ΓΙΑΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ;

Του  θεολόγου, Νικολάου Πανταζή

Οι αθεόφοβοι Οικουμενιστές συνεχίζουν απτόητοι κι’ αμετανόητοι το ισοπεδωτικό, προδοτικό τους έργο. Κι’ η αναίσχυντη συνέχεια αυτή, σταματημό δεν έχει.

Οι δουλοπρεπείς και μίζεροι υποστηρικτές τους, από πνεύμα πονηρίας συνεχόμενοι, συνεχίζουν να προσποιούνται (ανεπιτυχώς πάντοτε, χωρίς φυσικά να μας πείθουν) πως “οικουμενισμός” δεν υφίσταται, παράβαση καμιά δεν επιτελείται.

Άρα, λύσαμε το πρόβλημα, εφ’ όσον ουδέν πρόβλημα υπάρχει…. “Άγιος” τότε, ο εν “αγίοις” αναπαυόμενος Πατριάρχης, άγιοι οι “ανώτεροι” σκοποί του, όθεν αγιασμένα και τα αθέμιτα μέσα που παραπλανητικώς επεισέρχεται. Α ναι, συγγνώμη το ξέχασα, “άγιος, πεντάγιος γι’ αυτούς και παναγιώτατος” κι’ ο Πάπας. «Αυτός μας έλλειψε…»

Συνεχίζει και αυτός να εμμένει στο βλάσφημο “Αλάθητο” και εωσφορικό του “Πρωτείο”… Συνεχίζει να επιμένει πως πρέπει να αναγνωρίζεται από τους πάντες ως ο Θρησκευτικο-πολιτικός ηγέτης ολοκλήρου της οικουμένης. «Πάπας της Γης και Πατήρ Πατέρων». Εωσφόρος αληθής πεπτωκότων αστέρων.

Συνεχίζουν κι’ οι δικοί μας ανυπότακτοι τοις Αγίοις Πατράσιν, υποτελείς δε στη μεγαλοσύνη της παποσύνης αυτού να εναγκαλίζονται μετ’ αυτού του κατηραμένου ο οποίος θα είναι η πρώτη αιτία των κακών που θα υποστούν οι Ορθόδοξοι ανά τον κόσμο.

Και λέγω “πρώτη αιτία” διότι υπάρχει και συνέχεια, υπάρχει δεύτερη αιτία, αυτή θα είναι ο Πατριάρχης και η λοιπή οικουμενιστική του Συνοδεία, όλοι οι ομόφρονες “και τοις συνευδοκούσι” όπως χαρακτηριστικά και σημαδιακά προλέγει το Συνοδικό της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Όλοι αυτοί, που δεν διαθέτουν διόλου “νουν Χριστού” αλλά νοοτροπία διαβόλου και αντιχρίστου. Αυτοί θα είναι όχι μόνο η αιτία του κακού αλλά θα φέρουν οι ίδιοι τον αντίχριστο και πρώτοι αυτοί θα λάβουν το χάραγμα ως πρόδρομοί του.

Ταυτοχρόνως δε, συνεχίζουν οι θιασώτες των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και αμαρτωλών συμποσίων να πιστεύουν πως οι συμμετέχοντες εκπρόσωποι “ποιούν ομολογία” (ενώ όταν εμείς αναφερόμαστε σε «ομολογητές» μας ειρωνεύονται και μας ονειδίζουν). Συνεχίζουν να διατυμπανίζουν πως “καταθέτουν τη δική τους μαρτυρία” και συνεχίζουν να επιμένουν ότι “ευαγγελίζονται” τοις μακράν και τοις εγγυς (Ησ. 57, 19). Ο Πάπας δυστυχώς θεωρείται εγγύς. Τόσο κοντά που σχεδόν γίναμε ένα. Κατά τ’ άλλα, πρόβλημα κανένα.

Και μετά σου λέει “το πρόβλημα είναι στο μυαλό των σχισματικών και ευφάνταστων φανατικών”, εννοούν προφανώς τους Αποτειχισθέντες…

Στην ουσία, το πρόβλημα είναι στην άπειρη βλακεία των απείρων, πωρωμένων ψευτοθεολόγων, στη σιωπή, απραξία και ασυνειδησία των μοντέρνων μεγαλοσχήμων μπιζναδόρων που παριστάνουν τους “μεταπατερικούς” και τις “ύψιστες αυθεντίες” που θα επανορθώσουν τα ανθενωτικά “λάθη” των όντως Θεοφόρων μας Πατέρων.

Οι δε θεωρητικοί και επιφανείς -μα απελπιστικά επιφανειακοί- Αντιοικουμενιστές, συνεχίζουν και αυτοί με τη σειρά τους να επιδίδονται όχι μόνο σε έναν άχαρο χαρτοπόλεμο αλλά και σε ένα μεμψιμοιρίστικο μαξιλαροπόλεμο με γέμιση φτερά από σπουργίτια και πούπουλα από κοτόπουλα. Δηλαδή, όσα παίρνει ο άνεμος μ’ ένα ανάλαφρο “φου” και ένα “φτου” κι’ απ’ την αρχή προς το θεαθήναι.

Συνεχίζουν και οι ατρόμητοι πρόμαχοι Μητροπολίτες και σεβαστοί ομολογητές της πίστεως, οι οποίοι ναι μεν πολεμούν και καταδικάζουν θαρραλέα την αίρεση και τους αιρετικούς, όμως φοβούνται, αρνούνται και “λόγους διακρίσεως” επικαλούνται στην μη διακοπή Μνημονεύσεως και μη διάπραξη Αποτειχίσεως ενώ συνεχίζουν όλως περιέργως, να διατηρούν μαζί τους λειτουργική-μυστηριακή κοινωνία ως ομονοούντα, συγκοινωνούντα δοχεία. Κατά τα άλλα, “δε τρέχει τίποτε”. Τα έχουν καλά με όλους τους επισκόπους και συλλειτουργούν, «άμα λάχει» (εκ του ρήματος λαχαίνω) με την πρώτη ευκαιρία.

Σε όλη αυτή την αποκαρδιωτική συνέχεια και άκαρπη συνέπεια, στη θλιβερή συνέχιση των παραβάσεων, την ανυπόφορη ένταση των προδοσιών και ξέφρενη ροή των σκανδάλων, υπαρχή ένας περίεργος μα αποκρουστικός, σιωπηλός μα εκκοφαντικός, θρηνητικός μα καταθληπτικός και νεκρικός συνάμα σταματημός, η τραγική, οριστική και καθοριστική εν χρόνω παύση των Οικουμενικών Συνοδών. ΓΙΑΤΙ;

Ομολογώ, σε όλη τη διάρκεια των σπουδών μου και σε όλες τις διαπροσωπικές και δημόσιες επερωτήσεις μου, στις διάφορες ταπεινές μου (με την έννοια της μηδαμινότητος πάντοτε και όχι της αρετής της οποίας αισθητώς στερούμαι) προσεγγίσεις σε Ακαδημαϊκούς, Ερμηνευτές αλλά και Γέροντες, δεν βρήκα μέχρι τώρα κάποια ικανοποιητική απάντηση, λογική εξήγηση και διακριτική διασαφήνιση περί του ΓΙΑΤΙ έπαψαν οι Οικουμενικές Συνόδοι με την Ενάτη στη Κωνσταντινούπολη το 1341.

Ζούμε στο 2013 και έχουν περάσει 700 χρόνια από τότε, ενώ θα έπρεπε να συγκαλείται Οικουμενική Σύνοδος τουλάχιστον κάθε πεντηκονταετία. Τί φταίει; Που σκαλώσαν οι διαχρονικοί Πατέρες των Ενσωματωμένων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Που κολλούν οι διάφοροι Πολιτικοί και ποιά συμφέροντα υπηρετούν; Και το σύνολο των Καθηγητών των Πανεπιστημίων Θεολογίας της Χώρας διατί δεν αποφαίνονται;

Και ντρέπομαι που δεν μας δίδαξαν στο Πανεπιστήμιο Θεολογίας Αθηνών για εννέα αλλά σκοπίμως για επτά μόνο Οικουμενικές Συνόδους, διότι έτσι είναι οι αυστηρώς προκαθορισμένες και μετά απειλών εφηρμοσμένες “ντιρεκτίβες” του Οικουμενικού Πατριατχείου, διότι έτσι τους βολεύει. Δεν τους συμφέρει μία νέα σύγκλιση διότι η Ογδόη και η Ενάτη είναι ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΕΣ σφόδρα και λίαν ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ. Καταδικάζουν τον Παπισμό ως ΑΙΡΕΣΗ και όχι ως “αδερφή εκκλησία με Αποστολική Διαδοχή” όπως θέλει και αγαπά ο Πατριάρχης να φαυλο-δογματίζει, μαζί με άλλους προσκυνούντας αυτόν Ιεράρχες.

Και ντρέπομαι και λυπούμαι που η Σύγχρονη Εκκλησιαστική μας Ιστορία δεν έχει να επιδείξει αυτή την Αγιοπατερική Τόλμη και Θεϊκή Γοητεία εις το να υψώσει αυτό το Πανίσχυρο Κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων διά της τόσο καθυστερημένης και αωνιζούσης Δεκάτης Οικουμενικής Συνόδου.

Κύριο μέλημα της τόσο μα τόσο «Μελετωμένης» Συνόδου αυτής θα είναι η επίσημη αναγνώριση της Ογδόης και Ενάτης ως Οικουμενικές, έπειτα η επίσημη καταδίκη του Παπισμού, του Οικουμενισμού και της Μασονίας, η άμεση επανόρθωση του Ημερολογιακού Σχίσματος, η δίκαιη αναγνώριση και απόδοση της «πρεπούσης τιμής παρά τοις ορθοδόξοις» στους Αποτειχισθέντες διωκωμένους και διαβαλλομένους αδερφούς, η άμεση αποκατάσταση των αδίκως καθαιρεθέντος πατρός Ευθυμίου Τρικαμηνά και αδίκως αφορισθέντος κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, κ.α.

Υποδείξεις δεν κάνω, απλώς εντοπίζω τις ενδείξεις. Παράκληση κάνω και ταπεινά εκλιπαρώ, ή έστω αν θέλετε και προκαλώ να μας δοθεί στο διεθνές, διαχρονικό ποίμνιο μια επαρκής απάντηση που να ευσταθεί και να καλύπτει πλήρως αυτή την παντελώς αδικαιολόγητη και τελείως ανεξήγητη τραγική απουσία και τρομερά ανησυχητική παύση των Οικουμενικών Συνόδων.

Μηδαμινή μου εξήγηση, η απουσία Ομαδικών, Δυναμικών Αποτειχίσεων εξ’ Ιεραρχών, Ηγουμένων και Ηγουμενισσών και πλήθους παγκοσμίων Λαϊκών, προς «μίμησην πράξεως σπουδαίας και τελείας», Οικουμενικό και Αποτελεσματικό «μέγεθος εχούσης», εξ΄ανδρών επιφανών και μορφών Πατερικών, Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, Φωτίου του Μεγάλου και Ιερού.

Ξέχωρη δε παρουσία και ομολογία στην Αποτείχιση Αγίων που υπέφεραν τα πάνδεινα από φιλοπαπικούς Πατριάρχες και υπέστησαν διωγμούς και βασάνους που μόνον οι Σατανοκίνητοι Νέρωνες θα μπορούσαν να εξαπολύσουν, είναι η ηρωική Αγιοπατερική μορφή του Γρηγορίου του Παλαμά.

Ο μανιακός εχθρός του Ορθοδόξου Ησυχασμού και Πατριάρχης μάλιστα Κωνσταντινουπόλεως (τί θλιβερή σύμπτωση) Ιωάννης ΙΔ’ Καλέκας (1334 – 1347) υποστήριξε με πάθος τους μεγάλους αιρετικούς και μοχθηρούς αντι-ησυχαστές Βαρλαάμ τον Καλαβρό, Γρηγόριο Ακίνδυνο (Επικίνδυνο μάλλον), όπως ακριβώς και ο νυν οικουμενιστικός Πατριάρχης υποστηρίζει επικινδύνως και σκανδαλωδώς τον Αιρεσιάρχη Πάπα.

Ομοίως και για τον τότε Πατριάρχη-τυρρανοκράτη Καλέκα, τα λοιπά δουλικά επισκοπίδια και περιστοιχίζοντα αρχιμανδριτικά πρωτοπαλλίκαρα βροντοφώναζαν εμπαθώς τη χιλιοπιπιλισμένη καραμέλα του “πείθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και υπήκετε” (δηλαδή “βγάλτε το σκασμό δούλοι και πειθαρχηθείτε να μη κατασφαχθείτε σα ζώα” – κατά δική τους αυθαίρετη ερμηνεία). Δηλαδή ΣΙΩΠΗ! Ας το γνωρίζουν οι σημερινοί οικουμενιστές πως η σιωπή κατά τον άγ. Γρηγόριο τον Παλαμά «είναι είδος αθεΐας!» Ο Πατριάρχης Καλέκας λοιπόν και εξαίρετος κόλακας των αντιπαλαμικών, εδίωξε «δαιμονιωδώς» (έκφραση του ιδίου του Αγίου Γρηγορίου) τον Άγιο, διέταξε να συλληφθεί, να ριχτεί σα σκυλί σε σκοτεινή και υγρή υπόγεια φυλακή του μοναστηρίου και έπειτα σε κάθειρξη τετραετή στις ανατριχιαστικές, απαίσιες φυλακές των Ανακτόρων, ο απαίσιος αυτός Πατριάρχης Καλέκας.

Κι’ οι σημερινοί Αρχιερείς Οικουμενιστές βάζουν τα φανταχτερά τους και τα πάγχρυσα άμφιά τους να γιορτάσουν πανηγυρικώς τη Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου (πολύ καλοί και άριστοι «για τα πανηγύρια»). Για τον φοβερό διώκτη όμως Πατριάρχη Καλέκα ουδείς λόγος.

Κι’ αν τους πεις πως ο Άγιος Γρήγορος ο Παλαμάς διέκοψε τη μνημόνευση και αποτειχίστηκε από τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη του, θα σου πουν “εσύ είσαι λαϊκός, κάτσε καλά, κάνε υπακοή κι’ εμπιστοσύνη, σκανδαλίζονται οι πιστοί!”

- Μα οι πιστοί σκανδαλίζονται με τα οικουμενιστικά παρατράγουδα, τις αγκαλίτσες, τα φιλάκια και τα Διαθρησκειακά «όργια». Κι’ αν ακούσουν να ομιλείς για Αποτείχιση, θα ταραχτούν, «ά πα-πα πα-πααά, τί πράγματα ειν’ αυτά; Σχίσματα θα κάνουμε τώρα;».

Και εάν τους υπενθυμίσεις και υπογραμμίσεις τη Θεόπνευστη Δήλωση και το ξεκάθαρο, κάθετο και απόλυτο διαχωρισμό των Πατέρων της Πρωτο-Δευτέρας Αποστολικής Συνόδου ότι οι Αποτειχισθέντες

«ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΕΤΕΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΣΜΩΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΡΥΣΑΣΘΑΙ»,

ανταπαντούν ειρωνικά και σχιζοφρενικά «έλα μωρέ τώρα, είσαι και συ με την ομάδα του Τρικαμηνά;» Τί πιό φτωχό; Τι πιό ανόητο; – «Τρομάρα σου! Το πνευματικό μάτι σου τ’ αλλήθωρο που τρέχει στον Οικουμενιστικό κατήφορο!» Ακούς εκεί «ομάδα». Και είσαι και σύ τότε με την «ομάδα» του Βαρθολομαίου κι’ ο άλλος με την «ομάδα» του Σωτηροπούλου και του Πειραιώς; «Μεμέρισται ο Χριστός;» ΝΑΙ, μεμέρισται.

- Και, «ΤΙΣ σου τον χιτώνα, Σώτερ, διήλε;»

- «ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ο άφρων!»

Ο Χριστός είναι ΕΝΑΣ και το Σώμα Του είναι ΕΝΑ. Η Εκκλησία του είναι ΜΙΑ και Διαχρονική! Δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομα Εκείνου όπου εισί, εν μέσω αυτών Χριστός Αυτός Εστί! Όχι εν μέσω λύκων, «Λυκοποιμέων και ψευδεπισκόπων».

Εκκλησία Του Χριστού και Σώμα Χριστού δεν είναι αυτοί που ενώνονται και συλλειτουργούν με τον Πάπα, ας «κοινωνούν» Σώμα και Αίμα Χριστού, φωτιά και θειάφι κοινωνούν, «πυρ γαρ υπάρχει τους οικουμενιστές φλέγον…»

Εκκλησία δεν είναι οι κοινωνούντες με τους αιρετικούς και συγκοινωνούντες με τους πλανεμένους.

Εκκλησία δεν είναι όσοι συνεργάζονται στενά με σατανιστές, παιδεραστές και ομοφυλοφίλους. Όσοι τους λιβανίζουν, τους εκθιάζουν και θρηνούν με «κοπετόν μέγα» για την παραίτησή τους.

Εκκλησία δεν είναι όσοι χρηματίζονται και στηρίζονται ποικιλοτρόπως από την Εβραιο-Μασονία και κρύβουν στους κόλπους της δηλωμένους Μασόνους. Όσοι τελούν αγιασμούς και ευχέλαια σε Μασονικές Στοές και τα Εβραϊκά τα Λόμπυ.

Εκκλησία δεν είναι αυτοί που «καθαιρούν» Αγωνιστάς, Αγιοπατερικούς Αρχιμανδρίτες που σαν άλλοι Άγιοι Θεόδωροι Στουδίτες επιφέρουν καίριο πλήγμα ενάντια στην παναίρεση του Οικουμενισμού δια της Πατερικής Διακοπής της Μνημονεύσεως και του Θεοπροβλήτου Αποτειχισμού.

Εκκλησία δεν είναι αυτοί που «αφορίζουν» αναπολογήτους, Διακεκριμένους και τετιμημένους Θεολόγους επειδή ελέγχουν βλασφήμους Αρχιεπισκόπους τύπου «Χαρκιανάκη».

Εκκλησία δεν είναι οι θαυμαστές του Καζαντζάκη, του Ανδρουλάκη και του Γιανναρά.
Εκκλησία δεν είναι οι σταυρωτές και Χριστοκτόνοι του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά.

Αυτοί όλοι απλώς κατέχουν τίτλους, αξιώματα και θέσεις. Δεν είναι «εις τύπον Χριστού» αλλά καχέκτυπα, κακοί εκρπόσωποί του. Είναι απλώς ανάξια μέλη όχι του Σώματος του Χριστού, αλλά του σώματος της Διοικητικής «εξουσίας» και του κυκλώματος της Δεσποτοκρατίας.

Άλλο «Θείον Καθίδρυμα» και Άλλο Δεσποτοκρατικό Ίδρυμα.
Άλλο «Χριστός» και άλλο «Ιούδας».
Άλλο «Εκκλησία» και άλλο Εκκλησιαστικοί Ηγέτες.
Άλλο Ορθοδοξία σαν στείρο στοιχείο ταυτότητος
και άλλο Ορθοδοξία στην ουσία και πράξη!
Άλλο πράγμα ο «Ελληνορθόδοξος Πολιτισμός»
και άλλο Ελληνορθόδοξη Πίστη και Δόγματα.
Άλλο οι «Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας»
και άλλο οι Μητρομανείς, Δεσποτοπατέρες
και Μεταπατερικοί, Μοντέρνοι θεολόγοι.
Άλλο υμνητές και τιμητές του Αγίου Νικολάου
και άλλο «Νικολαΐτες».
Άλλο «Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος»
και άλλο «Οικουμενική Σύνοδος».
Άλλο «Οικουμενικός» και άλλο
«Οικουμενιστής» Πατριάρχης.

Τί έχετε λοιπόν να απαντήσετε;
Γιατί τόσα εκτοντάδες χρόνια χωρίς να συγκληθεί Οικουμενική Σύνοδος;
Και τί λέτε, θα συγκληθεί επιτέλους η Δεκάτη Οικουμενική να μας τα λύσει όλα αυτά;

Ίδωμεν, εί θέλει ο Θεός και ζήσωμεν…

1. πηγή