Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πνευματικός Αγώνας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πνευματικός Αγώνας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 28, 2016

Μοναχός Παίσιος Ἁγιορείτης: Τίς αἱρέσεις πάντα τίς ἀκολουθοῦν διωγμοί

panorthoksh synodos 44
Τίς αἱρέσεις πάντα τίς  ἀκολουθοῦν διωγμοί.
            Πόσα δεινά ἔχουν ἔλθει στόν κόσμο; Οἰκονομική κρίση,φτώχεια καί πεῖνα,μετανάστευση λαῶν,τρομοκρατικές ἐνέργειες,πόλεμοι σφαγές  καί ἐγκλήματα,νόμοι ἀντίχριστοι ἀσεβεῖς καί ἀνήθικοι,ἐξάπλωση τῆς διαστροφῆς  τῶν ἀνθρώπων,ἀγωνιώδης προσμονή παγκόσμιου πυρηνικοῦ πολέμου,ἐξαγγελίες κυβερνητῶν, προετοιμασίες ἐθνῶν, 

μετακινήσεις στρατῶν,χρεοκοπίες κρατῶν,καταστροφή τῆς χώρας μας ἀπό ἀντεθνικές κυβερνήσεις,ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας μέ ἐντολές ἐξωτερικῶν δυνάμεων,εἰσροή φανατικῶν μωαμεθανῶν στήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας,ἀπειλές γειτονικῶν κρατῶν γιά τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα κ.ἄ.π.πού ξαφνικά ἐμφανίζονται καί δέν ξέρουμε πού θά ὁδηγήσουν τήν ζωή μας.
            Καί σάν νά μή μας ἔφταναν αὐτά,ξεκινᾶμε ἕναν ἐμφύλιο πόλεμο,χωρίς ὅπλα πού ἀφαιροῦν τήν ζωή,ἀλλά πού κλονίζουν τήν ψυχή καί σαλεύουν τήν πίστη.
            Ὅπως ὅταν ἐμφανίζονταν οἱ αἱρέσεις καί ὅταν ἄλλαξε τό ἡμερολόγιο καί διχάζονταν οἱ χριστιανοί,ἔτσι καί τώρα μ΄αὐτή τήν μυστήρια Σύνοδο τῆς Κρήτης,Ἐκκλησίες χωρίζονται,Μητροπολίτες διχάζονται,οἱ λαϊκοί ἀποροῦν καί στό Ἅγιον Ὄρος,Πατέρες διώκουν καί διώκονται.
            Ὅλες τίς Συνόδους γιά νά ἐπικυρωθοῦν,ἔπρεπε πρῶτα νά τίς ἀποδεχθοῦν οἱ χριστιανοί,ἐνῶ αὐτήν τήν Σύνοδο ὁποῖος δέν τήν ἀποδέχεται διώκεται.Καί μόνο αὐτό φτάνει γιά νά καταλάβει κι ἕνας ἁπλός χριστιανός ὅτι δέν εἶναι θεϊκή ἀλλά ληστρική.
            Τόσα χρόνια ζούσαμε μαζί ἀγαπημένοι καί ὑμνούσαμε τόν Θεό  «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ»   καί τώρα ξαφνικά γίναμε ἐχθροί;
            Σχεδόν ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας,εἰδικά οἱ Ἕλληνες καί οἱ Σλάβοι βρίσκονται σέ ἀναταραχή καί ἀντιδροῦν στίς ἀλλαγές πού βλέπουν,ὅπως ἡ ἀναγνώριση -ἐμμέσως πλήν σαφῶς-τῶν ἑτερόδοξων ὡς ἱστορικῶν ἐκκλησιῶν,τοῦ Προτεσταντικοῦ Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν,τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν ὁμολογιῶν,τοῦ γάμου μετά τῶν αἱρετικῶν,τῶν διαχριστιανικών διαλόγων μετά συμπροσευχών καί τελετῶν πού ἀπαγορεύονται κ.ἄ.π.ὅπως,ἡ ὑποβάθμιση τῶν Ποιμένων δηλ.τῶν Ἐπισκοπῶν στήν Σύνοδο,ἡ ἐγκαθίδρυση πρωτείων στήν Σύνοδο δηλ.οἱ πρῶτοι πού ἀποφασίζουν,οἱ δεύτεροι πού ψηφίζουν,οἱ τρίτοι πού συνυπογράφουν,οἱ τέταρτοι πού δέν συμμετέχουν,οἱ παρόντες αἱρετικοί πού συγχαίρουν καί οἱ ὀρθόδοξοι πού ὑποχρεωτικά ἀποδέχονται,ἡ παρουσία τοποτηρητῶν ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις καί συμπροσευχές μέ αὐτούς,ἡ συμμετοχή γυναικός πράκτορος τῆς CIA στήν Σύνοδο κ.λ.π.πού εἶναι ἀτελείωτα καί ἀνεκδιήγητα.
            Ἄς προσευχηθοῦμε νά μᾶς δείξει ὁ Θεός τί νά κάνουμε.Δόξα τῷ Θεῷ,ἡ Ἐκκλησία μας,ἔχει ἀφήσει Κανόνες πού μᾶς λένε τί μποροῦμε καί τί πρέπει νά κάνουμε.Ἄς μή βιαστοῦμε νά βγάλουμε συμπεράσματα καί ἀποφάσεις.
            Ἡ Ἐκκλησία ἐπιτρέπει μέ Κανόνες νά μή μνημονεύουμε ἕναν Ἐπίσκοπο πού ἀλλάζει τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας,διότι πῶς μπορεῖ χριστιανός πού πιστεύει καί ἀγαπάει τόν Χριστό,ν΄ἀποδέχεται ἕναν βλάσφημο ἐχθρό του Χριστοῦ ὅπως τό εἶπε ἡ Παναγία στήν Μονή Ζωγράφου «ἔρχονται οἱ ἐχθροί τοῦ Υἱοῦ Μου καί ἐμοῦ» καί ἐννοοῦσε τούς  Παπικούς καί τούς Φιλενωτικούς.
            Ὡστόσο δέν ἐπιτρέπει νά κάνουμε σχίσμα,διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία «καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».
            Σχίσμα δέν κάνει αὐτός πού ἀποτρέπει τήν δημιουργία σχίσματος πολεμώντας τά ἀλλότρια δόγματα διακόπτοντας ἐπικοινωνία μετά τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου.
            Σχίσμα γίνεται ὅταν κάποιος χωρίζεται ἀπό τήν μία ἁγία καί ἀποστολική Ἐκκλησία καί κάνει δική του ἐκκλησία,ἐπίσης ὅταν κάποιος βγάζει ἀλλότρια δόγματα,ὅπως ἔκαναν οἱ αἱρετικοί καί οἱ σημερινοί Οἰκουμενιστές πού ἀποδέχονται τούς αἱρετικούς καί μέ τήν «Οἰκουμενική Κίνηση» ὁδηγοῦν αὐθαίρετα τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέ ἕνωση μέ αὐτούς πού οἱ ἅγιοι Πατέρες μας καί οἱ Οἰκουμενικές μας Σύνοδοι τούς καταδίκασαν καί τούς ἀναθεμάτισαν καί παραμένουν ἀδιόρθωτοι καί προκόπτοντες εἰς τά χείρω.
            Συμμέτοχοι γίνονται καί ὅσοι τούς ἀκολουθοῦν γιά ὁποιοδήποτε λόγο,διότι οἱ πιστοί δέν κάνουν συμβιβασμούς στήν πίστη,ἐνῶ οἱ αἱρετικοί προσπαθοῦν νά ἐπιβληθοῦν μέ διωγμούς.
            Δυστυχῶς ἕνα τέτοιο φαινόμενο ἐμφανίζεται στό Ἅγιον Ὄρος,τό ὁποῖο φαίνεται ὅτι εἶναι ἐντολή ἄπ΄ἔξω καί εἶναι κρίμα νά συμβαίνει αὐτό ἐδῶ μέσα στήν Ἀθωνική πολιτεία καί οἰκογένεια.
            Νά διωχθεῖς ἀπό ἕναν ἀλλόπιστο ἢ αἱρετικό,ναί εἶναι εὐλογία,ἀλλά ἀπό τόν πατέρα σου ἢ τόν ἀδελφό σου εἶναι κρίμα γι΄αὐτόν.
            Ἄς προσευχηθοῦμε νά μᾶς φωτίσει ὁ Θεός νά κάνουμε τό καλό μέ καλόν τρόπο χωρίς ν΄ἀφήσουμε νά μειωθεῖ ἡ ὀρθόδοξη πίστη πουθενά καί σέ τίποτα.
            Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον ἡμᾶς τούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς Σου, καί τόν κόσμον ἅπαντα φώτισον.
            Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς τούς Ἁγιορεῖτες Μοναχούς τοῦ Περιβολιοῦ σου.

Μοναχός Παίσιος Ἁγιορείτης.

Τρίτη, Αυγούστου 16, 2016

Η δύναμις τών Εξορκιστικών ευχών κατά τών πονηρών πνευμάτων...

HONGkongNEKTAR


Παρακάτω ο Μητροπολίτης Χόνγκ Κόνγκ κ. Νεκτάριος αναφέρεται στήν δύναμη τών Εξορκιστικών ευχών πού εδώ στήν Ελλάδα έχουν σχεδόν απαγορευτεί από μερικούς Ιεράρχες καί δεν επιτρέπουν στούς ιερείς τών Μητροπόλεών τους να τούς διαβάζουν στόν ταλαίπωρο κόσμο...

Κι΄ αυτό διότι, ( άκουσον - άκουσον ), οί ευχές αυτές "τρομοκρατούν τόν κόσμο καί δέν προσδίδουν κύρος καί αίγλη σέ μιά πολιτισμένη Εκκλησία...".

Κατά τά άλλα, άσε τήν αρχαία Παράδοση πού έχει αυτές τίς ευχές νά λέει ότι θέλει, η Νέα παράδοση τώρα άλλα πιστεύει ! Καί εάν ένας πιστός έχει πρόβλημα τόν κατατάσσουμε στούς ψυχασθενείς καί τόν στέλνουμε στόν ψυχίατρο ( καί άσε τον δαίμονα εσωτερικά να δουλεύει...).

Ένας δεύτερος λόγος πού "απαγορεύτηκαν" αυτές οί ευχές είναι τό ότι πολλοί πιστοί με το παραμικρό ζητούσαν "διαβάσματα", αλλά καί τό ότι πολλοί ιερείς αποφεύγουν καί οί ίδιοι να διαβάσουν τίς ευχές αυτές φοβούμενοι μετά τίς δαιμονικές συνέπειες...

Κι΄ άς λέει ο ίδιος ο Χριστός ότι τούς έχει δοθεί δύναμη νά "πατάνε επί όφεων καί σκορπίων καί επί πάσα τήν δύναμη τού εχθρού ( διαβόλου )..."




 

" Ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη, προς αίμα και σάρκα…" 

Ο Ναός του Αγίου Λουκά είχε φορέσει τα γιορτινά του εκείνη την ημέρα. Τρείς νέοι άνδρες, μετά από πολύμηνη κατήχηση, ήταν έτοιμοι για το ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως και τhν είσοδό τους στην Εκκλησία του Χριστού.
Ξεκίνησα την ακολουθία της κατηχήσεως. Στην πρώτη ευχή του εξορκισμού o ένας από τους νεαρούς άρχισε να βήχει με ένα τρόπο περίεργο.
Αρχίζω να διαβάζω την δεύτερη ευχή του εξορκισμού και ο βήχας του νεαρού γίνεται μούγκρισμα...
Γονατίζει. Σκύβει το κεφάλι στο έδαφος.
Ένας από τους πιστούς με πλησιάζει. Mου δείχνει τον νεαρό και προτείνει να σταματήσω την Ακολουθία.
«Κάτι σοβαρό του συμβαίνει», μου λέγει...

Του κάνω νόημα πως δεν θα σταματήσω. Δεν θέλω να του πω ότι γνωρίζω τι συμβαίνει. Δεν θέλω να τους τρομάξω.
Ο νεαρός είχε ασχοληθεί ενεργά με πρακτικές της Νέας Εποχής. Με επικλήσεις πνευμάτων και τέτοια σχετικά. Είχε φθάσει σε επίπεδο να συνδιαλέγεται με τα πνεύματα που επικαλείτο.
Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποίησε πως η επαφή του με αυτά τα πνεύματα του δημιουργούσε σαβαρά πνευματικά και σωματικά προβλήματα. Ένιωθε μέσα στο σώμα του μια σκοτεινή δύναμη να τον κυριεύει και να τον συνθλίβει.
Προσπάθησε να βρει θεραπεία σε φημισμένους ψυχοθεραπευτές. Στη συνέχεια πλησίασε ένα φημισμένο Προτεστάντη Πάστορα. Εκείνος του έκανε κάποιους εξορκισμούς. Η κατάσταση δεν βελτιωνόταν. Και τότε ο Πάστορας του είπε:
«Εγώ αυτό μπορώ να σου κάνω. Αν θέλεις κάτι περισσότερο πήγαινε στους Ορθοδόξους».
Δεν είχε ξανακούσει για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ρώτησε για πληροφορίες και μια Κυριακή ήρθε στον ναό του Αγίου Λουκά και παρακολούθησε την Λειτουργία. Για πρώτη φορά ένιωσε κάτι διαφορετικό να συμβαίνει μέσα του. Ένα αίσθημα πρωτόγνωρο.
Με πλησίασε. Μου διηγήθηκε την ιστορία του. Και από εκείνη την ημέρα όχι μόνο εντάχθηκε στο πολύμηνο πρόγραμμα κατηχήσεως αλλά ερχόταν ανελλειπώς σε όλες τις ακολουθίες οι οποίες ετελούντο στο Ναό.
Σήμερα ήρθε η ευλογημένη στιγμή γι᾽ αυτόν νά δεχθεί το άγιο βάπτισμα. Και τώρα, την ιερή ώρα των εξορκιστικών προσευχών, αυτός δίνει τον δικό του αγώνα. Κυριολεκτικά παλεύει.
Οι ευχές τελειώνουν. Ήρθε η ώρα της αποτάξεως του Σατανά.
«Ἀποτάσσῃ τῷ Σατανᾷ;», ρωτώ.
Οι κατηχούμενοι με την σειρά τους απαντούν. Ο νεαρός, ακόμα γονατιστός, απαντά με σβηστή και τρεμάμενη φωνή: «Ἀποτάσσομαι».
Προχωρώ στις ερωτήσεις της Συντάξεως με το Χριστό. Το ίδιο σκηνικό. Αλλά τώρα, την ώρα που απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως, ο νεαρός σηκώνεται δειλά δειλά. Σταμάτησε να βήχει και να μουγκρίζει. Το πρόσωπό του όμως παραμένει κάτωχρο.
Ἡ Ἀκολουθία της Βαπτίσεως συνεχίσθηκε χωρίς άλλα απρόοπτα. Στο τέλος οι τρείς νεοφώτιστοι κοινώνησαν για πρώτη φορά το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου. Οι πιστοί σπεύδουν με χαρά να τους ευχηθούν. Ο νεαρός παραμένει σιωπηλός, κάτωχρος αλλά ήρεμος.
Την επομένη, ο νεοφώτιστος πλέον νεαρός άνδρας ήρθε να με επισκεφθεί στο Γραφείο.
«Θέλω να σας μιλήσω για εχθές», μου λέγει.
«Ευχαρίστως», του απαντώ. «Σε ακούω».
Μου διηγείται τι του συνέβη την ώρα της κατηχήσεως.
Άκουγε μέσα του δεκάδες φωνές να ουρλιάζουν. Ένιωσε κάποιες σκοτεινές παρουσίες να παλεύουν. Ένιωσε να πνίγεται. Την ώρα της Σύνταξης έβλεπε τα σκοτεινά πνεύματα να φεύγουν σαν καπνός μέσα από το σώμα του.
Οι φωνές και η αίσθηση του πνιγμού σταμάτησαν. Ηρέμησε.
Το βράδυ λίγο πριν κοιμηθεί μια σκοτεινή παρουσία μπήκε στο δωμάτιό του. Το σκοτεινό πνεύμα τον ρώτησε: «Γιατί μας έδιωξες; Γιατί;»
Τον παρακολουθούσα χωρίς να μιλώ. Συνέχισε την διήγηση.
«Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσα φόβο. Μάλλον το αντίθετο. Ήταν η πρώτη φορά που ἐνιωσα πως το σκοτεινό πνεύμα είχε κυριευθεί από φόβο.»
Δεν μίλησα. Τον σταύρωσα. Τον αγκάλιασα και δακρυσμένος ψέλλισα: «Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ πάντας ἀνθρώπους θέλων σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Κυριακή, Ιουλίου 17, 2016

Τὸ φῶς τῆς ἐντολῆς

Κουτσίδης Νίκων (Ἀρχιμανδρίτης)

Μιά διάσημη Γαλλίδα ἠθοποιός, ἡ Φανή Ἀρντάν, σέ πρόσφατη συνέντευξή της σέ ἑλληνική ἐφημερίδα (ΒΗΜΑ), εἶπε καί τά ἐξῆς:

«Ἡ ἐπιτυχία εἶναι κάτι, πού σχεδόν δέν τό καταλαβαίνεις. Ἐνῶ στήν ἀποτυχία μπορεῖς νά δώσεις μιά ἐξήγηση λογική. Ἐπειδή ἡ ἀποτυχία σέ ξαναφέρνει ἀντιμέτωπο μέ τόν ἑαυτό σου. Ἐγώ, γενικῶς, δέν τά μπορῶ τά κομπλιμέντα. Τό κομπλιμέντο εἶναι σάν τό ἄρωμα. Τό βάζεις, μυρίζει γιά λίγο, σέ εὐχαριστεῖ· καί μετά τό συνηθίζεις καί δέν σοῦ μυρίζει πιά καθόλου· τό μυρίζουν μόνο οἱ ἄλλοι ἕως ὅτου ἐξατμιστεῖ, ὁπότε δέν τό μυρίζει πιά κανένας. Μιά προσβολή ὅμως ἤ μιά βρισιά, ὅσο ἄδικη καί νά εἶναι, εἶναι σάν ἕνα φῶς πού μᾶς δείχνει στό σκοτάδι, τί θά ἔπρεπε νά εἴμαστε, ἤ τί θά ἔπρεπε νά εἴχαμε κάνει. Ἄρα βοηθάει περισσότερο. Εἶναι παράξενο. Κάπου εἶχα διαβάσει, ὅτι μιά διάσημη τραγουδίστρια δέν κρατοῦσε παρά μόνο τά γράμματα πού περιεῖχαν ὑβριστικά ἤ προσβλητικά σχόλια γιά ἐκείνη. Καί καταλαβαίνω, γιατί τό ἔκανε. Ἐπειδή ἤθελε νά εἶναι συνεχῶς σέ ἐγρήγορση».

Ἀκόμα βαθύτερα καί καλύτερα εἶχαν καταλάβει τά παραπάνω σπουδαῖα διδάγματα, ἀπό τήν πείρα τῆς ζωῆς τους, οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας:

«Κάποτε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός καθόταν ἔξω ἀπό μιά ἐκκλησία. Καί τόν περικύκλωσαν οἱ ἀδελφοί καί τόν ἐρωτοῦσαν γιά τούς λογισμούς τους. Βλέποντάς τον κάποιος τόν ἐφθόνησε καί τοῦ εἶπε: Τό κανάτι σου Ἰωάννη εἶναι γεμᾶτο δηλητήριο(!). Τοῦ λέγει ὁ ἀββᾶς Ἰωάννης: Ἔτσι εἶναι, καλά τό λές· καί αὐτό τό εἶπες βλέποντας μόνο τά ἔξω· τί θά ἔλεγες ἄν ἔβλεπες καί τά μέσα τῆς ψυχῆς μου;» (Τό Γεροντικόν, η΄, ἔκδ. ΑΣΤΕΡΟΣ, σελ. 45).

Πῶς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἔφθασε σέ τόση ταπείνωση ὥστε νά ὠφελεῖται (καί νά ὠφελεῖ ἄλλους!) ἀκόμη καί ἀπό τήν κακή, φθονερή συμπεριφορά; Πολύ ἁπλά, ἐφαρμόζοντας τήν
ἐντολή τοῦ Χριστοῦ:

-Ἐγώ σᾶς λέγω: Νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας! Νά λέτε καλά λόγια γιά ἐκείνους πού σᾶς κακολογοῦν. Νά εὐεργετεῖτε ἐκείνους πού σᾶς μισοῦν. Καί νά προσεύχεσθε γιά ἐκείνους πού σᾶς ζημιώνουν καί σᾶς
κατατρέχουν. Ἔτσι θά γίνετε υἱοί τοῦ ἐπουρανίου Πατέρα σας (Ματθ. 5,44).

Ἡ μαρτυρία μιᾶς ἠθοποιοῦ, ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία γιά μᾶς. Γιατί, πολλές φορές λέμε: βαρειές οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν ἀκοῦμε πνευματικά κατορθώματα σάν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου λέμε: Δέν εἴμαστε καί ἅγιοι ἀσκητές! Νά, λοιπόν, πού μιά κοσμική γυναίκα ὁμολογεῖ -χωρίς νά ἐπικαλεῖται τό εὐαγγέλιο- ὅτι οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ πού τίς ἐφάρμοσαν στήν ἐντέλεια οἱ ἅγιοι, εἶναι «Φῶς πού μᾶς δείχνει στό σκοτάδι τί θά ἔπρεπε νά εἴμαστε ἤ τί θά ἔπρεπε νά κάνουμε».

Ἀξίζει, χίλιες φορές, ἀκολουθώντας τά βήματα τῶν ἁγίων, νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά φθάσουμε -κατά τό δυνατόν- στήν δική τους πνευματική ἀνάπαυση καί ἀναψυχή.


το είδαμε εδώ

Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2014

Καλόν αγώνα!

τοῦ Ἀρχιμ. Ἰακώβου Κανάκη

Ἀγαπητέ ἀναγνώστη σέ χαιρετῶ καί εὔχομαι νά εἶσαι καλά. Ἄν καί γιά νά εἶσαι καλά πρέπει νά εἶσαι κοντά στόν Θεό σου! Νά τόν ἀγαπᾶς καί ὄχι νά τόν φοβᾶσαι. Νά τοῦ μιλᾶς σάν πατέρα σου, νά τοῦ λές τά πάντα, τίς χαρές καί τίς λύπες σου, τά ὄνειρά σου καί τίς ἀπογοητεύσεις σου.
Δέν εἶναι ὁ Θεός -ὅπως τό λένε πολλοί- μιά ἀνώτερη, ἀόρατη ἤ ἀπρόσωπη δύναμη. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Χριστός πού ἔλαβε σάρκα καί αἷμα, ὅπως τό δικό μας, καί γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς σταυρώθηκε μιά ἡμέρα στό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ. Σταυρώθηκε γιά μένα καί γιά σένα λαμβάνοντας τό βάρος τῶν λαθῶν καί τῶν ἁμαρτιῶν μας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τά βαρίδια τῆς ζωῆς μας.
Σταυρώθηκε, ἀλλά ἀναστήθηκε καί μέ αὐτόν τόν τρόπο πάτησε τόν θάνατο καί ἔτσι ὅποιος πιστεύει σ᾽Αὐτόν δέν πεθαίνει ἀλλά ζεῖ αἰώνια. Καί ἄν τό σῶμα του κάποια στιγμή πεθαίνει, ἡ ψυχή ζεῖ καί τήν περιμένει ζωή ἀτέλειωτη. Σέ παρακαλῶ μήν τό παίρνεις στά ἀστεῖα ἤ ἐπιπόλαια αὐτό, ὑπάρχει ζωή μετά τόν θάνατο, ὑπάρχει κρίση γιά τόν καθένα μας. Ἀλλά ἔχεις δίκιο ὡς ἕνα σημεῖο νά μήν τό καταλαβαίνεις αὐτό, γιατί δέν εἶναι θέμα μυαλοῦ ἤ εὐφυΐας ἀλλά πνευματικῆς κατάστασης. Ὅσο κάποιος προοδεύει πνευματικά τόσο ἀρχίζει καί νιώθει τά παρόντα καί τά μέλλοντα. Ἀγαπητέ μου ἡ ζωή εἶναι ὄμορφη μέ τόν Θεό, ἔχει ἐνδιαφέρον, δέν εἶναι καθόλου βαρετή καί αὐτό γιατί εἴμαστε πλασμένοι γιά τόν Χριστό. Ὅπως τό ψάρι δημιουργήθηκε γιά νά κολυμπάει καί τά πουλιά γιά νά πετοῦν, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε γιά τόν Θεό, γιά νά ζεῖ μαζί Του ἤ καλύτερα γιά νά ἑνωθεῖ μαζί Του. Ναί, μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό καί ἄν γίνει αὐτό, τότε ἔχεις ἑνωθεῖ μέ τήν ἴδια τήν ἀγάπη γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη! Σέ παρακαλῶ ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά Τόν συναντήσεις, νά σοῦ ἀποκαλύψει τήν ὕπαρξή Του. Ἄν μέ καλή διάθεση τό προσευχηθεῖς, θά τό κάνει καί θά ἔρθει κοντά σου καί τότε θά εἶσαι ὄντως εὐτυχής. Δέν βρίσκεται ἡ χαρά στά ὑλικά ἀγαθά, ἡ χαρά αὐτή κρατάει λίγο, εἶναι περαστική. Ἄν ἔρθει ὁ Χριστός καί ἀγγίξει τήν ψυχή σου, ὤ τότε θά ξαναγεννηθεῖς! Θά γεμίσει ἡ καρδιά σου, θά ἀλλάξει ἡ καθημερινότητά σου.

Στήν ἀναζήτηση αὐτή τοῦ Θεοῦ μήν ξεχάσεις νά παρακαλᾶς τήν Παναγία, ἡ ὁποία ἔχει τό ἔργο νά πρεσβεύει γιά τούς ἀνθρώπους! Νά τής μιλᾶς ἁπλά καί χωρίς πολλά λόγια. Ἐκείνη ἀκούει τούς παλμούς τῆς ὕπαρξής μας. Στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καί στήν πορεία τῆς συνάντησης μαζί Του σπουδαῖο εἶναι νά βρεῖς ἕναν ἱερέα ὁ ὁποῖος μέ ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον θά σέ βοηθάει καί θά σέ στηρίζει στήν προσπάθειά σου. Θέλω νά σοῦ πῶ καί κάτι ἄλλο. 

Ὁ Θεός ὡς Πνεῦμα βρίσκεται παντοῦ καί στή γῆ καί στή θάλασσα καί στόν ἀέρα, ἀλλά ὡς Σῶμα βρίσκεται μόνο στήν Ἐκκλησία. Προσπάθησε ἄν καί εἶσαι κουρασμένος ὅλη τήν ἑβδομάδα, νά πηγαίνεις στόν ναό, ὄχι ἁπλά γιά νά ἀνάβεις ἕνα κερί-καλό εἶναι καί αὐτό- ἀλλά τήν ὥρα πού τελεῖται ἡ θεία λειτουργία! Τότε εἶναι ἀνοιχτοί οἱ οὐρανοί, τότε ὁ οὐρανός βρίσκεται στή γῆ καί ἡ γῆ ἀνεβαίνει στόν οὐρανό. Τότε ἅγιοι, ἄγγελοι, ἄνθρωποι ζῶντες καί κεκοιμημένοι συνεορτάζουν. Ἐκεῖ θά συναντᾶς καί τίς ψυχές τῶν γνωστῶν σου πού ἔχουν φύγει ἀπό τήν παρούσα ζωή. Αὐτές τίς ὧρες εἶναι ἀνοιχτές οἱ πύλες τοῦ οὐρανοῦ καί ὁ Θεός ἀφουγκράζεται τίς ψυχές τῶν παιδιῶν του πού τόν καλοῦν. 

Ἀγαπητέ μου, προσπάθησε νά κάνεις καλό στόν διπλανό σου καί ἄν δέν μπορεῖς τουλάχιστον ἀγωνίσου νά μήν τοῦ κάνεις κακό. Μήν ἀφήνεις νά πνίγουν τήν ψυχή σου ὁ ἐγωισμός, οἱ ζήλειες, οἱ κακίες ἤ ἡ ἐκδίκηση. Δέν θά νιώθεις καλά! Δέν θά εἶσαι καλά! Θά νιώθεις τό κενό μέσα σου! Τό κακό ποτέ δέν φεύγει μέ τό κακό. Πραγματικά μεγάλος εἶναι αὐτός πού ἀνταποδίδει καλό ἔναντι τοῦ κακοῦ. Αὐτήν τήν στάση ζωῆς καί ὁ Θεός τήν εὐλογεῖ καί ὁ ἄνθρωπος νιώθει ἤρεμος. Νιώθει ζεστή, καθαρή καί ἀνάλαφρη τήν ψυχή του. Σέ παρακαλῶ νά μή ζεῖς σάν νά μήν ὑπάρχει Θεός καί σάν νά εἶναι αὐτή ἡ ζωή αἰώνια. Μήν σέ παρασύρει ὁ ρυθμός τῆς καθημερινότητας, φρόντισε γιά τήν ψυχή σου καί μήν τήν ἀφήνεις νά πεινάει. Κάθε πρωΐ ὅταν ξεκινᾶς τήν ἡμέρα σου νά λές Χριστέ μου Σέ παρακαλῶ νά μήν κάνω κακό καί νά μήν πάθω κακό! Ὅτι ὅμως καί ἄν μοῦ συμβεῖ νά μήν σέ ἐγκατελείψω ποτέ! 

Ἄν μπορεῖς να ψιθυρίζεις καί μιά πολύ δυνατή προσευχή. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό! Ἄς κάνουμε καί ἐσύ καί ἐγώ τόν ἀγώνα μας νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό ὅ,τι βρώμικο ἔχει καί ἄς παλεύουμε κάθε μέρα νά βροῦμε καί νά ἀγκαλιάσουμε τόν Θεό μας! 

ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!

Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2014

Εγώ φταίω...


Όμορφο κείμενο για γονείς με παιδιά που έχουν δυσκολίες… 
Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν. Νομίζεις πως είναι απασχολημένα και δεν σε βλέπουν. Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν… ….. Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη. Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη. Εγώ φταίω αν είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη… Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα. 
Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος. Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός… Ο Πελώριος! Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο. Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει και δεν θα καιγόταν το φαγητό… Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση… Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν. Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό! Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους». Φταίνε αυτά… Για όλα. Για τα πάντα. Για τα αδύνατα. Για τα αδιανόητα. Φταίνε αυτά! Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ! Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο. Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα Θυμήσου… Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές. Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα… Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν… Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα… Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς… Πως; Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις». Απλά θυμήσου… Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της! Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς. Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του. Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει. Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή! Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις. Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι. Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε! Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους… Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!! Χιλιάδες λόγοι. Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο. Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα. Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει. Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει… Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια. Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας… Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις; Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω. Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!! Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη. Πως γίνεται αυτό με εμένα;… Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ. Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο. Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα… Εμένα!Εσένα! Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου…Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του…Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο. «Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει. Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια… Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!» …Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας…Σε εσάς αγαπημένο

πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...