Ἀ δ ε λ φ ο ί μου Τόν Σταυρό τῆς Μεγάλης Πέμπτης , τόν ἀντιμετωπίσαμε σάν μιά εὐκαιριακή συγκίνηση, τήν Ἀνάσταση, σάν ἀφορμή γιά γλέντι κοσμικό!

Ἀ δ ε λ φ ο ί μου

Τόν Σταυρό τῆς Μεγάλης Πέμπτης ,

τόν ἀντιμετωπίσαμε σάν μιά εὐκαιριακή συγκίνηση,

τήν Ἀνάσταση, σάν ἀφορμή γιά γλέντι κοσμικό!

Τό Πάσχα (πέρασμα) δέν τό καταλάβαμε

δέν διαβήκαμε! Μείναμε στήν ἀπό ἐδῶ ὄχθη!

καί τώρα ζοῦμε μιά διαρκῆ Σταύρωση χωρίς προοπτική.

Ἡ δική Του θυσία μαρτυροῦσε γιά τή δική μας ἀξία.

Περιφρονήσαμε τή θυσία Του

καί ψάχνουμε στούς σκουπιδοτενεκέδες τό χαμένο μας πρόσωπο!

Ζητήσαμε τή χαρά μακρυά ἀπό τό σπίτι τοῦ Πατέρα, τήν Ἐκκλησία Του.

Τώρα τρῶμε τά ξυλοκέρατα, κι’αὐτά δέν μᾶς τά δίνουν.

Τήν κρίσιμη ὥρα διαλέξαμε τόν Βαρραβᾶ καί ὄχι τόν Χριστό.

Δώσαμε τήν δύναμη στούς Βαρραβάδες κι’αὐτοί μᾶς λήστεψαν.

Γιά τόν Χριστό φωνάξαμε κι’ἐμεῖς τό «ἆρον, ἆρον σταύρωσον αὐτόν»!

Τελικά Ἐκεῖνος ἀνέστη καί ἐμεῖς μείναμε σταυρωμένοι!

Σταυρωθήκαμε στόν Σταυρό τῆς ἀλαζονείας μας

καί τώρα ζοῦμε καθημαγμένοι καί ἀνυπόληπτοι!

Οἱ Βαρραβάδες μᾶς κουνοῦν τό χέρι ἀπό τήν τηλεόραση!

Δέν ἐκτιμήσαμε, λένε, ὅτι μᾶς ἄφησαν νά ζοῦμε, ἔστω κι’ ἄν σερνόμαστε!

Ὅμως ὁ Χριστός Ἀνέστη!

Ἡ Ἀνάσταση του πηγή μιᾶς ἀνεξάντλητης δύναμης γιά τόν καθένα μας.

Οἱ καμπάνες μᾶς καλοῦν στό χοροστάσι τῆς Ἀνάστασης.

Μήν μπερδευθεῖτε! ἡ πόρτα τῆς χαρᾶς εἶναι ἡ καρδιά μας, ὄχι ἡ κοιλιά μας.

Τώρα τά πάντα γέμισαν φῶς, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια!

Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἐδῶ!

Ἀδελφοί καί Ἀδελφές,

Χριστός Ἀνέστη!

Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως!

ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

πηγή

Καθώς εορτάζομε για μια ακόμη φορα την Πρωτοχρονιά... Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

Καθώς ἑορτάζομε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν Πρωτοχρονιά, μέσα σέ ἕνα κλῖμα ζοφερό, ἔρχονται κάποια γεγονότα νά μᾶς ξυπνήσουν άπό τόν πνευματικό λήθαργο, στόν ὁποῖο βρισκόμαστε ἐν πολλοῖς, ὑπενθυμίζοντάς μας ὅτι ὁ κόσμος προχωρεῖ χωρίς ὅραμα καί βασανίζεται ἀπό ποικίλα καί μεγάλα προβλήματα, καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει ὅλοι μας νά ἀναλάβωμε τίς εὐθύνες μας.Τό 2013 ἦταν ἕνας δύσκολος χρόνος, πού ἄφησε πολλές θλίψεις καί πικρίες ἕνεκα τῆς ἀνέχειας καί τῆς ἔνδειας, τῆς ἀνεργίας, τῆς ἀπανθρωπίας, κυρίως ὅμως ἕνεκα τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό.

·  Στήν Ἑλλάδα οἱ δυσκολίες ἦταν καί εἶναι μεγάλες σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Ὁ ἀγώνας δύσκολος, ὁ δρόμος τραχύς .

    Χωρίς νά θέλωμε νά εἴμαστε ἀπαισιόδοξοι, θεωροῦμε ὅτι ἡ ὅλη ἐικόνα προοιωνίζει σκληρό μέλλον. Μακάρι νά συνειδητοποιήσωμε τήν ἀλήθεια, ἡ ὁποία εἶναι μία. Χρειάζεται μετάνοια, ἀλλαγή τρόπου ζωῆς καί σκέψεως, ἑνότητα καί ὁμόνοια. Ἀπαιτεῖται πίστη ἀκράδαντη στόν Θεό καί ἀγάπη πρός αὐτόν τόν τόπο πού τόσο ταλαιπωρεῖται, ὡς μή ὤφελεν, ἀπό τά παιδιά του καί ἀπό τούς ξένους.

    Τώρα, παρά ποτέ, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ συστράτευση τῶν κοινωνικῶν καί πολιτικῶν δυνάμεων, γιά νά κλείσουν οἱ πληγές καί νά προχωρήσωμε πρός τήν ἔξοδο ἀπό τήν πολυεπίπεδη κρίση.

    Αὐτό ὅμως τό ἔργο ἀπαιτεῖ θυσίες καί αὐταπάρνηση. Εἴμαστε ἄραγε ἕτοιμοι νά δουλέψωμε ὅλοι μας, κατά τό νέο ἡμερολογιακό ἔτος, γιά τήν ἀνόρθωση τῆς «πεπτωκυίας σκηνῆς»;

  Κάθε ἡμέρα γίνεται κατανοητό, ὅτι χωρίς ἀνθρώπους θυσίας, μπροστάρηδες, πού θά ἔχουν ἀρνηθῇ τόν ἑαυτό τους καί θά εἶναι ἕτοιμοι νά θυσιαστοῦν, οὐδεμία πρόοδος θά ὑπάρξῃ.

    Μακάρι, μέ τήν χάρη καί τήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, νά βροῦμε τόν δρόμο μας.

·  Ὅμως καί γενικώτερα τά πράγματα δέν εἶναι εὐχάριστα. Ἄς ἀναφέρωμε ὡρισμένα συγκλονιστικά στοιχεῖα.

  — Τό πρόβλημα τῆς Κύπρου, ἐνῷ τά χρόνια περνοῦν, παραμένει ἄλυτο. Ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς Μεγαλονήσου εὑρίσκεται ὑπό τουρκική κατοχή, μέ τόν πληθυσμό ξερριζωμένο καί τίς Ἑλληνικές Ὀρθόδοξες Χριστιανικές ἑστίες ρημαγμένες. Ἡ ἐπίσκεψή μας στά Κατεχόμενα, πρό ὀλίγου καιροῦ, γέμισε τήν ψυχή μας μέ θλίψη καί ὀδύνη.

  — Τό νέο ἔτος εὑρίσκει τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς στήν Συρία, μέσα στόν πόνο, στό δάκρυ, στά αἵματα.

    Οἱ ἐκεῖ ἀδελφοί μας, σηκώνουν τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου καί βιώνουν ἡμέρες φρίκης, ἡμέρες διωγμῶν τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων.

    Ἡ Συρία, στήν ὁποία ἄνθισε ὁ Χριστιανισμός, εἶναι βαμμένη στό αἶμα.

    Οἱ ἀπαχθέντες Ἀρχιερεῖς, ἄν ζοῦν, βιώνουν τό δικό τους μαρτύριο.

    Οὐδείς γνωρίζει ἐπίσης τήν τύχη τῶν ἀπαχθεισῶν Μοναχῶν.

    Οἱ Χριστιανικοί οἰκισμοί ρημάζουν. Οἱ ἄνθρωποι παραδίδονται στήν μάχαιρα τῶν φανατικῶν καί φονταμενταλιστῶν Ἰσλαμιστῶν.

    Κανείς δέν λογαριάζει τήν φωνή τῶν ἀδικουμένων, οὔτε τήν φωνή κάποιων πνευματικῶν ἡγετῶν τοῦ κόσμου πού ὑπερασπίζονται τά δικαιώματά τους.

  — Ἐπίσης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος Ἰωάννης εἶναι ἀκόμη στήν φρικτή φυλακή τῶν Σκοπίων, μέ ἐπισφαλῆ ὑγεία, μέσα σέ ἕνα κελί πού συνωστίζονται τριάντα ἀκόμα κρατούμενοι. Ὅλες οἱ ἐκκλήσεις γιά τήν ἀπελευθέρωσή του πέφτουν στό κενό.

·  Οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς φαίνεται ὅτι δέν νοιάζονται γιά τήν προάσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τά ὁποῖα βάναυσα παραβιάζονται. Δέν συγκινοῦνται ἀπό τίς σφαγές, τίς οἰμωγές καί τά δάκρυα τῶν ἀθώων θυμάτων.

    Ἡ διεθνής κοινότητα παρακολουθεῖ μέ ἀπάθεια τά φρικτά ἐγκλήματα.

    Τά λόγια τους, στεγνά καί στυγνά, σιδερένια, ὅπως καί οἱ καρδιές τους, προδίδουν τίς σκέψεις τους, οἱ ὁποῖες μόνο σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι.

·  Ὄμως, μέσα ἀπό τόν διωγμό καί τό μαρτύριο λάμπει περισσότερο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο τόν ἔχει Ἐκεῖνος. «Τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστίν» (Λουκ. ιη’. 27).

    Ἀδελφοί μου, πρός Αὐτόν, τόν παντοδύναμο Κύριό μας, σήμερα καί πάντοτε, ὑψώνομε τήν καρδιά μας, τά μάτια μας, τήν ὑπαρξή μας ὁλόκληρη καί τόν παρακαλοῦμε νά λυπηθῇ τόν καθένα ξεχωριστά, τήν Πατρίδα μας, τόν κόσμο ὅλο καί διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας Μητρός Του, τοῦ Οὐρανοφάντορος Μεγάλου Βασιλείου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά φωτίσῃ, νά ὁδηγήσῃ στήν μετάνοια καί νά σώσῃ τόν σύμπαντα κόσμο ἐκ τῶν, συνεχουσῶν αὐτόν, δεινῶν καταστάσεων καί συμφορῶν.

    Δός Κύριε τήν εὐλογίαν σου καί τήν δωρεά σου κατά τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητός Σου.

Σᾶς εὔχομαι κάθε εὐλογία καί δωρεά παρά τοῦ Θεοῦ κατά τό νέο Ἔτος.

Τά ἔτη σας πολλά καί εὐλογημένα.

Αιτωλίας: ''Ας κρατήσουμε ανόθευτη την Ορθοδοξία μας''

Σήμερα, πρώτη ημέρα του νέους έτους, θέλω με όλη μου την πατρική αγάπη να ευχηθώ σε όλους και όλες σας ο Τριαδικός Θεός μας να είναι όλο το νέο έτος μαζί σας, κοντά σας, να φωτίζη το νου σας, να κατοική στις καρδιές σας. 

Επίσης, Τον παρακαλώ να σας χαρίζη υγεία, σε εσάς και σε όλα τα μέλη της οικογενείας σας, χαρά και ολοκληρωμένη πρόοδο στα σπίτια σας.

Εύχομαι, ακόμα, να αντιμετωπίσετε με επιτυχία όλα τα προβλήματά σας, τις οικονομικές ανάγκες και δυσκολίες σας, τις οποίες εδημιούργησε η σημερινή ακαταστασία της χώρας μας. 

Ο Κύριος να χαρίση το νέο έτος ειρήνη και ενότητα στο έθνος μας, και σε εσάς αληθινή ειρήνη, εσωτερική και ψυχική, βαθειά και αναφαίρετη ειρήνη, την οποία δεν θα διαταράσσουν έλεγχοι συνειδήσεως για παρακοές και αμαρτήματα, ειρήνη οικογενειακή, η οποία δυστυχώς φυγαδεύεται εύκολα από τον εγωισμό και για αφορμές ανάξιες λόγου. 

Επιθυμώ και εύχομαι, επίσης, το νέο έτος ο Κύριος να ενισχύση όλους μας, ώστε να δυναμώση μέσα μας η Ορθόδοξος πίστις στον Σταυρωθέντα Θεό μας, να Τον αγαπήσουμε ολόψυχα, να Τον κάνουμε Κυβερνήτη της ζωής μας, της οικογενείας μας, της πατρίδος μας. 

Τέλος, παρακαλώ τον Κύριο να μας φωτίση όλους μας, να βάλουμε στη ζωή μας αρχή αληθινής, συνειδητής, ειλικρινούς μετανοίας, για να απομακρύνουμε την ψυχοφθόρο αμαρτία, η οποία φέρει αναστάστωσι, ταραχές, εκνευρισμούς, πικρίες, δυστυχία, ψυχική αλλά και σωματική φθορά. 

Μαζί με τις ευχές μου αυτές, δεχθήτε σας παρακαλώ μία ανακοίνωσι και ταυτόχρονα και ευχή. 

Εφέτος ολοκληρώνονται 300 χρόνια από της γεννήσεως του μεγάλου Πολιούχου και Προστάτου μας, Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (1714 μ. Χ.).

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αφιέρωσε τα Δίπτυχα του νέου έτους 2014 στον Άγιο Κοσμά. Ευχαριστούμε την Ιερά Σύνοδο για αυτήν την αφιέρωσι προς τιμήν του μεγάλου τοπικού μας Αγίου.

Αλλά και η τοπική μας Εκκλησία, η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας, αφιερώνει το έτος 2014 στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. 

Όλοι μας, αγαπητοί, ας θελήσουμε να αξιοποιήσουμε εφέτος αυτή την αφιέρωσι. Να γνωρίσουμε προσωπικά και αληθινά τον μεγάλο μας Πολιούχο.

Να μελετήσουμε με προσοχή και με πνεύμα μαθητείας τις θεόπνευστες διδαχές του και τις θεοφώτιστες προφητείες του.

Να διδαχθούμε από την αγγελική του ζωή, από τη θερμή αγάπη του στο Χριστό μας και τον συνάνθρωπο, να εμπνευσθούμε από τον ιεραποστολικό του ζήλο και τη θυσιαστική του προσφορά. 

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός θυσίασε τα πάντα, ακόμα και τη ζωή του, για τη διαφύλαξι της Ορθοδοξίας και την ελευθερία της πατρίδος. Αγωνίσθηκε για να διασώση την ελληνική γλώσσα, να προσφέρη αληθινή παιδεία στο γένος μας, να μάθουν τα ελληνόπουλα ελληνορθόδοξα γράμματα. 

Αγωνίσθηκε να προφυλάξη τους δοκιμαζομένους αδελφούς από κακοδοξίες και αιρέσεις, οδηγήθηκε και στο μαρτύριο για να διατηρήση την τιμή και την αργία της Κυριακής.

Προσέφερε τον εαυτό του για την αποκατάστασι και την ισχυροποίησι της χριστιανικής ταυτότητος του Έθνους μας. 

Ας σταθούμε και εμείς ευγνώμονες απέναντι στην προσφορά του. Ας μιμηθούμε την αγία του ζωή. Τώρα, που πολλοί γραικύλοι αγωνίζονται με πάθος να αλλοιώσουν την χριστιανική ταυτότητα του Έθνους μας, εμείς, τέκνα πνευματικά του Αγίου μας Κοσμά του Αιτωλού, ας κρατήσουμε ανόθευτη την Ορθοδοξία μας, την γνησία φιλοπατρία μας, τα αγνά ήθη μας, τις αιώνιες αξίες. 

Μας φωνάζει ο Άγιός μας: «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται». Έτσι θα κρατήσουμε ελεύθερη την πατρίδα μας, ηνωμένη και ευλογημένη την οικογένειά μας.

Έτσι, θα αναδείξουμε υγιά και ολοκληρωμένη νεότητα, αλλά και θα αγιαζόμαστε μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία μας.

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Μητροπολιτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ «Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!
οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν τὴν Παρθένον,
τὴν φάτνην χωρίον ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστὸς ὁ Θεός,
ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Μὲ τὰ λόγια ποὺ μόλις διαβάσαμε, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία διὰ τοῦ θεοφθόγγου στόματος τοῦ Ὑμνογράφου τῶν Χριστουγέννων ἀντικρύζει τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καὶ τὸ ὁμολογεῖ ὡς παράξενο μυστήριο, ἀσύνηθες καὶ μοναδικὸ.

Καὶ πράγματι τὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ μεταμορφώνεται σὲ οὐρανό, ἡ ταπεινὴ φάτνη γίνεται τόπος φιλοξενίας τοῦ ἀχώρητου Θεοῦ, ἡ Παναγία Παρθένος ἀποδεικνύεται θρόνος ὑποβασταζόμενος ὑπὸ τῶν ἀγγελικῶν χερουβικῶν δυνάμεων.

Τὸ ταπεινὸ Βρέφος ποὺ προσκυνοῦμε δὲν εἶναι ἕνα μικρὸ παιδάκι ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ παντέλειος Θεός.

Τὸ γεγονὸς ποὺ ἑορτάζουμε δὲν εἶναι μία ἁπλῆ συνήθης γέννηση, ἀλλὰ ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου. Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Θεὸς ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση, εἰσέρχεται στὴν ἱστορία καὶ ζεῖ ἀνάμεσά μας• «ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη».

Πραγματικὸ μυστήριο! Μέγα ὄντως καὶ παράδοξο! Τὸ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, τὸ ὁμολογεῖ ἡ θεολογία μας, τὸ μαρτυρεῖ ἡ πίστη μας• «ὁ ἀχώρητος παντὶ πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρὸς πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς μητρός;»

Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄυλος Θεὸς νὰ λαμβάνει σάρκα, ὁ αἰώνιος Δημιουργὸς νὰ ἀποκτᾶ χρονικότητα, ὁ ἀχώρητος νὰ χωρεῖ μέσα στὰ περιορισμένα ὅρια τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ τῆς κοσμικῆς κτίσεως.

Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο μυστήριο. Δίπλα σ’ αὐτὸ λάμπει τὸ μυστήριο τῆς Θεοτόκου, τὸ σημεῖο τῆς ἐκ Παρθένου Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.

Ὁ Κύριος γεννᾶται μὲ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ Παρθένο Μητέρα, ὄχι ἐκ σπέρματος ἀνδρός. Εἶναι «ἀπάτωρ ἐκ Μητρὸς καὶ ἀμήτωρ ἐκ Πατρός». Δηλαδή, δὲν ἔχει πατέρα ὡς ἄνθρωπος, ὅπως δὲν ἔχει καὶ μητέρα ὡς Θεός.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὑμνογράφος ἱστάμενος ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου ὁμολογεῖ ὅτι «ῥᾷον σιωπή», δηλαδὴ εἶναι προτιμότερη ἡ σιωπή, καθὼς ἡ γλῶσσα ἀδυνατεῖ νὰ περιγράψει τὸ ὄντως ἀπερίγραπτο μυστήριο.

Ἡ αἴσθηση ὅμως τοῦ μυστηρίου καὶ τῆς εὐλογημένης ἀπορίας δὲν σταματᾶ ἐδῶ. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ θεολογικὸ γεγονὸς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς ἐκ Παρθένου Γεννήσεως, τὸ μυστήριο ἐκφράζεται καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο, τὸν τόπο, τὶς συνθῆκες καὶ τοὺς ὅρους μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη σάρκα.

Λέγει πάλι ὁ ἐμπνευσμένος ὑμνoγράφος γιὰ τοὺς μάγους ὅτι αὐτὸ ποὺ τοὺς κατέπληξε δὲν εἶναι οἱ θρόνοι καὶ τὰ σκῆπτρα ἑνὸς ἐπιγείου βασιλέως, ἀλλὰ ἡ ἔσχατη πτωχεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ: «Τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ ταπεινότερον σπαργάνων;».

Καὶ ἐδῶ γεννᾶται ἡ νέα ἀπορία: Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ λανθάνει, νὰ κρύβεται, μέσα σὲ μιὰ τέτοια ὑπερβολὴ κενώσεως; Νὰ γεννᾶται κάτω ἀπὸ τὶς πλέον ταπεινὲς συνθῆκες ποὺ μπορεῖ νὰ γεννηθεῖ ἄνθρωπος; Γιατί κατὰ τὸν ἐρχομό Του, ἀντὶ νὰ φανερώνει, Αὐτὸς νὰ κρύβει τὴ δόξα Του;

«Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα τὸν Ἀδὰμ θεὸν ἀπεργάσηται», ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταστήσει κατὰ χάριν θεὸν τὸν ἄνθρωπο.

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως• τὸ νὰ γίνει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὁ καθένας μας χριστόμορφος, θεόμορφος, δηλαδὴ μὲ χαρακτηριστικὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν τέταρτη αἰτία τοῦ μυστηρίου.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προσεγγίζοντας τὸ μέγα μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως ἀφ’ ἑνός, καὶ ρίχνοντας μιὰ ματιὰ στὸν πεπτωκότα κόσμο καὶ στὴν ἀλήθεια τῆς στιγματισμένης ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀνθρώπινης φύσεως ἀφ’ ἑτέρου, διερωτᾶται κανεὶς τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ πραγματικότητά μας μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ;

Πόσοι ἀπὸ μᾶς τοὺς βαπτισμένους χριστιανούς, τοὺς πιστοὺς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ζοῦμε τὸ πνεῦμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καὶ διατηροῦμε στὶς ψυχές μας τὸν πόθο μιᾶς τέτοιας θεϊκῆς προοπτικῆς ἢ ἔστω τὴν πίστη σὲ αὐτὸν τὸν προορισμό μας;

Καὶ ὅμως ἡ ἑορτὴ ἀνακυκλώνεται κατ’ ἔτος γιὰ νὰ μᾶς ἐμπνεύσει πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση. Εὐχή μου λοιπὸν καὶ φέτος εἶναι νὰ ἀναβαπτισθοῦμε στὸ φρόνημα καὶ τὸ πνεῦμα τῆς προοπτικῆς μιᾶς ζωῆς γεμάτης ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς χάριτος τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ καὶ Λόγου, ἐμπνευσμένης ἀπὸ τὸν ἱερὸ πόθο τῆς θεϊκῆς προοπτικῆς μας καὶ ἔτσι νὰ προσδοκοῦμε καὶ τὴν ἐπὶ γῆς εἰρήνη Του στὸν κατὰ τὰ ἄλλα ἀποστατημένο κόσμο μας.

Καιρὸς νὰ ξεκολλήσει ὁ νοῦς μας ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου μας καὶ νὰ μετατεθεῖ πρὸς τὴν ἀληθινὴ ζωή μας. Μόνον ἔτσι ἡ ἀσφυξία τοῦ πτωτικοῦ μας κόσμου καὶ τὸ παραλήρημα τῆς ὑφισταμένης κρίσεως θὰ βροῦν τὴ θέση ποὺ τοὺς ἁρμόζει.

Μόνον ἔτσι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θὰ καταλάβουμε ποιὰ εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ποιὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου, ποιὸς ὁ προορισμὸς μας, ποιὰ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ ποιὰ ἡ στέρεη ἐλπίδα.

Σᾶς εὔχομαι

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΝΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ!»
«ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἐνανθρωπήσαντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Μεσογαίας: ''Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ''

Του Μάνου Οικονομίδη | Ysterografa

Ένα μήνυμα με βαθιά πολιτικό περιεχόμενο και εθνικό προσανατολισμό, έστειλε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.

Ο ιεράρχης που διακρίνεται για την “άλλη λογική” με την οποία προσεγγίζει τον ρόλο της Εκκλησίας, σε μια εποχή κρίσης, βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης, συνδέει το “ΟΧΙ” της Ελλάδας προς τις δυνάμεις του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη σημερινή πραγματικότητα από τις αρνητικές συνέπειες της οποίας απειλείται ευθέως η ελληνική κοινωνία.

Ακολουθεί το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου:

Σήμερα γιορτάζουμε μια μέρα δόξας της ιστορίας μας, μια μέρα πανηγυρικής απόδειξης της ηρωικής ελληνικής ψυχής μας. Όλοι οι τότε ισχυροί, Γερμανοί και Ιταλοί, εναντίον μας.

Οι γονείς μας φτωχοί, μικροί, αδύνατοι. Δυνατοί όμως στην ψυχή, μεγάλοι στα οράματα, πλούσιοι σε ιδανικά. Με κυβερνήτες που άκουγαν τον αναστεναγμό της ιστορίας και ήξεραν να εκφράζουν τη φωνή του λαού στις απειλές των ξένων και όχι τη λαίμαργη βούληση των αδίστακτων δυνάμεων στον γονατισμένο και τότε λαό.

Το ΟΧΙ δεν το είπε ένας• το είπε ολόκληρος ο λαός. Απλά, βρέθηκε αυτός που συνδύασε την αρμοδιότητα της εξουσίας του με τον παλμό του λαού.

Και σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε ιδιότυπη εμπόλεμη κατάσταση και ζει σε κατοχή. Και αυτή τη φορά δυστυχώς Γερμανική. Και όχι μόνον.

Η αλήθεια είναι ότι, θύματα και της δικής μας απερισκεψίας και μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε και παρασυρθήκαμε σε ανόητη ζωή. Χαλάσαμε ως λαός. Τις τελευταίες δεκαετίες φροντίσαμε να καταστρέψουμε ένα-ένα τα θεμέλιά μας, τους βωμούς και τα ιερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ιστορία, γλώσσα, θεσμούς, αξίες.

Γι’ αυτό και δεν αντέξαμε τη σύγχρονη επίθεση. Και να που φτάσαμε! Μέσα σε λίγα χρόνια βλέπουμε τις περιουσίες μας να χάνονται, την ανεργία να αυξάνεται, τους νέους μας να εκπατρίζονται, τον λαό μας να πεινάει, την αξιοπρέπειά μας να εξανεμίζεται, τη χώρα μας να αδειάζει. Βουλιάξαμε σε χρέη και δάνεια, βυθιστήκαμε σε προβλήματα και αδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα τρώμε μπομπότα και κονσερβαρισμένες τροφές. Αν τα βρίσκουμε κι’ αυτά. Η ελληνική σημαία δεν θα μονοπωλεί την κυριαρχία μας σε αυτόν τον τόπο.

Κάποιες άλλες ξένες σημαίες θα θυμίζουν τα λάθη μας και την κατοχική μανία άλλων λαών. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Τώρα. Άμεσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αυτοί που με την ψήφο μας διαχειρίζονται τις τύχες μας ίσως αποκατέστησαν την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό, ίσως μείωσαν τους δείκτες της ύφεσης, ίσως δημιούργησαν πρωτογενές πλεόνασμα. Έτσι μας λένε.

Δεν θέλουμε να τους αδικήσουμε, τους πιστεύουμε. Οι ίδιοι όμως φορολόγησαν αδυσώπητα τον λαό, δημιούργησαν στρατιές ανέργων, πλήθη πεινασμένων και απελπισμένων, εκατομμύρια φτωχών και λεγεώνες αυτοεξορίστων.

Και το χειρότερο, γέννησαν πολιτικά μορφώματα και κοινωνικά εκρηκτικά μείγματα που, αν δεν γίνει κάτι σύντομα, θα βρεθούμε μέσα σε μία κοινωνία ανεξέλεγκτης αναρχίας και ανασφάλειας, βίας και εγκλήματος, διάλυσης και καταστροφής, διχασμένοι και αγριεμένοι, με κυβερνήτες χωρίς αξίες, δίχως υπόληψη και σοβαρότητα, πραγματικά επικίνδυνους. Αλήθεια, ποιός θα πάρει αυτή την ευθύνη; ποιός θα αντέξει τον αιώνιο στιγματισμό της ιστορίας;

«Ποτέ η χώρα δεν ήταν σε χειρότερο σημείο», είπε πριν από λίγες μέρες κάποιος από τους σημερινούς αντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Και έχει δίκιο. Αλλά και ποτέ δεν είχε τόσο επικίνδυνες πολιτικές εναλλακτικές λύσεις.

Το παρόν της χώρας είναι δραματικό. Αλλά και το μέλλον της πολύ ζωφερό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά γιατί δεν βρίσκονται πολιτικοί με καθαρή σκέψη και εξυπνάδα, με ηρωισμό και τόλμη. Τουλάχιστον στο ορατό πολιτικό φάσμα.

Δεν θέλουμε πολιτικούς που μόνο να ψηφίζουν κατά παραγγελία νόμους. Θέλουμε ανθρώπους να μας κυβερνήσουν, ίσως να μας διορθώσουν. Όχι να μας τιμωρήσουν για τα δικά τους κυρίως λάθη. Τους θέλουμε να εκπροσωπούν τον λαό στους δανειστές.

Όχι το αντίστροφο. Δεν αντέχουμε πολιτικές συμβιβασμού, γιατί η αξιοπρέπειά μας δεν επιδέχεται ούτε καθυστερήσεις ούτε και μισές λύσεις. Δεν τους ψηφίσαμε για να μας στύψουν στο όνομα της Ευρωπαϊκής σκοπιμότητας ούτε για να αντικαταστήσουν την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό με την υποτέλειά μας στη μνημονιακή Τρόϊκα.

Δεν τους εκλέξαμε για να μας δέσουν με ευρωπαϊκές χειροπέδες ούτε για να υπογράψουνε τον υπαρκτικό εκφυλισμό μας, αλλά για να εκφράζουν τη δόξα του ιστορικού λαού μας. Δεν τους ψηφίσαμε για να σώσουν το Ευρώ• τους εξουσιοδοτήσαμε να σώσουν την ιστορία μας, τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, την αξιοπρέπειά μας, εμάς τους ίδιους.

Χωρίς αμφιβολία, κάτι πρέπει να γίνει. Την πορεία μας την δείχνει η σημερινή μέρα. Είναι μονόδρομος. Η χώρα μας την ιστορία της την έγραψε στο παρελθόν με ένα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, με ένα ηρωικό ΟΧΙ, που τα είπανε κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή.

Όταν έφτασαν οι πρόγονοί μας να τρώνε ποντίκια και γέμισαν με αρρώστιες, τότε έκαναν την έξοδό τους στο Μεσολόγγι και όταν η κατοχή χτυπούσε την πόρτα της πατρίδας μας το 1941, δυό νέοι ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας τόλμησαν να κατεβάσουν τη Γερμανική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στα σπλάγχνα του ο λαός μας.

Τέτοια γονίδια έχει η ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε όλο τον κόσμο. Θέλουμε οδηγούς σε μία έξοδο ελεύθερων πολιορκημένων για να κατεβάσουμε κάθε ξενική σημαία από την Ακρόπολη της ιστορίας, του τόπου και του πολιτισμού μας. Αν δεν βρεθούν ηγέτες με ηρωικά χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τον ιδρώτα μας, δώσαμε και το δάκρυ μας. Δεν θα δώσουμε όμως καμιά σταγόνα από το αίμα μας.

Αυτό πρέπει να βρεθεί αυτός που θα το πει σε όλον τον κόσμο. Γιατί εκεί φτάσαμε. Μόνο το αίμα μας έμεινε. Θα μας πούνε ότι, αν τολμήσουμε έτσι, θα έρθουν τα χειρότερα. Δεν υπάρχουν πλέον χειρότερα. Υπάρχει η ευκαιρία του ηρωισμού. Το ΟΧΙ και το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δεν τα ακουλούθησε μια φαινομενική ήττα• τα διαδέχθηκε η δόξα.

Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα γιορτάζουμε. Η μπομπότα με αξιοπρέπεια αξίζει περισσότερο από το σουβλάκι με υποτέλεια. Την όποια δυσκολία και θυσία, με ενθουσιασμό θα την σηκώσουμε ως συνακόλουθο του ηρωισμού. Δεν μπορούμε όμως άλλο να την αντέξουμε ως συνέπεια δουλικότητας και εξευτελισμού.

Μέχρι σήμερα έχουμε δει μέτρα, συμφωνίες, εις βάρος μας εκβιασμούς, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, ατέλειωτες υποχωρήσεις. Δεν έχουμε δει καμία νίκη, καθόλου τόλμη.

Κάνουμε έκκληση στον πολιτικό μας κόσμο. Οφείλουν να φωνάξουνε παντού ότι δεν πεινάμε μόνον ως πολίτες, κυρίως πονάμε ως λαός.

Όποιος ηγέτης στην παρούσα φάση δεν μπορεί να είναι ριψοκίνδυνος, γίνεται από μόνος του επικίνδυνος. Αντίθετα, αν βρεθούν τώρα κάποιοι που μπορέσουν να κινηθούν με συνέπεια στην ιστορία μας, τότε θα μπορέσουμε κι εμείς να τους συγχωρέσουμε για όσα κατεργάστηκε εις βάρος μας η υποτέλεια στην ξένη λογική και τα αλλότρια συμφέροντα. Εάν σιωπήσουν, δεν θα τους συγχωρέσει η ιστορία.

Δεν μας ενδιαφέρει πλέον ποιός φταίει για τη σημερινή μας κατάσταση. Μας νοιάζει ποιός και τι θα μας σώσει. Ψάχνουμε για πατριώτες, όχι για ενόχους. Αν οι πολιτικοί μας έκαναν ως τώρα το σωστό, θα τους παραδεχόμασταν εμείς ως ικανούς. Αν το κάνουν τώρα, αυτή τη στιγμή, θα τους ομολογήσει η ιστορία ως εθνικά μεγάλους. Και έξυπνους.

Το ΟΧΙ του 1940 δεν είχε καμία λογική, είχε όμως εξυπνάδα και αξιοπρέπεια. Τώρα το ΟΧΙ έχει τη σοφία του αυτονόητου και τη σαφήνεια της μοναδικής λύσης. Οι νίκες δεν στηρίζονται σε ΝΑΙ συμβιβασμού. Στηρίζονται σε ΟΧΙ ηρωισμού.

πηγή

ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ Η ΓΝΩΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΗ

O Σεβ. Μητροπολίτης Λευκάδος κ. Θεόφιλος για τους επιτυχόντες των πανελληνίων εξετάσεων.

Αγαπητά μου παιδιά,


Με ιδιαίτερη αγωνία περίμενα μαζί σας, ως πατέρας σας πνευματικός, να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων Εξετάσεων της περασμένης σχολικής χρονιάς. 

Γνωρίζοντας πλέον τα ονόματα των εισακτέων, θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους όσους δώσατε τον «αγώνα τον καλό» για την εισαγωγή σας στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές της Πατρίδος μας.

Όσοι βλέπετε σήμερα το όνειρό σας να εκπληρώνεται και ετοιμάζεστε ήδη ν' ανοίξετε τα φτερά σας για το μεγάλο ταξίδι στους απέραντους ορίζοντες της Γνώσης και της Επιστήμης, ας έχετε πάντοτε το Θεό μας οδηγό στη ζωή σας, θεμέλιο ακλόνητο και «λυδία λίθο» για κάθε σας επιλογή.

Χωρίς Εκείνον, η γνώση γίνεται «ψευδώνυμη», η πορεία μας αποδεικνύεται εγωκεντρική και οι δυνάμεις μας παραμένουν ατελείς...

Όσοι θεωρείτε ότι δήθεν «αποτύχατε», επειδή θα χρειαστεί να ξαναδείτε την επιλογή σας ή να προσπαθήσετε και πάλι, λησμονείτε ότι δώσατε απλώς μια μάχη μέσα στον καθημερινό πόλεμο της ζωής.

Μια μάχη, που σας ανέδειξε πιο ισχυρούς, περισσότερο ώριμους, εξοπλισμένους με δύναμη και αντοχή για να κερδίσετε –με τη Χάρη του Θεού- τους ουσιαστικούς αγώνες του ήθους και της αρετής στη συγχυσμένη κοινωνία μας.

Συγχαρητήρια σε όλους, αγαπητά μου παιδιά!

Ο Ποιμενάρχης σας, να ξέρετε, χαίρεται με τη χαρά σας, συμπάσχει στην αγωνία σας για το αύριο, συνοδοιπορεί μαζί σας στο μακρύ δρόμο της ζωής και στρέφει προς εσάς τις ελπίδες του –μαζί με τους αξιέπαινους γονείς και όλους τους οικείους σας, μαζί με την τοπική μας Εκκλησία και κοινωνία - για μια κοινωνία αγιότερη και τελειότερη χάρη στη δική σας εποικοδομητική και αγωνιστική παρουσία!

Πατρικά σας εύχομαι ο Θεός να φωτίζει πάντοτε και να κατευθύνει τα βήματά σας στην πρόοδο, την αρετή, τον αγιασμό!

Με ολόθερμες πατρικές ευχές και την εν Χριστώ αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


Ο Λευκάδος και Ιθάκης Θεόφιλος 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΥΤΗΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑ «Ἡ τελική πρᾶξις τῆς ἱστορίας δέν εἶναι ὁ σταυρός, τό πάθος, ἡ ἀγωνία καί ὁ πόνος. Εἶναι ἡ ἀνάστασις.»

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΥΤΗΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑ

τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου

«Ὡς ἐνιαύσιος ἀμνός, ὁ εὐλογούμενος ἡμῖν, στέφανος χρηστός ἑκουσίως, ὑπέρ πάντων τέθυται, Πάσχα τό καθαρτήριον· καί αὖθις ἐκ τοῦ τάφου ὡραῖος, δικαιοσύνης ἡμῖν ἔλαμψεν Ἥλιος» (Ἀναστάσιμος Κανών, ὠδή δ´).

.               Κατά τήν ἔξοδό του ἀπό τήν αἰγυπτιακή τυραννίδα ὁ ἰσραηλιτικός λαός προσετάχθη ἀπό τόν Θεό νά φάγῃ τόν πασχάλιο ἀμνό (Ἔξ. ιβ´ 3-10), ὁ ὁποῖος προετύπωνε τό ἀληθινό Πάσχα, «τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (πρβλ. Ἰω. α΄ 29) καί θυσιαζόμενο ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.
Τήν Μ. Παρασκευή θά δοῦμε καί πάλι τόν Κύριό μας ὑψωμένο ἐπάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ, καταπληγωμένο καί πάσχοντα.
.               Ἡ Ὀρθόδοξος ἁγιογραφία τῆς Σταυρώσεως δέν Τόν παριστᾶ ὡς ἕνα ταλαίπωρο διά σταυροῦ κατάδικο σέ ἐπώδυνο καί ἀτιμωτικό θάνατο, ἀλλά ὡς τόν Θεάνθρωπο Κύριο, πού πονᾶ καί πάσχει ὡς τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλά καί πού ὡς Κύριος τῆς δόξης δεσπόζει τοῦ πόνου καί τοῦ θανάτου. Γι’ αὐτό καί προτιμᾶ ἀντί τοῦ «Ἰησοῦς Ναζωραῖος Βασιλεύς Ἰουδαίων», τήν γραφή «Ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης».
.               Καί πράγματι, ὁ Κύριός μας ἀνέβηκε ἑκουσίως ἐπάνω στόν Σταυρό ὡς Βασιλεύς πού θυσιάζεται γιά τούς ὑπηκόους του. Συγχρόνως ὡς ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς πού τελεῖ τήν μόνη ἀληθινή καί σώζουσα θυσία, πού ἁγιάζει τόν σύμπαντα κόσμον. Ὁ Σταυρός εἶναι τό θυσιαστήριο, ἐπί τοῦ ὁποίου τελεῖ τήν λυτρωτική γιά τόν κόσμο θυσία Αὐτός πού εἶναι συγχρόνως καί θῦμα καί θύτης. Θυσιάζει τόν ἑαυτό Του ἀπό ἄπειρη ἀγάπη γιά τό πλάσμα Του. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς λέγει ὅτι, ἄν καί θά  μποροῦσε μέ ἁπλούστερο τρόπο νά μᾶς σώσῃ, προτίμησε αὐτόν τόν ἐπώδυνο καί ἀτιμωτικό θάνατο, γιά νά δείξῃ τήν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη Του πρός τό λογικό πλάσμα Του καί γιά νά μᾶς παρακινήσῃ νά μή προτιμοῦμε τίποτε περισσότερο ἀπό Αὐτόν.
.               Στήν πρό τοῦ Πάθους Ἀρχιερατική προσευχή Του ὁ Κύριος ἀναφέρει: «ὑπέρ αὐτῶν ἐγώ ἁγιάζω ἐμαυτόν» (Ἰω. ιζ´ 19), πού σημαίνει, κατά τόν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας, ὅτι προσφέρω τόν ἑαυτό μου θυσία, ὡς θῦμα ἄμωμο, ἀφιερωμένο στόν Θεό, στό ἐπί τοῦ Σταυροῦ θυσιαστήριο, ὥστε διά τού αἵματος τῆς θυσίας μου νά γίνουν ὅλοι οἱ μαθητές μου μέτοχοι τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς σωτηρίας πού πηγάζει ἀπό αὐτήν τήν θυσία (PG 74, 544).
Στήν συνέχεια οἱ ἁγιαζόμενοι πιστοί γίνονται καί αὐτοί θύματα ἅγια, ἀφιερωμένα στόν Θεό (Ἰω. Χρυσ., ΕΠΕ 14, 592), ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος «παραστῆσαι τά σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ» (Ρωμ. ιβ´ 1).
.               Ὅμως, ἄν καί ὁ Κύριος ἔπαθε καί ἀπέθανε ὑπέρ τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, πολλοί ἔμελλε νά μείνουν ἀποξενωμένοι τῆς Χάριτός Του, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς σωτηρίας. Αὐτός ἦταν, κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, καί ὁ μεγαλύτερος πόνος Του. Γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος: Ἄν ἐλυπήθη τόσο πολύ βλέποντας τήν Ἱερουσαλήμ, ὥστε «ἔκλαυσε καί ἐθρήνησε διά τήν αἰχμαλωσίαν καί καταστροφήν ὅπου ἔμελλε νά πάθῃ ἀπό τούς Ρωμαίους… πόσο μᾶλλον τότε ἐλυπεῖτο καί ἔκλαιε δι’ αὐτούς βλέποντας πῶς ἐσταύρωσαν Αὐτόν πού ἔμελλε νά τούς σώσῃ».
.               Ὅμως πολύ περισσότερο ἀπό τήν κακία τῶν σταυρωτῶν Του «ἐλύπει τήν ψυχήν τοῦ Κυρίου ἡ ἀχαριστία τῶν Χριστιανῶν, διότι ἐστοχάζετο πόσοι ἀπό αὐτούς τούς πιστούς καί ἐξαγορασμένους μέ τό αἷμά Του Χριστιανούς ἔχουν νά καταπατήσουν αὐτό τό πάντιμον αἷμα καί πάθος Του, πόσοι ἔχουν νά καταφρονήσουν τάς ἐντολάς Του, πόσους ἔχει νά κερδίσῃ ὁ διάβολος» (Πνευμ. Γυμνάσματα, Μελέτη ΛΑ΄). Γι’ αὐτό καί πρός τίς γυναῖκες πού ἔκλαιαν βλέποντάς Τον νά αἴρῃ τόν Σταυρόν Του, ἔλεγε: «Μή κλαίετε ἐπ’ ἐμέ, πλήν ἐφ’ ἑαυτάς κλαίετε καί ἐπί τά τέκνα ὑμῶν» (Λουκ. κγ´ 28).
.               Καί πράγματι, ἡ ζωηφόρος θυσία τοῦ Κυρίου μας ἐπί τοῦ Σταυροῦ μένει ἀνενεργός, ἄν καί ἐμεῖς δέν συνεργήσουμε θυσιάζοντας καθ’ ἡμέραν τό ἐγωϊστικό μας θέλημα, τίς ἐμπαθεῖς ἐπιθυμίες μας καί τίς ἀντίθεες κινήσεις τῆς ψυχῆς μας, καί καθιστώντας διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ τούς ἑαυτούς μας θυσία εὐάρεστη στόν Θεό..               Κατά τόν ἅγιο Αὐγουστῖνο, τρεῖς σταυροί ὑπῆρχαν στόν Γολγοθᾶ: Ὁ Σταυρός τοῦ Ἀναμαρτήτου, πού εἶναι ἀκατανόητος καί ἀσύλληπτος στήν πεπερασμένη διάνοιά μας. Ὁ σταυρός τοῦ μετανοοῦντος ληστοῦ, πού προσιδιάζει σέ ὅλους τούς ἀγωνιζομένους Χριστιανούς, πού καθιστοῦν τόν ἑαυτό τους μέ τήν μετάνοιά τους ἁγία θυσία γιά τόν Θεό. Καί ὁ σταυρός τοῦ ἀμετανοήτου ληστοῦ, πού ἐγωιστικά αἰρόμενος ἀποκλείει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν χαρά τῆς ὑποφωσκούσης ἐνδόξου καί λαμπροφόρου Ἀναστάσεως.
.               Ὁ Κύριός μας δέν ἔπαυσε μέχρι σήμερα νά ἀγωνιᾷ, νά πονᾷ καί νά φροντίζῃ γιά τήν σωτηρία μας. Τό λέγει πολύ ὄμορφα ὁ Ἴδιος: «Ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγώ ἐργάζομαι» (Ἰω. ε´ 17). Κατά τούς ἁγίους Πατέρας, ὁ Κύριος δέν ἔπαυσε νά προνοῇ γιά τά δημιουργήματά Του, νά τά συντηρῇ καί νά τά διακυβερνᾷ, κυρίως ὅμως νά φροντίζῃ γιά τόν ἁγιασμό τοῦ κατ’ εἰκόνα Του πλασθέντος δημιουργήματός Του.
.               Στήν ἀγωνία αὐτή καί τόν πόνο τοῦ Κυρίου μας συμμετέχουν καί ὅλοι οἱ πιστοί δοῦλοί του. Ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης δέν ἔπαυε καθ’ ὅλη τήν ζωή του νά πονᾷ καί νά κλαίῃ ὑπέρ ὅλου τοῦ Ἀδάμ, δηλαδή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Καί μάλιστα ὅσο περισσότερο ἁγιάζεται κάποιος, τόσο περισσότερο αὐξάνουν καί οἱ ὀδύνες του γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
.               Πῶς λοιπόν καί σήμερα οἱ πιστοί Χριστιανοί μποροῦν νά ἡσυχάζουν, βλέποντας τήν ἁμαρτία καί τό σκότος νά κυριαρχοῦν; «Ἀθυμία κατέσχε με ἀπό ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τόν νόμον σου», ἀνακράζουν θρηνητικά μαζί μέ τόν προφητάνακτα Δαυίδ (Ψαλμ. 118). Ὁ πόνος τους γίνεται πιό βαθύς, καθώς βλέπουν νά λιγοστεύῃ ἡ πίστις στόν Ἀναστάντα Χριστό. Ἀκόμη, καθώς βλέπουν νά «βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως παρά κριτῶν ἀδίκων» κατά τοῦ Κυρίου τῆς Δόξης, ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς Πανθρησκείας ἐξισοῦται μέ τούς πλάνους “θεούς” τῶν ἐθνῶν, καί κατά τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου. Περνᾶ ἡ Μ. Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιον Πάσχα, χωρίς τήν συγκλονιστική αἴσθησι, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός, ὁ Ἐνανθρωπήσας προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, πάσχει, σταυροῦται, ἀποθνήσκει καί θάπτεται ὡς ἄνθρωπος θνητός, γιά νά μᾶς ἀναστήσῃ ἀπό τήν φθορά καί τόν θάνατο ὡς Θεός ἀθάνατος, ὅτι σηκώνει ὡς φιλάνθρωπος τήν καθημερινή μας ταλαιπωρία καί τόν καθημερινό μας ποικιλότροπο θάνατο, ὥστε ἐμεῖς νά ζοῦμε ἐλεύθεροι ἀπό τήν ἀπελπισία καί τά ἀδιέξοδα.
.               Διότι ἡ τελική πρᾶξις τῆς ἱστορίας δέν εἶναι ὁ σταυρός, τό πάθος, ἡ ἀγωνία καί ὁ πόνος. Εἶναι ἡ ἀνάστασις.
.               Ὁ Κύριός μας, ἀφοῦ ἀπέθανε ἐπί τοῦ Σταυροῦ, μετά τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καί ἐπλήρωσε τά σύμπαντα μέ τό ὑπέρλαμπρο Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του, χαρίζοντας τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του σέ ὅσους συμπορεύονται καί συσταυρώνονται καθημερινά μαζί Του. Καί ἡ ἀκλόνητη πίστις στόν Χριστό εἶναι σταυρός καί ἀνάστασις. Τό ἀδιαμφισβήτητο ἱστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου διαλύει ὅλα τά σκότη τῆς ἁμαρτίας, τοῦ πόνου καί τοῦ θανάτου. «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος Αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. ϛ´ 9).
.               Ἄς ἀφήσουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί, τά νεκρά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ἄς καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας, ἄς προσφέρουμε τό σῶμα καί τήν ψυχή μας καθαρά ἀπό κάθε μολυσμό, ἄς τρέξουμε νά ἑνωθοῦμε μέ τόν μόνο Νικητή τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας, γιά νά γευθοῦμε καί ἐμεῖς τήν ἀτελεύτητη χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἰδίως σήμερα πού ὅλα μᾶς φαίνονται χωρίς φῶς, χωρίς ἐλπίδα, χωρίς προοπτική.
.               Συγχρόνως, ἄς μή παύσουμε νά ἀγωνιοῦμε καί νά πενθοῦμε γιά τούς «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» ἀδελφούς μας, παρακαλώντας τόν Κύριο τῆς Δόξης νά ἀνοίξῃ τά μάτια τῆς ψυχῆς τους, ὥστε νά καταλαμφθοῦν καί αὐτοί ἀπό τό ἄκτιστο Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του καί ὅλοι μαζί νά δοξάζουμε εἰς αἰῶνας αἰώνων τόν Ἀναστάντα Κύριο καί Θεό μας, γευόμενοι τήν ἀνέκφραστο γλυκύτητα, τήν «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν», τῆς ἑνώσεως μαζί Του.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους
† Ἀρχιμ. Γεώργιος

Ἅγιον Πάσχα 2013

πηγή  & πηγή