ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ του Πρεσβυτέρου Σεραφείμ Δημητρίου, Αρχιμανδρίτη

 

Ήθελα να φωνάξω εύγε - εύγε απευθυνόμενος σε εκείνα τα παιδιά που παρελαύνοντας στις 28 Οκτωβρίου, μπροστά από την «εξουσία» κρατική και εκκλησιαστική, απέστρεψαν το πρόσωπο τους σε άλλη κατεύθυνση. Ήταν σαν να μην ήθελαν να μολύνουν το βλέμμα τους. Έφυγαν τιμώντας την ημέρα και απαξιώνοντας εμάς, που είμαστε οι υπεύθυνοι του κακού μας του καιρού. Ναι, στο πρόσωπο του Δημάρχου, που με βλέμμα ανήσυχο σαν να περίμενε τα χειρότερα, στεκόταν στην άκρη του πεζοδρομίου, στα πρόσωπα των ατάκτως ισταμένων γύρω του λοιπών Δημοτικών αρχόντων, έδειξαν τα παιδιά μας, τα παιδιά την Ελλάδος απαξίωση και περιφρόνηση. Τα είδα και ήθελα να τα επευφημήσω, αλλά σκέφθηκα πως θα ήταν πρόκληση, γιατί και στα πρόσωπα των κληρικών ίσως δεν μπόρεσαν ίσαμε τα τώρα να διακρίνουν τους διακόνους της αγάπης, αλλά να είδαν ένα ακόμα βαγόνι του συστήματος. Θυμήθηκα τα λόγια προς τους νέους, του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στην ενθρόνιση Του (9/5/1998). «Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά. Είσθε το καμάρι το Γένους, δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας. Όμως σας πονέσαμε πολύ με την υποκρισία μας και σας ευτελίσαμε μέσα σας την έννοια το χρέους. Σας χρεώνουμε τις παρεκτροπές σας, ενώ είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί των. Σας στερήσαμε την αγάπη, σας αφήσαμε έρμαιους στα κύματα του κατακλυσμού της Βαβυλώνας. Σας αναγκάσαμε να ζείτε σ' ένα κόσμο απάνθρωπο, ανηλεή και ανοικτίρμονα. Σας υποδείξαμε να ακολουθήσετε δρόμους, πού εμείς δεν βαδίζαμε. Σας αφαιρέσαμε την πίστη και την ελπίδα. Γκρεμίσαμε από μέσα σας κάθε ιδανικό. Κι όμως λέμε ότι σας αγαπάμε. Σεις, με την οξύνοιά σας καταλάβατε την ασυνέπειά μας. Και μας εγκαταλείψατε. Δεν μας εμπιστεύεστε πια, δεν θέλετε να ζήσετε στον κόσμο πού εμείς σας ετοιμάσαμε. Και στραφήκατε στην αναζήτηση της χίμαιρας μέσ' απ' τα ναρκωτικά, στην επιβεβαίωση σας μέσ' από τη βία. Παιδιά μου, σήμερα αυτός πού σας ομιλεί, παίρνει πάνω του την ευθύνη για τις απέναντι σας αμαρτίες όλης της γενηάς του, και σας ζητά συγγνώμη. Θέλει όμως ταυτόχρονα να σας πει πώς καμιά αμαρτία δική μας και καμιά αστοχία δική σας δεν μπορεί να σας κλείσει το δρόμο προς την καταξίωση. Τα αδιέξοδα πλήθυναν. Τώρα η αδυσώπητη ανάγκη σας καλεί σε απόφαση. "Όταν αλύπητη βαρειά ξεσπά η ανάγκη και προστάζει, ανάξιος είναι όποιος διστάζει" (Κ. Παλαμάς). Υπάρχει ένας χώρος πού δεν θα σας προδώσει ποτέ. Είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε σ' αυτόν, ελάτε στην πίστη, ελάτε στο Χριστό. Θα βρείτε ό,τι έχετε χρόνια τώρα στερηθεί. Και μαζί την αληθινή ελευθερία, την αληθινή δικαιοσύνη, την αληθινή αλήθεια.» Και όλη την υπόλοιπη μέρα μέχρι τα ξημερώματα της άλλης που γράφω τούτο το σημείωμα δεν έφυγε η θλίψη από την καρδία μου. Κάποιοι απαιτούσαν την απομάκρυνση της πολιτικής ηγεσίας από τις παρελάσεις. Κάπου το πέτυχαν. Ηράκλειο, να φύγουν όλοι εκτός τον Αρχιεπίσκοπο Ειρηναίο. Η παρέλαση στην Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε. Ο ανώτατος άρχοντας αναρωτιόταν αν είναι προδότης; Οι πολιτικοί μιλούσαν για κατάλυση της τάξεως αποδοκιμαζόμενοι. Στην Σύρο και τον Πειραιά οι Μητροπολίτες Δωρόθεος και Σεραφείμ επευφημούνται από το πλήθος. Σε όλη την Ελλάδα το ίδιο σκηνικό. Την ημέρα του ΟΧΙ, ξανακουγόταν στεντόρεια ένα μυριόστομο ΟΧΙ στην όποια κατοχή της ευλογημένης πατρίδας μας. Που πάμε; Τι θα κάνουμε; Τα ίδια αναρωτιόταν και ο Γεώργιος Βλάχος στην Καθημερινή της 4ης Νοεμβρίου του 1940 και απαντούσε. «Λοιπόν;... Θὰ συνεχίσωμεν τὴν συζήτησιν; Θὰ βάλωμεν κάτω ἕναν καφὲν καὶ θὰ σταθῶμεν γύρω ἀπὸ τὸ φλιτζάνι του οἱ ἀπόλεμοι, οἱ ἄχρηστοι, οἱ καφενόβιοι, διὰ νὰ τὰ ποῦμε, περὶ τοῦ ποιὸς θὰ νικήση καὶ ποιὸς θὰ ἐπικρατήση;... Πρὸς Θεοῦ! Θὰ νικήση ἡ Ἑλλάς! Ὅλους; ΟΛΟΥΣ! ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ! Χωρὶς συλλογισμούς, χωρὶς συζητήσεις, χωρὶς κεφάλια τὰ ὁποῖα ἀργοκινοῦνται καὶ ἀμφιβάλλουν, χωρὶς μυαλό. Μυαλὸ δὲν χρειάζεται. Χρειάζεται ἐνθουσιασμὸς καὶ παραφροσύνη. Χρειάζεται θάρρος ἀλόγιστον καὶ καρδιά. Μὲ αὐτὸ τὸ ὑλικὸν ἔγινεν ὁ Ἀγὼν τοῦ Εἰκοσιένα. Μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα νικοῦν οἱ λαοί. Ἤρθατε νὰ πάρετε τὴν Ἤπειρον;... ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ.Ἔχετε Στρατούς, ἔχετε Στόλους, ἔχετε ἀεροπλάνα, εἶσθε σαράντα πέντε ἑκατομμύρια καὶ εἴμαστε πέντε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Θὰ μᾶς κάψετε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Καὶ θὰ προχωρήσωμεν καὶ θὰ νικήσωμεν καὶ θὰ σᾶς πετάξωμεν εἰς τὴν θάλασσαν. Γίνεται;... Γίνεται, δὲν γίνεται, αὐτὸ πρέπει νὰ αἰσθάνεται καὶ νὰ βροντοφωνῆ ἡ καρδιά. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΗ… Θάρρος λοιπόν! Ὅ,τι θέλομεν ἀληθινά, μὲ ὅλην μας τὴν δύναμιν, γίνεται. Ὅ,τι ἀποφασίσωμεν μὲ τὴν ψυχήν μας γίνεται. ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΗ.» Και τι έγινε; ΘΑΥΜΑ. Η διαταγή το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 από το Γενικό επιτελείο, ήταν υποχώρηση από την Ήπειρο και άμυνα χαμηλότερα στην Κεντρική Ελλάδα. Μα υπήρξε ανυπακοή από τους λεοντόκαδρους της Ηπείρου με αποτέλεσμα ΝΙΚΗ και απελευθέρωση της Κορυτσάς, της πρώτης πόλης που απελευθερώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Ναι νικήσανε η πίστη στο Θεό και η αγάπη στην Ελλάδα. Περιμέναμε και τότε την βοήθεια από Δυσμάς που δεν έφτασε ποτέ. Όπως ακριβώς έγινε το 1453, το 1821 έτσι και το 1940. Σήμερα 2011 πάλι θα μας βοηθήσουν οι φίλοι μας από την Δύση. Μας κούρεψαν, μας σκλάβωσαν, μας κρατούν σε διάσταση. Λες να φοβούνται την ομόνοια μας και παίζουν με το μέλλον της Ελλάδας. Ο Μ. Πέτρος, ο ιδρυτής της Ρωσικής αυτοκρατορίας, συντάσσοντας τη διαθήκη του προς το ρωσικό λαό, έγραφε το 1771. «Οι Έλληνες είναι ο μεγαλύτερος λαός που είδε πότε η υφήλιος. Σ’ αυτούς οφείλουμε τα πάντα. Αν δεν ήταν αυτοί, ο κόσμος ολόκληρος θα ήταν τυφλός. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήνουμε σήμερα τους απογόνους του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Μ. Αλεξάνδρου, τους πρώτους των χριστιανών, στα νύχια της μαύρης δουλείας. Δεν μπορώ να βλέπω περισσότερο τα βάσανα των Ελλήνων. Καταραμένος να είναι εκείνος ο Ρώσος, ο οποίος θα αδικήσει ποτέ έναν Έλληνα». Αδέλφια Έλληνες πρέπει Να ορθοποδήσουμε. Μπορεί να γίνει; Ναι θα γίνει. Και θα γίνει όταν γυρίσουμε στο Θεό και με λόγια σαν του Δαβίδ στον 69ο ψαλμό του πούμε: «Ο ΘΕΟΣ, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τὸ βοηθῆσαί μοι σπεῦσον. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου· ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ βουλόμενοί μου κακά· ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι· εὖγε εὖγε. ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, ὁ Θεός, καὶ λεγέτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου. ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ρύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς.» ΑΠΌ ΤΟ AMEN

Μητροπολίτης Νικαίας Αλέξιος: "Η Εθνική μας ακεραιότητα απειλείται"

Την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος τέλεσε Δοξολογία επί τη Εθνική Επετείω και Επιμνημόσυνη Δέηση για τους πεσόντες ήρωες της Πατρίδας μας στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Νικαίας και ακολούθως στον Ιερό Ναό Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Αιγάλεω. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη εορταστική Εκδήλωση της 28^ης Οκτωβρίου στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας και, όπως κάθε χρόνο, ο Σεβασμιώτατος βράβευσε τους νέους της Μητροπόλεως που εισήχθησαν στα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. της Χώρας μας.

Τον φιλόξενο χώρο του Πνευματικού μας Κέντρου κατέκλυσαν άνω των 700 νέων φοιτητών από τους επτά Δήμους της Μητροπόλεως (Νίκαια, Κερατσίνι, Κορυδαλλό, Πέραμα, Αιγάλεω, Χαϊδάρι και Αγία Βαρβάρα), οι οποίοι έλαβαν από τα χέρια του Ποιμενάρχου τους έναν έπαινο και μία Εικόνα της Παναγίας, ως ευλογία για το νέο ξεκίνημα της ζωής τους.

Παράλληλα, ο Σεβασμιώτατος απήυθυνε προς όλους πατρικό χαιρετισμό και ευχές για επιτυχία και πρόοδο.

Να σημειώσουμε ότι η Ιερά Μητρόπολη Νικαίας, με την προσωπική μέριμνα του Σεβασμιωτάτου κ. Αλεξίου, δραστηριοποιείται έντονα στο νεανικό τομέα, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη λειτουργία των Νεανικών Κατηχητικών Συντροφιών σε όλες τις Ενορίες αλλά και με τη λειτουργία των Πρότυπων Κατασκηνώσεων της στη Στεφάνη Βοιωτίας, που και φέτος φιλοξένησαν περί τα 1000 παιδιά.

Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας του Σεβ. κ. Αλεξίου προς τους νέους φοιτητές:

«...Απευθυνόμενος προς όλους σας προτρέπω πατρικά να προσευχόμαστε για την ειρήνη όλου του κόσμου και της πατρίδας μας ιδιαιτέρως και συγχαίρω, ως Πνευματικός Πατέρας και Επίσκοπος της τοπικής Εκκλησίας της Νικαίας, όλους τους νέους και τις νέες μας που εισήχθησαν στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές, ευχόμενος επιτυχία και δύναμη στη φοιτητική τους πορεία και γρήγορη απόκτηση του πτυχίου τους.
Αγαπητά μου παιδιά, οι επέτειοι δεν είναι μόνο για να τιμήσουμε ο,τι σπουδαιότερο μας άφησε η ιστορική μας κληρονομιά.
Είναι μία ευκαιρία για περισυλλογή και αυτοσυγκέντρωση για να βγάλουμε τα απαραίτητα ιστορικά διδάγματα που θα μας καθοδηγούν σαν αιώνια πυξίδα στο δρόμο του Εθνικού μας χρέους.
Και τώρα παιδιά μου που οι ηθικές αξίες όλο και περισσότερο κατρακυλούν, όσο τα σπρεντ στα χρηματιστήρια ανεβαίνουν, για να μιλήσουμε με την ορολογία την σημερινή, τόσο ισοπεδώνονται συνειδήσεις, ήθη και έθιμα μας εξαφανίζονται.
Η εθνική μας ακεραιότητα απειλείται. Ακούμε ότι ζούμε οικονομική κατοχή.
Μέσα στις οικογένειές σας εισπράττετε τη δυσκολία στην οποία έχει περιπέσει η πατρίδα μας. Τώρα καλείστε εσείς το φυτώριο, τα νιάτα, οι μελλοντικοί επιστήμονες να κάνετε την δική σας επανάσταση. Να πείτε όχι στις ηθικές εκπτώσεις, όχι στο ξεπούλημα ιδεών.
Εδώ είναι Ελλάδα! Είστε ελληνόπουλα υπερήφανα! Και όπως δώσατε τον πρώτο ουσιαστικό σας αγώνα για να περάσετε στις σχολές σας, έτσι και στην ζωή να πράξετε˙με πίστη στον Τριαδικό Θεό μας και με την Σκέπη της Παναγίας μας, προχωρείστε και μη φοβάστε τίποτα! Δώστε εσείς ελπίδα ακόμα και σε εμάς τους μεγάλους! Η Εκκλησία μας θα στέκεται δίπλα σας, δίπλα στις οικογένειές σας.
Όλοι ενωμένοι και με προσανατολισμό στον Ιησού Χριστό θα ξεπεράσουμε και τη νέα κρίσιμη κατάσταση που περνάει η Ελλάδα μας. Κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία. Οι στόχοι σας και τα ιδανικά σας «πάντα ψηλά θε νά’ναι!»

Πηγή

Ο διάβολος φοβάται το κομποσχοίνι

                                       Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὸ Γεροντικὸ τοῦ Ἁγίου Ὅρους»

(ἐκδόσεις Ἄθως, Ἀθήνα 2009, σελίδα 138).

Στὴ Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας, ὁ μοναχὸς Προκόπιος, ἀπὸ τὴν Καλύβα «Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου», εἶχε μεγάλη ἐπιθυμία νὰ μάθει μουσικὰ, γιὰ νὰ δοξολογεῖ κι ἐκεῖνος τὸ Θεό, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι ἀδελφοί.
Ἐπειδὴ, ὅμως, ἦταν λίγο παράφωνος, οἱ πατέρες ἀπέφευγαν νὰ τὸν διδάξουν. Ὁ ἀδελφὸς Προκόπιος εἶχε χάρισμα ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ λέει ἀκατάπαυστα τὴν εὐχή: «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν μὲ τὸν ἁμαρτωλόν», καὶ στὸ ἀριστερό του χέρι κρατοῦσε πάντα τὸ κομποσχοίνι, ποὺ ποτὲ δὲν ἀποχωριζόταν.

Μιὰ μέρα, ἦταν πολὺ λυπημένος ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ βρεῖ κανέναν γιὰ νὰ τὸν μάθει μουσικὴ καὶ συλλογιζόμενος αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ἀπὸ τὴν πολλὴ του λύπη, εἶχε σταματήσει νὰ λέει τὴν εὐχή.
Ξαφνικά, παρουσιάζεται μπροστά του ἕνας σεβάσμιος, ἀλλὰ ἄγνωστος σ’ αὐτὸν, γέροντας:

- Ἀδελφὲ Προκόπιε, τί ἔχεις κι εἶσαι τόσο λυπημένος; Τί σὲ ἀπασχολεῖ;
- Τί νὰ ἔχω, γέροντα; Νά, θέλω κι ἐγὼ νὰ μάθω λίγα μουσικὰ καὶ δὲ βρίσκεται κανένας νὰ μὲ μάθει, γιατί μοῦ λένε πὼς εἶμαι λίγο φάλτσος.
- Γι’ αὐτὸ κάθεσαι καὶ στενοχωριέσαι, καημένε; Ἐγὼ θὰ σὲ μάθω μουσικὰ καὶ θὰ σὲ κάνω τὸν καλύτερο ψάλτη τοῦ Ἁγίου Ὅρους· θὰ κελαηδᾷς σὰν τὸ καλύτερο ἀηδόνι! Ἀλλὰ θέλω κι ἐσὺ νὰ μοῦ κάνεις μιὰ χάρη...

- Τί ζητᾷς ἀπὸ μένα; Θέλεις νὰ σὲ πληρώσω; Θὰ σοῦ δώσω ὅ, τι θέλεις!
- Ἡ πληρωμὴ ἡ δική μου εἶναι νὰ πετάξεις ἀπὸ τὰ χέρια σου αὐτὸ ποὺ λέτε κομποσχοίνι καὶ νὰ πάψεις νὰ λὲς αὐτὸ ποὺ λέτε εὐχὴ. Καὶ θὰ σὲ μάθω ὅ, τι θέλεις!

Ὁ μοναχὸς Προκόπιος, ἅμα ἄκουσε αὐτά, κατάλαβε πὼς ὁ φαινόμενος δὲν ἦταν μοναχός, ἀλλὰ παμπόνηρος δαίμονας, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν κάνει νὰ σταματήσει τὴν προσευχή.
Ἔκαμε ἀμέσως τὸ σταυρό του καὶ εἶπε:
- Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ παμπόνηρε· δὲ μοῦ χρειάζονται τὰ μουσικά σου καὶ οἱ πονηριὲς καὶ οἱ καλοσύνες σου!
Τότε, ὁ δαίμονας ἔγινε ἄφαντος.

Ἀπ’ αὐτὸ μαθαίνουμε πόσο φοβᾶται ὁ Διάβολος τὸ κομποσχοίνι, γιὰ τὸ ὁποῖο καλὰ λένε οἱ Πατέρες ὅτι εἶναι τὸ ὅπλο τοῦ χριστιανοῦ κατὰ τοῦ Διαβόλου, καὶ τὴν εὐχή, ἡ ὁποία καίει τὸν Δαίμονα.
Ἐνῷ τοὺς ψάλτες δὲν τοὺς φοβᾶται τόσο καὶ δὲν τοὺς ὑπολογίζει, γιατί εὔκολα μὲ τὸ ψάλσιμο ἀφαιροῦνται ἀπὸ τὴν προσευχὴ καὶ πέφτουν στὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ὑπερηφάνεια!

agios-dimitrios.blogspot.com

Ὁ ἐξολοθρευτής ἄγγελος. Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων

Κάποτε ὁ προφήτης καί βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ Δαβίδ ἀποφάσισε νά καταμετρήσει τό λαό του, θέλοντας νά ξέρει πόσους ἔχει στήν ἐξουσία του. Κάλεσε λοιπόν τόν ἀνηψιό καί ἀρχιστράτηγό του Ἰωάβ καί τοῦ λέει:
-Ἐσύ καί οἱ ἄλλοι στρατηγοί νά πᾶτε καί νά μετρήσετε τόν ἰσραηλιτικό λαό. Θέλω νά μάθω πόσοι εἶναι.
Ὁ Ἰωάβ κατάλαβε ὅτι πίσω ἀπό τήν ἐντολή ἐκείνη τοῦ βασιλιᾶ κρυβόταν ἡ ματαιοδοξία. Φοβήθηκε λοιπόν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ καί προσπάθησε νά μεταπείσει τόν Δαβίδ. Μά ἐκεῖνος δέν ἄλλαζε γνώμη.
Ἡ καταγραφή τοῦ λαοῦ ἔγινε.
Ἕνα ἑκατομμύριο ἑκατό χιλιάδες ἦταν οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ πού μποροῦσαν νά πάρουν ὅπλο, κι ἀπ’ αὐτούς τετρακόσιοι ἑβδομήντα χιλιάδες τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα.
Ἡ ἐγωιστική ὅμως ἐκείνη ἀρίθμηση τοῦ λαοῦ δυσαρέστησε τό Θεό. Καί εἶπε στόν προφήτη Γάδ:
-Πήγαινε στό Δαβίδ καί πές του: ‘‘ Ὁ Κύριος ἔχει στά χέρια Του τρεῖς τιμωρίες γιά σένα. Διάλεξε ὅποια προτιμᾶς: Ἤ τρία χρόνια πείνας· ἤ τρεῖς μῆνες καταδίωξη ἀπό τούς ἐχθρούς σου, πού θά ἐξολοθρεύουν τό λαό μέ σπαθιά τους· ἤ τρεῖς μέρες θανατικό στή χώρα σου ἀπό ἄγγελο, πού θά ἐξολοθρεύει τούς Ἰσραηλίτες μέ τή ρομφαία του’’.

Ὁ Γάδ πῆγε καί μήνυσε στό Δαβίδ ὅσα τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει ὁ Θεός. Καί ὁ βασιλιά, καταπικραμένος, ἀποκρίθηκε.
-Προτιμῶ νά παραδοθῶ στά χέρια τοῦ Κυρίου μου, γιατί εἶναι πολυέλεος, παρά νά πέσω στά χέρια ἀνελέητων ἀνθρώπων.
Ἔτσι ὁ Κύριος ἔστειλε μ ἕναν ἄγγελό του θανατικό στή χώρα. Πέθαναν ἑβδομήντα χιλιάδες ἄνδρες. Ὕστερα ἔστειλε τόν ἄγγελο στήν Ἱερουσαλήμ, γιά νά τήν ἐξολοθρεύσει κι αὐτή. Σάν ἄρχισε νά σκορπίζει κι ἐκεῖ τόν θάνατο, ὁ Κύριος σπλαχνίστηκε τό λαό καί πρόσταξε:
-Φτάνει! Τράβηξε τό χέρι σου!
Ὁ ἄγγελος ἀμέσως σταμάτησε τό καταστροφικό του ἔργο. Τή στιγμή ἐκείνη βρισκόταν στό ἁλώνι τοῦ Ὀρνά τοῦ Ἰεβουσαίου.
Ὁ Δαβίδ σήκωσε τά μάτια του καί εἶδε τόν ἐξολοθρευτή ἄγγελο νά στέκεται φοβερός ἀνάμεσα στόν οὐρανό καί τή γῆ. Ἡ ρομφαία του, γυμνή μέσα στό χέρι του, ἦταν σηκωμένη ἀπειλητικά ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ.
Τότε ὁ Δαβίδ καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, φορώντας σάκους σ’ ἔνδειξη μετάνοιας, ἔπεσαν μέ τό πρόσωπο καταγῆς.
-Ἐγώ φταίω, Κύριε, κραύγασε ὁ Δαβίδ, πού πρόσταξα νά γίνη ἡ ἀρίθμηση τοῦ λαοῦ. Ἐγώ ἁμάρτησα, παρασυρμένος ἀπό τή ματαιοδοξία μου. Αὐτά τά πρόβατα τί κακό ἔκαναν καί τά θανατώνεις; Θεέ μου, ἄς πέσει ἡ τιμωρία σου ἐπάνω σέ μένα καί στό σπίτι μου, ὄχι στό λαό Σου!
Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου στράφηκε στόν προφήτη Γάδ:
-Πές στό Δαβίδ, ν’ ἀνεβεῖ στό ἁλώνι τοῦ Ὀρνά τοῦ Ἰεβουσαίου, κι ἐκεῖ νά φτιάξει θυσιαστήριο γιά τόν Κύριο.
Ὁ βασιλιάς πραγματοποίησε χωρίς ἀργοπορία τήν προσταγή τοῦ ἀγγέλου, καί πρόσφερε θυσία στό Θεό, μέ θερμή ἱκεσία γιά τή σωτηρία τοῦ λαοῦ.
Ὁ Θεός ἄκουσε τήν προσευχή του, δέχθηκε τή θυσία του καί πρόσταξε τόν ἐξολοθρευτή ἄγγελο νά ξαναβάλει τή ρομφαία του στή θήκη της.
[Α΄Παραλ.211-27]


ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ (σελ.64-66)
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2007

Οι έννοιες «αγιότητα» και «άγιος» (+Ανδρέα Θεοδώρου, Καθηγητή Πανεπιστημίου)

Η αγιότητα είναι βασική ιδιότητα της ενέργειας και της φύσε­ως του Θεού. Σημαίνει απουσία από την πανακήρατη φύση κάθε ίχνους κακίας, στην οποιαδήποτε μορφή της. Ο Θεός είναι οντολογικά άγιος, διότι η ουσία του είναι «φύσει αγα­θή». Η κακία αφ’ έτερου είναι οντολογικά ανύπαρκτη. Δεν ανήκει στην κλίμακα των υπαρκτών όντων, αλλά είναι επιφαινόμενο. Φαίνεται, δεν είναι, και λαμβάνει την υπόστασή της εκεί, όπου τα λογικά όντα απομακρύνονται ελεύθερα από το Θεό. Όπου απουσιάζει το αγαθό, εκεί εμφανίζεται η αμαρτία, η όποια εξαφανίζεται, όταν εμφανιστεί πάλιν εκείνο (το αγαθό). Έτσι και το φως, όταν αναχωρεί, παραχωρεί τη θέση του στο σκοτάδι, το οποίο με τη σειρά του αφανίζεται, όταν επανεμφανιστεί ε­κείνο.
Στο στάδιο της θείας οικονομίας, η αγιότητα του Θεού είναι η θεία του ενέργεια στην πολλαπλή σχέση της προς τις ελεύθερες πράξεις των λογικών κτισμάτων. Από τη θεία ενέργεια απορρέει και προς αυ­τήν αναφέρεται κάθε ιδέα κτιστής αγιότητας. Ο Θεός, ως δημιουργός, έθεσε στα όντα την ηθική τάξη και τους ηθικούς νόμους του την τήρη­ση των οποίων απαιτεί, τιμωρώντας τις όποιες παραβάσεις τους. Από την άποψη αυτή ο Θεός είναι δίκαιος, και κατ’ επέκταση κριτής των ηθικών ενεργειών των πλασμάτων του.
Στο μυαλό μας η αγιότητα του Θεού νοείται σε συνδυασμό με την ηθική ποιότητα των ενεργειών του ανθρώπου. Ό,τι κακό παρατηρείται σ’ αυτόν, το απομακρύνουμε από την καθαρή και αμόλυντη θεία φύ­ση. Ως γνωστόν, με τον τρόπο αυτό δουλεύει η άποφατική θεολογία, η όποια αφαιρεί από την ουσία του Θεού κάθε τι το κακό, ατελές και άναγνο, που παρατηρείται στην ηθική περιοχή του όντος. Διά των α­φαιρέσεων φθάνουμε στην απόλυτη τελειότητα του Θεού. Η αγιότη­τα είναι έκφραση της τελειότητας αυτής.
Ο Θεός είναι άγιος. Έτσι τον είδαν και τον έψαλλαν οι άγγελοι σύμ­φωνα με το όραμα του Ησαΐα: «΄Αγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού». Και επειδή ο Θεός δεν αρέσκεται σε υπερβολές (προς τί άλλωστε;), η αγιότητα του είναι εκφρασμένη απλά σε θετικό βαθμό. Όπως είναι εκφρασμένη και η α­γιότητα του Χριστού: «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α΄ Πέτρ. α’, 16), και όπως και του Πνεύματος του Θεού, το οποίο προσωνυμείται απλά «άγιον» («Πνεύμα άγιον»), τόσο στη σειρά της Αγ. Τριάδος, όσο και στις πολλές μαρτυρίες της θείας Γραφής. Βέβαια υπάρχουν και προ­σωνυμίες σε βαθμό υπερθετικό: την Τριάδα αποκαλούμε «Παναγίαν» («Παναγία Τριάς ελέησον ήμας…»), όπως «Παναγία» προσαγορεύεται και η Μητέρα του Χριστού. Τα επισημαίνω αυτά, γιατί εδώ στη γη συμ­βαίνουν άλλα πράγματα…
Το ιερό Σύμβολο της Πίστεως αποκαλεί την Εκκλησία «αγίαν»: «Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν». Την αγιότητά της η Εκκλησία αντλεί από την αόρατη και μυστική της κεφαλή, το Χριστό: «καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, ίνα αυτήν αγιάση…, ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη εχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιού­των, αλλ’ ίνα η αγία και άμωμος» (Εφ. ε’ 26, 27). Περαιτέρω είναι αγία η Εκκλησία, γιατί και η χάρη του Αγ. Πνεύματος, που την εμπνέ­ει και την οδηγεί είναι αγία, όπως άγιος είναι και ο σκοπός της, δηλα­δή η αγιοποίηση των αμαρτωλών μελών της. Τη μεταφυσική αγιότητα της Εκκλησίας δεν μειώνει το γεγονός, ότι τα μέλη της, άνθρωποι α­τελείς και έμπερίστατοι, είναι αμαρτωλά. Γι’ αυτό ακριβώς υπάρχει η Εκ­κλησία, για ν’ αγιάζει τα ασθενή μέλη της και να τα οδηγεί στην ηθική και πνευματική τους τελειοποίηση.
Άγια, τέλος, είναι και άλλα μεγέθη πνευματικά και υλικά. Άγιος είναι ο Νόμος του Θεού (Ρωμ. ζ’, 12), ως συγκεκριμένη έκφραση του αγίου του θελήματος, η τήρηση του οποίου δεσμεύει κάθε άνθρωπο. Άγιες είναι οι θείες Γραφές (Ρωμ. α’ 2), στις οποίες είναι καταχωριμένη η αλήθεια, την οποία φανέρωσε στον κόσμο ο σαρκωθείς Λό­γος του Θεού. Άγιος είναι και ο χριστιανικός ναός μαζί με όσα υπάρ­χουν σ’ αυτόν, τα αφιερωμένα στη λατρεία του Θεού. Άγια είναι και τα ιερά μυστήρια, και προ πάντων η θεία Ευχαριστία, διά των οποίων αναγεννάται και τρέφεται πνευματικά ο άνθρωπος, και άλλα πολλά.
Στο ηθικοπνευματικό πεδίο η αγιότητα εκφράζεται ως κατάσταση, στην οποία φτάνει ο άγιος, ως τέλειος και ολοκληρωμένος χριστια­νός. Είναι αγιότητα σχετική, συγκρινόμενη με την απόλυτη αγιότητα του Χριστού, τον οποίο δεν εσπίλωσε κανένα ίχνος αμαρτίας (Α΄ Πέτρ, β’ 22), και ο οποίος δεν είχε καν τη δυνατότητα ν’ αμαρτήσει, λόγω της συνθέσεως του θεανδρικού προσώπου του.
Όπως εύκολα νοείται, η αγιότητα δεν είναι τέλεια από την αρχή και στατική, φυτευμένη στη φύση του ανθρώπου, αλλά κατάσταση δυνα­μική και εξιλεωτική. Δεν γεννιέται κανείς άγιος, αλλά γίνεται. Το πρώ­το αποτελεί αντίφαση. Αρετή και στάση είναι πράγματα αντιφατικά Για να γίνεις άγιος πρέπει να διανύσεις πολύ δρόμο να δουλέψεις ε­πίμονα κι εντατικά, φυσικά πάντοτε με τα όπλα του φωτός (Ρωμ. ιγ’ 12) και με τη χάρη του Θεού να πολεμήσεις την ευπερίστατη αμαρτία (Εβρ. ιβ’ 1) και τις μεθοδείες του διαβόλου (Εφ. ζ’ 11)· να καθαρί­σεις επιμελώς το σώμα και τη ψυχή σου από πάθη αμαρτωλά (Α’ Κορ. ζ’ 1), από επιθυμίες και σκέψεις και λογισμούς πονηρούς, από τη φι­ληδονία της σάρκας και την κακία στην όποια μορφή της, που κουβα­λάει μέσα του κάθε άνθρωπος, για να φθάσεις «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. δ’ 13). Παράλληλα πρέπει να κοσμή­σεις τη ψυχή σου με τις ουρανοδρόμες αρετές, την ταπείνωση, την πίστη και την αγάπη. Όταν φτάσει κανείς ν’ αγαπά σωστά το Θεό (Ματθ. κβ’ 37), τότε αγγίζει τα όρια της σχετικής αγιότητας.
Με άλλα λόγια, η θεία «εικών», που υπάρχει στην πλάση κάθε ανθρώπου (Γεν. α’ 27) και εντοπίζεται στο λογικό, το νοερό και το αυτεξούσιο της ψυχής του στη θετική της φορά στο αγαθό και το Θεό, πρέ­πει να γίνει «ομοίωσις», που σημαίνει να μοιάσει κανείς, σε μια πορεία εξελικτική, μ’ εκείνο που είναι ο Θεός, το οποίο απηχείται στη ψυχή του και δημιουργεί πνευματική συγγένεια με τον πλαστουργό του. Αυτό ισοδυναμεί με τη χαρισματική θέωση του πιστού. Ο άγιος είναι ο θεωμένος άνθρωπος, ο θείας φύσεως κοινωνός (Β΄ Πέτρ. α’ 4), ο οικείος Θεού (Εφ. β’ 20). Η θέωση είναι το όριο στο οποίο εξαντλεί­ται, και με το οποίο ταυτίζεται η αγιότητα του ηθικού όντος. Το μέγε­θος αυτό, αρχόμενο από την παρούσα ζωή, θα ολοκληρωθεί μελλον­τικά στην αιώνια θεία βασιλεία.
Στο ζήτημα της θεώσεως των αγίων είναι πολύ ευαίσθητη η ορθό­δοξη ψυχή. Πώς όμως νοούμε τη θέωση; Εδώ πρέπει να κάνουμε μια πολύ σημαντική διασάφηση. Η θέωση δεν σημαίνει αφομοίωση της ουσίας του ανθρώπου με την ουσία του Θεού, πράγμα που πολλοί νομίζουν, ότι διαβλέπουν στο ορθόδοξο δόγμα. Η κτιστή ανθρώπι­νη φύση σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί ν’ αφομοιωθεί με την άκτιστη θεία. Δεν μπορούν να χαθούν οι κτιστοί χαρακτήρες της, που την προσδιορίζουν ως πεπερασμένο δημιούργημα. Η μετάπτωση της αν­θρώπινης φύσεως στη θεία είναι αδύνατο να γίνει, δεδομένης της α­πειρίας και της απόλυτης υπερβατικότητος της ουσίας του Θεού, η όποια είναι απρόσιτη, ακοινώνητη και αμέθεκτη. Η θέωση δεν ση­μαίνει πανθεϊστική ανάχυση και απορρόφηση του κτιστού από το άκτιστο (παράδειγμα: μια σταγόνα ξύδι στον απέραντο ωκεανό), ένα εί­δος μονοφυσιτικής ουσιώσεως στο πέλαγος της θείας απειρίας. Ο άν­θρωπος σ’ αυτήν παραμένει άνθρωπος και ο Θεός, Θεός. Το πράγμα είναι τόσο σαφές, ώστε να μην επιδέχεται αμφισβήτηση. Κι όμως η θέωση, για την οποία μιλάμε, δεν είναι απλό σχήμα λόγου, ιδέα διά­κενη ή ψιλός συμβολισμός της ηθικής τελειώσεως του ανθρώπου, αλ­λά θέωση πραγματική, μεταφέρουσα όλο το σημαινόμενο της λέξεως. Ο άνθρωπος γίνεται θεός (με μικρό βέβαια θ). Και φυσικά δεν πρό­κειται περί παραδοξολογήματος, ούτε περί αντιφάσεως προς όσα ση­μειώσαμε πιο πάνω. Κατά την ορθόδοξη πίστη, η θέωση είναι ουσιώ­δης μετοχή στη θεότητα, όχι βέβαια στην υπερβατική και αμέθεκτη ου­σία του Θεού, αλλά στην άκτιστη θεία του ενέργεια, η οποία πηγάζει αϊδίως από τη θεία ουσία, ως ο άφθαρτος και εγγενής πλούτος της, εί­ναι θεοπρεπής διάκριση, όπως είναι και οι τριαδικές υποστάσεις στη θεότητα, χωρίς να επιφέρει σύνθεση στην απλότητα εκείνης. Η θεία ενέργεια είναι αληθινός Θεός, εκφράζει την απρόσιτη και ανέκφραστη θεία φύση και είναι εξωτερικά κοινωνητή και μεταδότη. Δι’ αυτής φα­νερώνεται ο Θεός στον κόσμο, αγιάζονται οι λογικές φύσεις και συ­νάπτεται ο άνθρωπος με το Θεό. Άκτιστη χάρη και άκτιστη θεία ε­νέργεια είναι ταυτόσημες. Ο άνθρωπος, μετά από μακρά κάθαρση από την αμαρτία και την κόσμηση της ψυχής του διά των ουρανοδρόμων αρετών, ενούται με τη φωτεινή ακτίνα της θείας ενέργειας, με τη χάρη δηλαδή, λαμπρύνεται και θεοποιείται. Η ένωση αυτή του κτιστού με το άκτιστο δεν είναι απλή ηθική επαφή (αυτό στη χριστολογία έλεγε ο Νεστοριανισμός), αλλ^’ ανάκραση πραγματική, περιχώρηση της αν­θρώπινης ουσίας από τη φωτεινή ενέργεια του Θεού. Με αυτή την έν­νοια θα λάμψουν οι δίκαιοι στη βασιλεία των ουρανών, όπως ο ήλιος (Ματθ. ιγ’ 43). Είναι θέωση κυριολεκτική, χωρίς αυτό να σημαίνει και πανθεϊστική ανάχυση των φύσεων. Έχουμε και παράδειγμα διασαφητικό, το οποίο χρησιμοποιούμε και στο πεδίο της χριστολογίας. Όπως στον πυρακτωμένο σίδηρο η φύση του μετάλλου με τη φύση της φωτιάς ενώνονται τόσο στενά μεταξύ τους, ώστε να μη μπορείς να τα διαχωρίσεις, και ωστόσο παραμένουν καθ’ εαυτές αλώβητες (ο σίδηρος παραμένει σίδηρος και η φωτιά, φωτιά), έτσι κι εδώ το κτιστό πλάσμα ενώνεται βαθιά με την άκτιστη θεία ενέργεια, χωρίς να αποβάλει τη φύση του, προσλαμβάνοντας τη φωτιά του Θεού, στην οποία και θεοποιείται. Ο άνθρωπος γίνεται «χάριτι» θεός, αποκτά «κα­τά χάριν» εκείνο, που είναι «φύσει» ο Θεός.
Η θέωση είναι το τέρμα της πνευματικής εξελίξεως και τελειώσε­ως του άνθρωπου. Αρχομένη από την παρούσα ζωή, θα τελειωθεί στα έσχατα, στο χώρο της θείας βασιλείας, στον οποίο ολόλαμπρες κι ασ­τραφτερές στήλες θεώσεως θα είναι οι καταξιωμένες μορφές των αγίων. Όχι βέβαια κι οι φύσεις των αγγέλων, γιατί η θέωση άφορα μόνο τους ανθρώπους, για τους οποίους ο Χριστός απέθανε (Ρωμ. ε’ 8). Οι άγγελοι βρίσκονται ήδη στο στάδιο της αφθορης θείας δόξας.
Οι άνθρωποι, θείας φύσεως κοινωνοί (Β΄ Πετρ. α’ 4), και οι άγγε­λοι, τα λειτουργικά πνεύματα του Θεού(Εβρ. α’ 14), είναι το πνευ­ματικό επιτελείο της θείας βασιλείας. Οι πρώτοι, οι άγιοι, είναι σεπτά σκηνώματα της χάριτος. Τα λείψανα τους είναι ιερά, άξια ευλαβικής προσκυνήσεως και τιμής από μέρους των πιστών. Σ’ αυτά παραμένει η χάρη (=ενέργεια) του Θεού, η οποία τα κάνει άφθαρτα και θαυματουρ­γά. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ιερές εικόνες των αγίων, που κοσμούν τους χώρους της θείας λατρείας. Οι άγιοι είναι αποδέκτες της προ­σευχής της Εκκλησίας, που μεταφέρουν τα αιτήματα των πιστών στο Θεό, προσευχόμενοι συγχρόνως και οι ίδιοι για τους επί γης αδελφούς τους, που αποτελούν τα μέλη της στρατευόμενης του Χριστού Εκκλη­σίας.

Το υποταχτικό λιοντάρι

Στη βαθιά έρημο της Θηβαίδας, τα παλιά χρόνια, ζούσαν πολλοί ασκητές. Άνθρωποι νέοι, ακόμα και παιδιά, που πήγαιναν εκεί και γερνούσαν στην προσευχή. Ψυχές, που διψούσαν τον Θεό και ζούσαν τη χαρά της παρουσίας Του από τούτη τη ζωή.Ο νεαρός καλόγερος, στεγνωμένος απ’ τον ήλιο της ερήμου, με κομμένη την ανάσα, χτύπησε την πορτούλα του κελιού. Άνοιξε μετά από κάμποσα λεπτά και πρόβαλε το ψαρό κεφάλι του μοναχού Γεράσιμου. -Έλα μέσα παιδί μου, είπε.Το καλογέρι μπήκε και κάθισε χαμηλά σε μια πέτρα. Ο Γέροντας του έδωσε νερό.-Τι ζητάς τον ρώτησε.-Να γίνω μοναχός . -Η πρώτη μοναχική αρετή ποια είναι -Η υπακοή. -Ναι. Και πώς θα τη μάθεις -Ακολουθώντας σε. -Πριν μ’ ακολουθήσεις, παρακολούθησε έναν υποταχτικό, που έχω εδώ. Έρχεται στο μεσονυχτικό, στέκει έξω από την πόρτα μου και προσεύχεται μαζί μου. Ο γέροντας Γεράσιμος χαμογέλασε αινιγματικά κι έδωσε ένα παξιμάδι στο νεαρό καλόγερο. Τα μεσάνυχτα, πριν ν’ αρχίσουν οι δυο καλόγεροι μαζί την ακολουθία, ο Γεράσιμος άνοιξε το παραθυράκι της πόρτας και είπε στο καλογέρι: -Έλα να δεις Εκείνος πλησίασε κι είδε στο φως του φεγγαριού να’ ρχεται ένα λιοντάρι με αργό μεγαλόπρεπο βήμα, να σκύβει το κεφάλι μπρος στην πόρτα κι έπειτα να κάθεται. Το καλογέρι εθαύμασε. Το πρωί όταν σηκώθηκαν από τον μικρό τους ύπνο, το λιοντάρι είχε φύγει. Ο γέροντας φόρτωσε τις στάμνες στο γαϊδουράκι και πήγε στο ποτάμι να φέρει νερό. Σαν γύρισε, σφύριξε και αμέσως παρουσιάστηκε το λιοντάρι πίσω από τους βράχους. Πλησίασε, έσκυψε το κεφάλι πάλι μπρος στον γέροντα. -Άντε στο διακόνημα σου, είπε ο γέροντας Γεράσιμος. Μπρος το γαϊδούρι , πίσω το λιοντάρι, απομακρύνθηκαν. Το καλογέρι τρόμαξε. -Τι κάνεις γέροντα! Θα το φάει το γαϊδούρι! Μη φοβάσαι παιδί μου, θα δεις. Το μεσημέρι, γύρισε το γαϊδουράκι με τη συνοδεία του λιονταριού. Έσκυψε ο Λέων το κεφάλι, πήρε την ευλογία του γέροντα κι έφυγε. -Τέλειωσε το διακόνημα του και πάει να ζητήσει την τροφή του. Ο μικρός καλόγερος εθαύμασε πάλι. Είδε από τη μια το υπάκουο λιοντάρι κι από την άλλη τον ταπεινό γέροντα και κατάλαβε: Ο γέροντας Γεράσιμος υπάκουε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και τ’ άγρια θηρία υπάκουαν στον ίδιο. Ο πιστός και ταπεινός, που ζει με προσευχή, δε φοβάται τίποτα και ταυτόχρονα αγαπάει και δεν μπορεί να κάνει κακό σε κανένα και σε τίποτα. Τα ζώα το καταλαβαίνουν και τον σέβονται. Μια μέρα όμως, γύρισε το λιοντάρι απ’ τη βοσκή χωρίς το γαϊδούρι. Ο γέροντας έμεινε σκεφτικός. Ο μικρός καλόγερος είπε: -Είδες γέροντα Δεν έπρεπε να εμπιστεύεσαι το θηρίο. Κι ο γέροντας προς το λιοντάρι: -Αφού θυμήθηκες τ’ άγρια ένστικτα σου κι έφαγες το ζώο, θα κάνεις στο εξής τη δική του εργασία. Και στ’ αλήθεια, από τότε, το λιοντάρι φορτωνόταν τις στάμνες και κουβαλούσε το νερό. Ύστερα ο γέροντας το έδιωχνε να πάει να κυνηγήσει και να ξεκουραστεί. Μα πάντα μέσα του ρωτούσε: «Τάχα το’ φαγε το γαϊδούρι ή κάτι άλλο του συνέβη » Και πραγματικά, ο Λέων είχε μόνο πέσει στο αμάρτημα της τεμπελιάς. Κοιμήθηκε κείνο το πρωινό κι άφησε αφύλακτο το ζώο. Πέρασαν έμποροι-τυχοδιώκτες, είδαν το γαϊδουράκι και το έκλεψαν. Μια μέρα λοιπόν, ξαναπέρασαν από το ίδιο μέρος. Το γαϊδουράκι έσερνε και δυο καμήλες, που είχαν δέσει στο σαμάρι του. Ο Λέων το αναγνώρισε. Όρμησε κατά πάνω στους εμπόρους κι αυτοί το έβαλαν στα πόδια. Το λιοντάρι έπιασε με τα δόντια το σκοινί και οδήγησε το γαϊδούρι με τις δύο καμήλες στο κελί του γέροντα. Κατάπληκτος, ο νεαρός καλόγερος είδε το θηρίο να χτυπάει με το πόδι την πόρτα του κελιού. Βγήκε τέλος ο γέροντας. -Να λοιπόν που άδικα σε κατηγορήσαμε, είπε. Σωστό δεν είναι πια να σε κρατούμε μακριά από τις συνήθειες σου και τους δικούς σου τόπους. Πήγαινε και να έρχεσαι μια φορά τη βδομάδα να παίρνεις ευλογία. Το χάιδεψε, το ευλόγησε, εκείνο έσκυψε το κεφάλι κι έφυγε. Ερχόταν από τότε μια φορά τη βδομάδα. Πέρασαν χρόνια. Ο γέροντας Γεράσιμος άσπρισε. Ο μικρός καλόγερος μεγάλωσε στην πνευματική και τη σωματική ηλικία. Ο κόσμος ερχόταν να πάρει συμβουλή από το μεγάλο γέροντα. Μια νύχτα Δε σηκώθηκε από το ψαθί του για την ακολουθία. -Τι έχεις γέροντα ρώτησε ο άλλος καλόγερος. -Ήρθε η ώρα μου, παιδί μου. Προσευχήσου για μένα. Έκανε το μεσονυχτικό ο καλόγερος, άρχισε τον Όρθρο και σαν έφτασε στη Δοξολογία, το πρόσωπο του γέροντα άστραψε και η ψυχή του έφυγε στον ουρανό. Ο καλόγερος τον εδιάβασε και τον έθαψε. -Καλή αντάμωση γέροντα, είπε πριν τον σκεπάσει το χώμα. Εκείνο ακριβώς το πρωί, ήρθε κι ο Λέων για την ευλογία του. -Αχ λέων, μας άφησε ο γέροντας, του είπε και προχώρησε προς τον τάφο λέγοντας στο ζώο: -Να εδώ, εδώ είναι. Το λιοντάρι κοίταξε. Πήγε προς το κελί, οσμίστηκε την πόρτα. Πήγε στο λαχανόκηπο. Ήρθε μετά στον τάφο. Έσκυψε, οσμίστηκε πάλι κι άρχισε να βγάζει μικρά κλαψιάρικα μουγκρητά. Τέλος, σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω, μούγκρισε δυνατά και με το τέλος της κραυγής, άφησε και την πνοή και σωριάστηκε νεκρό στον τάφο. Έτσι, στις 4 Μαρτίου, τέλειωσαν τη ζωή τους ο όσιος Γεράσιμος, «ο εν Ιορδάνη» και το υποταχτικό λιοντάρι του. (Από το βιβλίο «Τα Παράθυρα του Χρόνου» της Άννας Μαρίνη, Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ, Δ’ Έκδοση , Οκτώβριος 1997 misha.pblogs.gr

Συνέντευξη μὲ τὴν μοναχὴ Φωτεινὴ ,μία ἐρημίτισσα τῶν καιρῶν μας

(Ἡ μοναχὴ Φωτεινὴ ζεῖ στὸ δάσος τοῦ Νέαμτς κοντὰ στὴ σπηλιὰ τῆς Ἅγ. Θεοδώρας τῆς Σίχλα σὲ μία καλύβα ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια. Τὸ κατὰ κόσμο ὄνομά της ἦταν Φλοαρέα Μπουζίνκου, ἦταν παντρεμένη, χώρισε καὶ ἔχει ἕνα παιδί. Ἔγραψε καὶ δημοσίευσε ποιήματα καὶ διηγήματα, ἐργάστηκε, ἀλλὰ πάντα ἀκολουθοῦσε τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὶς στενοχώριες της ψάχνοντάς Τον στὰ μοναστήρια, στὶς ἀκολουθίες καὶ στὸ λόγο τῶν πνευματικῶν. Ἔγινε μοναχὴ ὅταν ἡ Ἅγ. Θεοδώρα τῆς Σίχλα τὴν θεράπευσε ἀπὸ τὸν καρκίνο κατὰ τρόπο θαυμαστὸ. Ἐδῶ στὰ βουνὰ τῆς Σίχλα βρῆκε τὴ πολυπόθητη γι’ αὐτὴ ἡσυχία σὲ μία καλύβα. Σίγουρα ἐδῶ στὴν ἐρημιὰ οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δοκιμασίες εἶναι μεγάλες καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς μιλάει ἡ ἀδελφὴ Φωτεινὴ μὲ πολὺ ταπεινοφροσύνη)

-Πῶς εἶναι νὰ ζεῖ κανεὶς στὴν ἔρημο ἀδερφὴ Φωτεινὴ σὲ σχέση μὲ τὴ ζωὴ στὸ κόσμο; Ἐπειδὴ λένε γιὰ αὐτοὺς ποὺ διαλέγουν νὰ ζήσουν στὴν ἐρημιὰ ὅτι εἶναι τρελοὶ(μοναχὴ Φωτεινή ) – Σᾶς λέγω σίγουρα ὅτι ἂν γεννιόμουν ξανὰ κατευθείαν στὴν ἡσυχία θὰ πήγαινα. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ «ἡσυχίας» καὶ «κόσμου», ἀκόμη καὶ μεταξὺ μοναστηριοῦ καὶ τῆς ἡσυχίας τῆς ἐρήμου. Σίγουρα οἱ πειρασμοὶ εἶναι πιὸ μεγάλοι στὴν ἔρημο ἀλλὰ ἡ χαρὰ ποὺ δίνει ὁ Κύριος δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τίποτα ἐγκόσμιο. Ἂν ἀπὸ τὴ ἔρημο χρειαστεῖ νὰ βγεῖς στὸν κόσμο (ὅπως καμιὰ φορὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ κάνω ἐγὼ ) αἰσθάνεσαι ὅτι μπαίνεις στοὺς «τρελλοὺς» ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι λένε γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀποτραβιοῦνται στὴν ἐρημιά….ἀλλὰ δὲ θέλω νὰ προσβάλω κανέναν.

-Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐδῶ σὲ αὐτὴ τὴ καλύβα εἶστε στὸ προθάλαμο τοῦ Παραδείσου;
-Ἐγὼ χαίρομαι γιὰ ὅ,τι μοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς ἐπειδὴ αἰσθάνομαι ὅτι μὲ ἀγαπάει ἡ Παναγία, ἀλλιῶς δὲ θὰ ἄντεχα στοὺς πειρασμοὺς τῆς ἐρήμου χωρὶς τὴ βοήθεια τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ Χριστοῦ ….ἐπειδὴ ὁ ἐχθρὸς εἶναι πεισματώδης καὶ ἐπιθετικὸς ἰδίως πρὸς ἐκείνους ποὺ φέρουν τὸ ζυγὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀποτραβήχτηκαν στὴν ἡσυχία
-Μοναχὴ Φωτεινὴ γνωρίζω μοναχοὺς καὶ μοναχὲς ποὺ θέλουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ μοναστήρι καὶ νὰ πᾶνε στὴ ἔρημο σὲ μιὰ μικρὴ καλύβα στὸ δάσος, νὰ εἶναι μὲ τὸ Χριστὸ, μόνοι, αὐτοὶ καὶ ὁ Χριστός, ὅσο καὶ νὰ ὑπέφερουν. Σὲ αὐτοὺς θὰ ἤθελα ἀπὸ τὴ πεῖρα σας νὰ πεῖτε τί πειρασμοὶ τοὺς περιμένουν
-Ναί, μπορῶ νὰ πῶ, ἀφοῦ σίγουρα πολλοὶ μοναχοὶ εἶναι ἤδη οἰκεῖοι μὲ τὶς παγίδες καὶ τὶς πονηρίες τοῦ ἐχθροῦ. Ἀλλὰ δὲ ξέρω νὰ δώσω συμβουλὲς· ἡ ἁγιοσύνη τους πρέπει νὰ δώσει σὲ μένα. Ἂν αἰσθάνονται λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἀνάγκη, ἀφοῦ ἔχουν μείνει στὸ μοναστήρι τουλάχιστον 10 χρόνια (σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες) θὰ πρέπει νὰ ἔχουν πρῶτα ἀπὸ ὅλα τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ τους.
-Μετὰ τὸ 1989 κυρίως βγαίνουν στὸ δάσος κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲ τὰ πᾶνε καλὰ μὲ τοὺς νόμους καὶ ἂν δοῦν κάποιο μοναχὸ σὲ κάποιο καλυβάκι τὸν ληστεύουν. Αὐτοὶ δὲ ξέρουν τί εἶναι ἐρημίτης, μοναχὸς, ὅτι διάλεξε νὰ ζήσει στὴ φτώχεια καὶ ὅτι δὲν ἔχουν τί νὰ κλέψουν.
-Ἦρθαν καὶ σὲ μένα δὲ πολυβρῆκαν κάτι νὰ κλέψουν, ἀλλὰ εἶχα μία ὑποτακτικὴ ἡ ὁποία φοβήθηκε καὶ ἔφυγε, δὲν ἄντεξε. Ἤ τὴ νύχτα ὅταν κάνεις τὴν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου συμβαίνει νὰ αἰσθάνεσαι τὸν διάβολο νὰ περνάει ἀπὸ κοντά σου καὶ νὰ ἀφήνει μιὰ μυρωδιὰ ψοφιμιοῦ, κάτι τρομερὸ καὶ νὰ χρειάζεται νὰ ἀνοίξεις τὴ πόρτα καὶ τὸ παράθυρο τῆς καλύβας γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ συνεχίσεις τὴ προσευχὴ
-Ἐμφανίζεται αὐτὴ ἡ μυρωδιὰ χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἡ «πηγὴ» αὐτῆς τῆς μυρωδιᾶς;
-Ναὶ σίγουρα στὸ δάσος δὲν ὑπάρχουν τέτοιες μυρωδιές. Ἀλλὰ εἶναι καλὸ αὐτὸ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στὸ σατανὰ νὰ σὲ πειράξει γιὰ νὰ Τὸν πλησιάσεις πιὸ πολύ, ἐπειδὴ ἴσως δὲν ἔκανες ὅλο τὸ κανόνα καὶ γιὰ αὐτὸ ἔχεις πειρασμοὺς, ὅπως ἐγὼ ἡ ἀνάξια, ὅπου δὲν προσεύχομαι ὅσο πρέπει καὶ στενοχωρῶ τὸ Θεό. Ἄλλη φορὰ ἐνῶ προσευχόμουν ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ ξερίζωσε ὑδρορροὲς ἀπὸ τὸ τοῖχο τῆς καλύβας (ἂν καὶ ἔξω δὲν ἦταν κανεὶς), ἐγὼ τὰ ἔβαλα στὴ θέση τους καὶ συνέχισα τὴ προσευχή, ἀλλὰ ἔχασα ἀρκετὸ χρόνο γιὰ τὴν ἐπιδιόρθωση. Συνέχισα νὰ διαβάζω τὸ ψαλτήρι καὶ πάλι ἄκουσα τὶς ὑδρορροὲς νὰ πέφτουν…τὶς ἐπιδιόρθωσα καὶ συνέχισα τὴ προσευχή μου.
Τί εἶναι πιὸ δύσκολο στὴν ἔρημο ἀδερφὴ Φωτεινή;
-Αὐτὸ ποὺ εἶναι δύσκολο εἶναι ἡ πάλη μὲ τοὺς λογισμοὺς. Εἶναι δύσκολη αὐτὴ ἡ πάλη ἐπειδὴ ὁ ἐχθρός σοῦ δίνει σκέψεις ὅπου οὔτε ποὺ ὑποπτεύεσαι πὼς μπορεῖ νὰ γεννήσει τὸ μυαλό σου. Γιὰ παράδειγμα : «τί γυρεύεις ἐδῶ ;», «γιατί ἦρθες ἐδῶ;», «ἄλλη δουλειὰ δὲν ἔχεις;», «δὲν μποροῦσες νὰ μείνεις στὸν κόσμο;»
Γιὰ αὐτὸ εἶναι καλὸ νὰ μὴν ἐπισκέπτονται συγγενεῖς ἐπειδὴ τὸν ἀναστατώνουν, ἴσως κάποια μοναχὴ ἢ μοναχὸς γιὰ νὰ φέρει λίγο φαγητό. Εἶναι καλὸ ὅμως τὸν ἐρημίτη νὰ μὴν τὸν ἐπισκέπτεται κόσμος. Ἐμένα ὁ πνευματικός μου δὲ μοῦ ἐπιτρέπει νὰ δέχομαι κόσμο καὶ ἄλλωστε γιατί νὰ ἔρθει κάποιος σὲ ἐμένα, τί συμβουλὲς νὰ τοῦ δώσω… ἐγὼ εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος… προσεύχομαι γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως κάνει ἡ ἐκκλησία μας.
http://anemonpnon-magdalini.blogspot.com

Ἀπὸ ἠθοποιός, μοναχός!

Πρὶν ἀκολουθήσει τὰ Θεία καὶ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ ὁ Ρούσσης Στογιάννης συμμετεῖχε σὲ μεγάλες παραστάσεις τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου ἀλλὰ καὶ σὲ παραγωγὲς τῆς Κάρμεν Ρουγγέρη, ἔχοντας ὅλοι νὰ λένε ἕναν καλὸ λόγο γιὰ ἐκεῖνον. Ὁ ἀδελφός της πρωταγωνίστριας Δήμητρας Στογιάννη ἀποφάσισε νὰ ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ πρῶτα χειροτονήθηκε διάκονος στὴ Μονὴ Πετράκη καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Νεκτάριος. Ὁ 38χρονος ἱερέας, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ περιβάλλον του, πρὶν ἀποφασίσει νὰ ἀκολουθήσει τὸν πνευματικὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, στήριζε φτωχοὺς καὶ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη.

Κάποιοι μάλιστα τὸν χαρακτήριζαν «ἄγγελο», ὄχι μόνο λόγω τῆς ἐξωτερικῆς του ἐμφάνιση, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν καλή του καρδιά, ἀφοῦ συνεχῶς ἔκανε καλὲς πράξεις τὶς ὁποῖες μόνο οἱ πολὺ στενοί του ἄνθρωποι γνώριζαν.Καὶ αὐτὸ βέβαια ἦταν ἔμφυτο μέσα του, μία καὶ ἀπὸ μικρὸς βοηθοῦσε τοὺς...

ἀδύναμους μὲ τὸν τρόπο του καὶ ἤθελε πάντα τὸ καλὸ καὶ τὸ δίκαιο γιὰ ὅλους.

Ὁ Ρούσσης Στογιάννης μεταφέρει πλέον τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ ἁπλότητα καὶ πειθώ. Πρὶν ἀποφασίσει νὰ περάσει στὸν χῶρο τοῦ μοναχισμοῦ διακονοῦσε γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα στὸν Ἅγιο Δημήτριο Λουμπαδιάρη.

espressonews.gr

Πρόσφατο θαῦμα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου

«Χαίρετε!

Θὰ ἤθελα νὰ μοιραστῶ μαζί σας μία ἐμπειρία, ποὺ βίωσα πρὶν μερικοὺς μῆνες, γιὰ τὴ θαυματουργικὴ παρέμβαση τοῦ π. Πορφυρίου στὴ θεραπεία τῆς μητέρας μου.

Στὸ ἐπισυναπτόμενο ἀρχεῖο περιγράφω τί συνέβη. Τὸ κείμενο αὐτό, ἂν θέλετε, μπορεῖτε νὰ τὸ δημοσιεύσετε.

Μὲ ἐκτίμηση Γιώτα Κ.

Εἶναι τόσο δύσκολο νὰ συνειδητοποιήσεις τὸ θαῦμα στὴ ζωή σου. Καὶ ἴσως ἀκόμη δυσκολοτερο, νὰ μεταφέρεις τὴ συγκίνηση καὶ τὴ χαρά σου… νὰ καταγράψεις μὲ λόγια, ἕνα γεγονὸς ἀσύλληπτο γιὰ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ. Θὰ προσπαθήσω στὶς πολὺ «στεγνὲς» λέξεις ποὺ ἀκολουθοῦν, νὰ χωρέσω αὐτὰ ποὺ βίωσα. Ἀπαραίτητη ὅμως εἶναι μία μικρὴ εἰσαγωγή: Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἀναγνωρίζω τὴν ἀνθρώπινη προσπάθεια καὶ σέβομαι τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Εἶμαι ἄνθρωπος χωρὶς στέρεη πίστη καὶ χωρὶς ἐνεργὴ θρησκευτικὴ ζωή. Μέσα μου ὑπάρχουν ἀντιδράσεις σὲ ὅλες τὶς μορφὲς τῆς ἐξουσίας, κυρίως δὲ στὴ θρησκευτική.

Δυσκολεύομαι νὰ δεχτῶ κανόνες. Ὅποτε ὅμως ἔχω διαβάσει γιὰ τὸ βίο καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ γέροντα Πορφυρίου, νιώθω τὴν καρδιά μου νὰ γλυκαίνει, νὰ ἠρεμεῖ. Θὰ ἤθελα πολὺ νὰ τὸν εἶχα γνωρίσει. Ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχω πάντα μαζί μου ἕνα εἰκονάκι, μία φωτογραφία τοῦ γλυκοῦ μου αὐτοῦ γέροντα καὶ δὲν τὴν ἀποχωρίζομαι ποτέ. Καὶ στὶς δύσκολες στιγμές, ὅποτε ἡ ἐγωπάθειά μου τὸ ἐπιτρέπει, τοῦ μιλῶ, προσεύχομαι. Ἡ γλυκύτητά του γίνεται ἡ γέφυρα γιὰ νὰ γνωρίσω τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Τὰ γεγονότα

Εἶναι λίγες μέρες μετὰ τὰ Χριστούγεννα τοῦ 2010. Ἡ μητέρα μου, Ἀθηνᾶ Κ., καρδιοπαθὴς ἐδῶ καὶ 3 πλέον χρόνια, μὲ βηματοδότη καὶ 2 στέντ, εἰσήχθη γιὰ...

 ἄλλη μία φορὰ στὴν καρδιολογικὴ κλινικὴ γνωστοῦ νοσοκομείου τῆς Ἀθήνας, ἔχοντας ἔντονη ταχυκαρδία καὶ ὑψηλὴ πίεση.

Στὴ συγκεκριμένη κλινικὴ εἶχε πολλὲς φορὲς νοσηλευθεῖ κατὰ τὸ παρελθόν. Οἱ γιατροὶ ἀντιμετώπισαν τὴν κατάσταση φαρμακευτικά, προκειμένου νὰ ρυθμίσουν τὴν καρδιακή της λειτουργία. Μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες νοσηλείας, παρουσίαζε σαφῶς ἔντονη βελτίωση. Ἦταν 2/1/11 καὶ πήγαινα νὰ τὴν ἐπισκεφτῶ.

Μπαίνοντας στὸ διάδρομό της καρδιολογικῆς πτέρυγας, βλέπω τοὺς γιατροὺς νὰ τρέχουν στὸ δωμάτιο ποὺ νοσηλευόταν. Ἡ μητέρα μου μόλις εἶχε πάθει κοιλιακὴ μαρμαρυγή. Δὲν ξέρω πόση ὥρα πέρασε βλέποντας τοὺς γιατροὺς νὰ τρέχουν καὶ νὰ προσπαθοῦν ξανὰ καὶ ξανὰ νὰ ἐπαναφέρουν τὸν ρυθμὸ τῆς καρδιᾶς της.

Τὸ κατάφεραν μετὰ ἀπὸ ἀρκετὲς προσπάθειες ἠλεκτρικῆς διέγερσης (ἀπινίδωσης) καὶ μεταφέρθηκε ἐσπευσμένα στὴν ἐντατικὴ κλινική του νοσοκομείου, ὅπου καὶ διασωληνώθηκε. Ἡ γιατρὸς μὲ ἐνημέρωσε ὅτι εἶναι πολὺ δύσκολη ἡ κατάσταση καὶ ὅτι παίζονται ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα: μπορεῖ νὰ συμβεῖ τὸ μοιραῖο ἢ νὰ παραμείνει σὲ κωματώδη κατάσταση.

Ἂν ποτὲ συνερχόταν, δὲν ξέραμε σὲ τί κατάσταση θὰ ἦταν. Ἦταν πολὺ πιθανὸ νὰ ἔχει ὑποστεῖ βλάβη ὁ ἐγκέφαλος καὶ νὰ μὴν εἶναι σὲ θέση νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ περιβάλλον. Ἐλάχιστες οἱ πιθανότητες γιὰ αἴσια ἔκβαση. Τὸ σημαντικὸ γιὰ τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἦταν νὰ σταθεροποιηθεῖ ἡ κατάστασή της καὶ νὰ μὴν ὑπάρξει περαιτέρω ἐπιδείνωση.

Τὸ χειρότερο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τῆς συμβεῖ, θὰ ἦταν νὰ πέσει σὲ ἠλεκτρικὴ θύελλα (μία πολὺ ἐπικίνδυνη κατάσταση κατὰ τὴν ὁποία ἡ καρδιὰ πλήττεται ἀπὸ ἔντονη καὶ χαοτικὴ ἠλεκτρικὴ δραστηριότητα). Ἔπρεπε νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς συγγενεῖς καὶ γενικὰ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο.

Εἶναι πολὺ σκληρὸ νὰ βλέπεις τὸν ἄνθρωπό σου σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση. Διασωληνωμένο, νὰ μὴν ἐπικοινωνεῖ, νὰ μὴν νιώθεις ζεστασιὰ στὸ σῶμα του καὶ τὶς ἰατρικὲς προβλέψεις νὰ εἶναι δυσοίωνες. Μόνη μου ἐλπίδα ὁ Θεός… Ζήτησα ἄδεια ἀπὸ τὸ προσωπικό της ἐντατικῆς νὰ μοῦ ἐπιτρέψουν νὰ βάλω τὸ εἰκονάκι τοῦ πατρὸς Πορφυρίου στὸ προσκέφαλο τῆς μητέρας μου.

 Ἡ ἀντίδρασή τους ἦταν… « Καὶ δὲν τὸ βάζεις… ὅ,τι καὶ νὰ βάλεις τώρα…». Μὲ τὴ σκέψη πὼς θὰ εἶναι δίπλα της, γαλήνευε κάπως ἡ ψυχή μου. Δίπλα στὸ κρύο σῶμα τῆς μητέρας μου ἦταν τώρα ἡ ζεστὴ ματιὰ τοῦ γέροντα Πορφυρίου.

Παρὰ τὶς ἰατρικὲς προσπάθειες καὶ τὶς ἀγωνιώδεις προσευχὲς συγγενῶν καὶ φίλων, ἡ ὑγεία τῆς μητέρας μου δὲν παρουσίαζε καμμία βελτίωση. Παρέμεινε διασωληνωμένη γιὰ 5 ὁλόκληρες ἡμέρες.

 Καμία ἐπικοινωνία μὲ τὸ περιβάλλον, καμμία θετικὴ ἀνταπόκριση. Καμμία δυνατότητα ἀποσωλήνωσης. Στὶς 7/1/11 πέφτει σὲ ἠλεκτρικὴ θύελλα… ὅ,τι χειρότερο μποροῦσε νὰ συμβεῖ. Οἱ γιατροὶ τῆς ἐντατικῆς μας πληροφόρησαν ὅτι πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς συγγενεῖς. Οὐσιαστικὰ πιὰ δὲν ἔβλεπαν στὴν περίπτωσή της «φῶς».

Στὸ ἄκουσμα τῶν δυσάρεστων νέων δὲν εἶχα ποὺ ἀλλοῦ νὰ στραφῶ. Νὰ εἶχα μία φωτογραφία, μία εἰκόνα τοῦ Γέροντα ἐκείνη τὴ στιγμή! Νὰ τὸν κοιτῶ καὶ νὰ ἀνοίγει ἡ καρδιά μου, νὰ λυγίσει ὁ ἐγωισμός μου, νὰ παραγκωνισθοῦν τὰ «γιατί», νὰ μπορέσω νὰ προσευχηθῶ…

Πῆγα στὴν ἐκκλησία τοῦ νοσοκομείου. Ἐκεῖ συνάντησα τὴ διακόνισσα, τὴ γλυκειὰ Δήμητρα. Τῆς ἐξήγησα ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ μένα νὰ προσευχηθῶ κι ὅτι χρειάζομαι κάποια εἰκόνα τοῦ πατρὸς Πορφυρίου. Καθὼς ὅμως δὲν εἶναι ἐπίσημα ἅγιος, δὲν ὑπῆρχε εἰκόνα του. Αἴφνης θυμήθηκα ὅτι στὸ συγκεκριμένο ἐκκλησάκι ὑπάρχει βιβλιοθήκη, στὴν ὁποία παλαιότερα εἶχα δεῖ ἕνα βιβλίο γιὰ τὸν γέροντα Πορφύριο.

Τῆς ζήτησα νὰ μοῦ ἀνοίξει τὴ βιβλιοθήκη. Ἅρπαξα μὲ λαχτάρα τὸ βιβλίο. Ἄφησα τὸ βλέμμα μου νὰ καρφωθεῖ σὲ μία φωτογραφία του. Ἡ ψυχή μου λυγισμένη ἀπὸ τὴν ἀγωνία καὶ τὸν πόνο ἱκέτευσε γιὰ τὴν μητέρα μου. Νὰ ἀντέξει ἡ καρδιά της, νὰ τῆς δοθεῖ κι ἄλλος χρόνος ζωῆς. Ἐναπέθεσα ὅλη μου τὴν ἐλπίδα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἱκέτευσα γιὰ τὸ ἔλεός Του.

Ἦταν 1.30 τὸ μεσημέρι καὶ μέχρι τὶς 5.30 τὸ ἀπόγευμα ?ὅπου εἶναι τὸ ἐπισκεπτήριο γιὰ τοὺς συγγενεῖς, δὲν εἶχα κάτι ἄλλο νὰ κάνω.

Κοντὰ στὸ Νοσοκομεῖο αὐτὸ βρισκόταν ἕνα σπίτι γιὰ ἐνοικίαση, τοῦ ὁποίου οἱ ἰδιοκτῆτες εἶναι γνωστοί μου. Εἶχαν ἀπὸ καιρὸ ζητήσει νὰ βγάλω φωτογραφίες τοῦ σπιτιοῦ γιὰ νὰ ἀναρτηθεῖ ἀγγελία ἐνοικίασης στὸ διαδίκτυο. Πῆγα λοιπὸν ἐκεῖ νὰ ξεχαστῶ γιὰ λίγο. Δὲν ἀνέφερα σὲ κανέναν τὴ σκηνὴ αὐτὴ στὴν ἐκκλησία καὶ οὔτε γνώριζαν τὴ σχέση μου μὲ τὸν γέροντα Πορφύριο.

Στὸ σπίτι μόλις εἶχε ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἀνακαίνιση τοῦ χώρου καὶ τὰ δωμάτια ἦταν ἕτοιμα γιὰ τὴ φωτογράφηση καὶ ἄδεια, ἐκτὸς ἀπὸ 2-3 ἐργαλεῖα ποὺ χρησιμοποιήθηκαν γιὰ μικροεπισκευές. Τὰ μάζεψα γιὰ νὰ μὴ φαίνονται στὴ φωτογράφηση καὶ ἄνοιξα τὴν ντουλάπα τοῦ δωματίου γιὰ νὰ τὰ κρύψω ἐκεῖ. Στὴν τελείως ἄδεια αὐτὴ ντουλάπα καὶ στὸ ράφι ποὺ πῆγα νὰ ἀκουμπήσω τὰ ἐργαλεῖα, μὲ περίμενε μία ἔκπληξη:

Μία χάρτινη εἰκόνα τοῦ γέροντα Πορφυρίου!

Τὴν πῆρα στὰ χέρια μου καὶ τὴν κοίταζα σὰν χαμένη. Ἀκριβῶς ἐκείνη τὴ στιγμὴ χτυπᾶ τὸ κινητό μου. Ἦταν ἡ ἀδελφή μου ποὺ εἶχε παραμείνει στὸ νοσοκομεῖο. Μόλις εἶχε βγεῖ ὁ γιατρὸς τῆς ἐντατικῆς καὶ τὴν ἐνημέρωσε ὅτι ἡ μητέρα μου εἶχε συνέλθει, εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς ἠλεκτρικῆς θύελλας!

Δὲν ὑπάρχουν λόγια νὰ χωρέσουν τὸ δέος, τὴν εὐγνωμοσύνη καὶ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐκείνη τὴ στιγμὴ στὴ ζωή μου. Οἱ ἰδιοκτῆτες τοῦ σπιτιοῦ ἀπόρησαν. Πρώτη φορὰ ἔβλεπαν αὐτὴ τὴν εἰκόνα.

Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα ἡ μητέρα μου ἄρχισε νὰ παρουσιάζει βελτίωση. Τὶς ἀμέσως ἑπόμενες μέρες ἔγινε ἡ ἀποσωλήνωση καὶ ἐν συνέχεια βγῆκε ἀπὸ τὴν ἐντατική. Ἐπικοινωνοῦσε κανονικὰ μὲ τὸ περιβάλλον, ὁ ἐγκέφαλος δὲν ὑπέστη βλάβη παρὰ τὰ παραπάνω ἔντονα ἐπεισόδια.

Ὁ ὑπεύθυνός της ἐντατικῆς χαρακτήρισε «πολὺ θαῦμα» τόσο τὸ γεγονὸς ὅτι ἔζησε, καθὼς καὶ τὴν ξαφνικὴ βελτίωση τῆς ὑγείας τῆς μητέρας μου. Χαρακτηριστικὰ – ἀναφερόμενος στὸ ἰατρικὸ προσωπικὸ – εἶπε «Ἐμεῖς, τὴν εἴχαμε ξεγράψει!».

Λίγες μέρες μετὰ ἐπισκέφθηκα τὸ Ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μήλεσι γιὰ νὰ προσκυνήσω στὸ κελλὶ τοῦ Γέροντα Πορφυρίου. Πλησίασα τὴ γερόντισσα ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα συνομιλοῦσε μὲ μία κυρία. Τῆς εἶπα μὲ δύο λόγια τί συνέβη καὶ πὼς μὲ τὸ θαῦμα τοῦ γέροντα Πορφυρίου ἡ μητέρα μου ζεῖ. Ἔκπληκτη ἡ κυρία ποὺ ἦταν δίπλα στὴ γερόντισσα εἶπε «Εἶμαι γιατρὸς σὲ αὐτὸ τὸ νοσοκομεῖο»!

Ἐπίλογος

Ἔχουν περάσει ἀπὸ τότε 7 μῆνες. Ἡ μητέρα μου ζεῖ καὶ βασιλεύει…

Ὅσο γιὰ μένα, φέρνοντας ξανὰ στὸ μυαλό μου ὅλη αὐτὴ τὴν ἐμπειρία, στὴν προσπάθειά μου νὰ σᾶς τὴ μεταφέρω πρὸς δόξα καὶ τιμὴ τοῦ πατρὸς Πορφυρίου, ἐλπίζω καὶ εὔχομαι αὐτὸ τὸ θαῦμα νὰ μὴν «θαφτεῖ» μέσα μου.

 Νὰ μοῦ θυμίζει διαρκῶς πόσο ζωντανὴ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας καὶ πόσο δυνατὴ εἶναι ἡ παρουσία Χριστοῦ στὴ ζωή μας. Ἐλπίζω νὰ συντελεστεῖ ἕνα ἀκόμα μεγαλύτερο θαῦμα στὴ ζωή μου: αὐτὸ τῆς μετάνοιάς μου καὶ τῆς ἐνεργοὺς συμμετοχῆς μου στὴν θρησκευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Πίστης μας.

Γέροντα Πορφύριε, σὲ εὐχαριστῶ!»

Γιώτα Κ.

http://www.porphyrios.net/?p=1572

hristospanagia3.blogspot.com

Ο χαμένος αυτοέλεγχος του κ.Μπεγλίτη.Άρθρο Υποστράτηγου

•Του Υποστρατήγου ε.α. Κώστα Λουκόπουλου

Τα τηλεοπτικά πλάνα με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Μπεγλίτη να συγκρατείται από άνδρες της προσωπικής του φρουράς την στιγμή που ανοίγει διάλογο και προσπαθεί να αντιπαρατεθεί δυναμικά στις μάζες που τον αποδοκιμάζουν στο προαύλιο χώρο του Ναού του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη μόνο λύπη, ανησυχία και απογοήτευση μπορούν να προκαλέσουν. Αν δεν ήταν δίπλα στον κ. Μπεγλίτη ο Ανώτερος Διοικητής Φρουράς Θεσσαλονίκης Αντιστράτηγος Κωσταράκος (με το άγχος και την απορία να αποτυπώνεται στο πρόσωπο του) κάποιοι άλλοι Στρατιωτικοί και 2-3 Στρατονόμοι, ένας ξένος που δεν γνωρίζει τα πρόσωπα και την πολιτική επικαιρότητα στην Ελλάδα το τελευταίο πράγμα που θα υπέθετε είναι ότι αυτός ο άνθρωπος αυτός είναι Υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην διπλωμάτης. Δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ διότι το προαναφερθέν συμβάν μετά από 2 ημέρες υπερκαλύφθηκε από τα θλιβερά γεγονότα που κατέληξαν στην ματαίωση της Στρατιωτικής Παρέλασης και υπάρχει ήδη ένα ευρύ φάσμα αναλύσεων και σχολιασμών για όλα αυτά.

Το θέμα είναι αν ένας Υπουργός Εθνικής Άμυνας οποίος χάνει τόσο εύκολα την ψυχραιμία του και προβαίνει σε ποδοσφαιρικού τύπου αντεγκλήσεις μπορεί να είναι επαρκής για ένα τόσο ευαίσθητο και ιδιαίτερο Υπουργείο ! Επίσης δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι την επομένη των γεγονότων έκανε δηλώσεις πολιτικού - κομματικού χαρακτήρα μέσα σε στρατιωτικό χώρο, στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων,( κατά παράδοση και έθιμο χώρος ο οποίος δεν χρησιμοποιείται για τέτοιου είδους δηλώσεις) αποδίδοντας σε αυτούς που τον αποδοκίμασαν παραθρησκευτική και παραστρατιωτική ιδιότητα. Αλήθεια στην δημοκρατική Ελλάδα του 2011 υπάρχει κάτι τέτοιο ; Το ακούσαμε και αυτό !

Είναι κυρίαρχη πια η εντύπωση ότι όντως ο κ.Μπεγλίτης δεν έχει καταλάβει το βάρος της θέσης και τις ευθύνες που πηγάζουν απ΄ αυτή όπως έχει επισημανθεί από τον γράφοντα και από άλλους αναλυτές και δημοσιογράφους.

Τόσο στην δεδομένη περίπτωση όσο και από το βήμα του Κοινοβουλίου την 30 Σεπτεμβρίου 2011 όταν χρησιμοποίησε φρασεολογία της δικτατορίας για τους αποστράτους που εισήλθαν στο προαύλιο του Υπουργείου έδειξε έλλειψη αυτοελέγχου και απώλεια ψυχραιμίας. Δύο βασικά χαρακτηριστικά ενός σώφρονος πολιτικού και ιδιαίτερα ενός Ηγέτη. Πολύ δε περισσότερο, για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας μιας χώρας, με αυξημένη «τρωτότητα» καθόσον βρίσκεται σε περιδίνηση λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης και της οποίας το ευρύτερο γεωστρατηγικό περιβάλλον παραμένει ασταθές ενέχοντας πολυποίκιλους κινδύνους.

Αν δεν το γνωρίζει ο κ. Μπεγλίτης θα είναι καλό κάποιος από τους στενούς συνεργάτες του και δεν αναφερόμαστε σε αποσπασμένους διοικητικούς υπαλλήλους του ΥΠΕΞ αλλά στους εναπομείναντες στρατιωτικούς, να του επισημάνει ότι οι υφιστάμενοι στρατιωτικοί του αξιολογούνται μεταξύ άλλων και στο πως ενεργούν κάτω από συνθήκες πιέσεως. Ας κάνει και ο ίδιος λοιπόν μία σχετική αυτοαξιολόγηση σε αυτό τον τομέα γιατί για τους άλλους υποθέτουμε ότι έχει κάνει! Μετά τα παραπάνω εύλογο είναι το ερώτημα για το πως θα αντιδράσει σε συνθήκες μίας κρίσεως και πώς ο ίδιος θα διαχειρισθεί αυτή την κρίση αφού τα δείγματα γραφής του κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Κάντε λοιπόν κύριε Υπουργέ την αυτοκριτική σας γιατί είναι συστατικό αξιοπρέπειας και όχι αδυναμίας Μπορείτε να αποφύγετε άλλες ατυχείς καταστάσεις (για να χρησιμοποιήσω την φρασεολογία σας). Μπορεί κάποιος να χάσει μια μάχη, αλλά η αυτοκριτική τον βοηθάει να μην χάσει τον πόλεμο , όπως επισήμανε και σε σχετικό του άρθρο ο κ. Γ. Μαυρωτάς στο διαδύκτιο.

Ο Υποστράτηγος ε.α. Κώστας Λουκόπουλος είναι πρώην Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ και έχει υπηρετήσει σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στο εσωτερικό και στο ΝΑΤΟ.

"Δεν είστε εντολοδόχος της κυβέρνησης κ.Πρόεδρε".Άρθρο-σοκ Ναυάρχου.

.

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ
ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΣ ΠΝ ε.α


Δυο μέρες πριν η Ελλάδα συρόταν από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις σε μια δέσμευση οικονομική και πολιτική τουλάχιστον εικοσαετούς προοπτικής. Νίκη παρουσίασε η Ελληνική κυβέρνηση ότι σε δέκα χρόνια θα ευρεθούμε στα οικονομικά επίπεδα που ήμασταν το 2009. Όμως εξ αιτίας της οικονομικής μας κατάστασης το 2009 συρθήκαμε σαν λαός ως εδώ με δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα που μας έχουν ρίξει στη δυστυχία.

Είναι καιρός τώρα, που ο Ελληνικός λαός, έχει δείξει την αγανάκτηση και την περιφρόνηση του στο υπάρχον συντεχνιακό κράτος που οικοδόμησαν οι πολιτικοί από την μεταπολίτευση και μετά. Πολλές φορές η αγανάκτηση αυτή εναντίον των πολιτικών έχει καταγραφεί όχι μόνον φραστικά αλλά και με έργα (ξυλοδαρμοί και εκσφενδόνιση αυγών και γιαουρτιών).

Καιρό τώρα σαν τελευταία ελπίδα, αφού το κυβερνών πολιτικό κόμμα δεν συγκινείται αναμένει μια πολιτική πρωτοβουλία (παραίτηση) από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα οδηγούσε σε εκλογές και θα έδιδε προοπτική και ανακούφιση στον λαό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως υπέρτατη αρχή της πολιτείας πρέπει να εξασφαλίζει την ενότητα και την συνοχή του κοινωνικού ιστού.

Είδαμε όμως στα γεγονότα της Θεσσαλονίκης τον κ. Παπούλια να κάνει δηλώσεις οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν ταιριάζουν με τον θεσμό τον οποίο υπηρετεί. Το απολογητικό του ύφος για την πατριωτική και δημοκρατική του στάση μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο τον υποβάθμισε σε επίπεδο μέτριου πολιτικού αφού προσέδωσε προσωπική χροιά. Έτσι ο ίδιος ξέχασε τον θεσμό του ανωτάτου άρχοντα και προκάλεσε αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να γίνει. Να αμφισβητούνται άμεσα το ήθος και η πολιτική του -ανοικτά- είτε με υπολογισμό της ηλικίας του με βάση το βιογραφικό και να τίθενται ερωτηματικά για το πότε ανέπτυξε την αντιστασιακή του δράση κατά την κατοχή, είτε με δημοσίευση φωτογραφιών με παρέες στη θάλασσα που παραπέμπουν σε θλιβερή δεκαετία του παρελθόντος.

Θα έπρεπε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει καταλάβει την αγωνία του τόπου και να στεκόταν εκεί δίνοντας στην συνείδηση του κόσμου την ελπίδα και την ομόνοια έστω και αν “κάποιοι” όπως λέει η κυβέρνηση προκάλεσαν τα γεγονότα. Αντίθετα φάνηκε να λειτουργεί ως εντολοδόχος μιας κυβέρνησης που έχει καταστεί τελείως αναξιόπιστη και μισητή στον κόσμο κατά την διετή πορεία της.

Ξεκίνα από την αρχή και όχι από το τέλος...

 

“O κόσμος είναι ανάλατος και άγευστος”, λες εσύ φίλε μου. Και εκατό φορές μου το επαναλαμβάνεις πώς ο κόσμος είναι ανάλατος κι εκατό φορές εξεγείρεσαι ενάντια σ’ αυτόν τον ανάλατο κόσμο. Και καμαρώνεις με την επανάσταση και απειλείς να ανατρέψεις τον κόσμο. Ξεκίνα από την αρχή και όχι από το τέλος, φίλε μου. Εξεγέρσου πρώτα ενάντια στον εαυτό σου, ενάντια στη δική σου έλλειψη αλατιού.

 

“Οι άνθρωποι είναι σκοταδιστές και δολοφόνοι”, λες εσύ φίλε μου. Κι εκατό φορές εξεγείρεσαι ενάντια στην αμαρτία των άλλων ανθρώπων. Όμως, εξεγέρσου πρώτα ενάντια στον εαυτό σου, για να μπορέσεις μετά, με περισσότερη δύναμη και με περισσότερο δίκιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους άλλους, και για να μπορέσω κι εγώ να πιστέψω στην επιτυχία της δικής σου επανάστασης.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ασίζη και Βόλος: παράλληλα οικουμενιστικά πανηγύρια

Ταυτόχρονη φανέρωση του φαναριώτικου οικουμενισμού σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο έγινε τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου. Την ώρα που ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμπροσευχόταν στην Ασίζη με τον Πάπα, κάθε είδους Προτεστάντες, Μονοφυσίτες και αλλοθρήσκους, στον Βόλο βραβευόταν ένας από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες του φαναριώτικου οικουμενισμού, ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας). Ο Μητροπολίτης Περγάμου είναι πρόεδρος των σημαντικότερων επιτροπών ποικιλώνυμων διαλόγων που διεξάγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τις «αδελφές εκκλησίες» των Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών, μάλλον ειπείν των αιρετικών Λατίνων και Προτεσταντών. Μαζεύτηκαν λοιπόν στη γνωστή πατρομάχο Ακαδημία του Βόλου όλοι οι γνωστοί νεωτεριστές και οικουμενιστές κληρικοί και θεολόγοι σε μια εκδήλωση βράβευσης του Μητροπολίτη Περγάμου...

Εκεί ο οικείος Μητροπολίτης, πρωτεργάτης της λειτουργικής «αναγέννησης» και κηπουρός του αμπελώνα της «μεταπατερικής θεολογίας» και ο άλλος Μητροπολίτης καθηγητής που με ευκολία διασπά την Αδιαίρετη Εκκλησία στα δύο και πάλι την ενώνει για να αποφύγει τον περαιτέρω συνοδικό έλεγχο των εκκλησιολογικών του απόψεων. Εκεί και ο εισηγητής του σύγχρονου θρησκειολογικού και σε κάθε περίπτωση μη κατηχητικού μαθήματος των Θρησκευτικών. Εκεί και οι θεσσαλονικείς καθηγητές που κατάφεραν εντός ολίγων ετών να μετατρέψουν τη Θεολογική Σχολή της συμπρωτεύουσας σε οικουμενιστικό αγρό.
Την ίδια στιγμή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μυρίζοντας ακόμη λιβάνι αγιορείτικο, λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψή του στον Άθωνα, έσπευδε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Πάπα. Εκεί στην Ασίζη συμπροσευχήθηκε με παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες, εβραίους, βουδιστές και παντός είδους πιστούς και απίστους, σε ποιον θεό άραγε; Και έτσι ανέμιξε την ευωδία του αγιορείτικου λιβανιού με τους καπνούς των διαθρησκειακών τελετών τις οποίες παρακολουθούσε προσεκτικά.
Φανάρι – Βόλος – Ασίζη είναι δυστυχώς τόσο κοντά. Απέχουν όμως χιλιόμετρα από την ασκητική πατερική Ορθοδοξία!

πηγή

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 - ΤΟ 2ο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 - ΤΟ 2ο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!

ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΟΧΙ" ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΡΟΧΘΕΣ

________Γιορτάσαμε προχθές το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, το μεγάλο "ΟΧΙ!" που είπε ο αείμνηστος Κυβερνήτης της Ελλάδος της εποχής εκείνης Ιωάννης Μεταξάς, εξ ονόματος του Ελληνικού Λαού.
________Γιορτάσαμε όμως την λαμπρότερη εθνική επέτειεο των νεωτέρων χρόνων ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!   Ο κ. Παπανδρέου προτίμησε να συμμετάσχη σε συνεδριακή εκδήλωση του Αραβικού κόσμου, με την ονομασία "Αραβική Άνοιξη" που έλαβε χώρα στην Κύπρο! Θεωρούμε τη στάση του κ. Πρωθυπουργού σαν περιφρόνηση πρός τους 'Ηρωες της εποποιΐας του 1940. Πρός τους επιζώντες ¨Ηρωες και πρός τούς νεκρούς, που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Το σημειώνουμε και το στιγματίζουμε! 

________Προχθές λοιπόν συνέβη κάτι το συγκλονιστικό! Ο Ελληνικός Λαός, ο πάντοτε ευκολόπιστος καί χιλιοπροδομένος, είχε την ευκαιρία να βροντοφωντάξει ένα νέο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ! 

ΟΧΙ, στη νέα Γερμανική κατοχή!

ΟΧΙ, στην υποτέλεια!

ΟΧΙ, στην έσχατη φτώχεια, στην οποία οδηγείται η Χώρα μας!

ΟΧΙ, στήν "σωστική" εποπτεία των Ξένων Επιτηρητών μας οι οποίοι ήλθαν και άρχισαν ήδη να εγκαθίστανται στα Υπουργεία!

ΟΧΙ! στο ξεπούλημα της Ελληνικής Γης, που είναι ποτισμένη με το αίμα αγίων και ηρώων, ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και ΗΡΩΩΝ της ΠΑΤΡΙΔΟΣ! 

ΟΧΙ!, στο ξεπούλημα των χρυσαφικών και των τιμαλφών της Πατρίδος μας!

Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει!

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΠΟ

1. "Απώλεια εθνικής κυριαρχίας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ...Η Δημοκρατία στήνεται στο απόσπασμα", γράφει το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (τ. 105-20/10/2011) 
2. "Ξεπούλημα των πάντων, πλήν του Παρθενώνα", έγραψε ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ( 29.09.2011),
3. "Κυβέρνηση Βερολίνου", με ουσιαστικούς Υπουργούς τους Επιτρόπου, έγραψε ΤΟ ΠΑΡΟΝ (30.10.2011)
4.  "Ιδού η Χώρα σας, κυρία Μέρκελ...", αντιγράφουμε και πάλι απο το πρωτοσέλιδο της ίδιας εφημερίδος.
5. "Έρχονατι 80-100 μόνιμοι ελεγκτές", ΄΄εγραψε ΤΟ ΒΗΜΑ ( 30.10.2011).
6. "Το ηττηθέν Γ' Ραϊχ παίρνει τη ρεβάνς διά του Δ' Ράϊχ", διαβάσαμε σε άρθρο του κ. Κωνστ. Νικολάου, ΤΟ ΠΑΡΟΝ  (30.10.2011).
7. "Η Χώρα και η Δημοκρατία στον "γύψο", διαβάσαμε επίσης σε άρθρο του κ. Μενέλαου Γκίβαλου (ενθ ανωτ.) 
8. "Φαινόμενα διάλυσης.Τριγμοι σε θεσμούς, οικονομία, κυβέρνηση", έγραψε και ΤΟ ΒΗΜΑ (30.10.2011) 

_________Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω δημοσιευμάτων είναι ένα καί μοναδικό:

ΟΧΙ, στη νέα Γερμανική κατοχή!

_________Οι διαμαρτυρόμενοι προχθές διεμαρτύροντο κατά της πολιτικής Εξουσίας! Ήσαν οι ίδιοι εκείνοι "αγανακτισμένοι" Έλληνες, οι οποίοι προ μηνός κατέκλυζαν την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα! Ήσαν ΟΛΟΙ οι "μή βολεμμένοι" Έλληνες, οι οποίοι από τη μια άκρη της Ελλάδος έως την άλλη συγκροτούν τήν παράταξη των απογοητευμένων από τό πολιτικό Σύστημα. Οι οποίοι καί συνεχίζουν να απογοητεύωνται! Είναι όσοι έχασαν τη δουλειά τους, όσοι νοιώθουν εξαντλημένοι από τήν αβάστακτη φορολογία, όσοι πηγαίνουν πια στα συσσίτια της Εκκλησίας ή των Δήμων για ένα πιάτο φαγητό, όσοι ψάχνουν τώρα στα σκουπίδια για να βρούν κάτι φαγώσιμο, είναι όσοι  χάνουν το σπίτι τους, επειδή - άνεργοι πια- δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις των, είναι όσοι σπεύδουν στα ενεχυροδανειστήρια για να πωλήσουν τά τιμαλφή τους, γενικώς είναι αυτοί οι οποίοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΕΛΠΙΔΑ! Όλοι αυτοί είναι και γαλάζιοι και πράσινοι και κόκκινοι! Προέρχονται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Ενωμένοι πια όλοι μαζί, χωρίς πολιτικά χρώματα και ιδεολογίες, καθώς ανήκουν από τήν άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά,  δίδουν την υστάτη μάχη, πρίν αναλάβουν άλλου είδους επαναστατική δράση! "Έβαλαν λουκέτο 1.100 βενζινάδικα" διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ (16.10.2011). "Αδειάζουν ιδιωτικοί οίκοι ευγηρίας λόγω κρίσης¨, διαβάσαμε στο ΒΗΜΑ (15.10.2011).

__________Αυτή τήν απλή αλήθεια φαίνεται πως δεν κατώρθωσαν ή δέν θέλησαν να την συλλάβουν οι άνθρωποι της Εξουσίας! Απέδωσαν τίς εκδηλώσεις της γενικής κατακραυγής σε οπαδούς, που θέλουν να καταργήσουν τις εθνικές παρελάσεις. Κατηγόρησαν τους οπαδούς του Ολυμπιακού! Είπαν επίσης για κάποιες μειοψηφίες, για ακραία στοιχεία καί άλλα φαιδρά και ασυνάρτητα πράγματα! Από τήν άλλη υπερετόνισαν την ασεβή συμπεριφορά πρός τόν Πρόεδρον της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια! Και βεβαίως ήταν άδικη η επίθεση στον κ. Παπούλια! Αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να παραβλέπει τήν αγωνία του Ελληνικού Λαού καί να επικυρώνει τις αντισυνταγματικές Αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων. Η εισβολή της "Τρόϊκας" στην Ελλάδα με αποφασιστικές κυβερνητικές αρμοδιότητες, κατά το άρθρο 120 & 3 του Συντάγματος, θεωρείται "Σφετερισμός Εξουσίας". Το περίφημο "Μνημόνιο" δέν έτυχε της εγκρίσεως από 180 Μέλη της Βουλής! Ολα αυτά βαρύνουν τόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Δεν είναι Προδότης, αδρανής όμως είναι και παραείναι! Ο κ. Χορστ Ράϊχενμπαχ δεν μπορεί να είναι ο άτυπός μεν, πλήν όμως ουσιαστικός Πρωθυπουργός της Ελλάδος!
___________Ο προσφάτως εκδημήσας πολιτικός καί τέως Υπουργός Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης μας έστειλε μήνυμα από τόν τάφο του: "Σαλπάρω σήμερα για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω  εγώ ανάμεσά τους; Νά' στε όλοι καλά" (Το Παρόν, 16.10.2011). Ας τα ακούσει λοιπόν και ο Εξοχώτατος Κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
__________Ας ξαναγυρίσουμε τώρα στίς διαμαρτυρίες της 28ης Οκτωβρίου 2011. Η αντίδραση του Ελληνικού Λαού στις 28 Οκτωβρίου 2011 ήταν ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ! Αυτή τήν απλή αλήθεια φαίνεται πως δεν κατώρθωσαν ή δέν θέλησαν να την συλλάβουν οι άνθρωποι της Εξουσίας! Είδαν τό δένδρο καί έχασαν τό δάσος! Με πρόσχημα την προσβολή πρός τόν Ανώτατο Άρχοντα του Πολιτεύματος πρσπάθησαν να στρεβλώσουν τά γεγονότα και να μεταθέσουν τό κέντρο του βάρους από τό πρόβλημα. ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΠΙΑ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΑΣ! Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΛΕΙ ΠΙΑ ΥΠΟ ΞΕΝΙΚΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ! 

Αυτό ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕΙ ο Ελληνικός Λαός. Γι αυτό καί βροντοφώναξε το μεγάλο ΔΕΥΤΕΡΟ "ΟΧΙ"! Το "ΟΧΙ" της 28ης Οκτωβρίου2011! 

_________Περίμενα κάποιος εκ των εκκλησιαστικών Ταγών να σταθή με το μέρος των ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! Επειδή όμως επικρατεί άκρα του τάφου σιγή  η ελαχιστότης μου απεφάσισε να λάβει μια θέση. Να υπογραμμίσει καί να μεταφράσει τήν κραυγή των Ελλήνων, που είναι όχι μόνον κραυγή πόνου και ανησυχίας για το αύριο, αλλά και κραυγή απογνώσεως! "Η Ελληνική Κοινωνία στα πρόθυρα της έκρηξης", έγραψε η εφημερίδα 'Η ΑΞΙΑ" (16.10.2011)

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Εξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ, καί

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών καί πάσης Ελλάδος, Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί μου,                                                   της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκαννήσου,          Ταπεινά παρακαλώ, δώστε μεγάλη προσοχή στό προχθεσινό ξέσπασμα του Ελληνικού Λαού! Μελετήστε το βαθειά με τους Συμβούλους και τους Συνεργάτες Σας! Και δώστε ένα Μήνυμα  στο Λαό μας, ότι "ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΗΦΘΗ"! Αλλοιώς η συνέχεια προμηνύεται ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ!

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ!

Θα είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ και για την ΕΛΛΑΔΑ και για τους ΕΛΛΗΝΕΣ! 

____________Τώρα πιά μας "κράζουν" και οι ξένοι! Χαρακτηρίζει τον κ Πρωθυπουργό ως "ιπτάμενο Δικτάτορα" Δήτε το παρακάτω Video. Το Video επικαλείται τις καταγγελίες του Βουλευτού κ. Πάνου Καμμένου και τις σχολιάζει.  Δεν αποδεχόμεθα τους βαρείς χαρακτηρισμούς κατά του Πρωθυπουργού μας. Αλλά όταν τέτοια βαρειά λόγια λέγωνται μέσα στη Βουλή, δεν μπορείς να τα απορρίψεις ασυζητητί.

Με αίσθημα εθνικής ευθύνης
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον, 31η Οκτωβρίου 2011

Παρουσιφωνημένο τό κείμενο των υποτίτλων του παραπάνω Video από το οποίο έχουμε  αφαιρέσει υβριτικές\εκφράσεις για τον Πρωθυπουργό. Θα επαναλάβουμε κι εδώ, ότι ούτε αποδεχόμαστε, ούτε προσυπογράφουμε τα λεγόμενα. Απλώς τα παρουσιάζουμε για να διαπισ΄τωσει ο Έλληνας το γεγονός, ότι τώρα πια μας "κράζουν" και οι ξένοι.

 

MAX KAISER  

 

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ,ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ,Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ...

 Δημοσιογράφος:  Είμαστε υπό την κατοχή των τραπεζών, από την δομή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος .  Κατηγορίες για εσχάτη προδοσία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο:  Ο κύριος Καμμένος ισχυρίσθηκε ότι ο Πρωθυπουργός  Γεώργιος Παπανδρέου είναι ένοχος για εσχάτη προδοσία και ότι μέλη του στενού κύκλου του πρωθυπουργού είναι πίσω από την πώληση CDS (ασφαλίστρων κινδύνου χρεωκοπίας) αξίας 1,3 δις ευρώ!  Περίπου τον Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή λίγο μετά την εκλογή του Παπανδρέου, οπότε αυτά τα CDS αξίας 1,3 δις ευρώ τώρα αξίζουν 27 δις ευρώ! Αυτά θα έφταναν να πληρώσει η Ελλάδα πολλά από τα χρέη της ή έστω να καλύψει τις δανειακές τις υποχρεώσεις για τα επόμενα δύο χρόνια, χωρίς να προσφύγει στο ΔΝΤ.  Αλλά, όχι!!!

Προφανώς ο Γιώργος Παπανδρέου, πούλησε 1,3 δις των CDS τα οποία το ΤΤ (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) είχε αγοράσει του προηγούμενους μήνες.  Τα πούλησε σε μια ομάδα φίλων για 40 εκατ. δολλάρια κέρδος!  Τώρα αυτοί η ομάδα ολιγαρχικών κάθονται πάνω σε 27 δις δολλάρια που ο Γιώργος Παπανδρέου τους έδωσε!

Μax Kaiser:  Πολύ σωστά.  Είναι μια ξεκάθαρη υπόθεση τυραννίας και προδοσίας.  Γι’ αυτό λέμε σ’ αυτήν την εκπομπή ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα…  Δεν ξέρω πως θα γίνει… Πηγαίνοντας στο κοινοβούλιο ή όπου αλλού βρίσκεται ......και τον τραβάς έξω και τον ξεφορτώνεσαι.  Είναι ένοχος για εσχάτη προδοσία.  ΈΧΕΙ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ΤΥΡΑΝΝΙΑ… Τι θα κάνετε γι’ αυτό;  Θα συνεχίσετε να πίνετε ούζο όπως κάνετε πάντα;  Αλλά ξέχασα είστε και σεις κομμάτι αυτής της Ντίζνεϊλαντ. Το ξέχασα!

Δημοσιογράφος:  Λοιπόν, πούλησε τα CDS στους επενδυτές τον Δεκέμβριο 2009.  Την ίδια στιγμή που πήγαινε στο ΔΝΤ και τους έλεγε ότι χρειάζονται 110 δις δάνειο. Πούλησε σ’ αυτούς τους ανθρώπους την ίδια στιγμή που γνώριζε ότι η Ελλάδα ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει και ότι αυτά τα CDS θ’ άξιζαν αυτόματα πολύ περισσότερα χρήματα.  Και την ίδια στιγμή δήλωνε στον Τύπο ότι υπάρχουν κερδοσκόποι που σορτάρουν χρήμα και αυτό είναι πολύ κακό.  Και την ίδια στιγμή η Τράπεζα της Ελλάδας, περιέργως, αποφάσισε να αλλάξει το νομικό καθεστώτος όταν σορτάρουν κυβερνητικά ομόλογα από 3 μέρες σε 10 ημέρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μειώσει τις απώλειες αυτών που σορτάρανε γυμνά CDS και έτσι να μπορέσουν να έχουν περισσότερο χρονικό διάστημα να τζογάρουν ενάντια στο χρέος μειώνοντας την αξία των Ελληνικών ομολόγων, διασφαλίζοντας έτσι τυχών απώλειες ενώ ταυτόχρονα θα εκτόξευαν τις τιμές των CDS.

Μax Kaiser: Ο Παπανδρέου ήταν μπλεγμένος σε 3 υποθέσεις κατά την διάρκεια αυτής της οικονομικής τρομοκρατίας που τώρα οδηγεί στην απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος.

Δημοσιογράφος:  Μιλάμε για οικονομικό πόλεμο που θα έκανε και τον στρατηγό Πάτον χαρούμενο…  θα ήταν εντυπωσιασμένος από αυτόν.  Κάλυψαν όλες τις πλευρές και κάποιος που γνώριζε έβγαλε 25 δις δολάρια.

Max Kaiser: Η Ελλάδα δεν είναι χρεοκοπημένη. Το ΔΝΤ είναι χρεοκοπημένο, ο Παπανδρέου είναι χρεοκοπημένος.  .........

Δημοσιογράφος:  Είναι 27 δις και ο λαός της Ελλάδος πρέπει να απαιτήσει αυτά τα χρήματα πίσω.  Εδώ τα θύματα του απατεώνα Berny Merdoff μπόρεσαν και αποζημιώθηκαν παίρνοντας τα χρήματά τους πίσω…  Γιατί λοιπόν να μην κάνει το ίδιο και ο Ελληνικός λαός;  Να πει, δώστε μας πίσω αυτά τα 27 δις δολάρια, είναι δικά μας. Πουλήθηκαν σε εσάς με απατεωνίστικο τρόπο.

Max Kaiser: Τους χρωστάνε 27 δις δολάρια και ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ξέρει που είναι τα χρήματα..  ........

Είναι άλλος ένας απ’ αυτούς τους «Flight by night»  Ιπτάμενους δικτάτορες… έρχεται διαλύει, ..........

ΑΛΛΟ ΕΝΑ VIDEO

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

Ο Γέροντας Παΐσιος είχε ερωτηθεί πολλές φορές για το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης...

«Η ΕΟΚ είναι το κράτος του Ισραήλ. Λίγα όμως είναι τα ψωμιά της». «Στην Ιταλία θα παρουσιαστεί ένας νέος Μουσολίνι, στη Γερμανία ένας νέος Χίτλερ και η ΕΟΚ θα διαλυθεί..

Η ΕΟΚ δεν έχει καμία σχέση με την Αμερική. Η Αμερική μοιάζει με έναν αργαλειό, που αφομοιώνει τα κουρέλια, ενώ στην ΕΟΚ υπάρχουν αντιτιθέμενα και διαπλεκόμενα συμφέροντα».

«Τα χρόνια μας είναι δύσκολα και θα χρειαστεί να ταλαιπωρηθούμε, ίσως και να μαρτυρήσουμε στη διάρκεια της μπόρας που θα ξεσπάσει. Μόνο με πνευματική ζωή μπορεί να τα βγάλει κανείς πέρα. Αυτά τα δύσκολα χρόνια είμαι μία ευλογία, γιατί μας αναγκάζουν να ζήσουμε πιο κοντά στον Χριστό. Ο πόλεμος δεν είναι με όπλα, αλλά πνευματικός, με τον Αντίχριστο».

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr

Λάθος σε ομιλία Γ.Παπανδρέου ή έχουμε θέμα ... ανεξάρτητης Κρήτης;

 

Και μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα από τον Δεκέμβριο του 2008, ήρθε και το «κερασάκι στην τούρτα». Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στην διάσκεψη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που πραγματοποιείται στον Αγ. Νικόλαο Λασιθίου, με αντικείμενο τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο μετά την Αραβική Άνοιξη, έδωσε υπόσταση σε μία φημολογία που οργιάζει τα τελευταία δύο χρόνια σε πολλά διπλωματικά σαλόνια των Αθηνών: Ότι επίκειται δημοψήφισμα στο νησί με θέμα την ανεξαρτησία της … Κρήτης!

Έτσι ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην Κρήτη ως να επρόκειτο για … ανεξάρτητο κράτος ή για επικείμενο ανεξάρτητο κράτος!

Οι παριστάμενοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους σήμερα όταν ο Γ.Παπανδρέου δήλωσε ότι «Η Κρήτη θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Έχει ιστορικούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο και επιθυμεί να τους διευρύνει και να τους ενισχύσει».

Κατ’αρχήν ένα άμεσο ερώτημα είναι πότε απέκτησε η Κρήτη «ιστορικούς δεσμούς με τους Άραβες»; Η μοναδική περίοδος της ιστορίας που η Κρήτη είχε σχέσεις με τους Άραβες ήταν στα τέλη του 10ου αιώνα μ.Χ., αν δεν κάνουμε λάθος που είχε καταληφθεί από τους Σαρακηνούς, οι οποίοι την χρησιμοποιούσαν ως πειρατικό ορμητήριο.

Από εκεί και πέρα πως θα διαδραματίσει «σημαντικό ρόλο» η Κρήτη στον αραβικό κόσμο και ακόμα περισσότερο πως θα τους ενισχύσει;. «Σημαντικό ρόλο» σε κράτη ή σε ομάδες κρατών αναπτύσσουν άλλα κράτη, όχι επαρχίες κρατών. Έχει η Κρήτη υπουργείο Εξωτερικών και πολιτική επί του αραβικού κόσμου;

Μια διατύπωση π.χ. «Η Ελλάδα θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον αραβικό κόσμο και η Κρήτη ως εγγύτερη ελληνική περιοχή έχει να παίξει το δικό της ρόλο» είναι αυτή που δεν θα άφηνε ούτε ψίγμα για παρεξηγήσεις.

Ή δεν είναι απλές παρεξηγήσεις; Μία εβδομάδα πριν σε εκδήλωση πρεσβείας δυτικού κράτους ξένος διπλωματικός υπάλληλος μιλώντας σε στέλεχος του defencenet.gr και σε έναν ακόμα δημοσιογράφο είπε ότι «Έρχονται δραματικές εξελίξεις στη χώρα. Όπως π.χ. θέμα ανεξαρτησίας της Κρήτης το 2012»!

Και τα σημερινά του Γ.Παπανδρέου έρχονται κατόπιν της γνωστής διαφήμισης της Vodafone που είχε βάλει ύπουλα πίσω από τον πρωταγωνιστή σε περίοπτη θέση την σημαία της … Κρητικής Πολιτείας του 1896! Συν τον αγώνα του Γ.Παπανδρέου για να "διευρυνθεί" το αντικείμενο των δημοψηφισμάτων.

Αλλά και του ενημερωτικού σημείωματος που περιλαμβάνει του αμερικανικού υπουργείου Εμπορίου, γνωστό ως FAQ (Frequently Asked Questions), όπου οι Αμερικανοί συμπεριλαμβάνουν τη λίστα των χωρών που κάνουν δεκτές αυτές τις προσωρινές δηλώσεις εκτελωνισμού προϊόντων και ανάμεσα σε 90 αναγραφόμενες χώρες υπάρχει και η αναφορά στην... Κρήτη ως ανεξάρτητο κράτος!

Μην ξεχνάμε ότι και η υπόθεση με τα Σκόπια και το Μακεδονικό κάπως έτσι ξεκίνησε…