Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πλάνες των Εσχάτων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πλάνες των Εσχάτων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη, Μαρτίου 08, 2016

Για μερικούς χριστιανούς είναι λύτρωση ο αντίχριστος;



Kατά καιρούς "ακοαί πολέμων" και άλλα καταστροφολογικά, απασχολούν την εκκλησιαστική ή ορθότερα την παραεκκλησιαστική επικαιρότητα. Μετά την ανεκδιήγητη προφητολογία με τον καιρό των "σπανακίων" διαδίδεται τελευταία, πώς ορθόδοξοι αγιορείτες μοναχοί "είδαν" τον ηγιασμένο μακαριστό γέροντα Παΐσιο να τους προτρέπει σε συλλογή τροφίμων και ετοιμότητα γιατί πρόκειται-λέει-να γίνει πόλεμος και να επέλθει μαύρη πείνα στον κόσμο. Η προτροπή εστιάζει βέβαια κυρίως στους αγιορείτες πατέρες και τα μοναστήρια, ώστε κατάλληλοι σιτοδότες ως άλλοι Ιωσήφ της σήμερον να προλάβουν το κακό και να εξασφαλιστούν οι πατέρες.

Κατ'αρχάς η ίδια η ιδέα της συλλογής τροφίμων για πρόληψη επερχομένου κακού είναι από την φύση της αντιχριστιανική και αντίκειται σ'αυτήν την απλή ευαγγελική αλήθεια πού συνήθως την προσπερνάμε επικαλούμενοι τα βιβλικά του "καλού οικονόμου" και του "καλού σιτοδότου Ιωσήφ":  
Γι' αυτό, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε · ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα; Κοιτάξτε με προσοχή στα πουλιά τού ουρανού, ότι δεν σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν σε αποθήκες, και ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει · εσείς, δεν είστε πολύ ανώτεροι απ' αυτά;
Αλλά, ποιος από σας, μεριμνώντας, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και για το ένδυμα τι μεριμνάτε; Παρατηρήστε τα κρίνα τού χωραφιού πώς αυξάνουν · δεν κοπιάζουν ούτε κλώθουν. Σας λέω, όμως, ότι ούτε ο Σολομώντας μέσα στη δόξα του ντύθηκε σαν ένα απ' αυτά. Αλλά, αν το χορτάρι τού χωραφιού, που σήμερα υπάρχει, και αύριο ρίχνεται σε κλίβανο, ο Θεός το ντύνει με έναν τέτοιο τρόπο, δεν θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσετε, λοιπόν, λέγοντας: Τι να φάμε ή τι να πιούμε ή τι να ντυθούμε; Δεδομένου ότι, όλα αυτά τα ζητούν οι Εθνικοί · επειδή, ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά.» (Κατά Ματθαίον 6:25-32). Τα παραθέτουμε σε απλή μετάφραση για να μην υπάρξει παρεξήγηση. Άλλωστε η ολιγοπιστία προς την μέριμνα του Θεού συνιστά αθεΐα και όλος αυτός ο τρόμος καταδεικνύει την ειδωλολατρική μας προσκόληση σε υλικές αγωνίες. Και δεν θα επεκταθώ και σε προφητείες εθνικού ενδιαφέροντος γιατί το θέμα είναι τόσο λεπτό , ωστε να αποδίδουν πολλές φορές οι ακροώμενοι ή αναγνώστες στον συντεταγμένο με αυτούς ή στον αντικείμενο σ'αυτούς  πολιτικές αποχρώσεις και δόλια σκοπιμότητα, ώστε τόσο ο γράφων όσο και οι παραπάνω να αποκομίζουν μόνο πίκρα...

Ίσως βέβαια όλα τα παραπάνω είναι περιττά, δεδομένου ότι η υπόθεση αφορά κάποιες κούφιες διαδόσεις και μάλιστα από κύκλους μάλλον τηλεμπόρων που εκμεταλλεύονται ασύστολα ιερά πρόσωπα με εύκολο κυνισμό και υπολογίζοντας στην ευπιστία των μονίμως τρομοκρατημένων. Αυτό που είναι καθαρά σημαντικό και - να πού βγαίνει κάτι καλό απ'όλα αυτά,αν μπορεί κανείς να το πεί καλό βέβαια- είναι σαφώς η περίτρανη κατάδειξη όχι μόνο της ακούσιας αθεΐας και απιστίας μας αλλά και γενικά της πνευματικής μας γύμνιας και ποιότητας. Φτάνει μόνο ένα βότσαλο που θα πετάξει  ένας επιτήδειος ή κάποιος φανατικός στην στατική λίμνη της θρησκοληψίας μας για να τρομάξουμε και να κοάζουμε σαν βατράχια. Τί ειδωλολατρία η τρομολαγνεία! Και μόνο ο τρόμος από "ακοές πολέμων" και όλη αυτή η εσχατολαγνεία για την οποία μας προειδοποίησε σαφέστατα ο Κύριος(αναστήσονται ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται κοκ) φτάνει για να μας προβληματίσει. Είμαστε άνθρωποι φοβισμένοι, έρμαια σε κατασκευάσματα, οπαδοί απατηλής θρησκείας που τρέφονται με ακοές,διαδόσεις και τρόμο, την ίδια στιγμή πού έχουμε την ψευδαίσθηση του αληθούς. και γνησίου  ορθοδόξου. Σ'αυτό δεν διαφέρουμε από προτεσταντικές εσχατολογικές ομάδες του Νέου Κόσμου. 
Η εσχατολαγνεία υποκατέστησε κάθε πνευματικό ενδιαφέρον και πνευματικότητα.Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αφελείς απατημένοι ή οι "αφελείς απατεώνες" για να ξυπνάμε, εκείνοι πού μας "εξεγύμνωσαν και εφάνηκε η αισχύνη μας", κατά το προφητικόν λόγιον.

Δεν πιστεύουμε πια στον Θεό. "Ποντάρουμε" στις ...καλές προθέσεις του διαβόλου.  Διαπραγματευόμαστε τρομαγμένοι με την κόλαση. Δεν προσδοκούμε πια Χριστό. Περιμένουμε την λύτρωση με τον ερχομό του Αντιχρίστου. Ο Κύριος να μας ελεήσει...


 Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΞΩ ΒΑΛΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ
ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΝΟΗΣΑΜΕ
το είδαμε εδώ

Πίστη ΕΠΕΙΔΗ το τέλος πλησίασε;

1. Ακατανόητες νοοτροπίες
Μερικά πράγματα για έναν (πιστό) Χριστιανό είναι ακατανόητα, όταν τα συναντάει σε μια αίρεση. Γιατί ένας Χριστιανός αγνοεί τις προϋποθέσεις που οδηγούν σε ορισμένες νοοτροπίες άλλων θρησκειών, ή επειδή έχει συνηθίσει στην ορθή θεώρηση των πραγμάτων, δεν διανοείται ότι θα μπορούσε κάποιος συνάνθρωπός του να σκέφτεται με αυτό τον τρόπο.
Ένα ζήτημα, απ' αυτά που ένας πιστός Χριστιανός δυσκολεύεται να "χωνέψει", είναι η εμμονή ορισμένων αιρέσεων σαν τη Σκοπιά, με τον καιρό "του τέλους". Όταν τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ' αυτό, όταν είναι το συχνότερο πράγμα που ακούγεται στις συνάξεις τους, όταν αποτελεί το επίκεντρο του "ευαγγελίου" τους, αυτό για έναν Χριστιανό αποτελεί μια αδιανόητη μανία, που φθάνει στα όρια της παραφροσύνης για έναν αιρετικό. Και δικαίως αναρωτιέται: "Μα γιατί κάνουν τόση φασαρία για κάτι τέτοιο;"
Ο ίδιος ο πιστός όμως μιας τέτοιας αίρεσης, θεωρεί την απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα: "αυτονόητη". Του φαίνεται αδιανόητο, το ότι ένας άλλος συνάνθρωπός του, και μάλιστα πιστός, δείχνει τόση ψυχραιμία απέναντι στο μεγάλο γεγονός του τέλους του κόσμου όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα, και στο τέλος δισεκατομμυρίων ανθρώπων!
Δείτε τι γράφει η εταιρία Σκοπιά σε ένα (εκ των πολλών) τευχών της, που ασχολούνται με αυτό το θέμα, σε ένα άρθρο με τίτλο: "Είναι καιρός να μένουμε άγρυπνοι":
"Αν και βρισκόμαστε στον κόσμο, δεν πρέπει να είμαστε μέρος του, "διότι ο προσδιορισμένος καιρός πλησιάζει"... Είναι ολοφάνερο ότι ο κόσμος βυθίζεται ολοένα και περισσότερο προς την τελειωτική καταστροφή. Η ανάγκη να μένουμε άγρυπνοι είναι πιο κρίσιμη από οποτεδήποτε άλλοτε... Καθώς πλησιάζει ο καιρός, να μένετε άγρυπνοι, διότι ο Ιεχωβά είναι έτοιμος να φέρει συμφορά σε ολόκληρο το σύστημα του Σατανά!" (Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1995, σελ. 20).
Είναι προφανής, όχι μόνο η μεγάλη σημασία που δίνει η Σκοπιά στο "πότε θα έρθει το τέλος", αλλά και το ότι το τέλος αυτό, είναι Η ΑΙΤΙΑ για την οποία πρέπει οι οπαδοί της να μένουν πιστοί και σε εγρήγορση!
Θυμάμαι μια τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία εμφανίσθηκε ένας πρώην Μάρτυρας του Ιεχωβά, (εμφανώς επηρεασμένος όμως από την Αντβεντιστική εσχατολογική νοοτροπία της Σκοπιάς), για να "πληροφορήσει" το τηλεοπτικό κοινό ότι δήθεν "το τέλος έρχεται σε λίγα χρόνια". Θυμάμαι ότι γελούσα με την απορία της ψυχολόγου της εκπομπής, που κατ' επανάληψιν τον ρωτούσε: "Ωραία! Και γιατί ΕΣΕΙΣ ήρθατε τώρα εδώ να μας πείτε γι' αυτό το τέλος; Μήπως θα το αλλάξετε; Και αν έρθει, τι αλλάζει με το ότι μας πληροφορήσατε γι' αυτό; Πού τη βλέπετε εσείς την αναγκαιότητα να μας μιλήσετε γι' αυτό; Τι θέλετε να παραστήσετε;" Και θυμάμαι επίσης με γέλιο, τον τρόπο που την κοιτούσε ο εν λόγω άνθρωπος, σαν να έβλεπε μια εξωγήινη! Η απορία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, καθώς δεν πίστευε στ' αυτιά του, για το ότι κάποια δεν μπορεί να διακρίνει τη σημασία ενός τέτοιου γεγονότος. Και αδυνατούσε σε όλη τη διάρκεια της εκπομπής, να καταλάβει το νόημα που έχουν αυτές οι ερωτήσεις!
Στο άρθρο αυτό λοιπόν, θα εξετάσουμε εν συντομία τα αίτια αυτής της διαφορετικής θεώρησης του ζητήματος, και θα δούμε τους λόγους που κάνουν τον έναν να το βλέπει έτσι, και τον άλλον διαφορετικά. Αναλυμένα από κάποιον που κάποτε τα έβλεπε έτσι, και σήμερα διαφορετικά.

2. Γιατί το τέλος δεν απασχολεί τόσο πολύ τους Χριστιανούς
Ας δούμε πρώτα τον λόγο που ο καιρός του τέλους, δεν απασχολεί τόσο πολύ έναν Χριστιανό:
Α. Για έναν Χριστιανό, ο Θεός είναι δίκαιος, και δεν πρόκειται να αδικήσει κανέναν. Όποτε λοιπόν και αν φέρει το τέλος, οι Χριστιανοί εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη Του, και δεν ανησυχούν.
Β. Για τους Χριστιανούς, το τέλος, δεν ισοδυναμεί με πλήρη αφανισμό των αλλοθρήσκων, αλλά η πίστη μας είναι αυτή που λέει και η Αγία Γραφή, ότι θα γίνει "ανάσταση νεκρών, δικαίων και αδίκων" (Πράξεις 24/κδ: 15), γιατί "όλοι όσοι είναι στα μνήματα θα ακούσουν τη φωνή Του, και θα αναστηθούν" (Ιωάννης 5/ε: 28). Εφ' όσον λοιπόν θα υπάρξει ανάσταση ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ των ανθρώπων, δεν μας απασχολεί το πώς ο Θεός θέλει να φέρει το τέλος του κόσμου. Όλοι, θα σταθούμε για κρίση στην ημέρα εκείνη της δικαιοκρισίας του Θεού.
Γ. Για εμάς, το τέλος δεν είναι μόνο το "ιστορικό" τέλος του κόσμου, αλλά ανεξαρτήτως του πότε θα έρθει το τέλος του κόσμου, ο θάνατος είναι για τον καθένα από εμάς το εσχατολογικό του τέλος. Γιατί για εμάς ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ύπαρξης, αλλά χάριτι Θεού, ο προσωρινός χωρισμός της ψυχής από το σώμα μας. Και γνωρίζουμε ότι αφήνοντας αυτό τον κόσμο δια του θανάτου, ως πιστοί συναντούμε τον Κύριο, και αυτό για εμάς ισοδυναμεί με την ημέρα της κρίσεως, σαν να έφθασε για εμάς το τέλος του κόσμου. Αυτό σημαίνει, ότι επειδή κάθε ημέρα θα μπορούσε να είναι η τελευταία της ζωής μας, δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το τέλος του κόσμου ως προς τη σωτηρία μας, καθώς το τέλος θα μπορούσε για εμάς να έρθει αιώνες πριν το τέλος του κόσμου!
Αυτή είναι περιληπτικά η βασική Χριστιανική θεώρηση, που κάνει τους Χριστιανούς να μην "αγχώνονται" τόσο για το τέλος, όσο οι διάφορες εσχατολογικές αιρέσεις. Και αυτός είναι ο λόγος, που φαίνεται σ' εμάς παράξενη η "μανία" με το τέλος που έχουν διάφορες ομάδες κυρίως Προτεσταντικού τύπου.
Όμως υπάρχουν κάποιοι λόγοι, που κάνουν τις εσχατολογικές αιρέσεις να δίνουν μεγάλη σημασία στο τέλος, που για εμάς δεν ισχύουν. Ας δούμε για παράδειγμα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, μια αίρεση που κατ' εξακολούθησιν, από την αρχή της ιστορίας της, πάσχει από εσχατολογική υστερία, σε σημείο που να έχει προβεί σεπλήθος ψευδοπροφητείες, και που έχει γι' αυτές διαψευσθεί κατ' επανάληψιν παταγωδώς.

3. Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν τόση σημασία στο "τέλος" του κόσμου
Οι λόγοι που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν τόση σημασία στο "τέλος" του κόσμου, είναι δύο ειδών:
Α. Λόγοι Μάρκετινγκ, και
Β. Λόγοι δογματικοί.
Ας τους δούμε από πιο κοντά:
Λόγοι Μάρκετινγκ:
Όπως και άλλες παρόμοιες αιρέσεις, (σαν τους Πεντηκοστιανούς για παράδειγμα, που υπερ-τονίζουν το θέμα της αρπαγής), η πρόσκληση νέων οπαδών τους, στηρίζεται στην αίσθηση της "πίεσης χρόνου". Είναι μια μέθοδος γνωστή στο μάρκετινγκ. Λέει ο διαφημιστής: "Τρέξτε να προλάβετε! Τώρα είναι η προσφορά! Αύριο είναι αργά! ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ έχουμε αυτό το προϊόν! Τώρα το προϊόν αυτό προσφέρεται για όλους, ή για όσους το προλάβουν!" Έτσι, ο υποψήφιος αγοραστής, σπεύδει να εκμεταλλευθεί την "ευκαιρία", ή την "έκπτωση", και αγοράζει το προϊόν, χωρίς να έχει το χρόνο πάντοτε να το εξετάσει σε βάθος, και χωρίς να γνωρίζει, ότι ίσως στο διπλανό "μαγαζί", υπάρχει κάποιο προϊόν καλύτερο ή φθηνότερο.
Η εταιρία Σκοπιά, είναι μια ανώνυμη μετοχική εταιρία, που πουλάει "δόγμα", "υπηρεσίες λέσχης" και ένα (κίβδηλο) αίσθημα ασφάλειας. Λέει στον κόσμο: "Επειδή το τέλος πλησιάζει, τρέξτε να προλάβετε! Ανά πάσα στιγμή κινδυνεύετε να πεθάνετε! Ελάτε σήμερα στην οργάνωσή μας, γιατί ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ θα σωθούμε από την καταστροφή που ΣΥΝΤΟΜΑ θα φέρει... ο Θεός! Όσοι είναι έξω από την οργάνωσή μας, θα πεθάνουν, έστω και αν είναι μωρά, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς τους δεν έγιναν μέλη μας!" Κι έτσι, οι αφελείς, σπεύδουν να εκμεταλλευθούν αυτή την κίβδηλη ασφάλεια που τους προσφέρεται δήθεν δωρεάν, και πληρώνουν γι' αυτήν την πολύτιμη ψυχή τους, σε μια παμπόνηρη εταιρία! Εμπιστεύονται σε μια πονηρή εταιρία, να τους σώσει από τον Θεό της αγάπης!
Όπως ένας ασφαλιστής, παρουσιάζει τα πάντα μαύρα και επικίνδυνα, προκειμένου να πετύχει ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο, και λέει: "αύριο μπορεί να είναι αργά", έτσι και η Σκοπιά, προκειμένου υπογράψει ο υποψήφιος οπαδός της το συμβόλαιο του βαπτίσματος "στην από το πνεύμα κατευθυνόμενη οργάνωση", του υπερτονίζει τις κακές καταστάσεις στον κόσμο και "το τέλος", ως κίνητρο, για να τον κάνει να εισέλθει σε αυτήν.
Στην οργάνωση της Σκοπιάς, το δόγμα διαπλέκεται με το μάρκετινγκ, με τρόπο δυσδιάκριτο, από τον αφελή ή τον άπειρο. Του πουλούν "φύκια για μεταξωτές κορδέλες". Δόγματα κυριολεκτικά για γέλια, με τρομερά κενά λογικής και απαράδεκτη προχειρότητα, δόγματα χωρίς καμία αντοχή στο χρόνο και τη λογική ανάλυση, που κάθε λίγα χρόνια τα αλλάζουν ως "παλιό φως", και μία Αγία Γραφή εντελώς διαστρεβλωμένη και παραλλαγμένη, δίνονται στον υποψήφιο οπαδό της Σκοπιάς, ως "όπλα σωτηρίας", από το τέλος που (πάντα, εδώ και ενάμισι αιώνα) βρίσκεται κοντά, και σε λίγα χρόνια θα έρθει. Έτσι ώστε το υποψήφιο θύμα να εισέλθει βιαστικά στην οργάνωση, και μετά να υπόκειται στο φόβο της Αποκοπής, αν τολμήσει να αμφισβητήσει την εταιρία Σκοπιά!
Μοιάζει δηλαδή σαν αυτούς που πουλούν προστασία στα νυχτερινά κέντρα. Λένε: "αν μας ενισχύεις, εμείς θα σε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ". Και αν ο άνθρωπος αρνηθεί, τότε του κάνουν το μαγαζί σμπαράλια. Όπως η εταιρία Σκοπιά σμπαραλιάζει τις οικογένειες όσων την εγκαταλείπουν! Πρώτα τους δημιουργεί "πίεση χρόνου" για να γίνουν βιαστικά μέλη της, χωρίς να το ψάξουν προσεκτικά, και μετά, ακόμα και αν θελήσουν να φύγουν, φοβούνται τις συνέπειες!
Το "τέλος", είναι για τη Σκοπιά το κίνητρο που θα κάνει τους οπαδούς της να γίνουν πειθήνια μέλη της, να φοβούνται να αμφισβητήσουν τα κακής ποιότητας προϊόντα της, και να κηρύττουν στον ελεύθερο χρόνο τους τις απόψεις της, για να σώσουν δήθεν και άλλους! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΥΠΕΡΤΟΝΙΖΕΙ Η ΣΚΟΠΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Δογματικοί λόγοι:
Βεβαίως, για τους οπαδούς της, το θέμα είναι διαφορετικό. Οι καημένοι αυτοί, δεν έχουν λόγους οικονομικού συμφέροντος να το υπερτονίζουν. Έχουν μόνο λόγους ψυχολογικού συμφέροντος. Να σωθούν, να σώσουν άλλους, και να νιώθουν ασφαλείς!
Τα δόγματα της Σκοπιάς, είναι πονηρά πλεγμένα γύρω από το τέλος. Ο κάθε πιστός της, νομίζει ότι "είναι ασφαλής" μέσα σε αυτήν, και ότι αν φύγει από αυτήν θα πεθάνει στον Αρμαγεδδώνα, που "είναι κοντά". Πιστεύει σε έναν επικίνδυνο θεό, που θα έρθει για να φέρει τον θάνατο και την καταστροφή στον κόσμο, ακόμα και στα μωρά. Και ο "θεός" αυτός, εξιλεώνεται με δύο τρόπους: α) Με το να είναι κάποιος πιστό μέλος της Σκοπιάς, και β) Με το να κηρύττει σε άλλους για να τους σώσει. Διαφορετικά, κατ' αυτούς, όταν έρθει να καταστρέψει τον κόσμο, θα τους ζητήσει λόγο επειδή δεν κήρυτταν μαζί με τη Σκοπιά για σωτηρία των άλλων, και θα σκοτώσει και αυτούς ως υπαίτιους του θανάτου των άλλων! Ένας θεός χειρότερος από τον διάβολο, που σκορπάει τρόμο και θάνατο στο διάβα του, και ζητάει από άλλους την ευθύνη για την καταστροφή που προκαλεί ο ίδιος!
Έτσι ο άνθρωπος αυτός, αφιερώνει τη ζωή του στη σωτηρία του εαυτού του, και των συνανθρώπων του, με τον τρόπο που του λέει η Σκοπιά: Με το να ζει σύμφωνα με τις επιταγές της, και με το να κηρύττει στους άλλους, ώστε να μπουν και αυτοί σε αυτή και να σωθούν.
Ο φόβος του "επειδή το τέλος είναι κοντά", και δεν πρέπει το τέλος να τον βρει έξω από "την οργάνωση της σωτηρίας", τον κάνει να μην αμφισβητεί αυτά που του λένε, και να είναι υπάκουος. Να καταπνίγει κάθε αμφιβολία και κάθε λογίκευση που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να καταλάβει την απάτη στην οποία έχει εμπλακεί. Να συμπεριφέρεται απάνθρωπα στους πρώην ομοπίστους του, ακόμα και σε μέλη της οικογενείας του που αμφισβητούν την οργάνωση.
Για την κατευθυνόμενη αυτή συμπεριφορά του, υπεύθυνα είναι τα δόγματα εκείνα, με τα οποία τον έχει "εφοδιάσει" η οργάνωση, φτιαγμένα με τέτοιο πονηρό τρόπο, που να τον κρατούν σε μια συνεχή φοβία για το τέλος!
Γι' αυτόν ο Θεός δεν είναι ο στοργικός Πατέρας των Χριστιανών, που έστειλε τον γιο του να νικήσει τον θάνατο δια της αναστάσεως, αλλά ο φοβερός δικαστής Ιεχωβά, που ικανοποιεί τη δικαιοσύνη του με το αίμα του αθώου χάριν των ενόχων! Δεν είναι ο Θεός που συγχωρεί και τον ληστή στον σταυρό, αλλά αυτός που σκοτώνει ακόμα και τα μωρά στην ημέρα του Αρμαγεδδώνα, (σαν μικρά φιδάκια και δυνάμει φίδια), επειδή οι γονείς τους δεν έγιναν μέλη της Σκοπιάς! Δεν είναι ο Θεός που εκτιμά την αλήθεια, αλλά κάποιος που εκτιμάει μόνο μια οργάνωση με διαρκώς μεταβαλλόμενα δόγματα, έστω και αν αυτή έχει γεμίσει τον κόσμο με έντυπα γεμάτα αποτυχημένες ψευδοπροφητείες!
Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ο Θεός δεν είναι παντογνώστης, αλλά έχει εγκέφαλο και μνήμη, στην οποία διατηρεί ΜΟΝΟ όσους δεν ήταν αντίθετοι με την οργάνωσή "του". Οι άλλοι έχουν αφανισθεί, και δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να λάβουν μέρος στην ανάσταση, (έστω και αν η Αγία Γραφή μιλάει για ανάσταση ΟΛΩΝ).

4. Οι εσφαλμένες βάσεις της εσχατολογικής υστερίας
Μετά από όλα αυτά, νομίζω είναι προφανής ο λόγος που οι άνθρωποι της οργάνωσης αυτής, δίνουν τόση σημασία στο τέλος, και τα πάντα εκεί μέσα, περιστρέφονται γύρω από αυτή τη λέξη. Αλλά ας βάλουμε στην ανάλυσή μας μερικές "πινελιές" ακόμα, ως προς τα σημεία που κάνουν τη νοοτροπία τους να είναι αυτό που είναι, και ως προς τις εσφαλμένες βάσεις αυτής της νοοτροπίας:
Κατ' αρχήν, το ότι η οργάνωση τους έχει πει ότι ΔΕΝ θα αναστηθούν όλοι, και ότι ο θάνατος ισοδυναμεί με πλήρη αφανισμό, γι' αυτούς είναι πολύ σημαντικό δεδομένο. Προσέξτε όμως, ποιοι (κατά την οργάνωση) ΔΕΝ θα αναστηθούν:
1. Οι ασεβείς, δηλαδή αυτοί που γνώριζαν την εκάστοτε "οργάνωση του Ιεχωβά" (αρχαίο Ισραήλ, Αποστολική Εκκλησία και εκκλησία των Μαρτύρων της Σκοπιάς), και στράφηκαν εναντίον της. Αυτούς τους λένε "ασεβείς", και τους διαχωρίζουν από τους αδίκους. Κατ' αυτούς, οι άδικοι είναι όσοι αδίκησαν χωρίς να γνωρίζουν "την αλήθεια", ενώ οι ασεβείς τη γνώρισαν, και στράφηκαν εναντίον της. Αυτοί δεν υπάρχει λόγος να αναστηθούν κατά τη Σκοπιά, επειδή είναι εκούσιοι παραβάτες, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν στον νέο κόσμο του Θεού, εφ' όσον εκεί θα κακοποιούν εκούσια.
2. Αυτοί που θα είναι ζωντανοί στην ημέρα του τέλους, (που κακώς η Σκοπιά την ταυτίζει με τον Αρμαγεδδώνα). Κατά τη Σκοπιά, όλοι όσοι θα είναι ζωντανοί την ημέρα του τέλους, θα πεθάνουν χωρίς καθόλου ανάσταση! Κατ' αυτούς, όσοι πεθαίνουν από το χέρι του Θεού, δεν αξίζουν ανάσταση.
Είναι προφανές, ότι οι δύο αυτές εξαιρέσεις των αναστημένων, κατά τη δογματική της Σκοπιάς, εξυπηρετούν πρακτικούς σκοπούς προσέλκυσης μελών, και αποτροπής τους στο να αρνηθούν τη Σκοπιά. Ο φόβος ότι το τέλος θα βρει κάποιους εκτός οργάνωσης, και θα πεθάνουν, χωρίς καμία ανάσταση, τους κάνει να ενταχθούν σε αυτήν βιαστικά, και μετά ο φόβος μη θεωρηθούν "ασεβείς", επειδή δήθεν γνώρισαν "την αλήθεια" της Σκοπιάς και την αρνήθηκαν, τους κάνει να φοβούνται να την αμφισβητήσουν, και να φύγουν από αυτή.
Ο φόβος φυλάει τα έρημα!
Η Σκοπιά, δεν έχει πρόβλημα με όσους αδίκησαν "και δεν γνώριζαν την οργάνωση του Θεού". Γι' αυτό, θεωρεί ότι αυτοί θα αναστηθούν. Το πρόβλημα το έχει με τους αντιπάλους της, και με όσους την αμφισβητούν, και εναντίον αυτών στρέφεται, και "τους θάβει" ως άξιους αιωνίου θανάτου. Γίνεται λοιπόν κριτής τους, προ της κρίσεως.
Φυσικά, η θεώρηση της Σκοπιάς, ότι όσοι πέθαναν από το χέρι του Θεού δεν θα αναστηθούν, έχει και τα παρελκόμενά της προβλήματα, όπως: Πώς είναι δυνατόν, ένας δίκαιος Θεός να μην αναστήσει τα μωρά που θα πεθάνουν στον Αρμαγεδδώνα; και ακόμα: Εφ' όσον ο Χριστός μίλησε για κρίση των Σοδόμων και Γομόρρων, που καταστράφηκαν από το χέρι Του, πώς είναι δυνατόν, αυτοί να αναστηθούν, αν καταστράφηκαν από το χέρι του Θεού; Αυτά τα λόγια του Χριστού ειδικά, έχουν δημιουργήσει τόσο πρόβλημα στην τακτική της Σκοπιάς να τρομοκρατεί τους οπαδούς της με το τέλος του Αρμαγεδδώνα, που διαρκώς "μπαλατζάρουν", από τη μία άποψη στην ακριβώς αντίθετη, και μια λένε ότι θα αναστηθούν, και μία όχι, σε μια διαρκή ανατροπή των προηγούμενων θέσεών τους. Υπάρχει έτσι μια διαρκής σύγχυση μεταξύ των μελών τους, που δεν τους επιτρέπει να σκεφθούν λογικά, και να δουν ότι ο Θεός δεν είναι δυνατόν στον Αρμαγεδδώνα να σκοτώσει τον κόσμο, και κυρίως, ότι πρόκειται να τους αναστήσει ΟΛΟΥΣ. Αυτό όμως είναι που θέλει να αποφύγει η Σκοπιά, γιατί διαφορετικά χάνει το "κίνητρο" που θα κάνει τον κόσμο να ενταχθεί βιαστικά και με φόβο, και ακόμα το βασικό κίνητρο για την όλη προσηλυτιστική της δραστηριότητα. Αν οι νεκροί του Αρμαγεδδώνα, αναστηθούν όλοι, τότε έχουν και πάλι ευκαιρία να μάθουν την "αλήθεια" της Σκοπιάς κατά τη Χιλιετή βασιλεία (που κατά τη Σκοπιά είναι μετά τον Αρμαγεδδώνα), και έτσι δεν υπάρχει επείγον λόγος να τρέχουν να κηρύττουν για να σώσουν τους άλλους, ούτε να ενταχθούν βιαστικά στη Σκοπιά.
Το δόγμα της Σκοπιάς, ότι οι νεκροί του Αρμαγεδδώνα δεν θα έχουν ανάσταση, οδηγεί τα μέλη της και σε ΦΡΙΚΤΕΣ νοοτροπίες και επιθυμίες! Προσωπικά έχω ακούσει ανθρώπους μέσα στη Σκοπιά, να εύχονται τον θάνατο των συγγενών τους, (ακόμα και των γονιών τους), που δεν είναι Μάρτυρες, ώστε "να μη τους βρει ζωντανούς ο Αρμαγεδδώνας, και να μπορέσουν να αναστηθούν και να σωθούν"!!! Και τους έχω δει αυτούς τους ίδιους, να ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ όταν οι γονείς τους πέθαναν, επειδή έτσι πίστευαν ότι οι συγγενείς τους εξασφάλισαν ανάσταση! Σκεφθείτε, σε τι παραλογισμό οδηγούν τα δόγματα της Σκοπιάς τους πιστούς τους! Να εύχονται τον θάνατο των συγγενών τους!
Όταν το μάρκετινγκ των αιρέσεων μετατρέπεται σε δόγμα, και ένα δόγμα διαμορφώνεται με τρόπο που να εξυπηρετεί την αύξηση και τα συμφέροντα της αίρεσης, δημιουργούνται τόσο χοντρές, αλλά και λεπτότερες και συχνά πιο αόρατες στρεβλώσεις στη συμπεριφορά των μελών της. Για παράδειγμα, ας δούμε τη διαστροφή των ΚΙΝΗΤΡΩΝ της πίστης των ανθρώπων της αίρεσης αυτής:
Το βασικό κίνητρο, είναι ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ! Προσέξτε στα κείμενα της Σκοπιάς, ότι η σωτηρία από τον Αρμαγεδδώνα, ΔΕΝ είναι "παρεπόμενο" της πίστης, αλλά αυτό το ίδιο το κίνητρο της πίστης στον Θεό! Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος εκεί, δεν σώζεται επειδή πιστεύει, αλλά πιστεύει για να σωθεί! Εντάσσεται στην οργάνωση, και πιέζει τον εαυτό του να αγαπήσει έναν τόσο αλλοπρόσαλλο, εκδικητικό και αιμοχαρή θεό που σκοτώνει ακόμα και βρέφη χωρίς ανάσταση, μόνο και μόνο για να "σώσει το τομάρι του"! Κηρύττει στους άλλους, όχι για να τους βοηθήσει να αγαπήσουν τον Θεό της αγάπης, όπως οι Χριστιανοί, αλλά για να τους σώσει από έναν επικίνδυνο Θεό!
Αν το καλοσκεφθείτε, αυτός ο ωφελιμισμός, "περνάει στο αίμα" των οπαδών της θρησκείας αυτής, και αναζητούν στο κάθε τι στην πίστη τους, την ανταπόδωση και το συμφέρον. Θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι, για να "τους το ανταποδώσει ο Θεός με σωτηρία", και να μην τους σκοτώσει. Θέλουν να κηρύξουν, για να μην τους ζητήσει λόγο για το αίμα των συνανθρώπων τους. Θέλουν να είναι μέλη της οργάνωσης, για να έχουν ανάσταση. Και ζουν ωφελιμιστικά ακόμα και την πίστη τους στη Σκοπιά, με το να την έχουν μετατρέψει σε λέσχη τρυφής!
Στα περιοδικά τους και στα βιβλία τους, απεικονίζεται ο παράδεισος, ως τόπος διασκέδασης και απόλαυσης, όχι από την παρουσία του Θεού της Αγάπης, αλλά από τα ζωάκια και τα φρουτάκια, και τα παιδάκια, (έστω και αν το συγκεχυμένο τους δόγμα, διδάσκει ότι τότε δεν θα υπάρχουν παιδιά!) Τα πάντα εκεί είναι μια πολύχρωμη διαφήμιση, παραπλήσια με τις διαφημίσεις μιας ασφαλιστικής εταιρίας, που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής από αόριστους (ή καθορισμένους) κινδύνους.
Αντιθέτως, οι Χριστιανοί, λατρεύουμε τον Θεό, ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ, και όχι από φόβο, ή επειδή δήθεν πρέπει να μας σώσει. Τα κίνητρα ενός Χριστιανού, πρέπει να είναι ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ. Δεν πρέπει να είναι ούτε ο φόβος, (ο οποίος είναι ΑΡΧΗ σοφίας, και όχι διαρκής απειλή), ούτε ο ιδιοτελής υπολογισμός σωτηρίας. Η λατρεία που αγαπάει και θέλει ο Θεός, είναι η λατρεία που δεν αποβλέπει σε ανταπόδωση. Και η διαγωγή που δεν υποκινείται, ούτε από το φόβο του θανάτου, ούτε από το φόβο της Αποκοπής (αφορισμού). Αλλά που υποκινείται ΚΥΡΙΩΣ από αγάπη.
Γι' αυτό για τους Χριστιανούς, το τέλος, δεν είναι Η ΑΙΤΙΑ για την οποία πρέπει να είμαστε πιστοί και καλοί. Την πίστη και την καλοσύνη, πρέπει να τα αναπτύσσουμε πάνω στη βάση της ΑΓΑΠΗΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ με τον Θεό της αγάπης, πάνω στη βάση της αγάπης τέκνου προς Πατέρα. Πατέρα που τον αγαπάς και τον ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ να έρθει στη ζωή σου, και όχι που ΦΟΒΑΣΑΙ μην έρθει και σε εκτελέσει εν ψυχρώ! Ο Χριστιανός, δεν κηρύττει στους άλλους, για να του προστατέψει από τον "επικίνδυνο θεό", αλλά για να μοιρασθεί μαζί τους, αυτό που ΗΔΗ ο ίδιος απολαμβάνει, μια ΣΧΕΣΗ αγάπης μεταξύ Πατρός και τέκνου, σχέση εμπιστοσύνης και τρυφερότητας, που οδηγεί στην ομοίωση με τον Θεό της αγάπης. Ο Χριστιανός δεν περιμένει τον Παράδεισο ως κάτι μελλοντικό, αλλά ΤΟΝ ΒΙΩΝΕΙ από ΤΩΡΑ, κατά τον λόγο της Αγίας Γραφής: "Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου". Αυτός καθεαυτός ο Παράδεισος για τον Χριστιανό, δεν είναι επίγειες απολαύσεις, ζωάκια και φρουτάκια και παιδάκια. Είναι ΣΧΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ με τον Θεό, που ισχύει ΑΠΟ ΤΩΡΑ!
Εφ' όσον για τους Χριστιανούς, ΟΛΟΙ θα αναστηθούν, και ο καθένας θα απολαύει ΑΙΩΝΙΟ σώμα ανάλογο με τα έργα του, την αγάπη του και τον κόπο του, δεν υπάρχει πρόβλημα "να προλάβουν" τον Α ή τον Β πριν το τέλος. Ο Θεός δεν θα αδικήσει κανέναν! Αυτός είναι "ο Ποιμένας των ψυχών μας"! Και κρίνει όχι κατά το φαινόμενο, αλλά κατά την καρδιά.

5. Τι λέει η Αγία Γραφή για το τέλος ως αιτία πίστης;
Στο σημείο αυτό, ίσως άνθρωποι εσχατολογικών αιρέσεων, μας υποδείξουν σημεία της Αγίας Γραφής, που με μια βιαστική ματιά, ή που με μια Παλαιοδιαθηκική θεώρηση, δείχνουν το "επείγον του τέλους". Τέτοια εδάφια όμως, με μια προσεκτική μελέτη και ανάλυση, όχι μόνο δεν παρουσιάζουν "το τέλος" ως αιτία της πίστης, αλλά το αντίθετο!
Επειδή είναι πολλά, ας δούμε το χαρακτηριστικότερο, που χρησιμοποιεί κατ' επανάληψιν η Σκοπιά, για να τονίσει τη σημαντικότητα και το επείγον του τέλους:
Εβραίους 10/ι: 25: "μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα".
Τι λέει λοιπόν αυτό το εδάφιο; Μήπως παρουσιάζει "το τέλος", (την ημέρα εκείνη), ως ΤΟΝ ΒΑΣΙΚΟ ΛΟΓΟ  της πίστης μας; Μήπως δικαιώνει την αιρετική θεώρηση;
Όχι βέβαια! Προσέξτε καλύτερα το εδάφιο: Λέει "τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε την ημέρα". Το πλησίασμα της ημέρας εκείνης, ΔΕΝ είναι Ο λόγος, αλλά ένας ακόμα επιπρόσθετος λόγος, πάνω στον βασικό λόγο, (που όπως εξηγήσαμε προηγουμένως πρέπει να είναι η αγάπη).
Και για ποιο πράγμα μιλάμε; Για το: "να μαζευόμαστε μαζί οι Χριστιανοί και να προτρέπουμε ο ένας τον άλλον"! Δεν μιλάει εδώ για ένταξη σε κάποια οργάνωση, δήθεν για σωτηρία από την καταστροφή. Μιλάει για ΣΧΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ μεταξύ των Χριστιανών, και για αλληλοενθάρρυνση προς τον σκοπό της Θέωσης!
Και γιατί το πλησίασμα της ημέρας, είναι ένας επιπρόσθετος λόγος, για περισσότερη συνοχή στις σχέσεις των Χριστιανών; Επειδή όπως είπε ο απόστολος Παύλος, το μυστήριο της ανομίας συμπορεύεται με το μυστήριο της σωτηρίας (Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β: 7). Και όσο η Εκκλησία με τον χρόνο θα αυξάνει και θα προοδεύει προς τον σκοπό της ένωσης με τον Χριστό στη Βασιλεία Του, τόσο και οι κίνδυνοι και οι εχθροί της Εκκλησίας, θα τελειοποιούν και αυτοί τις μεθόδους της πλάνης κατά τον Ιησού Χριστό (Ματθαίος 24/κδ: 9-13). Εκεί ο Χριστός μίλησε για ψύχρανση της αγάπης και για προβλήματα μεταξύ των Χριστιανών και των μεταξύ τους σχέσεων, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Γι' αυτό μια εκκλησία με αγάπη και συνοχή, θα είναι ισχυρότερη και δυνατότερη εναντίον των όλο και ισχυρότερων προβλημάτων που θα αντιμετωπίζει από τους εχθρούς της στον προ του τέλους καιρό.
Το εδάφιο λοιπόν αυτό, δεν μιλάει καν για την ημέρα του τέλους, για κήρυγμα σωτηρίας από έναν καταστροφικό θεό, ή για ιδιοτελή ωφελιμιστική και υπολογισμένη τάση σωτηρίας. Μιλάει για μια διαρκή και σταδιακή ΣΥΣΦΙΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ του κάθε Χριστιανού με τους αδελφούς του, που θα αυξάνουν με την πάροδο του χρόνου, όσο ο χρόνος βαίνει προς την ημέρα του Κυρίου, ώστε να μπορέσει να αντέξει στα προβλήματα και τους πειρασμούς για τους οποίους μίλησε ο Κύριος ότι θα έρθουν λίγο πριν το τέλος.
Παρόμοια μπορούν να αναλυθούν και να κατανοηθούν και όλα εκείνα τα εδάφια που χρησιμοποιούν οι διάφορες αιρέσεις, ως δήθεν "μαρτυρίες της Αγίας Γραφής", για το "επείγον του τέλους", ως αιτία πίστης στον Θεό και προσέλευσης στην αίρεσή τους.
Ακόμα και εκείνο το εδάφιο στο οποίο ο Πέτρος μιλάει για "τη διάλυση των στοιχείων" και την καταστροφή "ουρανού και γης", ούτε εκείνο λέει κάτι τέτοιο, σαν αυτό που θα ήθελαν να λέει οι διάφορες αιρέσεις. Ας το θυμίσουμε λίγο, και ας το δούμε πολύ σύντομα, για να πάρουμε μια ακόμα ιδέα, του πώς διαστρέφονται τα εδάφια, ώστε να λένε αυτά που θέλει η κάθε αίρεση:
Β΄ Πέτρου 3/γ: 9-15: "Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια.
10 Θάρθει, όμως, η ημέρα τού Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα· κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με ορμητικόν συριστό ήχο, και τα στοιχεία, καθώς θα καίγονται, θα διαλυθούν, και η γη, και τα έργα που βρίσκονται σ' αυτή, θα κατακαούν.
11 Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά διαλύονται, ποιοι πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια, 12 προσμένοντας και σπεύδοντας στην παρουσία τής ημέρας τού Θεού, κατά την οποία οι ουρανοί, καθώς θα φλέγονται, θα διαλυθούν, και τα στοιχεία, ενώ θα καίγονται, θα χωνευτούν;
13 Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί.
14 Γι' αυτό, αγαπητοί, ενώ τα προσμένουμε αυτά, επιμεληθείτε να βρεθείτε μπροστά του με ειρήνη, χωρίς κηλίδα και χωρίς ψεγάδι . 15 Και θεωρείτε σωτηρία τη μακροθυμία τού Κυρίου μας".
Το χωρίο αυτό, το οποίο χρησιμοποιούν οι αιρέσεις για να τρομοκρατούν τους οπαδούς τους, αν το προσέξετε, έχει το ακριβώς αντίθετο νόημα!
Κατ' αρχήν, το βασικό του θέμα, δεν είναι το "επείγον", αλλά είναι Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΜΟΝΗ του Θεού, να μετανοήσει αν είναι δυνατόν ΚΑΘΕ άνθρωπος. Συνεπώς, δεν μιλάμε για τη "βιασύνη" με την οποία εμποτίζουν οι αιρέσεις τα θύματά τους!
Ακόμα, μιλάει για ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΗ έλευση, και όχι για μια συνεχή "φαγούρα" του τύπου: "Να, το τέλος είναι κοντά! Τρέξτε να προλάβετε να σωθείτε!"
Και "το κάψιμο της γης και των ουρανών" που αναφέρεται, δεν σχετίζεται με καμία δήθεν καταστροφή, αλλά με την ΜΕΤΑΒΟΛΗ που θα υποστούν τα στοιχεία, κατά τη μεταμόρφωσή τους, από φθαρτά σε άφθαρτα, κατά την Παρουσία του Κυρίου μας! Δεν μιλάμε δηλαδή για "καταστροφή", αλλά για "ανακαίνιση"!!! Γι' αυτό μετά μιλάει κατ' ευθείαν για "καινούς (ανακαινισμένους) ουρανούς και καινή γη". Ο Θεός δεν θα έρθει να καταστρέψει, αλλά να ανακαινίσει!
Και όταν ο Πέτρος παροτρύνει σε μετάνοια και καλή διαγωγή, δεν το κάνει για να πει: "τρέξτε να σωθείτε". Διαφορετικά δεν θα μιλούσε για "μακροθυμία" του Θεού. Το κάνει για να δείξει ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ του να προσκολλάται κάποιος σε έναν κόσμο που τον περιμένει κατάργηση και ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ! Και για να παροτρύνει τους πιστούς, να βρεθούν χωρίς ψεγάδι στην Παρουσία Του, ώστε να μην υπάρχει τίποτα άχρηστο στη δική τους ζωή, αλλά τα πάντα να είναι κατά Θεόν.
Βλέπετε τι γίνεται; Παίρνει μια αίρεση ένα χωρίο, το διαστρέφει πλήρως, και το βάζει να πει αυτά που θέλει εκείνη, για να "τρομάξει" τον κόσμο, και να τον κάνει να τρέξει στην παγίδα της!

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, ας θυμόμαστε, ότι "το τέλος", δεν είναι κάτι για να φοβόμαστε, αλλά κάτι για να ελπίζουμε και να περιμένουμε "προσμένοντας και σπεύδοντας" κατά τον απόστολο Πέτρο. Αγωνιζόμενοι με αγάπη και πίστη στην κάθε ημέρα που περνάει, να πλησιάσουμε περισσότερο τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τους αδελφούς μας.
Και όταν κάποιος μας πει: "Το τέλος είναι κοντά, ελάτε για να σωθείτε", θυμηθείτε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού:
"Βλέπετε, μη πλανηθείτε· επειδή, πολλοί θάρθουν στο όνομά μου, λέγοντας, ότι: Εγώ είμαι· και ο καιρός πλησίασε. Μη τους ακολουθήσετε!" (Λουκάς 21/κα: 8).

Ν. Μ.
πηγή

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 12, 2015

Το σημείο τού Τέλους Πώς τα καταφέρνουν ορισμένες αιρέσεις, και χαρακτηρίζουν ως "σημείο" το "μη σημείο";


 Η ιστορία, έδειξε ότι οι άνθρωποι κάθε γενιάς, θεωρούν τη δική τους γενιά ξεχωριστή από τις υπόλοιπες όσον αφορά την εκπλήρωση κάποιων προφητειών. Ειδικά η γενιά που έζησε στην αλλαγή τής 1ης μετά Χριστόν χιλιετίας, και αυτοί που ζουν στην αλλαγή τής 2ης, θεώρησαν την αλλαγή αυτή, ως τέρμα τής ιστορίας τού παλαιού κόσμου, και αρχή τού νέου. Στα εσχατολογικά αυτά σενάρια, πρωταγωνιστούν σήμερα πλήθος θρησκειών, από Αντβεντιστικές, μέχρι σχισματικές τής Ορθοδοξίας.


Εδώ, θα ασχοληθούμε με τις παρερμηνείες που κάνουν στα λόγια τού Κυρίου Ιησού Χριστού, η λεγόμενη "Ελεύθερη εκκλησία τής Πεντηκοστής", και το Αντβεντιστικό παρακλάδι, που μετονομάστηκε σε "Μάρτυρες τού Ιεχωβά".

Οι δύο αυτές ομάδες, διδάσκουν ότι από το 1914 υπάρχει εκπλήρωση τών λόγων τού Κυρίου, ότι δήθεν βρισκόμαστε στην τελευταία γενιά, και για το λόγο αυτό, σήμερα εκπληρώνονται τα λόγια Του στην Αγία Γραφή, στα Ευαγγέλια: Ματθαίος 24/κδ΄ , Λουκάς 21/κα΄ και Μάρκος 13/ιγ΄.
Υποστηρίζουν λοιπόν, ότι από τις αρχές τού αιώνα μας, υπάρχει αύξηση τών πολέμων, τής εγκληματικότητας, τών ασθενειών, τής πείνας, αλλά και τού κηρύγματος τού Ευαγγελίου. Με τον τρόπο αυτό, αποσπούν την προσοχή τών αφελών και απληροφόρητων, και κάνουν οπαδούς, αυτούς που βιάζονται να δουν το τέλος τού κόσμου.
Ας δούμε λοιπόν, την αναίρεση τών διδασκαλιών τών "Μαρτύρων τής Σκοπιάς", που έχουν μακρά παράδοση σε αποτυχημένες προβλέψεις τού τέλους. Το επιχείρημά τους, ξεκινάει από τα λόγια τών αποστόλων προς τον Κύριο Ιησού, όταν τον ρώτησαν "κατ' ιδίαν": "ειπέ ημίν, πότε ταύτα έσται και τι το σημείον τής σης παρουσίας και συντελείας τού αιώνος;" (Ματθαίος 24/κδ΄ 3). Ο Ιησούς Χριστός, απαντά σε αυτό το ερώτημα, στα επόμενα εδάφια:
Ματθαίος 24/κδ΄ 4 - 14: "4. Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπεν αυτοίς: Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει, 5. πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες: "Εγώ ειμι ο Χριστός", και πολλούς πλανήσουσιν. 6. Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων. Οράτε μη θροείσθε. Δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω εστίν το τέλος. 7. Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους. 8. Πάντα δε ταύτα, αρχή ωδίνων... 14. Και κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον τής βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, εις μαρτύριον πάσιν τοις έθνεσιν, και τότε ήξει το τέλος.
Τα παραπάνω λόγια τού Κυρίου χρησιμοποιούν οι αυτοαποκαλούμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", για να μας πουν ότι δήθεν: "Σήμερα, και ειδικά από το 1914, έχουμε περισσότερους πολέμους, πείνες, αρρώστειες, σεισμούς και έγκλημα, από κάθε άλλη εποχή. Και επιπλέον, σήμερα το Ευαγγέλιο κηρύττεται σε όλο τον κόσμο, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Αυτά αποτελούν ένα σύνθετο σημείο του τέλους, και έτσι γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στον καιρό τού τέλους".
Εάν αυτά τα λόγια τα έλεγε μόνο η ξενόγλωσση ηγεσία τής οργάνωσης αυτής, θα ήταν δικαιολογημένη ως ένα βαθμό. Το να τα επαναλαμβάνουν όμως και οι Έλληνες οπαδοί της, είναι απαράδεκτο. Επειδή, οι ξένοι, δεν γνωρίζουν την Ελληνική στην οποία γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, και ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Κυρίου. Οι ΄Ελληνες "Μάρτυρες" όμως, θα έπρεπε να γνωρίζουν τη μητρική τους γλώσσα, και να μη δέχονται τέτοιες παρερμηνείες σαν αγράμματοι! Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά τα λόγια τού Κυρίου, και ας ντραπούν οι Έλληνες εκείνοι, που αντί να διορθώσουν τους ξενόφερτους (άσχετους) δασκάλους τής Σκοπιάς, διαδίδουν κιόλας τις παράλογες θεωρίες τους.

Τι ρωτούν λοιπόν οι μαθητές τού Κυρίου;
"πότε ταύτα έσται και τι το σημείον τής σης παρουσίας και συντελείας τού αιώνος;" (Ματθαίος 24/κδ΄ 3).
Οι μαθητές εδώ, ρωτούν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Πότε θα γίνει η καταστροφή τού Ναού τής Ιερουσαλήμ, (Ματθαίος 24/κδ΄ 1,2), και ποιο θα είναι "το σημείο" τής παρουσίας τού Κυρίου, και τής συντελείας τού αιώνος.
Προφανώς οι μαθητές, πίστευαν ότι αυτά τα δύο πράγματα, θα γίνονταν μαζί, γι' αυτό τα βάζουν στην ίδια ερώτηση. Η απάντηση τού Κυρίου λοιπόν, απαντά ταυτόχρονα και στα δύο ερωτήματα. Προτού όμως ο Κύριος τους απαντήσει άμεσα, τους δίνει μία προειδοποίηση:
"Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει, 5. πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες: "Εγώ ειμι ο Χριστός", και πολλούς πλανήσουσιν. 6. Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων. Οράτε μη θροείσθε. Δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω εστίν το τέλος".
Είναι φανερό εδώ, ότι δεν τους απαντάει άμεσα για το σημείο τού τέλους. Αντιθέτως, αντί να τους δώσει το σημείο τού τέλους, εδώ τους δίνει ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΤΕΛΟΥΣ. Τους λέει πότε ΔΕΝ θα είναι το τέλος.
Προειδοποιεί λοιπόν ο Κύριος, ότι αν δουν κάποιους να λένε ότι "είναι ο Χριστός", ή αν δουν "πολέμους και ακούσουν για πολέμους, δεν πρέπει οι Χριστιανοί να θορυβηθούν, επειδή όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Δεν θα είναι όμως το τέλος".
Αντιθέτως, άνθρωποι σαν τους οπαδούς τής Σκοπιάς και τών λεγομένων Πεντηκοστιανών, πλανήθηκαν, περιμένοντας το τέλος.
Στα παραπάνω, η εταιρία Σκοπιά απαντάει: "Τα λόγια τού Χριστού ως εδώ, μιλούν για απλούς πολέμους που θα γίνονταν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, και που δεν θα αποτελούσαν σημείο τού τέλους. Το σημείο τού τέλους όμως, βρίσκεται στα αμμέσως επόμενα λόγια τού Κυρίου, που δίνουν εικόνες παγκοσμίων πολέμων και μεγάλων αναταραχών".
Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά και τα παρακάτω λόγια τού Κυρίου: "7. Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους. 8. Πάντα δε ταύτα, αρχή ωδίνων..." (Ματθαίος 24/κδ΄ 7,8).
Για μία φορά ακόμα, φαίνεται η άγνοια τής Ελληνικής γλώσσας, τών ανθρώπων αυτών που θέλουν να περνιούνται για δάσκαλοι. Τι λέει εδώ; "Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος..."
Τι σημαίνει η λεξούλα: "γαρ"; Η λέξη "γαρ", σημαίνει: "επειδή". Και σύμφωνα με την Ελληνική γραμματική, όταν στη δεύτερη πρόταση υπάρχει η λέξη "επειδή", αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για επεξήγηση τής προηγουμένης προτάσεως. Με άλλα λόγια, ο Κύριος εδώ, δεν μιλάει για κάτι διαφορετικό από πριν, αλλά συνεχίζει να λέει αναλυτικότερα, ποια ΔΕΝ θα είναι τα σημάδια τού τέλους, ώστε να μην πλανηθούν και νομίσουν ότι είναι το τέλος. Και έρχονται σήμερα κάποιοι, που τα ίδια λόγια που λέει ο Κύριος για να μη νομίσουμε ότι είναι το τέλος, τα χρησιμοποιούν για να αποδείξουν το αντίθετο!

Και για όσους συνεχίζουν να μη καταλαβαίνουν την Ελληνική γλώσσα, ο Κύριος τονίζει, ότι αυτά όχι μόνο δεν είναι σημεία τού τέλους, αλλά "αρχή ωδίνων". Αν λοιπόν είναι "αρχή", πώς πρόκειται για σημεία τού τέλους; Αντιθέτως, πρέπει να συνεχιστούν οι "ωδίνες" επί μακρόν, ώσπου να γίνει το τέλος.

Γιατί όμως λέει: "Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν"; Δεν δίνει αυτό εικόνα Παγκοσμίων πολέμων; Ίσως ρωτήσει κάποιος.
Η απάντηση είναι όχι. Ακόμα όμως και αν πράγματι μιλούσε για παγκοσμίους πολέμους, και πάλι, είδαμε ότι δεν θα αποτελούσαν σημείο τού τέλους.
Ας δούμε όμως κάποια εδάφια, που μιλούν με τον ίδιο τρόπο χωρίς να μιλούν για παγκοσμίους πολέμους, όπως το Β΄ Χρονικών 15/ιε΄ 6:
"και εφθείρετο έθνος υπό έθνους, και πόλις υπό πόλεως".
Ησαϊας 19/ιθ΄ 2: "Και θέλει σηκώσει Αιγυπτίους κατά Αιγυπτίων, και θέλουσι πολεμήσει έκαστος κατά τού αδελφού αυτού, και έκαστος κατά τού πλησίον αυτού. Πόλις κατά πόλεως, βασιλεία κατά βασιλείας".
Είναι φανερό, ότι σε αυτά τα εδάφια δε μιλάει για παγκοσμίους πολέμους, αν και χρησιμοποιούνται ακριβώς τα ίδια λόγια με τού Κυρίου Ιησού Χριστού. Ομοίως και ο Κύριος, δεν μιλάει για παγκοσμίους πολέμους όπως θέλει η Σκοπιά, αλλά για διαφόρους πολέμους, που θα γίνονταν στη διάρκεια τής ιστορίας.

Για το ίδιο θέμα, μας διαβεβαιώνει και η Αποκάλυψη, στο κεφάλαιο 6/ς΄ , από το 1 ως το 11 εδάφιο. Εκεί, περιγράφεται το άνοιγμα τών πέντε πρώτων σφραγίδων. Πρόκειται για τους τέσσερεις ιππείς, δηλαδή για τον Κύριο Ιησού Χριστό, που "εξήλθε νικών και δια να νικήσει" και για τον πόλεμο, την πείνα και το θάνατο.
Μετά τον ερχομό τού Κυρίου, πράγματι, όπως είπε στο Ματθαίος κδ΄ που εξετάζουμε, θα υπήρχαν πόλεμοι, πείνες και θάνατος. Όλα αυτά όμως, δεν θα ήταν το τέλος, αλλά "αρχή ωδίνων". Είναι οι πρώτες σφραγίδες, και όχι οι τελευταίες! Και αυτό, φαίνεται και στα εδάφια 10 και 11, όπου στο άνοιγμα τής 5ης σφραγίδος, δίνεται απάντηση στη βιασύνη τών ψυχών για το τέλος: "και ερρέθη αυτοίς ίνα αναπαύσονται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών, οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί". Είναι σαφές, ότι οι τέσσερεις ιππείς, δεν ήταν το σημείο τέλους.
Ομοίως, το κήρυγμα τού Ευαγγελίου προηγείται τού τέλους, αλλά δεν είναι εμφανές πόσο ακόμα θα απλωθεί ως το τέλος.
Ενδεικτικά, θα αναφέρουμε το εδάφιο: Κολοσσαείς 1/α΄ 23: "...τού ευαγγελίου ου ηκούσατε, τού κηρυχθέντος εν πάση κτίσει τη υπό τον ουρανόν"
Ήδη λοιπόν από τότε, το ευαγγέλιο κηρύχθηκε σε όλη την οικουμένη. Και αν σκεφθούμε ότι σήμερα τεράστιες χώρες όπως η Κίνα και το Μπαγκλαντές μένουν σχεδόν ανευαγγέλιστες, ο καιρός τού τέλους είναι απροσδιόριστος. Και ας μη ξεχνάμε, ότι τα λόγια τού Κυρίου, πουθενά δε μιλούν για αύξηση τών δεινών (σεισμών, ασθενειών, πολέμων, κλπ). Μόνο για την ανομία λέει ότι θα πληθυνθεί, αλλά χωρίς να την αναφέρει ως σημείο τού τέλους. (Ματθ. 24/κδ΄ 12).

Όσο για την υποτιθέμενη αύξηση τών δεινών αυτών στον αιώνα μας, τα στοιχεία που παραθέτουν οι θρησκείες αυτές, είναι παραποιημένα, πράγμα που δείχνουμε σε άλλη μελέτη.
Ο χειρότερος αιώνας τής ιστορίας, ήταν ο 14ος! Ο 20ός, είναι ίσως ο καλύτερος αιώνας τής ιστορίας, γι' αυτό υπάρχει και η πληθυσμιακή αύξηση, λόγω μειωμένων θανάτων.
Μα τότε, πού βρίσκεται η απάντηση τού Κυρίου περί "τού σημείου";
Η απάντηση τού Κυρίου για το σημείο, βρίσκεται στο εδάφιο: Ματθαίος 24/κδ΄ 30: "και τότε φανήσεται το σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί τής γης, και όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί τών νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής".
Το "σημείο" λοιπόν, είναι ουράνιο, και θα το δουν όλες οι φυλές τής γης, ταυτόχρονα με την παρουσία τού Κυρίου.
Όλα τα άλλα είναι πλάνες (Λουκ. κα΄ 8).
πηγή

Πέμπτη, Ιουνίου 26, 2014

Ποιοι είναι οι ψευδοπροφήτες και ποια τα γνωρίσματά τους; Read more: Γνωριμία με την ορθόδοξη πίστη: Ποιοι είναι οι ψευδοπροφήτες και ποια τα γνωρίσματά τους;


Για να καταλάβουμε ποιοι είναι οι ψευδοπροφήτες, πρέπει να δούμε πρώτα τι ήταν οι «προφήτες». Η τάξη των Προφητών, ήταν η αμέσως επόμενη λειτουργική τάξη μετά τους Αποστόλους. Αυτή η σειρά, αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο στην Α’ Κορινθίους επιστολή. Εξηγεί ο καθηγητής Βλάσιος Φειδάς:

«Η ιεραρχημένη  αναγραφή των φορέων των εξεχόντων λειτουργημάτων κατά την αποστολική εποχή επιβεβαιώνεται και με την ανάλογη μαρτυρία της Α’ προς Κορινθίους επιστολής: «Και ους μεν έθετο ο Θεός εν τη Εκκλησία πρώτον αποστόλουςδεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσει, γένη γλωσσών. Μη πάντες απόστολοι, μη πάντες προφήται, μη πάντες διδάσκαλοι, μη πάντες δυνάμεις, μη πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων, μη πάντες γλώσσαις λαλούσι, μη πάντες διερμηνεύουσι. Ζηλούτε ουν τα χαρίσματα τα κρείττονα» (Α’ Κορινθ. 12, 28-31). Η μαρτυρία αυτή, καθιστά πρόδηλο ότι [..] πρόκειται προφανώς περί ειδικής τάξεως χαρισματούχων, η οποία είχε ήδη προσλάβει θεσμικό χαρακτήρα στην Εκκλησία. Τα πρόσωπα, τα οποία ανήκαν στις τάξεις των αποστόλων και των προφητών είχαν ως μόνιμη την ιδιότητα αυτή και την ανήγαν στον Θεό, ο οποίος «έθεσεν αυτούς» στην Εκκλησία».
(Εκκλ. Ιστορία Βλ. Φειδά, Α’ τόμος, σελ. 62-63).

Ο Χριστός είναι ο «ακρογωνιαίος λίθος» πάνω στον οποίο στηρίζεται το πνευματικό οικοδόμημα της Εκκλησίας, και οι απόστολοι με τους προφήτες είναι τα θεμέλια.

«[..] εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητώνόντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος».
(Εφεσίους, 2:20-21).

Οι προφήτες δεν εκλέγονταν ανθρωπίνως, αλλά τους επέλεγε το Άγιο Πνεύμα. Γράφει πάλι ο καθηγητής Βλάσιος Φειδάς:

«[..] οι μεν Απόστολοι αντλούσαν το εξαιρετικό κύρος στην Εκκλησία από την προσωπική εκλογή τους κατευθείαν από τον Ιησού Χριστό, ενώ οι Προφήτες όφειλαν την εξαιρετική θέση τους στην προσωπική επιλογή τους για το αποστολικό έργο από το Άγιο Πνεύμα. Υπό το πνεύμα αυτό κατανοείται πληρέστερα και η μαρτυρία των Πράξεων περί της τάξεως των Προφητών της Εκκλησίας της Αντιόχειας και περί της επιλογής των Βαρνάβα και Παύλου από το Άγιο Πνεύμα για το έργο του ευαγγελισμού στα έθνη. Οι επιλεγέντες προφήτες της Εκκλησίας Αντιοχείας ανέλαβαν έργο ευαγγελιστών στην Κύπρο και στη Μ. Ασία (πρώτη αποστολική περιοδεία του απ. Παύλου), κήρυξαν το ευαγγέλιο, βάπτισαν πιστούς, μετέδωσαν σε αυτούς το Άγιο Πνεύμα και οργάνωσαν τις τοπικές εκκλησίες χειροτονήσαντες κατ’ εκκλησίαν «πρεσβυτέρους» (Πράξεις 14, 23). Οι επιλεγέντες από το Άγιο Πνεύμα Προφήτες της Εκκλησίας της Αντιόχειας μπορούσαν λοιπόν να τελούν τη θεία ευχαριστία («λειτουργούντων»), να αναλαμβάνουν αποστολικό έργο, να μεταδίδουν το Άγιο Πνεύμα και να χειροτονούν πρεσβυτέρους στις κατά τόπους εκκλησίες».  

Παρόλο που τους επέλεγε το Άγιο Πνεύμα, έπρεπε να λάβουν χειροτονία. Για παράδειγμα, αναφέρεται στο βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων»:

«Ήσαν δε εν Αντιοχεία εν τη υπαρχούση εκκλησία προφήταί τινές και διδάσκαλοι, ο Βαρνάβας και Συμεών ο καλούμενος Νίγερ, και Λούκιος ο Κυρηναίος, και Μαναήν ο συνανατραφείς μετά του Ηρώδου του τετράρχου, και ο Σαύλος. Και ενώ υπηρέτουν (κείμενο: ''λειτουγούντων'') εις τον Κύριον και ενήστευον, είπε το Πνεύμα το Αγιον· Χωρίσατε εις εμέ τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον διά το έργον, εις το οποίον προσεκάλεσα αυτούς. Τότε αφού ενήστευσαν και προσευχήθησαν και επέθεσαν τας χείρας επ' αυτούς, απέστειλαν». (Πράξεις, 13:1-3).

Βλέπουμε το Άγιο Πνεύμα να λειτουργεί ως Πρόσωπο και δεν είναι «απρόσωπη δύναμη»- γιατί λέει ότι το Άγιο Πνεύμα «μιλάει», δίνει κατευθύνσεις, χρησιμοποιείται το «μοι», προσκαλεί, αποστέλλει. Επίσης, βλέπουμε ότι δεν αρκούσε μόνο η εκλογή από το Άγιο Πνεύμα, αλλά έπρεπε να συνοδεύεται η θεία αυτή εκλογή από την τελετουργική πράξη της χειροτονίας, από ανθρώπους που είχαν την ειδική χάρη ώστε να μπορούν να την μεταδώσουν.

Θα μπορούσαν να γραφούν πολλά περισσότερα και με μεγαλύτερη ανάλυση, αλλά τα παρόντα αρκούν ώστε να πάρουμε μία γεύση περί του τι είναι ο «προφήτης». Αυτοί οι προφήτες ήσαν περιοδεύοντες, και είχαν την πνευματική εξουσία της επισκοπής. Έπονταν οι «πρεσβύτεροι- επίσκοποι» (που τότε ακόμα ήταν ταυτόσημοι όροι) και οι «διάκονοι», που ανήκαν στο τοπικό ιερατείο. Όταν αργότερα εγκαθίσταται ο προφήτης στην επισκοπή, παίρνει την ονομασία «επίσκοπος». Αυτό συμβαίνει στην εποχή του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (αρχές του 2ου αιώνα), όπως φαίνεται μέσα από τις γνήσιες σωζόμενες επιστολές του.

Για περισσότερα στοιχεία από πρωτοχριστιανικά συγγράμματα επί του θέματος, μπορεί κανείς να μελετήσει στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του Βλ. Φειδά, Α’ τόμος, σελ. 59- 113.

Εύλογα λοιπόν, κατανοούμε ποιος είναι ο «ψευδοπροφήτης». Είναι εκείνος που ισχυρίζεται δήθεν ότι είναι «εκλεγμένος από το Άγιο Πνεύμα», ενώ δεν είναι. Που ισχυρίζεται ότι έχει αποστολή από τον Θεό αλλά αγνοείται από το Σώμα της Εκκλησίας, και είναι μη χειροτονημένος. Και αυτό ήταν ένα από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισε η αρχαία Εκκλησία. Παρακάτω, θα δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά των ψευδοπροφητών- λύκων.

Τον επερχόμενο κίνδυνο των ψευδοπροφητών, τον τόνισε πρώτος από όλους ο ίδιος ο Χριστός.

«Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς». (Κατά Ματθαίον, 7:15-16).

Αυτοί έρχονται αυτόκλητα (δεν αποστέλλονται από τον Θεό) με σκοπό να παραπλανήσουν και να παρασύρουν με εξωτερικά χαρακτηριστικά «προβάτου», που όμως δεν αντιπροσωπεύουν το εσωτερικό τους περιεχόμενο. Από τον καρπό τους αναγνωρίζονται. Χαρακτηρίζονται «άρπαγες», διότι ο σκοπός τους είναι να αρπάξουν τα πρόβατα του Κυρίου και να τα σκορπίσουν είτε σε αιρέσεις και σε παρασυναγωγές, είτε να τα εκμεταλλευτούν οικονομικά. Ο καρπός τους, είναι η όλη πορεία της ζωής τους, όπως και το σαπρό έργο που παράγουν.

Ο απόστολος Παύλος, σε πρεσβυτέριο που συγκάλεσε στην Μίλητο, προειδοποίησε τους πρεσβυτέρους της Εφέσου·

«Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών».
(Πράξεις Αποστόλων, 20:29-30).

Δεν λυπούνται το ποίμνιο, λαλούν διαστρέφοντας την ορθή διδασκαλία με σκοπό να αποσπάσουν τους μαθητές από τον Χριστό και να τους κάνουν δικούς τους ακολούθους και οπαδούς. Συνεπώς, κινούνται από ματαιοδοξία και υπερηφάνεια.

Ο απόστολος Ιωάννης γράφει επίσης: «Αγαπητοί, μη πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα εν ήναι εκ του Θεού· διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον. Εκ τούτου γνωρίζετε το Πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα, το οποίον ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, είναι εκ του Θεού· και παν πνεύμα, το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού· και τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, το οποίον ηκούσατε ότι έρχεται, και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω». (Α’ Ιωάννου, 4:1-3).

Εδώ, αναφέρεται στην ένσαρκη πρώτη παρουσία του Χριστού, και το γράφει για τους αιρετικούς Γνωστικούς Δοκητές, που πίστευαν ότι ο Χριστός είχε φαινομενικό σώμα, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγει όσον αφορά την σωτηρία μας, και την ανάστασή μας.

Στην δεύτερη επιστολή, γράφει πάλι για τους Δοκήτες, αλλά όσον αφορά την δεύτερη και ένδοξη έλευση του Χριστού. «Διότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οίτινες δεν ομολογούσιν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί (κείμενο: ''ερχόμενον εν σαρκί'')· ο τοιούτος είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος» (Β’ Ιωάννου, 7). Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες ανήκουν και όσοι δέχονται την Β’ Παρουσία του Χριστού μόνο ως «χρηστή κατάσταση» ή παγκόσμια ειρήνη, χωρίς να δέχονται τον Χριστό ως πρόσωπο.

Ο απόστολος Πέτρος, γράφει προφητικά στην δεύτερη επιστολή του ότι μέσα από τον λαό του Θεού θα έβγαιναν κάποιοι άνθρωποι που θα επιχειρούσαν να διαστρέψουν την πίστη ως προς το πρόσωπο του Χριστού, που θα εμπορεύονταν τα πράγματα του Θεού, και ότι αυτοί θα γίνονταν αιτία να βλασφημηθεί η οδός της αλήθειας, που είναι η Ορθοδοξία. Αυτούς τους καλεί «ψευδοδιδάσκαλους» και τους παραλληλίζει με τους ψευδοπροφήτες που κατά καιρούς έβγαιναν στον λαό Ισραήλ, στην Παλαιά Διαθήκη.

«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν· και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή· και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει». (Β’ Πέτρου, 2:1-3).

Αυτά, συνέβησαν λίγο αργότερα, και είναι γνωστά από τις Οικουμενικές Συνόδους.

Στην «Διδαχή των Αποστόλων» (100 μ Χ), αναφέρεται:

«Και για τους Αποστόλους και τους Προφήτες να πράττετε σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου. Κάθε απόστολος που προσέρχεται προς εσάς να τον δεχτείτε ωσάν να είναι ο ίδιος ο Κύριος. Και δεν θα μείνει παρά μία ημέρα, και αν είναι ανάγκη θα μείνει και την άλλη· αν όμως μείνει τρείς μέρες, είναι ψευδοπροφήτης. Αναχωρώντας σε άλλο τόπο ο απόστολος δεν θα παίρνει μαζί του τίποτε άλλο, παρά μόνο άρτο μέχρι να εξασφαλίσει διαμονή· αν όμως ζητεί χρήματα, είναι ψευδοπροφήτης» («Αποστολικοί Πατέρες», τόμος Α’, Χ. Κρικώνης, σελ. 27).

Σε άλλο σημείο, γράφει: «[..] από την συμπεριφορά (κείμενο: ‘’τρόπων’’) συνεπώς θα αναγνωριστεί ο ψευδοπροφήτης και ο προφήτης» (σελ. 29).

Επίσης: «Κάθε προφήτης που διδάσκει την αλήθεια, αν αυτά που διδάσκει δεν τα πράττει, είναι ψευδοπροφήτης» (σελ. 29).

 πηγή

Τρίτη, Μαΐου 27, 2014

Τα σημεία του Χριστού και του Αντιχρίστου – Πώς θα τους ξεχωρίσει ο κόσμος

pantokratorΗ Αγία Γραφή μας πληροφορεί, ότι λίγο πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα γίνουν «σημεία» στον ήλιο, στην σελήνη, στα άστρα και στην θάλασσα[94]. Παράλληλα μας λέγει, ότι και ο αντίχριστος θα κάμει σημεία στον ήλιο, στην σελήνη, στα άστρα και στον αέρα[95]!
Πως θα τα ξεχωρίσουμε τα σημεία αυτά; Πως θα ξεχωρίσουμε τα σημεία-έργα του αντιχρίστου, από τα σημεία που προείπε ο Χριστός;
Τα πρώτα (τα «σημεία» του Χριστού) θα είναι αληθινά. Τα σημεία του αντιχρίστου θα είναι απλώς φαινομενικά, και θα απατούν τις αισθήσεις.
Τα σημεία του αντιχρίστου θα τα κάνουν ο αντίχριστος και οι απόστολοί του. Τα «σημεία» στον ήλιο, στη σελήνη, στα άστρα, τα «σημεία» προάγγελοι της Παρουσίας του Χριστού, θα γίνουν μόνα τους, χωρίς την μεσολάβηση κανενός.
Οι φωστήρες του ουρανού, θα έχουν πια ολοκληρωτικά εκπληρώσει το σκοπό, για τον οποίο, κατ’ εντολή του Δημιουργού, έλαμπαν στον ουρανό[96].
Βέβαια τον είχαν και άλλοτε εκπληρώσει. Στη Γέννηση του Χριστού, με το παράδοξο αστέρι[97]. Και στη Σταύρωσή Του, που ο ήλιος κρύφτηκε τις πιο φωτεινές ώρες της ημέρας, το καταμεσήμερο[98], πίσω από ένα μαύρο πέπλο πηχτό σκοτάδι, για να μην ιδή νεκρό τον Δημιουργό του. Τότε όμως θα γίνει κάτι το τελειωτικό.
Ο άγιος Ευαγγελιστής Ματθαίος, λέγει ότι μετά «τη θλίψη» που θα προκαλέσει η τυραννία του αντιχρίστου, θα έλθει αμέσως η παρουσία του Χριστού. Και θα αρχίσει ως εξής: «ο ήλιος σκοτισθήσεται, η σελήνη ου δώσει το φέγγος, και οι αστέρες πεσούνται εκ του ουρανού»[99].
Οι φωστήρες του ουρανού, παρατηρεί ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, δεν θα χαθούν τότε. Θα εξακολουθήσουν για λίγο να στέκουν στην θέση τους. Όμως στα μάτια των ανθρώπων θα φανούν τότε, σαν να είχαν χαθεί από το στερέωμα του ουρανού.
Γιατί ένα άπλετο ουράνιο φως θα κραυγάζει τον κόσμο και θα τον προετοιμάζει να υποδεχτθί τον Κύριο, που θα έλθη εν τη δόξη Αυτού. Το φως αυτό θα κάμει να μην διακρίνεται κανένα από τα ουράνια σώματα.
Η περί σημείων και θαυμάτων διδασκαλία, που εξεθέσαμε, είναι η διδασκαλία της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, η διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Ουσιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ακρίβεια, η (κατά το δυνατόν) σαφής διατύπωση της διδασκαλίας.
Τα αληθινά σημεία θα βοηθήσουν να γίνει πιο βαθειά και πιο αληθινή η θεογνωσία, που είναι η βάση της σωτηρίας. Τα ψεύτικα σημεία θα αυξήσουν την πλάνη, και κατά συνέπεια, την απώλεια.
Ιδιαίτερα η ενέργεια των σημείων, που θα κάμει ο αντίχριστος θα είναι ευρείας και μεγαλειώδους μορφής. Και θα παρασύρει με αυτά την ανθρωπότητα να ομολογήσει και να δεχθεί σαν Θεό της τον απεσταλμένο του σατανά.
Τα θαύματα του Κυρίου μας πρέπει να τα βλέπουμε σωστά. Τότε θα διαπιστώσουμε πόσο μας οικοδομούν. Πόσο μας παρηγορούν. Πόσο είναι για μας σωτήρια.
Η ευσεβής θεώρηση των θαυμάτων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οικοδομεί, παρηγορεί και σώζει. Τι αγία απλότητα που έχουν! Πόσο με αυτά έγινε άνετη η επίγνωση του Θεού για τους ανθρώπους! Τι αγαθότητα μαρτυρούν! Τι ταπείνωση! Τι ακατανίκητη πειστικότητα που έχουν! Η θεώρηση των θαυμάτων του Χριστού, μας ανυψώνει στο Λόγο, που είναι ο Θεός.
Βιβλιογραφία:
[94] Λουκ. 21, 25.
[95] Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας εις το Μάρκ. 8, 11-12.
[96] Γεν. 1, 14.
[97] Ματθ. 2, 2.
[98] Ματθ. 27, 45.
[99] Ματθ. 24, 29.
πηγή  το είδαμε εδώ

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...