Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

 του Χρίστου Φωτοπούλου

φοιτητού Θεολογίας

Για ακόμη μια φορά ο Πανάγαθος Θεός μας αξιώνει να 
πορευθούμε προς το άγιον Πάσχα και να χαρούμε 
την αγία Αναστασή Του, αλλά και να βιώσουμε το εκούσιο 
πάθος Του. Για να φτάσουμε όμως αδελφοί μου προς το 
άγιον πάσχα και να το βιώσουμε ειλικρινά, θα πρέπει να 
περάσουμε μέσα απο ένα στάδιο προετοιμασίας και 
περισυλλογής. Η αγία και μεγάλη τεσσαρακοστή 
αυτήν την σωστή προετοιμασία διδάσκει στους
 ανθρώπους.

Ας δούμε αρχικά, τι πρέπει να κάνουμε:

πρώτον νηστεία όχι μόνο απο το φαγητό αλλά και απο
 τα πάθη τα οποία έχουμε, σε όποιον τομέα
 και αν αυτά συμπεριλαμβάνονται.

Δεύτερον αδιάλειπτη προσευχή, έτσι ώστε να βρισκόμαστε
 σε μια συνεχή επικοινωνία με το Θεό.

Τρίτον να δείνουμε απλόχειρα την αγάπη μας σε όποιον
 απο τους άλλους ανθρώπους την έχει ανάγκη. 
Δεν αρκεί να λέμε οτι αγαπάμε όλο το κόσμο έτσι 
γενικά, αλλά θα πρέπει ειδικά να αγαπάμε τους 
πλησίον μας, έτσι όπως είναι με τα ελαττωματά τους 
και τις αδυναμίες τους και να μην τους κατακρείνουμε 
γι αυτά. Με αύτόν τον τρόπο μόνο θα τους αγαπάμε 
πραγματικά και θα τους σεβόμαστε.

Τέταρτον, η ταπείνωση. Το μέγιστο αγαθό που 

πρέπει να έχει ο άνθρωπος για να πορευθεί εν γένη 

στη ζωή του αλλά και για να βιώσει πραγματικά, 

ουσιαστικά και αληθινά το πάσχα. Αυτά έιναι αδελφοί

 μου, όλα εκείνα τα οποία θα πρέπει να κάνουμε μέσα 

στην περίοδο της τεσσαρακοστής και ήδη απο την 

αρχή του τριωδιου η τοποθέτηση από τους 

θεοφόρους πατέρες συγκεκριμένων ευαγγελικών 

περικοπών όλα τα προαναφερθέντα διδάσκουν 

και μέσα απο αυτά παροτρείνουν τον άνθρωπο, με τον

 αγώνα του και με ιερό συγκλονισμό να βιώσει πάσχα, 

το αληθινό πάσχα, το πέρασμα απο τον θάνατο 

στην αιώνια ζωή και σωτηρία μας υπέρ ών Χριστός 

απέθανε και ανέστη.

Σήμερα όμως εμείς αδελφοί μου πώς βιώνουμε

 άραγε την μεγάλη τεσσαρακοστή; Την βιώνουμε

 με κατάνυξη,την βιώνουμε με πίστη στο Θεό, 

με αγάπη, με ηρεμία και προσευχή; Δυστυχώς 

η πλειονότητα των ανθρώπων δεν βιώνει έτσι την

 αγία τεσσσαρακοστή, πάψαμε πλέον να νηστεύουμε

 και περιοριζόμαστε απλά στις επτά ημέρες της

 μεγάλης εβδομάδος. Το χειρότερο δεν είναι οτι δεν

 νηστεύουμε απο το φαγητό, το χειρότερο είναι οτι

 δεν μπορούμε να θέσουμε φρένο στη ζωή μας,

 στα πάθη μας, στις αδυναμίες μας και αυτό είναι

 καταστροφικό, δεν ζούμε έτσι την πορεία προς το 

πάσχα και όταν φτάσει η ευλογημένη βραδιά της 

αναστάσεως του Κυρίου απλά στεκόμαστε σαν

 κούτσουρα έξω απο τους ναούς χωρίς να

 γινόμαστε μέτοχοι της ουρανίου χαράς. Γιατι γίναμε 

έτσι αδελφοί μου; Γιατι πήραμε την κατηφόρα και 

τώρα δεν μπορούμε να σταματήσουμε; 

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ρωτήματα δίδονται μέσα

 απο την εποχή, μέσα απο τον αιώνα στον οποίο 

ζούμε, έναν αιώνα όπου το ανθρώπινο γένος έβαλε

 στην άκρη κάθε τι καλό και άγιο και έθεσε τον Θεό 

εις το περιθώριον αντι να τον έχει πρώτο στην ζωή

 του, γιατι θυσιάσαμε τα πάντα στο βωμό του 

υπερκαταναλωτισμού, του πλούτου, της αδράνειας

 και του ψεύδους, έτσι ώστε να απολαμβάνουμε

 κάθε τι το υλικό χωρίς μέτρο και λογική και τώρα

 που δεν έχουμε όλα αυτά τα υπερβολικά θα έλεγα 

αγαθά μας τυρρανά η απελπισία για το αύριο. 

Το χειρότερο είναι οτι τελειώνει ο χρόνος και οδεύουμε 

προς το τέλος της επίγειας ζωής μας χωρίς 

να είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε εις την βασιλεία 

του Θεού. Άρα χάσαμε, ξοδέψαμε μια ολόκληρη ζωή

 για το τίποτα, όπως ξοδεύμουμε και τόσες

 τεσσαρακοστές μέσα στα χρόνια και πηγαίνουμε

 απροετοίμαστοι να ζήσουμε με τον Αναστάντα 

Κύριον μας. Αυτός όλους μας δέχεται και μας 

αναμένει,εμείς όμως κατα καιόμενοι απο την αμαρτία

 δεν ζούμε και ετσι δεν καταλαβαίνουμε δυστυχώς.

Είθε το εφετινό πάσχα να το βιώσουμε αληθινά και
 να κρατήσουμε για πάντα αναμένο το άσβεστο 
φώς της αναστάσεως στην καρδιά μας και να ελπίζουμε
 και στην δική μας Ανάσταση. Αμήν!

πηγή

ΑΓΕΡΑΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

πηγή                                                       

      του Χρίστου Φωτοπούλου

        φοιτητού Θολογίας   

 Πόνος, θλίψη, κατήφεια, αγανάκτηση, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά τα οποία διακρίνουν τους περισσότερους από εμάς τους ανθρώπους, που ζούμε στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.

 Αυτή η πολυώνυμος κρίση, μαστίγωσε στην κυριολεξία την γενιά μας και την έκανε να γονατίσει ενώπιον των φοβερών αποτελεσμάτων της.

 Πληρώνουμε ακριβά την αλαζονεία μας, την αδιαφορία μας για τον συνανθρωπό μας, που πεινούσε και άπλωνε το χέρι για βοήθεια και εμείς δεν τον ελεούσαμε και να που τώρα βρεθήκαμε στην θέση του.

 Αλλά για να λυθούν αυτά τα προβλήματα, δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, ούτε και να φοβόμαστε μέσα στην φουρτούνα που μας πνίγει. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σηκώσουμε τα χέρια μας ψηλά στον ουρανό και να κραυγάσουμε <<ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ>>. 

 Μεθοδικά μας χτύπησαν εκεί που θα πονούσαμε περισσότερο, μας έκλεψαν την ελπίδα, αλλά θα πρέπει να την πάρουμε πίσω, διότΙ ο Χριστός είναι η Ελπίδα, η Αγάπη και η Ειρήνη μέσα στον κόσμο.

  Καθημερινά βιάζουν επανελειμένως την ψυχή μας προσπαθώντας να εξαλείψουν από αυτή τον Κυριόν μας.

 Η κατάσταση είναι τραγική. "...μου παίρνουν το σπίτι μου απο οφειλές στο δημόσιο", φωνάζουν πολλοί, "...μου κόβουν το νερό και το ηλεκτρικό" λέγουν άλλοι, πεινάω, διψάω, κρυώνω κράζει ο σύμπας κόσμος και κάποιοι απο όλους αυτούς ερωτούν: "Πού είσαι Θεέ μου"; Και Εκείνος απαντά: <<Εδώ είμαι παιδιά μου τι φοβάστε; Εγώ είμαι εδώ για σας, Εγώ είμαι τα πάντα για σας, Εγώ είμαι η Αληθινή ζωή>>!

  Μα Κύριε θα ερωτήσουν πάλι: "δεν σε βλέπουμε, πού Είσαι"; Και ο Φιλάνθρωπος Θεός μας απαντά: <<Εδώ είμαι, δεν με βλέπετε γιατι σας τύφλωσαν τα ψεύτικα και τα φθαρτά του κόσμου τούτου, αλλά Εγώ θα είμαι πάντα μαζί σας>>!

  Αφελφοί μου, ας σταθούμε όλοι όρθιοι, τώρα ήρθε η ώρα να δώσουμε την μεγαλύτερη μάχη των καιρών μας, τώρα καλούμαστε να υπερασπιστούμε την πίστη μας στον Ένα και Αληθινό Θεό, τώρα είναι που το Φώς του Χριστού, το φώς της ελπίδας πρέπει να ανάψει και πάλι μέσα μας, τώρα που όλα τα κοσμικά φώτα σβήνουν και οι πάντες μας εγκαταλείπουν, αυτό θα μένει ανέσπερο και θα μας φωτίζει.

 Ας δούμε την κρίση ως ευκαιρία για αλλαγή, για μετάνοια του εαυτού μας και ας ζητήσουμε Συγχώρεση απο τον Κύριο και Αυτός ως φιλάνθρωπος Θεός θα μας την δώσει.

 Υπομονή και η Ανάσταση σύντομα θα ανατείλει στον ορίζοντα!!!

Χ.Φ.

Φοιτητής θεολογίας