Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

 του Χρίστου Φωτοπούλου

φοιτητού Θεολογίας

Για ακόμη μια φορά ο Πανάγαθος Θεός μας αξιώνει να 
πορευθούμε προς το άγιον Πάσχα και να χαρούμε 
την αγία Αναστασή Του, αλλά και να βιώσουμε το εκούσιο 
πάθος Του. Για να φτάσουμε όμως αδελφοί μου προς το 
άγιον πάσχα και να το βιώσουμε ειλικρινά, θα πρέπει να 
περάσουμε μέσα απο ένα στάδιο προετοιμασίας και 
περισυλλογής. Η αγία και μεγάλη τεσσαρακοστή 
αυτήν την σωστή προετοιμασία διδάσκει στους
 ανθρώπους.

Ας δούμε αρχικά, τι πρέπει να κάνουμε:

πρώτον νηστεία όχι μόνο απο το φαγητό αλλά και απο
 τα πάθη τα οποία έχουμε, σε όποιον τομέα
 και αν αυτά συμπεριλαμβάνονται.

Δεύτερον αδιάλειπτη προσευχή, έτσι ώστε να βρισκόμαστε
 σε μια συνεχή επικοινωνία με το Θεό.

Τρίτον να δείνουμε απλόχειρα την αγάπη μας σε όποιον
 απο τους άλλους ανθρώπους την έχει ανάγκη. 
Δεν αρκεί να λέμε οτι αγαπάμε όλο το κόσμο έτσι 
γενικά, αλλά θα πρέπει ειδικά να αγαπάμε τους 
πλησίον μας, έτσι όπως είναι με τα ελαττωματά τους 
και τις αδυναμίες τους και να μην τους κατακρείνουμε 
γι αυτά. Με αύτόν τον τρόπο μόνο θα τους αγαπάμε 
πραγματικά και θα τους σεβόμαστε.

Τέταρτον, η ταπείνωση. Το μέγιστο αγαθό που 

πρέπει να έχει ο άνθρωπος για να πορευθεί εν γένη 

στη ζωή του αλλά και για να βιώσει πραγματικά, 

ουσιαστικά και αληθινά το πάσχα. Αυτά έιναι αδελφοί

 μου, όλα εκείνα τα οποία θα πρέπει να κάνουμε μέσα 

στην περίοδο της τεσσαρακοστής και ήδη απο την 

αρχή του τριωδιου η τοποθέτηση από τους 

θεοφόρους πατέρες συγκεκριμένων ευαγγελικών 

περικοπών όλα τα προαναφερθέντα διδάσκουν 

και μέσα απο αυτά παροτρείνουν τον άνθρωπο, με τον

 αγώνα του και με ιερό συγκλονισμό να βιώσει πάσχα, 

το αληθινό πάσχα, το πέρασμα απο τον θάνατο 

στην αιώνια ζωή και σωτηρία μας υπέρ ών Χριστός 

απέθανε και ανέστη.

Σήμερα όμως εμείς αδελφοί μου πώς βιώνουμε

 άραγε την μεγάλη τεσσαρακοστή; Την βιώνουμε

 με κατάνυξη,την βιώνουμε με πίστη στο Θεό, 

με αγάπη, με ηρεμία και προσευχή; Δυστυχώς 

η πλειονότητα των ανθρώπων δεν βιώνει έτσι την

 αγία τεσσσαρακοστή, πάψαμε πλέον να νηστεύουμε

 και περιοριζόμαστε απλά στις επτά ημέρες της

 μεγάλης εβδομάδος. Το χειρότερο δεν είναι οτι δεν

 νηστεύουμε απο το φαγητό, το χειρότερο είναι οτι

 δεν μπορούμε να θέσουμε φρένο στη ζωή μας,

 στα πάθη μας, στις αδυναμίες μας και αυτό είναι

 καταστροφικό, δεν ζούμε έτσι την πορεία προς το 

πάσχα και όταν φτάσει η ευλογημένη βραδιά της 

αναστάσεως του Κυρίου απλά στεκόμαστε σαν

 κούτσουρα έξω απο τους ναούς χωρίς να

 γινόμαστε μέτοχοι της ουρανίου χαράς. Γιατι γίναμε 

έτσι αδελφοί μου; Γιατι πήραμε την κατηφόρα και 

τώρα δεν μπορούμε να σταματήσουμε; 

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ρωτήματα δίδονται μέσα

 απο την εποχή, μέσα απο τον αιώνα στον οποίο 

ζούμε, έναν αιώνα όπου το ανθρώπινο γένος έβαλε

 στην άκρη κάθε τι καλό και άγιο και έθεσε τον Θεό 

εις το περιθώριον αντι να τον έχει πρώτο στην ζωή

 του, γιατι θυσιάσαμε τα πάντα στο βωμό του 

υπερκαταναλωτισμού, του πλούτου, της αδράνειας

 και του ψεύδους, έτσι ώστε να απολαμβάνουμε

 κάθε τι το υλικό χωρίς μέτρο και λογική και τώρα

 που δεν έχουμε όλα αυτά τα υπερβολικά θα έλεγα 

αγαθά μας τυρρανά η απελπισία για το αύριο. 

Το χειρότερο είναι οτι τελειώνει ο χρόνος και οδεύουμε 

προς το τέλος της επίγειας ζωής μας χωρίς 

να είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε εις την βασιλεία 

του Θεού. Άρα χάσαμε, ξοδέψαμε μια ολόκληρη ζωή

 για το τίποτα, όπως ξοδεύμουμε και τόσες

 τεσσαρακοστές μέσα στα χρόνια και πηγαίνουμε

 απροετοίμαστοι να ζήσουμε με τον Αναστάντα 

Κύριον μας. Αυτός όλους μας δέχεται και μας 

αναμένει,εμείς όμως κατα καιόμενοι απο την αμαρτία

 δεν ζούμε και ετσι δεν καταλαβαίνουμε δυστυχώς.

Είθε το εφετινό πάσχα να το βιώσουμε αληθινά και
 να κρατήσουμε για πάντα αναμένο το άσβεστο 
φώς της αναστάσεως στην καρδιά μας και να ελπίζουμε
 και στην δική μας Ανάσταση. Αμήν!

πηγή