Εἰκών εἰμι, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων

 

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῶς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». 

 

Καλό στάδιο αδέλφια!

πηγή

Παρακλητικός Κανων εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν δια την Ειρήνη Ποίημα Μητροπολίτου Κρήτης Τιμοθέου Παπουτσάκη Χανιά 1948

 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων. Ἀμήν.

Εἰσάκουσόν μου Κύριε, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου. Συνέτισόν με καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου· ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους Σου εἰσελευσομαι εἰς τὸν οἴκόν Σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν Σου ἐν φόβῳ Σου. Κύριε ὁ Θεός μου ἐπί Σοι ἤλπισα, σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με, μήποτε ὁ ἐχθρὸς ἁρπάση ὡς λέων τὴν ψυχήν μου μὴ ὄντος λυτρουμένου, μηδὲ σῴζοντος. Βοήθησόν μοι καὶ σωθήσομαι. Λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας. Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν, ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἑξάγαγέ με. Ἴδε τὴν ταπείνωσίνμου καὶ τὸν κόπο μου. Ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με, ὅπως ἂν μάθω τὰς ἐντολάς Σου. Ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου τῷ ἐδάφει, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σΣου. Ἀνάστα Κύριε, σῶσόν με ὁ Θεός μου, ὅτι Σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως. Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ὅτι περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου καὶ χείμαῤῥοι ἀνομίας ἐξετάραξάν με, ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγῖδες θανάτου. Κύριε, ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ σῶσόν με, ὅτι θλίψεις καὶ ἀνάγκαι εὕροσάν με. Ἐξελοῦ με ὁ Θεός, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕως ψυχῆς μου. Ἐνεπάγην εἰς ἱλὺν βυθοῦ. Ἦλθον εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης καὶ καταιγὶς κατεπόντισέ με. Σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ἵνα μὴ ἐμπαγῶ, ῥῦσαί με ἐκ τῶν μισοῦντών με. Ἀναβήτω ἐκ φθορᾶς ἡ ζωή μου πρὸς Σὲ ὁ Θεός. Κύριε ὁ Θεὸς φωτιεῖς τὸ σκότος μου, ὅτι ἐν Σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίου. Μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός Σου, ὅτι θλίβομαι. Ταχὺ ἐπακοῦσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν. Μὴ ἐγκαταλείπῃς με Κύριε, ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῆς ἀπ’ ἐμοῦ. Ὅτι Σὺ Κύριε, οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ ἀληθινός.

Ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με. Φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον, μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου, ἴσχυσα πρὸς αὐτόν. Ποίησον μετ᾿ ἑμοῦ σημεῖον εἰς ἀγαθὸν καὶ ἰδέτωσαν οἱ μισοῦντές με καὶ αἰσχυνθήτωσαν, ὅτι Σὺ Κύριε ἐβοήθησάς με καὶ παρεκάλεσάς με. Ἐπὶ Σοὶ Κύριε ἤλπισα, σῶσόν με ὁ Θεός μου, ὅτι Σὺ ἡ ἰσχύς μου, στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ῥύστης μου. Καὶ ἐὰν πορευθῶ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου οὐ φοβηθήσομαι κακὰ ὅτι Σὺ μετ᾿ἐμοῦ εἰ. Σὺ εἰσακούση Κύριε ὁ Θεός μου, ἐλέησόν με καὶ σῶσόν με.

Ἡμάρτομεν ἐνώπιόν Σου Κύριε. Διὰ τοῦτο ἐταπείνωσας ἡμᾶς καὶ ἐκάλυψεν ἡμᾶς σκιὰ θανάτου. Ἡμάρτομεν ἠνομήσαμεν· καὶ τῶν ἐντολῶν Σου οὐκ ἠκούσαμεν. Ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐπήγαγες πάντα ταῦτα ἐφ’ ἡμᾶς, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. Ἐδοκίμασας ἡμᾶς ὁ Θεός. Εἰσήγαγες ἡμᾶς εἰς τὴν παγίδα. Ἔθου θλίψεις ἐπὶ τῶν νώτων ἡμῶν. Ἐπεβίβασας ἀνθρώπους ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν. Ἀλλά Σὺ Κύριε ἕως πότε; Μακροθύμησον καὶ σῶσον ἡμᾶς κατὰ τὸ μέγα Σου ἔλεος. Μνήσθητι ὅτι χοῦς ἐσμεν. Ἐπιφάνηθι Κύριε καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ Σὲ ἠλπίσαμεν. Σὺ εἰ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐκτός Σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

καὶ τὰ τροπάρια.
Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν Σου καὶ εὐλόγησον τῆν κληρονομίαν Σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σον φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυρού Σου, πολίτευμα.

Δόξα. Τῆς τυχούσης ἑορτῆς ἤ τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον
Οἱ τὴν Σὴν προστασίαν κεκτημένοι Ἄχραντε καὶ ταῖς Σαῖς ἱκεσίαις τῶν δεινῶν ἐκλυτρούμενοι, τῷ σταυρῷ τοῦ Υἱοῦ Σου ἐν παντὶ φρουρούμενοι, κατὰ χρέος Σὲ πάντες εὐσεβῶς μεγαλύνομεν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους..

Καὶ ὁ Κανών.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Δέσποτα Χριστὲ ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἰησοῦ τοὺς ἀπείρους Σου οἰκτιρμούς, καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν κνδυνεύων ἐπιζητῶ. Ὦ Κύριε τοῦ κόσμου μὴ παρίδης, τὸν δυστυχῆ καὶ ἀχρεῖον ἱκέτην Σου.

Ἰησοῦ Παντοδύναμε Λυτρωτά, κατάργησον πολέμους ἐκδικήσεις καὶ σπαραγμούς, καὶ παῦσον τὰ μίση καὶ τὰ πάθη, τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν φιλάνθρωπε.

Ἰησοῦ εὐσπλαχνίας θεία πηγή, μὴ παρίδῃς τὰ δάκρυα ἀναξίων σων ἰκετῶν. Ἐπίβλεψον Κύριε καὶ σῶσον, ἐκ τῶν κινδύνων καὶ θλίψεων ἅπαντας.

Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Παρθένε ὡς ἀγαθή, τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, δυσωποῦσα ὑπὲρ ἡμῶν, μὴ παύσῃς πανάχραντε βοῶμεν, ἁμαρτῶλοι καὶ ἀνάξιοι δοῦλοί Σου.

ᾨδὴ γ΄.
Ἰησοῦ μου, τὰ κύματα τῆς ζωῆς καὶ αἱ τρικυμίαι τῶν πολέμων μὲ ἀπειλοῦν καὶ ἄνεμοι σφόδρα ἐναντίοι, ὡς Πέτρος κράζω σοι, Κύριε σῶσόν με.

Ἰησοῦ τὴν σκληρότητα τῆς ψυχῆς, πάντων τῶν ἀνθρώπων διασκέδασον ἀγαθέ, ἀγάπην καὶ πίστιν καὶ εἰρήνην, πολυέλεε Κύριε δώρησαι.

Ἰησοῦ, ἐμακρύνθημεν ἀπὸ σοῦ, καὶ κατεποντίσθημεν εἰς τὸ βάθος τῆς συμφορᾶς, ὡς Ἰωνᾶς Κύριε βοῶμεν, ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν ἀνάγαγε.

Θεοτοκίον.
Παναγία Παρθένε Μήτηρ Θεοῦ, τοῦς παρόντας κινδύνους καὶ τὴν πλήρη καταστροφήν, πρόφθασον Ἄχραντε καὶ σῶσον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις, λαὸν τυραννούμενον.

Μακρόθυμε, φιλάνθρωπε Κύριε, τοὺς δούλους σου, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως λύτρωσαι, ὅτι ἄπειρον ἔχεις τὸ ἔλεος.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις.
Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεός…
Ἐτι δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν.
Ἐτι δεόμεθα, ὑπὲρ τοῦ Ἐπισκόπου ἡμῶν…
Ἐτι δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν Ἐνοριτῶν…
Ἐτι δεόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὁμονοίας καὶ εἰρηνεύσεως τοῦ λαοῦ ἡμῶν, τῆς καταπαύσεως τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ τοῦ ἀδελφοκτόνου σπαραγμοῦ, τῆς διασώσεως καὶ εὐημερίας τοῦ ἔθνους ἡμῶν καὶ ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ὅτι ἐλεήμων…

Καὶ το Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Χριστέ μου Ἰησοῦ, βοηθείας δεόμεθα, οἱ πάντες δειναῶς πολεμούμενοι Κύριε, ἀλλ’ ἐν πίστει κραυγάζομεν· Ἰησοῦ μακρόθυμε ἀκοῦσον, τὴν ἐκ καρδίας δέησιν ἡμῶν, καὶ σῶσον ἡμᾶς πολυέλεε.

ᾨδὴ δ΄. Ἦχος β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε.
Ἰησοῦ, γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ πολυεύσπλαγχνε, ἐκ βυθοῦ ἀπωλείας σοὶ κράζομεν, Ἰησοῦ ἀνάγαγε, ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν, καὶ τῆς σωτήριας πάντας καταξίωσον.

Ἰῆσοῦ, γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ πολυέλεε, μὴ παρίδῃς τὰ δάκρυα, τοὺς στεναγμούς, καὶ τὴν δέησιν, ἀχρείων δούλων, βοῶντών Σοι· ἡμάρτομεν Ἰησοῦ Σωτήρ, δεῖξον ἡμῖν τὸ μέγα σου ἔλεος.

Ἰησοῦ, γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ φιλάνθρωπε, αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἐπληθύνθησαν, ὁ ἐχθρὸς ὑπερίσχυσεν καὶ εἰς ἱλὺν βυθοῦ ἐνεπάγημεν, Ἰησοῦ μου πρόφθασον, πάσης περιστασεως λυτρούμενος.

Θεοτοκίον.
Θεότοκε Δέσποινα ἁγνή, βοήθησον δεόμεθα, τοὺς ἀναξίους ἰκέτας σου Ἄχραντε, ἵνα τῶν κινδύνων καὶ θλίψεων, λυτρωθῶμεν κραυγάζοντες· Χαῖρε, τῶν χριστιανῶν τὸ καταφύγιον.

ᾨδή ε΄.
Ἰησοῦ, μακρόθυμε Χριστέ, τῶν πιστῶν τὸ καύχημα, τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν στερέωσον, τῶν ἐχθρῶν τὴν μανίαν, Ἰησοῦ κατάργησον, τῶν πειρασμῶν καὶ κινδύνων ἐλευθέρωσον, ὁ Λυτρωτὴς ἡμῶν καὶ Κύριος.

Ἰησοῦ, ἀγάπης ἀρχηγέ, τὴν φλόγα κατάσβεσον, ἀδελφοκτόνου μανίας μακρόθυμε, Ἰησοῦ παντοδυναμε, εἰρήνην καὶ ἀγάπην δωρούμενος, ἡ πηγὴ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ ἁμαρτημάτων ἡ συγχώρησις.

Ἰησοῦ, εἰρήνης χορηγέ, τοὺς πολέμους κατάργησον καὶ σπαραγμοὺς ἐμφυλίους ἑξάλειψαν καὶ τὰς στάσεις ἀφάνισον, τὸν λαόν σου σπλαχνίσθητι Κύριε· καὶ τὸν κόμον σου εἰρήνευσον.

Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Δέσποινα ἁγνή, πρόφθασον βοῶμέν σοι, καὶ τὸν κόσμον εἰρήνευσον Ἄχραντε, διαιρέσεις καὶ μίση τὸν λαόν σου κατέλαβον· καὶ τυραννούμενον, ταῖς σαῖς πτρεσβείαις λύτρωσαι, Μήτηρ Θεοῦ παμμακάριστε.

ᾨδὴ στ΄.
Ἰησοῦ, πανάγαθε Θεέ, τὸν κόσμον Σου πράϋνον, τὰ ἔθνη εἰρήνευσον, Ἰησοῦ κατάργησον, τοὺς πολέμους καὶ μίση, βοῶμέν σοι· Ἰησοῦ Σωτήρ μου, τῶν χριστιανῶν ἡ ἀπολύτρωσις.

Ἰησοῦ, γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ ἐξάλειψον, ἐκ τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων δεόμεθα, τὰ πάθη καὶ ὁδήγησον, πρὸς ὁδὸν ἀρετῆς καὶ εὐθύτητος, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, πίστιν καὶ μετάνοιαν δωρούμενος.

Ἰησοῦ, γλυκύτατε Χριστέ, πάντες ἐξεκλίναμεν, τὰς ἐντολάς Σου παρέβημεν Κύριε, ταχὺ ἐπίστρεψον, τὰς καρδίας ἡμῶν πρὸς μετάνοιαν κράζομεν, Σωτὴρ τοῦ κόσμου, ἵνα τὴν ἀγάπην Σου γεραίρωμεν,

Ἰησοῦ, γλυκύτατε Χριστέ, ὧν ἐπράξαμεν ἀξία, οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπελαύομεν, ἀπιστίας καρπούς, Ἰησοῦ ἐθερίσαμεν, αἵματα, πολέμους καὶ θάνατον, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Δέσποινα ἁγνή, θερμὴν παράκλησιν, πρὸς τὸν Υἰόν σου καὶ Κύριον ἔχομεν, καὶ πίστει προστρέχομεν, ἐκ πάντων θλίψεων ἐλευθέρωσαν, ἵνα σὲ δοξάζομεν, πανύμνητε.

Αἴτησις ὡς ἀνώτερω.
Κοντάκιον. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Παντοδύναμε Λυτρωτά, λαὸν τυραννούμενον, ἐκ δεινῶν περιστάσεων, Κύριε λύτρωσαι καὶ ἐκ κινδύνων ἐλευθέρωσον, προστρέχοντας ἡμᾶς, καὶ προστάτευσον, ὡς ἀγαθὸς, ἀπειλουμένους ἱκέτας σου, ἐν μετανοίᾳ κραυγάζοντας· ἡμάρτομεν Σωτήρ μου, γλυκύτατε Ἰησοῦ μου, ὦ πολυέλεε Χριστέ, σῶσον ἡμᾶς, τῇ εὐσπλαχνίᾳ Σου.

Προκείμενον
Ἀνάστα Κύριε, βοήθησον ἡμῖν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἕνεκεν τῆς δόξης του ὀνόματός Σου.
Στίχος: Ἐν θλίψει ἐμνήσθημεν Σου Κύριε.

ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΑΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Εἶπεν ὁ Κύριος· Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε. Ὅταν ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε. Ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι, κατὰ τόπους καὶ λοιμοὶ καὶ λιμοὶ ἕπονται, φόβητρά τε καὶ σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται. Πρὸ δὲ πάντων τούτων, ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσιν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου. Ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον, παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν καὶ θανατώσουσίν ἐξ ὑμῶν καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων, διὰ τὸ ὄνομά μου. Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν. Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου: Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδοκησεν ὁ Πατήρ ὕμων, δοῦναι ὑμῖν τὴν βασίλειαν. Γίνεσθε οὖν, ὑμεῖς ἕτοιμοι. Ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφῦες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν. Μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλθὼν ὁ Κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας. Ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμέρων τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· καὶ οὐκ ὄψεσθε. Καὶ ἔσται ἐπὶ γῆς συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ, ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου, ἀποψυχόντων ἀνθρώπων, ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ. Προσέχετε ἑαυτοῖς, μήποτε βαρυθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι, ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιοτικαῖς καὶ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ὡς παγὶς γὰρ ἐπελεύσεται, ἐπὶ πάντα τοὺς καθημένους, ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. Ἀγρυπνεῖτε οὖν, ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι, ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα ταῦτα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι.

Δόξα.
Πάτερ Λόγε Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἀπαλλάξαν τὸν κόσμον, τῶν πολέμων καὶ θλίψεων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ἐλεῆμον, σπλαχνίσου τὸν λαόν σου καὶ τὰ ἔθνη εἰρήνευσον.

Στιχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἰησοῦ μου γλυκύτατε, ἡ οἰκουμένη βοᾷ σοι· Ἰησοῦ μοῦ ἐξάλειψον, τῶν πολέμων Δέσποτα τὴν σκοτόμαιναν, Ἰησοῦ ἄκουσον, ἱκετῶν ἀχρείων, Ἰησοῦ μου ὡραιότατε, ταχεῖαν βοήθειαν ἑξαπόστειλον, πρεσβείαις τῆς τεκούσης Σε, καὶ πάντων Ἰησοῦ τῶν ἁγίων Σου. Κύριε τοῦ κόσμου εἰρήνην καὶ ἀγάπην δὸς ἡμῖν, καὶ τῶν πταισμάτων συγχώρησιν, Ἰησοῦ φιλάνθρωπε.

ᾨδὴ ζ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Σκέπη γενοῦ.
Κύριε, δώρησαι εἰρήνην καὶ κατάπαυσον τὸν πόλεμον Ἰησοῦ μου, διαιρέσεις καὶ πᾶσαν κακουργίαν, διὰ παντὸς ἐξάλειψον, τῇ ἀῤῥήτῳ Σου δυνάμει.

Μίση καὶ πάθη τὸν λαόν Σου, καὶ ἐκδίκησις καὶ πόλεμος Ἰησοῦ μου, ἀθλιότης καὶ στέρησις καὶ φθόνος, καταπονοῦν τὸν κόσμον Σου, φιλάνθρωπε βοήθει.

Μὴ παρίδῃς τῶν δούλων σου τὰς δεήσεις, εἰς δεινὰς περιστάσεις Ἰησοῦ μου, ἐκ κινδύνων καὶ πάσης δυστυχίας, ἡμᾶς ἐλευθέρωσον, ἀμετρήτῳ σου ἐλέει.

Θεοτοκίον.
Παναγία Παρθένε, δέομαι σου, πρόσδεξαι ἁγνή, τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας καὶ λύτρωσαί με τῶν δεινῶν καὶ κινδύνων καὶ πρόφθασον τὸν κόσμον σου, ἐλπὶς ἀπηλπισμένων.

ᾨδὴ η΄.
Ἰησοῦ ἐκδικήσεις φανατισμοί, μεταβάλου εἰς κοιλάδα τῶν στεναγμῶν, τέκνα γονεῖς σύζυγοι καὶ φίλοι, μανιακῶς κατασπαράσσονται.

Ἰησοῦ μου τὴν εἰρήνην, ἐν τῇ ψυχῇ πάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ μετάνοιαν ἀληθῆ, πίστιν, ἐλπίδα καὶ ἀγάπη τῶν ἀγαθῶν, χορηγέ, ἐξαπόστειλον.

Ἰησοῦ μου προστρέχομεν ἐπὶ Σὲ καὶ ἐν κατανύξει γόνυ κλίνομεν ταπεινῶς. Εἰσάκουσον Κύριε καὶ ἴδε τοὺς στεναγμοὺς τῶν πιστῶν Σου φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Παρθένε ὁ γλυκασμός, τῶν ἁγίων ἀγγέλων, καὶ ἀνθρώπων ἡ χαρμονή, ὦ Δέσποινα πρόφθασον καὶ σῶσον, ἐκ τῶν κινδύνων τοὺς δούλους σου Ἄχραντε.

ᾨδὴ θ΄. Ἦχος β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε.
Ἰησοῦ μου εὐσπλαχνε Σωτήρ, Ἰησοῦ γλυκύτατε, πῶς ἀτενίσω τὴν δόξαν Σου ἅγιε, ἀφόβως ἡμάρτησα καὶ τὰς ἐντολάς Σου κατεπάτησα Κύριε, ἐκ νεότητός μου, μὴ ἀπωλεσθῶ Ἰησοῦ μου βοήθησον.

Ἰησοῦ ἐλέους ἡ πηγή, θρηνῶ ὁ ἄθλιος, ὅταν συλλογίζομαι, πόσον ἡμάρτησα καὶ παρεπίκρανα, τὴν Θείαν σου ἀγαθότητα, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, πάσης καταδίκης με ἀπάλλαξον.

Ἰησοῦ, δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν, Ἰησοῦ σῆς χαρᾶς ἐστερήθημεν ἅπαντες, ἀσώτως σκορπίσαντες, τοῦ Πατρὸς ἡμῶν τὰ χαρίσματα Κύριε, καὶ δεόμεθά σου, δέξαι ἀγαθὲ ἡμᾶς ἐπιστρέφοντας.

Θεοτοκίον.
Θεοτόκε Δέσποινα ἁγνή, ἁμαρτωλοῦ σπλαχνίσθητι, ἄβυσσος ἐκύκλωσεν ἡμᾶς Ἄχραντε, καὶ δεινῶς πολεμούμενοι, ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ἑξαρπασον, ἵνα σὲ δοξάξωμεν, Πανύμνητε.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Τροπάριον. Ἦχος α΄.
Τὴν πρεσβεία Κύριε πάντων τῶν ἁγίων καὶ τῆς Θεοτόκου, τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν καὶ ἐλέησον ἡμᾶς ὡς μόνος οἰκτίρμων.

Προσευχή.
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Θεὲ καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, βασιλεῦ τῶν αἰώνων, ·Πάτερ Παντοκράτορ, συναισθανόμεθα ὅτι εἴμεθα ἔνοχοι ἐνώπιόν Σου, καὶ ἀνάξιοι νὰ ἀτενίσωμεν εἰς τὸ ὕψος τῆς δόξης Σου καὶ νὰ ἐπικαλεσθῶμεν τὸ ἅγιον ὄομά σου. Σὺ Κύριε, ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Δημιουργὸς πάσης ὁρατῆς καὶ ἀοράτου κτίσεως, κατευθύνεις τὰ πάντα εἰς τὸν προορισμόν των, συντηρῶν αὐτὰ διὰ τῆς παντοδυναμίας, τῆς πανσοφίας καὶ τῆς παναγαθότητός Σου. Ἕνεκα τούτου, εἰς Σὲ τὸν Δημιουργὸν καὶ Κτίστην τοῦ κόσμου ἀνήκει πάσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς οἰ ἁμαρτωλοί, κλίνομεν τὰ γόνατα ἐνώπιον τῆς παναγάθου Μεγαλειότητός Σου καὶ δεόμεθα, ἵνα κινήσῃς τὰ ῥυπαρὰ ἡμῶν χείλη, εἰς δοξολογίαν τοῦ Παναγίου Σου ὀνόματος καὶ τὴν ἀθλίαν ἡμῶν γλῶσσαν εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν τῆς Μεγαλοσύνης Σου. Σὺ Κύριε, εἶσαι ἡ πηγὴ παντὸς καλοῦ καὶ ἀπὸ Σοῦ προέρχεται πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον. Διὰ τοῦτο φώτισον τὸν ἐσκοτισμένον νοῦν μας, εἰς τὴν κατανόησιν τῆς πανσόφου Σου Προνοίας καὶ τὴν ἀναίσθητον καρδίαν μας, εἰς συναίσθησιν τῆς ἀπείρου Σου φιλανθρωπίας, ἵνα καὶ ἡμεῖς Σὲ εὐλογοῦμεν ἀξίως, καθὼς καὶ οἱ ἀναρίθμητοι Ἄγγελοι καὶ πάντες οἱ ἅγιοι, Σὲ δοξολογοῦν ἀκαταπαύστως εἰς τοὺς οὐρανούς.

Σὲ εὐχαριστοῦμεν Κύριε, διὰ τὰς ἀπείρους Σου εὐεργεσίας, τὰς ὑλικὰς καὶ πνευματικάς, τὰς φανερὰς καὶ ἀφανεῖς τὰς ὁποίας ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν μᾶς χορηγεῖς. Σὲ εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Σου πρὸς ἡμᾶς, ἡ ὁποῖα ἐκορυφώθη διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως καὶ τοῦ σταυρικοῦ Σου θανάτου. Διότι δὲν μᾶς ἔφερες μόνον εἰς τὴν ζωήν, ἀλλὰ μᾶς διεφύλαξες μέχρι τῆς ὥρας ταύτης καὶ διὰ πάντων τῶν μέσων τὰ ὁποία ἐνεπιστεύθης εἰς τὴν ἐπὶ γῆς ἐκκλησίαν Σου, μὰς ἐπιδαψιλεύεις τὴν ἀπολύτρωσιν ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ διαβόλου καὶ μᾶς χαρίζεις τὰ ἄπειρα ἀγαθὰ τῆς σταυρικῆς Σου θυσίας. Σὲ εὐχαριστοῦμεν καὶ διὰ πάντα τὰ περιστατικὰ τῆς ζωῆς μας, τὰ λυπηρὰ καὶ εὐχάριστα, διότι διὰ πάντων τούτων, μᾶς κατευθύνεις εἰς τὸν ἀληθῆ καὶ αἰώνιον προορισμὸν μας.
Ἀξίωσον ἡμᾶς Κύριε, νὰ σὲ γνωρίσωμεν καὶ νὰ σὲ ἀγαπήσωμεν, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ σὲ πιστεύωμεν σταθερῶς, ἵνα μὴ προσκολλώμεθα εἰς τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου καὶ νὰ μὴ ὑποκύπτωμεν εἰς τὰ δελεάσματα τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ μετὰ πάσης ταπεινώσεως, νὰ ὑποτασσώμεθα εἰς τὸν νόμον Σου καὶ νὰ ἀκολουθῶμεν τὴν ὁδὸν τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητος. Τοῦτο Κύριε, εἶναι τὸ θέλημά Σου, ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν. Ἡμεῖς ὅμως εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ οὐδεὶς ὑπάρχει καθαρὸς ἀπὸ ῥύπου. Πῶς θὰ Σὲ πλησιάσωμεν, πῶς θὰ σωθῶμεν; Σὺ Κύριε ἐν τῇ ἀπείρῳ Σου εὐσπλαχνίᾳ, ἦλθες καὶ ἔσωσας ἡμᾶς, διά του αἵματός Σου. Ποῖος δύναται νὰ μετρήσῃ τὰ πλήθη τῶν οἰκτιρμῶν Σου; Σὺ Κύριε, εἶσαι φιλάνθρωπος, ἐξαλείφεις τὰς ἁμαρτίας μας, διότι γνωρίζεις ὅτι ἔχομεν κλίσιν πρὸς τὸ κακόν, ἐκ νεότητός μας, καὶ δὲν θέλεις τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ μακροθυμεῖς καὶ πάντας καλεῖς εἰς μετάνοιαν. Σὺ Κύριε, ηὐδόκησες νὰ γίνης ἄνθρωπος ὅμοιος μὲ ἡμᾶς καὶ κατεδέχθης νὰ γεννηθῇς εἰς τὸ ταπεινὸν σπήλαιον καὶ πᾶσαν τὴν ἐπίγειον ζωήν Σου, διήλθες ἐν ἀφανείᾳ εὐεργετῶν καὶ διδάσκων τὴν ἀλήθειαν, διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Σὺ Κύριε, εἶσαι ὁ ποίμην ὁ καλός, ὅστις ἦλθες νὰ ζητήσῃς καὶ νάὰ σώσῃς, τὸ ἀπολωλὸς καὶ εἶπες ὅτι γίνεται χαρὰ εἰς τὸν οὐρανὸν, ὅταν ἕνας ἁμαρτωλὸς μετανοήσῃ, διότι δεν ἦλθες νὰ καλέσης δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν. Σὺ Κύριε ἐῤῥαπίσθης, ἐμαστιγώθης, ἐφόρεσες τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τέλος ἐσήκωσες τὸν σταυρόν Σου, καὶ ἀπέθανες ἐπ’ αὐτοῦ διὰ νὰ ἐξιλεώσης τὴν θείαν δικαιοσύνην καὶ νὰ ἀπαλλάξῃς τὴν ἀνθρωπότητα ἐκ τῆς αἰωνίου καταδίκης.

Σὲ παρακαλοῦμεν Κύριε, διὰ τοὺς πόνους καὶ τὴν ὀδύνην τοῦ σταυρικοῦ Σου μαρτυρίου, διὰ τὸ αἷμα τὸ ὁποῖον, ἐξεχύθη ἀπὸ τὰς πληγάς Σου, διὰ τὸν ἐπονείδιστον θάνατον τὸν ὁποῖον ἑκουσίως ὑπέμεινες, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ καὶ προδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν Σου. Γενοῦ ἡμῖν βοηθὸς καὶ μὴ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν. Ἴδε τὴν κάκωσιν τῶν ψυχῶν ἡμῶν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐπαπειλούντων δεινῶν καὶ τῶν θλιβερῶ τούτων περιστάσεων. Ἐλευθέρωσον ἡμᾶς Κύριε, ἐκ τῆς ἐλεεινῆς ταύτης καταστάσεως. Ἐπλανήθημεν μακράν σου καὶ διὰ τοῦτο μᾶς περιεκύκλωσαν αἱ καταιγῖδες καὶ ἡ καταστροφή. Ἐμακρύνθημεν ἀπὸ τὴν ἀγάπην Σου καὶ εὑρισκόμεθα δυστυχεῖς καὶ ἀπεγνωσμένοι, ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ θανάτου. Κατεπατήσαμεν τὸν Νόμον Σου καὶ μας κατεπάτησαν τὰ βάρη τῆς ἁμαρτίας καὶ καταθλίβουν τὴν ψυχὴν μας αἱ ὀδύνες τῆς ἀνομίας. Ἐλησμονήσαμεν τὰς ἐντολάς Σου καὶ ἐφυγαδεύθη ἡ εἰρήνη ἀπὸ τὴν καρδίαν μας καὶ ἡ ὁμόνοια ἀπὸ τὸν λαόν μας. Περιεφρονήσαμεν τὸν δρόμον τοῦ Εὐαγγελίου Σου καὶ παρεσύρθημεν εἰς τοὺς διεστραμμένους δρόμους τῆς ἀποστασίας, μὲ ὁδηγὸν τὸν ἐχθρὸν τῆς ψυχῆς μας καὶ τῆς σωτηρίας μας, τὸν διάβολον, ὅστις μᾶς δελεάζει διὰ νὰ μᾶς τραυματίσει, μᾶς ἐξαπατᾶ διὰ νὰ μᾶς θανατώση. Γνωρίζομεν Κύριε, ὅτι αἱ θλιβεραὶ περιστάσεις τὰς ὁποίας διερχόμεθα, εἶναι βλαστοὶ τῆς ἀσεβείας μας καὶ σήμερον θερίζομεν τοὺς πικροὺς καὶ θανατηφόρους καρποὺς τῆς πνευματικῆς ἀδιαφορίας καὶ τῆς ἠθικῆς καταπτώσεως. Ἀγνωμονες πρὸ τῶν ἀπείρων Σου εὐεργεσιῶν καὶ ἀσεβεῖς πρὸ τῆς μακροθυμίας Σου, ἐδείξαμεν διὰ λόγων καὶ ἔργων ὅτι εἴμεθα ἀνάξιοι καὶ τῆς προσκαίρου ζωῆς. Ἀλλ’ ὡς ἐδέχθης Κύριε, τοὺς ποικιλοτρόπως ἁμαρτήσαντας καὶ τοὺς συνεχώρησες μετανοοῦντας, δέξαι καὶ ἡμᾶς ἐπιστρέφοντας καὶ ἀξιῶσαν ἡμᾶς νὰ προσερχώμεθα μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης, εὐλαβείας καὶ κατανύξεως ἐνώπιον Σου. Φώτισον τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ἐσκοτισμένης μας διανοίας, ὥστε νὰ διακρίνωμεν τὸ βάραθρον τῆς ἀπωλείας, πρὸς τὸ ὁποῖον ἡ κακία καὶ τὰ πάθη μᾶς παρασύρουν. Καθάρισαν τὴν ἐσπιλωμένην καρδίαν μας, ἀπὸ τὰς ἀτελείας καὶ ἀπὸ κάθε πάθος καὶ ἐνίσχυσον τήν ἐξασθενημένην θέλησίν μας, ὥστε νὰ διακρίνωμεν πλέον μόνον διὰ τὴν δόξαν σου καὶ νὰ ὑπάρχωμεν διὰ τὸ θέλημά Σου.

Σὲ παρακαλοῦμεν Κύριε, νὰ γνωρίσουν τὸ θέλημά Σου πάντες οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ ζήσουν κατὰ τὰς ἐντολάς Σου πάντες οἱ λαοί, Νὰ ἐπιλάμψη εἰς τὰς ψυχὰς ἀνθρώπων το Πανάγιόν Σου Πνεῦμα καὶ νὰ ἐπικρατήσῃ ἡ βασιλεία Σου εἰς πάντα τὰ ἔθνη, διὰ νὰ ἐκλείψουν τὰ μίση, αἱ διαιρέσεις, αἱ ἀδικίαι, οἱ πόλεμοι καὶ πάντα τὰ δεινά, τὰ ὁποῖα κατατυραννοῦν τὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ ὑπερισχύση ἡ ἀλήθεια, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ εἰρήνη Σου εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον·. Ἕνωσαν Κύριε πάντας τοὺς χριστιανοὺς εἰς ἕν πνεύμα καὶ μιὰν καρδίαν καὶ εἰς τὴν ἀληθῆ πίστιν καὶ ἐπίγνωσιν, ὥστε νὰ γίνουν μία ποίμνη. Στερέωσον τὴν Ἐκκλησίαν Σου καὶ ἀνάδειξον καλοὺς ποιμένας εἰς τὰ λογικά Σου πρόβατα, ἵνα μὴ κατασπαράσσωνται ὑπὸ τῶν λύκων, ἀλλὰ μετὰ πάσης ἐπιμελείας νὰ διαφυλάσσωναι καὶ νὰ ὁδηγοῦνται ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως καὶ εἰς νομὰς σωτηρίους.

Σὲ παρακαλοῦμεν Κύριε, ὑπὲρ τοῦ ἔθνους ἡμῶν, ὅπως τὸ διαφύλαξης καὶ τὸ σώσῃς ἐκ τῆς καταιγίδος ταύτης τῶν πολέμων καὶ τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ. Δὸς Κύριε φωτισμόν εἰς τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ ἐμφύτευσον εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν τὸ θέλημά σου καὶ τὸν φόβον Σου. Εἰρήνευσον τὸν λαὸν ἡμῶν. Στῆσον τὴν αἱμοῤῥαγίαν, σβέσον τὴν φλόγα τῆς κακίας καὶ τῆς διχονοίας, πράϋνον τὴν μανίαν καὶ τὸ μῖσος, ἀπότρεψον τὴν ὁρμὴν τῆς ἐκδικήσεως. Ἐξάλειψον Κύριε τὰ πάθη καὶ τὰ μίση. Ἴδε τὸ φρβερὸν ἡμῶν κατάντημα, τὴν ἐσχάτην καταπτῶσιν. Ἀνόητοι καὶ παράφρονες, εἰς ψυχοφθόρα πάθη δουλεύομεν. Ἐξέλιπεν ἡ ἀγάπη, ἐσβέσθη τὸ φίλτρον τῆς συγγενείας, ἐξηφανίσθη ἡ σύνεσις, ἐχάθη ὁ σεβασμὸς τῶν γειτόνων, διεσπασθησαν οἱ δεσμοὶ τῆς φιλίας. Πάντες κατεστάθημεν ἐχθροὶ ἀλλήλων. Τέκνα ἐξηγέρθησαν κατὰ τῶν γονέων καὶ γονεῖς κατὰ τέκνων. Ἐγίναμεν ἐχθροὶ καὶ θηρία ἀλληλοσπαρασσόμενα. Σὺ Κύριε, θεράπευσον τὴν τύφλωσιν τῆς ψυχῆς μας καὶ ὁδήγησον ἡμᾶς εἰς ὁδὸν εἰρήνης. Διαλῦσον τὴν ἔχθραν, ἐξομάλυνον τὰς ἀντιθέσεις, ἐπιδαψίλευσον τὴν εὐλογία σου. Ἴδε τὸ πένθος ἡμῶν καὶ τὰ δάκρυα. Ἄκουσον τοὺς στεναγμούς, καὶ τοὺς θρήνους. Θέρμανον τὴν καρδίαν ἡμῶν εἰς ἀγάπην καὶ μὴ εἰς πάθη διαιρεσεων καὶ πολέμων.

Δεῖκον Κύριε τὸ ἔλεός σου καὶ ἀπάλλαξον ἡμᾶς τῶν ἐμφυλίων πολέμων καὶ πάσης ἄλλης συμφορᾶς καὶ χάρισε εἰρήνην καὶ ὁμόνοιαν εἰς τὸν λαόν Σου· διότι ἡ φοβερὰ αὕτη διαίρεσις, :, ὄχι μόνον σώματα νεκρώνει, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς εἰς αἰώνθιον κόλασιν καταδικάζει. Παῦσον Κύριε, τὴν ὀργήν Σου καὶ ἐξαπόστειλον εἰρήνην εἰς τὸν λαόν Σου. Ἕκτος Σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν. Μὴ ἀποστραφῆς ἡμᾶς εἰς τέλος. Ἐλθὲ εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὡς ἀνεξίκακος συγχώρησον :ἡμᾶς καὶ στῆσον τὴν καταιγίδα τῶν συμφορῶν. Δέξαι ἡμᾶς προσπίπτοντας καὶ βοῶντας, τὸ ἡμάρτομεν. Ἡ ἰσχὺς ἡμῶν ἐξέλιπε, ἀλλὰ Σὺ Κύριε, μὴ ἐγκαταλείπῃς ἡμᾶς. Ἐπίβλεψν ἐπὶ τὸν λαόν Σου καὶ ῥῦσαι αὐτόν, ἐκ τῶν ὁρατῶν καὶ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν. Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καταδυναστείας τοῦ διαβόλου καὶ διάλυσον τῆς καθ᾿ ἡμῶν παγίδας αὐτοῦ. Ἐπὶ σὲ ἠλπίσαμεν. Σῶσον ἡμᾶς ἐπιστρέφοντας καὶ βοῶντας· ὁ Θεὸς ἱλάσθητι ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς. Ὡς ἐδέχθης τὴν μετάνοιαν τῶν Νινευϊτῶν, δέξαι τὰ δάκρυα καὶ τοὺς στεναγμοὺς τοῦ λαοῦ Σου. Δέξαι τὴν ταπεινὴν ἡμῶν δέησιν καὶ τὰς ἐκ βάθους ἐκπεμπομένας Σοι κραυγάς. Δεξαι τοῦ ταλαιπωρημένου λαοῦ τὴν παράκλησιν. Σπλαχνίσθητι τὸν λαόν Σου καὶ λύτρωσαι αὐτὸν τῆς ἐξοντωτικῆς μανίας.

Ὡς ὁ εὐγνώμων λῃστὴς βοῶμεν· Μνήσθητι ἡμῶν Κύριε. Δεῖξον ἡμῖν τῆς φιλανθρωπίας Σου τὸ μέγεθος. Θραῦσον τὸ δρέπανον τοῦ θανάτου, ἵνα μὴ ἀπωλώμεθα εἰς τέλος. Σοὶ μόνῳ ἡμάρτομεν, ἀλλὰ καὶ Σοὶ μόνῳ προσπίπτομεν. Ἐπάκουσον καὶ μὴ παρίδης τὰς δεήσεις ἡμῶν. Γνωρίζομεν Κύριε, ὅτι εἴμεθα ἀνάξιοι τοῦ ἐλέους Σου καὶ ἱστάμεθα ἐνώπιόν Σου ἀναπολόγητοι, διότι ἠνομήσαμεν καὶ ἐπικράναμεν τὴν ἀγαθότητά Σου. Ἐπορεύθημεν κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀθλίας καὶ ἁμαρτωλῆς μας καρδίας καὶ παρέβημεν τὰς ἐντολάς Σου. Ἐὰν μᾶς κρίνῃς κατὰ τὴν . δικαιοσύνην Σου, θὰ εὑρεθῶμεν ἔνοχοι καὶ ἄξιοι πάσης καταδίκης καὶ κολάσεως. Ἀλλὰ θαῤῥοῦντες εἰς τὴν ἄπειρον καὶ ἀνεκδιήγητόν Σου ἀγάπην καὶ εἰς τὴν χάριν τῆς σταυρικῆς Σου θυσίας, Σὲ ἱκετεύομεν, μὴ ἀποδοκιμάσῃς ἡμᾶς. Σὲ παρακαλοῦμεν νὰ καθαρίσης τὴν καρδίαν μας ἀπὸ πᾶσαν κακίαν καίὶ νὰ μᾶς ἀπαλλάξης ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμόν, τὸ μῖσος, τὴν ἐκδίκησιν, τὴν ὑποκρισίαν, τὴν πλεονεξίαν καὶ ἀπὸ πᾶσαν/ ἀδυναμίαν καὶ ἀτέλειαν. Διὰ τοῦτο Σὲ παρακαλοῦμεν, νὰ συγχωρήσης πάντας τοὺς πταίοντας εἰς ἡμᾶς. Νὰ φωτίζης καὶ νὰ προστατεύης τοὺς οἰκείους καὶ συγγενεῖς ἡμῶν, τοὺς πνευματικοὺς ἀδελφοὺς καὶ συνεργάτας καὶ πάντας τοὺς ἐργαζομένους πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου Σου ὀνόματος. Χάριζε Κύριε, τὰ ἀπαραίτητα διὰ τὴν συντήρησιν τῆς προσκαίρου ἡμῶν ζωῆς καὶ μὴ ἐπιτρέψῃς νὰ ἐμπέσωμεν εἰς παγίδας τοῦ διαβόλου. Νέκρωσον ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν πᾶσαν ἁμαρτωλὴν κλίσιν καὶ πονηρὰν ἐπιθυμίαν καὶ κατάπεμψον ἡμῖν ἄγγελον εἰρηνικὸν ψυχῆς καὶ σώματος φύλακα. Συγχώρησον τοὺς μισοῦντας καὶ ἀδικοῦντας ἡμᾶς καὶ φώτισον αὐτούς. Ἐλέησον τοὺς ἐλεοῦντας καὶ πάντας τοὺς ἐντειλαμένους ἠμῖν τοῖς ἀναξίοις εὔχεσθαι ὑπὲρ αὐτῶν, ἐλέησον κατὰ τὸ μέγα Σου ἔλεος. Μνήσθηα Κύριε, καὶ τῶν προαπελθόντων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν καὶ ἀναπαῦσον αὐτοὺς ἐν σκηναῖς δικαίων. Δὸς Κύριε, ἑνὶ ἑκάστῳ τὰ αἰτήματα καὶ πάντας ἀξίωσον νὰ διέλθωμεν τὰς ὑπολοίπους ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐργαζόμενοι τὰς ἐντολάς Σου. Ἵνα, ὅταν ἀπέλθωμεν τοῦ προσκαίρου τούτου βίου, εὕρωμεν εὐπρόσδεκτον καὶ καλὴν ἀπολογίαν, πρὸ τοῦ φοβεροῦ Σου βήματος καὶ ἀξιωθῶμεν μετὰ πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος Ἁγίων Σου, νὰ δοξάζομεν τὸ Πανάγιον ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

Ἐκτενὴς Αίτησις καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς

Ἐτι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν συνελθόντων εἰς τὴν παράκλησιν ταύτην μετὰ τῶν οἰκείων καὶ συγγενῶν αὐτῶν.
Ἐτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι…
Ἐτι δεόμεια ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι…
Ἐπάκουσον ἡμῶν ὁ Θεός…
Εὐπρόσδεκτον, ποίησον τὴν δέησιν ἡμῶν…
Δόξα Σοι Χριστὲ ὁ Θεός….
Εὐξώμεθα…

Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ. φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.

πηγή

Προσευχή για τη νέα χρονιά

Πανάγαθε Κύριε, συ που μας χάρισες τόσα έτη ζωής μέχρι σήμερα και μας αξιώνεις να εισέλθουμε και πάλι σε νέο έτος, Σε παρακαλούμε, μη λάβεις υπόψη σου την αδιαφορία και αμέλεια που δείξαμε μέχρι τώρα.

Εάν μας κρίνεις σύμφωνα με τη ραθυμία και αδιαφορία μας, ασφαλώς μας περιμένει η δίκαιη καταδικαστική σου απόφαση.

Αλλ’ όχι, φιλάνθρωπε Κύριε. Η αγαθότητά σου μας παρέχει νέες ευκαιρίες, ώστε εκείνο που δεν κάναμε μέχρι σήμερα να το κάνουμε από τώρα και στο εξής.

Σε παρακαλούμε, ευλόγησε τις προσπάθειές μας.

Ενίσχυσε την αδύνατη θέλησή μας.

Βοήθησέ μας με όσους τρόπους Συ γνωρίζεις, ώστε και κατά το έτος αυτό και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας να εξαγοράζουμε τον καιρό και να χρησιμοποιούμε την επίγεια ζωή μας όπως Συ θέλεις και παραγγέλλεις.

Αξίωσέ μας να παρουσιασθούμε μπροστά σου κατά την ημέρα της Κρίσεως με κέρδη πνευματικά, τα οποία θα πετύχουμε με τη χάρη σου και τη βοήθειά σου στην παρούσα ζωή, για να κληρονομήσουμε τότε, Κύριε, τα άφθαρτα αγαθά της αιωνίου σου βασιλείας.

Αμήν!

+ Αρχιμ. Χριστοφόρου Παπουτσοπούλου
από το νεανικό προσευχητάρι “Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου”
εκδόσεις “Ο Σωτήρ”

Ευχή υπέρ Ειρήνης του Κόσμου

Δέσποτα Θεέ, 
Πάτερ Παντοκράτορ,
 Κύριε του ουρανού και της γης,
 ο διά την ημετέραν σωτηρίαν εκ Παρθένου τεχθείς και διδάξας τοις ανθρώποις αγάπην και ειρήνην έχειν προς αλλήλους, 
κατάπεμψον την χάριν σου την επουράνιον και ελέησον ημάς, κατά το μέγα σου έλεος, πάσης ανάγκης ρυόμενος.

Παύσον τα φρυάγματα των εθνών,
 ειρήνευσον ημών την ζωήν,
 λύτρωσαι ημάς και τον κόσμον σου από πάσης απειλής εναντίας και δίδαξον τοις ηγέταις των εθνών εν ειρήνη επιλύειν τας διαφοράς αυτών και εν παντί ειρηνεύειν, υπόταξον δε πάντα τα βάρβαρα έθνη τα τους πολέμους θέλοντα.

Εξαπόστειλον περιστεράν,
 κλάδον ελαίας έχουσαν επί του στόματος, 
καταλλαγής σύμβολον, τους εν αιγμαλωσία αδελφούς ημών ανάρρυσαι, 
τους άρχοντας ημών εν ειρήνη και ομονοία διατήρησον, 
δώρησαι δε ημίνβαθείαν και αναφαίρετον ειρήνην, την πάντα νούν υπερέχουσαν,
 ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν,
 σου δεόμενοι υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και του ευσεβούς ημών έθνους, 
την συμμαχίαν έχοντες την σήν, 
όπλον ειρήνης,
 αήττητον τρόπαιον.

Συ γαρ ει ο Βασιλεύς της ειρήνης και Σωτήρ των ψυχών ημών και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, 
τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, 
νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. 
Αμήν

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μία μικρή αλλά σημαντική ευχή δεσπόζει στις ακολουθίες της Αγίας μας Εκκλησίας. Μια ευχή μικρή, αλλά περιεκτική, η οποία δεν απαγγέλλεται απλά, αλλά συνοδεύεται από κινήσεις μετανοίας. «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…». 

Η Ευχή αυτή, σύμφωνα με την Παράδοση, αποδίδεται σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο (28 Ιανουαρίου), τον Άγιο των δακρύων, όπως τον χαρακτηρίζει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Η δομή της ευχής αποτελείται από 3 μέρη. Στο πρώτο μέρος είναι η ικετευτική παράκληση από την απαλλαγή 4 παθών, στο δεύτερο μέρος είναι η ικετευτική παράκληση για την απόκτηση 4 αρετών και στο τρίτο μέρος είναι η συγκεφαλαίωση του ανωτέρου περιεχομένου.

Η ευχή αρχίζει με την φράση «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…».   Η έκφραση αυτή είναι παρμένη από το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, της Σοφίας Σειράχ (23,1). Αρχίζει με την προσφώνηση του ονόματος του Θεού, ο οποίος αποτελεί τον οδηγό και κυβερνήτη της ζωής μας, τον υπερασπιστή της ζωής μας , όπως λέει και ο ψαλμωδός (Ψαλμ. 26,1).  Στη συνέχεια γίνεται η αναφορά στην αποφυγή 4 παθών. Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, τα πάθη βλαστάνουν πάνω στο έδαφος των αισθήσεων και της μνήμης.

Πρώτο πάθος είναι το πάθος της αργίας. Αργία είναι η τεμπελιά, η αδιαφορία, η ραθυμία. Αυτό θα πει αργία. Γι΄αυτό και η ακηδία, η αδιαφορία δηλαδή περί των πνευματικών θεμάτων, θεωρείται από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Ο Μέγας Βασίλειος την ακηδία την παρουσιάζει ως αιτία κάθε κακουργίας και ο Ιερός Χρυσόστομος την θεωρεί πηγή πάσης αμαρτίας.

Το επόμενο πάθος, το οποίο συνδέεται στενά με την αργία, είναι το πάθος της περιέργειας. Είναι το να θέλει κάποιος να γνωρίζει τα πάντα.  Η περιέργεια αποδεικνύει την έλλειψη επίγνωσης και μετανοίας. Ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος αναφέρει πως από την αργία γεννιέται η περιέργεια, από την περιέργεια η αταξία και από την αταξία κάθε κακία. Η περιέργεια συνδέεται στενότατα με το πρώτο προαναφερθέν πάθος, την αργία.

Το άλλο πάθος που αναφέρεται στην ευχή, είναι το πάθος της φιλαρχίας, δηλαδή της φιλοπρωτίας. Το να θέλουμε να είμαστε πάντα πρώτοι, να επιθυμούμε τιμές, δόξες, μεγαλεία. Να βλέπουμε τον πλησίον μας κατώτερο από εμάς, να ψάχνουμε τρόπους πως να τον μειώσουμε στα μάτια των άλλων και να αποδειχθούμε εμείς οι καλύτεροι, οι ανώτεροι. Αυτά όλα, όμως, αποδεικνύουν τον μαρασμό που επικρατεί στην πνευματική μας ζωή και την κενότητα που υπάρχει στην ψυχή μας. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός  λέει «Εἴ τις θέλει πρῶτος εἴναι, ἔσται πάντων ἔσχατος, καὶ πάντων διάκονος» [Μαρκ. 9,35]. Από το αναφερθέν Κυριακό λόγο εξάγεται το συμπέρασμα ότι πρέπει να είμαστε απλοί και ταπεινοί. Όχι ατομιστές και εγωκεντρικοί. Η φιλαρχία μπορεί να συνυπάρξει με τον Χριστιανισμό μόνο σε μια περίπτωση. Όταν αυτή γίνεται διακονίας αγάπης και προσφοράς στο συνάνθρωπο, στον πλησίον.

Τελευταίο πάθος στο οποίο γίνεται αναφορά, είναι η αργολογία. Αργολογία είναι το να λες ανούσια και άχρηστα πράγματα, λόγια που δεν προσφέρουν κανένα όφελος, παρά μονάχα χάσιμο χρόνου. Ο Απόστολος Παύλος λέει από το στόμα μας λόγος αργός «μη ἐκπορευέσθω» (Εφες. 4,29) Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας και δημιουργός της ακηδίας. Η αργολογία σκοτώνει τη συνείδηση απέναντι στον εαυτό μας με τη σπατάλη του θεϊκού λόγου, « Εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα» (Ιακώβ. 3,1). Θα ερωτηθεί κανείς ποιος είναι τέλειος. Ο Άγιος Ιάκωβος μας δίδει την απάντηση λέγοντάς μας ότι τέλειος είναι αυτός που δεν πέφτει σε κανένα σφάλμα λέγοντας διάφορα λόγια. Αυτός που έχει καθαρό στόμα, εγγίζει πλέον την κατάσταση της τελειότητος.

Συνεπώς, παρακαλούμε και ικετεύουμε τον Πανάγαθο Θεό να μην επιτρέψει την παρουσία των 4 αυτών παθών, αλλά να επιτρέψει τις αντίστοιχες αρετές των. Αντί της αργίας το φιλότιμο, αντί της περιέργειας το απερίεργον, αντί της φιλαρχίας την υποχωρητικότητα και αντί της αργολογίας τη σιωπή.

Θα αναρωτιόταν κανείς γιατί από τα τόσα πάθη που έχουμε – μάλιστα ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, στη Φιλοκαλία, τα απαριθμεί με τον αριθμό 300 – ο Όσιος Εφραίμ επέλεξε μόνο αυτά τα 4; Ο λόγος είναι ότι αυτά τα 4 πάθη έχουν τόση δύναμη, ώστε εύκολα να νεκρώνουν την ψυχή χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Ο Όσιος Εφραίμ, εκτός από την ικεσία για την απαλλαγή των παθών, ικετεύει τον Κύριο να του χαρίσει 4 πολύτιμες αρετές. Αυτές οι αρετές είναι η σωφροσύνη, η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή και η αγάπη.

Η σωφροσύνη προϋποθέτει κατά κύριο λόγο την πίστη, την εμπιστοσύνη στο Θεό. Σωφροσύνη σημαίνει καθαρότητα, ακεραιότητα, να είναι κανείς σώος, ισορροπημένος πνευματικά. Η πρώτη αρετή είναι η καθαρότητα του σώματος και της ψυχής. Χριστιανός σημαίνει πεντακάθαρη κατάσταση.

Η δεύτερη αρετή είναι η ταπεινοφροσύνη. Πρώτος που μας δίδαξε αυτή την αρετή είναι ο ίδιος ο Κύριός μας. Ταπείνωση θα πει να μην έχεις καμία ιδιαίτερη υπόληψη για τον εαυτό σου, να μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι κάποιος είσαι. Ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει πως ό,τι δεν γίνεται με ταπεινοφροσύνη και πνευματική γνώση, σε τίποτα δεν ωφελεί εκείνον που το πράττει.

Η επόμενη αρετή είναι η υπομονή. Διαβάζουμε στον Ευαγγελιστή Λουκά την φράση «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν» (Λουκ. 21,19). Αυτή η φράση σημαίνει να έχουμε υπομονή στη ζωή μας, στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, στις θλίψεις και δοκιμασίες που επιτρέπει ο Κύριος. Με την υπομονή αποκτάται ο έλεγχος των ψυχών μας.

Η τελευταία αρετή που παρακαλεί ο Όσιος είναι η αγάπη. Αγάπη προς όλους, προς τον Θεό, τον πλησίον, προς όλο τον κόσμο. Στην αγάπη δεν μπορεί να υπάρχει διάκριση. Αγάπη μεριζομένη δεν είναι αγάπη. Αν υπάρχει διάκριση τότε δεν μπορούμε να κοιτάξουμε το πρόσωπο του Θεού, διότι «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄Καθολ. Ιωάν. 4,16) εν τω Θεώ μένει. Ο Απόστολος Παύλος μεταξύ 3 αρετών, της πίστεως, της ελπίδος και της αγάπης, τονίζει και εξαιρεί την αγάπη «μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη.» (Α΄Κορ.13,13)

Στη συνέχεια ο συγγραφεύς της ευχής ικετεύει παρακλητικά τον Κύριο και Θεό να του χαρίσει φώτιση και σύνεση, ώστε να κοιτάζει μόνο τα δικά του αμαρτήματα «δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα» και όχι να κρίνει τα αμαρτήματα του αδελφού  του. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του πάθη και τις αδυναμίες και έχει χρέος να αγωνίζεται να τα εξαλείψει. Εάν ασχολούμεθα με τα αμαρτήματα των άλλων δεν μας απομένει χρόνος για να ασχοληθούμε με τα δικά μας. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέει να μην κινείς την γλώσσα σου για να κατακρίνεις τον αδελφό σου, ούτε να τεντώνεις τ΄ αυτιά σου και να ακούς με ευχαρίστηση τις κατακρίσεις και καταλαλιές του άλλου (Κεφάλαια περί αγάπης). Ο Άγιος Δωρόθεος  λέει  ότι τίποτα δεν είναι πιό βαρύ, τίποτα πιό επιζήμιο, από το να κατακρίνει κανείς ή να εξουδενώνει τον πλησίον. Αυτό παρακαλούμε τον Κύριο, να μας χαρίσει την αρετή και την αυτογνωσία ώστε να μην κρίνουμε τον αδελφό μας, αλλά να αποβλέπουμε στα δικά μας σφάλματα.

Συνοψίζοντας, εάν κατανοήσουμε τα λόγια της ευχής αυτής και προσπαθήσουμε να τα κάνουμε εφαρμογή στην καθημερινότητά μας, όχι μόνο την Μεγάλη Τεσσαρακοστή αλλά όλο τον χρόνο, τότε δικαίως και ειλικρινώς θα μπορούμε όλοι μαζί «Ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ» να εκφωνήσουμε  το «Ὄτι εὐλογητός εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» Αμήν.

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, Φοιτητής Θεολογίας ΑΠΘ

Εκκλησία Κύπρου  - πηγή

το είδαμε εδώ

Προσευχή Αγίου Κυπριανού για προστασία από τη μαγεία

Η μαγεία δεν είναι ανεξάρτητη από τις σατανικές και διαβολικές ενέργειες. Ο Θεός απαγόρευσε αυστηρά στους Εβραίους να ασχολούνται με τα μαγικά. Και αν αυτά απαγορεύονταν στους Εβραίους που ήταν πνευματικά νήπια, πόσο μάλλον απαγορεύονται στους χριστιανούς, τα τέκνα της αλήθειας και της χάριτος του Ευαγγελίου. Σας παραθέτουμε μία προσευχή για προστασία από την μαγεία, αλλά σε κάθε περίπτωση αν κάποιος αισθάνεται αρνητική επιρροή καλείται να επισκεφθεί και να μιλήσει στον πνευματικό του.

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών ο κρατών καί κυβερνών τά πάντα, Άγιος καί δεδοξασμένος υπάρχεις. Διό Βασιλεύ τών Βασιλευόντων καί Κύριε τών Κυριευόντων δόξα σοί. Ο καθήμενος εν τώ φωτί τώ απείρω καί απροσίτω βροτοίς, όπερ είδον δυνάμεις χιλιάδες καί μυριάδες Αγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων. Σύ γιγνώσκεις τά κρύφια του ταπεινού δούλου σου Κυπριανού. Ότι ουκ εγίγνωσκον πρότερoν τά σά θαυμάσια Κύριε παντοδύναμε. Σύ ει μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ημών.

Ο ευδοκήσας εξ αναξίου γενέσθαι μέ άξιον καί συζησάμενος τώ εν σοί πόθω καί αγάπη πρός ακοήν τών Αγίων σου Αποστόλων καί Ιερομαρτύρων καί πάντων σου τών Αγίων.

Παρακαλώ δέ τήν σήν φιλανθρωπίαν, ίνα όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερπερισσεύη η χάρις σου Κύριε, ότι εκράτουν τά νέφη καί ουκ έβρεχον, έδενον τήν γήν καί ουκ έδιδε τούς καρπούς αυτής. Τάς αμπέλους καί ουκ εβλάστανον, τά ποίμνια τών προβάτων καί ουκ εποίουν γάλα, τά αιγίδια καί ουκ εγέννων, τούς άνδρας καί ουκ εσμίγοντο μετά τών γυναικών αυτών, τάς μητέρας καί ουκ ετεκνοποίουν, τά πλοία καί ουκ επλέον, τά εργαστήρια καί ουκ ειργάζοντο, τούς αλιείς καί ούχ ηλίευον, τούς κήπους καί ουκ εποίουν λάχανα, τά δένδρα καί ουκ εκαρποφόρουν, τούς ποταμούς καί ουκ έτρεχον, τούς μύλους καί ουκ εγύριζον, τούς αδελφούς καί ανδρόγυνα εις αφιλίωτον έχθραν έφερον καί τούς διεχώριζον, εποίουν τό θέρος χειμώνα καί τόν χειμώνα θέρος, ταύτα πάντα ειργαζόμην φαντασία τελεία.

Άρτι δέ Κύριε ο Θεός ημών ικετεύω σέ καί παρακαλώ, ίνα διά τής εμής προσευχής ενώπιόν Σου Θεέ καί Κύριέ του Ελέους ως Θυσία ευπρόσδεκτος γενέσθω σοί. Καί πάς άνθρωπος έχων πνεύμα πονηρίας καθαρισθή όλως. Ή άγρος ή κήπος ή κτήμα ή μύλος ή πλοίον ή αλιεύς ή μελίσσιον ή έμπορος ή επιστήμων ή άρχων ή αρχόμενος ή τεχνίτης ή μεταξοσκώληξ ή καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τών οίκω αυτού. Άν είναι δεδεμένος μέ μαγείας καί πονηρά έργα ή γοητείας ή από 72 γλωσσοφαγιών εστίν εμποδισμένος καί μαγευμένος καί εγκλείη 365 λόγια της Μαγείας άτινα έρχονται πρός βλάβην καί κατανάλωσιν τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ οίκω αυτού.

Παρευθύς όπου αναγνωσθή η παρούσα ικετήριος δέησις καί προσευχή μου ενώπιόν της Σής χάριτος τού Θεού ελευθερωθή πάς ο κόσμος καί τόπος εκ πάσης οργής τέ καί ασθενείας καί εκ παντός δεσμού καί μαγείας καί πάσης φαρμακείας καί γοητείας, πάσης βασκανίας καί καταλαλιάς, γλωσσοφαγιάς, αμελείας ή νωθρότητος, ακρατείας, αφροσύνης, αδυναμίας καί απογνώσεως πάσης αδικίας καί πάσης πλάνης ή απάτης, ή εμποδίου προερχομένων υπό τού διαβόλου ομοίως καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ οίκω αυτού. Καί έστω λελυμένος καί λελυτρωμένος εν τώ ονόματι τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Καί είτε εν τώ ουρανώ εισίν αί μαγείαι καί τά φαρμακεύματα εκείνα ή εν τή γή ή εν τή θαλάσση ή εν παντί τόπω καί εδάφει ευθύς τή ώρα ταύτη λυθήσονται καί καταργηθήσονται από τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) καί από παντός του οίκου αυτού καί ελευθερωθήσεται ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) καί πάς ο οίκος αυτού από πάσης ώρας πονηράς καί γοητείας ή οφθαλμών πονηρών ή φθόνου ή καταλαλιάς ή γλωσσοφαγιάς ή μαγείας ή φαρμακείας ή κατάρας ή αναθέματος ή αφορισμού καί πάσης βλασφημίας ή ενεργείας του.

Ευθέως αναχωρήσατε από τού δούλου τού Θεού (όνομα πάσχοντος) πάσα η επήρεια τού πονηρού επί τή επικλήσει τού Παναγίου σου ονόματος τού Πατρός καί τού μονογενούς Υιού καί τού Αγαθού καί Ζωοποιού Πνεύματος καί διά τής προσευχής εμού τού ταπεινού καί ευλαβούς δούλου σου Κυπριανού φεύξονται οι δαίμονες, δραπετευθήσονται καί καταργηθήσονται αί πονηρίαι αυτών, καί τά νέφη δώσωσιν υετόν επί πάσαν τήν γήν, καί η γή δώση τά γενήματα αυτής εις τόν καιρόν αυτών, καί τά δένδρα καρποφορήσωσι, καί οι αμπελώνες ευφορήσωσι πλήθος βοτρύων, καί αί γυναίκες λυθήσωνται καί ελευθερωθήσωνται από τού κάκου τών μητρών αυτών.

Ομοίως καί τά κτήνη τών ποιμένων καί πάς ο κόσμος, άρχων, ή αρχόμενος, ή κήπος, ή μελισσουργός, ή μετάξουργος καί πάσα η κτήσις λυθήσεται από παντός δεσμού καί δαίμονος. Ομοίως καί ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος), σύν παντί τώ οίκω αυτού καί τοίς πράγμασιν αυτού, καί έστω ελεύθερος καί λελυτρωμένος από πάσης ασθενείας καί ώρας κακής καί παντός δαίμονος καί αντικειμένης δυνάμεως δεόμεθά σου, ίνα λυθώσι καί αφανισθώσι τά πονηρά έργα διά τής επικλήσεως τού Παναγίου Πνεύματος τού Θεού Σαβαώθ.
Καί ει εν τώ Ουρανώ έστι δεδεμένος καί εμποδισμένος ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) λυθήτω, ή εν τή γή, ή εν ανωφλίω λυθήτω, ή εν κατωφλίω, ή εν δέρματι αλόγου, ή εν σιδήρω, ή εν λίθω, ή εν ξύλω εκάρφωσαν τά πονηρά έργα λυθήτωσαν καί ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν, ή εν γραμματίω διά μελένης, ή αίματος ανθρώπου, ζώου, πτηνού, ιχθύος, ή διά μολύβδου, ή διά κινναβάρεως, ή διά ζωμού λεμονιού, ή δί’ άλλου τινός έγραψαν αυτά καί έθηκαν εν τινι τόπω καί διεσκέλισεν αυτά ο δούλος τού Θεού (όνομα πάσχοντος) πρός βλάβην αυτού τή ώρα ταύτη λυθήτωσαν καί καταργηθήτωσαν καί εκριζωθήτωσαν τά τής μαγείας έργα από τούς τόπους καί κατοικίας εκεί όπου αναγινώσκεται η δέησίς μου καί προσευχή αύτη, ή εν αυλαίς τού οίκου αυτού κατέχωσαν, ή διέσπειραν αυτά, ή μετάλλου τινός εποίησαν τά κομβοδέματα εκείνα λυθήτωσαν, ή εις κόκκαλα διεπέρασαν αυτά, ή εν τή θαλάσση, ή εν φρέατι,ή εν μνήματι ερρίφθησαν λυθήτωσαν, ή μέ όνυχας ανθρώπων, ζώων, ή πτηνών ζώντων ή τεθνεώτων, ή μέ χώμα τεθνεώτων εποίησαν τά φάρμακα εκείνα λυθήτωσαν, ή υπό πλακός επλακώθησαν ή από πασσάλους, ή καρφιού εκαρφώθησαν, ή διά βελόνης επέρασαν αυτά, λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή διά αργύρου, ή χρυσού, ή δί’ άλλου τινός μετάλλου εποίησαν τά πονηρά έργα λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή διά μαλλίου, ή βαμβακιού, ή μετάξης, ή λινάρεως, ή κανάβεως, ή δί’ άλλου τινός χόρτου έδεσαν ταύτα λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή εις κράββατον κατέχωσαν αυτά λυθήτωσαν τήν ώρα ταύτην, ή διά βρόχου, βούρλου ή άλλου τινός έδεσαν, λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή εν ύδατι εποίησαν αυτά ή κούφω ξύλω ή κοχλάζοντι ύδατι άν έβρασαν αυτά λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην, ή εν αίματι ανθρώπου, ζώου, ή πτηνού, ή ιχθύος ζώντων ή τεθνεώτων εποίησαν αυτά ως σύ,Κύριε ο Θεός ημών γινώσκεις τούς τόπους καί τρόπους καί τούς ανθρώπους, λυθήτωσαν τήν ώραν ταύτην καί διαρρηχθήτωσαν τά τής μαγείας έργα ένθα κείνται, καί τόν μέν δούλον σου (όνομα πάσχοντος) διαφύλαξον σύν παντί τώ Οίκω αυτού, τά δέ πονηρά έργα λυθήτωσαν καί  απωλεσθήτωσαν καί ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν από τόν δούλον τού Θεού (όνομα πάσχοντος) εν ονόματι τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος καί διά τής δόξης  τού Μεγάλου Θεού τού Ζώντος συντριβήτωσαν τή δυνάμει τού Τιμίου καί Ζωοποιού Σταυρού πάσαι αί εναντίαι δυνάμεις, αναχωρησάτωσαν τά τής Μαγείας έργα καί  απομακρυνθήτωσαν από τόν δούλον τού Θεού (όνομα πάσχοντος) μίλια 65 πρεσβείαις τών μαρτύρων καί πάντων τών Αγίων σου. Αμήν.

Δεόμεθά σου καί παρακαλούμεν σέ Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών ίνα ελευθερώσης καί ζωώσης πάσαν ψυχήν πεπεδημένην καί τόν δούλον (όνομα πάσχοντος) σύν παντί τώ Οίκω αυτού ομοίως καί τούς γράφοντας καί έχοντας εν τώ Οίκω αυτών τήν προσευχήν μου αυτήν καί τούς βαστάζοντας αυτήν ως φυλακτήριον αιώνιον, καί η δεξιά σου Κύριε είη αυτοίς σκέπη καί βοήθεια καί έστω διά παντός εν τώ οίκω αυτών χαρά καί αγαλλίασις.

Ναί, Κύριε, δεομένου σου επάκουσόν μου, ίνα οπού ευρίσκεται η ευκτήριος καί ικετηρία αύτη ευχή μου λυθή καί ελευθερωθή πάς άνθρωπος καί ο οίκος αυτού από κακής ώρας, από πάσης ασθενείας, παντός αφορισμού τέ καί αναθέματος, από πάσης κατάρας, από πάσης οργής, εμποδίου, δυσπραγίας, καταλαλιάς, γλωσσοφαγιάς, φθόνου, βασκανίας, αμελείας, νωθρότητος, λαιμαργίας, αδυναμίας, βλακείας, ακρατείας, αφροσύνης, υπερηφανείας, ασπλαγχνίας, αδικίας, αλαζονείας καί πάσης πλάνης καί απάτης διά τό όνομά Σου τό Άγιον καί δεδοξασμένον εις τούς Αιώνας Αμήν.

Από το βιβλίο «Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κυπριανός»

το είδαμε εδώ