Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χαρά Νικοπούλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χαρά Νικοπούλου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή, Ιουλίου 24, 2015

"ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΔΑΣΚΑΛΑ"



 ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

#


ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΥΦΛΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ..
ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΥΦΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΩΔΙΑ..
ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ..
ΟΧΙ..ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ..ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΧΡΗΜΑΤΑ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΟΣ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΤΟ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ..ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΧΝΗΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ..ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΩ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ..ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΑ..ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ..ΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΑ ΤΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ..
ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΙΨΟΥΝ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ...ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ..
ΟΣΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ..ΚΑΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΩ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ..
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΡΧΙΣΕ..ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ..ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ..
ΓΟΝΕΙΣ..ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ..Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ..ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΜΙΣΑΝ ΤΟ 1980 ΚΑΙ ΕΝΤΕΥΘΕΝ

Τρίτη, Ιουνίου 25, 2013

Χαρά Νικοπούλου: "Μὴν γυρίζετε τὴν πλάτη στὰ Ἑλληνόπουλα τῆς Θράκης μας"

Ἔκκληση τῆς Χαρᾶς Νικοπουλου:  
Ἕλληνες, ἀπὸ τὸ καλοκαίρι Κιβωτὸς τῆς Δόμνας Βισβίζη  θὰ ἐπεκταθεῖ σὲ ἕναν μεγαλύτερο χῶρο ὁπού θὰ φιλοξένει μόνιμα παιδιὰ κυρίως ὀρφανὰ ἀλλὰ καὶ οἰκογένειες ποὺ μαστίζονται ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση. Χρειαζόμαστε ἄμεσα τὴν οἰκονομικὴ ἐνίσχυσή σας γιὰ νὰ διαμορφωθεῖ τὸ συντομότερο αὐτὸς ὁ χῶρος. Ἡ θράκη μᾶς κάλει γιὰ βοήθεια. 

Σὲ κάθε θεομηνία ὁ ἄνθρωπος ἀναζητοῦσε μία κιβωτὸ γιὰ νὰ σωθεῖ. Ἔτσι καὶ σήμερα ποὺ μαστιζόμαστε, ὄχι τόσο ἀπὸ τὴν οἰκονομική, ὅσο ἀπὸ τὴν πνευματικὴ θεομηνία ποὺ ἔχει πλήξει τὴν πατρίδα μας, ἀναζητοῦμε τὴ δική μας κιβωτό. Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο, λοιπόν, στὴ Θράκη τοῦ Ὀρφέα καὶ τοῦ Δημοκριτου ἔριξε ἄγκυρα «Ἡ Κιβωτὸς τῆς Δόμνας Βιζβίζη», τὸ δικό μας σχολεῖο ποὺ λειτουργεῖ ἀπὸ τὸ μεσημέρι γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς Θρακιῶτες ποὺ θέλουμε ἕνα καλλίτερο αὔριο γιὰ ἐμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας. 

Ἡ Κιβωτὸς ἔχει ὡς μαθητὲς πολίτες ἀπὸ 5 ἕως 105 ἐτῶν. Σὲ συνεργασία μὲ ἀκαδημαϊκοὺς καὶ πνευματικοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα παραδίδονται καθημερινὰ ἀφιλοκερδῶς μαθήματα σχολικῆς ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας, μουσικῆς καὶ ξένων γλωσσῶν σὲ παιδιὰ δημοτικοῦ, γυμνασίου καὶ λυκείου. Παράλληλα, οἱ ἐνήλικες μποροῦν νὰ παρακολουθοῦν σεμινάρια καὶἡμερίδες ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ φιλοσοφία, τὸ ἀρχαῖο θέατρο, τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία καὶ παιδεία, τὴ χριστιανικὴ πίστη, τὴ διδασκαλία καὶ....

 προσέγγιση τῶν παιδιῶν καὶ γενικότερα ἀφουγκραζόμενοι τὶς ἀνάγκες τῶν Θρακιωτῶν διοργανώνονται ἐνημερωτικὲς ἡμερίδες καὶ συνέδρια, ποὺ προσεγγίζουν πανεπιστημονικὰ τὸν ἑλληνορθόδοξο τρόπο σκέψης καὶ διανόησης. 
Ἐπιπλέον, στόχος τῆς «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη» εἶναι νὰ καλυφθοῦν καὶ κάποιες ἄμεσεςβιοτικὲς ἀνάγκες συμπολιτῶν μας (ὅπως ἔνδυση, τροφή, παροχὴ ἰατρικῶν ἐξετάσεων κτλ) πάντα ἀφιλοκερδῶς. 

χοντας λοιπὸν ὡς ὁδηγὸ τὴ Δόμνα Βιζβίζη, τὴ Μπουμπουλίνα τῆς Θράκης ποὺ πολεμοῦσε τὸ' 21 ἔχοντας πάνω στὸ καταδρομικὸ τῆς πλοῖο τὰ πέντε παιδιά της καὶ σὲ συνεργασία μὲ μίαὁμάδα Ἑλλήνων καὶ ξένων ἐπιστημόνων, ὅπως ὁ διδάσκαλος καὶ συγγραφέας κ. Σαράντος Καργάκος, ἡ φιλόλογος κ. Ἄννα Εὐσταθίου Τζιροπούλου, ὁ ἐπίτιμος πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου Ἀθηνῶν κ. Βασίλειος Νικόπουλος, ὁ μαθηματικὸς καὶ γεωστρατηγικὸς σύμβουλος κ. Νίκος Λυγερός, ὁ Ἰσπανὸς καθηγητὴς κλασσικῶν σπουδῶν καὶ πρόεδρος τῆς Euroclassica κ. Jose Luis Navarro, ὁ δημοσιογράφος καὶ συγγραφέας κ. Γεώργιος Λεκάκης, ὁ γεωπολιτικὸς καὶ ἱστορικὸς ἐρευνητὴς κ. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς, ἡ δασκάλα Χαρὰ Νικοπούλου, καθὼς καὶ μία μεγάλη ὁμάδα ἀπὸ τὴν πανεπιστημιακή, ἀκαδημαϊκὴ καὶ ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα τῆς Ἑλλάδος, προσπαθοῦμε νὰ θωρακίσουμε τὸν Ἕλληνα Θρακιώτη ποὺ μαστίζεται ἀπὸ τὴν κρίση τῶν ἡμερῶν.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ..ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΑΝ.. Ἡ Τὸ κάλεσμα τῆς «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη είναι πρὸς κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ : ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΟΣΟ ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΤΕ ΣΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΠΟΥ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΕΓΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ.

Ὑπεύθυνός της «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη»: Ἰωάννης Φριτζαλᾶς, Γεωπολιτικὸς καὶ Ἱστορικὸς ἐρευνητὴς Διεύθυνση: Μητροπολίτου Μαρωνείας Κωνσταντίου 8, Κομοτηνή, 
Τ.Κ.: 69100 
Τηλέφωνα ἐπικοινωνίας: 6948781892 

Ἀριθμὸς λογαριασμοῦ: Τράπεζα Κύπρου 38550775 
ΙΒΑΝ GR 5007301620000000038550775

Πέμπτη, Μαΐου 23, 2013

Χαρά Νικοπούλου – Επάγγελμα δασκάλα


Είμαι γέννημα της δικής σου αναρχίας…

nikopoulou
Eίμαι παιδί του ’74… Όχι μη γελιέσαι Έλληνα… Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου… δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου… Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες… εκεί στον τύμβο της Μακεδονίτισσας… 22 Ιουλίου 1974… Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου…
Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα… Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της…
Μου έμαθες τα πρώτα Ελληνικά, με δασείες-περισπωμένες,… μα πριν καλά-καλά τα μάθω τα κατήργησες. ενώ ήμουν Δευτέρα δημοτικού…
Με έντυσες με μπλε ποδιά… αυτή για το σχολείο με τ’ άσπρο γιακαδάκι… κι όταν άρχισε να μου αρέσει την κατήργησες. Πάντα για το καλό μου, χωρίς να με ρωτήσεις…
Με έμαθες να λέω τον εθνικό ύμνο και πλήρωνες δασκάλους για να με μάθουν πως τιμιότερον απάντων εστί η πατρίς. Μα σαν μεγάλωσα άφησες τη σημαία να χαθεί στον βράχο των Ιμίων…
Με έβαλες να μάθω ιστορία για να μπω στο πανεπιστήμιο και αρχαία ελληνικά. Μα σήμεραμου λες πως η Μακεδονία είναι τα Σκόπια και η Θράκη μας Τουρκία…
Σαν έγινα έφηβη με έβαλες να δω τον Λάλα αλυσοδεμένο να χάνει τη ζωή του για εσένα… Και σήμερα εσύ δίνεις ιθαγένεια στον κάθε αλλοδαπό μα όχι στον Έλληνα τον σταυρό… για φαντάσου…
Μου δίδαξες σαν ήρωα και εθνάρχη τον Βενιζέλο… μα σαν έγινα δασκάλα τον βρήκα να προδίδει εσένα Έλληνα …θυμάσαι τον Γενάρη του 34…εκεί στη Σουηδία… προτείνει για το Νόμπελ της Ειρήνης τον σφαγέα των προγονών μου Κεμάλ…!!!
Μου ζήτησες να έχω κριτική σκέψη… μα έκοψες την έκθεση ως μάθημα και λογοκρίνεις τη σκέψη μου… Βλέπεις εγώ για εσένα είμαι ακραία…
Μου έμαθες στο σχολείο πως πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία κι όταν σου ζήτησα να με αφήσεις στου χάρτη την πινέζα… εκεί στο Δέρειο… κι οχι στο Κολωνάκι… με ανάγκασες να βάλω μέσο τον πατέρα μου για να μη με διώξεις από εκεί…
Μου έμαθες προσευχή… μα τώρα πια μόνο για Χριστό δε θες να μου μιλήσεις..
Σου ζήτησα να πάω στην πρώτη τη γραμμή και μ’ άφησες μονάχη…
Μου έμαθες όμως καλά πως το Προξενείο κι όχι εσύ είναι εκεί και έχει όνομα… ε;… Ιλμή… ε;… Απτουραχήμ..ε;… Αλή..ε;… Μουαρέμ… ε;…
Μου ζήτησες να εργάζομαι σκληρά… για εθελοντισμό μιλούσες… μα όταν το ‘κανα κι αυτό έστειλες τους ”δραγουμάνους” να μου πουν πως δε θέλουν να κάνω επιπλέον μαθήματα στα πομακόπουλα γιατί σε ενοχλεί… τα παίρνω βλέπεις από την αγκαλιά του Προξενείου…
Και εγώ… εγώ μεγάλωνα μέσα σε μια αντίφαση… στο μαύρο και το άσπρο…
Μα χθες βρέθηκα κάτω στο υπόγειο του σχολείου… σε είδα εκεί κάτω Ελλάδα… ήσουν εκεί… πίσω απ’ τις κουτές. σκονισμένη… κοιτώ το άγαλμα του Αλέξανδρου αραχνιασμένο… μόνο εγώ και εσύ…η προτομή του μέγα Αλέξανδρου…
Δάκρυσα… πόνεσα…μα σε άκουσα Ελλάδα απ’ τη φωνή του…
”Ποιος είναι εθνάρχης” με ρωτά…”ο Βενιζέλος;.. ποιος αγωνίζεται σκληρά… ο Γιώργος απ’ τα ξένα;
Για σκέψου εσύ δασκάλα… με ξαναρωτά… αν τώρα εδώ μέσα, από την πόρτα έμπαινε και ερχόταν κι ο Κολοκοτρώνης… και μας ρωτούσες και τους δυο ποιο μέρος της Ελλάδας θα θυσιάζαμε στο χθες για χάρη της ειρήνης… Μακεδονία ή Ήπειρο… Θράκη ή το Αιγαίο…
Αναλογίσου εσύ δασκάλα… θα το σκεφτόμασταν πολύ;
Τι να διαπραγματευτώ… τη γη μου ή το νερό μου;… μα εσύ δασκάλα δίδαξες εκείνον ως εθνάρχη… και όχι εμάς …εμάς κλειδώνεις στα ”μπουντρούμια”…
Ελλάδα μες στις αντιφάσεις σου… ξεχνάς τα σύνορά σου και τον εχθρό ποτίζεις εδώ μέσα… προδότες ελληνόφωνοι… διαλέξτε επιτέλους τον Λεωνίδα αρχηγό…ή μήπως εφιάλτη;… κι ιστορία θα φερθεί ανάλογα εις τον καθένα…
Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών… γιατί έχουμε ειρήνη!!!!
Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απ’ την ελληνοτουρκική φιλία…
Φτάνει, δε θέλω πια να ακούω τη φωνή σας …γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο ”nation” που θα ’λεγε και ο ”μέγας” ο Γιωργάκης… το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθος ρωμιοσύνης… το ”nation” είναι η ”φύση” του… εκ γενετής προδότης…
Κι’ αν όλα αυτά δε σ’ άρεσαν ”λόγιε”, ”πολιτικέ” δημοκρατίας, να το θυμάσαι …
Είμαι δημιούργημα της πιο παράλογης… δικής σου αναρχίας..
ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ…

Σάββατο, Μαΐου 11, 2013

Χαρά Νικοπούλου

πηγή

Δεν παίρνω βραβείο από κάποιον που υπέγραψε την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας…

Κεραυνός εν αιθρία, το βράδυ της Πέμπτης 9 Μαΐου 2013, για τον βουλευτή Φλώρινας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Στάθη Κωνσταντινίδη, σε εκδήλωση του Δήμου Αμυνταίου όπου τιμήθηκαν, εκτός της Χαράς Νικοπούλου, οι Δασκάλες Καραλή Σβάρνα Αρσινόη, Σταγγόλη Ανδρονίκη και Αλεξανδρή Ρούλα, η Ένωση Επιστημόνων Γυναικών Αθηνών, οι μαθητές που πέτυχαν στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές καθώς και ο τ. Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και υπουργός Εθνικής Άμυνας, Φράγκος Φραγκούλης, ο οποίος ήταν κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης.
Η Χαρά Νικοπούλου, ως γνήσια Ελληνίδα στάθηκε στο ύψος της περίστασης και «πάγωσε» τον κυβερνητικό βουλευτή, ο οποίος προσπάθησε κατά την αποχώρησή του να ψελλίσει πως δεν είναι προδότης, λέγοντας «Αν νομίζετε ότι εμείς είμαστε προδότες κάνετε μεγάλο λάθος»…, για να εισπράξει την ψυχρή απάντηση της Χαράς Νικοπούλου, η οποία του είπε λακωνικά, «η ιστορία θα δείξει».
«Αρνούμαι την βράβευση από έναν βουλευτή που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας» αναφώνησε με καμάρι η ηρωική δασκάλα του Έβρου, Χαρά Νικοπούλου, η οποία δέχεται πόλεμο τα τελευταία χρόνια από το φασιστικό σύστημα του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα, στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση προς τιμήν των προσώπων που προσέφεραν και προσφέρουν στην Ελλάδα αλλά και στην ορεινή Τ.Κ. Κέλλης του Δήμου Αμυνταίου.
Η Χαρά Νικοπούλου, με την ευθύτητα του λόγου και την σοβαρότητα των πράξεων που την διακρίνει, αρνήθηκε να λάβει την τιμητική πλακέτα από τα χέρια του βουλευτή Ν.Δ. Φλώρινας, Στάθη Κωνσταντινίδη, «από έναν βουλευτή που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας» όπως η ίδια τόνισε, σκορπώντας κατ’ αρχάς την αμηχανία και εισπράττοντας στην συνέχεια το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων στην κατάμεστη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων της Κοινότητας. 
Μάλιστα το επεισόδιο θα έπαιρνε έκταση αν η ίδια δεν έβαζε «νερό στο κρασί» όταν ο Σ. Κωνσταντινίδης ακολουθώντας την πεπατημένη του κόμματός του προσπάθησε να την προσβάλλει και την αποκάλεσε… Χρυσαυγήτισσα! 
Αργότερα, με δάκρυα στα μάτια, είπε το παράπονο της στον Στρατηγό, Φράγκο Φραγκούλη: «Ρίχτηκε πάνω μου όλη η Τουρκιά, ε, όχι και οι δικοί μας»…
Για όσους έχουν εμπλακεί στον εδώ και χρόνια υπαρκτό σιωπηλό πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και των «φίλων» και γειτόνων, τα τελευταία λόγια της θαρραλέας Χαράς ήταν η αποκάλυψη μιάς μεγάλης αλήθειας, αφού στον δύσκολο και όμορφο αγώνα υπέρ της πατρίδας δεν είναι λίγες οι φορές που αντί να στηριχθούν, δέχονται χτυπήματα από κυβερνητικούς υπαλλήλους, τοπικά κομματόσκυλα, βουλευτές και υπουργούς. 
Και, δυστυχώς, ενώ σημειώνονται δύσκολες αλλά μεγάλες νίκες κατά εκείνων που εποφθαλμιούν την πατρίδα μας, τα πισώπλατα «μαχαιρώματα» αποδεικνύουν πως κάποιοι τοποθετούν τα συμφέροντα των κομμάτων τους πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας… Κι ενώ τα χτυπήματα με τους εχθρούς γίνονται παράσημα, αυτά τα χτυπήματα εκ των έσω είναι που γίνονται πληγές αγιάτρευτες…
Γιατί, όπως μας τραγουδάει και η Χαρούλα Αλεξίου, «είναι άλλο να πεθαίνεις για την Ελλάδα κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει…»
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Εμπρός Έλληνες να καταλάβουν όλοι αυτοί που  πούλησαν την Ελλάδα μας ότι δεν είναι δεκτοί ούτε σαν Έλληνες... από όλους τους υπολοίπους.. Η Χαρά Νικοπούλου μας δείχνει τον δρόμο... Ας ακολουθήσουμε...

Τετάρτη, Απριλίου 03, 2013

«Το Έθνος όλο μέσα σε ένα κρυφό σχολειό» (Χαρά Νικολοπούλου)


9428_147855178837_110302948
Κυρίες και κύριοι,
Σαν Διογένης απ’ το χθες με ένα μικρό φανάρι,
βγήκα σε δύσκολη ατραπό, μες στο πνευματικό σκοτάδι…
Μεσ’ στην Ελλάδα ψάχνοντας αυτό που κάποιοι θάβουν…
Ψάχνω το Έθνος μου να βρω… αυτό που χρόνια τώρα κλείνει μέσα σε ύμνο θείο
 ο Σολωμός που εθνικό τον λένε!!…
Αυτό που δυο χρώματα ζωγράφισαν πιστά, με άσπρο και γαλάζιο…
Αυτό που οι Αρχαίοι Έλληνες ορμήνευσαν ως Φως, πάνω στην άσπρη πέτρα,
και εύλαλα ονόμασαν Ελλάς χιλιάδες χρόνια τώρα!!
————————————————————–
Μα όσο κι αν γυρίσω, κι αν ταξιδέψω στα Άγια χώματά σου…
όσο κι αν γονατίσω στους Παρθενώνες σου…, στις εκκλησιές
και μες στης Πίνδου τα Άγια βήματά σου…,
όσο κι αν ψάξω να σε βρω σ’ αρχαίες πόλεις και μνημεία…,
σε προτομές ηρώων και σε ιερά βιβλία…,
πιότερο δε θα χτυπήσει δυνατά η ελληνική ψυχή μου…
από την ώρα που ως δάσκαλος θα μπω σε ένα σχολειό ελληνικό,
για να σε αναστήσω, μέσα από τα παιδιά μου!!
——————————————————————-
Κάθε φορά που η πόρτα στο σχολειό θα ανοίξει για εμένα…
νιώθω πως γίνομαι εγώ η αιτία για να έρθει…
αυτό που οι άλλοι ονόμασαν κρυφά: «Ανίερη Συμμαχία»…
γιατί μες στο σχολειό πάντα μυστικά…, μέσα απ’ του δασκάλου τη λαλιά,
θα γίνει ένα θαύμα…
Αυτό που κράτησε τον Έλληνα χιλιάδες χρόνια τώρα,
να’ χει την ίδια τη γραφή, τη γλώσσα,
…την ανάγκη… να λέει πως Έλλην έχει γεννηθεί, και ελεύθερος ανέκαθεν εζούσε…
γιατί κρυφά σχολειά υπήρχανε, που σώνανε το έθνος.
—————————————————————————————————————–
Μα μέγα ερώτημα γεννά η ίδια η ιστορία: Άραγε μήπως τελικά, το’ χει ανάγκη το σχολειό να έχει κέντρο το έθνος;… ή μήπως η ανάγκη αντίστροφα έδειξε, πως ήταν από πάντα;;
Όταν σμιλεύεις τις ψυχές μικρών παιδιών με Ελλάδα…
Όταν εσύ ανασταίνεις ήρωες που πέθαναν για εσένα, κάνοντας μάθημα το αίμα τους που χύσαν για το Έθνος…
Όταν τους θρύλους ενοχλείς, με σεβασμό μιλώντας στα παιδιά σου, για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, μα και τον Λεωνίδα…
Όταν διδάσκεις τη υπακοή, μιλώντας για Σωκράτη…
κι όταν παράδειγμα ανδρείας και ελευθερίας δίνεις με τον Παλλικαρίδη…
Όταν για αρετή μιλάς και όχι για ευδαιμονία…
Όταν τον μαθητή στη φάλαγγα ζητάς, για να ‘χει ευψυχία…
Όταν ορίζεις το Χριστό με λέξεις από αγάπη…
κι όταν ξορκίζεις το κακό, τον θρήνο, και τον πόνο,
και κάνεις νίκη θρυλική μέσα στην ιστορία,
των Λακεδαίμονων το θάνατο και του Ζαλόγγου τη θυσία…
Όταν μιλάς για Οδύσσεια και φτάνεις στο ’40…
Όταν ορίζεις του Αχιλλέως τη νέμεση και ταξιδεύεις χρόνια,
φτάνοντας στην κερκόπορτα που όριζε την Πόλη
και θεία δίκη θε να ‘ρθει μια μέρα του Σαββάτου…
———————————————————————————————-
Όταν με πανοπλία εθνική ντύνεις τους μαθητές σου,
διδάσκοντας τις ιαχές χρόνια τώρα που αντηχούν ως εθνικοί παιάνες και παρακαταθήκη: «Μολών λαβέ» και υπόσχεση, στο δίλημμα το μέγα: «Ελευθερία ή θάνατος» …
θα μάθεις στα παιδιά σου,
πως έναν όρκο μαχητή θα δώσουν στη ζωή τους,
αυτόν που πρωτοψέλλισαν, χιλιάδες χρόνια πίσω
οι Λακεδαίμονες τηρώντας τον ως την στερνή πνοή τους: «Άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρρονες»
κι όταν για ακόμη μια φορά μέσα σε μια τάξη,
θα ανοίξεις θρύλους και ψυχές, που ορίζουν τον Δραγάση
και ύμνους θείους κι αγγελικούς θα μάθεις στα παιδιά σου…
κι όταν τον Προμηθέα του χθες, ενώσεις στο Χριστό μας
και δείξεις στα ελληνόπουλα την πιο τρανή θυσία…
αυτή που δε χωρά στα όρια και μέσα εις το λόγο…
μα από τη δίψα για το φως, σταύρωσε και τους δύο…
και Ανάσταση έφερε ξανά, γιατί ποτέ δεν προσκύνησαν…
κι όταν του Μέγα Αλέξανδρου διδάξεις την πορεία,
στα βάθη της Ανατολής που έγραψε ιστορία…
μαζί και την προέλαση του ένδοξου στρατού μας…
που έφτασε Εσκι Σεχερ, κιουτάχια… μα και στο Τεπελένι…
——————————————————————————————————-
Τότε μονάχα τότε ως παιδαγωγός θα νιώσεις θείος Μύστης…
γιατί η ανάγκη δεν είναι τόσο στο σχολειό να ακούσει για το Έθνος…
μα το αντίστροφο θαρρώ, γίνεται τόσα χρόνια!!
Το Έθνος είναι αυτό που το ‘χει ανάγκη πάντα,
να γεννηθεί μες στο κρυφό σχολειό!!, αυτό που αιώνες τώρα,
κρατήθηκε ίδιο, ζωντανό και πέρασε στο αύριο,
καθώς ο δάσκαλος εσμίλευε την παιδική ψυχούλα…
αυτήν που άνδρωσε το έθνος μας και το ΄κλεισε για πάντα,
μέσα σε 5 γράμματα και μέσα σε 2 φράσεις: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών στο χθες στο αύριο και στο τώρα».
————————————————————————-
Αν το λοιπόν στερέψουμε απ’ των Ελλήνων την ανδρεία…
αν μέσα στη σκλαβιά κλειστήκαμε που όρισε μια κίβδηλη δημοκρατία…
αν γίναμε ριψάσπιδες, πριν καν καλά-καλά η μάχη ξεκινήσει…
τότε του γέροντος Κοσμά τα λόγια του Αγίου, ηχούν ως θεία αιτία και προτροπή, κι ορίζουνε το δρόμο:
«Τα σχολειά χτίστε, εκεί ο Θεός μένει της ελευθερίας».
——————————————————————————————
Μα τα σχολεία σήμερα γκρεμίστηκαν, σαν πέταξαν μακριά τους,
κάθε ορισμό και θύμηση που φέρνει εις το έθνος…
Κανείς δε θέλει παίδευση, βγαλμένη από Ελλάδα…
κανείς δε θέλει τα παιδιά να γίνουν Λεωνίδες…
——————————————————————————————————————————
Και έτσι κρυφά μες στο σκοτάδι της αμάθειας μαζεύτηκαν μια νύχτα…
του γένους όλου οι δάσκαλοι, να σώσουνε το Έθνος…
Άφησε λίγο τον Αλέξανδρο και ήρθε απέναντί μας
ο Σταγειρίτης δάσκαλος, που για «ευζωία» ευθυνόταν…
Αριστοτέλη δάσκαλε συνάντησες ψες βράδυ,
τον προγενέστερό σου δάσκαλο, που χρόνια αναζητούσες…
και να στην έδρα κάθησε ο γέροντας – φιλόσοφος Σωκράτης,
για να ακούσει τα σοφά, τα λόγια των παιδαγωγών μας…
αυτών που χρόνια κράτησαν το Έθνος ενωμένο…
——————————————————————————————————————
Και να μες στο κρυφό σχολείο, φθάνει και ο Φεραίος,
κι ο Μιχαήλ Ψελλός ο λόγιος κι ο Κύριλλος Λούκαρης από την Πόλη
κι ο Ευγένιος Βούλγαρης ο στοχαστής, κι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης…
και ύστερα πίσω κλείνουν την πύλη τη στενή ο Άνθιμος Γαζής ο διαφωτιστής,
μα κι ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός μας
και τέλος φτάσανε παιδαγωγοί που κάποτε πέθαιναν για Ελλάδα,
που ύμνο μάθαιναν κρυφά μόνο εις την ελευθερίαν…
και του Βουλγάρου το σπαθί τας πέρασε εις την Αθανασία…
ήρθαν λοιπόν δάσκαλοι χιλιάδες χρόνια πίσω…
όλοι του Έθνους εραστές που φώτισαν το γένος…
και ένα τους δάκρυ μοναχά κύλισε απ’ τα μάτια…
καθώς το φως δε βρήκανε μες στα σχολειά σου Ελλάδα…
μόνο ένα πράγμα έμαθες και το ‘κανες συνήθεια:
Πώς να ξεχνάς το αίμα σου, που πότισε τη γη μας…
Πώς να πατάς τα ιερά της επανάστασης του Γένους…
Πώς να μιλάς για εμφύλιο, ενώ
το έθνος από των Βουλγαροανταρτών το όπλο ξεψυχούσε…
Πώς να ζητάς να κατεβεί ακόμη και ο Θεός μας από τον πίνακα μπροστά,
για να αρνηθούμε, ως και τον δημιουργό μας…
————————————————————————————————————–
Μα ο αληθινός παιδαγωγός κλείνει μες στην καρδιά του,
το έθνος που άντεξε πολλά… και έτσι και πάλι πρέπει…
κι αφού οι δάσκαλοι κατέληξαν πως ειν’ ανάγκη να ισχύσει
του ιερού παιδαγωγού Σωκράτη η αρχαία ρήση…
σηκώθηκαν με μια φωνή κι απήγγειλαν τον όρκο:
«Μητρός τε και Πατρός και των άλλων προγόνων απάντων,
τιμιώτερος εστίν η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον
και εν μείζονι μοίρα, παραθεοίς και παρ’ ανθρώποις τας νουν έχουσιν».
———————————————————————————————————————-
Κι εκεί που ορκίστηκαν κρυφά, οι δάσκαλοι του Έθνους
η πόρτα χτύπησε… και να… μπαίνει μέσα στην τάξη του μυαλού μας…
αυτός που χρόνια αναζητώ και θα ‘θελα ως μαθητή μου να ‘χα…
ένα παιδί που ήρωας έγινε σε μια νύχτα…
γιατί η Ελλάδα ήταν ο πρώτος ερωτάς του…
Δάσκαλοι σεβαστοί μου Έλληνες… εγώ είμαι ο μαθητής σας…
ο Ευαγόρας ο Μεγαλονήσιος που με έγραψε η ιστορία…
Πάνω στον όρκο σας πατώ… γιατί θα ‘ρθεί μια μέρα, …
των αθανάτων το κρασί και του ’21,
θα χύσουν μέσα στην ψυχή και μέσα στο κορμί τους
οι Έλληνες που κιότεψαν μπροστά στη “νέα τάξη”…
και θα γυρίσουν στα σχολειά… θα μάθουν για Ελλάδα…
θα μάθουν να αγωνίζονται… κι ας μείναμε μονάδα…
——————————————————————————————————————-
Και έτσι οι παιδαγωγοί τον βράβευσαν…
κι ύστερα…… ανέλαβαν μες στην ψυχή μας δράση.
Κι αφού συνάχθηκαν μπροστά στον Γέροντα Σωκράτη
ως μαθητές μας βάζουνε σιμά και με ένα ερώτημα το μάθημα αρχινά,
που πάλει τις καρδιές μας:
Ποιος θέλει να γευτεί ξανά το Φως και Ελεύθερος να ζήσει;…
Ποιος θέλει το «Μολών λαβέ» να πει σε κάθε ξένο, εχθρό μας;
Αν είσαι εσύ που στέκεσαι τώρα απέναντί μας…
απέναντι σε δασκάλους που ευλαβικά δακρύζουν,
σαν η σημαία χάνεται πάνω απ’ τα ξερονήσια…
αν είσαι εσύ που εμπιστεύεσαι σε μας για χρόνια τώρα
το πνεύμα των παιδιών σου
και περιμένεις από ‘μας να χτίσουμε την ψυχή τους…
και να σμιλέψουμε με φως το παιδικό μυαλό τους…
τότε και εμείς ευλαβικά θα σε υποδεχτούμε,
σ’ αυτό που κάποιοι ονόμασαν «κρυφό σχολειό» και ζει κι ανθίζει πάλι…
γιατί η σκλαβιά δεν άφησε ελεύθερη τη σκέψη…
αντίθετα εφρόνησε να πνίξει κάθε λέξη,
που για Έθνος μίλαγε παλιά, μέσα στην ιστορία…
———————————————————————————————————————
Και σαν καθίσεις μαθητής, μέσα στην Άγια Τάξη… φορώντας γαλανόλευκη ποδιά
τα μάτια σου θα πέσουν πάνω στον σταυρωμένο,
αυτόν που κάποιοι βγάλανε μέσα από τα σχολεία…
και δίπλα του εστέκεται με ανδρεία ο Λεωνίδας κι ο Αλέξανδρος,
ο Παπαφλέσσας κι ο Δραγάσης…
κι η Μπουμπουλίνα κι ο Γέροντας ο αθάνατος Κολοκοτρώνης…
—————————————————————————————————————————-
Κι όπου κι αν στρέψεις τη ματιά σ’ αυτήν την άγια τάξη…
Ελλήνων την Ανδρεία θα δεις, πολεμιστών κι Αγίων…
κι αν ίσως ξέχασες ποιοι να ‘ναι όλοι τούτοι, ρώτα μας και θα μάθεις…
Αφού σταθούμε δίπλα σου και με όση δύναμη ψυχής μας όρισαν οι γνώσεις,
θα ξεδιπλώσουμε με φως του Έθνους την Ιστορία
και θα σμιλέψουμε εσένα Έλληνα,
για να ξυπνήσει μέσα σου η ποθητή ανδρεία…
Μα αυτό το μάθημα θαρρώ, δε θα ‘χει πλέον τέλος…
γιατί αθάνατοι είμαστε ως χριστιανοί και Ελλάνιοι Αρχαίοι…
και αφού σου μάθουμε γραφή της πιο μακραίωνης γλώσσας…
αυτής που κλείνει έννοιες μέσα σε τόσες λέξεις…
Κι αφού ακούσεις για Χριστό, Ελλάδα και θυσία…
τότε στο τέλος μόνος σου θα πρέπει να ορίσεις,
αν ξέρεις πλέον να μας πεις «Τι είναι η πατρίδα»…
αν ξέρεις να φιλάς καλά του Λεωνίδα τα στενά μα και τους Μαραθώνες.
————————————————————————————————————————–
Κι όσο τα χρόνια θα περνούν, και νέοι δάσκαλοι, θα ‘ναι οι οδηγοί σου…
πάντα θα περιμένουμε εδώ… στην πόρτα… απ’ το κρυφό σχολειό σου…
πάντα εδώ να έρχεσαι, όταν θα σε πληγώνουν…
όταν το κράτος σε χτυπά, γιατί είχες μέσα το Έθνος…
όταν θα σε προδώσουνε και ολιγοψυχήσεις…
όταν θα σε πολιορκήσουνε οι ξένοι στη Ομόνοια…
όταν θα βεβηλώσουνε όλη την ιστορία…
και θα σε διώξουν οι ιερείς, μακριά απ’ τη θρησκεία…
Όταν θα κινδυνεύσει η Θράκη μας, η Κύπρος, το Αιγαίο…
κι όταν θα προδώσουνε κάθε στρατιώτη νέο…
όταν πια τα όνειρα θα γίνουν εφιάλτες…
και εσύ πια θα ‘σαι μοναχός, χωρίς μεγάλων πλάτες…
——————————————————————————————————————-
ΕΛΑ …θα περιμένουμε πάντα εδώ, ως δεύτεροι γονείς σου…
να σου χαρίσουμε το «ευ ζην» που έψαχνες ματαίως,
μέσα σε πλούτοι και πολιτικούς, σε δόξα… σ’ απληστία…
μα σίγουρα δεν ξέχασες, πως είναι αλλού η ελευθερία…
Θυμάσαι το σου έμαθαν μια μέρα στα σχολεία;;
θυμάσαι που εκρύβεται του Έλληνα η ανδρεία;;
Μα ναι… θυμάσαι…
δάκρυσες, σαν βρήκες την αλήθεια
και ύμνο έναν φώναξες, μαζί με μας ως ΕΝΑΣ:
«Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένοι, Χαίρε, ω! Χαίρε ελευθεριά!
είπες… και σε λυγμούς εξέστασες…».
————————————————————————————————————————
Έλα …μη κάθεσαι λεπτό… μον’ κάνε το σταυρό σου…
και σαν το Λεωνίδα φώναξε να ακούσουν τον θυμό σου…:
«Μολών λαβέ» θέλω να πεις, … να γράψεις ιστορία…
να δείξεις έμπρακτα ξανά, πως είσαι Ελλήνων γόνος…
που δεν προσκύνησε ποτέ, δεν έκανε τη χάρη σε κανέναν…
δεν κιότεψε… δεν ξέχασε καμιά γενοκτονία…
και έτσι ποτέ δεν πίστεψε σε ελληνοτουρκική φιλία…
δείξε πως στο σχολειό σου μάθανε Ποια είναι η Ελλάδα…
σου μάθαν να ‘χεις μέσα σου μονάχα την Παλλάδα…
αυτή που φύλασσε τη σκέψη της με κράνος της σοφίας…
που ζύγιζε στον πόλεμο, τι ειν’ ηθικόν και πρέπον…
κι ασπίδα είχε μέσα της τη γνώση, την αλήθεια…
Πολέμησε στον βράχο της… και γίνε Παρθενώνας…
που θα ‘χει μέσα την Αγιά Σοφιά, ναοί κι οι δυό Σοφίας…
——————————————————————————————————————
Μα όλα αυτά για να συμβούν, μέσα από τα σχολεία…
θα πρέπει πρώτα δάσκαλε να θυμηθείς ποιος είσαι,…
να θυμηθείς τον ρόλο σου… που χρόνια ‘χεις ξεχάσει…
γιατί και εσένα πρόδωσε ακόμη κι ο εαυτός σου…
κάνε και πάλι το σωστό… μιμήσου τους Μεγάλους
του Γένους μας δασκάλους…
Και μην ξεχνάς πως το Έθνος μας σε έχει πάλι ανάγκη…
———————————————————————————————————————–
Μέσα από σένα αύριο, η λευτεριά θε να ‘ρθει…
Γι’ αυτό το βράδυ, αντί για προσευχή, κράτησε έναν λόγο…
αυτόν που ο Παλαμάς προέτρεψε στο δάσκαλό σου Ελλάδα:
«Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές
Κι ότι σ΄ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου
Μην τ’ αρνηθείς! θυσίασέ το, ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίστ’ το παλάτι δάσκαλε Σοφέ!
————————————————————————————————————————–
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς…
Ειν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει!
Σκάψε βαθειά… Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί Τα βάρη που κρατάς σαν άτλαντας στην πλάτη
ΥΠΟΜΟΝΗ! Χτίζε σοφέ… της Κοινωνίας το παλάτι!»

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...