Η Πόλις εχει καταντήσει άλλη «Βαβυλών» η οποία εχει μεθύσει εκ του οίνου του θυμού της πορνείας του Οικουμενισμού και μ’ αυτό ποτίζει τα έθνη και τις Εκκλησιες, ο Αρχι-οικουμενιστής, Βαρθολομαίος. Η ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ...

Η ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ...

του  Θεολογου Νικολ. Πανταζη

«Και είδον άλλον άγγελον πετόμενον εν μεσουρανήματι, έχοντα ευαγγέλιον αιώνιον ευαγγελίσαι επί τους καθημένους επί της γης και επί παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, λέγων εν φωνή μεγάλη, φοβήθητε τον Κύριον και δότε αυτω δόξαν, ότι ήλθεν η ωρα της κρίσεως αυτού, και προσκυνήσατε τω ποιήσαντι τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πηγάς υδάτων, και άλλος δεύτερος άγγελος ηκολούθησε λέγων, έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, ή εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής πεπότικε πάντα έθνη. Και άλλος άγγελος τρίτος ηκολούθησεν αυτοίς λέγων εν φωνή μεγάλη, ει τις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει το χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί την χείρα αυτού…” (Αποκάλ. 14’ 6-9).

Όταν η τέως αγία Κωνσταντινούπολις έπεσε, ο Όσιος Ιωσήφ Βρυένιος, αλλά και στους δικούς μας εσχάτους καιρούς ο Άγιος Γέρων Νεοχρυσόστομος Αυγουστίνος, αμφότεροι είναι οι μόνοι που ομολόγησαν τρανωτάτη τη φωνή, εν τρομερή ευσυνειδησία και πλήρη αυτογνωσία ότι η Πόλις έπεσε αποκλειστικώς διά την αμαρτίαν της βλασφημίας του Οικουμενισμού! 

Η Πόλις είχε καταντήσει άλλη «Βαβυλών» η οποία είχε μεθύσει εκ του οίνου του θυμού της πορνείας του Οικουμενισμού και μ’ αυτό πότισε τα έθνη και συνεχίζει να ποτίζει εξ’ αυτού σήμερα, ο Αρχι-οικουμενιστής, Αρχιτρομοκράτης Βαρθολομαίος.

Όταν το 1452 για πρώτη φορά έλαβε χώρα το βδέλυγμα της ερημώσεως και είχε πατήσει παπικό πόδι στο Ναό της του Θεού Σοφίας, ένα μόλις έτος μετά, είδαμε τα φρικτά και βλέπουμε ακόμη τα τραγικά αποτελέσματα και τα βαρύτατο μαρτύριο τραβά η Φίλη Ορθοδοξία μας, που αντί να πεθαίνουμε εμείς για αυτήν, πεθαίνει αυτή εξ’ αιτίας μας...

Ως επ’ εσχάτων των αισχροτάτων ημών ημερών, στις 29 Νοεμβρίου λοιπόν 2006, την οροσημειακή και γενοκτονιακή αποφράδα  ημέρα για την Ορθοδοξία, που δυστυχώς πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, όταν ξαναπάτησε παπικό πόδι στο Πατριαρχικό Ναό και αποκαλέστηκε ομολογιακώς, μυστηριακώς και επισήμως εκ της Ωραίας Πύλης ο Αιρεσιάρχης «Παναγιώτατος», είδαμε έκτοτε τα πολλαπλά και απανωτά φρικτά αντίποινα και δεινά που διαπερνά η Πατρίδα μας και πόσα φρικιαστικότερα θα έρθουνε ακόμη, Θεέ μου, όλα εξ’ αιτίας των πουλημένων, προδοτών ρασοφόρων που μεθούν και οργιάζουν από τον πορνικό του Οικουμενισμού τον οίνο.

Τον έσχατο αυτόν αντίχριστο «αγιογράφησαν» εικόνα, συν τοις πονηροίς αγγέλοις αυτού πάσι, εποίησαν είδωλο, και όποιος δεν προσκυνεί το βοσπορίτικο θηρίο και την «χρυσή» του παρα-εικόνα, κανόνα του βάζουν και επιτίμιο, εμθύμιο και αυτό της καταπτώσεως της μεγάλης και φοβερής.

Για την κρίση στην Ελλάδα και για τις επόμενες σύγκορμα ανατριχιαστικές και ασύλληπτα καταστροφικές σφραγίδες που θα επακολουθήσουν, δε φταίνε οι G12 ούτε οι ιλουμινάτι μα ούτε και ο αντίχριστος Πάπας.

Φταίνε αυτοί που τον προσκυνούν, τον λιβανίζουν και τον αναγνωρίζουν ως Επίσκοπο Κανονικό, Παναγιώτατο Αδελφό και Συνδαιτημόνα Φαιδρό. Φταίτε ΣΕΙΣ οι Οικουμενιστές, της Ορθοδοξίας οι Προδότες.

Δε φταίνει οι Αποτειχισθέντες που ακολουθούν την Αγιοπατερική Οδό του Διαχωρισμού από τους Ψευδο-Λυκοποιμένες μα ούτε και οι κατά τα άλλα αγαπητοί αδελφοί και συμπολεμιστές Εσφιγμενίτες που ιερώτατο, ύψιστο και ύστατο αγώνα επιτελούν να κρατήσουν τις επάλξεις, που τας πύλας και θύρας εν σοφία προσέχουν. 

Φταίτε ΣΕΙΣ οι τύρανοι Δεσποτοκράτες, οι γλύφτες και προσωπολάτρες, οι χλιαροί και δειλοί Αντι-οικουμενιστές που φοβείσθε να επιτελέσετε ομαδικώς, Συνοδικώς Διακοπή Μνημονεύσεως με την απατηλή και ανυπόστατη επιφύλαξη της δήθεν αποφυγής σχίσματος.

Θα το βρωντοφωνάζω και από τον τάφο μου μέχρι και γενεές δεκατέσσερις: ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΕΤΕΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΣΜΩΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΡΥΣΑΣΘΑΙ!!!

Φταίτε σεις όλοι, οι ιερωμένοι, οι χλιαροί και βολεμένοι, που «δε μασάτε» για αντι-ρατσιστικούς νόμους και για κατάργηση αργίας της Κυριακής αλλά μασάτε τα λόγια σας, τρέμετε και προσκυνάτε την εικόνα τη χρυσή του θηρίου που θεριεύει, ζει και βασιλεύει στη βέβηλη Βαβυλώνα του Οικουμενισμού.  

Νικόλαος Πανταζής,

 θεολόγος, Αυστραλία

Νομιμότητα, σχισματικότητα και βλασφημία. του Θεολόγου Νικολάου Πανταζή

Δημοσιοποιουμε το κειμενο του αδελφου μας Νικολαου, εστω και με τις επιμερους επιφυλαξεις μας που ισως θα χρειασθη να αναφερουμε.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πολύ περισσότερο οι Ρασοφόροι όλων των τάξεων ανεξαιρέτως, είναι και πρέπει να είναι πάντοτε καθ' όλα νομοταγείς. Σέβονται απολύτως τις αρχές και εξουσίες καθώς τις θεωρούν δοσμένες από το Θεό.

Η απάντηση του Χριστού στην πρόκληση και απειλή του Πιλάτου είναι άκρως αποκαλυπτική με επέκταση μάλιστα γενική: «Ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ' εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν!» (Ιωάν. 19, 11).

Είναι λοιπόν οι εξουσίες «δοσμένες άνωθεν» από το Θεό, ακόμη και... μη σας φανεί παράξενο, ακόμη και οι άδικες, οι τυρρανικές, οι χουντικές, οι Νέρωνες και λοιποί διώκτες, οι εισβολείς ισλαμιστές και οι παπικοί κατακτητές, είν’ όλοι και όλα κατά παραχώρηση Θεού. Τα επιτρέπει, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το θέλει πραγματικά, ότι ευαρεστείται και «τέρπεται» επ’ αδικίαν και κακίαν. «Ουκ έστιν αίτιος κακών ο Θεός!» (Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός).

Υπενθυμίζω στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό πως στην Ορθόδοξη Θεολογία έχουμε δύο θελήματα του Θεού: το «Κατ’ ευδοκίαν» (αυτό που θέλει και επιθυμεί πάρα πολύ) και το «κατά παραχώρισιν θέλημα», αυτό που δεν θέλει «κατά βάθος» ούτε επιθυμεί αλλά παραχωρεί από παντογνωσία και σοφία Θεϊκή, για λόγους που εμείς δεν πρόκειται ποτέ να εξερευνήσουμε ή να συλλάβουμε παρά μόνο εν εκείνη τη ημέρα που δεν θα βλέπουμε πλέον «δι’ εσόπτρου εν αινίγματι» αλλά "πρόσωπο προς πρόσωπον" (Α' Κορ. 13, 12).

Το ότι είναι οι εξουσίες «υπό Θεού» το μαρτυρεί επί πλέον ο Λόγος του Θεού, όχι μόνο ως απλό Νόμο του Θεού αλλά ως «διαταγή Θεού!». Θα υποστούν μάλιστα μεγάλη τιμωρία και καταδίκη όσοι παρανομούν και δεν συμμορφώνονται, δεν υποτάσσονται στις διαταγές του Θεού "εαυτοίς κρίμα λήψονται". Ας δούμε όλη τη συγκεκριμένη παράγραφο από την Προς Ρωμαίους Επιστολή:

«Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. Ού γαρ έστιν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν. 2 ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν· οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται. 3 οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής· 4 Θεού γαρ διάκονός εστι σοι εις το αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού· ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί· Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι. 5 διό ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον δια την οργήν, αλλά και διά την συνείδησιν» (Ρωμ. 13, 1-5).

Αυτό το βαθιά ψυχολογικό και πνευματικών παραμέτρων περιεκτικό "ανάγκη υποτάσσεσθαι" δεν αναφέρεται σε εξωτερικό εξαναγκασμό, αλλά σε παρόρμηση εσωτερική, σε πειθαρχία συνειδησιακή, για αυτό και λέγει: "διά την συνείδησιν". Ενεργούμε συμφώνως με αυτό που μας υπαγορεύει η Ορθόδοξη, Αγιογραφική συνείδηση, την οποία συνεχώς καλλιεργούμε.

Όταν ένας Ορθόδοξος Πιστός ακολουθεί εκούσια και συνειδητά το Ευαγγέλιο, δεν έχει στην ουσία καμιά ανάγκη από άλλο ανθρώπινο ποινικό κώδικα παραβάσεων απλούστατα διότι δεν παραβαίνει, δεν παρανομεί. Ακόμη και όταν κάνει πορεία διαμαρτυρίας, την κάνει φιλήσυχη, ειρηνική και έννομη εν παντί. Δεν μετέρχεται ποτέ παρανόμους, αναρχικούς μεθόδους ούτε «στασιάζει» καταφεύγοντας στη παραβατικότητα και τη βία, διότι έτσι βλασφημεί τον Ίδιο το Θεό. Ιδίως εάν φορεί και ράσο, δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση. Οι Ιεροί Κανόνες είναι πάρα πολύ αυστηροί στο θέμα αυτό και δικαιολογημένα.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός δέν δημιουργεί αταξίες, δεν εμπλέκεται με ταραξίες και δεν αποδέχεται αναρχίες. Είναι συνειδητά και ολόψυχα νομοταγής και ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Κινείται πάντοτε στο χώρο της Αγιοπνευματικής ζωής. Συμπεριφέρεται όμορφα με ταπείνωση, απλότητα και ωραιότητα. Αγαπά την αλήθεια, υποστηρίζει το δίκαιο και πολεμά το άδικο. Εφαρμόζει το νόμο και ενεργεί πάντοτε με κοσμιότητα, με τάξη. «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» (Α’ Κορ. 14, 40).

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός ΔΕΝ ποιεί χειροδικία, δεν αναλαμβάνει αυτοδικία.

Έχοντες όλα τα παραπάνω κατά νου, παρουσιάζω στην αγάπη σας τα εξής:

1. Το Μοναχικό Σχήμα είναι ανώτερο, άριστο κι' αγγελικό σχήμα. "Ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν" (Ρωμ. 13, 13). Ο Ορθόδοξος Μοναχός περπατεί ως άγγελος αληθινός, εκπέμπει θεϊκό φως, δηλώνει εσταυρωμένος διαρκώς και δεν έχει ποτέ χρόνο να κατέβει από το σταυρό και να εμπλακεί σε ασχημίες, βιαιότητες και ατιμίες. Φέρεται όμορφα χωρίς καμία απολύτως ασχημοσύνη, αισχροσύνη και «αδικοσύνη». Έστω και εν καιρώ πολυμόρφου διωγμού. Ο Μοναχός στην εχθρική επίθεση, δεν κάνει αντεπίθεση, ούτε με μολότοφ, ούτε με σφενδόνα. Συνεργάζεται με την αστυνομία και το νόμο, δεν επεξεργάζεται αντίποινα, δεν εκδικείται. Δεν πολεμά το κακό με κακό: «Μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· 18 ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. 19 μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· γέγραπται γαρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος» (Ρωμ. 12, 17-19).

2. Ο Μοναχός ζει την απόλυτη και παντελή ακτημοσύνη. Δεν έχει τίποτε δικό του. Έχει δικαιώματα μα όχι ιδιοκτησίες. Ανήκει η Μονή της μετανοίας του σε διοικητικές δικαιοδοσίες αλλά προσωπικώς δεν του ανήκει τίποτε κληρονομικό, υλικό, χρηματικό, ακόμη και ενδυμασιακό. Ο κάθε Ηγούμενος είναι εξουσιοδοτημένος, νομικός διαχειριστής της όποιας περιουσίας και των κτηρίων αλλά όχι αποκλειστικός, κυρίαρχος ιδιοκτήτης. Δεν του ανήκει τίποτε και δεν θα πάρει τίποτε μαζί του, ούτε μπορεί ποτέ να τα κληροδοτήσει σε άλλα πρόσωπα. Ο Μοναχός διώκεται αλλά δεν διώκει, εξορίζεται αλλά δεν καταδιώκει. Πολεμείται αλλά δεν αντιπολεμεί, ούτε κάνει χρήση πολεμικών όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών. Η διάφορες συμμετοχές μοναχών σε ιστορικούς Εθνικούς Αγώνες ανεξαρτησίας δεν καταλογίζονται διότι δεν ήταν για κατάκτηση ή κατάληψη κάποιας «προσωπικής» περιουσίας ή Μονής ή Σκήτης, αλλά για την Ελευθερία της Πατρίδος και της Πίστεως. Οι Εσφιγμενίτες και όλοι οι Αγιορείτες μοναχοί, είναι φιλοξενούμενοι. Είμαστε όλοι πάροικοι και παρεπίδημοι. (Α΄ Πέτρου 2, 11). Οι Μονές του Αγίου Όρους υπάγονται στην Ιερά Κοινότητα, δεν είναι προσωπικό κτήμα κανενός. Η εγκαταβίωση δεν σημαίνει αυθύπαρκτα και τίτλος ιδοκτησίας. Υπάρχουν νόμοι και νομικά δικαιώματα. Υπάρχει η Κανονικότητα, το Σύνταγμα και το Νομικό Καταστατικό του Όρους. Υπάρχουν τίτλοι αλλά και πνευματικές, εκκλησιαστικές, πατριαρχικές δικαιοδοσίες και εξουσίες. Πρέπει να τις σεβαστούμε. Απολύτως.

3. Ο αγώνας εναντίον των αιρέσεων και ιδίως του Οικουμενισμού, ο οποίος περιέχει την πανσπερμία των αιρέσεων, είναι μία άθληση υπέρ της Πίστεως που πρέπει να γίνεται νόμιμα. "Εάν δε και αθλή τις, ού στεφανούται εάν μη νομίμως αθλήση" (Β' Τιμ. 2, 5). Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και δεν πρέπει να μετερχόμαστε αθέμιτα μέσα. Η κατάληψη είναι κατάληψη και αποτελεί παρανομία, ασχέτως εάν οι λόγοι μας είναι δίκαιοι και άγιοι ακόμη. Είναι όντως αξιέπαινο, αξιότιμο και ευλογημένο, μοναχοί και δη υπέργηροι, να διακόπτουν την Συνοδικώς προαιρετική Μνημόνευση αιρετικού ηγουμένου, Αρχιεπισκόπου ή Πατριάρχου και να διαχωρίζουν εαυτούς "της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται" (ΙΕ΄ Κανών της Πρωτοδευτερας Συνοδου). Αλλά ο Νόμος του Θεού, ο οποίος υπερτερεί, το ξεκαθαρίζει: «ΟΥ στεφανούται!». Δεν λαμβάνεις καμία πρέπουσα τιμή, καμία ευλογία από το Θεό, όταν αθλείς παρανόμως και ιδίως όταν βλασφημείς τον Ίδιο το Θεό, το Άγιο Πνεύμα. Οι Εσφιγμενίτες Μοναχοί υπέπεσαν όχι απλά σε σφάλματα, αλλά στην χειρότερη, ανατριχιαστικότερη και ασυγχώρητη αμαρτία, την βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος! Όχι μόνο διέκοψαν τη Μνημόνευση, (αυτό ήταν Συνοδικό, Αγιοπατερικό Δικαίωμά τους και για να είμαστε πιό ακριβείς και ειλικρινείς, υποχρέωσή τους) αλλά έπεσαν στο άλλο άκρο...

4. Είναι πράγματι σχισματικοί όχι επειδή ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο αλλά επειδή δεν αναγνωρίζουν κανέναν, εκτός από τον εαυτό τους. Δεν αναγνωρίζουν εγκυρότητα Μυστηρίων, ούτε κατ’ οικονομίαν, ούτε ιερωσύνη, ούτε καμία αγιωσύνη. Δεν έχουν κοινωνία με κανένα άλλο Μοναστήρι όχι στο Άγιο Όρος αλλ’ ούτε στον κόσμο ολόκληρο. Δεν αναγνωρίζουν καμμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία ή Πατριαρχείο, δεν αναγνωρίζουν τους συγχρόνους μας Αγίους τους οποίους Ο ΘΕΟΣ το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ απεκάλυψε και εχάρισε σε μας, οι οποίοι δεν είχαν αποτειχιστεί. Όχι μόνο μας αποκαλούν όλους (και τους Αποτειχισμένους ακόμη) μολυσμένους, ξεβαφτισμένους και αιρετικούς επειδή αναγνωρίζουμε αυτούς τους Αγίους,  αλλά τόλμησαν, από ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ υπερηφάνεια να βλασφημίσουν το Άγιο Πνεύμα αποκαλώντας τους ομολογουμένους, δεδηλωμένους και όντως μεγάλους, συγχρόνους, νεοφανείς, χαρισματούχους και θαυματουργούς ΑΓΙΟΥΣ της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Γέροντα Παίσιο, τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο και τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο, τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη, την Αγία Σοφία Μυρτιδιώτισσα της Κλεισούρας και όλους ως «μάγους», τσαρλατάνους και απατεώνες!!! Τα πυρά της κολάσεως που εξαπέλυσαν οι αθεόφοβοι «πήραν σβάρνα» και τον Μέγαλο μας Άγιο Νεκτάριο! Έχω ο ίδιος δικός τους Περιοδικό, «Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης» που αποκαλεί την Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία ως «φάμπρικα ψευτοαγίων που βγάζει κάτι μπαραϊκτάρηδες, παϊσιδες και τσαλίκηδες ως δήθεν αγίους!» Μπορείτε να βρείτε και άλλες βλασφημίες τους εδώ.  «Ανάθεμα τρις για την κόλασι» απονέμουν και στους Αγίους μου Γέροντες πρώην Φλωρίνης π. Αυγουστίνο και Άγιο Γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο, ως «κοινωνούντες με Οικουμενιστές!»  

Παρ’ όλο που ο ίδιος, λόγω της Παναιρέσεως του Οικουμενισιμού, έχω Αποτειχισθεί από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό και τον Οικουμενιστή μας Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αναγνωρίζω τη χάρι και την εγκυρότητα των Μυστηρίων, αναγνωρίζω τους Μεγάλους Νέους Αγίους της Εκκλησίας μας. Ο Θεός αξίωσε εμένα τον όντως ανάξιο και μεγάλο αμαρτωλό, να γνωρίσω την μεγάλη Αγιότητα των Αγίων αυτών Γερόντων, ιδίως του Αγίου Γέροντος Πορφυρίου, τον οποίο είχα την μεγάλη ευλογία και τιμή να γνωρίσω, και να εμπειρευτώ υπερφυσικές Θεοσημείες, μέσω του αδίκως, ανυποστάτως και ψευδώς «αφορισμένου» διδασκάλου μου κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, ο οποίος ήταν και πάρα πολύ αγαπητός στον Άγιο Γέροντα Πορφύριο αλλά και στον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.

Εάν όμως ήμουν Ιερεύς ή Μοναχός σε Μονή που να υπαγόταν κάτω από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας και με εξεδίωκε λόγω διακοπής μου της Μνημονεύσεώς του, δεν θα έκανα κατάληψη ούτε θα επέμενα «με το στανιό» να παραμείνω, λες και θα ήταν ιδιοκτησία μου. Θα αποδεχόμουν την οποιαδήποτε Νομική-Εκκλησιαστική Έξωση, θα έκανα το σταυρό μου, θα δόξαζα το Θεό και θα αποχωρούσα τινάζοντας και τη σκόνη των υποδημάτων μου. Από την άλλη θα συνέχιζα τον αγώνα μου ΧΩΡΙΣ όμως να βλασφημώ το Άγιο Πνεύμα διά της απορρίψεως της αγιότητος των Νέων μας Αγίων και να τους υβρίζω ως "μάγους" και απατεώνες. Εάν δεν προσέξουμε, μπορούμε εύκολα από τον υπερβολικό ου κατ’ επίγνωσιν ζήλο να φτάσουμε στο φανατισμό και το σχίσμα. Και τότε, ώ τότε, κόλασις μας περιμένει!

Κλεινοντας, απορρίπτουμε και καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε παράνομη ενέργεια, είτε προέρχεται από τη πλευρά των σχισματικών και άκρως βλασφήμων μοναχών της παλαιάς αδελφότητος Εσφιγμένου, είτε προέρχεται από όργανα του Οικουμενιστού, φιλοπαπικού Πατριάρχου. Ο Πατριάρχης κατά βάθος τους διώκει αδίκως διότι αισθάνεται θιγμένος από τη Διακοπή του Μνημοσύνου, όπως ακριβώς προσεβλήθη με την Ομολογία Πίστεως, τη Διακοπή Μνημονεύσεως και την Συνοδικώς υποδεικνυομένη Αποτείχιση άλλων Επισκόπων, Ιερέων και Λαϊκών. Παρ’ όλο που έχει τη δυνατότητα και κάθε δικαίωμα να υποκινήσει νομικώς το διωγμό τους μέσω της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και των Νόμων της Πολιτείας, δεν έπρεπε όμως να φθάσει έως στα ΜΑΤ, τις μπουλντόζες και άλλες βιαιότητες που μόνο δίνουν τη χειρότερη εικόνα της Ορθοδοξίας προς τον υπόλοιπο κόσμο που δεν γνωρίζει από Ιερούς Κανόνες. Επίσης προξενούν μεγάλο σκάνδαλο και δίνουν δικαίωμα στους αθέους και απίστους να μας εξευτελίζουν διεθνώς.

Από την άλλη, οι μοναχοί έπρεπε να καταλάβουν και να αποδεχτούν πως είναι ανεπιθύμητοι και υποχρεούνται να σεβαστούν τους νόμους, την πολιτική και Εκκλησιαστική εξουσία και να αποχωρήσουν από μία Μονή που δεν τους ανήκει. Θα μπορούσαν να ενταχτούν σε άλλη Μονή εκτός του Αγίου Όρους που να ανήκει στην παράταξή τους, αλλά δεν αναγωνρίζουν κανένα, ούτε τους Γ.Ο.Χ., τους ΚΟΧ και τους ΜΟΧ παρά μόνο τους «Αγαθαγγελίτες». Άξια ων έπραξαν απολαμβάνουν διότι δεν έπρεπε να φτάσουν σε αυτές τις ανεπίτρεπτες σχισματικές ακρότητες και βλασφημίες εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, επέφεραν τη δίκαιη τιμωρία του Θεού και έχασαν παντοτινά τη χάρι. Απώλεσαν τον στέφανον διότι δεν ήθλησαν ΝΟΜΙΜΩΣ. Το να είσαι Μοναχός, Ιερέας ή Επίσκοπος, ας είσαι και Πατριάρχης, και να αποκαλείς έναν ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΤΑΤΟ ΑΓΙΟ σαν τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο και Άγιο Γέροντα Παϊσιο ως ΜΑΓΟΥΣ, («θού, Κύριε, φυλακήν τω στοματί μου!») αμφιβάλλω και φοβούμαι πολύ εάν υπάρχει πλέον δυνατότητα και ελπίδα μετανοίας...

Παρ’ όλα αυτά την εύχομαι σε όλους, και σε μένα που τα γράφω.

πηγή

ΓΙΑΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ;

Του  θεολόγου, Νικολάου Πανταζή

Οι αθεόφοβοι Οικουμενιστές συνεχίζουν απτόητοι κι’ αμετανόητοι το ισοπεδωτικό, προδοτικό τους έργο. Κι’ η αναίσχυντη συνέχεια αυτή, σταματημό δεν έχει.

Οι δουλοπρεπείς και μίζεροι υποστηρικτές τους, από πνεύμα πονηρίας συνεχόμενοι, συνεχίζουν να προσποιούνται (ανεπιτυχώς πάντοτε, χωρίς φυσικά να μας πείθουν) πως “οικουμενισμός” δεν υφίσταται, παράβαση καμιά δεν επιτελείται.

Άρα, λύσαμε το πρόβλημα, εφ’ όσον ουδέν πρόβλημα υπάρχει…. “Άγιος” τότε, ο εν “αγίοις” αναπαυόμενος Πατριάρχης, άγιοι οι “ανώτεροι” σκοποί του, όθεν αγιασμένα και τα αθέμιτα μέσα που παραπλανητικώς επεισέρχεται. Α ναι, συγγνώμη το ξέχασα, “άγιος, πεντάγιος γι’ αυτούς και παναγιώτατος” κι’ ο Πάπας. «Αυτός μας έλλειψε…»

Συνεχίζει και αυτός να εμμένει στο βλάσφημο “Αλάθητο” και εωσφορικό του “Πρωτείο”… Συνεχίζει να επιμένει πως πρέπει να αναγνωρίζεται από τους πάντες ως ο Θρησκευτικο-πολιτικός ηγέτης ολοκλήρου της οικουμένης. «Πάπας της Γης και Πατήρ Πατέρων». Εωσφόρος αληθής πεπτωκότων αστέρων.

Συνεχίζουν κι’ οι δικοί μας ανυπότακτοι τοις Αγίοις Πατράσιν, υποτελείς δε στη μεγαλοσύνη της παποσύνης αυτού να εναγκαλίζονται μετ’ αυτού του κατηραμένου ο οποίος θα είναι η πρώτη αιτία των κακών που θα υποστούν οι Ορθόδοξοι ανά τον κόσμο.

Και λέγω “πρώτη αιτία” διότι υπάρχει και συνέχεια, υπάρχει δεύτερη αιτία, αυτή θα είναι ο Πατριάρχης και η λοιπή οικουμενιστική του Συνοδεία, όλοι οι ομόφρονες “και τοις συνευδοκούσι” όπως χαρακτηριστικά και σημαδιακά προλέγει το Συνοδικό της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Όλοι αυτοί, που δεν διαθέτουν διόλου “νουν Χριστού” αλλά νοοτροπία διαβόλου και αντιχρίστου. Αυτοί θα είναι όχι μόνο η αιτία του κακού αλλά θα φέρουν οι ίδιοι τον αντίχριστο και πρώτοι αυτοί θα λάβουν το χάραγμα ως πρόδρομοί του.

Ταυτοχρόνως δε, συνεχίζουν οι θιασώτες των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και αμαρτωλών συμποσίων να πιστεύουν πως οι συμμετέχοντες εκπρόσωποι “ποιούν ομολογία” (ενώ όταν εμείς αναφερόμαστε σε «ομολογητές» μας ειρωνεύονται και μας ονειδίζουν). Συνεχίζουν να διατυμπανίζουν πως “καταθέτουν τη δική τους μαρτυρία” και συνεχίζουν να επιμένουν ότι “ευαγγελίζονται” τοις μακράν και τοις εγγυς (Ησ. 57, 19). Ο Πάπας δυστυχώς θεωρείται εγγύς. Τόσο κοντά που σχεδόν γίναμε ένα. Κατά τ’ άλλα, πρόβλημα κανένα.

Και μετά σου λέει “το πρόβλημα είναι στο μυαλό των σχισματικών και ευφάνταστων φανατικών”, εννοούν προφανώς τους Αποτειχισθέντες…

Στην ουσία, το πρόβλημα είναι στην άπειρη βλακεία των απείρων, πωρωμένων ψευτοθεολόγων, στη σιωπή, απραξία και ασυνειδησία των μοντέρνων μεγαλοσχήμων μπιζναδόρων που παριστάνουν τους “μεταπατερικούς” και τις “ύψιστες αυθεντίες” που θα επανορθώσουν τα ανθενωτικά “λάθη” των όντως Θεοφόρων μας Πατέρων.

Οι δε θεωρητικοί και επιφανείς -μα απελπιστικά επιφανειακοί- Αντιοικουμενιστές, συνεχίζουν και αυτοί με τη σειρά τους να επιδίδονται όχι μόνο σε έναν άχαρο χαρτοπόλεμο αλλά και σε ένα μεμψιμοιρίστικο μαξιλαροπόλεμο με γέμιση φτερά από σπουργίτια και πούπουλα από κοτόπουλα. Δηλαδή, όσα παίρνει ο άνεμος μ’ ένα ανάλαφρο “φου” και ένα “φτου” κι’ απ’ την αρχή προς το θεαθήναι.

Συνεχίζουν και οι ατρόμητοι πρόμαχοι Μητροπολίτες και σεβαστοί ομολογητές της πίστεως, οι οποίοι ναι μεν πολεμούν και καταδικάζουν θαρραλέα την αίρεση και τους αιρετικούς, όμως φοβούνται, αρνούνται και “λόγους διακρίσεως” επικαλούνται στην μη διακοπή Μνημονεύσεως και μη διάπραξη Αποτειχίσεως ενώ συνεχίζουν όλως περιέργως, να διατηρούν μαζί τους λειτουργική-μυστηριακή κοινωνία ως ομονοούντα, συγκοινωνούντα δοχεία. Κατά τα άλλα, “δε τρέχει τίποτε”. Τα έχουν καλά με όλους τους επισκόπους και συλλειτουργούν, «άμα λάχει» (εκ του ρήματος λαχαίνω) με την πρώτη ευκαιρία.

Σε όλη αυτή την αποκαρδιωτική συνέχεια και άκαρπη συνέπεια, στη θλιβερή συνέχιση των παραβάσεων, την ανυπόφορη ένταση των προδοσιών και ξέφρενη ροή των σκανδάλων, υπαρχή ένας περίεργος μα αποκρουστικός, σιωπηλός μα εκκοφαντικός, θρηνητικός μα καταθληπτικός και νεκρικός συνάμα σταματημός, η τραγική, οριστική και καθοριστική εν χρόνω παύση των Οικουμενικών Συνοδών. ΓΙΑΤΙ;

Ομολογώ, σε όλη τη διάρκεια των σπουδών μου και σε όλες τις διαπροσωπικές και δημόσιες επερωτήσεις μου, στις διάφορες ταπεινές μου (με την έννοια της μηδαμινότητος πάντοτε και όχι της αρετής της οποίας αισθητώς στερούμαι) προσεγγίσεις σε Ακαδημαϊκούς, Ερμηνευτές αλλά και Γέροντες, δεν βρήκα μέχρι τώρα κάποια ικανοποιητική απάντηση, λογική εξήγηση και διακριτική διασαφήνιση περί του ΓΙΑΤΙ έπαψαν οι Οικουμενικές Συνόδοι με την Ενάτη στη Κωνσταντινούπολη το 1341.

Ζούμε στο 2013 και έχουν περάσει 700 χρόνια από τότε, ενώ θα έπρεπε να συγκαλείται Οικουμενική Σύνοδος τουλάχιστον κάθε πεντηκονταετία. Τί φταίει; Που σκαλώσαν οι διαχρονικοί Πατέρες των Ενσωματωμένων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Που κολλούν οι διάφοροι Πολιτικοί και ποιά συμφέροντα υπηρετούν; Και το σύνολο των Καθηγητών των Πανεπιστημίων Θεολογίας της Χώρας διατί δεν αποφαίνονται;

Και ντρέπομαι που δεν μας δίδαξαν στο Πανεπιστήμιο Θεολογίας Αθηνών για εννέα αλλά σκοπίμως για επτά μόνο Οικουμενικές Συνόδους, διότι έτσι είναι οι αυστηρώς προκαθορισμένες και μετά απειλών εφηρμοσμένες “ντιρεκτίβες” του Οικουμενικού Πατριατχείου, διότι έτσι τους βολεύει. Δεν τους συμφέρει μία νέα σύγκλιση διότι η Ογδόη και η Ενάτη είναι ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΕΣ σφόδρα και λίαν ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ. Καταδικάζουν τον Παπισμό ως ΑΙΡΕΣΗ και όχι ως “αδερφή εκκλησία με Αποστολική Διαδοχή” όπως θέλει και αγαπά ο Πατριάρχης να φαυλο-δογματίζει, μαζί με άλλους προσκυνούντας αυτόν Ιεράρχες.

Και ντρέπομαι και λυπούμαι που η Σύγχρονη Εκκλησιαστική μας Ιστορία δεν έχει να επιδείξει αυτή την Αγιοπατερική Τόλμη και Θεϊκή Γοητεία εις το να υψώσει αυτό το Πανίσχυρο Κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων διά της τόσο καθυστερημένης και αωνιζούσης Δεκάτης Οικουμενικής Συνόδου.

Κύριο μέλημα της τόσο μα τόσο «Μελετωμένης» Συνόδου αυτής θα είναι η επίσημη αναγνώριση της Ογδόης και Ενάτης ως Οικουμενικές, έπειτα η επίσημη καταδίκη του Παπισμού, του Οικουμενισμού και της Μασονίας, η άμεση επανόρθωση του Ημερολογιακού Σχίσματος, η δίκαιη αναγνώριση και απόδοση της «πρεπούσης τιμής παρά τοις ορθοδόξοις» στους Αποτειχισθέντες διωκωμένους και διαβαλλομένους αδερφούς, η άμεση αποκατάσταση των αδίκως καθαιρεθέντος πατρός Ευθυμίου Τρικαμηνά και αδίκως αφορισθέντος κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, κ.α.

Υποδείξεις δεν κάνω, απλώς εντοπίζω τις ενδείξεις. Παράκληση κάνω και ταπεινά εκλιπαρώ, ή έστω αν θέλετε και προκαλώ να μας δοθεί στο διεθνές, διαχρονικό ποίμνιο μια επαρκής απάντηση που να ευσταθεί και να καλύπτει πλήρως αυτή την παντελώς αδικαιολόγητη και τελείως ανεξήγητη τραγική απουσία και τρομερά ανησυχητική παύση των Οικουμενικών Συνόδων.

Μηδαμινή μου εξήγηση, η απουσία Ομαδικών, Δυναμικών Αποτειχίσεων εξ’ Ιεραρχών, Ηγουμένων και Ηγουμενισσών και πλήθους παγκοσμίων Λαϊκών, προς «μίμησην πράξεως σπουδαίας και τελείας», Οικουμενικό και Αποτελεσματικό «μέγεθος εχούσης», εξ΄ανδρών επιφανών και μορφών Πατερικών, Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, Φωτίου του Μεγάλου και Ιερού.

Ξέχωρη δε παρουσία και ομολογία στην Αποτείχιση Αγίων που υπέφεραν τα πάνδεινα από φιλοπαπικούς Πατριάρχες και υπέστησαν διωγμούς και βασάνους που μόνον οι Σατανοκίνητοι Νέρωνες θα μπορούσαν να εξαπολύσουν, είναι η ηρωική Αγιοπατερική μορφή του Γρηγορίου του Παλαμά.

Ο μανιακός εχθρός του Ορθοδόξου Ησυχασμού και Πατριάρχης μάλιστα Κωνσταντινουπόλεως (τί θλιβερή σύμπτωση) Ιωάννης ΙΔ’ Καλέκας (1334 – 1347) υποστήριξε με πάθος τους μεγάλους αιρετικούς και μοχθηρούς αντι-ησυχαστές Βαρλαάμ τον Καλαβρό, Γρηγόριο Ακίνδυνο (Επικίνδυνο μάλλον), όπως ακριβώς και ο νυν οικουμενιστικός Πατριάρχης υποστηρίζει επικινδύνως και σκανδαλωδώς τον Αιρεσιάρχη Πάπα.

Ομοίως και για τον τότε Πατριάρχη-τυρρανοκράτη Καλέκα, τα λοιπά δουλικά επισκοπίδια και περιστοιχίζοντα αρχιμανδριτικά πρωτοπαλλίκαρα βροντοφώναζαν εμπαθώς τη χιλιοπιπιλισμένη καραμέλα του “πείθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και υπήκετε” (δηλαδή “βγάλτε το σκασμό δούλοι και πειθαρχηθείτε να μη κατασφαχθείτε σα ζώα” – κατά δική τους αυθαίρετη ερμηνεία). Δηλαδή ΣΙΩΠΗ! Ας το γνωρίζουν οι σημερινοί οικουμενιστές πως η σιωπή κατά τον άγ. Γρηγόριο τον Παλαμά «είναι είδος αθεΐας!» Ο Πατριάρχης Καλέκας λοιπόν και εξαίρετος κόλακας των αντιπαλαμικών, εδίωξε «δαιμονιωδώς» (έκφραση του ιδίου του Αγίου Γρηγορίου) τον Άγιο, διέταξε να συλληφθεί, να ριχτεί σα σκυλί σε σκοτεινή και υγρή υπόγεια φυλακή του μοναστηρίου και έπειτα σε κάθειρξη τετραετή στις ανατριχιαστικές, απαίσιες φυλακές των Ανακτόρων, ο απαίσιος αυτός Πατριάρχης Καλέκας.

Κι’ οι σημερινοί Αρχιερείς Οικουμενιστές βάζουν τα φανταχτερά τους και τα πάγχρυσα άμφιά τους να γιορτάσουν πανηγυρικώς τη Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου (πολύ καλοί και άριστοι «για τα πανηγύρια»). Για τον φοβερό διώκτη όμως Πατριάρχη Καλέκα ουδείς λόγος.

Κι’ αν τους πεις πως ο Άγιος Γρήγορος ο Παλαμάς διέκοψε τη μνημόνευση και αποτειχίστηκε από τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη του, θα σου πουν “εσύ είσαι λαϊκός, κάτσε καλά, κάνε υπακοή κι’ εμπιστοσύνη, σκανδαλίζονται οι πιστοί!”

- Μα οι πιστοί σκανδαλίζονται με τα οικουμενιστικά παρατράγουδα, τις αγκαλίτσες, τα φιλάκια και τα Διαθρησκειακά «όργια». Κι’ αν ακούσουν να ομιλείς για Αποτείχιση, θα ταραχτούν, «ά πα-πα πα-πααά, τί πράγματα ειν’ αυτά; Σχίσματα θα κάνουμε τώρα;».

Και εάν τους υπενθυμίσεις και υπογραμμίσεις τη Θεόπνευστη Δήλωση και το ξεκάθαρο, κάθετο και απόλυτο διαχωρισμό των Πατέρων της Πρωτο-Δευτέρας Αποστολικής Συνόδου ότι οι Αποτειχισθέντες

«ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΕΤΕΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΣΜΩΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΡΥΣΑΣΘΑΙ»,

ανταπαντούν ειρωνικά και σχιζοφρενικά «έλα μωρέ τώρα, είσαι και συ με την ομάδα του Τρικαμηνά;» Τί πιό φτωχό; Τι πιό ανόητο; – «Τρομάρα σου! Το πνευματικό μάτι σου τ’ αλλήθωρο που τρέχει στον Οικουμενιστικό κατήφορο!» Ακούς εκεί «ομάδα». Και είσαι και σύ τότε με την «ομάδα» του Βαρθολομαίου κι’ ο άλλος με την «ομάδα» του Σωτηροπούλου και του Πειραιώς; «Μεμέρισται ο Χριστός;» ΝΑΙ, μεμέρισται.

- Και, «ΤΙΣ σου τον χιτώνα, Σώτερ, διήλε;»

- «ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ο άφρων!»

Ο Χριστός είναι ΕΝΑΣ και το Σώμα Του είναι ΕΝΑ. Η Εκκλησία του είναι ΜΙΑ και Διαχρονική! Δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομα Εκείνου όπου εισί, εν μέσω αυτών Χριστός Αυτός Εστί! Όχι εν μέσω λύκων, «Λυκοποιμέων και ψευδεπισκόπων».

Εκκλησία Του Χριστού και Σώμα Χριστού δεν είναι αυτοί που ενώνονται και συλλειτουργούν με τον Πάπα, ας «κοινωνούν» Σώμα και Αίμα Χριστού, φωτιά και θειάφι κοινωνούν, «πυρ γαρ υπάρχει τους οικουμενιστές φλέγον…»

Εκκλησία δεν είναι οι κοινωνούντες με τους αιρετικούς και συγκοινωνούντες με τους πλανεμένους.

Εκκλησία δεν είναι όσοι συνεργάζονται στενά με σατανιστές, παιδεραστές και ομοφυλοφίλους. Όσοι τους λιβανίζουν, τους εκθιάζουν και θρηνούν με «κοπετόν μέγα» για την παραίτησή τους.

Εκκλησία δεν είναι όσοι χρηματίζονται και στηρίζονται ποικιλοτρόπως από την Εβραιο-Μασονία και κρύβουν στους κόλπους της δηλωμένους Μασόνους. Όσοι τελούν αγιασμούς και ευχέλαια σε Μασονικές Στοές και τα Εβραϊκά τα Λόμπυ.

Εκκλησία δεν είναι αυτοί που «καθαιρούν» Αγωνιστάς, Αγιοπατερικούς Αρχιμανδρίτες που σαν άλλοι Άγιοι Θεόδωροι Στουδίτες επιφέρουν καίριο πλήγμα ενάντια στην παναίρεση του Οικουμενισμού δια της Πατερικής Διακοπής της Μνημονεύσεως και του Θεοπροβλήτου Αποτειχισμού.

Εκκλησία δεν είναι αυτοί που «αφορίζουν» αναπολογήτους, Διακεκριμένους και τετιμημένους Θεολόγους επειδή ελέγχουν βλασφήμους Αρχιεπισκόπους τύπου «Χαρκιανάκη».

Εκκλησία δεν είναι οι θαυμαστές του Καζαντζάκη, του Ανδρουλάκη και του Γιανναρά.
Εκκλησία δεν είναι οι σταυρωτές και Χριστοκτόνοι του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά.

Αυτοί όλοι απλώς κατέχουν τίτλους, αξιώματα και θέσεις. Δεν είναι «εις τύπον Χριστού» αλλά καχέκτυπα, κακοί εκρπόσωποί του. Είναι απλώς ανάξια μέλη όχι του Σώματος του Χριστού, αλλά του σώματος της Διοικητικής «εξουσίας» και του κυκλώματος της Δεσποτοκρατίας.

Άλλο «Θείον Καθίδρυμα» και Άλλο Δεσποτοκρατικό Ίδρυμα.
Άλλο «Χριστός» και άλλο «Ιούδας».
Άλλο «Εκκλησία» και άλλο Εκκλησιαστικοί Ηγέτες.
Άλλο Ορθοδοξία σαν στείρο στοιχείο ταυτότητος
και άλλο Ορθοδοξία στην ουσία και πράξη!
Άλλο πράγμα ο «Ελληνορθόδοξος Πολιτισμός»
και άλλο Ελληνορθόδοξη Πίστη και Δόγματα.
Άλλο οι «Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας»
και άλλο οι Μητρομανείς, Δεσποτοπατέρες
και Μεταπατερικοί, Μοντέρνοι θεολόγοι.
Άλλο υμνητές και τιμητές του Αγίου Νικολάου
και άλλο «Νικολαΐτες».
Άλλο «Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος»
και άλλο «Οικουμενική Σύνοδος».
Άλλο «Οικουμενικός» και άλλο
«Οικουμενιστής» Πατριάρχης.

Τί έχετε λοιπόν να απαντήσετε;
Γιατί τόσα εκτοντάδες χρόνια χωρίς να συγκληθεί Οικουμενική Σύνοδος;
Και τί λέτε, θα συγκληθεί επιτέλους η Δεκάτη Οικουμενική να μας τα λύσει όλα αυτά;

Ίδωμεν, εί θέλει ο Θεός και ζήσωμεν…

1. πηγή

«ΘΡΗΝΟΝ ΙΕΡΟΝ, ΔΕΥΤΕ ΑΣΩΜΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΑΝΟΥΣΙ» (ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ» ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ)

Γράφει ο Νικόλαος Πανταζής, Θεολόγος

Βλέποντας τις φωτογραφίες της Συγκεντρώσεως Διαμαρτυρίας για το Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο που πραγματοποίησαν οι ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων, νιώθωντας τον αγωνιστικό παλμό τους και πιάνοντας το εναγώνιο σφιγμό τους, ξέσπασα σε Θρήνον Ιερόν...

Τί ένδοξες, τί ιστορικές και θριαμβευτικές στιγμές, τί συγκινητικές και ανατριχιαστικές συνάμα στιγμές, θα ήταν αληθώς, Θεέ μου, εάν αυτοί, "οι ιερείς Σου, Κύριε, ενδύοντο δικαιοσύνην" και "ύψωναν κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων" εάν πραγματοποιούσαν, λέγω, τέτοια δυναμική πορεία, και πιότερο, πολυπληθέστερο συλλαλητήριο, πανιερατικό, γιατί όχι και πανελλαδικό, πιέζοντας τους Ηγουμένους τους και πολλά βραδύνοντες Μητροπολίτες, να συγκαλούσαν Σύνοδο πάραυτα, λίαν επειγόντως, και να κατεδίκαζαν την τρομακτικά επικίνδυνη και ψυχοφθόρο Παναίρεση του Οικουμενισμού, απειλώντας με διακοπή Μνημοσύνου του Αρχιεπισκόπου και του Πατριάρχου, επιτελώντας διακοπή της Κοινωνίας δια της Θεαρέστου και Ευπροσδέκτου παρά τω Τριαδικώ ημών Θεώ, της Ομολογιακής, Αποστολικής και Αγιοπατερικής ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ!!!

Αγαπητοί μας Ιερείς, Πρωτοπρεσβύτεροι, Αρχιμανδρίτες και Καθηγουμένοι, Φίλτατοι Μητροπολίτες, Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, αγαπητό Αθωνικό και Πάγκαλο της Παναγίας μας Περιβόλι, ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ, τί αδημονείτε και δεν προχωρείτε σε αυτό το πανέντιμο και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΑΤΟ διάβημα; Ποιόν φοβείσθε, παρά μόνο τον Θεό; Από ποιόν απειλείσθε και τί συνέπειες θροείσθε;

Ακούστε, τη Φωνή τη Λαού, την κατ' επέκατασιν συνώνυμον της Οργής του Θεού. Δεν μιλούμε για κοινωνικά, ηθικοπλαστικά, ρατσιστικά θέματα. Μιλούμε για την Εκκλησία του Θεού που πλήρωσε πανάκριβα με το Τίμιό Του Αίμα! Μιλούμε για τις μυριάδες πολύτιμες καθ'ομοίωσιν κι' αθάνατες ψυχές μας που κρέμονται σιωπηλώς στα πετραχίλιά σας, το ποίμνιό σας, τα προς άδικην σφαγήν προβατά σας. Μην τ' αγαπάτε μόνο για να τ' αρμέγετε. Σας αγαπούμε και 'μεις. Από τις ευλογημένες και θεοσεβείς μανάδες μας προήλθατε και τις δικές μας κόρες σας προσφέρουμε ως αξιότιμες και πολυτιμότατες Πρεσβυτέρες.

Τα σπλάχνα μας, τα αγγελούδια μας σας εμπιστευόμαστε τυφλά, πως δεν θα τα κακοποιήσετε όπως συνήθως και ευρέως οι Παπικοί. Μη βιάζετε τις ψυχές μας. Γίνεται μάλλον βιαστές της Βασιλείας του Θεού και αρπάξτε την εντός μας. "Θέλουμε, σε σας τη σωτηρία μας να εμπιστευτούμε κι' είμαστε έτοιμοι τα πάντα να σας χαρίσουμε και ει δυνατόν να ξεσκίσουμε και τις σάρκινες καρδιές μας, να σας τις χαρίσουμε, θυσία εσπερινή.

Ακούστε, αγαπητοί εκκλησιαστικοί ταγοί, τον αβυσσαλέο λέοντα του Οικουμενισμού που λυσσαλέως βρυχάται και μανιωδώς πλανάται "ζητών τίνα καταπίει!" Ακούστε την Πανορθόδοξη κατακραυγή, τα απεγνωσμέμα S.O.S. και σώστε την παναθλία κατάσταση. Το όμμα της καρδίας ημών ματωμένο είναι. Νιώσατε τον πικρόν μας στεναγμόν και αφουγκραστείτε την ιερή μας αγανάκτιση.

Δεν σας εξουσιοδοτούμε πλέον να μας εκπροσωπείτε αυθαίρετα στα προδοτικά  "διαθρησκειακά σας συνέδρια". Δεν επικροτούμε άλλες βλάσφημες συμπροσευχές, δεν ανεχόμαστε άλλα αντικανονικά συλλείτουργα και δεν επιτρέπουμε άλλα αποτρόπαια και σιχαμερά Φιλήματα Ιούδα. Δεν πρόκειται οι Πάπες ν' ασπαστούν το ημέτερον παναμώμητον δόγμα και να επιστρέψουν στη Μητέρα Εκκλησία απ' όπου αρχικώς σπισχιστήκαν. ΔΕΝ είναι Εκκλησία, ΜΗΝ τους αποκαλείτα έτσι, ΜΙΑ Μάνα έχουμε και όχι παλλακίδα. ΈΝΑΣ ειν' ο Κύριος και ΈΝΑ Σώμα έχει, όχι πολλά στον "αχταρμά" του ΠΣΕ.

Εάν καταφρονήσετε τον Πιστό Λαό, που φωνάξαμε εμείς  το τριπλό, αποφασιστικό και πιστοποιητικό "Άξιος" στις ανέγκλητες χειροτονίες σας, αναλαμβάνοντας έτσι κάθε ευθύνη και κρίμα στο λαιμό μας, εάν καταπατήσετε τους όρκους της χειροτονίας σας να διαφυλάξετε ακέραιη και ανόθευτη την Πίστη, εάν καταστρατηγήσετε την αλάνθαστη γραμμή, τις προυποθέσεις και τους όρους που έθεσαν οι Προπύργιοι, Προκάτοχοί σας, οι Άγιοι Πατέρες, στον όνομα των οποίων και δι' ευχών αυτών κατακλείετε κάθε προσευχή και μας απολύετε εν ειρήνη, εάν λοιπόν τολμήσετε και προχωρήσετε σε μια επαίσχυντη Ένωση, θα μας βρείτε αντιμετώπους, εμείς να ξέρετε θα έχουμε τον τελευταίο λόγο, δεν θα την αναγνωρίσουμε, θα την καταστήσουμε άκυρη, ανυπόστατη και ψευδή.

Θα καταγραφτείτε στα δίπτυχα της συνειδήσεως του Πιστού Λαού ως καταφρονητές και προδότες. Πριν σας καταδικάσει ο Θεός, αμείληκτος δικαστής σας, θα παραστεί ο χρόνος. Μην το επιτρέψετε αυτό. Μην καταδέχεστε άλλες επάρατες και ανεπίτρεπτες για το ύψος και το ήθος σας αδικίες, να βαραίνουν τη ήδη βεβαρημένη σας συνείδησή και να αμαυρώνουν τας βίβλους της μελλούσης κρίσεώς σας.

ΉΔΗ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ να πούμε στα παιδιά μας πως ο Άγιος Λαρίσης Θεολόγος, το Άκακον αυτό αρνίον, ο Άγιος Αττικής Νικόδημος, το ιερώτατον αυτό αγνό Παιδίον και οι υπόλοιποι εξ' αδερφών  σφαγιασθέντες αδερφοί Μητροπολίτες, έφυγαν αδικημένοι από την Ιεραρχία χωρίς ποτέ και τρισαλί να αποκατασταθούνε.

ΠΩΣ να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τη μεγάλη ντροπή που νιώθουμε πως σφαγιάστηκε και σταυρώθηκε, από την Ιεραρχία πάλι, ο Μέγιστος Πρύτανις, η Κορυφή και Κορωνίς των Θεολόγων απανταχού της γης, ο φόβος και ο τρόμος των αιρετικών απάντων, ο αφιερωμένος στην Ιεραποστολή δωδεκαετής, ο Προδρομικός εν πνεύματι Ηλιού και του Χριστού Ομολογητής Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ σε απολογία να κληθεί, χωρίς καν πρωτίστως, αξιοπρεπώς ο ίδιος να ενημερωθεί, χωρίς καν ο Πάνσεπτος Πνευματικός Πατήρ αυτού, ο Σεβασμιώτατος και Αγιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, προκαταρκτικώς και εγκαίρως να ειδοποιηθεί, χωρίς καν η στοιχειώδης ευπρέπεια, συνέπεια και νομοκανονική τάξις να τηρηθεί, αποστέλλεται σταλινικώς στο εκκλησιαστικό εκτελεστικό απόσπασμα, δυστυχώς να υποστεί την υπάτη του Αφορισμού Θανατική Ποινή.

Ίσως φύγει κι' αυτός αδικημένος και ΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟΣ. Εκείνοι, οι στυγνοί και αιμοβόροι εξολοθρευτές, ως άδικοι, χαιρέκακοι σταυρωτές, θα' ναι καταγεγραμμένοι. Εμείς πια καταντροπιασμένοι για αυτή την ανείπωτη κατάντεια. Όχι άλλες αδικίες, σας παρακαλούμε. Ξυπνήσατε, εγερθείτε και ενεργήστε εγκσίρως. Επανορθώσατε τώρα, πριν είναι πια αργά...

Βγάλτε μας ασπροπρόσωπους και βοηθείστε μας να μιλούμε στα παιδιά μας για μία ΑΞΙΑ και πανέντιμη Ιεραρχία. Προστατέψετε την Νεολαία της Θεοτόκου από τη μάστιγα των αιρέσεων και το κακοήθη καρκίνωμα του Οικουμενισμού.

Και μεις θα σας ευγνωμονούμε ες αεί και θα σας μνημονεύουμε γεννεές δεκατέσσερεις...

πηγή

Παπωσύνης Παράνοια και Παραφιλία του Θεολόγου κ. Νικολάου Πανταζή

Παπωσύνης Παράνοια 

και Παραφιλία

του  Θεολόγου 

κ. Νικολάου Πανταζή

Πάλι τανάπαλι, οι ταλαίπωροι και περισπούδαστοι "πνευματικοί" προύχοντες της πολυπαθούς και χιλιοπροδομένης μας Ορθοδοξίας, ων τα ατιμασμένα ονόματα γνωστά εστί τοις πάσι, αρέσκονται να ετεροζυγούν με μίξη αντιευαγγελική και μαγαρισμένη, με τον εκπρόσωπο του Αντιχρίστου επί γης, τον επικατάρατο και τρισκατάρατο Πάπα.

Η ασυγχώρητη βλασφημία τους είναι η πλανεμένη πίστη και καταισχύνουσα ελπίδα που έχουν στον Αιρεσιάρχη Πάπα για την ψευδοένωση. Η βλάβη της φήμης (=βλασφημία) του Αγίου Πνεύματος συνίσταται στα εξής:

Το Άγιο Πνεύμα φημίζεται για ένωση, αλλά τί είδους ένωση; Ένωση με το Θεό, την Αγία Τριάδα, με τον Θέανθρωπο Χριστό και την Πίστη των Αποστόλων, το θεμέλιο της ΜΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού, τη βάση της Αληθείας.

Η Αληθινή Πίστη, ο μόνος σωστός, αποδεκτός τρόπος Πίστεως και ορθής Λατρείας, κατόπιν αποκαλύψεως του Ίδιου του Θεού, είναι η Ορθοδοξία. Κάθε απόκλιση από αυτήν, συνεπάγεται απόσχιση, αίρεση, διαίρεση και αποχώρηση. Η διχοστασία γίνεται αποστασία και η αποστασία απώλεια.

Οταν ο Χριστός ευχήθηκε «υπέρ της των πάντων ενώσεως», δεν εννοούσε τη δημιουργία μιας νέας οικουμενιστικής μίξεως, ένα κράμα θρησκειών, μια ένωση πλανών και συγχώνευση βλασφημιών, όλοι αδελφωμένοι και ενωμένοι μεταξύ τους για δημιουργία νέας, αντιθέου και παγκοσμίου "εκκλησίας", αλλά δήλωνε την επιστροφή των αποσχισθέντων, την επαν-ένωση των πάντων με τον Εαυτό Του, τη Μία Κεφαλή Του, το Ένα Σώμα Του, την Μία Πίστη Του, το Ένα Βάπτισμά Του, την Μία Εκκλησία Του. Οριοθετούσε την επιστροφή όλων των πλανεμένων θρησκειών και αιρέσεων απωλείας πίσω ξανά στη ΜΙΑ Ποίμνη Του, την Ορθοδοξία.

πηγή