Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Για την καύση των νεκρών

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

Στον δημοσιογράφο Ι.Τ. που ερωτά για την καύση των νεκρών

Με ρωτάτε, για ποιο λόγο η Ορθόδοξη Εκκλησία αντίκειται στην καύση των νεκρών. Πρώτ' απ’ όλα, επειδή το θεωρεί βίαιο. Οι Σέρβοι, ακόμη και σήμερα ανατριχιάζουν με το κακούργημα του Σινάν-πασά, ο οποίος έκαψε το νεκρό σώμα του Αγίου Σάββα στο Βράτσαρ*.

Μήπως καίνε οι άνθρωποι τα νεκρά άλογα, τους σκύλους, τις γάτες και τις μαϊμούδες; Εγώ δεν άκουσα κάτι τέτοιο. Άκουσα και είδα να τα θάβουν. Γιατί λοιπόν να ασκείται βία στα νεκρά σώματα των ανθρώπων που είναι οι κύριοι όλων των ζώων πάνω στη γη; Δεν θα ήταν, από κάθε άποψη πολύ πιο εύλογο, ένας αποτεφρωτήρας για τα ψόφια ζώα, ιδίως στις μεγάλες πόλεις, απ’ ό,τι για τους ανθρώπους;

Δεύτερον, επειδή αυτή η παγανιστική και βαρβαρική συνήθεια εξαλείφθηκε από την Ευρώπη χάρη στον χριστιανικό πολιτισμό εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Όποιος θέλει να την επαναφέρει δεν επιθυμεί τίποτε άλλο, ούτε πολιτισμένο, ούτε μοντέρνο, ούτε και καινούριο, παρά κάτι αρχαίο που έχει από παλιά εκπνεύσει.

Στην Αγγλία, την οποία δύσκολα μπορεί κανείς να ονομάσει απολίτιστη, είναι πολύ λαομίσητη τούτη η μορφή του νεοπαγανισμού. Να σας διηγηθώ μια περίπτωση: στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έχασε τα λογικά του ένας διάσημος Γιουγκοσλάβος. Ερωτηθείς πριν πεθάνει, δήλωσε ότι μοναδική του επιθυμία είναι να καεί το σώμα του.

Τη συγκεκριμένη μέ­ρα, η μικρή μας γιουγκοσλαβική κοινότητα, βρέθηκε συναγμένη στο αποτεφρωτήριο του Golders Green. Όταν το νεκρό σώμα εισήλθε στην πυρακτωμένη κάμινο αρχίσαμε να τρέμουμε από τη φρίκη. Ύστερα μας φώναξαν στην αντίθετη πλευρά της καμίνου, να περιμένουμε «ένα τέταρτο» για να δούμε τον συμπατριώτη μας υπό μορφή στάχτης. Περιμέναμε πάνω από ώρα και απορούσαμε για το ότι η φλόγα παιδεύεται τόσο με τον νεκρό μας και ρωτήσαμε τον θερμαστή. Απολογήθηκε με το ότι η κάμινος ήταν παγωμένη: «δεν θερμαίνεται είπε κάθε μέρα, αφού σπάνια κάποιος παραδίδεται οικειοθελώς στην πυρά». Ακούγοντας αυτά διαλυθήκαμε, μη μπορώντας να περιμένουμε στην άκρη τον συμπατριώτη μας. Και πρέπει να γνωρίζετε ότι στο Λονδίνο πεθαίνουν καθημερινά πάνω από χίλιες ανθρώπινες υπάρξεις.

Εγώ στην Αμερική, είδα τους τάφους των μεγάλων Προέδρων, Ουίλσον, Ρούσβελτ, Λίνκολν και άλλων πολλών σημαντικών προσώπων. Κανείς από αυτούς δεν έχει αποτεφρωθεί. Πλέον αυτού, θα με ξένιζε το ότι ανάμεσα στους απο­γόνους του Αγίου Σάββα θα μπορούσαν να βρεθούν και ομοϊδεάτες του Σινάν-πασά!....

Όμως, για ποιο λόγο από τα ήδη λυμένα ζητήματα να δημιουργούμε πάλι ζήτημα; Αν θέλουμε να φορτωθούμε με ανώφελες έγνοιες, τότε θα μπορούσε κάποια μέρα να μας ταλανίσει και το ερώτημα: μήπως να σκοτώνουμε τους υπέργηρους άνδρες και τις γυναί­κες όπως το πράττουν κάποιες πρωτόγονες φυλές; Και να κάνουμε και συλλόγους που θα προπαγανδίζουν αυτή την «ιδέα»!

Τέλος, με ποια λογική πολεμούμε τα κοιμητήρια, ιδιαίτερα σε τούτη τη χώρα όπου το κοιμητήριο λειτουργεί σαν εθνική περηφάνεια, σαν πηγή έμπνευσης, και αν το θέλετε, σαν το βιβλίο του κράτους;

Ειρήνη υμίν και υγεία από Θεού.

* Ο Σινάν-πασάς του Βελιγραδίου, θέλοντας να εκδικηθεί τους Σέρβους που είχαν εξεγερθεί, έκαψε το έτος 1595 το ολόσω­μα σκήνωμα του Αγίου Σάββα, Α' αρχιεπισκόπου των Σέρβων, στο λόφο του Βράτσαρ που βρίσκεται στο κέντρο της πόλεως του Βελιγραδίου.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος 1956

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΞΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

Ο Βλαχόφωνος Ελληνισμός

Ο δάσκαλος Δημήτριος Νατσιός συζητά με τον Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μιχαήλ Τρίτο, καθηγητή του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Θεσσαλονίκης, για το Κουτσοβλαχικό ζήτημα

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ.

Κάποτε ο διάβολος κάλεσε μια παγκόσμια συνέλευση δαιμόνων. Στην εναρκτήρια ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε:
«Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς να πηγαίνουν στην εκκλησία.
Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να διαβάζουν την Αγία Γραφή και να γνωρίζουν την αλήθεια.
Δεν μπορούμε ούτε ακόμα και να τους εμποδίσουμε να έχουν μια ζωντανή στενή σχέση με τον Σωτήρα τους.
Άπαξ και αποκτήσουν αυτήν τη σύνδεση με τον Ιησού, εμείς χάνουμε κάθε δύναμη πάνω τους.
….Έτσι, το μόνο που μας μένει είναι να τους κλέψουμε το χρόνο τους. Ας πηγαίνουν στην εκκλησία, δεν πειράζει, ας έχουν εκεί τις συνεστιάσεις τους κι όλα τα υπόλοιπα.
Ας έχουν έργο και δράση. Μόνο να μην έχουν χρόνο να αναπτύξουν αυτή τη ζωντανή σχέση με τον Ιησού.
…Να τι θέλω από σας. Αποσπάστε τους την προσοχή από τον Σωτήρα τους και εμποδίστε τους από του να έχουν θερμή και στενή σχέση μαζί Του όλη μέρα. Ας τους παρασύρουμε σε μια χαλαρή σχέση με τον Ιησού, τυπική σχέση, χωρίς γνήσια πίστη και αγάπη γι’ Αυτόν.
Πώς θα το κάνουμε αυτό; ρώτησαν τότε οι δαίμονες.
Βάλτε τους να ασχολούνται με τα δευτερεύοντα θέματα και βρείτε τρόπους αμέτρητους να κρατάτε απασχολημένο το μυαλό τους, απάντησε.
Βάλτε μέσα τους τον πειρασμό να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να δανείζονται χρεώνοντας τις κάρτες τους.

Πείστε τις γυναίκες τους να πάνε να δουλεύουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού και τους άνδρες να δουλεύουν 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του τρόπου ζωής τους.
Εμποδίστε τους να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Έτσι, καθώς θα διασπάται η οικογένειά τους, σύντομα το σπίτι δεν θα αποτελεί πια για αυτούς καταφύγιο από την πίεση της δουλειάς τους.
Κρατάτε πάντα το μυαλό τόσο γεμάτο με ερεθίσματα ώστε να είναι αδύνατο να ακούσουν τη σιγανή και απαλή φωνή του Θεού.
Βάλτε τους να παίζουν το ραδιόφωνο και το κασετόφωνο όποτε οδηγούν.
Φροντίστε να έχουν συνεχώς ανοιχτά στο σπίτι τους τα CD, το βίντεο, την τηλεόραση και τους υπολογιστές.
Βάλτε σε κάθε κατάστημα κι εστιατόριο που μπαίνουν μουσική που να παίζει ασταμάτητα. Αυτό θα συννεφιάζει το μυαλό τους και θα αδυνατίζει την κοινωνία τους με τον Χριστό μέσω της προσευχής.
Γεμίστε τα τραπέζια τους με περιοδικά και εφημερίδες. Κάντε τους υπερκαταναλωτικά όντα, να αγοράζουν, να ξοδεύουν χωρίς να έχουν τίποτα από αυτά πραγματική ανάγκη. Να ασχολούνται, να ταλαιπωρούνται και να απομακρύνονται από τον Ιησού Χριστό.
Σφυροκοπάτε τα μυαλά τους ακατάπαυστα με ειδήσεις όλο το 24ωρο.
Γεμίστε τους δρόμους με διαφημιστικές αφίσες, ώστε να μην τους αφήνετε στιγμή σε ησυχία όσο οδηγούν ή περπατούν.
Πλημμυρίστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστα διαφημιστικά, καταλόγους ρούχων, τυχερών παιχνιδιών και κάθε τι που προάγει ψεύτικες ελπίδες ευημερίας.


Βάλτε κοκαλιάρικα μοντέλα στα εξώφυλλα των περιοδικών και στην τηλεόραση ώστε οι άνδρες να θεωρούν αυτά ως πρότυπα ομορφιάς και να μην ικανοποιούνται με την εμφάνιση της γυναίκας τους.
Δώστε κούραση στις συζύγους ώστε τα βράδια να μην είναι σε θέση να χαρούν σαν ζευγάρια με τους άνδρες τους. Δώστε τους πονοκεφάλους ώστε οι άνδρες να έχουν παράπονα, πικρίες και να αρχίσουν να ψάχνουν αλλού για ευχαρίστηση. Αυτό θα διαλύσει γρήγορα τις οικογένειες.
Ακόμα και στη διασκέδασή τους φέρτε τους στα άκρα. Όταν γυρίζουν από διακοπές να είναι πτώμα στην κούραση και να έχουν μετανιώσει για τις επιλογές τους.

Μην τους αφήνετε να βγαίνουν στη φύση και να παρατηρούν ό,τι ο Θεός έφτιαξε.


Δώστε τους να ασχολούνται με τόσους πολλούς ‘καλούς’ στόχους, που να μην έχουν χρόνο ούτε ανάγκη να εκζητήσουν τη δύναμη του Ιησού στη ζωή τους.
Σύντομα θα δουλεύουν ασταμάτητα για αυτόν το καλό σκοπό, που όμως ο Θεός δεν τους ανέθεσε, θυσιάζοντας την υγεία τους και την οικογένειά τους σ’ αυτόν με μεγάλη πιθανότητα να τα χάσουν και τα δύο.
Θα δουλέψει σίγουρα το σχέδιο αυτό.»

Οι δαίμονες έτρεξαν γρήγορα να βάλουν σε εφαρμογή όλα αυτά, ώστε οι Χριστιανοί να μην έχουν χρόνο για τον Σωτήρα τους.
Έχουν πετύχει άραγε τους στόχους τους;
πηγή

Ο καλόψυχος χαρτοπαίχτης

8 Ιουλίου, 2010 — VatopaidiFriend

Εξέβηκεν ο Ιησούς Χριστός με τους μαθητές του να γυρίσει τα χωριά, να δει τι γένεται.Ήρθεν από την άκραν ενός χωριού προς τα πάνω.Ένα από τα σπίτια ήταν ανοικτό. Τους Λέγει:
-Δεν έχετε λίγο τόπο να μείνουμε κι εμείς εδώ;
-Δεν έχουμε, απάντησαν αυτοί.Πήγαν εις άλλο σπίτι.
-Δεν έχουμε, δεν έχουμε, μέχρι που τελείωσαν τα σπίτια του χωριού.
Εις την τελειωμή του χωριού, είχε το μικρό σπιτάκι του ένας άνθρωπος.Τούτος ο άνθρωπος ήταν χαρτοπαίχτης.Πριν λίγο καιρό είχε παίξει το περβόλι του στα χαρτιά και επήραν του το.Μετά έπαιξε τη φρακτή του την άλλη, επήραν του την και εκείνη.Στο τέλος έπαιξε και το σπίτι του, αλλά επήραν του το και το σπίτι.Πήγε τότε ο φτωχός στην άκραν του χωριού, όπου ήταν μια πλατεία που δεν την όριζε κανένας.Έκαμε μια μικρή δόμη όπως- όπως και περνούσε με τη γυναίκα του και τα δυό του μωρά.
Ότε κι εξέβη ο Ιησούς Χριστός και έκαμε προς τα πάνω, και ρωτούσε, αλλά η απάντηση εις το ένα σπίτι ήταν “δεν έχουμε’ και στο άλλο σπίτι” δεν έχουμε”, έφθασε στη τελειωμή του χωριού μόνος του αφού οι μαθητές του έκοψαν πίσω.Ηύρεν εκείνον τον φτωχό τον χαρτοπαίκτη και τον ρωτά.
-Δεν έχεις λίγο τόπο να μείνουμε και εμείς;
-Ε, εκεί που θα μείνουμε εμείς, να μείνεις και εσύ.
Κι ενέβη έσσω ο Ιησούς Χριστός.Λέγει τότε η γυναίκα του αντρός της:
-Δεν έχουμε τίποτε.’Εβαλα κάτι κρομμύδια οφτά και πατάτες…Τι θα του βάλουμε να φάει;
Ιτσά, εκείνη τη ώρα αναφανίσκουν από τον πόρον της αυλής του σπιτιού, ένας, αλλόνας, αλλόνας… δώδεκα μαθητές.Με τον Ιησού Χριστό δεκατρείς.
Τι θα κάμουμε τώρα; Λαλεί του η γυναίκα.
-Τι θα κάμουμε τώρα; Ούσσου, φρίσσε, μην πεις τίποτα.
Σιώπησε η γυναίκα.Ύστερα παραμέρισαν εκεί και εδώ, και άπλωσε ένα ψαθί χαμαί και έβαλε πάνω ένα τραπεζομάντιλο.Σκόρπισε κατόπι πάνω, εκείνα τα κρομμύδια και τις πατάτες και τα ψωμιά.
- Ε, λέγει η γυναίκα, θα χορτάσουν; Δεν έχουμε τίποτα άλλο.Τι να κάμω;
Έκατσαν, ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του και έτρωγαν.Μήτε τα κρομμύδια έλειψαν, μήτε οι πατάτες, μήτε τα ψωμιά έλειψαν.Έφαγαν, έφαγαν κι έμειναν και κάμποσα κομμάτια περισσεύματα.Ευλόγησεν τα ο Ιησούς Χριστός.Μπορούν να λείψουν;
Μόλις έφαγαν, σηκώθηκαν.
-Ε, που θα ξαπλώσουν τώρα; Λαλεί του η γυναίκα.
Να τους απλώσουμε κάμποσα ρούχα χαμαί στο ψαθί κι ο Δάσκαλος τους να κοιμηθεί μέσα στη μονή μας.Εμείς να βγούμε έξω.Είναι καλοκαίρι, λαλεί της, θα βρούμε να κουλουρωθούμε πούποτε.
Βολεύτηκαν έτσι.Κοιμήθηκαν άλλοι εκεί, άλλοι εδώ, πέρασε η νύκτα.Με το χάραμαν του ήλιου, εσηκώθησαν.Πρίν να ξεβεί της πόρτας για να φύγουν, ο Ιησούς Χριστός λαλεί του ανθρώπου:
-Τι καλό θέλεις να σου κάμω;
-Και τι σας έκαμα εγώ;
-Που μας φιλοξένησες.
-Μα…
-Όχι, και τούτο που μας έκεμες καλόν ένι.Ειπέ μου τι θέλεις.
-Περνά σου να με κάμεις να κερδίζω στα χαρτιά;
-Για όνομα του Θεού!Ειπέ μου άλλο πράγμα να σου κάμω να σάσεις τα παιδιά σου…
Όχι, λαλεί του, είχα δύο φρακτές, επήραν μου τες, είχα ένα σπίτι, επήραν μου το και εκείνο.Τώρα τους έχω άχτι να τα πάρω πίσω.
-Ε, πήγαινε παίξε και θα κερδίσεις, είπεν του, κι αποχαιρετίστηκαν.
Στο μεταξύ, έκεμε κανένα μήνα που δεν πήγε στον καφενέ.Μόλις έφυγε ο Ιησούς Χριστός, μάνι-μάνι πήγε βουρητός.
Ω! Μα που ήσουν τόσο καιρό; Του είπαν οι συγχωριανοί του μόλις τον είδαν.Έλα να παίξουμε χαρτιά.
-Να παίξουμε, απαντά εκείνος.
Έβαλαν από μια λίρα πάνω.Παίζουν, κέρδισε.Βάλλουν από δύο, κέρδισε.Βάλλουν τρεις, κέρδισε.Βάλλουν παραπάνω, κέρδισε πάλι.
-Όχι λαλεί τους.Τους παράδες αφήστε τους.Να βάλουμε το περβόλι μου.Αν με κερδίσετε να σας δώσω τούτα που κέρδισα.
Βάλλουν το περβόλι, το κέρδισε.Βάλλουν και το άλλο, το κέρδισε και εκείνο.
-Να βάλουμε το σπίτι.
Έβαλαν και το σπίτι, κέρδισε και το σπίτι.Πήγε τότε στη γυναίκα του και λαλεί της.
-Να σηκωθούμε, να πάρουμε τα πράγματα στο σπίτι μας, γιατί παίξαμε χαρτιά και κέρδισα πίσω όλη τη περιουσία μας.
Έτσι, πήγαν έσσω τους.Πέρασε ο καιρός, μεγάλωσαν τα παιδιά τους, γέρασαν αυτός κι η γυναίκα του.Μιαν ημέρα κάλεσε τα παιδιά του.
-Όταν πεθάνω λαλεί τους, να μου βάλετε μια τράπουλα χαρτιά μέσα στον κόρφο.
-Να σου βάλουμε πατέρα.
Ε, μετά από κάμποσο καιρό, πέθανε.Έφεραν μια τράπουλα χαρτιά και του τα έβαλαν μέσα στον κόρφο.Σαν πήγε εις τον Αφέντη μου το Θεό εκεί πάνω, ήρθαν κοντά του οι Σατανάδες.
-Έλα ώδε, θα σε πάρουμε στη κόλαση.Θα σε πάρουμε στη κόλαση.
-Θα με πάρετε στη κόλαση;Να παίξουμε χαρτιά, κι αν με κερδίσετε να με πάρετε.
-Ού! Εμείς τα δείξαμε τα χαρτιά… είναι δική μας ευρετή αυτά τα χαρτιά που έχεις πάνω σου.
Κάθονται παίζουν, κέρδισε.Ξαναπαίζουν, κέρδισε πάλι.
-Ο κύρης μου είναι μέσα στην κόλαση;
-Ναι είπαν αυτοί.
-Βγάλτε τον και φέρτε τον εδώ.
Εφέραν τον.
-Η μάνα μου είναι μέσα στην Κόλαση;
-Είναι μέσα.
-Ε, να παίξουμε ξανά.
Παίζουν ξανά, κέρδισε.Έβγαλαν και τη μάνα του.Ξαναπαίζουν, κέρδισε πάλι.
-Ο παππούς μου είναι μέσα;
Είναι μέσα.
-Ο άλλος ο παππούς μου είναι και αυτός μέσα;
-Ναι είναι και αυτός.
-Φέρτε τους έξω.
Έτσι, έναν- έναν έβγαλε δώδεκα νομάτους.Στο μεταξύ ήρθεν ο Άγγελος να τον πάρει στην Παράδεισο.Ακολουθούν πίσω του και οι άλλοι.
-Τούτοι ούλοι ίντα λογούνται; Ρωτά τον ο Άγγελος
-Ε, τούτος είναι ο παππούς μου, τούτη η μαμμού μου, τούτος είναι ο κύρης μου, τούτη είναι η μάνα μου… Είναι ούλοι δικοί μου.
-Μα, μόνον εσένα πρόσταξε ο Ιησούς Χριστός να πάρουμε.Τούτη η σουρμαγιά ούλη…;
Μα είναι δικοί μου.Πού ένι ο Ιησούς Χριστός;
-Ένι δαμαί.
-Φωνάξετε του να έρθει.
Όταν ήρθε ο Ιησούς Χριστός και τον είδε, λαλεί του.
- Μα εσύ είσαι ο Ιησούς Χριστός! Δεν είσαι αυτός που ήρθες έσσω μας!
-Είμαι, του λέγει ο Ιησούς Χριστός.
-Ιησού Χριστέ μου, λαλεί του ο άνθρωπος, μα όταν ήρθες έσσω μας, ήσουν μόνος σου.Ύστερα που ήρθαν και οι άλλοι οι δικοί σου, σου είπα να βγεις έξω;Τούτος είναι ο κύρης μου, η μάνα μου, ο αδελφός μου, ο νουνός μου, ο τάδε, η δείνα…Τους έβγαλα από την κόλαση.
-Ο Ιησούς Χριστός τον κοίταξε, χαμογέλασε και του είπε.
-Κέρδισες τη βασιλεία του θεού γιατί είσαι καλόψυχος και ας είσαι και χαρτοπαίχτης.
Έτσι αυτός ο άνθρωπος τους πήρε ούλους μέσα στη Παράδεισο.Είδες τι κάμνει η καλοσύνη!Ένα χωριό δεν τον έβαλε μέσα στο σπίτι τους τον Ιησού Χριστό, εκείνος ο φτωχός έβαλεν τον κι φιλοξένησεν τον.Είδες;

Κυπριακό Διήγημα
Καταγράφηκε από τον Χαράλαμπο Επαμεινώνδα

Πηγή: Πνευματικά Θησαυρίσματα

Γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος»

Τα λόγια αυτά είναι η πιο ωραία πρόσκληση πού ακούστηκε από τότε πού έγινε ο Μυστικός Δείπνος και ισχύει πάντοτε για τους πιστούς Χρι­στιανούς. Είναι η πρόσκληση για το θείο Τραπέζι της Ευχαριστίας, για τη συμμετοχή των πιστών στη Μυστική Τράπεζα, όπου προσφέρεται το Τίμιο και Άχραντο Σώμα και Αίμα Του.

«Γεύσασθε καί ἴδετε, ὅτι Χριστός ὁ Κύριος», ο στίχος αυτός έχει ένα προφητικό νόημα. Ο Μ. Βασίλειος ερμηνεύει το στίχο αυτό μ' ένα διδα­κτικό παράδειγμα: «όπως το μέλι, όσο και με τα λόγια το παρατηρήσεις, ότι είναι καλό και γλυκό, δεν μπορείς να το καταλάβεις, αν δεν το γευ­θείς, έτσι συμβαίνει κι εδώ. Δεν μπορείς να νοιώσεις τη χρηστότητα του ουράνιου λόγου, αν δεν βασανίσεις με το νου σου τα δόγματα της αλή­θειας, κι αν δεν αποκτήσεις προσωπική πείρα της χριστότητος του Κυρί­ου. Η γεύση είναι μια εμπειρία. Και η γεύση του Χριστού είναι θεϊκή, πνευματική εμπειρία».

Αλλά γιατί με τη γεύση; με τη βρώση; Διότι με τη βρώση έγινε η πτώση και η παρακοή και η πρώτη αμαρτία του ανθρώπου. Παρήκουσε ο Αδάμ, έφαγε «αμάρτησε και εξορίστηκε από τον Παράδεισο».

Και τώρα ο Χριστός Κύριος αποκαθιστά τον άνθρωπο πάλι από φιλαν­θρωπία και αγάπη με τη βρώση του Άρτου της Ζωής. Με τη Θ. Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Έτσι καθαρίζεται ο άνθρωπος από τα αμαρτήματα του και ξανάρχεται στον παράδεισο. Η γεύση και ή βρώση αυτή δεν κλείνει τον παράδεισο, όπως έγινε με τους πρωτοπλά­στους, αλλά τον ανοίγει για κάθε πιστό και τον ενώνει με το Θεό.

«Γεύσασθε καί ἴδετε, ὅτι Χριστός ὁ Κύριος». Πόσο γλυκός είναι ο Κύριος, πού ταπεινώθηκε για μας, πού αφήνει όχι απλώς να Τον εγγίζουμε αλλά και να τον κοινωνούμε, να μπορούμε με τα απλά στοιχεία του Άρτου και του Οίνου να έχουμε προσωπική εμπειρία θείας ζωής! Πόσο μεγάλη είναι η συγκατάβαση και η αγάπη του Θεού για μας!

Αυτό το «γεύσασθε καί ἴδετε» είναι όπως το «λάβετε φάγετε» καί «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες». Και πόσο ευτυχείς πρέπει να νοιώθουμε, όταν αξιονόμαστε της Θ. Μεταλήψεως.

Αυτή την προτροπή και την πρόσκληση πού δεχόμαστε και τη λέμε τόσο κατανυκτικά ως «Κοινωνικό» είναι ανάγκη συνεχώς και αδιάλειπτα να την οικειοποιούμαστε και να μην απομακρυνόμαστε από τη Θ. Τράπεζα.

Είναι ανάγκη να κυκλώνουμε την Αγία Τράπεζα όπως οι μαθητές του Κυρίου και να κοινωνούμε και να μεταλαμβάνουμε της Θεότητας του Ιησού Χριστού, ως ομοτράπεζοι και μακαριστοί κι εμείς της δεσποτικής και αθα­νάτου Τραπέζης.

Όρθρος

Να περπατάω την Κυριακή το πρωί προτού χαράξει, μέσα στη βαθειά σιγή της αναστάσιμης αυγής, πριν θραύσει το σκοτάδι η πρώτη αχνή ακτίνα, πριν αρχίσουν τα πρωινά τιτιβίσματα των πουλιών, όταν όλα περιμένουν χωρίς ανάσα την ανεπαίσθητη αυτή μετάβασι απ’την νύχτα στη μέρα, να περπατάω, προφυλαγμένα, ταπεινά, μη ραγίσω τη σιωπή, να βαδίζω πάνω στήν υγρή άσφαλτο, με το “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με” να επιπλέει πάνω από το κεφάλι μου σα νεφέλη, φθάνω μέσα στην Εκκλησία, με τυλίγει αμέσως η μυρωδιά των κεριών, οι γλυκειές φλόγες των καντηλιών που πλέουν μετέωρες μέσα στο σκοτάδι, η προσευχή του εσπερινού και του αποδείπνου της προηγούμενης που έχει στρωθεί σαν πάχνη πάνω στα στασίδια, στα προσκυνητάρια και τους τοίχους. Ιδού σκοτία και πρωί. Μαλακά βήματα και θροίσματα, βαθύσκιωτες μορφές που γλιστρούν αθόρυβα ανάμεσα στις καμάρες και τις άγιες Εικόνες, και μετά το Ευλογητός ο Θεός ημών, ο εξάψαλμος, βραχνός, εξερευνητικός των μυχιετάτων της καρδιάς σπηλαίων, εσωστρεφής και σοβαρός, άβυσσος άβυσσον επικαλείται, τον Άχρονο και Αναφή και Αιώνιο Πλάστη ο άνθρωπος μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, μέσα στο σκοτάδι της καρδιάς, ψάχνει να τον ψηλαφήσει, να σκαρφαλώσει επάνω του, με λαίμαργα χέρια να ψηλαφήσει τον Χαρακτήρα της Μορφής Του, μέσα στο βαθύ σκοτάδι και την ιερή σιγή της βαθειάς καρδιάς.

Πηγή: http://epistrofiann.blogspot.com/2010/12/blog-post_11.html

Αφιέρωμα στον Πατέρα Παΐσιο από την ΕΤ3

Ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή, το έργο και τις προφητείες του Πάτερ Παΐσιου ετοιμάζει ο δημοσιογράφος και Ειδικός Σύμβουλος Διοίκησης της ΕΤ3 Γιάννης Φερέτης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μέτρ του είδους, κ.Φερέτης  με τη δημοσιογραφική έρευνα που έκανε στο Άγιο Όρος, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια ο Γέρων Παΐσιος, και μέσα από μαρτυρίες άλλων μοναχών, θα κάνει γνωστές στους τηλεθεατές άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γέροντα. Το ντοκιμαντέρ θα μεταδίδεται κάθε μέρα τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Ο γέροντας Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες Άγιες μορφές της σύγχρονης ιστορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, το 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος.Ο πατέρας Παΐσιος εισήλθε πρώτη φορά στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του. Το 1950 αποφασίζει να επιστρέψει στο Άγιο Όρος και η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Στη συνέχεια κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου, απ’ όπου έφυγε το 1954 για να κατευθυνθεί προς την Ιερά Μονή Φιλοθέου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, πήρε το λεγόμενο «Μικρό Σχήμα» και ονομάστηκε «Παΐσιος».
Από το 1958 έως το 1964 ο Γέροντας βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους, ενώ αργότερα πηγαίνει στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Άγιο Όρος και λίγα χρόνια αργότερα, το 1979, μονάζει σε ένα κελί στην περιοχή «Παναγούδα».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο γίνονταν όλο και περισσότεροι. Τελικά, ο Γέροντας Παΐσιος απεβίωσε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
πηγή: voria.gr

Το πάθημα του διακόνου

 

Κάθε φορά που ο άγιος Επιφάνιος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου (4ος αι),πρόσφερε την αναίμακτη θυσία και έλεγε το «ποίησον τον μεν άρτον τούτον… », αν δεν έβλεπε κάποια οπτασία, δεν ολοκλήρωνε τη θεία λειτουργία.

Τί είδους οπτασία ήταν άραγε αυτή;
Πιθανόν να ήταν η κίνηση του ξύλινου περιστεριού, που κρεμόταν πάνω από την αγία τράπεζα στους ναούς της εποχής εκείνης.
Ίσως πάλι να ήταν κάποια άρρητη ενέργεια με την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος την ώρα του καθαγιασμού, πράγμα που συνέβαινε και σε άλλους άξιους λειτουργούς.
Σε μία λειτουργία του ο άγιος Επιφάνιος επανέλαβε τρεις φορές την ευχή του καθαγιασμού, αλλά δεν είδε την οπτασία.
Κι ενώ παρακαλούσε με δάκρυα το Θεό να του φανερώσει την αιτία, έριξε μία μάτια στο διάκονο, που στεκόταν αριστερά του κρατώντας το ριπίδιο, και παρατήρησε πως είχε στο μέτωπο λέπρα.
Κατάλαβε αμέσως πως εκείνος ήταν η αιτία.
Πήρε λοιπόν από τα χέρια του το ριπίδιο και του είπε με πραότητα:
Πήγαινε, παιδί μου, στο σπίτι σου και μη μεταλάβεις σήμερα.
Ύστερα επανέλαβε την ευχή, κι αμέσως είδε την οπτασία
Μετά την απόλυση κάλεσε το διάκονο, για να τον εξετάσει και να πληροφορηθεί την πνευματική του κατάσταση. Εκείνος τότε ομολόγησε, πως την προηγούμενη νύχτα είχε συνευρεθεί με τη γυναίκα του.
Με την αφορμή αυτή ο άγιος κάλεσε όλους τους κληρικούς και τους νουθέτησε:
Όσοι, παιδιά μου, αξιωθήκατε να λάβετε το χάρισμα της ιεροσύνης, πρέπει να φυλάτε τον εαυτό σας καθαρό από κάθε μολυσμό «σαρκός και πνεύματος», για να τελείτε άξια τα θεία Μυστήρια.
(Νικοδήμου του Αγιορείτου, «Νέον Εκλόγιον»)

Μ.Κ.Ο. Φως της Αφρικής

Αγαπητοί Φίλοι καλησπέρα,
Μπαίνουμε σε λίγες ημέρες στην Μεγάλη Εβδομάδα..Εβδομάδα Παθών, Εβδομάδα εσωτερικής κάθαρσης, Εβδομάδα πνευματικής αναζήτησης….Εβδομάδα η οποία θα κορυφωθεί με την Ανάσταση του Κυρίου.
Ο Ιησούς, θυσιάστηκε για εμάς, για όλους τους ανθρώπους, με κύριο μέλημα τη συμφιλίωση, την ειρηνική συνύπαρξη αλλά και την συνεργασία προς όφελος του πλησίον μας. Καθένας από εμάς κρύβει βαθιά μέσα στην καρδιά του τον Ιησού.
Σας προτρέπουμε, να μην μείνετε αμέτοχοι στα προβλήματα που ταλανίζουν αξίες, ιδανικά αλλά και τις ζωές μικρών και όχι μόνο παιδιών.
Στο λαβύρινθο της καθημερινότητας, σας ζητάμε αυτό το Πάσχα, απλά να σκεφτείτε τα παιδιά όλου του κόσμου, έστω και για 1 λεπτό και στο μέτρο του δυνατού να στηρίξετε τις προσπάθειές μας.
Μπορείτε είτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα μας και να συμμετέχετε στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Παιδιού, ή να στηρίξετε την προσεχή μας ανθρωπιστική αποστολή στην Λιβύη με μία μικρή συνδρομή στους κάτωθι τραπεζικούς λογαριασμούς.

Alpha Bank 106 002 002 008 957,
ΙΒΑΝ: GR48 0140 106 01060 0200 200 8957

Πειραιώς 5069 0464 79643,
IBAN: GR80 0172 0690 0050 6904 647 9643

Σας ευχαριστούμε πολύ, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση

Η Παγίδα της δωρεάς οργάνων

Ένα ακόμα άρθρο για συμβολή στις συζητήσεις για το θέμα των δωρητών σώματος, προς γνώσιν των ενδιαφερομένων.


Ήταν καλοκαίρι του 1998 όταν αποφάσισα να γίνω δωρητής ιστών και οργάνων, με σκοπό να βοηθήσω ορισμένους συνανθρώπους μου μετά το θάνατό μου, από τη στιγμή
που θα είχαν ανάγκη κάποιο από τα (άχρηστα πλέον για εμένα) όργανά μου.

Έτσι και έγινε και για αρκετό καιρό, παρέμενα ήσυχος (όσο όμως και αδιάφορος για να ερευνήσω πιο προσεκτικά το θέμα), πως έκανα το καθήκον μου σαν άνθρωπος όπως θα το ήθελε ο Θεός .

Εκείνος όμως που ορίζει αλλά και διαχωρίζει ποιο πραγματικά είναι το καλό, δεν με άφησε για πολύ καιρό στην ηρεμία της πλάνης μου, παρέχοντάς μου τα ερεθίσματα εκείνα έτσι ώστε να αρχίζω να προβληματίζομαι .

Στην αρχή , εντύπωση μου προκάλεσαν κάποιες συζητήσεις που είχα με δύο φιλικά μου πρόσωπα (γιατροί και οι δύο αλλά με διαφορετική ειδικότητα ο καθένας), σχετικά με ορισμένα «ύποπτα περιστατικά ατυχημάτων», που συνέβησαν στην Ελλάδα και σε άτομα που ήταν δωρητές ιστών και οργάνων!

Αφού τα κράτησα όλα αυτά σε κάποια άκρη του μυαλού μου, σε ανύποπτο χρόνο άρχισε να διαφαίνεται ο δρόμος, που έμελλε να με οδηγήσει στην πηγή της αλήθειας .

Πιο συγκεκριμένα , καθώς ξεφύλλιζα μία εφημερίδα συνάντησα ένα άρθρο κάποιου Μητροπολίτη, το οποίο είχε ως θέμα τη δωρεά ιστών και οργάνων. Εκεί ο Σεβασμιότατος ανέφερε χαρακτηριστικά , πως «η πολυδιαφημισμένη αυτή πράξη είναι στην ουσία ένας φόνος, αφού για να είναι χρήσιμα τα όργανα που θα αφαιρεθούν πρέπει ο δότης να είναι ζωντανός!!! Ο άνθρωπος όμως σαν δισυπόστατο ον που είναι, αποτελείται από σώμα και ψυχή και κατά συνέπεια δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ποιες μυστικές ενέργειες μπορεί να πραγματοποιεί με την αθάνατη ψυχή του (αν και κλινικά νεκρός), εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν δηλαδή έχει στραφεί προς τον Θεό για να ζητήσει συγχώρηση για τις αμαρτίες του, κατανοώντας τη ματαιότητα αυτού του κόσμου (πράγμα πολύ πιθανό αν αναλογιστούμε την τραγική σωματική του κατάσταση, την οποία ψυχικά αντιλαμβάνεται και βιώνει), αν εμείς διακόπτουμε βίαια κάτι τέτοιο, κάτι που για εκείνον αποτελεί την τελευταία προσπάθεια αποκατάστασης της Σχέσης του με τον Θεό, όπως επίσης και αν αιτείται μία ακόμα ευκαιρία Σωτηρίας, για να αξιωθεί να μετανοήσει πραγματικά όπως ο Κύριος ορίζει και προτρέπει, για να συγχωρήσει, να εξομολογηθεί, να μεταλάβει, να κάνει δηλαδή τις Πράξεις εκείνες οι οποίες είναι ικανές να τον οδηγήσουν στη Βασιλεία του Δημιουργού του. Ας σκεφτούμε πως αυτά τα αιτήματα δικαιούται να τα ζητήσει, αφού είναι ακόμα ζωντανός!»

Έπειτα από όλα αυτά, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο πιθανό είναι να εισακούσει ο Θεός τα αιτήματα ενός τέτοιου ανθρώπου και να του επιτρέψει να επανέλθει και πάλι σωματικά στη ζωή, έτσι ώστε να μπορέσει αυτοθελήτως να προετοιμαστεί κατάλληλα για το μεγάλο ταξίδι.

Αξίζει επίσης να τονιστεί πως αυτή είναι μία μόνο από τις αιτίες, που ο Θεός μπορεί να επαναφέρει και πάλι σωματικά στη ζωή κάποιον που θεωρείται κλινικά νεκρός , αφού δεν είναι δυνατό να εξερευνήσουμε την Πνευματικότητα του Κυρίου, η οποία παραμένει ακατανόητη αλλά και ασύλληπτη.

Έχοντας λάβει υπόψη μου όλα εκείνα που διάβασα στο συγκεκριμένο άρθρο, έκρινα πως θα ήταν αναγκαίο να ακούσω και την άποψη της ιατρικής και για το λόγο αυτό επισκέφθηκα ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας , το νοσοκομείο στο οποίο είχα γίνει δωρητής ιστών και οργάνων.

Εισερχόμενος εκεί κατευθύνθηκα προς την αρμόδια Υπηρεσία (Εξωνεφρικής Κάθαρσης και Μεταμοσχεύσεων), ζητώντας κάποιον υπεύθυνο για να συζητήσω λίγο μαζί του. Χωρίς να το επιδιώξω με παρέπεμψαν στον Διευθυντή της Υπηρεσίας, ο οποίος έδειξε πρόθυμος να με ακούσει .

Ξεκινώντας τη συζήτηση τον ρώτησα εάν ο δότης είναι ζωντανός κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης των οργάνων του, καθώς και με ποιο τρόπο γίνεται η όλη διαδικασία .

Η απάντησή του ήταν απόλυτα διαφωτιστική: «Για να έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τα όργανα ενός δότη, πρέπει οπωσδήποτε να του τα αφαιρέσουμε ενώ αυτός είναι ακόμα ζωντανός!!! Και για να είμαστε απόλυτα σίγουροι πως δεν πρόκειται να ξυπνήσει, ο αναισθησιολόγος τον υποβάλλει σε ολική νάρκωση(!), με σκοπό να διασφαλιστεί έτσι η ομαλή εξέλιξη της επέμβασης!!!»

Προσπαθώντας να συγκρατήσω τον εαυτό μου και εκτιμώντας παράλληλα την ειλικρίνειά του, τον ρώτησα όσο πιο ήπια μπορούσα αν κατά την άποψη της επιστήμης, υπάρχουν πραγματικά πιθανότητες να ξυπνήσει ένας τέτοιος ασθενής , αφού με τη μεγάλη πρόοδο που παρουσιάζει η ιατρική, ανθρώπους που σήμερα τους θεωρεί κλινικά νεκρούς, σε λίγα χρόνια μπορεί να τους δίνει ελπίδες επαναφοράς .

Και αυτή του η απάντηση όμως ήταν το ίδιο ειλικρινής αλλά και το ίδιο εξοργιστική με την προηγούμενη: «Για να τον υποβάλλουμε σε ολική νάρκωση ασφαλώς και υπάρχουν πιθανότητες να ξυπνήσει!!! Και όπως σωστά παρατήρησες, η ιατρική καθώς και γενικότερα η επιστήμη, λόγω της εξέλιξης είναι συχνά υποχρεωμένη να αναθεωρεί τις απόψεις της».

«Άρα πρόκειται για φόνο!» συμπέρανα και χωρίς να συνεχίσω άλλο τη συζήτηση, ζήτησα τη διαγραφή μου από τους καταλόγους των δωρητών ιστών και οργάνων του νοσοκομείου, για να πάρω τη διαβεβαίωση πως ύστερα από κάποιες ημέρες , θα λάμβανα το χαρτί της διαγραφής στο σπίτι μου (όπως και έγινε).

Εδώ να σημειώσω πως το όνομα του συγκεκριμένου ανθρώπου, καθώς επίσης και το χαρτί της διαγραφής μου με την υπογραφή του, την ημερομηνία, τη σφραγίδα και το όνομα του νοσοκομείου, είναι στη διάθεση οποιουδήποτε αμφιβάλλει για όσα αναφέρθηκαν παραπάνω.

Το μέγεθος της αμαρτίας αυτής όμως, είναι πολύ μεγαλύτερο και δεν περιορίζεται μόνο στο φόνο της ιατρικής, αλλά προεκτείνεται και στον ίδιο το δότη με τη μορφή της αυτοκτονίας, αφού ο καθένας που αποφασίζει να δώσει τη συγκατάθεσή του για κάτι τέτοιο, στην πραγματικότητα εξουσιοδοτεί με τον πιο επίσημο τρόπο κάποιους που θέλουν να λέγονται γιατροί, κάποιους που γνωρίζουν ότι έχει πιθανότητες να ξυπνήσει και για το λόγο αυτό λαμβάνουν τα μέτρα τους για να μην ξυπνήσει, όχι να τον γιατρέψουν, αλλά να τον τεμαχίσουν ζωντανό! Και όπως μας προειδοποιούν οι Άγιοι με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος , εκείνον που αυτοκτονεί δεν επιτρέπεται να τον κηδεύει η Εκκλησία, διότι ο Θεός τον κατατάσσει χωρίς Κρίση στους κολασμένους, σε εκείνους δηλαδή που θα οδηγηθούν οριστικά στην κόλαση κατά την Ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.

Ας σταματήσουν λοιπόν τα παιχνίδια με τις ανθρώπινες ζωές κάποιοι «επιστήμονες», διότι είτε βρίσκονται στον κλάδο της Γενετικής (όπου και εκεί τα ίδια κάνουν με τα έμβρυα , τα οποία δεν τα θεωρούν ανθρώπους!), είτε βρίσκονται στις Μεταμοσχεύσεις, το ψέμα που χρησιμοποιούν ως άλλοθι είναι το ίδιο: « Όλα γίνονται για το καλό των ανθρώπων ».

Και ας φροντίσουμε να ενημερωνόμαστε περισσότερο και εμείς , προτού λάβουμε κάποια τόσο επικίνδυνη απόφαση, αλλά και να ενημερώνουμε παράλληλα και όσους δεν γνωρίζουν, διότι η αδιαφορία για ορθή και αντικειμενική ενημέρωση σε τόσο σοβαρά θέματα (θέματα κυριολεκτικά ζωής και θανάτου), μπορεί να αποδειχθεί η αιώνια Καταδίκη μας .

Τέλος, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ ως κατηχητής, σε μία ακόμη λανθασμένη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία αποφάσισε να γίνουν τα μέλη της (τα οποία σέβομαι και τιμώ απόλυτα ως Ιερείς) δωρητές οργάνων!

Από το 1998, χρονιά κατά την οποία ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου της Ιεράς Συνόδου, ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κύριος Χριστόδουλος , η Ιερά Σύνοδος έχει λάβει ορισμένες τραγικές αποφάσεις , παντελώς αντίθετες με τους Άγιους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, όπως για παράδειγμα: α) Να υποδεχθεί τον Πάπα ως αρχηγό Εκκλησίας (!), από τη στιγμή που όλοι οι Άγιοι της Πίστεώς μας αποκαλούν τον Πάπα αρχιαιρεσιάρχη (αφού από αυτόν προήλθε το Σχίσμα της Εκκλησίας , αλλά και οι μεγαλύτερες αιρέσεις που υπάρχουν σήμερα στον πλανήτη) και μας προτρέπουν να τον αποφεύγουμε (για το ρόλο που διαδραματίζει με το αξίωμά του τόσους αιώνες μέσα στο Χριστιανισμό, αλλά και για τα δεινά που του προκάλεσε και συνεχίζει να του προκαλεί , παραμένοντας αμετακίνητος στις αιρετικές απόψεις του και διατηρώντας έτσι διασπασμένο το Ποίμνιο του Χριστού), όπως κάποιος αποφεύγει το φίδι . β) Να καταργήσει τους Ιερούς Εξορκισμούς(!), που οι ίδιοι οι Άγιοι έχουν γράψει και παραδώσει στην Εκκλησία , με σκοπό την καταπολέμηση των δαιμονικών πνευμάτων, τα οποία κατακυριεύουν ορισμένους συνανθρώπους μας . γ) Να αποφεύγει τόσον καιρό να καταδικάσει τις πράξεις ορισμένων Ιερέων, όπως επίσης και να επιβάλλει σε εκείνους τις ποινές που προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας (ενώ είχε τα στοιχεία για κάτι τέτοιο), με αποτέλεσμα να σκανδαλιστούν εκατομμύρια πιστών, από τη στιγμή που οι εχθροί (και μη) του Χριστού, έφεραν στο φως της δημοσιότητας τα σκάνδαλα .

Βέβαια , ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , ο μεγαλύτερος Προφήτης της Ορθοδοξίας , είχε επισημάνει στα κηρύγματά του πως θα υπάρξουν σοβαρά παραπτώματα από Ιερείς στο μέλλον. Για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την Προτροπή της Αγίας Γραφής , που μας διδάσκει «να πειθαρχούμε στον Θεό, περισσότερο από ό,τι πειθαρχούμε στους ανθρώπους».


Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν ακόμη αρκετοί άξιοι Ιερείς στην πατρίδα μας, τους οποίους μπορεί να εμπιστευτεί ο πιστός λαός του Θεού, αφού ακολουθώντας την Αγία Γραφή και γενικότερα τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, είναι σε θέση να καθοδηγήσουν με υπευθυνότητα και ασφάλεια το πλήρωμά Της.

πηγή