Καλὴ 25η Δεκεμβρίου ἢ μήπως καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα;

TOY Πρεσβυτέρου Γεωργίου Χριστοδούλου

Λίγες ἡμέρες ἔχουν πλέον ἀπομείνει γιὰ τὴν ὀμορφότερη ἴσως ἡμέρα τῆς χρονιᾶς. Ἔχεις ἤδη ὀργανώσει ἢ ἔχεις ἀρχίσει νὰ σχεδιάζεις τὸν προσωπικό σου χάρτη εὐτυχίας καὶ καλοπέρασης γιὰ τὶς ἡμέρες ποὺ ἔρχονται. Σίγουρα ἔχεις στολίσει τὸ χῶρο σου μὲ τὰ πιὸ ἐντυπωσιακὰ λαμπιόνια καὶ μὲ ὁτιδήποτε ἄλλο σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι γιορτινά. Σίγουρα ἔχεις σκεφτεῖ το ποῦ καὶ μὲ ποιοὺς θὰ βρίσκεσαι τὴν 25η του μηνός, φτιάχνοντας παράλληλα στὸ μυαλό σου καὶ τὸ κατάλληλο στὺλ γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσεις, χωρὶς βέβαια νὰ τὸ παραδέχεσαι, λέγοντας ἁπλά… γιὰ νὰ ἀρέσεις στὸν ἑαυτό σου. Σίγουρα ἔχεις ἐπισκεφτεῖ διάφορα sites ὥστε νὰ ἐνημερωθεῖς γιὰ τὸ πιὸ in ρεβεγιὸν πρόγραμμα ἐκείνης τῆς ἡμέρας γιὰ νὰ περάσεις ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερα. Ἐνδεχομένως, νὰ φαντάζεσαι καὶ τὸν ἔρωτα τῆς ζωῆς σου ποὺ θὰ σὲ ταξιδέψει ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες σὲ παραμύθια ἄλλης ἐποχῆς.

ΘΕΕ ΜΟΥ! Ἴσως καὶ νὰ κάνω λάθος… ἴσως σὲ ἀδίκησα μὲ τὴν ἐπιπολαιότητά μου νὰ κρίνω τὴ Νεότητά σου λόγω ἐποχῆς. Ζητῶ νὰ μὲ συγχωρέσεις… νὰ μὲ συγχωρέσεις γιὰ τὴν πνευματικὴ ἐπίθεση πού σου ἔκανα διότι σίγουρα, ἐσὺ ποὺ νιώθεις ἀδικημένος καὶ θιγμένος, ἔχεις λιώσει τὰ γόνατά σου στὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία αὐτῆς τῆς Σαρακοστῆς ποὺ διανύουμε.

Σίγουρα σκέφτεσαι ἀνυπόμονα τὸν ἐκκλησιασμὸ ἐκείνης τῆς ἡμέρας καὶ τὸ πόσο δοξολογικὴ θὰ εἶναι ἡ δέηση ποὺ....

θὰ ἀπευθύνεις σὲ Ἐκεῖνον ποὺ γεννήθηκε σὲ φάτνη γιὰ νὰ σοῦ διδάξει τὴν ἁπλότητα. Σίγουρα δὲ σὲ ἀγγίζει ἡ ¨θλίψη-φαινόμενο¨ τῶν ἡμερῶν ποὺ ἐμφανίζεται πάντοτε μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐξαντλητικὴ ὑλικὴ χαρά. Τέλος, τὸ πιὸ σίγουρο καὶ εὐχάριστο, εἶναι ὅτι δὲν κινδυνεύεις ἀπὸ κάποιο θανατηφόρο τροχαῖο ἀτύχημα τὰ ξημερώματα τῆς 25ης, λόγω ὑπερβολικῆς κατανάλωσης ἀλκοολούχων ποτῶν, ἐπειδὴ θὰ βρίσκεσαι ἐκείνη τὴ νύχτα σὲ κάποια ἀγρυπνία ἢ θὰ ἔχεις ξαπλώσει γιὰ νὰ πᾶς νωρὶς τὸ πρωὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἂν λοιπὸν τὰ κάνεις ὅλα αὐτά, τότε ἕνα μόνο θὰ σὲ παρακαλέσω νὰ προσέξεις, τὴν ὑποκρισία, θὰ σοῦ δώσω καὶ ἕνα σύντομο παράδειγμα.

Κάποτε σὲ ἕνα Σαρακοστιανὸ τραπέζι παρευρέθηκε καὶ ὁ π. Μάρκος Μανώλης. Ἡ τράπεζα στολισμένη μὲ κάθε λογὴς θαλασσινὰ ἐδέσματα. Ὅταν ρωτήθηκε ὁ π. Μάρκος γιὰ τὸ τί ἤθελε νὰ βάλουν στὸ πιάτο του, ἐκεῖνος ζήτησε ἕνα βραστὸ αὐγὸ πρὸς ἔκπληξη ὅλων. Μόλις τὸ πῆρε, τὸ ἔκοψε στὰ τέσσερα καὶ ἔφαγέ το 1/4. 

Στὴν ἐρώτηση ἂν ἤθελε κάτι ἄλλο ἀπάντησε: «Εὐχαριστῶ, νηστεύω».

Ἂν λοιπὸν ἀνήκεις στὴν πρώτη κατηγορία σου εὔχομαι καλὴ 25η Δεκεμβρίου. 

Ἂν ἀνήκεις στὴ δεύτερη, σοῦ εὔχομαι καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα.

πηγή

Το είδαμε εδώ

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Του Π. Γεωργίου Χριστοδούλου

Οι περισσότεροι γονείς στο άκουσμα περί κατηχητικών σχολείων δείχνουν μια αποστροφή αδικαιολόγητη. 

Ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν ήδη από την τάξη του νηπιαγωγείου σχηματίσει την καλύτερη γνώμη για τα παιδιά τους. Το παιδί μου είναι έξυπνο, καλό, κοινωνικό, έχει κάτι το ιδιαίτερο. 

Φράσεις που ακούμε συχνά σε συναναστροφές με άλλους γονείς. Πολλές φορές όμως ζούμε σε μια ψευδαίσθηση, σε μια ουτοπία. Φανταζόμαστε το παιδί μας ως μελλοντικό δικηγόρο, ως γιατρό ακόμη και ως πρωθυπουργό με οικονομική πάντοτε ευχέρεια.

Δυσκολευόμαστε να δούμε το παιδί μας απλά ευτυχισμένο, σε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, περιστοιχισμένο από καλοπροαίρετους ανθρώπους και με έναν καλό σύντροφο στο πλάι του.  

Στη διάρκεια όμως της σχολικής ζωής του δημοτικού σχολείου έρχονται και τα πρώτα σύννεφα προβληματισμού για τη συμπεριφορά του παιδιού μας. Η δασκάλα θα μας καλέσει και τότε θα ακούσουμε για πρώτη φορά ότι το παιδί μας έχει ενδείξεις παραβατικής συμπεριφοράς(που δεν έχουν να κάνουν με θέματα που αφορούν την επίδραση ψυχολογικών και ψυχο-κοινωνικών προβλημάτων της οικογένειας στην εμφάνιση παραβατικής συμπεριφοράς από τα παιδιά, όπως για παράδειγμα γονείς σε διάσταση ή γονείς χωρισμένοι, γονέας/ γονείς που κακοποιούν τα παιδιά κ.λπ).

Η αγωγή που δίδεται από το σπίτι στα παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η αγωγή της κοσμικής ζωής και της ευμάρειας με χαλαρούς ελέγχους και έλλειψη επικοινωνίας. Θέλουμε πάντα να δίδουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα χωρίς στερήσεις ενώ αυτό στην πραγματικότητα δημιουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην ψυχοσύνθεση του παιδιού και έχει ως συνέπεια να νομίζει ότι μπορεί να κάνει και να αποκτά ό, τι θέλει εύκολα και γρήγορα.

Πολλά από τα παιδιά που βίωσαν την αληθινή χαρά σε κάποιο κατηχητικό σχολείο της ενορίας τους, άλλαξαν με τον καιρό νοοτροπία και άρχισαν να βλέπουν τη ζωή κυριολεκτικά με άλλα ¨μάτια¨. Τα παιχνίδια τους π.χ. από βίαια και μοναχικά έγιναν πιο ομαδικά με περισσότερο ενδιαφέρον.

Τα μαθήματα γίνονται συνήθως σε χώρο του ναού με την επιτήρηση του υπευθύνου ιερέως νεότητας και από εξαίρετους κατηχητές/ριες διορισμένους από την εκάστοτε Μητρόπολη ή Αρχιεπισκοπή.

Πολλοί γονείς όμως ακόμη και σήμερα θεωρούν ότι τα κατηχητικά είναι ξεπερασμένα. Στην εποχή μας τα κατηχητικά σχολεία δραστηριοποιούνται δυναμικά μέσα στο πολιτισμικό κεφάλαιο ως έκφραση της κοινωνικοποίησης των παιδιών μέσω διαφόρων προγραμμάτων(κατασκήνωση στην πόλη, αθλητικές-εικαστικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδρομές κ.α) ενώ άπειρο κατηχητικό υλικό βρίσκεται διαθέσιμο στο διαδίκτυο.

Η ευρύτερη προσφορά του Κατηχητικού σχολείου στους νέους σήμερα, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στα εξής ακόλουθα:

1) καλλιεργεί την αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπο

2) βοηθάει στη διάκριση των ποικίλων κινδύνων και παγίδων της ζωής

3)προσφέρει τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και αδιεξόδων που παρουσιάζονται στο διάβα της ζωής

4) καθοδηγεί στο δρόμο του ορθοδόξου χριστιανικού ήθους

5) διδάσκει το σεβασμό των αξιών της κοινωνίας μας

6) βοηθάει στην αποφόρτιση από την πίεση, το βάρος και την κούραση της καθημερινότητας

7)συντελεί στην κοινωνικοποίηση μέσα από το ομαδικό πνεύμα των συνάξεων και της ψυχαγωγίας

8)συμπληρώνει το έργο των γονέων και των δασκάλων, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας υγιούς και ολοκληρωμένης προσωπικότητας.

Σε μια εποχή λοιπόν που τα ναρκωτικά κάνουν θραύση, η παραβατικότητα ανθεί και τα παιδιά μας απειλούνται ανά πάσα στιγμή και ώρα από ποικίλους κινδύνους είναι καιρός να σκεφθούμε να στείλουμε τα παιδιά μας στη θαλπωρή της Εκκλησίας, εκεί που υπάρχει αγάπη και ασφάλεια, εκεί που το παιδί μας θα αναπτύξει ισχυρό χαρακτήρα και θα μάθει να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, να αγαπάει και να εκφράζει ελεύθερα τη σκέψη και τα συναισθήματά του. Το παιδί στο κατηχητικό σχολείο δεν έχει να χάσει τίποτα, ελάχιστες ίσως ώρες, οι οποίες όμως θα αποδειχθούν στο μέλλον βάλσαμο τόσο για το ίδιο και την οικογένειά του, όσο και για το σύνολο της κοινωνίας.

* Οι συγκεκριμένες εικόνες βρίσκονται στο Νεανικό Κέντρο του Ι.Ν. Αγίας Σοφίας .
πηγή