Νεομάρτυρες του Εμφυλίου [οι αδίκως παραγκωνισμένοι Άγιοι]

Νεομάρτυρες του Εμφυλίου

[οι αδίκως παραγκωνισμένοι Άγιοι]

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Εικόνα 1: Ο ιεροδιδάσκαλος Νικόλαος Καράπας από την Αλλάλη Εύβοιας. Δολοφονήθηκε από Κομουνιστές την 1.6.1944.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: Ο μαρξισμός, οι ποικοιλώνυμοι ιδεολογικοί του απόγονοι και οι κάθε λογής “σέκτες” του, θεωρούν τη θρησκεία «όπιο του λαού», δηλ. πνευματικό ναρκωτικό, που εξαπατά τους ανθρώπους και συνεπώς πρέπει να εκλείψει απ’ τον κόσμο. Πρόκειται φυσικά για πλάνη, αφενός γιατί προϋποθέτει ως σίγουρο ότι δεν υπάρχει Θεός, περιφρονώντας ως ψεύδη τις εμπειρίες των αγίων, και, αφετέρου, γιατί ο χριστιανισμός έχει παρακινήσει χιλιάδες ανθρώπους ν’ αγωνιστούν με αυτοθυσία για τον πλησίον. Άλλωστε το αγιολόγιο της Ορθοδοξίας είναι γεμάτο τέτοιες περιπτώσεις. Εξαιτίας αυτής της πλάνης, όπου επικράτησε κομουνιστικό καθεστώς, ίσως με κάποιες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ξέσπασε διωγμός κατά της θρησκείας, κάποτε ήπιος και άλλοτε ανελέητος. Αναρίθμητοι χριστιανοί μαρτύρησαν στη Ρωσία (ΕΣΣΔ), τη Ρουμανία, την Αλβανία, ιδιαίτερα από την ελληνική μειονότητα, κ.α.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Η Ελλάδα δεν ξέφυγε απ’ το γενικό κανόνα. Οι κομουνιστές αντάρτες, στον Εμφύλιο Πόλεμο (1945-1949), εξολόθρευαν συχνά ιερείς του Κυρίου. Ήταν φυσικό και επόμενο οι ιερείς, και γενικά οι πιστοί χριστιανοί, να θεωρήσουν τον κομουνισμό εχθρικό. Στην χώρα μας, βέβαια, είχαμε και έχουμε και πολλούς κομουνιστές που είναι και ορθόδοξοι πιστοί, καθώς και ιερείς που συμπαθούν την ευρύτερη αριστερά. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκουν στην ηθική του κομουνισμού κοινά στοιχεία με το χριστιανισμό και συνδυάζουν τα δύο. Αξίζει να σημειωθεί πως η Εκκλησία δεν προχώρησε σε αγιοκατάταξη κανενός μάρτυρα της περιόδου του Εμφυλίου για λόγους, ουσιαστικά, πολιτικούς: την ομόνοια των Ελλήνων. Βεβαιώς αυτό επιδέχεται τουλάχιστον συζήτηση, αν όχι κατακραυγή, αλλά δεν είναι αυτό εδώ το θέμα μας.

ΠΗΓΗ: Οι μαρτυρίες προέρχονται από το βιβλίο του π. Γρηγορίου, ηγουμένου της μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους, “Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας”, Σεπτέμβριος 2010, [σ. 149-166]. Είναι διηγήσεις για ανθρώπους, κυρίως ιερείς, που βασανίστηκαν(!) και θανατώθηκαν κατά τον Εμφύλιο εξαιτίας της χριστιανικής ή ιερατικής τους ιδιότητας. Γράφουμε κι εμείς γι΄αυτούς για λόγους πνευματικούς, χωρίς διάθεση πολιτικής σκοπιμότητας. Άλλωστε η αλήθεια δεν ταιριάζει με τη σκοπιμότητα. Μακάρι ο Θεός να συγχωρέσει και τους δήμιους, με τις πρεσβείες των μαρτύρων-θυμάτων τους. Ακόμη, μακάρι οι ιδεολογικοί τους επίγονοι, οιαδήποτε απόχρωσης, να έχουν θεία φώτιση στις επιλογές τους.

Εικόνα 2: Ο ιερέας Χρήστος Ζησούλης, μάρτυρας του εμφυλίου.

Α. Ο Π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Την ιστορία αυτή1 διηγήθηκε η αδελφή του ιερέα, Αριάδνη, που έτυχε να συναντήσει σε κάποιο εστιατόριο έναν άνθρωπο, που φορούσε ρούχα που ανήκαν στον αδελφό της. Δηιγείται λοιπόν η Αριάδνη: “Κάθομαι στο τραπέζι απέναντί του. Το γκαρσόν φωνάζει: “Βάβω, δεν είναι αυτού η θέση σου”. Έκανα τον κουφό. Γεμίζω από θάρρος ανδρίκιο και του λέγω: “Ξένε, το κουστούμι, τα ρούχα που φοράς τα ’χω εγώ ραμμένα. Τα παρατήρησα καλά και είδα τις δαχτυλιές μου επάνω. Θα μου πεις πού τα βρήκες. Δεν θα μου κρύψεις τίποτες. Κι εγώ, σου υπόσχομαι στο Χριστό μου, δεν θα σε προδώσω. Αλλιώς, τούτη την ώρα θα κράξω και θα φωνάξω”. “Θα σου πω όλη τη αλήθεια”, απάντησε εκείνος “αλλά μη με καταδώσεις· κι εγώ διαταγές εκτελούσα.

Άκουε λοιπόν. Εκεί που μέναμε έφεραν έναν, μάλλον πρέπει να ήταν παπάς. Δεν είχε όμως καλυμμαύχι και δεν φορούσε ράσα. Δεμένος πισθάγκωνα, δέχτηκε κακοποιήσεις που δεν λέγονται. Ειρωνείες, κλωτσιές, σαν μπάλα τον έστελναν από τη μια μεριά στην άλλη. Μ’ ό,τι εύρισκαν τον χτυπούσαν στο κεφάλι, στο πρόσωπο, στην κοιλιά. Εμένα πόνεσε η ψυχή μου και είπα να τον τελειώσω. Μου τον παρέδωσαν με τέσσερις άλλους να τον εκτελέσουμε. Τον σύραμε στο χείλος ενός λάκκου. Τον εγδύσαμε, τον πασσαλώσαμε σε τέσσερα παλούκια και με πρόσταξαν να τον γδάρω ζωντανό. Όταν έφθασα στα μπούτια, οι φωνές του και τα βογγητά του ήτανε πράγμα φοβερό. Δεν άντεχα να τον ακούω και του έδωσα με το τσεκούρι στο κεφάλι και τον πέταξα στα βρωμόνερα του λάκκου”. “Ο αδελφός μου ο παπα- Χρυσόστομος” πρόλαβα να του πω και συνήλθα στο νοσοκομείο των Τρικάλων. Να γιατί έχω την καρδιά μου και φορώ πάντα μαύρα και ποτέ δεν θα τα αποχωριστώ.” Ο συγγραφέας της είπε μήπως ήταν σατανική επήρεια όλη αυτή η συνάντηση μα η κυρα-Αριάδνη είπε: “Τα λες αυτά, παιδί μου, για να με παρηγορήσεις, αλλ’ ήταν άνθρωπος κυριευμένος από το διάβολο”. Τότε της απάντησε εκείνος: “Αν έτσι έχουν τα πράγματα, είναι μάρτυρας ο αδελφός σου, άγιος αληθινός!”.

Β. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ: Την ιστορία διηγήθηκε ένας ηλικιωμένος βοσκός έξω απ’ το ξωκλήσι του αγίου Δημητρίου, κοντά στη μονή Μυρτιάς, περιοχή Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. “Ένα απομεσήμερο έφτασαν εδώ μπροστά που μιλούμε τώρα ομάδα ανταρτών. Είχαν μαζί τους ένα παπά. Το τι τον βασάνιζαν δεν μπορώ να σου περιγράψω... Μου ’ρθε να βάλω φωτιά στον τόπο, αλλά φοβήθηκα. Το πιο τρομερό απ’ όλα ήταν πως τα βασανιστήρια τα ’φτιαχναν γυναίκες!! Στο τέλος τον έγδυσαν, τον διαπόμπευσαν, τον έδεσαν κάτω στην αυλή του Αγίου Δημητρίου και οι άσπλαχνοι άντρες έκαναν χάζι. Μια σκύλα τού απέκοψε με τσεκούρι τα γεννητικά όργανα και έβαψε με το αίμα τους παραστάτες της εκκλησίας! Δεν είναι, παιδί μου, χρώμα αυτό που θωρείς. Είναι αίμα μαρτυρικό και μάλιστα λευϊτικό. Διάβασα όλους τους βίους των Αγίων εδώ που βόσκω τα πρόβατά μου. Τέτοιο μαρτύριο δεν βρήκα στα συναξάρια. Από τότε κανείς δεν άσπρισε ούτε έβγαλε αυτό το βάψιμο”. Ο αφηγητής άρχισε να κλαίει και άπειτα πρόσθεσε: “Δεν κλαίω τον μάρτυρα, αλλά τους ανθρώπους, που χωρίς το Θεό γίνονται των θηρίων αγριότεροι. Αλλά γιατί, δέσποτα, η Εκκλησία δεν τους τιμά τους μάρτυρες αυτούς ως Αγίους; Λένε: “Για να μην ανάβουν τα μίση”. Αυτοί άναψαν και έκαψαν και τώρα που θα δροσίσουν την Εκκλησία, αφήνουμε τη μαρτυρία και τα μαρτύρια και καταπιανόμαστε με χωρατά και παραμύθια; Αλλοίμονό μας, πάτερ, όποιος και να είσαι!”, είπε ο γέροντας κι έφυγε.

Γ. ΕΝΑΣ ΠΑΠΑ-ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΕ ΠΛΗΓΩΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ: Αφηγητής εδώ είναι ένας παθών που επιβίωσε. Καταγράφηκε στην Παναγία την Προυσιώτισσα, όπου ο ιερέας αρνήθηκε να φιλοξενηθεί στο κελί όπου τον κρατούσαν φυλακισμένο οι αντάρτες το 1944, μαζί με άλλους, «χωροφύλακες, παπάδες και δασκάλους», μάλιστα πριν αρχίσει “επισήμως” ο εμφύλιος. Διηγήθηκε σχετικά στον συγγραφέα ο ιεροδιδάσκαλος: “Το καθημερινό μας φαγητό ήταν κολοκύθια ανάλαδα και ανάλατα. Ο ηγούμενος, παλιός γνώριμος, προσπαθούσε κάτι να μου προσφέρει. Οσάκις γινόταν αντιληπτό, ερχόντουσαν στο κελί μου και μου ’βγαζαν με την κάνη του όπλου τα δόντια. Όσες φορές με φίλεψε ο ηγούμενος, τόσα δόντια μου έβγαλαν και τόσες πληγές μου προξένησαν στα χείλη, που ακόμη δεν θεραπεύτηκαν. Ίσως αυτές οι πληγές μου κόψουν το νήμα της ζωής.” Πραγματικά, βεβαιώνει ο συγγραφέας, οι πληγές αυτές εξελίχθηκαν σε καρκίνο και πολύ γρήγορα μετέστη ο μαρτυρικός παπάς. Οι κρατούμενοι εκείνοι απελευθερώθηκαν όταν οι αντάρτες πληροφορήθηκαν πως πλησιάζει γερμανική φάλαγγα. Τους φόρτωσαν στην πλάτη από ένα γεμάτο τσουβάλι και τους έστειλαν στο χωριό Καστανιά. Όταν έφτασαν κι άνοιξαν τα τσουβάλια διαπίστωσαν πως περιείχαν τούβλα και παλιοσίδερα! Έλεγε ο παπα- δάσκαλος: “Δόξα τω Θεώ, τα ξεχάσαμε σήμερα και ζούμε και γελούμε και λέμε: “Κύριε, μη στήσης την αμαρτίαν αυτών”· δεν ξέρανε τι κάνανε”.

Δ. Ο ΜΠΑΡΜΠΑ-ΚΩΣΤΗΣ Ο ΕΥΛΑΒΗΣ: Στα βόρεια του όρους Δίρφης της Κεντρικής Εύβοιας, στις απόκρημνες ακτές του νησιού, βρίσκονται κάποια χωριουδάκια, οικισμοί καλύτερα, νοτιοανατολικά από το Πήλι, προς το Σαρακήνικο και την Κύμη. Σ’ ένα από αυτά κατοικούσε κι ο μπαρμπα-Κωστής ο ευλαβής. Ζούσε φτωχικά με την οικογένειά του, ασχολούμενος με την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της λιγοστής και σχετικά άγονης γης. Η τυραννισμένη ζωή του, το ξεροβόρι που τον θαλασσόδερνε, η νηστεία και η αγρυπνία τον έκαναν να μοιάζει ασκητικώτερος των ασκητών. Συχνά με το πρόσωπό του, στραμμένο στο Αιγαίο, πρατηρούσε τα καράβια ν’ αρμενίζουν στο ανοιχτό πέλαγος και προσευχόταν γι’ αυτά, να πιάσουν γρήγορα λιμάνι και να γυρίσουν, τα παλληκάρια σύντομα στις οικογένειές τους και ταα σπίτια τους. Ο μπαρμπα-Κωστής ήταν άλλωστε άνθρωπος της προσευχής. Όταν επρόκειτο να κοινωνήσει, διηγούνται οι γνωστοί του, όλη την νύχτα την έβγαζε στο δάσος προσευχόμενος. Την αυγή παρουσιαζόταν να φορέσει τα καλά του για την εκκλησιά και τη Θεία Κοινωνία. Ο γέρος, ακόμη, ήταν ιδιαίτερα φιλόξενος σαν τον Αβραάμ. Το σπίτι του πάντα ανοιχτό για όλους. Ακόμη και τσιγγάνοι, που ο κόσμος τότε τους φοβόταν, στο δικό του κονάκι ακουμπούσαν να ξημερώσουν και να φάνε ψωμί. Καθόλου δεν φοβόταν μη τον κλέψουν ή τον σαϊτέψουν με τις μαγείες και τα ξόρκια τους. Είχε δηλαδή ο κυρ-Κωστής την τέλεια αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον που έδιωχνε κάθε φόβο. Συχνά τον ρωτούσαν οι γειτόνοι: “Δεν τους φοβάσαι τους τσιγγάνους, που έχουν μακριά χέρια και κουβαλούν δαιμονικά;” Κι εκείνος απαντούσε ήρεμα: “Όταν έχουμε τον Θεό μαζί μας, κανένας δεν μπορεί να μας κάνη κακό. “Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά” δεν λέμε στην προσευχή μας;”, και τους αποστόμωνε. Ο Κωστής ζούσε στα δύσκολα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού, που αδελφός σκότωνε αδελφό για το κόμμα και την ιδέα της “λαοκρατίας”. Παρ’ όλο που ποτέ δεν σύχναζε σε καφενέδες και ποτέ δεν έμπαινε σε συζητήσεις που εξάπτουν τα πάθη, κάποιος από το χωριό τον είχε στη “μπούκα”, επειδή είχε γιο που υπηρετούσε με θητεία την Πατρίδα του.

Έψαχνε λοιπόν ευκαιρία να τον βγάλει από τη μέση! Κάποια φορά που τον βρήκε μόνο του να βόσκει τα γίδια του, αφού τον τυράννησε με μύρια βασανιστήρια, στο τέλος, αφού τον έδεσε χειροπόδαρα και του κρέμασε μεγάλη πέτρα στον αγιασμένο του τράχηλο, μισολιπόθυμο τον γκρέμισε στη θάλασσα! Η θάλασσα, που τον συντρόφευε νύχτα και μέρα, δέχθηκε το μαρτυρικό του σώμα και ο καταγάλανος ουρανός άνοιξε τη στράτα του για την καθαρή του ψυχή προς το Δημιουργό. Η θάλασσα σεβάστηκε το σώμα του και δεν επέτρεψε να το καταπιεί η άβυσσος ούτε το ’δωσε τροφή στα ψάρια. Το έβγαλε στην παραλία, όχι όμως σύφωνα με τους φυσικούς όρους πλαγιασμένο, αλλά όρθιο φάνταζε από την μέση κι επάνω, όπως κάποτε το λείψανο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στον ποταμό. Οι δικοί του και οι χωριανοί το εξέλαβαν ως θαύμα και το κήδευσαν με τιμές μάρτυρα. Μήπως άλλωστε δεν ήταν; Ο φονιάς του, πιεζόμενος από συγχωριανούς του κι από ελέγχους συνειδήσεως, από τον ίδιο γκρεμό έρριξε τον εαυτό του στην θάλασσα, σαν άλλος Ιούδας, και ετελεύτησε άδοξα το βίο του…

Ε. ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΠΑΠΑ: Καταγράφηκε στο Άγιο Όρος το 2006, με αφηγητή ηλικιωμένο κτηνοτρόφο από το Μέτσοβο. “Τα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού, το ’47, με τα μικρότερα αδέλφια μου σε μια πλαγιά που ξεσαλαγίζαμε τα πρόβατα, τι να δούμε και πώς να το πούμε τώρα; Σε μια ελάτη είχαν δέσει ένα παπά. Τα ράσα και το καλυμαύχι του ήταν πιο πέρα πεταμένα και ποδοπατημένα, σαν να είχαν πάρει φωτιά και τα πάτησαν για να σβήσουν. Είχαν φτιάξει με ξύλα λόγχες και είχαν τρυπήσει τα μάτια του, τα αυτιά του, το στόμα του, τη φύση του [=τα γεννητικά του όργανα], την καρδιά του. Το σώμα του ολόκληρο είχε μπλαβιάσει σαν το συκώτι. Αυτές τις μέρες έλαχε το εγγονάκι μου να έχη μια εικόνα του μάρτυρα Σεβαστιανού με λογχευμένο το σώμα και θυμήθηκα τον άγνωστο παπά του ’47 στης Πίνδου τα βουνά, γι’ αυτό σας το διηγούμαι φρέσκο σαν να είναι αυτή η στιγμή που τον βλέπω μπροστά μου”.

Εικόνα 3: Ιερομάρτυρας π. Γεώργιος Σκρέκας.

ΣΤ. Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡ Π. ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΣΚΡΕΚΑΣ: [σταυρώθηκε Μ. Παρασκευή του 1947]. Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας Γιώργος Σκρέκας, εφημέριος του χωριού Μεγάρχης Τρικάλων, πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμανσυμβούλιο, στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Πράγματι, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα. Όμως, φαίνεται πως δεν τους έφτασαν όσα βρήκαν και αφού άδειασαν τους στάβλους από τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να τα πάνε στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο συνοδούς λησταντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του κι άλλα χρήματα. Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον Αθανάσιο Ίτσιο, απο τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της "αυτοάμυνας" Μεγάρχης. Ένδακρυς, τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγό της και να πάψουν να τον βασανίζουν. Δυστυχώς, εκείνος δε θέλησε να ακούσει τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα. Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον λευίτη του Κυρίου παπά-Γιώργη, αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: "Ο Θεός γνωρίζει τι θ'απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομά Του, ας γίνει το θέλημά Του". Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι την Τύρνα. Από εκεί, τον μετέφεραν σε άθλια πλέον κατάσταση ως το Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από τις 29/3, Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ. Παρασκευή! Κάποιες αντάρτισσες τού έλεγαν: "γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;", ενώ οι δήμιοι μιλούσαν πιο ωμά: "Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα". Αυτό που έγινε στο Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο. Μεγάλη Παρασκευή, και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο. Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που τα μεγαλύτερα κλαδιά της βάσης του είχαν το σχήμα σταυρού. Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με πηρούνια. Όταν ξεψύχησε, έριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημά τους. Οταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα. Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία. Το φέρετρό του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας: "Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματί μου βαστάζω" [προς Γαλάτας]. Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της "συμφιλίωσης" δεν ανακηρύχθηκε Άγιος από την Εκκλησία, μέχρι σήμερα.

Κακώς! Μακάρι από εκεί ψηλά, δίπλα στο θρόνο του Σταυρωμένου Αρνίου που βρίσκεται, να μας βοηθάει και να μας προστατεύει από τον Σατανά και τους οπαδούς του. Τα συγκλονιστικά αυτά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης: “Οταν ήμουν ιεροκήρυκας, έφθασα σ᾿ ένα χωριό των Γρεβενών. Βρίσκω τον ιερέα θλιμμένο, πονεμένο, κλαμένο. “Τί ἔχεις;”. “Το χωριό μου δὲν πιστεύει πια στο Χριστό”. “Μην απογοητεύεσαι”, λέω, “έχε θάρρος· κάτω από τη στάχτη υπάρχει η σπίθα κρυμμένη”. “Θέλεις να δεις;”, μου λέει, “έλα”.

Με πάει στο νεκροταφείο. Εκεί τα παιδιά του Μαρξ και του Λένιν, που κυριαρχούσαν τότε, είχαν ξερριζώσει όλους τους σταυρούς από τους τάφους και στη θέση τους είχαν βάλει σφυροδρέπανα και γροθιές! Μισούσαν το σταυρό. Και μόνο σε μια περίπτωση τὸν «θυμήθηκαν». Ενώ η σταύρωσις ως τρόπος θανατικής καταδίκης έχει πρὸ πολλού καταργηθεί, επὶ των ημερών μας τὴν ξαναχρησιμοποίησαν· σταύρωσαν άνθρωπο! Ήταν ένας ιερεὺς του ῾Υψίστου ευλαβής, πιστός και πολύτεκνος, ο π. Γεώργιος Σκρέκας εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων. Άθεοι και άπιστοι τον άρπαξαν από την αγία τραπεζα που ιερουργούσε, τον οδήγησαν σαν άκακο αρνίο έξω απο το χωριό, κ᾿ εκεί τον σταυρωσαν πάνω σ᾿ ἕνα δέντρο· και ήταν Μεγάλη Παρασκευή, του ἔτους 1947"!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ο Θεός να αναπαύσει τους βασανιστές και δολοφόνους των αγίων, και εμάς. Οι άγιοι ας πρεσβεύουν για μας και γι' αυτούς. Ακόμη ο Κυριος ας συγχωρέσει εμάς που δεν τιμούμε τη μνήμη τους ως Αγίων μέσα στο νέφος των μαρτύρων της πίστης μας που διώχθηκαν από ποικιλώνυμο πλήθος τυράννων.

……………………………………………………………………………………………………

1. Καταγράφηκε από το συγγραφέα το Πάσχα του 1966 στο Μεγαλοχώρι των Τρικάλων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: π. Γρηγορίου, ηγουμένου της μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους, “Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας”, Σεπτέμβριος 2010, [σ. 149-166]

το είδαμε εδώ

Βαλσαμωμένα όνειρα....

1976. Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία. Κομμουνιστές αλλά και φοβισμένοι μοσχοβίτες που θέλουν να καλοπιάσουν το καθεστώς περιμένουν στην ουρά για να «προσκυνήσουν» ό,τι απέμεινε από τον Λένιν. 

Σπίτια στοιχειωμένα δεν υπάρχουν – εκτός από ένα: το Σπίτι του Λαού, που δεν έπαψε να ταλαιπωρείται από φανατικούς οπαδούς ερυθρών βουρβουλάκων.

Υποψία: η συντριπτική πλειονότητα όσων αφιονίζονται με τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και την περιφορά τους σε διάφορα σημεία της Επικράτειας έχει μεταλάβει το νέκταρ των φρούδων ελπίδων στις ΚΟΒΕΣ του κόμματος και έχει λάβει ως αντίδωρο μια συνδρομή του Ριζοσπάστη (που την πλήρωσε).
 Πολλοί εξ όσων ακούν για θείο, αγίους, μάρτυρες, οσίους, ιερείς, πατριάρχες και ανατριχιάζουν πίστεψαν ακράδαντα σ' έναν παράδεισο που είχε μπει με το στανιό περίπου μισό δισεκατομμύριο ζωντανών που ανυπομονούσαν να αποδράσουν. Ζηλεύουν οι άνθρωποι.
 Οι δικοί τους «θεοί» απεδείχθησαν κατά συρροήν δολοφόνοι εκατομμυρίων «αντιφρονούντων» που ουδέποτε βρήκαν τον δρόμο τους για το ψυχιατρείο αλλά ταλαιπώρησαν τον πλανήτη με την «ιδεολογία» τους. 
Συνέβη κάποτε, συμβαίνει και τώρα και μάλλον θα ξανασυμβεί και στο μέλλον τούτη η μούρλα.
Οι πάσχοντες από καλπάζουσα πολιτική απογοήτευση, επειδή δεν θέλουν να γίνονται συχνά ρεζίλι για όσα ισχυρίζονται, πάντα βρίσκουν κάποια πρόφαση για να πολεμήσουν την Εκκλησία. Συνήθως επικαλούνται την κοινή λογική και την ανθρώπινη ελευθερία – δύο αξίες που σεβάστηκαν όσο ο Κιμ Γιονγκ Ουν τους κοιμώμενους υπουργούς του.

Μαυσωλείο

Επειδή τα εσώψυχα των πρώην, νυν, φανερών και κρυπτομαρξιστών δεν είναι και τόσο συναρπαστικά (ούτε καν για τους ίδιους) καλό είναι να ευθυμήσουμε ολίγον διαβάζοντας εν απόσπασμα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη διεθνή συνάντηση κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων (18/11/2005). Τότε, η κ. Παπαρήγα ήταν ΓΓ του ΚΚΕ και την απασχολούσε το εξής: «Το διάστημα αυτό, επίσης, έχει ενταθεί η αντικομουνιστική επίθεση και με αφορμή την πρόταση στο Συμβούλιο της Ευρώπης για καταδίκη των δήθεν εγκλημάτων του κομμουνισμού [...] Συμπεριλαμβάνουμε και την πρόθεση να κλείσει το μαυσωλείο του Λένιν, που συνοδεύεται από ένταση των επιθέσεων σε βάρος των κομμουνιστών».
Το άγχος για το μέλλον του απομειναριού του Β. Ι. Λένιν δεν άφησε  ποτέ το κόμμα ήσυχο. Στις 24/6/2007 έγραφε ο Ριζοσπάστης: «Προβοκατόρικες φήμες για το Μαυσωλείο του Λένιν. Ο Ολεγκ Κουλικόφ, Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) διέψευσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την πληροφορία, που εμφανίστηκε σε ρωσικά ΜΜΕ, σύμφωνα με την οποία υπάρχει μυστική συμφωνία ανάμεσα στο ΚΚΡΟ και στο Κρεμλίνο για την απομάκρυνση της σορού του Β. Ι. Λένιν από το Μαυσωλείο». 

το είδαμε εδώ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΛΕΙΨΑΝΟΦΟΒΙΚΟΥΣ! ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΟΣΥΝΗΣ

Οι δηλώσεις του Νίκου Φίλη και οι αντιρρήσεις του για την μεταφορά το Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στο Αντικαρκινικό νοσοκομείο "Ο Άγιος Σάββας" οφείλονται εν πολλοίς σε άγνοια. 

Είναι πασιφανές ότι ο Νίκος Φίλης δεν γνωρίζει τι θα πει Ιερό Λείψανο και για ποιον λόγο ο πιστός λαός προσκυνά τα λείψανα των Αγίων. 


Περἰ αυτού είχε ερωτηθεί ο νεώτερος Άγιος της Εκκλησίας μας ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και είχε απαντήσει με τον θεολογικό αλλά και ποιητικό τρόπο που χαρακτήριζε πάντα τους λόγους του:


"Προσκυνούμε τα λείψανα των Αγίων γιατί αυτοί δέχτηκαν την Χάρη του Θεού μέχρι το μεδούλι! Έτσι και τα λείψανά τους έχουν αυτήν την Χάρη την οποία λαμβάνουμε κατά δύναμιν και εμείς όταν τα προσκυνούμε".  

Ο Νίκος Φίλης είναι φυσικό να μην τα γνωρίζει αυτά. Μιλάει λοιπόν για εμπόριο λειψάνων διότι του φαίνεται απίθανο να γίνονται πράξεις σήμερα στην εποχή του χρήματος που να μην έχουν χρηματικό αντίτιμο! 

Όμως τον διαβεβαιώνουμε ότι ούτε ένα λεπτό του ευρώ δεν θα δοθεί από κανένα και σε κανένα κατά την μεταφορά του  Ιερού Λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο Αντικαρκινικό νοσοκομείο "Ο Άγιος Σάββας". 

Το Νοσοκομείο άλλωστε δεν είναι κάποιο λαμόγιο που θα κερδοσκοπούσε από το Ιερό λέιψανο, είναι ένα ίδρυμα που δέχεται καθημερινά μεγατόνους ανθρώπινου πόνου...

Μιλάει επίσης για ειδωλολατρεία αλλά καλό θα ήταν να ακούσει και να μιμηθεί τον Απόστολο Παύλο, που όντας πιο αριστερός από όλους μας καταγγέλλει ως ειδωλολατρεία την πλεονεξία!
Δηλαδή το φρόνημα των τραπεζιτών και των τοκογλύφων!
Αυτούς να καταγγείλουμε Νίκο Φίλη όλοι μας ως ειδωλολάτρες!

Ενδιαφέρουσα ήταν και η άποψή του ότι δεν έχει ανάγκη η Αγία Βαρβάρα να αποδίδονται στο Ιερό της Λείψανο τιμές αρχηγού κράτους, όπως ενδιαφέρον ήταν και το χαριτολόγημα του, ότι επί    της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ επεσκέφθησαν την Ελλάδα δύο αρχηγοί κράτους, το Άγιο Φως και το Ιερό Λείψανο της Αγίας Βαρβάρας...

Έχει δίκιο ο Νίκος Φίλης ότι η Αγία Βαρβάρα  δεν έχει  καμία απολύτως ανάγκη να αποδίδονται στο Ιερό της Λείψανο τιμές αρχηγού κράτους! Πλην όμως και οι αρχηγοί κρατών δεν έχουν τέτοια ανάγκη, αλλά τις τιμές τις αποδίδει ο λαός επειδή το αισθάνεται και φυσικά τις αποδίδει μέσω των υπουργών του, δηλαδή μέσω των υπηρετών του.

Τώρα για το χαριτολόγημά του είναι όντως έτσι όπως τα λέει, αλλά νομίζουμε ότι είναι λογικότατο να επισκέπτεται μια χώρα 98% Ορθόδοξη το Άγιο Φως και το Ιερό Λείψανο της Αγίας Βαρβάρας.

Τι θα ήταν δηλαδή προτιμότερο να μας έχει επισκεφθεί ο νεοναζιστής πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο; Νομίζω ότι και ο Νίκος Φίλης μεταξύ των δύο, θα επέλεγε το Ιερό Λείψανο της Αγίας Βαρβάρας!

Δυο λόγια και για τον αυτόκλητο "συνήγορο" του Νίκου Φίλη, τον Γ. Ανανδρανιστάκη που σε χθεσινή ραδιοφωνική εκπομπή του "Στο Κόκκινο", είπε σε άπταιστα κρητικά, ότι αυτά (δηλ η  μεταφορά του  Ιερού Λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο Αντικαρκινικό νοσοκομείο "Ο Άγιος Σάββας") είναι "ξεγιουβεντίσματα". 

Ο μόνος που ξεγιουβεντίστηκε είναι ο ίδιος, διότι είχε δηλώσει ότι έχει σπουδάσει Θεολογία και θα έπρεπε να ξέρει περί των Ιερών Λειψάνων όσα ο Νίκος Φίλης δικαιολογημένα αγνοεί! 

Δεν έχει σημασία αν ο ίδιος δεν πιστεύει, σπούδασε Θεολογία και αυτά έπρεπε να τα γνωρίζει. Αλλά φαίνεται ότι περιφέροντας τα λείψανα της αφροσύνης του (είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός) ελησμόνησε τα περί των Ιερών Λειψάνων και κατακεραυνώνει την περιφορά τους στους καρκινοπαθείς!

"Παντού να το πάτε, μόνο στους καρκινοπαθείς να μην το πάτε" παραλληρούσε με την νεανική περιπαικτική φωνούλα του, αλλά ο υπηρέτης του λαού περί την Υγεία Παναγιώτης Κουρουπλής, φαίνεται ότι τον αγνοεί εντελώς και εν τέλει οι καρκινοπαθείς θα πάρουν την ευλογία του  Ιερού Λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας σαν παρηγοριά, ελπίδα και αγάπη της Αγίας προς εκείνους.

Σημ. Συντάκτη: Ο υπέρτιτλος δεν αναφέρεται στο Νίκο Φίλη. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Γ. Ανανδρανιστάκη. Μάλλον είναι Λειψανοφοβικός! 

πηγή

Αθέων σκανδαλισμός....

Η αφορμή δόθηκε από την εξαγγελία της μεταφοράς των Αγίων Λειψάνων σε μεγάλο νοσοκομείο των Αθηνών, ώστε να έχουν την δυνατότητα κάποιοι ασθενείς να προσκυνήσουν. Συζητήσεις επί συζητήσεων!

Κείμενα αναρτημένα στο διαδίκτυο, άλλοτε προασπιζόμενα την ιδέα της μεταφοράς των Αγίων Λειψάνων στο Νοσοκομείο των Αθηνών και άλλοτε απαξιωτικά , ακόμα και υβριστικά όχι μόνον απέναντι σε πρόσωπα ανθρώπων αλλά και σε αυτούς τους Αγίους του Θεού! Συνήθεις ύποπτοι, οι ίδιοι! Οι ίδιοι που διαμαρτυρήθηκαν για την μεταφορά του Αγίου Φωτός με επίσης τιμές Αρχηγού Κράτους, οι ίδιοι που καυχώνται για τον ορθολογισμό τους, οι ίδιοι που θεωρούν την απλοϊκή πίστη των γραϊδίων με την οποίαν μεγαλώσαμε γενιές και γενιές, ως επιστροφή στον μεσαίωνα... 

Κάποιοι, θέλησαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά ένα προσκύνημα και δυστυχώς, τους δώσαμε την μεγάλη ευκαιρία! Η μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα, βρέθηκε στο στόχαστρο όσων μας θεωρούν σκοταδιστές, όσων επιμένουν πως ο άνθρωπος που θρησκεύει δεν σκέπτεται λογικά, όσων τέλος, περίμεναν υπομονετικά για να βρουν την ευκαιρία να πλήξουν για μια ακόμη φορά, το θρησκευτικό συναίσθημα του πιστού λαού μας! 

Θεώρησαν πως η μεταφορά των Αγίων λειψάνων στο νοσοκομείο, θα δώσει φρούδες ελπίδες για ζωή, σε ετοιμοθάνατους... Πίστεψαν, πως το να ελπίζει κάποιος στο θαύμα, αποτελεί ουτοπία η οποία θα καλλιεργηθεί με την επίσκεψη των Αγίων Λειψάνων στον χώρο του νοσοκομείου... Ήθελα να ήξερα: ξέρουν οι ίδιοι τι σημαίνει να βρίσκεσαι εσύ, ή κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο στο κρεβάτι του πόνου; Ξέρουν τι είναι να προσπαθείς να βρεις τρόπο να αναθερμάνεις την φλόγα της ελπίδος για την ζωή που τρεμοσβήνει; Αν δεν τα γνωρίζουν αυτά, τότε σίγουρα δεν γνωρίζουν τι σημαίνει θαύμα, τι σημαίνει υπέρβαση της λογικής, τι σημαίνει αδυναμία της λογικής μπροστά στο υπέρλογο! 

Μην προσπαθήσει κανείς να φέρει αντιμέτωπο την Θρησκεία με την Επιστήμη! Όσοι το προσπάθησαν ματαιοπόνησαν μιας και διαψεύσθηκαν οι προσδοκίες τους, όταν η μία, ήρθε να συμπληρώσει την άλλη! Δεν νομίζω τελικά πως τους πείραξε η μεταφορά των Αγίων Λειψάνων στο νοσοκομείο. Νομίζω, πως τους πειράζει που δεν έχουν την δύναμη να πιστέψουν σε κάτι ανώτερο από τους ίδιους, γιατί το να μπορείς να πιστεύεις αληθινά , θέλει πραγματική δύναμη! 

Δεν θα μπορούσα όμως να μην τους δώσω ένα απειροελάχιστο δίκιο.... Μήπως τελικά το έχουμε παρακάνει; Μήπως οι τόσο συχνές μεταφορές των Αγίων μας, γίνονται μια συνήθεια που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε κάποια στιγμή στην απαξίωση; Τα Ιερά Προσκυνήματα , αποτελούν μια αρχαία της Εκκλησίας παράδοση η οποία εδράζεται στην ανάγκη στήριξης του ευσεβούς λαού μας σε δύσκολες συγκυρίες. Αποτελεί αρχαία παράδοση η μεταφορά Αγίων Λειψάνων σε περιοχές που επλήγησαν στο παρελθόν από μία καταστροφή, η παλαιότερα από κάποια λοιμώδη ασθένεια κλπ. Δεν είναι κακό αυτό! Αντίθετα νομίζω πως για όποιον διαθέτει το δώρο της πίστεως, τα Ιερά μας σεβάσματα αποτελούν την πηγή της ευλογίας στους προσκυνητές τους. 

Η Αθήνα, έχει δεκάδες νοσοκομεία και κλινικές γεμάτα από ασθενείς. Η επιλογή ενός συγκεκριμένου νοσοκομείου έδωσε λάθος μηνύματα σε όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει να βρίσκεσαι στο κρεβάτι του πόνου...  Δεν ξέρω αν τελικά, ο των αθέων σκανδαλισμός θα μπορούσε να μας προβληματίσει. Όπως, θα μπορούσαν να προβληματιστούν και οι ίδιοι, δείχνοντας τον ίδιο ζήλο, στο δικαίωμα του κάθε ασθενούς σε δωρεάν υγεία, σε δωρεάν φαρμακευτική αγωγή, ώστε ανεμπόδιστα η επιστήμη να μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά στην ζωή του ανθρώπου... Αν είχαν όλοι αυτοί ομονοήσει σε αυτό, ίσως σήμερα να μην υπήρχε ανάγκη της παρουσίας των κοινωνικών φαρμακείων... 

Μέχρι τότε, ας επιστρέψουμε στην μίζερη και καταθλιπτική ζωή μας! Ας μην γίνει αιτία η ευλογία της παρουσίας της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, να ξεχάσουμε τόσο γρήγορα το ''bullying'' για το οποίο αναλώθηκαν εκατοντάδες ώρες συζητήσεων με αφορμή το θάνατο του Β. Γιακουμάκη, να ξεχάσουμε τόσο γρήγορα, πως μείναμε άφωνοι από την θηριώδη δολοφονία της μικρούλας Άννης από τα χέρια του πατέρα της... Τέλος, ας μην ξεχάσουμε τόσο γρήγορα πως αν κάποιος μπορεί να μας σώσει πλέον από την καταστροφή μας, αυτός, είναι μονάχα ο Θεός... Και απ' ότι βλέπω, φθάσαμε στο σημείο σε αυτή την διαπίστωση να βρίσκουμε σύμφωνους και κάποιους ΄΄αθέους'... 

                                                                                                           π. Θωμάς Ανδρέου 

το είδαμε εδώ

Νίκας τοις μπουμπουνεύσι...

 

Ενα βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι το ακόλουθο: Η ιδεολογία της Αριστεράς είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα κι από μια μερίδα μπάμιες στο μπλέντερ ανακατεμένες με πατσά και χυμό από σαρανταποδαρούσες. Μια σαχλαμάρα και μισή, μια αφόρητη αηδία (την οποία προπαγανδίζουν άτομα προδήλως βαρεμένα), ένα ολόκληρο κόμπλεξ και μια σκέτη παραφροσύνη έχουν επικρατήσει καθολικά! Μόνο στην Ελλάδα! Το αποτέλεσμα; Οι λίγοι, νοητικά και συναισθηματικά πρωτόγονοι (και αρκούντως κονομημένοι), να κάνουν τη ζωή της πλειοψηφίας από δύσκολη έως αφόρητη.

Τα παραπάνω ισχύουν για τους προνομιούχους της Αριστεράς, που κάνουν καριέρα με πλαστά πτυχία, πέτσινες σκέψεις, μαϊμού αναλύσεις και ντεμέκ αγώνες. Οσοι τους ακολουθούν «ψήνονται» από το βαρύγδουπο υφάκι και είθισται να πληρώνουν και τη νύφη. Να μη σας τα πολυλογούμε, η Αριστερά έχει επηρεάσει εδώ και χρόνια όλες τις εκδηλώσεις του συλλογικού βίου και έχει απλώσει τη σάπια αρίδα της από τη Γαύδο μέχρι το Σουφλί. Σαν μεταδοτική ασθένεια, σαν σμήνος από ακρίδες, δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο. Τη γλώσσα τη ρήμαξε. Την οικονομία την κατάπιε. Την παιδεία τη διέλυσε. Τα ΜΜΕ τα σάχλεψε.


Μουντρούχοι

Ολα τα αποσάθρωσε στο διάβα της. Κοντεύει δε να βγάζει... γραμμή ακόμα και για τη θρησκευτική λειτουργία! Στο Απολυτίκιο του Σταυρού οι μουντρούχοι της Αριστεράς δεν ανέχονται να ακούν στη φράση «νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος» τη λέξη «βασιλεύσι» διότι τους θυμίζει το πολίτευμα που άλλαξε με το τελευταίο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα! Αφενός είναι ευτύχημα που στο άκουσμα της λέξης «νίκας» δεν καταλαβαίνουν τη φίρμα με τα σαλάμια και αφετέρου είναι εντελώς απαράδεκτο από την πλευρά των πιστών να δέχονται να αλλάζει το κείμενο στο απολυτίκιο και η λέξη «βασιλεύσι» να γίνεται «ευσεβέσι». Λες και ο βασιλιάς ενοχλεί την Αριστερά περισσότερο από την ευσέβεια.

Τέλος πάντων, οι αριστερίζοντες υποδύονται τους ακρότατα θιγμένους όποτε ακούγεται η λέξη «βασιλεύσι» και προβαίνουν σε απεχθέστατα κομπαρσιλίκια, διαταράσσοντας λειτουργίες, ιεροπραξίες, τελετές. Παρακαλούνται πιστοί και ιερείς να μη... μασάνε από την αριστερή «ευθιξία».

Ενα πρόσφατο κρούσμα είχαμε και από τον Γκλέτσο, σε αγιασμό σε σχολείο της Στυλίδας, αλλά αυτός μάλλον αντέδρασε έτσι λόγω άγνοιας. Εχει δει στις τηλεοράσεις να αντιδρούν στο «βασιλεύσι», τσίνησε κι αυτός...


Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή

Οι Αγιορείτες Πατέρες ζητούν ενότητα. Δεν μας χωρίζει τίποτα.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απάντηση του Αγιορειτών πατέρων στο : Τι λένε (κάποιοι) αγιορείτες για την άθεη αριστερά; Προειδοποιούν για τον κίνδυνο.

Φίλοι μας αναγνώστες, βλέπουμε ότι είστε αληθινοί Έλληνες Πατριώτες και πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και χαιρόμαστε για αυτό.

Παράκλησις: να διαβάζετε και τα προηγούμενα κείμενα, για να μη βγάζετε συμπεράσματα από ένα μέρος μόνο των απόψεών μας, διότι σε ένα κείμενο δεν μπορούν να χωρέσουν όλες οι απόψεις και γίνεται παρεξήγηση.

Είμαστε Αγιορείτες μοναχοί, δεν είμαστε Εσφιγμενίτες ή ζηλωτές, ανήκουμε στην ίδια Εκκλησία και έχουμε τα ίδια πιστεύω, για αυτό δεν πρέπει να χωρίζουμε και να αλληλοβριζόμαστε, αλλά αυτό που προτείνουμε έιναι να ενωθούμε εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί για να πολεμήσουμε όταν έρθει η ώρα, τους Νεοεποχίτες που είναι οι παγκοσμιοποιητές, τους Μασόνους που είναι τα όργανά τους , αυτούς που ενώνονται με τις σκοτεινές δυνάμεις που είναι οι Οικουμενιστές, όλοι αυτοί εξυπηρετούν τα σχέδια των Σιωνιστών, που δεν είναι ο λαός των Εβραίων, αλλά μια μικρή ομάδα Εβραίων δισεκατομμυριούχων πχ οι Ροκφέλερ και οι Ρότσιλντ, που έχουν δημιουργήσει τη «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», για να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα και να φέρουν τον παγκόσμιο κυβερνήτη, τον αντίχριστο.

Είμαστε του αυτού πνεύματος με το Γέροντα Παΐσιο και το Γέροντα Ιωσήφ το Βατοπαιδινό. Αυτοί δεν ασχολήθηκαν με τα εθνικά θέματα και ότι αφορά τους Χριστιανούς στον κόσμο; Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δεν ήταν μοναχός Φιλοθεϊτης; Αφήσανε την προσευχή για να βοηθήσουν τον κόσμο; Βγάλανε τα ράσα ή νιώσανε ντροπή για αυτό που έκαναν; Μη κατ’ όψιν κρίνετε, αλλά βάλτε τον καλό΄λογισμό, ότι βρέθηκαν πατέρες να αγωνιστούν για την Ελλάδα και την ανθρωπότητα, εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων που έχουν εξαπλώσει τα δίχτυα τους παντού, σε όλα τα κόμματα, ακόμη και στην Εκκλησία.

Όμως, αν ενωθούμε εμείς οι Χριστιανοί , που αγαπούμε Πατρίδα και Εκκλησία, τότε όλα αυτά τα ανδρείκελα δεν θα ξέρουν που να πάνε να κρυφτούν.

Αδελφοί να έχουμε ομόνοια!

Αγιορείτες Μοναχοί

Τι λένε (κάποιοι) αγιορείτες για την άθεη αριστερά; Προειδοποιούν για τον κίνδυνο.

Αγιορείτες Μοναχοί εκφράζουν το φόβο τους για πιθανή κυβέρνηση της άθεης αριστεράς, ενώ προειδοποιούν για μεγάλους κινδύνους. Ακολουθεί η επιστολή τους:


Αδελφοί μας Έλληνες Χριστιανοί,

ας προσέξουμε τι κάνουμε. Να σκεφτούμε ποιο θα είναι το μέλλον, αν βάλουμε να μας κυβερνήσουν οι κομμουνιστές... 
Η Ιστορία δεν μας διδάσκει; Δεν καταστράφηκαν όλα τα κράτη, όπου επεβλήθη; Δεν γνωρίζετε ότι τον κομμουνισμό τον δημιούργησαν οι Εβραίοι για να ισοπεδώσουν τις ενάντιες δυνάμεις για να μπορέσουν σιγά σιγά να κυριέψουν τον κόσμο; 
Εβραίοι ήταν όλοι αυτοί που τον διέδωσαν, ο Μάρξ, ο Λένιν και οι λοιποί και μέσα στις θεωρίες, δήθεν υπέρ του λαού, έβαλα και το αγκίστρι του Διαβόλου, την αθεΐα. 
Στην πράξη όμως κυνήγησαν τον κόσμο με εκατομμύρια νεκρούς, αποδυνάμωσαν τις χώρες, έφεραν την φτώχεια, την πείνα και την κακομοιριά και το χειρότερο όλων, αφαίρεσαν δια της βίας την πίστη στον Θεό από τις ψυχές των πολιτών τους και επέβαλαν παντού την δυστυχία. 

Για έναν, άθεο ή χλιαρό στην πίστη, αυτό ίσως δεν σημαίνει τίποτα, αλλά για ένα πιστό χριστιανό, πως είναι δυνατόν αυτό να το δέχεται και να συμβάλλει με την ψήφο του να γίνει αυτό το ολέθριο κακό στην πατρίδα μας;
 Και όλα τα καλά του κόσμου να μας φέρει η αριστερά=άθεος κομμουνισμός, όταν είναι θεομάχος και πολεμάει την Εκκλησία και την χριστιανική πίστη και δηλώνει ότι θα βγάλει νόμους αντίχριστους και ασεβείς, ποιος πιστός χριστιανός δικαιολογείται να την ψηφίσει;

  
Ο Χριστός είπε ότι «περί παντός αργού (ματαίου) λόγου θα δώσουμε λόγο», αν συμβάλουμε να κυβερνήσει η ασεβής αριστερά και να έρθουν στην Ελλάδα τα πάνω κάτω, τι λόγο θα δώσουμε;
  
Κοιτάξτε τα πιστεύω τους και τις δηλώσεις τους. Δεν πιστεύουν στην ιστορία μας, όπως η Ρεπούση (χωρίς κυρία), τη Μικρασιατική καταστροφή, ούτε στη θρησκεία μας (χωρισμός κράτους και Εκκλησίας), ούτε στις αξίες και τα ήθη (γάμος ομοφυλοφίλων), ούτε σταέθιμα μας (κατάργηση παρελάσεων), ούτε στην οικογένεια (ελεύθερη συμβίωση), ούτε στα εθνικά συμφέροντα (υποστηρίζουν τους παράνομους λαθρομετανάστες και θα τους δώσουν Ελληνική ιθαγένεια), ούτε στα πατριωτικά θέματα (υποστηρίζουν τους Σκοπιανούς).
  
Μη τους πιστεύετε σε ό,τι λένε, διότι όπως έλεγε ο Χριστός τον διάβολο «αρχηγό του ψεύδους», έτσι και στον άθεο δεν μπορείς να έχεις καμία εμπιστοσύνη, διότι γι’ αυτόν Θεός είναι το συμφέρον του και όπως έγραφε ο Ντοστογιέφσκι «όπου δεν υπάρχει Θεός τα πάντα επιτρέπονται», οπότε για τον άθεο κομμουνιστή οι εντολές του Θεού του είναι να πετύχει το συμφέρον του με οποιοδήποτε τρόπο (ψέμα, απάτη, φόνο κ.α.π.). 
Από αυτά τα κόμματα βγαίνουν και οι τρομοκρατικές οργανώσεις, διότι αυτό είναι το ευαγγέλιο τους. Για τους αριστερούς Θεός, Πατρίδα και Έθνος είναι το κόμμα.
 Ένας πιστός Χριστιανός τι δουλειά έχει σ’ αυτόν τον χώρο, που όλη η ιστορία του είναι βαμμένη με αίμα;
  
Να μας συγχωρέσουν οι πιστοί χριστιανοί που ψηφίζουν αριστερά, φυσικά δεν είναι ίδιοι με τους άθεους, διότι έχουν τον Θεό μέσα τους, αλλά όταν ψηφίζουν τους αντίχριστους , δεν γίνονται συνένοχοι, έστω εν αγνοία τους;
  
Θέλεις ν’ αλλάξεις την κατάσταση στην Ελλάδα; Ποιος θα το κάνει; Ο Τσίπρας, που πήγε τρεις φορές στην Αμερική και έλαβε από το «σύστημα» το χρίσμα να κυβερνήσει, που πριν τις εκλογές του Ιουνίου έλεγε να φύγουμε από το μνημόνιο και στις εκλογές που ανέβασε το ποσοστό του και πλησίασε την πρωθυπουργία έλεγε απλά ν’ αλλάξουμε την συμφωνία του μνημονίου, δηλαδή παραμύθια.
  
Μ’ όλα αυτά δεν θέλουμε αν πούμε ότι η δεξιά είναι σωστή και καθαρή, ίσα ίσα θέλουμε να πούμε, όπως το ξανά είπαμε :«προδομένε χριστιανικέ λαέ της Ελλάδος, άφησε επιτέλους τα ψευτοκόμματα, που τόσα χρόνια σ’ εξαπατούν και σε κάνουν κομμάτια (σε χωρίζουν) και ένωσε τις τεράστιες δυνάμεις σου για να σώσεις την Πατρίδα σου και το Έθνος σου, που τ’ αφανίζουν ο σκοτεινές δυνάμεις μέρα με την μέρα»

 Αγιορείτες Μοναχοί

πηγή

Αμοίβεστε με 6000 €; Μπορείτε κι εσείς να κηδέψετε το μνημόνιο…

Τις έντονες αντιδράσεις Mητροπολιτών, αλλά και της τοπικής κοινωνίας προκάλεσε η αμφίεση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Β. Διαμαντόπουλου, σαν ιερέα με την επιγραφή «Παπά Σούρας», ο οποίος με το δισκοπότηρο ανά χείρας επιχειρούσε να… «κοινωνήσει» όσους συμμετείχαν στο πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι στο Άργος Ορεστικό. Χαρακτηριστικό το παρακάτω βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=RHggfnkbbHY

Υπήρξε πλήθος αντιδράσεων, μέρος των οποίων παραθέτουμε παρακάτω.

Το σχόλιο του Μητροπολίτη Παύλου έχει ως εξής:

Ανοίγοντας το διαδίκτυο πληροφορήθηκα την ενέργεια του Βουλευτή Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία, στην καρδιά των μεγάλων εορτών  της Εκκλησίας μας ευρισκόμενοι επεχείρησε να ευτελίσει το ιερότερο Μυστήριο της Ορθοδόξου Εκκλησίας που είναι το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας.

Υποτίθεται ότι συμμετείχε σε καρναβαλικό  άρμα που είχε σαν θέμα την «κηδεία της κρίσης»,  αλλά και ο πλέον άσχετος γνωρίζει ότι στις κηδείες δεν κοινωνούμε τους πιστούς. Άρα θεωρώ συνειδητό τον στόχο  του δια την διακωμώδηση και τον ευτελισμό της Θείας Κοινωνίας, του ιερότερου Μυστηρίου των χριστιανών. Το μόνο που απέδειξε είναι το πόσο ευτελής είναι ο ίδιος.

Έγινε λόγος εις το ότι το καρναβάλι αυτό χαρακτηρίζεται δια την «ελευθεριότητα του». Αλλά η ελευθεριότητα είναι δίκοπο μαχαίρι διότι αποκαλύπτει τα μύχια και τα κρύφια της καρδίας των ανθρώπων. Τα όρια της ελευθεριότητας τα ορίζουν ο προσωπικός πολιτισμός του καθενός, η αίσθηση του σεβασμού σε ό,τι είναι ιερό και όσιο σε μία κοινωνία, ακόμη και η διάκριση των ημερών και των στιγμών μέσα στο χρόνο. Σε αυτά τα σημαντικά πράγματα ο κ. Βουλευτής περνάει την δική του «κρίση».

Εάν αυτά δεν τα καταλαβαίνει, είναι ανόητος και γι’αυτό επικίνδυνος. Εάν τα καταλαβαίνει, είναι μοχθηρός απέναντι στην πίστη και την καρδία των χριστιανών την οποία συνειδητά επεχείρησε να πλήξει κρυπτόμενος πίσω από μία καρναβαλική εκδήλωση.

Τον συλλυπούμαι βαθύτατα δια τον πολιτισμό του!!!  Δεν ξέρω αν μέχρι τη στιγμή αυτή αν υπάρχει αντίδραση από τον αρχηγό του κόμματος εις το οποίον ανήκει. Αν όχι, διερωτώμαι απλώς: Με τέτοια πρόσωπα θα επιχειρήσει να κυβερνήσει τον τόπο;

Ακολούθησε απάντηση του βουλευτή:

Την Πρωτοχρονιά στο Άργος Ορεστικό της Καστοριάς έλαβε χώρα το πατροπαράδοτο καρναβάλι στο οποίο συμμετείχα, όπως κάνω ανελλιπώς τα τελευταία 20 χρόνια. Το φετινό θέμα ήταν όπως πάντα σατιρικό παριστάνοντας την κρίση που τελειώνει σύμφωνα με τους κυβερνώντες και πραγματοποιώντας την κηδεία της. Τον ρόλο του ιερέα ανέλαβα να υποδυθώ εγώ.
Αυτό λοιπόν στάθηκε  αφορμή, τόσο για  μια μικρή μερίδα ιερέων να σχολιάσει αρνητικά ανωνύμως, όσο και για έναν προβεβλημένο ιεράρχη τον μητροπολίτη Σιατίστης.
Η αλήθεια είναι πως δεν έπεσα από τα σύννεφα καθώς η εκκλησία παραδοσιακά αποστρέφεται κάθε αρχέγονο έθιμο, το οποίο κατάφερε να διατηρηθεί για αιώνες.
Εάν λοιπόν είχαν προκύψει οι ίδιες αντιδράσεις για έναν πολίτη ,τότε θα μιλούσαμε για μια απαράδεκτη παρέμβαση στην λογική της επιβολής των ηθικών κανόνων της επικρατούσας θρησκείας σε όλο το φάσμα της κοινωνίας, στην καθημερινότητα των πολιτών. Η εποχή στην οποία είχε γίνει κατορθωτό αυτό είναι ο Μεσαίωνας με όλη την αρνητική φόρτιση που φέρει και μόνο η αναφορά αυτής της εποχής.
Όμως η αντίδραση δεν πυροδοτήθηκε προς κάποιον από τους πολλούς πολίτες που ντύνονται ιερείς στα καρναβάλια, αλλά προς έμενα λόγω της βουλευτικής  ιδιότητας μου.
Και αυτό γεννά ένα τεράστιο ζήτημα το οποίο προκύπτει από την στρεβλή λογική της εκκλησίας, πως έχει κάθε δικαίωμα να επεμβαίνει σε ζητήματα που έχουν, κατά την εκτίμηση της, πολιτικές προεκτάσεις  και μάλιστα να προσπαθεί να διαμορφώνει τις  πολιτικές εξελίξεις.

Όλα τα παραπάνω όντως συνιστούν μια διαφορετική αντίληψη περί πολιτισμού, σε αντίθεση με το “δικό μου” πολιτισμό που  χαρακτηρίζεται από την αποδοχή του διαφορετικού, τον σεβασμό στην  θρησκευτική, σεξουαλική, πολιτική επιλογή του καθενός -αρκεί αυτή να μην στρέφεται κατά του ανθρώπου- την ελευθερία έκφρασης της οποίας το απόγειο παραμένει η σάτιρα και ο αυτοσαρκασμός.

Το κυριότερο όμως σημείο  στο οποίο ξεπέρασε τα εσκαμμένα στην ανοικτή επιστολή του ο Μητροπολίτης Σιατίστης ήταν το ζήτημα που έθεσε ευθέως προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για την δυνατότητα να κυβερνήσει με πρόσωπα σαν έμενα.
Εδώ και πολλές δεκαετίες από την δημιουργία του ελληνικού κράτους κάποιοι από τους ιεράρχες της εκκλησίας έχουν μπερδέψει τον Σταυρό της Ορθοδοξίας  με τον σταυρό των εκλογών και ποίμνιο τους με το εκλογικό σώμα.
Ο λαός προφανώς καλείται κάθε φορά να επιλέξει τους πολιτικούς που θα τον κυβερνήσουν όχι καθ’ υπόδειξη κάποιου ιεράρχη, αλλά με βάση την πρόταση τους για την κοινωνία που θέλουν να δημιουργήσουν.
Εδώ και χρόνια παλεύω σε όλα τα επίπεδα για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και ανεξιθρησκίας, μια κοινωνία δίκαιη και ανεκτική στην διαφορετικότητα, μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και μηδενικής εκμετάλλευσης, μια κοινωνία με πρόσβαση όλων των πολιτών στα κοινά και κοινωνικά αγαθά, μια κοινωνία χωρίς πλούσιους και φτωχούς μια κοινωνία αλληλεγγύης στην οποία δεν θα χρειάζεται κανενός είδους φιλανθρωπία και ελεημοσύνη από κανέναν. Από τα παραπάνω λοιπόν με έκριναν οι συμπολίτες μου και από αυτά θα με κρίνουν και πάλι σύντομα, εάν αξίζω να τους εκπροσωπώ.

Και η ανταπάντηση του Σιατίστης Παύλου.

Διάβασα την ανακοίνωση του βουλευτή κ. Διαμαντόπουλου σχετικά με τα γεγονότα της πρωτοχρονιάς στην Καστοριά, στην οποία κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο πρόσωπο μου. Θέλω λοιπόν  να κάνω και εγώ μερικές παρατηρήσεις.

Ο κ. Βουλευτής ατύχησε σε όλα σχεδόν τα σημεία της ανακοινώσεως του και των επιχειρημάτων του. Χρησιμοποίησε τα γνωστά κλισέ περί μεσαίωνα, περί αντίδρασης της Εκκλησίας στα αρχέγονα έθιμα και τελικά διατυπώνει την άποψη ότι στοχοποιήθηκε λόγω της βουλευτικής του ιδιότητος. Επίσης κάνει πως δεν κατάλαβε την ουσία της αντίδρασης, τον ακριβή λόγο της αντίδρασης και άλλων Ιεραρχών και της δικής μου. Σε όλα έχει πέσει έξω.

Πριν από τριάντα (30) χρόνια σε κωμόπολη της β. Εύβοιας στο Καρναβάλι δύο παιδιά διακωμώδησαν την Θεία Κοινωνία. Έκαναν αυτό ακριβώς που έκανε ο κ. Βουλευτής. Η αντίδραση μου ήταν άμεση και σκληρή. Προς τιμήν τους τα παιδιά έκείνα κατάλαβαν το λάθος τους και ζήτησαν συγγνώμη και η τοπική κοινωνία που έχει σεβασμό στην Εκκλησία και τους τοπικούς Αγίους της στάματησε αυτή την εκδήλωση. Τα παιδιά εκείνα δεν ήταν βουλευτές και όμως δέχθηκαν την ίδια και μεγαλύτερη κριτική από ότι εσείς. Μην προσπαθείτε λοιπόν να ηρωοποιήσετε τον εαυτό σας. Δεν στοχοποιηθήκατε γιατί είσθε Βουλευτής, αλλά για την συγκεκριμένη ένέργεια σας. Δεν στοχοποιηθήκατε ακόμη επειδή κάνατε τον ιερέα, αλλά για την συγκεκριμένη πράξη της διακωμώδησης του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας και μην κάνετε πως δεν το καταλάβατε.

Δεν ξέρω αν για σας υπάρχει κάτι που να είναι ιερό. Γιά μας όμως που προσπαθούμε να είμαστε πιστοί υπάρχει και αυτό είναι το πρόσωπο του Ενανθρωπήσαντος Θεού, του Ιησού Χριστού και η Θεία Κοινωνία είναι αυτός ο Χριστός. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες κόκκινες γραμμές για τον κάθε άνθρωπο και για τους πιστούς ανθρώπους. Αν απλώς παριστάνατε τον παπά που κηδεύει την κρίση δεν θα είχε κανείς ασχοληθεί μαζί σας. Η αγανάκτηση λοιπόν όλων μας έχει αυτή την εξιδικευμένη αφορμή. Ο Άγιος Βασίλειος λέγει ότι  ο αληθινός πιστός είναι πράος και ήρεμος και δεν ενοχλείται από τις λοιδωρίες των ανθρώπων. Όταν όμως κινδυνεύει ή προσβάλετε η πίστη μας τότε γινόμαστε λιοντάρια.  Καί εσείς την καρδιά της πίστης μας εθίξατε και μάλιστα μέσα στις Άγιες ημέρες των Εορτών.

Επικαλεσθήκατε αρχέγονα έθιμα. Σπουδάσατε τα καλύτερα και θα δείτε ότι πάντα η σάτυρα αφορούσε πρόσωπα και ποτέ την πίστη των ανθρώπων. Εάν σατιρίζατε εμένα δεν θα Σας έδινα σημασία και δεν θα με απασχολούσε όπως δεν με απασχολούν οι κάποιες απρεπείς κριτικές των εκάστοτε  τοποθετήσεων μου. Ο καθένας ο,τι είναι και ο,τι έχει δίνει. Εμείς μάθαμε «λοιδορούμενοι να ευλογούμε, διωκόμενοι να ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι να προσευχόμεθα». Εσείς λοιπόν υπερβήκατε το όριο και πλήξατε βάναυσα το κέντρο της πίστεως των χριστιανών. Προφανώς για σας τα Χριστούγεννα δεν σας είπαν τίποτα. Από όλες αυτές τις ημέρες το μόνο αξιόλογο για σας ήταν το καρναβάλι της πρωτοχρονιάς.

Μιλήσατε για μεσαίωνα, αλλά και εδώ πιαστήκατε αδιάβαστος. Πριν από πολλά χρόνια σε μια τηλεοπτική εκπομπή συμμετείχε ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και έτερος τις που δεν τον ενθυμούμαι. Ο συνομιλητής του Αρχιεπισκόπου άρχισε να μιλάει για Μεσαίωνα και ο Αρχιεπίσκοπος άρχισε να γελάει. Ενοχλήθηκε ο συνομιλητής και ερώτησε τον Αρχιεπίσκοπο γιατί γελάει και Εκείνος του απάντησε ότι δεν πρόκειται να απολογηθεί για κάτι που δεν αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ναί κ. βουλευτά, διαβάστε καλύτερα την ιστορία για να δείτε ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία ΔΕΝ υπάρχει μεσαίωνας. Αφήστε λοιπόν τα σλόγκαν και τα τσιτάτα και την ξύλινη γλώσσα σε σχέση με την Εκκλησία που χρησιμοποιείτε πολλοί από τους αριστερούς. Εξετάσατε καλύτερα μήπως μεσαίωνας είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζετε την Εκκλησία, όταν δεν της αναγνωρίζετε το δικαίωμα να μιλάει.

Όσον αφορά τον δικό σας «πολιτισμό» καλόν θα είναι να προσέξετε ιδιαίτερα τον λόγο του Μητροπολίτη Καστοριάς που δηλώνει ότι «ο,τι είναι ιερό για τον άλλο, πρέπει να είναι σεβαστό από όλους». Η ενέργεια σας αναιρεί την δήλωση σας ότι «ο πολιτισμός σας χαρακτηρίζεται από την αποδοχή του διαφορετικού και τον σεβασμό στην θρησκευτική, σεξουαλική και πολιτική τοποθέτηση του καθενός». Φαίνεται ότι αυτός ο «σεβασμός» σας εξαιρεί τους ορθοδόξους χριστιανούς της πατρίδας μας και της πόλεως σας των οποίων προσβάλατε τον πυρήνα της θρησκευτικής τους πίσεως τις ιερώτερες ημέρες της εκκλησιαστικής τους ζωής. Μην προσπαθείτε επίσης να ανακαλύψετε πολιτικές προεκτάσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Η όμπρέλα κάτω από την οποία πήγατε να καλυφθείτε είναι διάτρητη.

Καί έρχομαι στο τελευταίο με το οποίον λέτε ότι ξεπέρασα τα εσκαμμένα, την αναφορά μου στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας μου έκαμε την τιμή να χρησιμοποιήσει ένα εκτενές απόπσπασμα από κείμενο μου σε μια σημαντική συγκέντρωση της νεολαίας σας. Προφανώς αυτό δείχνει εκτίμηση και αποδοχή του λόγου μου. Έχω λοιπόν κάθε δικαίωμα όχι μόνο ως Ιεράρχης αλλά και ως πολίτης αυτής της χώρας, εκτός και εάν έχετε την άποψη ότι είμεθα πολίτες δεύτερης κατηγορίας, να τον ερωτήσω εάν ο «πολιτισμός» σας όπως εκφράσθηκε ταυτίζετε με τον πολιτισμό του κόμματος του.

Σημ. Οι φράσεις που είναι τονισμένες (bold) είναι υπογραμμίσεις του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης.

 Η αγέλη και ο Διαμαντόπουλος

 Πηγή: 

 Εκπαιδευτικές και Θεολογικές αταξίες

Εμφανίστηκε ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος στο αργείτικο καρναβάλι για να «κηδέψει» την κρίση. Είχε ντυθεί παπάς και σε κάποια στιγμή «κοινώνησε» τους ακολούθους του που χασκογελούσαν, με ένα γουδί και ένα ξύλινο κουτάλι που παρέπεμπαν στο Άγιο Δισκοπότηρο.

Όσοι  ενοχλήθηκαν από το γελοίο φαινόμενο (μεταξύ αυτών και ο υπογράφων) σίγουρα απορούν με το μέγεθος του ανδρός. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που ρεζιλεύονται ιερά, αξίες και ιδανικά στις κακόγουστες καρναβαλικές τσάρκες. Εδώ όμως έχουμε κάποιες «πρωτοτυπίες»:

α) Πρωταγωνιστής είναι εκλεγμένος και καλά αμοιβόμενος βουλευτής της Ελληνικής Βουλής, ο οποίος μάλιστα ανήκει σε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία.

β) Το συγκεκριμένο κόμμα που εκπροσωπεί ο βουλευτής (υποτίθεται ότι) συνομιλεί με την Εκκλησία και κάποιοι περιμένουν πολλά.

γ) Ο συγκεκριμένος βουλευτής έχει εκφράσει ευαισθησίες για τα δικαιώματα πιστών άλλων θρησκειών στην Ελλάδα.

δ) Στην ακολουθία της κηδείας δεν υπάρχει Θεία Μετάληψη, όπως σωστά επεσήμανε σε σχόλιό του ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος. Άγνοια του θέματος εκ μέρους του βουλευτή; Υπέρμετρη βλακεία στα πλαίσια της λογικής «στο καρναβάλι όλα επιτρέπονται»; Ή λογική «τώρα που μπορούμε, ας ξεφτιλίσουμε όσα προλαβαίνουμε»;

Δικαίωμα στην τέχνη, στην ελευθερία έκφρασης και στη σάτιρα. Να μια ωραία απάντηση – λάστιχο. Όπως και με το θεατρικό έργο Corpus Christi. Κάτι συνεγκέφαλα συντροφάκια του Διαμαντόπουλου τα λέγανε τότε.

Θα αφήσω λοιπόν κι εγώ τον εαυτό μου ελεύθερο και τα δαχτυλάκια μου στο πληκτρολόγιο να εκφραστούν:

Ο άνθρωπος επιβεβαίωσε ότι σε τέτοιες «πολιτιστικές» ευκαιρίες ρεζιλεύουμε ό,τι μας πειράζει και μας βράζει και ό,τι εκφράζει αβίαστα τα απωθημένα και τα συμπλέγματα του υποσυνειδήτου και του ασυνειδήτου μας. Ο Φρόυντ χαίρεται ακόμη που υπάρχει τέτοια επιβεβαίωση της θεωρίας του στην αυγή του 2014.

Όλοι οι κομματικοί χώροι έχουν ένα μάτσο ανεγκέφαλους, ψευτοδιανοητές του τίποτα, συμπλεγματικούς κενολόγους του υπογάστριου και ανεπάγγελτους παραληρηματίες. Αλλά τούτος εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταντήσει άσυλο. Η δε πολιτική του αυτοκτονία έχει σύστημα. Κάθε φορά που πάει να σηκώσει κεφάλι, βγαίνει ένας από δαύτους και κάνει το νούμερό του.

Του γράψαν του Διαμαντόπουλου εάν τολμάει να σατιρίσει έτσι το Ισλάμ που (υποτίθεται ότι) προασπίζεται. Ας μην πάμε τόσο μακριά. Διακωμώδηση αριστερού διανοητή να τολμήσει κανείς και θα του επιτεθούν οι υστερίες του Παπαδημούλη και οι άλλες γεροντοκορίστικες τσιρίδες για προσβολή των βάσεων της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλλαγής.

Βέβαια, εδώ υπάρχει και η ευθύνη της αγέλης που ακολουθούσαν τον Διαμαντόπουλο. Όχι ότι μπορείς να περιμένεις πολλά από ανέργους και χαμηλόμισθους που χειροκροτούν βουλευτή των 6.000 ευρώ (τα τακτικά είναι αυτά) που «κηδεύει» στο όνομά τους την κρίση….

Εν αναμονή της αντίδρασης Τσίπρα και λοιπών προοδευτικών προσωπικοτήτων, ευπειθώς αναφέρω….. Α, και μην ξεχάσετε να δώσετε και σε μας τους πτωχοσυντηρητικούς τα σαφή όρια μεταξύ του σεβασμού στην τέχνη και των ολοσχερώς καμένων εγκεφαλικών κυττάρων….

πηγή