιδήποτε δημιούργησε ο άνθρωπος με την συνέργειά του με τον Εωσφόρο, τα διαβλητά πάθη, δέν τό 'μαθε ο άνθρωπος).

«Το αρχικό σχέδιο του Θεού δέν περιείχε αυτήν την πραγματικότητα (Και ο Θεός κλονίζεται βλέπουμε : ούτε παντογνώστης, ούτε παντοδύναμος)».

«Το συγκλονιστικό μυστήριο της Ελευθερίας: ότι ο άνθρωπος μπόρεσε να ανατρέψει ολόκληρο το σχέδιο του Θεού ως προς την μέθοδο»

Οι προφήτες, η Θεοτόκος! Άγνωστοι. Ότι κατόρθωσε ο Θεός μέσω των προφητών και της Θεοτόκου να συνεχίσει το έργο του, σαν να μήν υπήρξε η παρεμβολή του Εωσφόρου, άγνωστο. Ότι η ενσάρκωση θα γινόταν και στον παράδεισο, όπως έγινε στον παράδεισο, στην κεχαριτωμένη Μαρία, άγνωστο! Κατά την γνώμη του ο Εωσφόρος ανέτρεψε την βούληση του Θεού, είχε την δύναμη! Είναι αντίπαλος του Θεού! Ο άνθρωπός του έχει δύναμη έναντι του Θεού και της αλήθειας. Γι’αυτό και ο ίδιος τολμά με αρρωστημένη θρασύτητα να ανατρέπει την αλήθεια του Πατερικού δόγματος και όπως είδαμε τελευταίως να διορθώνει και το Ευαγγέλιο. Να τίθεται υπεράνω και των Ευαγγελιστών. Ώς προς την μέθοδο.

Αυτά τα σκουπίδια συνεχίζουμε να μαθαίνουμε ελέω ΟΟΔΕ, σαν Ορθοδοξία!

(Συνεχίζεται)

Αμέθυστος

Η ΟΜΟΚΕΝΤΡΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες ομαδικής αντεπίθεσης των οικουμενιστών που προσπάθησαν να διασκεδάσουν το πολύ βαρύ κλίμα που δημιουργήθηκε σε βάρος τους εξαιτίας της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. 

Είδαμε τη συνέντευξη του Σεβ. Γαλλίας  Εμμανουήλ στη “Ρομφαία”, διαβάσαμε το άρθρο του π. Παντελεήμονα Μανουσάκη “Περί των πατέρων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, Πόσοι και ποιοι συμμετέχουν;”, στο ΑΜΗΝ, είδαμε το Υπόμνημα προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο του Σεβ. Μεσσηνίας για το κείμενο για τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τους ετερόδοξους στο ΑΜΗΝ και διαβάσαμε την ομιλία του Σεβ. Σητείας Ευγένιου στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”.

Και οι τέσσερις εργασίες έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι προσπαθούν εναγώνια -πλην ανεπιτυχώς- να απαντήσουν τις εμπεριστατωμένες κατηγορίες των αντιοικουμενιστών που διατυπώθηκαν με πλήθος Ανακοινώσεων, άρθρων, σχολίων και συνεντεύξεων. 

Η εργασία του Σεβ. Μεσσηνίας προσπαθεί να μας πείσει ότι, επειδή δεν υπεβλήθησαν έγκαιρα ορισμένες αντιρρήσεις, πρέπει να περάσουν αλώβητα τα αιρετικά κείμενα. Περιττόν να αναφέρουμε φυσικά ότι δεν κάνει αναφορά στις δόλιες μεθοδεύσεις των οικουμενιστών που είχαν σαν στόχο να μην επιτρέψουν να επέλθουν βασικές αλλαγές στα κακόδοξα κείμενα.

Η εργασία του π. Παντελεήμονα Μανουσάκη αποφεύγει να κάνει αναφορά στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο -που ήταν και η πολυπληθέστερη-, όπως αποφεύγει προπαντός να επισημάνει ότι ο λόγος που δεν συμμετείχαν στις Οικουμενικούς Συνόδους όλοι οι επίσκοποι της Εκκλησίας δεν ήταν άλλος παρά τα μεταφορικά μέσα της εποχής. Όχι προειλημμένη απόφαση με την οποία αποκλείονταν a priori εκατοντάδες επίσκοποι της Εκκλησίας όπως συμβαίνει με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Η συνέντευξη του Σεβ. Γαλλίας επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι αντιοικουμενιστές έχουν δίκαιο. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος συνέρχεται για να προσδώσει εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς.

Όσο για την ομιλία του Σεβ. Σητείας δείχνει τον πανικό των Οικουμενιστών εξαιτίας κυρίως των διαδιχτυακών δημοσιευμάτων με τα οποία η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος καθίσταται διάτρητη.

πηγή  
Η γενική αντεπίθεση, λοιπόν, των Οικουμενιστών δείχνει αφενός μεν την ένδεια των επιχειρημάτων των Οικουμενιστών αλλά και τον πανικό τους επειδή οι αντιοικουμενιστές κατάφεραν καίρια θεολογικά πλήγματα κατά της Πανορθόδοξης Συνόδου.


το είδαμε εδώ

Ο Γαλλίας Εμμανουήλ με δηλώσεις του επιβεβαιώνει τους φόβους των ορθοδόξων ότι στην “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο” θα γίνει η αναγνώριση της εκκλησιαστικότητας των αιρετικών καθολικών και προτεσταντών!

” …Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν αναγνωρίζουμε όλες τις άλλες Εκκλησίες, είτε είναι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, είτε οι Εκκλησίες οι οποίες προήλθαν από την Μεταρρύθμιση.Πρέπει να είμαστε λογικοί σε όλα αυτά τα θέματα..” 

 Σε μια εκτενή συνέντευξη στη “Ρομφαία”, ο Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, ο οποίος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχει αναδειχθεί σήμερα σε έναν εκ των κορυφαίων ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, μέλος της Ιεράς Συνόδου, εκ των διοργανωτών της Μεγάλης Συνόδου, και εξ απορρήτων συνεργάτης του Οικουμενικού Πατριάρχη κκ. Βαρθολομαίου”, με  θέμα την “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας”, η οποία ως γνωστόν έχει προγραμματιστεί να συγκληθεί στην Κρήτη την Πεντηκοστή, ερωτηθείς αν ανησυχούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο κάποιες δηλώσεις, εκδηλώσεις, άρθρα, ανθρώπων όχι μόνο από κάποιες φονταμενταλιστές φράξιες, αλλά από σοβαρούς και νουνεχείς Θεολόγους και ιεράρχες, δήλωσε πλην άλλων επί λέξει : «Ζούμε σ’ ένα ελεύθερο κόσμο και ο καθένας έχει δυνατότητα εκφράσεως της δικής του απόψεως αρκεί να είναι μέσα σε λογικά πλαίσια. Τα κείμενα που έχουν εγκριθεί με ομόφωνο τρόπο, τα έχουν υπογράψει οι εκπρόσωποι των Εκκλησιών και έτυχαν μιας διεργασίας στην οποία συμμετείχαν όλοι. Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν αναγνωρίζουμε όλες τις άλλες Εκκλησίες, είτε είναι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, είτε οι Εκκλησίες οι οποίες προήλθαν από την Μεταρρύθμιση. Πρέπει να είμαστε λογικοί σε όλα αυτά τα θέματα. Δεν ζητούμε τίποτε παραπάνω από αυτά τα οποία αποφασίσαμε από κοινού».

Ο Σεβασμιωτατος, αγνοώντας  απροκάλυπτα την ορθόδοξη εκκλησιολογία ότι Μία και Μόνη είναι η Εκκλησία του Χριστού (οι Παπικοί και Διαμαρτυρόμενοι συνιστούν αιρέσεις), επικαλείται, όχι την παραδεδομένη Πίστη και τα δόγματα της Εκκλησίας μας, αλλά τη “λογική” για να δικαιολογήσει τις εκκλησιολογικές, δογματικές και ακραιφνώς οικουμενιστικές εκτροπές, που ετοιμάζονται στην “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο”. Ουσιαστικά παραδέχεται και επιβεβαιώνει τις θεολογικά τεκμηριωμένες ανησυχίες, που εκφράστηκαν από ορθοδόξους αρχιερείς, κληρικούς κ.α. στην πρόσφατη  ημερίδα.

 Το λέγει ρητά ότι είναι προσυμφωνημένη η  αναγνώριση των αιρέσεων αυτών ως “Εκκλησίες”:  “Δεν ζητούμε τίποτε παραπάνω από αυτά τα οποία αποφασίσαμε από κοινού». Αλλά, αν τα προαποφάσισαν ήδη, προς τί η “Σύνοδος”;  Προφανώς για την θεσμική επικύρωση των προαποφασισθέντων!

Και σύ λαέ της Εκκλησίας που καλείσαι νά κάνεις προσευχή για να “φωτισθούν”  οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο, ποιά είναι η θέση σου;

Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε, για την ιστορία, την απάντηση που έδωσε, ιδιογράφως μάλιστα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στον ορθοδοξότατο  Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ  το 2014. Ο Κυθήρων έστειλε στον Πατριάρχη ευχές για την εορτή του, μη παραλείποντας συγχρόνως να του επισημάνει κάποιες σοβαρές οικουμενιστικές κινήσεις που την εποχή εκείνη είχε ενεργήσει. Ο Πατριάρχης, στην ευχαριστιακή του απάντηση, έγραψε ιδιοχείρως: Έχουν γνώση οι φύλακες, ιερώτατε αδελφέ. (Βλ. τις επιστολές εδώ)

Εμείς ερωτούμε:  Στους “φύλακες”, είναι και ο Γαλλίας κ. Εμμανουήλ;

Ομοθυμαδόν

πηγή 

το είδαμε εδω

Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος: « ἄραγε τὸ κῦρος τῶν ἀποφάσεων μιᾶς ἁγίας ἐκκλησιαστικῆς συνόδου ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν γνώμη ἑνὸς πανεπιστημιακοῦ καθηγητοῦ τῆς Θεολογίας;»

Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος απαντά στο  Μητροπολίτη Περγάμου  Ιωάννη (ΕΔΩ)

Τὸ ὀργίλον ὕφος τοῦ ἐπιστολογράφου ἁγίου Περγάμου κ.Ἰωάννου, δικαιολογεῖται, ἐὰν ἔχουμε διαβάσει χάριν πνευματικῆς οἰκοδομῆς ἱστορίες ἀπὸ τὴν ἀφελεστάτη, ἀλλὰ τόσο γοητευτικὴ καὶ διδακτικὴ φιλολογία τῶν Πατέρων τῆς ἐρήμου. Ἐκεῖ συναντοῦμε ἄνδρας ὁσίους κατὰ πάντα νὰ δέχωνται ἀπαθῶς τὶς χειρότερες κατηγορίες ἀπὸ κακοήθεις ἀνθρώπους. Μόλις ὅμως φθάνει στὴν ἀκοὴ των κατηγορία, πού ἔχει σχέση μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη των, χάνουν τὴν ἠρεμία των καὶ μὲ ὀργὴ ἀνθίστανται στὸν κατήγορό των.

Ἔτσι ἑρμηνεύομε καὶ τὸ ἐκτάκτως δριμὺ καὶ ὀξυβελὲς ὕφος τῆς ἐπιστολῆς τοῦ διαπρεποῦς ἀκαδημαικοῦ διδασκάλου τῶν ἡμερῶν μας. Διότι ἐνόμισε ὅτι ὁ ὑποφαινόμενος ἐσκόπευε νὰ τὸν θίξει στὸ σπουδαῖο κεφάλαιο τῆς πίστεως. Ἀλλὰ ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου τίποτε ἄλλο δὲν περιέλαβε παρὰ μόνο ὅ,τι «ἐξ ἀντικειμένου» εἶδε καὶ ἄκουσε, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς μετασχόντες στὴν γνωστὴ Σύναξη τοῦ Φαναρίου τοῦ παρελθόντος ἔτους. Καὶ θὰ παρέλειπε τὸ σημεῖο ἐκεῖνο, πού ἀφοροῦσε τὸν ἅγιο Περγάμου, ἐὰν δὲν ἐνεθυμεῖτο, ὅτι «ἀντέστη» εὐθαρσῶς στὶς διατυπωθεῖσες ἀπόψεις του περὶ τοῦ Ἡσυχασμοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πρωταγωνιστοῦ του ὄχι τυχαῖο μέλος τῆς Συνάξεως τῶν ἀρχιερέων, ἀλλὰ νέος ἀρχιερεὺς, ἐπίσης ἀκαδημαϊκὸς διδάσκαλος καὶ μάλιστα τοῦ κλίματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Τί, λοιπόν, ὁ ὑποφαινόμενος καὶ ἄλλοι ἴσως, πού ἔγιναν ἀκουσίως μάρτυρες τῆς διχογνωμίας τῶν δύο ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, ἑνὸς παλαιοῦ καὶ ἑνὸς νεωτέρου, λογικὰ περίμεναν; Ὡς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων, ὁ Σεβασμιώτατος, καταστέλλων τὸν θόρυβον τῆς ψυχῆς, ἀπὸ τὴν ἀπρεπῆ ἀναφορὰ τοῦ τιμίου ὀνόματός του σὲ ἕνα ἄρθρο ἀσήμαντου θρησκευτικοῦ περιοδικοῦ, «ἐν πραύτητι σοφίας», ὡς ὀφειλέτης «σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις» κατὰ τὸν Ἀπόστολο, νὰ γράψει, ὅτι τιμᾶ καὶ σέβεται, ὅπως ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, αἰῶνες τώρα, τὸν ἐπιφανέστατο Πατέρα καὶ Διδάσκαλό μας, Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμά.

Ἀντὶ ὅμως τούτου ἐπέμεινε στὴν ἀρχική του θέση, ὅτι, δηλαδή, ἀνήκει στοὺς ὀλίγους, οἱ ὁποῖοι δὲν δίνουν τόση βαρύνουσα σημασία στὶς συνόδους τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, οἱ ὁποῖες στὸ πλαίσιο τῶν Ἡσυχαστικῶν ἐρίδων τοῦ 14ου αἰῶνος, τράβηξαν (ἂς ἐπιτραπεῖ μία γνωστὴ ἔκφραση τῶν ἡμερῶν μας) τὶς κόκκινες γραμμὲς ἀνάμεσα στὴν ἁγία Ὀρθοδοξία μας καὶ τὸν Ρωμαιοκαθολικισμό. Καὶ ὡς σύμμαχο μάλιστα γενναῖο τῶν ἀπόψεών του ἔφερε τὸν μακαρίτη Καθηγητὴ Ι.Καρμίρη, πού ἀποφαίνεται ὄχι τόσο θετικὰ γιὰ τὶς συνόδους ἐκεῖνες, ἀφοῦ τοὺς δίνει τὸν ὄχι κολακευτικὸ χαρακτηρισμὸ τῆς «σχετικῆς, καὶ ἐπικουρικῆς καὶ δευτερεύουσας» πηγῆς τῆς πίστεώς μας.

Ἀλλὰ εὐλαβῶς ἂς ἐρωτήσουμε στὸ σημεῖο αὐτό. Ἐκτός τοῦ ὅτι ἡ προηγούμενη παρατήρηση τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ προσφέρεται γιὰ πολλὴ διερεύνηση καὶ προσεκτικὴ ἐξέταση, κυρίως στὸ ζήτημα, τί προσέφεραν στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ δόγμα της ἐκεῖνες οἱ σύνοδοι, ὑπὸ τὴν πνοὴν τοῦ Ἁγίου Πατρὸς μας Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, μπορεῖ νὰ ἐρωτήσει κάποιος: ἄραγε τὸ κῦρος τῶν ἀποφάσεων μιᾶς ἁγίας ἐκκλησιαστικῆς συνόδου ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν γνώμη ἑνὸς πανεπιστημιακοῦ καθηγητοῦ τῆς Θεολογίας; Περισσότερη μάλιστα ἐμπιστοσύνη θὰ εἴχαμε γιὰ τὶς ὅποιες ἀπόψεις του, ἐὰν μπροστὰ μας εἴχαμε τὴν προσεκτική, προσωπικὴ ἔρευνά του αὐτῶν τῶν συνόδων καὶ τὰ πειστικά του ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὴν ἐνδελεχῆ καὶ σοβαρὴ μελέτη τους. Κάτι τέτοιο ὅμως δὲν ἔχομε ἐκτὸς ἀπὸ μία ἀφοριστική του καὶ γενικώτατη παρατήρηση.

Ἔπειτα λίγες φορὲς θεράποντες τῆς ἱερᾶς Ἐπιστήμης ἀστόχησαν θλιβερῶς στὰ συμπεράσματά τους καὶ δέχθηκαν κατόπιν δικαίως τὶς παρατηρήσεις τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας; Τοιοῦτος δὲν ἦταν ὁ μακαρίτης ἐκεῖνος καθηγητὴς τῆς Θεολογίας Γεώργιος Δέρβος, (1854-1925) ὁ ὁποῖος κατέληξε μετὰ ἀπὸ ἔρευνες ὄχι ἁπλῶς γιὰ τήν ὑποτίμηση, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀνυπαρξία τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου, πρώτου ἐπισκόπου Ἀθηνῶν; Μήπως μετὰ τὴν γνωμάτευση τοῦ σοφοῦ πατρολόγου ἔπαυσαν οἱ εὐσεβεῖς Ἀθηναῖοι νὰ τιμοῦν τὸν ἀνύπαρκτο γιὰ τὸν καθηγητὴ Ἅγιο Ἱερόθεο;

Δεύτερον μποροῦμε νὰ ἀντιτάξουμε στὸν Ἅγιο Περγάμου, πού ἀνήκει στοὺς λίγους πού δὲν δίνουν τὴ σημασία, ὅπως δίνουμε ἐμεῖς οἱ πολλοί, στὶς συνόδους τοῦ 1341 καὶ 1351, οἱ ὁποῖες νομοθετοῦν καθοδηγούμενες ἀπὸ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, καὶ ἄλλους διαπρεπεῖς σύγχρονους ἀκαδημαϊκοὺς διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι δίνουν ὡς ἐπιστήμονες τὴ σημασία τῶν πολλῶν γιὰ ἐκεῖνες τὶς συνόδους καὶ ἐπιδεικνύουν ἀμέριστο σεβασμὸ στὶς ἀποφάσεις των. Τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας ἐκλεκτοὶ Ἱεράρχες, λόγιοι καὶ ἐπιστήμονες, (π.χ. ὁ Ἅγιος Πειραιῶς, ὁ Ἅγιος Γόρτυνος) ὅταν ἦλθε στὴν ἐπικαιρότητα ἡ πνευματικὴ ἀξία τῶν ἐν λόγω συνόδων, ἀπαρίθμησαν τὰ ὀνόματα ἀρκετῶν ἐπιστημόνων, πού ἀντιτίθενται στὴ γνώμη τῶν λίγων, ὅπως τοῦ ἁγίου Περγάμου, στὸ θέμα μας.

Καὶ πρὶν λίγο σὲ σοβαρὸ θρησκευτικὸ ἔντυπο διαβάσαμε ἔκπληκτοι τὴν ἑξῆς πληροφορία:«Ὁ Πατριάρχης Σερβίας Εἰρηναῖος ζήτησε ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ προετοιμασίας τῆς μεγάλης Πανορθόδοξης Συνόδου τοῦ 2016 νὰ προστεθεῖ στὴ θεματολογία της, ὡς βασικὴ προυπόθεση γιὰ τὴν πραγματοποίησή της, ἡ ἀναγνώριση ὡς Οἰκουμενικῶν τῶν Συνόδων τοῦ Μ. φωτίου καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ…» (Ἀπολύτρωσις –Φεβρουάριος 2016).

Εἴθε ὁ καλόπιστος ἀναγνώστης νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ σωστὰ συμπεράσματα, ὁ δέ ἅγιος Περγάμου, μιμητὴς τοῦ ἀκάκου Ἀρχιερέως Χριστοῦ, νὰ παράσχει τὴν συγγνώμη του γιὰ τὴν ἀκούσια ἐνόχληση ἀπὸ τὸν συντάκτη τοῦ ἄρθρου, καί τέλος ὁ μέγας Πατὴρ καὶ σοφὸς Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς νὰ μὴ παύσει νὰ δέεται ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῶν ἐργατῶν της.

+ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Περιοδικό: «Άμβων Παγγαίου» Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως,
Τεύχος 49ο – Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος 2016 http://imelef.gr/
το είδαμε εδώπηγή

ΣΟΒΑΡΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΣΟΒΑΡΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Γράφει ο Σεβ. Γέρων Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος, στο ιστολόγιο“Ιδιωτική Οδός”, σε άρθρο του που επιγράφει EXODUS?:

“Αἱ τρεῖς μεγάλαι ἀβρααμικαὶ θρησκεῖαι, ἔχουσαι ἕνα Θεόν, πολλὰ τὰ κοινὰ καὶ τὸν αὐτὸν σκοπόν, τοῦτ’ ἔστιν τὴν "σωτηρίαν" καὶ εὐημερίαν τοῦ ἀτόμου, ἀνεξαρτήτως θρησκείας, φυλῆς καὶ γλώσσης, ὀφείλουν νὰ συνεργασθοῦν ἐν εἰρήνῃ διὰ τὸ καλὸν τοῦ πλανήτου καὶ τοῦ κόσμου παντός. Ἑτέρα διέξοδος δὲν ὑπάρχει. Τοῦτο ἄλλωστε ἐπιδιώκουν καὶ οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι.”

Είναι πολύ λυπηρόν το ότι ο Γέρων Χαλκηδόνος αποδέχεται την κακοδοξία των τριών αβρααμικών θρησκειών που θεσμοθέτησε η Β΄ Βατικάνεια Σύνοδος. Εμείς πιστεύουμε στο Χριστό. Οι Ιουδαίοι τον θεωρούν ψευδομεσσία και οι μουσουλμάνοι προφήτη. Πώς επομένως πιστεύουμε στον ίδιο Θεό; Ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Χριστός τον οποίο ο Ιουδαισμός παντελώς απορρίπτει και ο Μωαμεθανισμός υποβιβάζει στο επίπεδο του προφήτη.

Γι’ αυτό με πολλή θλίψη βλέπουμε ότι ο Σεβ. Γέρων Χαλκηδόνος ενστερνιζεται μια κακοδοξία πάνω στην οποία προσπαθεί αντορθόδοξα να θεμελιώσει την δήθεν χρησιμότητα των διαθρησκειακών διαλόγων προς επίτευξη εγκόσμιων στόχων. Άλλο σοβαρό ολίσθημα του Σεβ. Χαλκηδόνος αφού στην ορθόδοξη παράδοση η πίστη είναι σκοπός και όχι μέσο για την επίτευξη εγκόσμιων στόχων.

panayiotistelevantos 

 

ΣΧΟΛΙΟ: Αγενής ο μάγκας πού μάς  πουλάει στούς πάγκους τό αλάθητο τού πάπα καί τού Ζηζιούλα. Οι Εβραίοι γιά τήν ακρίβεια δέν έχουν Θεό, τόν περιμένουν, καί οι Μουσουλμάνοι έχουν(;) έναν Θεό πού δέν μπορεί νά έλθει σέ επαφή μαζί τους. Είναι νεκρός. Σάν τόν Ζαρατούστρα τού Νίτσε. Σέ πληροφορούμε γέρο-Θανάση ότι ο δικός μας Θεός, αντίθετα από τόν δικό σου, είναι ζωντανός, είναι δίπλα μας, μάς ευλογεί καί μάς αγιάζει.

 

Αμέθυστος 

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Ιερά Επιστασία Αγίου Όρους

Εγκύκλιος

Οσιότατοι, δια του παρόντος ιεροσφραγίστου εγκυκλιώδους γράμματος

 ημών παρακαλούμεν Υμάς όπως προσέλθητε μετά των Συνοδειών 

Υμών εν τω πανσέπτω Ναώ του Πρωτάτου εις την καθιερωθείσαν 

πανηγυρικήν αγρυπνίαν επί τη ανακομιδή των τιμίων λειψάνων 

του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος Κοσμά του Πρώτου

 την Παρασκευήν 17-11-εν. ε.

σ.σ.

Ουαί υμίν Αγιορείτες υποκριτές! Ο τότε Πρώτος Κοσμάς 

κρεμάσθηκε και οι μοναχοί των Καρειών

 «ξίφει την κεφαλήν απετμήθησαν» υμίν υπολιμπάνων 

υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτών.

Ουαί υμίν Αγιορείτες υποκριτές! Ποιείτε πανηγυρικήν αγρυπνίαν

 υπέρ αυτών που εμαρτύρησαν  υπό των λατινοφρόνων του

 Φαναρίου και συγχρόνως υποδέχεσθε μετά βαΐων και κλάδων 

συλλειτουργούντες με τον νέο θύτη των Ορθοδόξων, 

αρχιοικουμενιστή κ. Βαρθολομαίο,  στον Πατριαρχικό Οίκο 

του οποίου, την Ορθοδοξία της πατερικής παρακαταθήκης 

διαδέχθηκε η «σύγχρονη» Ορθοδοξία, μεταλλαγμένη στα 

μέτρα του οικουμενισμού και των θεμελιωδών αρχών της 

μετανεωτερικότητος!

***

Το Περιβόλι της Παναγίας 
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!
Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της 

Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον

 ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον»

 (Ψαλμ. 78, 1) 

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006,

 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον

 την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των 

είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο 

οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας! 
Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την

 άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα

 διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία

 του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και 

μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν 

επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων,

 όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, 

διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του! 
Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, 

δεν έπραξε το ίδιο! 
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το 

γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική 

παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές

 παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας. 
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες 

ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο

 του κ. Βαρθολομαίου! 
Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί 

της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους 

των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους! 
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους. 
Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του

 Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του 

οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού. 
Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών

 και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, 

Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, 

της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων,

 της Πατερικής Παραδόσεως! 
Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους 

αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό 

και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και 

της διδασκαλίας της. 
Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη 

Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων 

και ομολογητών Ορθοδοξίας. 
Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον

 οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο 

πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού 

της Παναγίας! 
Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και 

στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας 

από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, 

δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και 
Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, 

μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής 

οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα

 κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας! 
Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα 

ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως

 αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές 

σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο 

του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της 

μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό 

των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας! 
Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, 

δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν·

 «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»! 
Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας,

 με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο 

πρόσωπο του Πατριάρχου! 
Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε

 αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού 

της Παναγίας! 
Έκαναν την επιλογή τους! 
Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική

 οικουμενιστική λογική!

πηγή