ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεσθε κι εσείς σ’ αυτούς»

Ο Κύριος στο όρος της Γαλιλαίας, αγαπητοί μου φίλοι, παραδίδει στους μαθητές Του τον τέλειο νόμο της Καινής Διαθήκης με την «επί του όρους ομιλία» του. Και συγκεφαλαιώνει μέσα σε λίγες λέξεις το πνεύμα του νέου νόμου λέγοντας: «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεσθε κι εσείς σ’ αυτούς» (ΛΟΥΚΑ 6, 31). Και εξηγεί την τόσο περιεκτική αυτή εντολή Του. «Γιατί αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από τον Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια εύνοια περιμένετε από τον Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Αν δανείζετε σ’ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια εύνοια περιμένετε από τον Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω. Αντίθετα, εσείς να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα» (ΛΟΥΚΑ 6, 32-35).

Στο τμήμα αυτό της «επί του όρους ομιλίας» Του ο Κύριος κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στην ψεύτικη αγάπη του κόσμου και στην πραγματική αγάπη που πρέπει να έχουν οι μαθητές Του. Και ο Χριστός ζητά από τους μαθητές Του και από τους Χριστιανούς όλων των εποχών την ανιδιοτελή αγάπη, και όχι την ψεύτικη αγάπη που αποσκοπεί στο συμφέρον και μόνο, η οποία βέβαια δεν έχει καμία απολύτως αξία. Γιατί ποια αξία έχει να κάνουμε το καλό επειδή περιμένουμε ανταπόδοση; Η αγάπη αξίζει μόνο όταν την κάνουμε για τον Θεό, χωρίς να υπολογίζουμε ποιος είναι ο αποδέκτης της αγάπης μας. Η αγάπη που ζητά ο Χριστός πρέπει να αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους άδικους, τους δύστροπους, τους εχθρούς. Βέβαια αυτό είναι πολύ δύσκολο. Γιατί ως θεωρία ακούγεται εύκολη, αλλά ως πράξη είναι πολύ δύσκολη. Πώς να αγαπήσουμε αυτούς που μας αδικούν, μας βρίζουν και μας πολεμούν;

Όμως αυτό είναι το μέτρο της αληθινής αγάπης, το μέτρο της τελειότητας. Σε αυτήν την υψηλή κορυφή της αγιότητας μας καλεί ο Κύριος. Σε αυτό το πνευματικό Έβερεστ μας καλεί ο Κύριος. Και δεν είναι αυτό ακατόρθωτο, ούτε εξωπραγματικό. Τέτοια αγάπη έδειξαν Άγιοι της Εκκλησίας μας. Η αγάπη τους αυτή ήταν που εντυπωσίασε τον κόσμο και τον άλλαξε. Τέτοια αγάπη μας έδειξε ο Κύριος, ο Οποίος σταυρώθηκε για εμάς που ήμασταν αποστάτες και εχθροί Του. Τέτοια αγάπη έδειξε ο Κύριος, ο Οποίος από τον σταυρό Του συγχώρησε τους σταυρωτές Του. Βέβαια η αγάπη προς τους εχθρούς δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα. Είναι δώρο Θεού και μόνο με τη δική Του Χάρη αποκτάται. Είναι μία κατάσταση υπερκόσμια, αγία, ανώτερη και αληθινή. Αν θέλουμε λοιπόν κι εμείς να αποκτήσουμε αγάπη, θα πρέπει να το κάνουμε θέμα στην προσευχή μας και παράλληλα να αγωνιζόμαστε για την απόκτηση αυτής της αρετής. 

Αν τελικά αποκτήσουμε τέτοια αγάπη, θα είναι μεγάλη η αμοιβή μας από τον Θεό. Θα γίνουμε στην Βασιλεία των Ουρανών παιδιά του υψίστου Θεού, με τον Οποίο θα μοιάζουμε πνευματικά. Διότι κι Αυτός είναι ευεργετικός στους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πονηροί και δείχνουν αχαριστία στις τόσες ευεργεσίες Του. Να γίνουμε λοιπόν σπλαχνικοί προς τους συνανθρώπους μας και συμπονετικοί στις δυστυχίες τους και στις ανάγκες τους, όπως και ο ουράνιος Πατέρας μας είναι εύσπλαχνος και ελεήμων προς όλους μας. Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριος μας λέει ποια είναι η αμοιβή και η δωρεά αυτών που θα δείχνουν μια τέτοια αγάπη και ευσπλαχνία προς όλους τους συνανθρώπους τους. Όποιος μπορεί να αγαπά ακόμη και τους εχθρούς του και μάλιστα να τους ευεργετεί, θα φθάσει στο σημείο να γίνει κατά χάριν θεός, παιδί του υψίστου Θεού.

Όπως πολύ ωραία παρατηρεί ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς: «η αγάπη δεν είναι ούτε συναισθηματισμός, ούτε μόνο καλές προθέσεις, αλλά το μέγιστο άθλημα της αυθυπέρβασης-δηλαδή της αγιότητας, που λέει η Εκκλησία» (Αλφαβητάρι της πίστης, σελίδα 10). Και ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι πηγαίνει ακόμη πιο πέρα, στους Αδελφούς Καραμάζοφ, λέγοντας: «Αγαπάτε κάθε πλάσμα του Θεού…και όλα τα πλάσματα μαζί και κάθε ψίχουλο. Αγαπάτε τα ζώα, αγαπάτε τα φυτά, αγαπάτε κάθε κτίσμα. Αν αγαπάς κάθε πλάσμα, θα καταλάβεις το μυστήριο του Θεού μέσα στα πλάσματα. Και αν το καταλάβεις μια φορά, κατόπιν χωρίς κόπο θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο καθημερινά» (Οδός Θεογνωσίας, Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς, σελίδα 259). Η αρετή της αγάπης είναι πολύ σημαντική και πρέπει οπωσδήποτε να αγωνισθούμε για την απόκτησή της.

Αγαπητοί μου φίλοι, αν αποκτήσουμε την αγάπη, θα αποκτήσουμε τα θεϊκά χαρακτηριστική. Και εξηγούν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, πως καμία άλλη αρετή δεν μας κάνει τόσο όμοιους με τον Θεό όσο η αγάπη και η συμπάθεια προς τους εχθρούς μας, προς τους πονηρούς και αχάριστους ανθρώπους. Αυτή η αγάπη μας προσδίδει τα χαρακτηριστικά του Θεού. Μας κάνει κατά χάριν θεούς. Μπορούμε να το κατανοήσουμε αυτό; Θα γίνουμε κάποια ημέρα όμοιοι με τον Θεό. Βέβαια όμοιοι στην ουσία του Θεού δεν μπορούμε να γίνουμε. Θα γίνουμε όμως όμοιοι κατά χάριν στα θεϊκά Του ιδιώματα. Θα μας πλουτίσει ο Θεός με τα δικά Του χαρακτηριστικά. Τι μεγαλύτερο μπορούμε να ποθήσουμε άραγε; Τι αγιότερο, τι υψηλότερο; Ας μάθουμε λοιπόν να αγαπάμε, και η αγάπη αυτή θα μας αγιάσει, θα μας σώσει και θα μας δοξάσει. Τελειώνουμε με τα λόγια του Κυρίου: «Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς» (ΙΩΑΝ. 15, 12).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.

Το ήθος ενός μεγάλου Έλληνα πολιτικού

Πρωτοπρ. Βασίλειος Γιαννακόπουλος
Με τον όρο παιδεία εννοούμε τη συστηματική παροχή γνώσεων, την ψυχική και πνευματική καλλιέργεια που 
παρέχονται μέσω της Εκπαίδευσης. Εκπαίδευση δεν σημαίνει οποιαδήποτε συσσώρευση γνώσεων. Η Εκπαίδευση αποσκοπεί επίσης στη μόρφωση του ανθρώπου, καθώς και στη διάπλασή του, δηλαδή στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και στην ανάπτυξη του ήθους του.
Στη σημερινή εποχή υπάρχουν, ευτυχώς, ακόμη εκπαιδευτικοί που αγαπούν αυτό που κάνουν και προσπαθούν για το καλύτερο. Πιστεύω πως είναι λίγοι οι δάσκαλοι που φέρονται ως υπάλληλοι και δεν έχουν ευαισθησίες κι ανησυχίες. Ο κάθε δάσκαλος οφείλει να είναι παιδαγωγός. ψυχαγωγός και πλάστης ψυχών. Οφείλει να δίνει το είναι του στη μετάδοση της παιδείας.

Σήμερα οι δάσκαλοι καλούνται να προσφέρουν τις γνώσεις και τις υπηρεσίες τους υπό αντίξοες συνθήκες. Οι τελευταίες κυβερνήσεις τους έχουν μειώσει τις αποδοχές κατά πολύ και οι άνθρωποι βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπως και όλοι οι Έλληνες. Έτσι οι μέριμνες τους απομακρύνουν από την εκτέλεση του καθήκοντος. Όμως παρόλα αυτά συνεχίζουν τον αγώνα τους.
Εκτός των οικονομικών δυσκολιών υπάρχουν και άλλα προβλήματα στην Εκπαίδευση. Μεταξύ αυτών των προβλημάτων είναι και ο πόλεμος που γίνεται από τους ιθύνοντες, εναντίον της Πατρίδας μας και της Εκκλησίας μας. Η ανθελληνική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα είναι διάχυτη μέσα στα σχολικά εγχειρίδια. Η απαίτηση κάποιων να κατέβουν οι εικόνες από τις αίθουσες των σχολείων, ολοένα και αυξάνεται.
Οι νέοι είναι απαραίτητο να εφοδιασθούν με ηθικές αρχές και πνευματικές αξίες. Το πρώτο ζητούμενο της παιδείας είναι να διαπλάθει ανθρώπους με ήθος και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή κύριο μέλημα κάποιων ιθυνόντων είναι να μη συνεπαρθούν τα παιδιά από αρχέτυπα ηρώων αυτοθυσίας και φιλοπατρίας. Γι’ αυτό και πολεμούνται οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και οι ήρωες της Πατρίδας μας.
Ένας άνθρωπος που αγωνίσθηκε για την Ελληνική Παιδεία ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ένας άνθρωπος πιστός Χριστιανός, αφού πήγαινε όρθρου βαθέως στην Εκκλησία για να εκκλησιασθεί. Ένας άνθρωπος που πίστευε στον Θεό και αντλούσε δύναμη από Αυτόν. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή οι πολιτικοί μας ή αδιαφορούν για την πίστη ή δεν πιστεύουν.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν διπλωμάτης, πολιτικός και θεμελιωτής του συγχρόνου Ελληνικού κράτους. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776. Οι γονείς του ήταν ο Αντώνιος Καποδίστριας και η Διαμαντίνα Γονίμου. Σπούδασε ιατρική και νομική στην Πάντοβα της Ιταλίας. Το 1797 δούλεψε ως ιατρός στην Κέρκυρα και στη σύντομη Ρωσική κατοχή διορίσθηκε επικεφαλής στο στρατιωτικό νοσοκομείο.
Ο Καποδίστριας είχε σαν κύριο μέλημά του την οργάνωση της παιδείας και την ανασυγκρότηση του κράτους και του Έθνους. Η Παιδεία και η Εκκλησία ήταν για τον Καποδίστρια τα βασικά ενδιαφέροντά του, για την πνευματική συνέχεια του Έθνους. Η Εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων απασχολούσε τον Καποδίστρια, από την έναρξη της πολιτικής και διπλωματικής του διαδρομής μέχρι και τον θάνατό του.
Τον Ιανουάριο του 1816 ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίσθηκε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, μετά την διακήρυξη της Ιεράς Συμμαχίας. Πέρασε κάποιο διάστημα και στην Ελβετία. Οι εμφύλιοι πόλεμοι, η αναρχία και οι αντιξοότητες γενικά, που υπήρχαν μετά την Επανάσταση του 1821, οδήγησαν τα μέλη της Συνελεύσεως στην Τροιζήνα, να ανακηρύξουν ομόφωνα, στις 3 Απριλίου 1827, τον Καποδίστρια κυβερνήτη της Ελλάδας για μια επταετία.
Από τους πρώτους υποστηρικτές του νέου κυβερνήτη ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Έτσι λοιπόν φθάνει στο Ναύπλιο, στις 6 Ιανουαρίου 1828 και στις 11 Ιανουαρίου του ιδίου έτους, στην έδρα της κυβερνήσεως στην Αίγινα. Από τις πρώτες ενέργειες ήταν να έλθει πλοίο από την Ανκόνα με φορτίο καλαμποκιού και από την Αγγλία φορτίο με πατάτες, καθώς και το ποσό των 300.000 φράγκων για το άδειο Εθνικό ταμείο.

 Δυστυχώς αυτός ο υπέροχος άνθρωπος δολοφονήθηκε από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, καθώς ο κυβερνήτης πήγαινε για να εκκλησιασθεί. Οι Μαυρομιχαλαίοι του είχαν στήσει καρτέρι, τον πυροβόλησαν και τον μαχαίρωσαν. Το λείψανό του το μετέφεραν στην Κέρκυρα.
Το 1976 ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων εξέδωσε μικρό βιβλίο αφιερωμένο στον Ιωάννη Καποδίστρια. Ήταν η εποχή, που η Ελλάδα είχε ακόμη ανθρώπους που την στήριζαν. Στη σημερινή εποχή που ποινικοποιήθηκε ακόμη και η λέξη «εθνικός», παραποιήθηκε και η Ελληνική Ιστορία. Σήμερα το φως της δημοσιότητας έχουν δει εγχειρίδια κουρελουργήματα τύπου Ρεπούση.
Ο Καποδίστριας είχε συλλάβει εναργέστατα την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή παιδεία. Όπως υποστήριζε ο ίδιος : «Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής». Δυστυχώς αυτά σήμερα θεωρούνται απαρχαιωμένα. Γι’ αυτό και περισσεύουν η ανηθικότητα, η αθεΐα και η αφιλοπατρία.
Το Ελληνικό πνεύμα διακρίνεται από οξύτητα, δυναμισμό, ευρηματικότητα, εφευρετικότητα, αλλά και αφομοιωτική ικανότητα. Αυτά όλα προσπαθούν να τα υποβαθμίσουν με εγχειρίδια σχολικά κατώτερα των περιστάσεων, όπου υπάρχει ακόμη και η πτωχεία του λόγου. Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός αναφέρει τα εξής χαρακτηριστικά : «Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, ότι πτωχεία του λόγου αντανακλά και πτωχεία της σκέψης και, γενικώτερα, του ψυχικού κόσμου». ( Ποιμαίνοντες μετ’ επιστήμης, σελίδα 89 ).
Αυτοί που πολεμούν την Ελληνική Παιδεία ξέρουν τι κάνουν ! Αυτό είναι το κύριο μέλημά τους, να οδηγήσουν τα παιδιά σε μια φτωχοποίηση της σκέψης, αλλά και του ψυχικού κόσμου. Όμως θα θέλαμε μια παιδεία, που θα θωρακίσει τη χώρα μας από ξενικές επιρροές, που αλλοιώνουν τη γλώσσα και τα βασικά συστατικά της πνευματικής μας φυσιογνωμίας. Ας προσπαθήσουμε όλοι λοιπόν για την καλυτέρευση της Παιδείας μας. Μην επαναπαυόμαστε !

πηγή