ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΩΣΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ κ. ΑΡΤΕΜΙΟΥ

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ κ. ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Καθημερινά μας έρχονται μηνύματα που δείχνουν ότι όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αποδέχονται την εκθρόνιση και καθαίρεση του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου.

Η μία μετά την άλλη οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες μιλούν για τον “μοναχό Αρτέμιο”. Οχι απλά δεν τον αναγνωρίζουν ως επίσκοπο Ράσκας ή έστω πρώην Ράσκας, αλλά επιπλέον τον θεωρούν εστερημένο κάθε ιερατικής εξουσίας.

ΚΑΚΟΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ

________

Κάποιες νέες παραπλανητικές ή και ευσεβοποθικές ειδήσεις περί του αντιθέτου (που δημοσιεύθηκαν σε ιστολόγιο που ελέγχει ο Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Βαδραχάνης), ότι η Εκκλησία της Ρωσίας δήθεν θα ανεγνώριζε τον Σεβασμιότατο κ. Αρτέμιο ως κανονικό επίσκοπο Ράσκας, εξανεμίσθηκαν οριστικά μετά τη δημοσίευση των ανακοινώσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, της Εκκλησίας της Κύπρου, της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και του Πατριαρχείου Ρωσίας.

Και μόνον η συμπερίληψη του Πατριαρχείου Ρωσίας μεταξύ των Εκκλησιών που αποδέχονται τις αποφάσεις της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας, δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα κανονικής διευθέτησης της κρίσεως υπέρ του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου.

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ

____________

Προσπάθησα, από την αρχή και κατ’ επανάληψη, να προειδοποιήσω ότι οι αποφάσεις των συνόδων δεν ακυρώνονται αυτόματα επειδή σημειώθηκαν παρατυπίες αναφορικά με τη σύγκληση ή τη διαδικασία εκδίκασης μιας υπόθεσης, αλλά μόνον από δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο εκκλησιαστικό δικαστήριο, που θα ήταν δυνατόν να συγκροτηθεί με προσφυγή στο έκκλητο.

Δυστυχώς τα λόγια μου “ηχούσαν εις ώτα μη ακουόντων”.

Αλλοι πήραν το θέμα “πατριωτικά”, άλλοι το θεώρησαν ως υποχρέωσή τους να στοιχηθούν προς τη γραμμή που έδωσε ο π. Θεόδωρος Ζήσης, άλλοι έκαναν εντελώς άσχετες συγκρίσεις με τον Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημο, άλλοι παρέβλεπαν τις ουσιαστικές και πολλές διαφορές της περίπτωσης του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου με την αντίστοιχη του Ιερού Χρυσοστόμου κοκ.

Νομίζω ότι τώρα η κατάσταση πρέπει να ξεκαθάρισε. Πάσα ελπίς απέλιπεν τον Σεβασμιότατο κ. Αρτέμιο.

Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΛΥΣΕΙΣ

________

Επομένως υπάρχουν δύο λύσεις.

Η μία είναι να προσεγγίσει ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος τη Σερβική Ιεραρχία και να ζητήσει αναψηλάφηση της υπόθεσης και να αποδεχθεί τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ. Θεοδόσιο ως τον κανονικό Μητροπολίτη Ράσκας, και να ζητήσει από τη Σερβική ιεραρχία να τον επαναφέρει ως Μητροπολίτη πρώην Ράσκας και να του παρασχεθεί το δικαίωμα - όπως και στους μοναχούς και τις μοναχές που τον ακολουθούν - να επιστρέψουν στις μονές της μετανοίας τους.

Αυτή είναι κατά Θεόν λύση.

Κατά Θεόν λύση επίσης είναι αυτή που ακολούθησε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός που είπε ότι “δεν αναγνωρίζω τίποτα από όλα όσα έγιναν και αφήνω τα πάντα στην κρίση του Θεού και της Ιστορίας”. ΧΩΡΙΣ όμως να δημιουργήσει σχίσμα.

ΜΗ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΛΥΣΗ

__________

Μη κατά Θεόν λύση είναι ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος να πήζει θυσιαστήρια και μοναστήρια σε επαρχίες, που δεν θα είχε ποτέ κανονικό δικαίωμα να συγκροτεί, ακόμη και αν δεν είχε καθαιρεθεί, να συνεχίσει να αγνοεί τη Σύνοδο της Σερβικής Ιεραρχίας και όλες τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και ίσως - ακόμη χειρότερα - στο μέλλον να αρχίσει να χειροτονεί ακόμη και επισκόπους για να στελεχώσει και για να δώσει συνέχεια στον αγώνα του.

Μια τέτοια λύση αποτελεί εκκλησιολογική εκτροπή, είναι σαφώς αντικανονική και εξαιρετικά επικίνδυνη. Από πολλές απόψεις. Σε κάθε περίπτωση είναι άκρως επικίνδυνη ως απαρχή δημιουργίας σχίσματος το μέλλον του οποίου θα είναι οπωσδήποτε θλιβερό.

Οι π. Θεόδωρος Ζήσης και π. Γεώργιος Μεταλληνός νομίζω ότι μπορούν και γνωρίζω ότι πρέπει να βοηθήσουν προς την ορθή κατεύθυνση.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΑΠΟ ΡΩΣΙΑ, ΙΕΡΟΣΛΥΜΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ

=========

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος, ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, απέστειλαν προς την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τον Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίο, επιστολές που ουσιαστικά υιοθετούν τα όσα ισχυρίζεται περί του επισκόπου Αρτεμίου σε Επιστολή του προς όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ο Πατριάρχης της Σερβίας Ειρηναίος. (Поглавари Православних Помесних Црква о Саборској одлуци о монаху Артемију).

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αναφέρουν ότι έχουν ενημερώσει σχετικά την Ιεραρχία του Οικουμενικού Θρόνου και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αντίστοιχα.

Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος διαβεβαιώνει ότι «κανένας από τους επισκόπους και κληρικούς της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν θα έχει καμία επικοινωνία με τον μοναχό Αρτέμιο και τους μοναχούς που τον ακολούθησαν».

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, εκφράζει «τη βαθύτατη θλίψη» του για την όπως χαρακτηρίζει «ακατάλληλη, σκανδαλώδη και γενικά απαράδεκτη συμπεριφορά» του επισκόπου Αρτέμιου. Και συνεχίζει «διαβεβαιώνω την Αγιότητά σας και την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής αδελφής Εκκλησίας για την αναγκαία υποστήριξη στις αποφάσεις και τις ενέργειές σας»

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

Ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου σχετικά με την πανελλήνια συνάντηση Θεολόγων για τα Θρησκευτικά του Λυκείου

Σύσκεψη με θέμα τις αλλαγές που ανακοινώθηκαν

για τη διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30 Απριλίου 2011, στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ιερά Μονή Πεντέλης, έπειτα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου, ευρεία σύσκεψη με θέμα τις αλλαγές που ανακοινώθηκαν για τη διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών. Στην συνάντηση προήδρευσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και συμμετείχαν Συνοδικοί Μητροπολίτες, Εκπρόσωποι των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων, του Θεολογικού Συνδέσμου "Ο ΚΑΙΡΟΣ", του Παγκρητίου Θεολογικού Συνδέσμου, του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης και των τοπικών παραρτημάτων της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων...
Κατά την διάρκεια της συζητήσεως εξέθεσαν τις απόψεις τους όλοι οι εκπρόσωποι των φορέων και η Σύσκεψη κατέληξε ομόφωνα ότι:

α) Ενώ αριθμητικά οι ώρες διδασκαλίας του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο φαίνεται να παραμένουν οι ίδιες ουσιαστικά στην πράξη μειώνονται από πέντε σε τρεις υποχρεωτικές ώρες, καθότι προφανώς ο μαθητής της Γ Λυκείου θα προτιμήσει να επιλέξει κάποιο από τα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας που τον ενδιαφέρει, παρά το Μάθημα των Θρησκευτικών.

β) Είναι τουλάχιστον παράδοξο, το Μάθημα των Θρησκευτικών να μετατρέπεται σε μονόωρο στην Β Λυκείου, σε αντίθεση με την επίσημη πρόταση του Υπουργείου Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, στην οποία επισημαίνεται ότι τα μονόωρα μαθήματα παύουν να υφίστανται για παιδαγωγικούς και διδακτικούς λόγους.

γ) Η διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών σχετίζεται με θεμελιώδεις μορφωτικές, παιδαγωγικές και ανθρωπιστικές ανάγκες του σύγχρονου μαθητή και πολίτη.

δ) Για τους παραπάνω λόγους θεωρείται απαραίτητη:

- η υποχρεωτική διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις και για όλους τους μαθητές

- η δίωρη διδασκαλία του σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, στην Γενική και Τεχνική Εκπαίδευση.

ε) Τέλος εκφράστηκε η εμπιστοσύνη των εκπροσώπων των Θεολογικών Σχολών, Ενώσεων και Συνδέσμων στους μέχρι τώρα χειρισμούς της Ιεράς Συνόδου και ζητήθηκε ομόφωνα τόσον ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, όσον η Διαρκής Ιερά Σύνοδος να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες προς την Πολιτεία, για την προώθηση της ανωτέρω θέσεως.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Αγαπάτε ὅσους γνωρίζετε;

ὅσους γνωρίζετε;

Θεοδόσιος Μαρτζοῦχος (Πρωτοσύγκελλος Ἱ. Μ. Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης)

Αὐτὲς τὶς μέρες τοῦ Πάσχα, ἡ ἐρώτηση τοῦ τίτλου τοῦ τωρινοῦ μας σημειώματος, ἐπανέρχεται σὲ μᾶς ἀπαιτητική, ὅταν, πρῶτο σχεδὸν γεγονὸς μετὰ τὴν ἀνάσταση, συναντᾶμε τὴν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ.

Στὴν ἐρώτηση τοῦ τίτλου ὅλοι μας θεωροῦμε αὐτονόητη τὴν ἀπάντηση ὅτι: ὄχι, ὄντως δὲν ἀγαπᾶμε ὅλους ὅσους γνωρίζουμε. Ὁ Θωμᾶς Τὸν γνώριζε. Ἐμεῖς πολλοὺς γνωρίζουμε. Ἄραγε τί μᾶς κάνει νὰ εἴμαστε θρασεῖς ἰσχυριζόμενοι ὅτι θὰ τὸν πιστέψουμε (ἐμπιστευθοῦμε, ἀγαπήσουμε) μόλις Τὸν δοῦμε;

Ἄραγε «ἀποδείξεις» λείπουν γιὰ τὴν πίστη; Ἄραγε τὸ θαῦμα γεννάει τὴν πίστη; Μπορεῖ κάποιος νὰ ἰσχυριστεῖ βάσιμα ὅτι ἡ ἀγάπη- ἐμπιστοσύνη εἶναι ἀναγκαστικὴ συνεπαγωγὴ κάθε γνωριμίας;

Πολλὰ χρόνια θρησκευτικῆς στρέβλωσης «ἀποδείξεων γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ» μᾶς ἔχουν διαστρέψει τὰ αἰσθητήρια καὶ τὰ κριτήρια μὲ τὰ ὁποῖα γνωρίζει κάποιος καὶ δημιουργεῖ σχέση μὲ τὸν Χριστό! Ἡ πίστη πέρασε ὡς ἀποδοχὴ καὶ ὄχι ὡς ἐμπιστοσύνη! Τὸ βάρος δόθηκε στὸ νὰ δεχτεῖ κανεὶς τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ὄχι στὶς προϋποθέσεις δημιουργίας σχέσεως μαζί Του, λὲς καὶ εἶναι ἀπίθανο νὰ δέχεσαι τὴν ὕπαρξή Του καὶ συγχρόνως νὰ Τὸν μισεῖς. Ξεχάσαμε γρήγορα τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ διάβολος ἔχει μία πολὺ καλὴ γνώση τοῦ Θεοῦ καὶ συγχρόνως τὴν χειρότερη δυνατὴ σχέση μαζί Του.

Ξεχάσαμε ὅτι, πίστη σημαίνει αὐτοπαράδοση-ἐμπιστοσύνη. Πίστη σημαίνει περιπέτεια σχέσεως. Πίστη σημαίνει σκαμπανέβασμα. Πίστη σημαίνει εὐαισθησία στὴ διάκριση ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴν σκέψη καὶ στὴν ἀμφιβολία. (Ἄλλωστε ὅπως ἔλεγε ὁ Βλ.Πασκάλ: «Μία πίστη ποὺ δὲν ἀμφιβάλλει εἶναι πεθαμένη πίστη»). Πίστη εἶναι ἡ ἔλλειψη τῆς ἀλαζονικῆς βεβαιότητας ποὺ συγχέει τὴν διδασκαλία-δόγμα τῆς Ἐκκλησίας μου μὲ τὴν προσωπική μου πίστη. Πίστη σημαίνει νὰ κραυγάζω στὴν Χριστό: «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» καὶ «πρόσθες μοι πίστιν». Πίστη σημαίνει νὰ παραδίνομαι ἄνευ ὅρων στὴν σιωπὴ τοῦ Θεοῦ (Γεθσημανῆ), νὰ δέχομαι τὸ θέλημά Του γιὰ ὅλα τὰ θέματα τῆς ζωῆς μου. Πίστη εἶναι νὰ Τὸν κάνω-δεχτῶ Πατέρα μου. Νὰ Τὸν ἐμπιστεύομαι ὅπως τὸ μικρὸ παιδὶ τὸν πατέρα του.

Μία τέτοια πορεία φυσικὰ δὲν εἶναι οὔτε εὔκολη οὔτε γρήγορη (Κάθε ζωντανὴ ὕπαρξη στὰ δύσκολα στέκεται, λέει ὁ ποιητής).

Ἡ παραδοχὴ ὅμως τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ ὁπωσδήποτε εἶναι ὅρος ἀπαράβατος ἀφοῦ ἡ πίστη δὲν εἶναι οὔτε αὐθυποβολή, οὔτε αὐταπάτες. Δὲν εἶναι χρήσιμο ναρκωτικὸ ἢ κατευναστικὸ γιὰ τὶς μεταφυσικὲς ἀγωνίες. Ἡ πορεία ἔχει τὶς δυσκολίες ποὺ γεννιοῦνται ἀπὸ τὴν φύση τοῦ θέματος καὶ ἀπὸ τὴν σύγχυση τῆς ἐγωιστικῆς ἀγάπης τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἄνθρωπο.

Τοὺς ἀνθρώπους πρῶτα τοὺς γνωρίζουμε καὶ μετὰ τοὺς ἀγαπᾶμε. Τὸν Χριστὸ πρῶτα Τὸν ἀγαπᾶμε καὶ μετὰ Τὸν γνωρίζουμε. Στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις ἡ συνάντηση γίνεται «ἐπὶ ἴσοις ὅροις». Στὴν σχέση μὲ τὸν Χριστὸ ἡ συνάντηση ὁρίζεται ἀπὸ τὴ διαφορὰ τῶν μεγεθῶν καὶ ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ στὸν Θωμᾶ: «μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες…».

Τὴν σχέση μὲ τὸν Χριστὸ τὴν ἐμποδίζει ἡ μεγάλη ἰδέα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας! Ὅσο πιὸ γρήγορα ἐλευθερωθοῦμε ἀπ’ αὐτήν, τόσο πιὸ εὔκολη θὰ γίνει ἡ σχέση μὲ τὸν Χριστό. Ὅσο πιὸ γρήγορα ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν φίλαυτη διάθεση τόσο πιὸ εὔκολα θὰ παραδοθοῦμε στὰ χέρια Του νὰ μᾶς ἀνεβάσει βῆμα-βῆμα Ἐκεῖνος στὸ μονοπάτι τοῦ κήπου ποὺ περπάτησε κι Αὐτός.

Μὰ τί λές;

Πῶς νὰ κάνει κάποιος ὅλα αὐτά;

Πῶς νὰ ξεχάσει τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀγαπήσει Κάποιον ποὺ ὑπόσχεται Ἀνάσταση διὰ τοῦ Σταυροῦ;

Μόνο ἕνα ἀληθινὸ ρίσκο δοκιμάζει τὴν ἀλήθεια ἑνὸς πιστεύω. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος, «γιὰ ἕνα θὰ στοιχηματίσουμε» (Πασκάλ).


Μὲ ἀγάπη καὶ εὐχὲς

Ὁ Ἐφημέριος


π. Θεοδόσιος

Ιερώνυμος: Δεν είναι δυνατόν να μένει έξω από την εκκλησιαστική εκπαίδευση η Εκκλησία.

(πηγή Αρχιεπισκοπή Αθηνών) Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή με πρωτοβουλία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ημερίδα με θέμα «Προοπτικές αναβαθμίσεως της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως».
Ο Μακαριώτατος στην σύντομη εισαγωγική του ομιλία αναφέρθηκε στη σημασία της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης, υπογραμμίζοντας πως "πέρασαν 150 χρόνια από τότε που συζητείται το θέμα των σχολείων εκκλησιαστικής εκπαίδευσης κι από τότε έχουμε κάνει μόνο μερικά βήματα". "Ο ένας νόμος ανατρέπει τον άλλο. Διακρίνει κανείς τα ιδεολογικά ρεύματα και τις διάφορες τοποθετήσεις που υπάρχουν επί του θέματος" είπε χαρακτηριστικά.
Τόνισε μάλιστα πως δεν "είναι δυνατόν να μένει έξω από την εκκλησιαστική εκπαίδευση η Εκκλησία.” 
"Το βάρος της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και της στελέχωσης της Εκκλησίας θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με την Πολιτεία. Αλλά δε μπορεί να είναι σε αυτά τα ζητήματα η Εκκλησία θεατής" σημείωσε. "Αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα πάντα σε συνεργασία με την Πολιτεία. Από την πλευρά της η Εκκλησία θα πρέπει να δει πως θέλει να είναι οι ιερείς του 2020 και να τους προετοιμάσει κατάλληλα".
"Δε θα πάψουμε", κατέληξε, "να παλεύουμε για ότι το καλύτερο στην εκκλησιαστική εκπαίδευση. Πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει το καθήκον του. Αλλά και να μην είμαστε μαξιμαλιστές. Να καταλάβουμε ότι υπάρχουν όρια και από την πλευρά της Πολιτείας γι’ αυτά τα θέματα".
Στην ημερίδα συμμετείχαν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, πολλοί ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Γ. Γ. του Υπουργείου Παιδείας κ. Β. Κουλαϊδης, ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Ευ. Γιαλεσάκης, ο Δ/ντης Δευτεροβάθμιας Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης κ. Τζουμάκας και διευθυντές και καθηγητές από ανώτατες εκκλησιαστικές ακαδημίες, από τη δευτεροβάθμια εκκλησιαστική εκπαίδευση και από τα Ιερατικά Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας
ΠΗΓΗ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ

Βραδινές Θείες Λειτουργίες για τους υποψηφίους των Πανελλαδικών εξετάσεων

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο Μητροπολίτης Χαλκίδος  κ. Χρυσόστομος, προσκαλεί τους υποψηφίους των Πανελλαδικών Εξετάσεων, να συμμετάσχουν στις Θείες Λειτουργίες που θα τελεσθούν κατά τόπους πριν την έναρξη των εξετάσεων, για να λάβουν τη δύναμη και την εξ Ύψους ενίσχυση στον αγώνα τους αυτό.
1.Την Δευτέρα 9 Μαΐου 2011, ώρα 21.00 το βράδυ, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Χαλκίδος για τα παιδιά της Πόλης μας και της ευρύτερης περιοχής της Χαλκίδος.
2. Την Τρίτη 10 Μαΐου 2011, ώρα 20.00 το βράδυ, στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαντουδίου για τα παιδιά της Κεντρικής Ευβοίας.
3.  Επίσης, την Τρίτη 10 Μαΐου 2011, ώρα 20.30 το βράδυ, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Ιστιαίας για τα παιδιά της Βορείου Ευβοίας. 

Ο «Καλλικράτης» θα αγγίξει τα μειονοτικά σχολεία;

Σε οπισθοχώρηση όσον αφορά στις συνενώσεις των μειονοτικών δημοτικών σχολείων της Θράκης, φαίνεται ότι προχωρά το Υπουργείο Παιδείας.  Αν και οι τελικές θέσεις, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα μετά από συνεργασία με τις κατά τόπους διευθύνσεις και γραφεία εκπαίδευσης, αφορούσαν στις απολύτως απαραίτητες και λογικές συνενώσεις μικρών μονάδων που εξυπηρετούν μονοψήφιο αριθμό μαθητών, τελικά το Υπουργείο κάνει πίσω, σύμφωνα με πληροφορίες του XanthiPress.gr.
Και αυτό συμβαίνει εξαιτίας της αντίδρασης εκπροσώπων της μειονότητας που απαιτούν τη διατήρηση των μικρών σχολείων σε κάθε περιοχή, παρότι κάτι τέτοιο φαίνεται αρκετά αναχρονιστικό και καταδικάζει τους μαθητές που φοιτούν σε τόσο ανεπαρκή σχολεία.
Επίδειξη ισχύος από μειονοτικούς;
Ενδεχομένως από κάποιους αυτή τη ενέργεια των βουλευτών – κυρίως- που προέρχονται από τη μειονότητα να εκτιμάται και ως επίδειξη ισχύος ότι μπορούν να ικανοποιούν στο ακέραιο τέτοιου είδους αιτήματα -απειλώντας με πρόκληση έντασης-  παρότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη με τα υπόλοιπα σχολεία, οι συνενώσεις των οποίων σε όλη την περιοχή προχωρούν κανονικά.
Η κίνηση αυτή εγκυμονεί τον κίνδυνο να δοθούν λανθασμένες εντυπώσεις, εφόσον πουθενά αλλού δεν έχει εγκαταλειφτεί  το σχέδιο του Υπουργείου. Στο πλαίσιο της εξάντλησης κάθε μέσου διαλόγου φαίνεται ότι εντάσσεται και η επίσκεψη της Αν. Υπουργού Φώφης Γενημματά στη Θράκη, που φημολογείται εδώ και αρκετό καιρό. Από την πλευρά τους οι υπηρεσιακοί παράγοντες στην  περιοχή δεν φαίνεται να έχουν καμία επίσημη πληροφόρηση και αναμένουν τις κινήσεις του Υπουργείου. Άλλωστε η θέση του Υπουργείου παραμένει δύσκολη και λεπτή, στο χειρισμό της υπόθεσης.
ΠΗΓΗ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ

Το πρόσωπο της Παναγίας στο Αγιορείτικο τυπικό

-Είναι, πάτερ, μοναδικό το πώς εντάσσεται στο αγιορείτικο Τυπικό το πρόσωπο της Παναγίας την ήμε­ρα της Αναστάσεως.

-Γέροντας Ιωακείμ Καρυώτης:«Ή Παναγία είναι παρούσα στη ζωή μας σε κάθε περίοδο, είτε αυτή λέγεται Μεγάλη Παρασκευή εϊτε λέγεται Ανάστα­ση είτε λέγεται Πεντηκοστή. Διότι ή Πα­ναγία δεσπόζει, είναι το κεντρικό πρό­σωπο, Σέ κάθε κελλί, σε κάθε σπίτι, σε κάθε μοναστήρι. Ή Παναγία είναι το κε­ντρικό πρόσωπο του Αγίου Όρους. Είναι ό λόγος για τον όποιο υπάρχουμε στο "Αγιον Όρος.Όλα αυτά πού κάνουμε μέσα στη λα­τρεία, το Θεοτοκάριο, οί Χαιρετισμοί,κάθε στιγμή, από την πιο απλή μέχρι την πιο σύνθετη της ζωής μας, το όνομα τηςΠαναγίας επικαλούμαστε, καί το κεντρι­κό πρόσωπο της ζωής μας είναι ή Πα­ναγία. Καί βεβαίως παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το πρόσωπο της Παναγίας στηνΑνάσταση, όπως παίζει καί στίς άλλες εποχές του χρόνου».   

Παπα-Βαής

Η ιστορία του Νικόλαου Βαή, που μετά την καταστροφή του 1922 ήρθε στους Βούνους ως παπάς και δάσκαλος

Το Σεπτέμβρη του 1922 το σώμα του ελληνισμού γέμισε πληγές που ακόμη πονάνε. Η καταστροφή ενός ολοκλήρου πολιτισμού που κτιζόταν επί αιώνες στα παράλια της Μικράς Ασίας, αποτέλεσμα της τουρκικής θηριωδίας, σήμανε τότε την απαρχή μιας άλλης περιπέτειας για τους κατοίκους των ευλογημένων αυτών περιοχών. Οι Μικρασιάτες κουβάλησαν μαζί τους τις πικρές μνήμες τους, αλλά και τα ήθη και έθιμά τους, τις αξίες και τον πνευματικό πολιτισμό τους. Ευτυχώς ο χρόνος μπόρεσε να επουλώσει τις πληγές, αλλά δεν...

άφησε τις μνήμες να ξεθωριάσουν.

Ένας από τους κυνηγημένους έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν και ο Βαής Νικόλαος του Θεοδώρου και της Ελένης

Ο Βαής Νικόλαος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία στις 19-6-1890 στο χωριό Ακ δαμ –Μαδέν ακδάγ και απεβίωσε στις 10-2-1934 οπό εμβολή καρδίας.

Σύζυγός του ήταν η Βαρβάρα Φωτιάδη του Κοσμά, γεννηθείσα στις 10-2-1895. Ενυμφεύθησαν στις 18-Ιουλίου 1905.

Ο Παπαβαής με την οικογένειά του έφτασε στη Χαλκίδα στις 8-10-1922 και από κει στους Βούνους και εργάστηκε ως Δημοδιδάσκαλος και αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας μια και ήταν απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής Καισαρείας και του φροντιστηρίου Τραπεζούντας.

Ο Βαής Νικόλαος είχε επτά παιδιά. Τον Ξενοφώντα ((3-5-1906), τον Πλούταρχο (6-7-1908), Τον Θεόδωρο(2-8-1911), το Γεώργιος (17-1-1913), τη Σοφία(14-9-1920), Τη Σταυρούλα ( 21-8-1923 ) κα την Ξένη (29-3-1926)

Δύο παιδιά απεβίωσαν πριν την αναχώρησή τους από τη Μικρά Ασία, ο Πλούταρχος και ο Γεώργιος.

Τρία από τα παιδιά του απεβίωσαν στους Βούνους. Ο Ξενοφών (22-10-1926).ο Θεόδωρος(23-1-1927) και η Σοφία.(8-11-1931).

Για τον θανόντα γιο του Ξενοφώντα ο Παπαβαής βάπτισε τον Ξενοφώντα Στεφανή του Γεωργίου(Συνταξιούχος αστυνομικός) και για τον θανόντα γιο του Θεόδωρο βάφτισε τον Θεόδωρο Λάππα του Πέτρου (Συνταξιούχος αστυνομικός)

Η κόρη του Σταυρούλα απεβίωσε προ διετίας και η κόρη του Ξένη παντρεύτηκε με τον Χρήστο Δαϊκίδη και είναι συνταξιούχος δασκάλα.

Οι μαθηταί που αποφοιτούσαν από το Δημοτικό Σχολείο Βούνων και αργότερα από το σχολείο της Αρτάκης όπου μετετέθη ο Νικόλαος Βαής, ήταν περιζήτητοι στο Σχολαρχείο Ψαχνών, αφού η φήμη του Βαή ως καλού δασκάλου ήταν ευρέως διαδεδομένη στην Εύβοια.

Το σπίτι του που βρίσκεται στην είσοδο των Βούνων, αρχοντικό για την εποχή του αλλά και σήμερα, είναι καλά συντηρημένο από την εγγονή του Σόνια.

Αυτή είναι η μικρή ιστορία ενός ξεριζωμένου από τον τόπο του Έλληνα. Μια ιστορία γεμάτη πόνο, ταλαιπωρία, βάσανα, φτώχεια και περιπλάνηση, που όμως δεν το βαλε κάτω, παρέμεινε ‘Έλληνας.

Συνολικά 1.500.000 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά την καταστροφή και την επακολουθήσασα ανταλλαγή πληθυσμών και με τη δουλειά τους την αγάπη τους για την Ελλάδα και τον πολιτισμό τους έκαναν την Ελλάδα περισσότερο Ελληνική.

Χρέος όλων μας είναι να μην παραδώσουμε στη λήθη του χρόνου τον αφανισμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού, να μείνουν ανεξίτηλα στην μνήμη μας τέτοια σημαντικά ιστορικά γεγονότα και να τα μεταδίδουμε από γενιά σε γενιά.

Όσο ζει η μνήμη και η ιστορία αποτυπωμένες, δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες, δεν υπάρχουν χαμένοι πολιτισμοί.

ΠΗΓΗ

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ - Ύποπτο ρόλο παίζει ο Πατριάρχης Θεόφιλος

Απίστευτο και όμως αληθινό: Ο κατ' ευφημισμόν πλέον ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος κατέβασε την ελληνική σημαία από το Πατριαρχείο και από την αίθουσα του Πατριαρχικού Θρόνου, λίγο πριν από την 25η Μαρτίου, με τη δικαιολογία ότι το Πατριαρχείο δέχεται επισκέπτες απ' όλα τα κράτη της υφηλίου και η παρουσία της ελληνικής σημαίας θα αποτελούσε... παραφωνία.

Σε συνέντευξή του μάλιστα ο Πατριάρχης Θεόφιλος είχε πει ότι η ελληνική σημαία θα πρέπει να κατέβει και από τα μοναστήρια που ανήκουν στο Πατριαρχείο! Στην ίδια συνέντευξη ο Θεόφιλος είχε τονίσει ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων πρέπει να είναι το Πατριαρχείο όλων των ορθοδόξων και όχι μόνο των Ελλήνων, άρα η ελληνική σημαία είναι πρόκληση. Μάλιστα είχε βολιδοσκοπήσει και τους ηγούμενους των μοναστηριών για να κάνουν κι αυτοί το ίδιο, αλλά «εισέπραξε» τέτοιες οργισμένες αρνήσεις που δεν το ξαναεπιχείρησε. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεπτών στην Αγία Γη ανήκει στους Ρώσους και ότι οι έλληνες πατέρες λιγοστεύουν όλο και πιο πολύ, σε αντίθεση με τους άραβες ορθόδοξους που πληθαίνουν και μάλιστα έχουν επίσημα πια παρουσία στις λειτουργίες που μέχρι πρόσφατα γίνονταν από έλληνες πατέρες. Την ίδια ώρα οι λιγοστοί αγιοταφίτες μοναχοί και πατέρες εκπέμπουν SOS για τη λειψανδρία που μαστίζει το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετοί για να υπηρετήσουν τα βασικά προσκυνήματα ή να τελέσουν τις απαιτούμενες ακολουθίες.«Αποδιοπομπαίοι» οι Έλληνες ακόμα και τη Μεγάλη Εβδομάδα!Ενδεικτικό του ανθελληνικού κλίματος που έχει επιβάλει ο Θεόφιλος στο Πατριαρχείο είναι το ρεπορτάζ της Μαρίας Ανδρέου που βρέθηκε τις Άγιες μέρες εκεί: Τριακόσιοι Έλληνες και Ελληνίδες ήταν το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα και ενώ θα περίμενε κανείς να ήταν οι πρώτοι και οι πρώτες που θα έμπαιναν το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως για να δουν την αφή του Αγίου Φωτός, δυστυχώς πλέον το προνόμιο αυτό το έχουν οι Ρώσοι, αφού όπως φαίνεται ο Πούτιν έχει βρει τον τρόπο να «εξαγοράσει» και τα προσκυνήματα, ενώ ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος χαρακτηρίζεται από πολλούς στο Ισραήλ Ρωσόφιλος… Και το μεγάλο ερώτημα είναι τι κάνει το υπουργείο Εξωτερικών το οποίο επιχορηγεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων; Ξέρει το υπουργείο Εξωτερικών ότι οι Έλληνες που βρέθηκαν στα Ιεροσόλυμα ήταν μαντρωμένοι από τις πέντε το πρωί στην αυλή του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης μέχρι τις τρεις το μεσημέρι, όρθιοι μέσα στον αέρα και στον ήλιο και δεν τους επιτράπηκε καν όχι η είσοδος στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως, αλλά ούτε στον τρούλο που βλέπει κάτω τον Πανάγιο Τάφο, αλλά το πιο σημαντικό, ούτε στον Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης για να κοινωνήσουν έπειτα από σαράντα μέρες νηστεία, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να χάσουν την κοινωνία τους; Μαντρωμένοι στην αυλή του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης είδαν οι έλληνες ορθόδοξοι την αφή του Αγίου Φωτός μέσα από βίντεο γουολ. Αντίθετα οι ρώσοι παλαιοημερολογίτες συμπεριφέρθηκαν μέσα στον ναό ως βάρβαροι. Έσπρωχναν, φώναζαν, έβαζαν τσάντες, ρούχα, κοσμήματα πάνω στο σημείο της Αποκαθήλωσης σαν παγανιστές, ενώ την ημέρα της περιφοράς του Επιτάφιου, με το που έπεσαν λουλούδια από το πανί που έχει το σώμα του Χριστού, έπεσαν σαν αλλόφρονες να τα πάρουν, πετώντας σχεδόν κάτω τον Πατριάρχη, ενώ τα καντήλια πάνω από το σημείο της Αποκαθήλωσης ήρθαν τα πάνω κάτω… Ε, λοιπόν τα όσα συμβαίνουν στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως, με τους Αρμένιους να μπαίνουν καβάλα ο ένας πάνω στον άλλο με ταμπούρλα, με τους Σέρβους να κουβαλάνε μεγάλους σταυρούς, τους Ρώσους να ποδοπατάνε τους πάντες και να βρωμάνε ιδρωτίλα, τους Καθολικούς να βάζουν διαπασών το αρμόνιο, τους Αιθίοπες να φωνάζουν και τους Κύπριους να χώνουν χρήμα για να πάρουν την πράσινη κάρτα ώστε να δουν το Άγιο Φως, είναι τουλάχιστον απαράδεκτα. Δεν υπάρχει κατάνυξη, δεν υπάρχει στοιχειώδης κοινωνική συμπεριφορά, οι εβραίοι αστυνομικοί σπρώχνουν τους πάντες σαν τα ζώα, οι εκατόν τριάντα αγιοταφίτες μοναχοί παίζουν ξύλο και έρχονται στα χέρια με τους ρώσους προσκυνητές που ψάλλουν στα ρώσικα εκκωφαντικά, με αποτέλεσμα το βράδυ της Ανάστασης να μην ακούει κανείς ούτε το Χριστός Ανέστη! Μεγάλη η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση από τους Έλληνες που βρέθηκαν τις άγιες ημέρες του θείου Πάθος στα Ιεροσόλυμα με τα όσα είδαν, αφού αναπόλησαν τη μεγάλη ευλάβεια των ελληνικών εκκλησιών, και μεγάλη η στεναχώρια όταν συνειδητοποίησαν ότι για να δεις το Άγιο Φως, που έρχεται σαν γαλάζια αστραπή ή σαν γαλάζιες χαρούμενες μπάλες από τον ουρανό και ανάβει μονομιάς τα σβησμένα καντήλια του ναού, πρέπει να βάλεις μέσο. Όχι αγαπητοί πατέρες, μέσο στον Χριστό δεν βάζουμε! Φτάσατε στο σημείο να κάνετε τους Έλληνες να μένουν κρυφά μέσα στα κελιά των ελλήνων μοναχών κάτω από κρεβάτια, μέσα σε ντουλάπες από το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής και να βγαίνουν δειλά δειλά έξω το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου… Ντροπή. Και από την άλλη ο Πούτιν πληρώνει όλα τα έξοδα σε ρώσους προσκυνητές για να κατακλύζουν τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως. Και όλα αυτά γίνονται όταν το Άγιο Φως ανάβει στα χέρια έλληνα Πατριάρχη. Πού είναι η πυγμή σου και η ελληνικότητά σου Θεόφιλε; Γιατί δεν πατάς πόδι να μπαίνουν στον ναό όλοι οι Έλληνες, που είναι σεβάσμιοι προσκυνητές και δεν κάνουν σαν ειδωλολάτρες; Πού είναι το υπουργείο Εξωτερικών που αφήνει στις 4.30 το πρωί τους έλληνες προσκυνητές έξω στις πύλες της Ιερουσαλήμ να χλευάζονται από τους εβραίους αστυνομικούς που τους αφήνουν μία ώρα και έξω από τα σίδερα; Και ύστερα από πολλή ορθοστασία και καψώνια να τους πηγαίνουν μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο και όχι στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως; Γυρίσαμε μέσα σε οχτώ ημέρες όλα τα προσκυνήματα από τη Βηθανία, την Τιβερίαδα, την Ιεριχώ, τη Γαλιλαία, τη Ναζαρέτ, τη Βηθλέεμ, και όλοι οι έλληνες μοναχοί που συναντήσαμε είχαν τρομερά παράπονα από το Πατριαρχείο, το οποίο δεν τους στηρίζει οικονομικά ενώ παράλληλα τρώνε αβέρτα ξύλο από μουσουλμάνους και εβραίους για να κρατήσουν τα προσκυνήματα ελληνικά και να μην τα πάρουν οι Άραβες και τα κάνουν τζαμιά, κτήματα και οι εβραίοι συναγωγές. Πραγματικοί ήρωες, αγωνιστές, πολεμιστές. Οι Κύπριοι όμως τους μοναχούς τους και τις μονές τους τις φροντίζουν! Μεγάλη στεναχώρια πήραμε από τα Ιεροσόλυμα. Ακόμη και τη Μεγάλη Παρασκευή όταν ο παπάς έβγαινε από το Πραιτώριο, τη φυλακή του Χριστού με τον σταυρό στα χέρια, μόνο που δεν γίναμε Θύρα 7! Γιατί αυτή η βαρβαρότητα; Και γιατί η Ελλάδα αφήνει τον Πούτιν να εκμεταλλεύεται προς παγκόσμιο πολιτικό όφελος την αγιότητα των Ιεροσολύμων; Ήμαρτον Θέε μου…Στο έλεος των ληστών τα ελληνικά μοναστήρια Στο έλεος των κακοποιών και των ληστών κάθε φυλής και θρησκεύματος βρίσκονται τα ελληνικά μοναστήρια που λειτουργούν εδώ και εκατοντάδες χρόνια στις περιοχές που καλύπτει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Τα μοναστήρια αυτά δέχονται σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα επιθέσεις ληστών που θέλουν να πάρουν αφιερώματα ή χρήματα και δεν προστατεύονται καθόλου... Το Πατριαρχείο τα έχει εγκαταλείψει, ενώ για το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μάλλον δεν... υπάρχουν! Έτσι οι ληστές ανενόχλητοι τα «επισκέπτονται» συχνά πυκνά, αρπάζουν ό,τι βρίσκουν και ταλαιπωρούν μέχρι βασανισμού του γέροντες και αδύναμους μοναχούς οι οποίοι είναι οι μοναδικοί «φάροι» του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στις ερήμους της Μέσης Ανατολής. Και μόνο το γεγονός ότι στα βάθη της ερήμου βρίσκονται εδώ και αιώνες μοναστήρια που υψώνουν καθημερινά την ελληνική σημαία και υποδηλώνουν την ελληνική παρουσία στις περιοχές αυτές θα έπρεπε να είχε ευαισθητοποιήσει τους αρμόδιους ώστε να τα φυλάνε ως κόρην οφθαλμού. Όμως, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Ενδεικτικά, αναφέρουμε δύο από τα μοναστήρια που έχουν μπει στο «στόχαστρο» ληστών. Το ένα είναι το μοναστήρι των Πειρασμών στο Σαραντάριο όρος που βρίσκεται έξω από την Ιεριχώ. Ο ηγούμενος του μοναστηριού Γεράσιμος, μόνο τον τελευταίο χρόνο έχει πέσει θύμα ληστών τουλάχιστον 5 φορές. Ο 75χρονος μοναχός, που ζει μόνος του εκεί 25 χρόνια, πριν από λίγες μέρες έμεινε με δεμένο το στόμα και τα χέρια για ένα ολόκληρο 24ωρο, ενώ πριν οι ληστές τού είχαν βάλει το μαχαίρι στον λαιμό απειλώντας να τον σφάξουν αν δεν τους έλεγε πού βρίσκονται τα κλειδιά της εκκλησίας για να μπουν να πάρουν εικόνες και όποια αντικείμενα πολύτιμης αξίας θα έβρισκαν. Ο ίδιος τηλεφωνεί στις αρμόδιες αρχές αλλά κανείς δεν του δίνει σημασία αφού και η δική μας κυβέρνηση δεν ασκεί καμία πίεση για προστασία των ελλήνων πολιτών, όπως οφείλει να κάνει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το γυναικείο μοναστήρι Μάρθας και Μαρίας που βρίσκεται στη Βηθανία, λίγο έξω από τα Ιεροσόλυμα. Οι μοναχές μάλιστα αναγκάζονται να προστατεύουν μόνες τους τον εαυτό τους, βάζοντας αγκάθινα συρματοπλέγματα γύρω από τη μάντρα, αφού οι κακοποιοί σκαρφαλώνουν τις νύχτες για να μπουν στο μοναστήρι. Αμέτρητες φορές έχουν ζητήσει βοήθεια από τις αρχές και το Πατριαρχείο, αλλά ως τώρα κανείς δεν έχει απαιτήσει την ασφάλεια των μοναχών από το κράτος του Ισραήλ ή την παλαιστινιακή ηγεσία. Έτσι, οι άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να προστατεύουν τα ελληνορθόδοξα προσκυνήματα γίνονται θύματα των φανατικών μουσουλμάνων, των αδίστακτων κακοποιών, ενώ πολλοί μοναχοί στο παρελθόν έχασαν ακόμη και τη ζωή τους...ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: “Για να μετανοήσει η ψυχή πρέπει να ξυπνήσει..”

Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. Μ’ αυτό τον τέλειο τρόπο απαλλάσεται ο άνθρωπος απ’ το κακό. Πηγαίνομε, εξομολογούμαστε, αισθανόμαστε τη συνδιαλλαγή μετά του Θεού, έρχεται η χαρά μέσα μας, φεύγει η ενοχή. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αδιέξοδο. Δεν υπάρχει αδιέξοδο γιατί υπάρχει ο εξομολόγος, που έχει την χάρι να συγχωρεί. Μεγάλο πράγμα ο πνευματικός! … Κάθε μέρα σκέπτομαι ότι αμαρτάνω, αλλά επιθυμώ ό,τι μου συμβαίνει να το κάνω προσευχή και να μην το κλείνω μέσα μου.

Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτα. Μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες …». Μετά εμείς οι άνθρωποι αποδεχόμαστε αυτό το φως με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζομε με την αγάπη μας απέναντί Του, με την προσευχή, με τα μυστήρια.

Για να μετανοήσει η ψυχή πρέπει να ξυπνήσει. Εκεί στο ξύπνημα αυτό, γίνεται το θαύμα της μετανοίας. Κι εδώ βρίσκεται η προαίρεση του ανθρώπου. Το ξύπνημα, όμως, δεν έγκειται μόνο στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μόνος δεν μπορεί. Επεμβαίνει ο Θεός. Τότε έρχεται η θεία χάρις. Χωρίς την χάρι δεν μπορεί να μετανοήσει ο άνθρωπος. Η αγάπη του Θεού θα κάνει το παν. Μπορεί να μεταχειρισθεί κάτι μια ασθένεια ή κάτι άλλο, εξαρτάται για να φέρει τον άνθρωπο σε μετάνοια. Άρα η μετάνοια δια της θείας χάριτος κατορθούται. Απλά και απαλά εμείς θα κάνουμε μία κίνηση προς τον Θεό κι από κει και πέρα έρχεται η χάρις.

Μπορεί να μου πείτε: «Τότε με την χάρι γίνονται όλα». Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο. Γίνεται κι εδώ εκείνο ακριβώς που λέω. Δεν μπορούμε ν’ αγαπήσομε τον Θεό, αν ο Θεός δεν μας αγαπήσει. … Το ίδιο συμβαίνει και με τη μετάνοια. Δεν μπορούμε να μετανοήσουμε, αν ο Κύριος δεν μας δώσει μετάνοια. Και αυτό ισχύει για τα πάντα. Δηλαδή ισχύει το Γραφικό: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Αν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για να εγκύψει μέσα μας ο Χριστός, μετάνοια δεν έρχεται. Οι προϋποθέσεις είναι η ταπείνωση, η αγάπη, η προσευχή, οι μετάνοιες, ο κόπος για τον Χριστό. Αν δεν είναι το συναίσθημα αγνό, αν δεν υπάρχει απλότητα, αν η ψυχή έχει ιδιοτέλεια, δεν έρχεται η θεία χάρις.

Συμβαίνει τότε να πηγαίνομε να εξομολογούμαστε, αλλά να μην αισθανόμαστε ανακούφιση.

Η μετάνοια είναι πολύ λεπτό πράγμα. Η μετάνοια η αληθινή θα φέρει τον αγιασμό. Η μετάνοια μας αγιάζει. Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα παραπτώματά του. Τα λάθη, οι αμαρτίες και τα πάθη δεν είναι μόνο προσωπικά βιώματα του εξομολογουμένου. Ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει μέσα του και τα βιώματα των γονέων του και ειδικά της μητέρας, δηλαδή το πώς ζούσε η μητέρα του, όταν τον κυοφορούσε, αν στενοχωριόταν, τι έκανε, αν κουραζόταν το νευρικό της σύστημα, αν είχε χαρά, αν είχε θλίψη, αν είχε μελαγχολία. Έ, όλο το νευρικό σύστημα το δικό της επηρέασε το νευρικό σύστημα του εμβρύου της. Οπότε όταν γεννηθεί το παιδί και μεγαλώσει, παίρνει μέσα του και τα βιώματα της μητέρας του, δηλαδή άλλου ανθρώπου.

Υπάρχει, όμως, ένα μυστικό. Υπάρχει κάποιος τρόπος ν’ απαλλαγεί ο άνθρωπος απ’ αυτό το κακό. Ο τρόπος αυτός είναι η γενική εξομολόγηση, η οποία γίνεται με την χάρι του Θεού.

Πολλές φορές έχω μεταχειρισθή αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ’ αυτό. Την ώρα που τα λέεις στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει απ’ όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές διότι την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά στον Κύριο για την απαλλαγή σου.

Όλ’ αυτά που μου έλεγε τα παρακολουθούσα όχι απλώς με προσοχή, αλλά «έβλεπα» μέσα στον ψυχικό της κόσμο την επίδραση της προσευχής. Την παρακολουθούσα μέσα στην ψυχή της κι «έβλεπα» ότι πήγαινε χάρις μέσα της, όπως την εκοίταζα εγώ. Διότι στον πνευματικό υπάρχει χάρις και στον παπά υπάρχει χάρις. Το καταλαβαίνετε; Δηλαδή ενώ εξομολογείται ο άνθρωπος, ο ιερέας προσεύχεται γι’ αυτόν. Συγχρόνως, έρχεται η χάρις και τον ελευθερώνει απ’ τα ψυχικά τραύματα, που για χρόνια τον βασανίζουν, χωρίς να γνωρίζει την αιτία τους. Ώ, αυτά τα πιστεύω πολύ!

Όλοι οι πνευματικοί οι εξομολόγοι έχουν αυτή την χάρι κι όταν εύχονται την εκπέμπουν ως αγωγοί!!

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου – Βίος και Λόγοι