Κοιλιοδουλείας το ανάγνωσμα

Πολλή συζήτηση με τι θα γεμίσουν οι κοιλιές την ημέρα της Λαμπρής. Τσιμουδιά με τι γεμίζουν τα κεφάλια

Η προδοσία του Κυρίου άρχισε από τον Ιούδα Ισκαριώτη και συνεχίζεται έως τις ημέρες μας από εμάς τους ίδιους. Στην αναστάσιμη ακολουθία ο υμνογράφος ξέρει τι κουμάσια είμαστε όλοι και γράφει: «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν». Με λίγα λόγια, μόλις αναστήθηκε ο Χριστός, σκόρπισαν οι εχθροί του και έφυγαν μακριά για να μην τον βλέπουν όσοι τον μισούν. Κι εμείς τι κάνουμε μόλις ακούγεται το «Χριστός Ανέστη»;

Σκορπίζουμε από τον ιερό ναό και φεύγουμε μακριά για να πάμε να καταπιούμε μερικές χιλιάδες θερμίδες. Εκπληρώνουμε, δηλαδή, όσα προβλέπουν τα ιερά κείμενα, υποκρινόμενοι τους πιστούς και τους ευσεβείς. Τα λόγια αυτά καθώς και όλη την έξοχη αναστάσιμη ακολουθία δεν τα ακούμε, διότι την κοπανάμε για να προλάβουμε ζεστό το φαγητό. Αυτό ήταν το νόημα, άλλωστε, ολόκληρης της περιόδου: Το μπακάνιασμα.

Ολόκληρη η Σαρακοστή προσανατολίζεται ειδησεογραφικά στα εξής: Πού θα «τσουγκρίσουν» (οι κατά κανόνα, άθεοι) πολιτικοί τα κόκκινα αβγά τους και πόσο θα πάει το αρνί και το κατσίκι στα κρεοπωλεία και στις κεντρικές αγορές. «Πάσχα, Ελλήνων Πάσχα» λένε ξελιγωμένοι στα μαρκούτσια τους οι αγγαρειομάχοι ρεπόρτερ, την ίδια στιγμή που η κάμερα ταξιδεύει πάνω σε ημιμεθυσμένες φάτσες, που κρεπαλιάζουν από το πρωί για να… τιμήσουν το έθιμο.

Στην τήρηση του εθίμου περιλαμβάνεται και το αχρειότατο μακελειό με τις εκρήξεις στους ιερούς ναούς τη στιγμή της αναγγελίας της Αναστάσεως, τα γελοία μηνύματα των κουκουέδων, που δεν θέλουν να μιλήσουν για την Ανάσταση του Χριστού και λένε για την Ανάσταση του λαού (άραγε, το ΚΚΕ στέλνει κάνα κόκκινο αβγό στους απολυμένους του 902 και της Τυποεκδοτικής;) και οι αρχι-υποκριτές του φιλελεδισμού και της λουκουμοδεξιάς, που σταυροκοπιούνται μπροστά στις κάμερες κάνοντας τους θεοσεβείς και έπειτα από λίγες εβδομάδες θα κάνουν δηλώσεις για τα γκέι πράιντ και τις αρετές του τρανσβεστισμού.

Ήρεμες και καλές μπορεί να είναι αυτές οι ημέρες μόνο μακριά από την πολλή συνάφεια του κόσμου και τες πολλές κινήσεις κι ομιλίες, όπως λέει ο Αλεξανδρινός ποιητής.

πηγή

Το ἔθνος ὑπάρχει παντοῦ καί πάντα

Το ὄνειδος τῆς ἀνάθεσης τῆς διεύθυνσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Φεστιβὰλ στὸν Βέλγο Γιαν Φαμπρ, καθὼς καὶ ἡ ὑπόσχεσὴ του νὰ «βελγοποιήσει» τὸν θεσμό, ἐξοβελίζοντας τοὺς Ἕλληνες καλλιτέχνες, προβλημάτισαν, πίκραναν καὶ ἐξόργισαν τὴν κοινὴ γνώμη. Ὅμως, αὐτὴ ἡ ἀρνητικὴ ἐξέλιξη ἀποτέλεσε καὶ ἕνα χρήσιμο μάθημα. Πολλοὶ συμπατριῶτες μας, ἔχοντας χτίσει (νοερά καὶ σαθρά) τείχη προστασίας γύρω τούς, εἶχαν τὴν αὐταπάτη ὅτι ἡ ἐθνικὴ ὑπόθεση δὲν τοὺς ἀφορᾶ. Θεωροῦσαν ὅτι, ἐφόσον ἐκεῖνοι εἶναι καλὰ «δικτυωμένοι», δὲν πρόκειται νὰ θιχτοῦν ἀπὸ τὴν καλπάζουσα καὶ πολύπλευρη κρίση.

Ἄλλοι ἐπαφίεντο στὴν ἐπαγγελματικὴ ἐπάρκειὰ τούς, στὴν κοινωνική-ταξική προέλευσὴ τοὺς καὶ τὴ δημοφιλία τούς, καὶ ἦταν πεπεισμένοι ὅτι ἡ φτώχεια, ἡ ἀνεργία, ὁ ὑποβιβασμὸς τοῦ τρόπου ζωῆς καὶ ἡ προσβολὴ τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀξιοπρέπειας ἦταν «ἀσθένειες» ποῦ θὰ ἔπλητταν ἄλλους, πιὸ
ἀνίσχυρους. Φτηνὸ σκεπτικό, ἀλλὰ ὑπάρχον.

Ὅλοι ὅσοι ὑπέθεταν ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἄγγιζε ἡ φουρτούνα που χτύπησε τὴν πατρίδα δὲν θὰ εἶχαν ψευδαισθήσεις ἂν εἶχαν διαβάσει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ εἰδικὰ τὸ χωρίο ἀπὸ τὸ Κατὰ Ματθαίον (Ε.45), ὅπου ὁ Χριστὸς προτρέπει νὰ γίνουμε ὅλοι «υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους».

Ὁ Κύριος μᾶς ἔχει προειδοποιήσει καὶ δὲν εὐθύνεται ἂν ἐμεῖς δὲν ἔχουμε αὐτιὰ γιὰ νὰ ἀκούσουμε. Πρέπει νὰ ἀσκηθοῦμε στὴν ἀρετή, νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ γιοὶ τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα μας γιὰ νὰ ἀντεπεξερχόμαστε στὶς προκλήσεις τῆς ζωῆς. Τα φαινόμενα ὑπάρχουν γιὰ ὅλους καὶ ἡ μοῖρα εἶναι κοινή.

Καί, ὅπως διαπιστώσαμε, στὴν Ἑλλάδα ἔβρεξε δυστυχία ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. Τα ἀνομήματα μίας ἄθλιας κάστας πολιτικῶν, ἐνεργούμενων ξένων δυνάμεων, διαμορφωτῶν ἄποψης καὶ κρατικοδίαιτων ἐπιχειρηματιῶν τὰ πληρώσαμε καὶ τὰ πληρώνουμε ὅλοι μὲ πολὺ ἀκριβὸ ἐπιτόκιο. Ὁ κανόνας τῆς ἐθνικῆς ὑπόθεσης δὲν γνωρίζει ἐξαιρέσεις.

Ὅπου κι ἂν πάει κάποιος, ἡ Ἑλλάδα, ἂν πάσχει, θὰ τὸν πληγώνει. Ἡ μόνη σοβαρὴ καὶ λειτουργικὴ λύση γιὰ τὸ πρόβλημα ποῦ ταλανίζει καθέναν ξεχωριστὰ εἶναι ἡ συνολική. Δὲν εἶναι ἐφικτὸ νὰ εὐτυχεῖ κάποιος, ὅταν περιβάλλεται ἀπὸ πυκνὴ δυστυχία καὶ ἀνημπόρια. Ἀποτελεῖ χίμαιρα τὸ νὰ ἐπιδιώκεται ἡ εὐημερία σὲ μία χώρα ποῦ φτωχοποιείται μὲ ραγδαίους ρυθμούς.

Ἡ ἀπάντηση ποῦ μποροῦν καὶ πρέπει νὰ δώσουν οἱ Ἕλληνες εἶναι... ἑλληνικὴ - ἀπὸ τὴν Τέχνη καὶ τὴν ἐκπαίδευση, μέχρι τὴν οἰκονομία καὶ τὴν ἐργασία. Ἡ ξενομανία καὶ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν παράδοση ὁδήγησαν στὴν αποβιομηχάνιση, στὴ συντριβὴ τοῦ παραγωγικοῦ τομέα καὶ τὴν ἐκχώρηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας σὲ ξένους, δηλαδὴ στὴν τρόικα.

Πρέπει, γιὰ ακόμα μία φορὰ, νὰ ἐλευθερώσουμε τὴ χώρα ζώντας και δρώντας ελληνικά!

Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «δημοκρατία»

Ζε σουί Καραϊσκάκης

Του Παναγιώτη Λιάκου

Υπάρχουν αποτελεσματικότεροι τρόποι καταπολέμησης του ισλαμικού φανατισμού από τις βαφές προφίλ στο facebook με χρώματα σημείων.

Οι ισλαμιστές μυρίστηκαν ψητό και έρχονται για να κόψουν μερίδα με τις χατζάρες τους. Τόσο απλή η Ιστορία. Οσο βλέπουν δάκρυα, και κλάψες, και στημένα πιάνα δίπλα στους χώρους όπου χύθηκε αίμα αθώων και κεράκια αναμμένα κι όλοι μαζί οι χλεχλέδες να τραγουδούν Ελτον Τζον μπογιατίζοντας τα προφίλ στο facebook με γαλλικές και βελγικές σημαίες θα τρίβουν τα χέρια τους και θα αγοράζουν μπαταρίες για τα τηλεκοντρόλ πυροδότησης των βομβών.

Αν η Ευρώπη τούς αφήσει (που δεν θα τους αφήσει), συντόμως θα σερβίρουν τη Μέρκελ σις κεμπάπ και τον Σόιμπλε ταούκ κιοξού. Προς το παρόν βρίσκουν χώρο και κινούνται. Όσο είναι μπόσικο το καραβόσκοινο θα τραβάνε. Μόλις τεντώσει, θα χαλαρώσουν.

Η Ελλάδα για να πάρει μπρος και να 'ρθει στα λογικά της πρέπει πρώτα να κοιτάξει πίσω. Δεν χρειάζεται να πάει πάρα πολύ πίσω, μέχρι τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος ή του Ωγύγου. Το 1821 είναι το καλύτερο σεμινάριο χειρισμού αντίστοιχων περιστάσεων που έχουμε... πρόχειρο.

Απροσκύνητος

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον στρατηγό Γεώργιο Καραϊσκάκη. Τον Ιούλιο του 1823 ο Μαχμούτ πασάς ζήτησε από τον Καραϊσκάκη να συνθηκολογήσει στέλνοντάς του την ακόλουθη επιστολή: «Με λέγουν Μαχμούτ πασιά Σκόδρα. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς. Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Οποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Οποιος δεν θέλει ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε».

Ακολουθεί η επική απάντηση του Γεωργίου Καραϊσκάκη: «Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον π@#τζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ' επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω».

Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, αυτού του είδους η προσέγγιση των πολιτισμών, συνδυαζόμενη με δυνατό τουφεκίδι, χάρισε στο έθνος όποια ελευθερία απολαμβάνει. Αν ο Καραϊσκάκης εφλούφλιζε με το facebook, φέσια θα φορούσαμε. πηγή

 redskywarning

ΣΧΟΛΙΟ: Aς δώσουμε προσοχή στήν γλώσσα. Η ορθολογιστική εξουσιαστική τού κατακτητού καί η ελεύθερη, ποιητική τού Ελληνα. Οι Ελληνες μορφωμένοι μόνο μέ τίς προφορικές παραδόσεις τους  διαθέτουν ποιητικό λόγο, λόγο ψυχής, πού αποτελεί καί τήν ιδιοπροσωπεία τους, πού τούς καθιστά λαό. Μέ μιά ενότητα πνευματική, επέκεινα τών λέξεων. Λαό μυθικό καί ελεύθερο. Η ποίηση είναι η ζωή μας. Ενας λόγος πέραν τής ερμηνείας, άμεσος, κατανοητός, καρδιακός. Αυτόν τόν λόγο κατέστρεψε ο Κοραής καί νέκρωσε τήν ελληνική ψυχή. Αυτόν τόν λόγο δέν αποδέχεται μέσα στό πάθος τής φιλαρχίας του ο Ράμφος καί αυτή τήν ψυχή θέλει νά οδηγήσει στά κρεματόρια ο Βαρθολομαίος καί οι σύν αυτώ. Στήν Ελλάδα σήμερα κυριαρχούν οι νεκρές ψυχές. Αυτές μεγαλώνουν καί τά παιδιά μας  καί  βρίσκουν φυσική τήν κόλαση. Αυτό είναι τό κριτήριο αλήθειας καί ψεύδους. Ο ψεύτης είναι βαρετός, σέρνεται στό χώμα κουβαλώντας ένα αβάσταχτο φορτίο λέξεων. Η Ελληνική ψυχή έχει τίς λέξεις γιά φτερά της καί σάν αετός κυριαρχεί μέ τόν λόγο της στούς αιθέρες χαιρετίζοντας τόν ήλιο. ΚΑΙ  ΗΛΙΟΙ  ΠΟΤΙΖΟΥΝ  ΤΑ ΔΑΣΗ  ΜΕ  ΦΩΣ.
Αμέθυστος

Δημοτικιά γελοιότης...

Κινδυνεύει η πατρίς από το «εφημερίς». Σάπια η πρωτεύουσα; Φταίει η καθαρεύουσα. Γράψε το «εφημερίδα» και εσώθη η παρτίδα!

Η κυβέρνηση ουδόλως τα έχει χαμένα. Το πρόγραμμα της αποδόμησης, που ξεκίνησε ο Σημίτης και επιτάχυνε ο Τζέφρυ, τώρα συνεχίζεται βολίδα και κωλοτουμπηδόν από τους νυν αριστερούς που εχθρεύονται την αριστεία. Η πατρίδα μας, το έθνος, η παράδοση, τα όσια και τα ιερά μετατρέπονται από τους εκάστοτε πειραματιστές σε συννεφάκια που αλλάζουν σχήματα κατά τα γούστα του ανέμου, που αναλαμβάνει ρόλο γλύπτη. Οι γλύπτες του μερκελισμού και της σοϊμπλικότητας υποδύονται τον άνεμο και σκαλίζουν ένα Ελλαδιστάν και μία Γιουνανία αηδέστατη στην όψη και ερεβώδη στην ανυπαρξία του πνεύματος. Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να κάνει μια βόλτα στο κέντρο των Αθηνών (αν αντέχει την επελαύνουσα και κυβερνώσα οσμή αποχωρητηρίου, που επικρατεί στα περισσότερα σημεία του).

Παρά την «καλή» δουλειά που έχουν κάνει, όμως, οι εκάστοτε τοποτηρητές της υπερδομής στη διάλυση απάντων πρέπει να γίνουν κι άλλα βήματα. Το νυστέρι της Νέας Τάξης πρέπει να φτάσει μέχρι το μεδούλι της ελληνικότητας.

Γλώσσα

Μία από τις ενέργειες που προωθούν τον αφελληνισμό και τη θραύση των παραδοσιακών προτύπων πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Στις 21/2/2016 πέρασε νόμος (4368), βάσει του άρθρου 20 του οποίου αποφασίζεται η αλλαγή του ονόματος της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως. Από «Εφημερίς της Κυβερνήσεως» μετατρέπεται σε «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Δηλαδή, από τα δύο τριτόκλητα ουσιαστικά «δημοτίκευσαν» το ένα! Συγκεκριμένα, ο νόμος αναφέρει: «1. Η παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 3469/2006 "Εθνικό Τυπογραφείο, Εφημερίς της Κυβερνήσεως και λοιπές διατάξεις" (Α' 131) τροποποιείται ως εξής: 1. Η "Εφημερίδα της Κυβερνήσεως" εκδίδεται μόνο από το Εθνικό Τυπογραφείο, κατά τους ορισμούς του νόμου αυτού και των διαταγμάτων και πράξεων που εκδίδονται κατ' εξουσιοδότησή του, και φέρει τον τίτλο "Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας"».

Το αποτέλεσμα είναι γελοίο και θλιβερό συνάμα. Στη μικρή φωτογραφία βλέπετε το ΦΕΚ με την ανεκδιήγητη απόφαση και στη μεγάλη, το φύλλο «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως».
Κι έγραφε ο Ελύτης:

 «Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική. 

Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου... 

 Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...»

Παναγιώτης Λιάκος

το είδαμε εδώ

Την αλήθεια για τα Ιμια

«Ποιος τελικά θα μας εξηγήσει γιατί η στολή που φορούσε -την οποία έχουμε στο σπίτι μας- έχει τρύπες και κηλίδες αίματος;» Τάδε έφη Ιωάννης Καραθανάσης, ο 21χρονος γιος του ήρωα αξιωματικού Χριστόδουλου Καραθανάση, που έπεσε υπέρ βωμών και εστιών τη μαύρη νύχτα των Ιμίων.

Ο Ιωάννης Καραθανάσης μίλησε στο ειδησεογραφικό portal news247.gr και εξήγησε -μεταξύ άλλων- πώς μεγαλώνει ένα παιδί που δεν πρόλαβε να ζήσει τον πατέρα του, αλλά και γιατί το κράτος τηρεί στάση ένοχης σιωπής για τον ηρωικό θάνατό του. Αποκάλυψε και παραμέτρους της υπόθεσης που αγνοεί η κοινή γνώμη της Ελλάδας.

Το κράτος οφείλει εξηγήσεις στο έθνος, στον λαό και στους
συγγενείς των τριών αξιωματικών, που κράτησαν ψηλά, μέχρι τέλους, την ελληνική σημαία, όταν άλλοι, δύσμορφοι και κακοδαίμονες, παρακαλούσαν τις σκοτεινές θεότητες τις οποίες λατρεύουν «να πάρει ο αέρας» το εθνικό μας σύμβολο για να μην υποχρεωθούν να το υπερασπιστούν.

Ο Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Εκτορας Γιαλοψός έπραξαν το καθήκον τους και η καλύτερη απόδοση τιμής στη μνήμη τους είναι η ανακάλυψη και η δημοσιοποίηση της αλήθειας.

Τη νύχτα των Ιμίων πολλοί ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και κρίθηκαν ελλιποβαρείς και ανάξιοι της ιδιότητος του Ελληνος.

Εχασαν κάθε επαφή με την ελληνικότητα από τη στιγμή που αποδείχτηκε εν τοις πράγμασι ότι ακολουθούν τα χνάρια του Εφιάλτη, του Ανταλκίδα, του Πήλιου Γούση και των δοσιλόγων της Κατοχής.

Εκείνη τη νύχτα στάλθηκαν στον θάνατο τρεις αξιωματικοί, τσαλαπατήθηκε η εθνική αξιοπρέπεια, διεσύρθη το όνομα της χώρας, συγκαλύφθηκαν οι άνομες δοσοληψίες με τους Αμερικανούς και τους Τούρκους, και κουκουλώθηκε η δολοφονία των αξιωματικών μας.

Επίσης, μια και απωλέσθη εθνικό έδαφος (ουδείς Ελλην μπορεί να πάει έστω για λίγο στα Ιμια), τα έδρανα ενός ειδικού έκτακτου δικαστηρίου πάντα θα περιμένουν τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της προδοσίας, για να δικαστούν και να λάβουν ως ποινή εκείνη που προβλέπεται για το ύπατο των κακουργημάτων.

Από την εφημερίδα «δημοκρατία»

Πληθώρα καλών νέων...

Ποιος ήτο ο πρόγονος του αρχαίου όφεως; Περισσεύουν γυναίκες σε μια πόλη με Σπαλιάρα και Τατσόπουλο;
 Οι απαντήσεις εδώ!
1). Αν θέλεις να γίνεις πλούσιος στην μνημονιακή Ελλάδα να βρεις τρόπο να εισάγεις ή να κατασκευάσεις καταστροφείς εγγράφων. Με τόσα μνημόνια που σκίζουν οι πρωθυπουργοί στην καθισιά τους δεν θα προλαβαίνεις την ζήτηση. Εναλλακτικά, αντί για μνημόνια τα θαυματουργά μηχανήματα μπορούν να καταστρέφουν προεκλογικά προγράμματα. Ξεκινούν με φόρα και καλές ελπίδες και καταλήγουν φέιγ βολάν στα πόδια των Γιούνκερ της γειτονιάς.
2). Από τη μια ο Τατσόπουλος έχει καταναλώσει (ερωτικώς) τη μισή Αθήνα. Από την άλλη ο Σπαλιάρας δηλώνει ότι συγκρεβατώθηκε με 4.000 γυναίκες! Όπερ μεθερμηνευόμενον μια ταξιαρχία κυριών (πλήρους... επανδρώσεως) απασχολήθηκε σαρκικώς με τον σπαλιαρισμόν!
Ωστόσο, παρά την υπερδραστηριότητα Τατσόπουλου και του ανταγωνιστή του Σπαλιάρα, πάλι βλέπεις άνδρες εις τας Αθήνας να
συνοδεύονται από κυρίες και γυναικοπαρέες να κάνουν τις τσάρκες τους στις ρούγες. Συνεπώς, στην πατρίδα μας πρέπει να υπάρχει υπερπαραγωγή θηλέων. Πάντα περισσεύουν τα θηλυκά και είναι δυσεύρετοι οι άρρενες. Κι οι ταλαίπωροι εργώδεις εραστές κάνουν τις βάρδιες των υπολοίπων που λείπουν ή αδρανούν.

Μακέτο
3). Kepler-452b: Έτσι ονομάζεται ένας πλανήτης που μοιάζει με τον δικό μας και ενδέχεται να έχει ζωή! Αυτό δεν ανακοινώθηκε σε εκπομπή τηλεπωλήσεων βιβλίων με βιογραφίες Νεφιλίμ και οδηγίες επιβίωσης σε μεταπυρηνική εποχή. Το είπε η NASA και όλοι οι Έλληνες καταθέτες αναρωτιούνται αν προλαβαίνουν να στείλουν εκεί με έμβασμα τα 60ευρα που σηκώνουν κάθε μέρα (όσοι έχουν). Επίσης, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, οι Αμερικανοί που φοβούνται πεσιματική από τους Κεπλεριάνους (αν υπάρχουν), σκέφτονται να προβούν στην ίδρυση ΠΑΣΟΚ στον μακρινό πλανήτη ούτως ώστε να προλάβει να καταστραφεί ο πολιτισμός του πριν αρχίσουν να αποκτούν επεκτατικές βλέψεις.
4). Στη βορειοανατολική Βραζιλία ανακαλύφθηκε απολίθωμα σκελετού τετράποδου φιδιού! Είναι ο προπάτωρ της κυβέρνησης Σημίτη, έζησε πριν από 113 έως 126 εκατ. χρόνια και η επιστημονική ονομασία του είναι Tetrapodophis amplectus. Δεν είναι μακέτο τούτο το έργο!
To είδαμε εδώ

Η στρατηγική της επόμενης μέρας για την Δεξιά και τα ΜΜΕ

Ο Αλέξανδρος Παπάγος σε προεκλογική συγκέντρωση.

Η γενναιότητα όσων ψήφισαν Όχι θα φανεί σε όλους εξαιρετικά χρήσιμη από αύριο αλλά και για όλο το μεγάλο διάστημα της γεωμετρικής αύξησης των συνεπειών της κρίσης, που έπεται.

Η ήττα του Ναι έχει πολλούς πατέρες. Ασφαλώς, μερικοί μοιραίοι εξ αυτών είναι όλοι όσοι βγήκαν στα ΜΜΕ (που έπαιζαν μονοθεματικά το Ναι), να πάρουν θέση υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας.

Ο ελληνικός λαός, που γνωρίζει ότι οι εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού οδήγησαν τα πράγματα στο αδιέξοδο, προσέθεσε αρκετούς πόντους στο Όχι με στόχο να ξεκαθαρίσει το τοπίο τόσο στην πολιτική σκηνή όσο και στα media. Τα πρόσωπα του Κώστα Σημίτη, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Σάκη Ρουβά, του Γιώργου Παπανδρέου και άλλων πολλών παρόμοιων φάνηκαν περισσότερο απεχθή από τις αοριστίες του Αλ. Τσίπρα για την επόμενη ημέρα και τα αυτάρεσκα νάζια του εξασφαλισμένου (στο εξωτερικό) Γ. Βαρουφάκη, που θεωρεί «ανάρμοστο» να στέκεται στις ουρές των ΑΤΜ.

Επειδή η ασυναρτησία της Αριστεράς είναι νικηφόρα και αεί γιγνόμενη (μέχρι η Πομπηΐα να νιώσει τη λάβα του Βεζούβιου), τώρα πρέπει να επισημανθεί πως επείγει η
άμεση αναδιάταξη του χώρου της Δεξιάς.

Η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο έχει κλείσει τον κύκλο της αλλά αποτελεί πλέον εμπόδιο στην φυσιολογική εξέλιξη του αστικού – ευρωπαϊκού χώρου. Περιπτώσεις εκκωφαντικά αποτυχημένων προσωπικοτήτων όπως εκείνη του Αντώνη Σαμαρά πρέπει να αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγή για όλους τους καλλιεργημένους, αποφασιστικούς και συνάμα νουνεχείς νέους πρωταγωνιστές, που αναπόφευκτα θα αναδειχθούν στον χώρο.

Το οικοσύστημα των ΑΝΕΛ, λογικά, δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη διαμόρφωση των μελλοντικών εξελίξεων μια και εικάζεται πως ένα μεγάλο ποσοστό των εκλογέων του κόμματος θα οδηγηθεί μετά πολλών επαίνων στον ΣΥΡΙΖΑ – τουλάχιστον στην εθνικοεαμική μετάλλαξη της κυρίαρχης τάσης του.

Ο κ. Καμμένος θα μπορεί να κινείται ως προσωπικότητα στον πολυτασικό ΣΥΡΙΖΑ – αν αυτό το ενδεχόμενο δείχνει αρκετά ελκυστικό στον κ. Τσίπρα. Όμως, από άποψη πολιτικού λόγου ως παράγοντας διατήρησης του σχήματος ΑΝΕΛ στον κοινοβουλευτικό βίο, το κόμμα του Πάνου Καμμένου φαντάζει καταδικασμένο.

Ευρεία πλειοψηφία των οπαδών της Χρυσής Αυγής έχει, υπό μίαν έννοια, «αριστεροποιηθεί». Ήτοι, θεωρεί τον ταξικό εχθρό ως υπαρκτή οντότητα και θανάσιμη απειλή. Έτι δε, είναι έτοιμοι οι προαναφερθέντες να συστρατευθούν (έστω προσωρινά) με τμήματα της Άκρας Αριστεράς για μια «μεγάλη» υπόθεση. Είναι αληθινά εντυπωσιακό πώς κατέστη εφικτό να ανεχθεί ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής έστω την ιδέα της συμπόρευσης στην εκστρατεία του Όχι με τους δολοφόνους Γκρίζους Λύκους, το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες εξωτικές παραφυάδες της Αριστεράς.

Η πολυαίμακτη υπαγωγή της πατρίδας μας στο Μνημόνιο στρατολογεί μεγάλους αριθμούς νεοφώτιστων «εθνικιστών» στην υπόθεση της διεθνιστικής αριστεράς. Διαπλάθει μπολσεβίκους εκεί που υπήρχαν δεξιοί, ακροδεξιοί, βασιλόφρονες και άλλοι ανένταχτοι ζηλωτές πολλών εκφάνσεων της Δεξιάς. Ακόμα κι αν κάποιος δεν ανήκει στα χαμηλά οικονομικά στρώματα καταλήγει να… αισθάνεται έτσι, πέφτοντας θύμα των (κυρίως διαδικτυακών) κηρυγμάτων της μετεξέλιξης του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο από μια υγιή, απενοχοποιημένη και… αθώα του αίματος νέα Δεξιά. Μπορεί να αντιμετωπιστεί ο παραλογισμός της αριστεροποίησης των συντηρητιών αλλά τούτη την αποστολή πρέπει να την αναλάβουν πρόσωπα που θέλουν και δύνανται να λειτουργήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Κι εδώ ερχόμαστε στην κολοσσιαία αποδοκιμασία των αμετάβλητα αναχρονιστικών ελληνόφωνων ΜΜΕ που επιμένουν να χρησιμοποιούν πρόσωπα και πρακτικές που ανήκουν είτε στα μέσα της κουτσογιωργικής δεκαετίας του ’80 είτε στην σημιτική πανώλη των ετών 1996-2004.

Οι έχοντες λόγο στη διαμόρφωση της ύλης και την επιλογή του ανθρωπίνου δυναμικών των ραδιοτηλεοπτικών μέσων φαίνεται πως δεν πήραν το μήνυμα του 2004 όταν εξελέγη πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής αντιμετωπίζοντας (με πρωτοφανή ευκολία) τις προπαγανδιστικές συστοιχίες της κατεστημένης «ενημέρωσης». Ούτε μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι οι πολίτες πλέον αρέσκονται να ψηφίζουν κόντρα στις επιθυμίες όσων παρακολουθούν στην τηλεόραση! Κάποτε τους εκτιμούσαν. Τώρα σκοτώνουν την ώρα τους μαζί τους δίχως να επιδιώκουν τίποτε άλλο παρά να έχουν δυσοίωνες σκέψεις για την μοίρα των τηλεαστέρων. Αντιφατικό μεν, συμβαίνει δε.

Ο δημοσιογραφικός κόσμος της Μεταπολίτευσης είναι εξίσου σεσηπός με τον πολιτικό. Τα σπασμωδικά και αναιμικά φτιασιδώματά του δεν αρκούν για να ισχυροποιηθεί η θέση των ΜΜΕ στη συνείδηση της κοινωνίας. Οι καιροί απαιτούν άρδην αλλαγή, δίχως αναστολές και συζητήσεις. Ενώ η πανίδα του Κοινοβουλίου έχει μεταβληθεί σε σημαντικό βαθμό από το 2010 κι έπειτα, το μιντιακό οικοσύστημα παραμένει ερμητικά κλειστό σε οτιδήποτε δεν μυρίζει παρακμή και δεν φέρει την σφραγίδα προσώπων που έχουν βλάψει τον ελληνικό πολιτισμό και την κοινωνία.

Η ομάδα των αναθεωρητών της Δεξιάς και του… κλάδου παραγωγής ιδεολογίας δεν είναι ανύπαρκτη. Απλούστατα δεν γίνεται αντιληπτή διότι διαχέεται στις παρυφές της πολιτικής και των ΜΜΕ. Το μόνο που χρειάζεται για να εκδηλωθεί, όχι εν σώματι αλλά ως διαμορφούμενη εναλλακτική πρόταση, είναι το πρώτο βήμα από εκείνους που μπορούν να βαδίσουν στον κακοτράχαλο δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας.

Πάντως, η ελληνική τραγωδία είχε κι ένα κάπως κωμικό χαρακτηριστικό. Ποτέ άλλοτε δεν δαπανήθηκαν τόσοι πόροι, τόσος χρόνος και τόση προσπάθεια από τόσο αντιπαθείς και ξοφλημένους της «ελίτ» για να παραχθεί ένα τόσο κακό αποτέλεσμα. Και να φανταστείς ότι οι κάκιστοι τούτοι στην υπόθεση του δημοψηφίσματος είχαν δίκιο…
το είδαμε εδώ

300 αποδείξεις για το πόσο ανόητοι είναι οι Ευρωπαίοι σαράφηδες

Είναι απελπιστικά κόπανοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Η ήπειρός μας βρίσκεται υπό πολιορκία από το Ισλαμικό Κράτος και εκείνοι βασανίζουν την Ελλάδα για ένα λογιστικό χρέος αντί να βρουν τρόπο να θωρακίσουν την ασφάλεια της Ευρώπης ενισχύοντας την χώρα μας που είναι ο διαχρονικός προμαχώνας της (από το 490 π.Χ.).

πηγή

Τα πικρά μαθήματα των κακών ονείρων

                           «Το βασίλειο του Ύπνου». Έργο του Giulio Carpioni (1613 – 1678).

«Ο Ζευς έβαλε τους θνητούς στης φρονήσεως τον δρόμο, αυτός εκύρωσε τον νόμο 'το πάθημα να είναι μάθημα'. Ακόμα και στον ύπνο μας, μας στάζει στην καρδιά ο πόνος, που θυμίζει τα παθήματά μας, κι έρχεται, θέλομε δεν θέλομε, να μας σωφρονίσει. Βέβαια η σκληρή αυτή χάρι μάς δίδεται απ' τους θεούς, που κάθονται στο σεμνό τους θρόνο». 
Αισχύλου «Αγαμέμνων», στ. 176-183, Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων, εκδόσεις Πάπυρος σελ. 32

Ίσως να μην είχαν χρειαστεί τόσες πολλές επιστημονικές έριδες, συνέδρια, δημοσιεύσεις, δαπάνη χρόνου,  χρημάτων, άσκοπες θυσίες ελπίδων και απόπειρες αντιμετώπισης τόσων φαινομενικά δυσεπίλυτων ζητημάτων αν οι πολιτισμένοι άνθρωποι μπορούσαν να εμβαθύνουν στην ελληνική τραγωδία αντί να θεοποιούν επιστημονικοφανείς
δεισιδαιμονίες και να αναθέτουν τη διαχείριση της συνείδησής τους στην ψυχανάλυση – επιστήμη καθ' όλα σεβαστή και χρήσιμη μεν αλλά οι λειτουργοί της είθισται να μην πιστεύουν στο συνθετικό «ψυχή» που περιλαμβάνει η ονομασία του αντικειμένου τους!
Πώς να γίνεις καλός ψυχαναλυτής και να συμβάλλεις στην «θεραπεία» μιας ψυχής, για την οποία είσαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει; Η κοινή λογική επιβάλλει αφενός να αφεθεί η αντίφαση να ταλανίζει όσους αφορά άμεσα και αφετέρου να εξηγηθεί η θέαση του Αισχύλου στη σημασία των ονείρων για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας μέσω της αποδοχής του εκπαιδευτικού περιεχομένου τους.
Η μονοσήμαντη και στενόκαρδη κοσμαντίληψη της εξειδίκευσης, του δυισμού και της απόστασης από οτιδήποτε δύναται να αποκληθεί «μεταφυσικό» υπολείπεται σε πολλά από τον αισχύλειο, ολιστικό τρόπο «ανάγνωσης» της πραγματικότητας. Κάποιος συνηθισμένος τεχνικός της συμπεριφοράς, του νου, του χαρακτήρα αλλά και παιδαγωγός θα προτιμούσε να αντιμετωπίσει μια ερμηνευτική προσέγγιση των ονείρων είτε υλιστική είτε απολύτως θεοκεντρική. Ή τα όνειρα, καλά και κακά, τα στέλνει ο Θεός ή ένα κομμάτι του εαυτού μας. Η συνύπαρξη των δύο παραγόντων φαίνεται (στους ειδήμονες του υλισμού) σαν αποτύπωμα που αφήνει το χέρι της ουτοπίας όταν κλέβει το ιερό δισκοπότηρο της ανίας και της μονομέρειάς μας.

Βασιλική οδός

Ουδείς μπορεί να μεμφθεί τον Αισχύλο για «αφέλεια» ή ελλιπή γνώση των μηχανισμών, που διαμορφώνουν την ανθρώπινη προσωπικότητα. Αν η υπόθεσή του έφτανε σε ακροατήριο δικαστηρίου, ο μύστης του ελληνικού Λόγου θα κατέθετε ως υπερασπιστικά στοιχεία τις τραγωδίες του και θα αθωωνόταν πανηγυρικά από τις κατηγορίες της άγνοιας. Σε όλα τα έργα του συνταιριάζει αρμονικά την αλληλεπίδραση του ανθρώπινου θυμικού με τις ευμετάβλητες καταστάσεις και τη θεία βούληση. Έτσι σκεφτόταν ο Ποιητής και έτσι γράφει. Διαχρονικά και παγκόσμια, ουράνια και γήινα ταυτόχρονα.
Στην γ' στροφή του πρώτου χορικού του «Αγαμέμνονα» προσφέρει στους ανθρώπους καθαρά και ξάστερα, δίχως συγκαλυμμένα νοήματα και δαιδαλώδεις φράσεις, τον αποσυμβολισμό των δυσάρεστων ονείρων. Δεν είναι η «βασιλική οδός στο ασυνείδητο», όπως αποφάνθηκε ο Φρόιντ. Μαθήματα είναι από τις ήδη βιωμένες εμπειρίες μας και μας τα στέλνει ο Θεός για να μην χρειαστεί να υποστούμε ξανά τα ίδια, σαν νωθρά παιδιά που δεν παρακολουθούν τον δάσκαλό τους και υποχρεώνονται να μείνουν στην ίδια τάξη. Δάσκαλος στην προκείμενη περίπτωση είναι ο Θεός και το μάθημα προσφέρεται με σύμβολα υπενθυμιστικά των σφαλμάτων μας. «Παρ' άκοντας ήλθε σωφρονείν», λέει το αρχαίο κείμενο και τονίζει ότι ο διδακτικός πόνος του ονείρου δεν σχετίζεται με την επιλογή μας να τον βιώσουμε. Είναι η «σκληρή χάρι» που προσφέρουν οι θεοί σε όλους μας.
Υπό αυτό το πρίσμα αναδεικνύεται και η εξαιρετική σημασία που έχει το γεγονός ότι ο Αισχύλος δεν διαχώρισε την ονειρική κατάσταση από εκείνη της εγρήγορσης. Όλα είναι ένα σύνολο. Ενιαίο και αδιαίρετο αλλά με διακριτές τις «αρθρώσεις» του.
Δεν θεωρεί την ώρα των ονείρων ως μη πραγματική, σαν ένα νέφος εντυπώσεων που συντίθεται και διαλύεται ανώφελα αλλά ως κομμάτι του βίου μας. Εφόσον ο άνθρωπος πάσχει, πονάει κατά τη διάρκεια του ονείρου, η διδαχή είναι σκληρή αλλά απαραίτητη όπως ο σωφρονισμός.
Το πάθημα που γίνεται μάθημα και η σημασία των ονείρων παρεδόθησαν στην ανθρωπότητα, ως εξεταστέα ύλη, από τον Αισχύλο. Στο χέρι όλων μας είναι να μην χρειαστεί να επαναλάβουμε (και σε πολύ πιο έντονη και δυσάρεστη εκδοχή) στον ξύπνιο μας όσα δυσάρεστα βλέπουμε στον ύπνο μας.
το είδαμε εδώ

Η Σέλφη και η Χάρυβδη

Ιδού το «ευρωπαϊκό» μέτωπο που σε κοιτά κατάφατσα και αναρωτιέσαι αν μπορείς να κάνεις τελωνειακή σύνδεση με την Ανταρκτική και να ενταχθείς στην Πολυνησιακή συμμαχία...

Η φωτό ελήφθη στην πλατεία Συντάγματος που μετά βίας χώρεσε την ένταση των συναισθημάτων που προκαλούν στα ευαίσθητα στομάχια οι διπλοπενιές της...
μνημονιακής κομπανίας αλλά και το δέος που νιώθεις ενώπιον τούτων των μορφών!

Ιδού (ακριβώς από πάνω) και η βερσιόν η συριζιάνικη που σου θυμίζει τον Στράτο Διονυσίου να άδει το «ζητώ ακρόαση Θεού και αλλαγή πλανήτη».

Από την Κική και την Κοκό δεν θα διαλέξω. Ευχαριστώ, έχω δυσανεξία και στην Σέλφη και στην Χάρυβδη.
πηγή

«Ζήτω οι ΔυΝαΤές πένες!» του Παναγιώτη Λιάκου

Δημοσιογράφοι έκαναν σεμινάρια στα ΙΕΚ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τα δίδακτρα κοψοχρονιά. Μόλις 30 αργύρια…

Να που χρησίμευσε στους Ελληνες (και όχι μόνο στους πιστωτές) η Βουλή. Ακούστηκε μια αλήθεια που άπαντες υποπτεύονταν αλλά ελάχιστοι θα μπορούσαν να αποδείξουν. Οσοι μπορούν να αποδείξουν τις «βαριές» αλήθειες συνήθως δεν θέλουν να το πράξουν και όσοι απλά υποπτεύονται πληρώνουν τον λογαριασμό γκρινιάζοντας. Ετσι έχει ανακαλύψει το μεταπολιτευτικό οικοσύστημα την ιδανική ισορροπία για την πανίδα του. Υποπτεύεσαι; Πληρώνεις εκείνους που ξέρουν ότι η υποψία σου ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά δεν μιλούν. Οπως ήδη έχει μεταδοθεί στις ρούγες απάσης της επικρατείας, ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης, καταθέτοντας στην επιτροπή αλήθειας για το χρέος, είπε ότι ελληνόφωνοι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν «σεμινάρια»
στην Ουάσινγκτον και την Αθήνα για να προβάλλουν τις απόψεις του ΔΝΤ και της Κομισιόν!

Από όσους έμαθαν την αποκάλυψη του κ. Ρουμελιώτη δεν βρέθηκε ούτε μισός που θα σκέφτηκε ότι οι δημοσιογράφοι έκαναν τα σεμινάρια… αμισθί, χάριν της ενημερώσεώς τους. Ακόμα και οι αμοιβάδες με νοητική υστέρηση σκέφτηκαν ότι έπεσε πολύ «μαμούνι», μπερντές, μπικικίνι και τάλαρο στους επαγγελματίες του… λόγου, για να μάθουν τα δίκια των πιστωτών και να τα μεταφέρουν στο πόπολο.

Μίστερ Ζονγκ

Ωστόσο, όσοι βρίσκονται στη λίστα των «ενημερωθέντων» από το ΔΝΤ και την… Κονομισιόν ανήκουν στη κατηγορία «μαρίδα». Οι καρχαρίες δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε εξευτελιστικές διαδικασίες, όπως τα σεμινάρια και «γράψε μου σε μια κόλλα χαρτί πόσο αθληταράς είναι ο Τόμσεν που τρέχει σαν το σκυλί το μαύρο στον διάδρομο του γυμναστηρίου κάθε μέρα».

Οι θηρευτές των ελληνικών θαλασσών συνεννοούνται με τα μάτια με τον ξένο παράγοντα. Σαν τους παίκτες του μπάσκετ του ΝΒΑ που μπορούν να πασάρουν ο ένας στον άλλον δίχως να βλέπουν ούτε τον συμπαίκτη τους ούτε την μπάλα. Μόνο έτσι γίνονται οι μεγάλης κλίμακος μπίζνες. Σχεδόν με τηλεπάθεια. Ούτε έγγραφα ούτε γραπτά διαγωνίσματα με εξεταστές τον Γκομενίκ Στρος Καν και την Κριστίν Λαγκάρντ.

Ούτως ή άλλως, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουν εκ νέου τη μέθοδο χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Το κόλπο είναι πανάρχαιο: «Θέλετε αυτό το κακό ή κάτι ακόμα χειρότερο;» Σ’ αυτό το ερώτημα ο αλαφιασμένος πολίτης επιλέγει την κουρτίνα Νο1 και πάντοτε ξεπηδά από πίσω της ο Μίστερ Ζονγκ…

πηγή

Ελληνικότητα υπό διωγμόν

Ελληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Κι όταν γίνεις, πρέπει συνεχώς να αποδεικνύεις με λόγια και έργα ότι αξίζει να φέρεις τούτο τον αξιοζήλευτο τίτλο τιμής. Δεν μετέχουν του κοινού τρόπου και δεν έχουν καμία σχέση με το έθνος μας όσοι δεν ενδιαφέρονται για το πολιτισμικό στίγμα που άφησαν στον κόσμο οι προηγούμενες γενιές Ελλήνων, αλλά και γι' αυτό που θα αφήσουμε εμείς στους επόμενους. Και είναι πολλοί οι ελληνόφωνοι που δεν νοιάζονται γι' αυτό και κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχάσει ο πολιτισμένος κόσμος την ύπαρξή μας.

Η βασική ευθύνη υπεράσπισης των ιερών και των οσίων του Γένους μας, εντός και εκτός συνόρων, δυστυχώς πέφτει στους ώμους των πολιτικών προϊσταμένων της κρατικής μηχανής. Τώρα που οι αφιονισμένοι τζιχαντιστές, εκτελώντας παραγγελιές των αφανών καθοδηγητών τους, σβήνουν από τον χάρτη ελληνικές αρχαιότητες τεράστιας αισθητικής, ιστορικής, ακόμα και πολιτικής σημασίας, οι υπουργοί και οι λοιποί «λειτουργοί» του δημόσιου βίου περί
άλλα τυρβάζουν.

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκθέσει τη χώρα με τις οικτρές, κιτσάτες εικόνες του κ. Κοτζιά να συνάδει με τον ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου το «We are the world», αλλά κωλύεται να αναλάβει σοβαρή δράση για την υπεράσπιση των ελληνιστικών μνημείων της Συρίας, τα οποία διαλύονται από τα στίφη των ισλαμιστών επιδρομέων.

Από την προηγούμενη διοίκηση του ίδιου υπουργείου και τον κ. Βενιζέλο δεν περίμεναν οι σκεπτόμενοι Ελληνες οτιδήποτε καλό, μια και η προσωπική διαδρομή του και οι εξαιρετικά περιορισμένοι πολιτικοί και αξιακοί ορίζοντές του τον έφτασαν στο σημείο να κηρύξει (στα λόγια) πρώτος και καταγέλαστος τον πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης Ασαντ. Σήμερα όμως η αφωνία και η αδράνεια του υπουργείου Εξωτερικών είναι εθνικά και ηθικά υπολήψιμες.

Επίσης, σε αρκετούς προξενεί εντύπωση η αδράνεια και των υπερδυνάμεων του πλανήτη, οι οποίες παρακολουθούν τις ορδές των αλαλαζόντων αποκεφαλιστών να εξαφανίζουν τα ίχνη του Ελληνισμού αλλά και άλλων αρχαίων πολιτισμών από τη Συρία και το Ιράκ. Η Αμερική, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Ιταλία, η Γερμανία και οι λοιποί συγγενείς, ενώ μπορούν να πράξουν πολλά και να λύσουν το θέμα εντός εικοσιτετραώρων, δεν κάνουν τίποτα.

Μια ερμηνεία του φαινομένου είναι η αμοιβαία καχυποψία μεταξύ των χωρών και η έλλειψη ισχυρών ηγετικών φυσιογνωμιών. Φευ, υπάρχει και η άλλη εκδοχή: το παρελθόν δεν κατακτάται. Οι νυν ισχυροί δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν ούτε στους πρόποδες του πανύψηλου όρους του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Γι' αυτό προτιμούν να ισοπεδωθούν όσα μνημεία παραπέμπουν στο έθνος μας.

Δεν θέλουν την αρχαία Ελλάδα ούτε ως ανάμνηση.
πηγή

Βαλσαμωμένα όνειρα....

1976. Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία. Κομμουνιστές αλλά και φοβισμένοι μοσχοβίτες που θέλουν να καλοπιάσουν το καθεστώς περιμένουν στην ουρά για να «προσκυνήσουν» ό,τι απέμεινε από τον Λένιν. 

Σπίτια στοιχειωμένα δεν υπάρχουν – εκτός από ένα: το Σπίτι του Λαού, που δεν έπαψε να ταλαιπωρείται από φανατικούς οπαδούς ερυθρών βουρβουλάκων.

Υποψία: η συντριπτική πλειονότητα όσων αφιονίζονται με τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και την περιφορά τους σε διάφορα σημεία της Επικράτειας έχει μεταλάβει το νέκταρ των φρούδων ελπίδων στις ΚΟΒΕΣ του κόμματος και έχει λάβει ως αντίδωρο μια συνδρομή του Ριζοσπάστη (που την πλήρωσε).
 Πολλοί εξ όσων ακούν για θείο, αγίους, μάρτυρες, οσίους, ιερείς, πατριάρχες και ανατριχιάζουν πίστεψαν ακράδαντα σ' έναν παράδεισο που είχε μπει με το στανιό περίπου μισό δισεκατομμύριο ζωντανών που ανυπομονούσαν να αποδράσουν. Ζηλεύουν οι άνθρωποι.
 Οι δικοί τους «θεοί» απεδείχθησαν κατά συρροήν δολοφόνοι εκατομμυρίων «αντιφρονούντων» που ουδέποτε βρήκαν τον δρόμο τους για το ψυχιατρείο αλλά ταλαιπώρησαν τον πλανήτη με την «ιδεολογία» τους. 
Συνέβη κάποτε, συμβαίνει και τώρα και μάλλον θα ξανασυμβεί και στο μέλλον τούτη η μούρλα.
Οι πάσχοντες από καλπάζουσα πολιτική απογοήτευση, επειδή δεν θέλουν να γίνονται συχνά ρεζίλι για όσα ισχυρίζονται, πάντα βρίσκουν κάποια πρόφαση για να πολεμήσουν την Εκκλησία. Συνήθως επικαλούνται την κοινή λογική και την ανθρώπινη ελευθερία – δύο αξίες που σεβάστηκαν όσο ο Κιμ Γιονγκ Ουν τους κοιμώμενους υπουργούς του.

Μαυσωλείο

Επειδή τα εσώψυχα των πρώην, νυν, φανερών και κρυπτομαρξιστών δεν είναι και τόσο συναρπαστικά (ούτε καν για τους ίδιους) καλό είναι να ευθυμήσουμε ολίγον διαβάζοντας εν απόσπασμα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη διεθνή συνάντηση κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων (18/11/2005). Τότε, η κ. Παπαρήγα ήταν ΓΓ του ΚΚΕ και την απασχολούσε το εξής: «Το διάστημα αυτό, επίσης, έχει ενταθεί η αντικομουνιστική επίθεση και με αφορμή την πρόταση στο Συμβούλιο της Ευρώπης για καταδίκη των δήθεν εγκλημάτων του κομμουνισμού [...] Συμπεριλαμβάνουμε και την πρόθεση να κλείσει το μαυσωλείο του Λένιν, που συνοδεύεται από ένταση των επιθέσεων σε βάρος των κομμουνιστών».
Το άγχος για το μέλλον του απομειναριού του Β. Ι. Λένιν δεν άφησε  ποτέ το κόμμα ήσυχο. Στις 24/6/2007 έγραφε ο Ριζοσπάστης: «Προβοκατόρικες φήμες για το Μαυσωλείο του Λένιν. Ο Ολεγκ Κουλικόφ, Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) διέψευσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την πληροφορία, που εμφανίστηκε σε ρωσικά ΜΜΕ, σύμφωνα με την οποία υπάρχει μυστική συμφωνία ανάμεσα στο ΚΚΡΟ και στο Κρεμλίνο για την απομάκρυνση της σορού του Β. Ι. Λένιν από το Μαυσωλείο». 

το είδαμε εδώ

Θλιμμένη Ελλάδα ...

Η κοινωνία δεν είναι η σέκτα των υπεραμειβόμενων «αστέρων» της πολιτικής και της «ενημέρωσης». Ούτε εκφράζουν τις πολύπλοκες δομές της τα ολίγιστα (σε αριθμό και αξία) θέματα που προβάλλουν -με τα γνωστά κριτήρια- οι τηλεοπτικοί σταθμοί στα δελτία ειδήσεων.

Ολοι είμαστε κομμάτια της, αλλά μας υπερβαίνει. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να έχουμε την πρόθεση και τις ικανότητες να το πράξουμε. Μερικές ικανότητες είναι σύμφυτες, άλλες επίκτητες. Μια απ' αυτές είναι ο συνδυασμός των διαθέσιμων πληροφοριών.

Οι πληροφορίες για την κατάσταση της πατρίδας μας είναι
κακές. Απ' όπου και να κοιτάξει την κατάσταση κάποιος θα διαπιστώσει ότι η κατηφόρα συνεχίζεται και οι ιστορίες «επιτυχίας» που αναμετέδιδαν οι συνήθεις ύποπτοι προπαγανδιστές ήταν πιο ευφάνταστες και από τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς.

Η στασιμότητα και η θλίψη είναι δύο χαρακτηριστικά, δύο σταθερές της «επιτυχούς» πορείας της χώρας. Από τη μία, όπως έγραψε η «δημοκρατία», οι πολίτες «τρέχουν μαζικά στις εφορίες για να καταθέσουν τις πινακίδες».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «ξεπερνούν τους 50.000 οι ιδιοκτήτες Ι.Χ. που έχουν παραδώσει τις πινακίδες εφέτος για να μην καταβάλουν τα παράλογα τέλη κυκλοφορίας».

Η συνέχεια αναμένεται ελαφρώς χειρότερη, μια και εφέτος ο συνολικός αριθμός των οδηγών που θα παραδώσουν πινακίδες «μπορεί να ξεπεράσει τους 135.000, δηλαδή τον περσινό αριθμό ιδιοκτητών που παρέδωσαν πινακίδες». Η ακινησία δεν μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη... ακμής.

Οι αλάνθαστες μετρήσεις των επιστρεφόμενων πινακίδων στις εφορίες, αν συνδυαστούν με τις στατιστικές της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και του Ευρωβαρόμετρου, μας λένε τα πάντα!

Οι Ελληνες, από τον πιο χαρούμενο λαό της Ευρώπης (το 2004) έγιναν οι δυστυχέστεροι όλων, τα ποσοστά κατάθλιψης στην πατρίδα μας αυξήθηκαν κατά 50% μέσα στην τριετία 2011-2014 και το 74% των πολιτών θεωρεί ότι η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα δεν είναι καλή.

Τέλος, το 49% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερέψει τον επόμενο χρόνο. Αυτό είναι ιστορία επιτυχίας και έξοδος από την κρίση;

πηγή

Η ουρά θυμάται και τιμωρεί

Ο Δαρείος, πέρα από ψωνάρα και μεγαλοπιασμένος, ήταν και ολίγον τι αφηρημένος. Επειδή δεν ήθελε να λησμονήσει την έχθρα του με τους Αθηναίους είχε διατάξει να του τη θυμίζει κάθε βράδυ κάποιος από τους αναρίθμητους δούλους του, με τη φράση «Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων!». Πού να τους ξεχάσει ο δαρμένος και καμένος αυτοκράτωρ... Αφού οι Αθηναίοι είχαν δοκιμάσει το 499 π.Χ. να τον ταρακουνήσουν κατά το δυνατόν από τον θρόνο του, ενισχύοντας με στόλο 20 πλοίων τους εξεγερμένους Ελληνες της Μικράς Ασίας που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Περσών. Η επανάσταση των Ελλήνων κατεστάλη, αλλά η έχθρα με το κλεινόν άστυ της πατρίδος μας διήρκεσε χρόνια πολλά. Ο κυρ Δαρείος χρειάστηκε περίπου μια δεκαετία για να σπάσει τα μούτρα του στον Μαραθώνα. Το πάθημα δεν έγινε μάθημα για το αυτοκρατορικό σόι και ο κανακάρης του ο Ξέρξης, που δεν ξέχασε κι αυτός την κασκαρίκα που μόνταραν οι Αθηναίοι, αποπειράθηκε κι εκείνος με τη σειρά του να δέσει την πόλη της Παλλάδος Αθηνάς στο άρμα της αυτοκρατορίας. Μέχρι τη Σαλαμίνα, οι δικοί του δεν ήξεραν κολύμπι. Εμαθαν εκεί...

Λερναία Υδρα

Το ηθικό δίδαγμα της μίνι αναδρομής στους θριάμβους του παρελθόντος είναι ότι η μνήμη κοστίζει πολύ. Συνήθως τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι «Πέρσες» κάθε εποχής. Στην αρχαιότητα ο Δαρείος επέμενε να μην ξεχνά την Αθήνα και κατέληξε στο καναβάτσο από την παρέα του Μιλτιάδη. Και ο γιος του μια από τα ίδια. Ο Θεμιστοκλής γέμισε τα νερά του Σαρωνικού με Πέρσες... λουομένους. Σήμερα, είναι κρίσιμο να μη λησμονούν οι Ελληνες. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να νικήσουν τους επίδοξους αντιγραφείς των μεθόδων των Περσών. Η αποστολή μας είναι αρκετά εύκολη. Δεν χρειαζόμαστε κάποιον να ντελαλίζει την κατήφεια, την κακοδαιμονία και την εμπλοκή των ξένων στα δικά μας πράγματα. Υπάρχουν οι ουρές. Τόσες πολλές όσα τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας. Ατέλειωτες, γεμάτες με κορμιά ανθρώπων, που είναι έτοιμοι και να σκάσουν από το κακό τους και ταυτόχρονα να καταρρεύσουν από εξάντληση. Μιλάμε για τις ουρές σε τράπεζες, εφορίες και ταχυδρομεία, όπου οι φορολογούμενοι περιμένουν να πληρώσουν τις οφειλές που επινόησαν οι δυνάστες μας. Πού να τους ξεχάσεις τους Μήδους με τόσες ουρές;

Παναγιώτης Λιάκος

πηγή

Νίκας τοις μπουμπουνεύσι...

 

Ενα βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι το ακόλουθο: Η ιδεολογία της Αριστεράς είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα κι από μια μερίδα μπάμιες στο μπλέντερ ανακατεμένες με πατσά και χυμό από σαρανταποδαρούσες. Μια σαχλαμάρα και μισή, μια αφόρητη αηδία (την οποία προπαγανδίζουν άτομα προδήλως βαρεμένα), ένα ολόκληρο κόμπλεξ και μια σκέτη παραφροσύνη έχουν επικρατήσει καθολικά! Μόνο στην Ελλάδα! Το αποτέλεσμα; Οι λίγοι, νοητικά και συναισθηματικά πρωτόγονοι (και αρκούντως κονομημένοι), να κάνουν τη ζωή της πλειοψηφίας από δύσκολη έως αφόρητη.

Τα παραπάνω ισχύουν για τους προνομιούχους της Αριστεράς, που κάνουν καριέρα με πλαστά πτυχία, πέτσινες σκέψεις, μαϊμού αναλύσεις και ντεμέκ αγώνες. Οσοι τους ακολουθούν «ψήνονται» από το βαρύγδουπο υφάκι και είθισται να πληρώνουν και τη νύφη. Να μη σας τα πολυλογούμε, η Αριστερά έχει επηρεάσει εδώ και χρόνια όλες τις εκδηλώσεις του συλλογικού βίου και έχει απλώσει τη σάπια αρίδα της από τη Γαύδο μέχρι το Σουφλί. Σαν μεταδοτική ασθένεια, σαν σμήνος από ακρίδες, δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο. Τη γλώσσα τη ρήμαξε. Την οικονομία την κατάπιε. Την παιδεία τη διέλυσε. Τα ΜΜΕ τα σάχλεψε.


Μουντρούχοι

Ολα τα αποσάθρωσε στο διάβα της. Κοντεύει δε να βγάζει... γραμμή ακόμα και για τη θρησκευτική λειτουργία! Στο Απολυτίκιο του Σταυρού οι μουντρούχοι της Αριστεράς δεν ανέχονται να ακούν στη φράση «νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος» τη λέξη «βασιλεύσι» διότι τους θυμίζει το πολίτευμα που άλλαξε με το τελευταίο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα! Αφενός είναι ευτύχημα που στο άκουσμα της λέξης «νίκας» δεν καταλαβαίνουν τη φίρμα με τα σαλάμια και αφετέρου είναι εντελώς απαράδεκτο από την πλευρά των πιστών να δέχονται να αλλάζει το κείμενο στο απολυτίκιο και η λέξη «βασιλεύσι» να γίνεται «ευσεβέσι». Λες και ο βασιλιάς ενοχλεί την Αριστερά περισσότερο από την ευσέβεια.

Τέλος πάντων, οι αριστερίζοντες υποδύονται τους ακρότατα θιγμένους όποτε ακούγεται η λέξη «βασιλεύσι» και προβαίνουν σε απεχθέστατα κομπαρσιλίκια, διαταράσσοντας λειτουργίες, ιεροπραξίες, τελετές. Παρακαλούνται πιστοί και ιερείς να μη... μασάνε από την αριστερή «ευθιξία».

Ενα πρόσφατο κρούσμα είχαμε και από τον Γκλέτσο, σε αγιασμό σε σχολείο της Στυλίδας, αλλά αυτός μάλλον αντέδρασε έτσι λόγω άγνοιας. Εχει δει στις τηλεοράσεις να αντιδρούν στο «βασιλεύσι», τσίνησε κι αυτός...


Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή