Θα μείνει μόνον ο πνευματικός ουρανός, όπου υπάρχει ο Χριστός - π. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Αλλά τι είμαστε εμείς οι άνθρωποι! Ξέρομε όλες τις ράτσες των σκυλιών και των αλόγων, ξέρομε τα είδη των φυτών, τις μάρκες των αυτοκινήτων, των ραδιοφώνων, πολλές φορές όμως δεν ξέρομε εκείνα τα οποία έχουν άμεσον σχέση με την ζωή μας. Γι' αυτό θέλω να προσέξετε σήμερα αυτό που σας λέγω.

Ο,τιδήποτε υπάρχει γύρω μας, τα ατέρμονα βάθη του ωκεανού, τα ύψη των ουρανών, οι χιλιάδες και οι μυριάδες των αστέρων, αν καλοσκεφθούμε, θα καταλάβουμε ότι πραγματικά δεν είναι παρά η φτωχογειτονιά της γης μας. Μια μέρα -έχετε δει πως σωριάζουν τα παλιόσπιτα, όταν θέλουν να υψώσουν πολυκατοικίες;-  έτσι θα σωριασθούν όλα όσα υπάρχουν εις το σύμπαν. Δεν θα μείνει τίποτε• θα μείνει μόνον ο πνευματικός ουρανός, όπου υπάρχει ο Χριστός. Εκεί λοιπόν ας προσηλώσωμε το βλέμμα μας.   

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

ΠΗΓΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Μέσα στην Εκκλησία όλοι είναι παιδιά του ίδιου του Θεού - Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος

Για την Εκκλησία μας δεν υπάρχουν "άτομα", αλλά "πρόσωπα", με μοναδική αξία το καθένα, ανεξάρτητα από οικονομική ή κοινωνική θέση, σωματική κατάσταση, ηλικία, χρώμα, φυλή και θρησκεία.

Επομένως, δεν υπάρχει μεταξύ των χριστιανών "ειδική σχέση", αλλά "προσωπική αγαπητική σχέση". Η σχέση αυτή, όπως καταλαβαίνετε, κυριαρχείται από την αγάπη ως κένωση προς τον πλησίον, ως θυσία προς αυτόν, ως ενδιαφέρον και στοργή. Μέσα στην Εκκλησία όλοι είναι παιδιά του ίδιου του Θεού και επομένως δεν υπάρχουν διακρίσεις ούτε θέσεις, αλλά μόνον διακονήματα. Η Εκκλησία δεν έχει ορθολογική αντίληψη της ζωής, γι' αυτό και δεν ικανοποιείται μόνο με το να βρεθεί μια θέση ή να ενταχθεί στο ενεργό κοινωνικό σύνολο ένας συνάνθρωπος μας, ο οποίος αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα. Αυτό είναι σημαντικό για τη ζωή του, αλλά όχι το μείζον και το ουσιώδες. Το μείζον και το ουσιώδες είναι πως αντιμετωπίζουμε το συγκεκριμένο συνάνθρωπό μας κι αν τον έχουμε στην καρδιά μας και γινόμαστε μαζί του συνοδοιπόροι στο δρόμο προς την κοινή σωτηρία μας. Η Εκκλησία δεν είναι υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών ούτε υπηρεσία ευρέσεως εργασίας, αλλά έχει τις κοινωνικές της ευαισθησίες με βάση τις οποίες δείχνει την αγάπη της προς κάθε εμπερίστατο παιδί του Θεού, με τρόπο αθόρυβο και, πιστεύω, αποτελεσματικό.  

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος

ΠΗΓΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

\

Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==================

Οι δηλώσεις του π. Γεώργιου Μεταλληνού αναφορικά με το δράμα της Σερβικής Εκκλησίας είναι μεν πολύ γενναίες αλλά φοβούμαι ότι δημιουργούν περισσότερα ερωτήματα από τις απαντήσεις που δίνουν.

ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

___________

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός είναι σεβαστός και λίαν μοι - όπως και σε όλους τους συμφοιτητές μου - διδάσκαλος.

Τον θαύμαζα πάντοτε - όχι μόνον επειδή ήταν ένας κολοσσός θεολογικών γνώσεων - αλλά προπαντός επειδή είναι ένας αληθινός και γνήσιος άνθρωπος που αγαπά άδολα τον Χριστό και την Εκκλησία.

Οταν σπούδαζε στη Γερμανία ο π. Γεώργιος δεν εντρυφούσε μόνον στα σπουδαστήρια των Ακαδημαικών Ιδρυμάτων. Αφιέρωνε ώρες - πολλές ώρες - στην εξομολόγηση για να στηρίξει τους μετανάστες και να τους οδηγήσει στο Χριστό και στην Εκκλησία.

Ηταν πάντοτε ένας λαμπρός ακαδημαικός (ο π. Γεώργιος και ο Αγιος Αλβανίας είναι οι πιο εξαίρετοι φοιτητές στα χρονικά της Θεολογικής Σχολής Αθηνών), αλλά είναι προπαντός ιερέας του Θεού του Υψίστου, άνθρωπος αγωνιστής και έντιμος και ακάματος στη διεκδίκηση των δικαίων της Εκκλησίας.

Εξ ιδιοσυγκρασίας μετριοπαθής και διαλλακτικός πείθει ακόμη και όταν υποστηρίζει θέσεις οι οποίες σε πολλούς φαίνονται ακραίες.

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

____________

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του. Υιοθέτησε 100% τις θέσεις του π. Θεόδωρου Ζήση ότι ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος εκθρονίσθηκε και καθαιρέθηκε επειδή είναι πολέμιος του Οικουμενισμού και επειδή είναι ο μόνος Σέρβος επίσκοπος που υπέγραψε την Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό.

Δεν ξέρω πώς κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα ο σεβαστός Γέροντας, όπως και ο π. Θεόδωρος Ζήσης.

Η δική μου πάντως απορία είναι η εξής. Τι λόγο είχαν οι Σέρβοι Αρχιερείς να καθαιρέσουν ένα επίσκοπο επειδή υπέγραψε την Ομολογία ή επειδή είναι εναντίον της πρόσκλησης προς τον Πάπα για να επισκεφθεί τη Σερβία ή επειδή είναι εναντίον του Οικουμενισμού;

Γιατί θα έπρεπε να χάσουν τον ύπνο τους γι’ αυτό; Από ότι διαβάσαμε υπάρχουν πολλοί Σέρβοι επίσκοποι που αντιτίθενται στην πρόσκληση προς τον Πάπα να επισκεφθεί τη Σερβία. Γιατί δεν τους καθαιρούν αυτούς;

ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΣΟΒΟ ΕΓΙΝΕ Ο ΣΑΜΑΤΑΣ

___________

Η δική μου αντίληψη είναι ότι ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος ουδέποτε θα εκθρονιζόταν και ουδέποτε θα τον καθαιρούσαν αν δεν ήταν επίσκοπος Κοσσόβου έστω και αν όντως ενέχεται σε οικονομικές ατασθαλίες. Θα τις κατάπιναν, όπως συνέβηκε και με άλλες περιπτώσεις.

Η στάση του Σεβ. κ. Αρτέμιου για το Κόσσοβο θεωρήθηκε από τους επικυρίαρχους του Κοσσόβου άκαμπτη και ακραία και καθόλου υποβοηθητική για τη λύση που επιδιώκουν και γι’ αυτό η Σερβική Ιεραρχία εξαιτίας κάποιων οικονομικών ατασθαλιών - ή έστω υποτιθέμενων οικονομικών ατασθαλιών- εκθρόνισαν και στη συνέχεια καθαίρεσαν τον Σεβασμιότατο κ. Αρτέμιο για να μπορέσουν να διαχειριστούν την τύχη του Κοσσόβου με πιο διαλλακτικό τρόπο.

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΓΙΕΦΤΙΤΣ) ΚΑΙ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ (ΡΑΝΤΟΒΙΤΣ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

______________

Πρέπει να μας προβληματίσει πολύ σοβαρά η άποψη ότι οι Σεβασμιότατοι Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος και Μητροπολίτης πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος είναι Οικουμενιστές.

Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πώς ένας επίσκοπος που έστειλε τη γνωστή επιστολή στον π. Γεώργιο Τσέτση για το “πρωτείο”, όπως έκανε ο κ. Αθανάσιος Γιέφτιτς, είναι Οικουμενιστής. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος επίσκοπος στην ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία που μίλησε τόσο αυστηρά για το θέμα.

Ας μην ξεχνάμε ότι ετοιμάζεται έκδοση στα Ελληνικά βιβλίου του Σεβασμιότατου κ. Αθανάσιου με το οποίο ελέγχει τον Οικουμενισμό της Κωνσταντινουπόλεως και του Σαμπεζύ. Οσο και αν στο βιβλίο αυτό θα βρει αφορμή να μας παραλάβει κανονικά και να μας πει ότι παρανοήσαμε τον Αγιο Ιουστίνο και ότι τον κατεβάσαμε κοντόφθαλμα στα μέτρα μας, θέλει δεν θέλει, του αρέσει δεν του αρέσει, είναι υποχρεωμένος να καταδικάσει για μια ακόμη φορά, απερίφραστα τον Οικουμενισμό.

Παράλληλα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Σεβασμιότατος Μαυροβουνίου είναι ένας από τους ελάχιστους επισκόπους της ανά την Οικουμένη Ορθοδοξίας που καταδίκασε τη “βαπτισματική θεολογία”.

Επομένως πώς είναι Οικουμενιστές;

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΠΑΤΣΚΑΣ

_________

Είναι αλήθεια ότι η συμπεριφορά του Αγίου Μπάτσκας μας προβληματίζει όλους σοβαρά, όχι μόνον επειδή συμμετείχε στο τελετουργικό άλλης θρησκείας, αλλά προπαντός επειδή ανήκει στη γνωστή ολιγάριθμη ομάδα του Αγίου Περγάμου που προώθησαν το κακόδοξο εκκλησιολογικό κείμενο της Ραβέννας.

Επομένως, δυστυχώς, είναι Οικουμενιστής.

Είναι επίσης αλήθεια ότι τόσον ο Αγιος Μαυροβουνίου όσον - και σε μικρότερη κλίμακα ο Αγιος πρώην Ερζεγοβίνης - συμμετείχαν σε κάποιες συμπροσευχές.

Αλλά να χαρακτηρίσουμε τους Ράντοβιτς και Γιέφτιτς ως συνειδητούς Οικουμενιστές; Δεν πάει πολύ; Δεν αδικεί την αλήθεια;

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

_____________

Ο Αγιος πρώην Ερζεγοβίνης έχει ένα πολύ απότομο χαρακτήρα. Ο τρόπος που μιλά και η όλη παρουσία του μυρίζουν μπαρούτι. Και αυτό ξέρετε δεν είναι κάτι πρόσφατο. Τον θυμάμαι ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 να μπαίνει σέ όλους χωρίς κανένα δισταγμό. Στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο λ.χ. στο Β΄ Συνέδριο των Θεολογικών Σχολών στην Πεντέλη. Είναι προπαντός ο μόνος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου που “ψάρωσε” κυριολεκτικά τον π. Παίσιο. Θα αναφερθώ ίσως σε αυτό το περιστατικό κάποια άλλη φορά.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο τρόπος που γράφει για τον Σεβ. κ. Αρτέμιο προκαλεί. Θυμώνει τον αναγνώστη αντί να τον πείθει. Ισως δεν πρέπει να τον παρεξηγούμε. Είναι ο χαρακτήρας του έτσι. Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για να αλλάξουμε τον Σεβασμιότατο γι’ αυτό νομίζω ότι είναι καλύτερα να καθορίσουμε τη στάση μας άσχετα από τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Αγιος πρώην Ερζεγοβίνης.

ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ

_________

Ας μην πάρουμε προσωπικά τις εκδηλώσεις θυμού και τους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς που εξαπολύει. Μου κάνει εντύπωση λ.χ. ότι δύο φορές ανέφερε ότι “εμείς στη Σερβία δεν ασχολούμαστε με τον Οικουμενισμό. Εχουμε σοβαρά πράγματα να ασχοληθούμε”.!!! Με άλλα λόγια δεν ενδιάφερεται να μας πείσει εμάς που φωνάζουμε εναντίον του Οικουμενισμού. Είναι πολύ πιο σημαντικό για τον ίδιο να μας προσβάλει και να μας πει ότι ασχολούμαστε με κάτι που δεν είναι καν σοβαρό!!! Ασχέτως του ότι και ο ίδιος ακόμη γράφει βιβλία για τον Οικουμενισμό!!!

Είναι επίσης χαρακτηριστική η απάντηση, που έδωσε στον Σεβασμιότατο κ. Αρτέμιο, όταν τον άκουσε να επικαλείται το βίο του Αγίου Χρυσοστόμου για να στηρίξει τη δική του θέση. Αντί, ως κορυφαίος πατρολόγος που είναι και μάλιστα με ειδίκευση στον Ιερό Χρυσόστομο, να εξηγήσει γιατί οι ισχυρισμοί του Σεβ. κ. Αρτέμιου είναι έωλοι, χωρίς κανένα δισταγμό, προτίμησε να τον προσβάλει και να τον εξουθενώσει δημόσια. “Πολύ ταπεινό εκ μέρους του να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ιερό Χρυσόστομο” παρατήρησε δηκτικά.

ΑΣ ΜΗ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ

_______________

Γι’ αυτό ταπεινά εισηγούμαι και στον π. Γεώργιο και στον π. Θεόδωρο Ζήση να μη σταθούν σε όσα προσβλητικά και δηκτικά είπε και έγραψε κατά καιρούς για τον π. Θεόδωρο Ζήση και για την Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό αλλά να παραθεωρήσουμε τη συμπεριφορά του ως συστατικό της ιδιοσυγκρασίας του.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΣΧΙΣΜΑ

_________

Το συμφέρον της Εκκλησίας επιβάλλει την ενότητα της Σερβικής Εκκλησίας. Από τη δημιουργία σχίσματος ουδέν καλόν θα παραχθεί. Ηδη οι Οικουμενιστές πανηγυρίζουν. Θεωρούν ότι απεδείχθη το σχισματικό φρόνημα όσων αγωνίζονται εναντίον του Οικουμενισμού επειδή άρχισαν αποτειχίσεις και σχίσματα.

Αλλά δεν θα σταθώ τόσο πολύ στο τι λέγουν οι Οικουμενιστές επειδή αυτοί, είτε τους δώσεις την αφορμή, είτε δεν τους την δώσεις, τα δικά τους θα λένε.

Ανησυχώ πάρα πολύ για τη λεγόμενη “Εκκλησία των Κατακομβών” της Σερβίας, για τις αποτειχίσεις που άρχισαν και στην Ελλάδα και για τις αποτειχίσεις που απειλούν άλλοι ότι θα κάνουν. Ακόμη και ότι ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς θα αρχίσει να λειτουργεί σύντομα - παρά την καθαίρεσή του - δημοσιεύθηκε η πληροφορία. Και το χειρότερο φαίνεται ότι ορισμένοι έχουν κατά το νου τη δημιουργία πανορθοδόξου σχίσματος βάσει της αρχής “ο κοινωνών ακοινωνήτω”.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς σίγουρος για τη φερεγγυότητα των πληροφοριών που διέρρευσαν για τις αποτειχίσεις και το σχίσμα και τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά. Δεν είναι καταρχήν φερέγγυες αφού δημοσιεύονται σε ιστολόγια που ελέγχει ο Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Βαδραχάνης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι κατ’ ανάγκην αφερέγγυες, επειδή ορισμένες δηλώσεις του Σεβ. κ. Αρτέμιου είναι καθ’ εαυτές πολύ ανησυχητικές.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

__________

Σεβαστέ μου π. Γεώργιε. Δεν πρέπει να προλάβουμε το κακό; Τι θα γίνει αν τελικά δημιουργηθεί σχίσμα το οποίο μάλιστα θα προσλάβει πανορθόδοξες διαστάσεις; Ηδη η πρόσκληση προς τους αποτειχισθέντες να προσχωρήσουν προς τους σχισματικούς Παλαιοημερολογίτες είναι καθημερινό φαινόμενο. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την πορεία του σχίσματος;

Μήπως όλος αυτός ο σαματάς γίνεται για το Κόσσοβο παρά για τον Οικουμενισμό; Και ποια θα είναι η ευθύνη μας έναντι του Αγίου Θεού αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να υποστηρίξει άμεσα ή έμμεσα τη δημιουργία σχίσματος; Είναι επιτρεπτόν εξαιτίας της δικαιολογημένης πικρίας που αισθανόμαστε για την απότομη συμπεριφορά και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς του Αγίου πρώην Ερζεγοβίνης να συντελέσουμε στη δημιουργία σχίσματος;

Ανέφερα στην αρχή του σχολίου ότι οι δηλώσεις του π. Γεώργιου Μεταλληνού δημιουργούν περισσότερες ερωτήσεις από αυτές που απαντούν επειδή, αν η διάγνωση του π. Γεώργιου Μεταλληνού όπως και του π. Θεόδωρου Ζήση, ότι ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος καθαιρέθηκε επειδή είναι εναντίον του Οικουμενισμού είναι ορθή, δημιουργεί πελώριες υποχρεώσεις εκ μέρους όσων υιοθετούν αυτή την ερμηνεία.

Δεν διαπίστωσα όμως ούτε τον π. Γεώργιο ούτε τον π. Θεόδωρο Ζήση να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

Αλλά είναι ανάγκη να συνεχίσω.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το απομαγνητοφωνημένο κείμενο δηλώσεων του π. Γεώργιου Μεταλληνού που μας έδωσε την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.

*****

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΔΟΞΙΑΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Του π. Γεώργιου Μεταλληνού

=============

Εχω μελετήσει και έχω διαπιστώσει ότι πρόκειται περί εγκλήματος ενός ορθοδόξου πατρός που αποδεικνύει ότι ο π. Αρτέμιος Ραντοσλάγιεβιτς είναι πραγματικά Πατερικός και επειδή είναι Πατερικός και στηρίζει την Ορθόδοξη Πίστι και Παράδοσι γι’ αυτό το λόγο και πολεμείται.

Ο Οικουμενισμός είναι από πίσω.

Και όταν ο όσιος πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς εδιώκετο και ήταν έγκλειστος στη Μονή Τσέλιε, κάποια πνευματικά του παιδιά - το λέγω με μεγάλη λύπη - φαίνεται ότι δεν ήσαν κοντά του.

Αλλά ήσαν κοντά σε άλλους παράγοντες, όπως αποδεικνύουν σήμερα οι παπικές συναναστροφές, οι τελετές, οι αρτοκλασίες και οι άλλες μυστηριοειδείς πράξεις, ευτυχώς δεν είναι μυστήρια ακόμη, αλλά πράξεις με παπικούς επισκόπους κλπ.

Δεν είναι πάθος και μίσος αυτό που λέμε, αλλά είναι αγάπη και πόνος για το έργο των Αγίων Πατέρων μας.

Αγαπάμε όλους. όπως αγαπάμε τους ασθενείς, αλλά όχι την αρρώστια.

Αντί, λοιπόν, να βοηθούμε και τους ανθρώπους αυτούς να βρούν το δρόμο της Αληθείας, που δεν είναι η Ορθοδοξία η δική μου, προς Θεού, εγώ είμαι ο χειρότερος πάντων και το πιστεύω δόξα τω Θεώ, αλλά είναι η Ορθοδοξία των Αγίων μας, της Θεοτόκου, του προστάτου μου από τα παιδικά μου χρόνια αγίου Σπυρίδωνος, του Αγίου Γερασίμου, αυτή είναι η Ορθοδοξία.

Αν δεν βρεθούν όλοι εκεί, ενότητα και ένωση, δεν μπορεί να υπάρξει.

Διώκεται πρώτιστα και για την Ορθοδοξία του ο π. Αρτέμιος και όλα τα άλλα γιά κατάχρηση είναι μωρίες και συκοφαντίες.

Δεν έγινε καλόγηρος ο π. Αρτέμιος για να φάει και να πιεί και να κλέψει.

Και από την άλλη πλευρά που πρέπει να το τονίσω διώκεται διότι είναι ο πρώτος και ο μόνος αυτή τη στιγμή Σέρβος επίσκοπος ο οποίος υπέγραψε την Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού.

Όπως εδώ ο Μητροπολίτης Πειραιώς, ο Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας, ο Μητροπολίτης Κυθηρων, κάποιος άλλος συνάδελφος που μετα ανήρεσε την υπογραφή του, ο Θεός να τον φωτίσει να επιστρέψει, και ξέρετε ξαπλώθηκε η Ομολογία Πίστεως στη Ρουμανία, με έχουν καλέσει και με καλούν πάλι τώρα για συνέδρια κλπ. κυρίως για ομιλίες μαζί με τον κ.Τσελεγγιδη, τον π. Θεόδωρο Ζήση, οπότε βλέπετε ότι “ο λόγος του Θεού ου δέδεται”.

Ὁ Ὅσιος Ἰὼβ ἐκ Ρωσίας

“Αν οι δαίμονες εμφανίζονται ως άγγελοι…”

“

Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ
Ε: Αν οι δαίμονες εμφανίζονται ως άγγελοι και λένε τα πράγματα που θα έλεγαν οι άγγελοι, τότε πως μπορεί κανείς να διακρίνει ποια είναι η αλήθεια;
Α: Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Πρέπει να ταπεινωθείς∙ πρέπει να είσαι σε μια κατάσταση όπου θα θέλεις την αλήθεια του Θεού, κι όχι να ψάχνεις για «εμπειρίες». Φυσικά, θα έλεγα να γίνεις ένας Ορθόδοξος Χριστιανός και να ανακαλύψεις όλους τους κανόνες που κατευθύνουν μια χριστιανική ζωή. Αυτό βοηθά, παρ’ ότι …δεν είναι εγγύηση γιατί μπορείς να πλανηθείς και ως Ορθόδοξος Χριστιανός επίσης.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας παρέχουν βασικές συμβουλές. Για παράδειγμα, λένε ότι, αν κάποιος εμφανιστεί σε σένα ως άγγελος φωτός, δείξε δυσπιστία. Ο Θεός δεν θα σε επικρίνει αν θέλει πραγματικά να εμφανιστεί σε σένα κι εσύ Τον απορρίπτεις, επειδή αν πραγματικά θέλει να σου στείλει κάποιο μήνυμα, θα έρθει ξανά και θα βρει έναν τρόπο να σε πλησιάσει. Στην πραγματικότητα, σε επαινεί που είσαι δύσπιστος, επειδή δεν θέλεις να πέσεις σε πλάνη.
Αυτοί που είναι σε πιο προοδευμένη πνευματική κατάσταση, με περισσότερη πείρα σ’ αυτά τα πράγματα, έχουν δράσει με άλλους τρόπους. Έχουμε ένα παράδειγμα από τον βίο του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, ο οποίος έβλεπε δαίμονες όλη την ώρα. Όταν τον ρώτησαν πως μπορούσε να διακρίνει τα πνεύματα, είπε, «Όταν εμφανίζεται ένας άγγελος, νιώθω πολύ ήρεμος, ενώ όταν εμφανίζεται ένας δαίμονας, ακόμα κι αν μοιάζει σαν άγγελος, νιώθω μια ενόχληση.» Πάντως αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη προσέγγιση για αρχάριους, γιατί μπορεί να νιώθετε πολύ ήρεμος και με τους δαίμονες αν δεν έχετε πείρα.
Η βασική απάντηση στο ερώτημά σας είναι και πάλι, το να μπείτε στην τάξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθώς θα διαβάζετε συμβάντα σαν αυτά του αγίου Νικήτα και δείτε πως παρουσιάζουν τον εαυτό τους οι δαίμονες, τότε μπορείτε συχνά, μόνο με το που θα γνωρίζετε ένα τυπικό τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να σας κοροϊδέψουν, να αποκρούσετε μια πλάνη στη στιγμή.

Μνήμη Αγίου Εφραίμ Ν.Μάκρης (5 Μαΐου)

Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη.
Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας την καρδιά τους αγάπη για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως λένε πολλές μαρτυρίες ήταν σκληρότεροι και από τους ίδιους τους Τούρκους.
Φοβούμενη η μητέρα του Αγίου ότι θα τον πάρουν και αυτόν οι Τούρκοι, τον συμβούλεψε να φύγει από το πατρικό του σπίτι και να κατευθυνθεί σε περιοχές της Ελλάδας που δεν ήταν ακόμα κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Όταν έφτανε σε μια τέτοια περιοχή, τον ορμήνεψε, να βρει ένα μοναστήρι και να εισαχθεί εκεί ως δόκιμος μοναχός, μιας και η μοναστική ζωή ήταν κάτι που επιθυμούσε και ο ίδιος. Τις συμβουλές αυτές ακολούθησε ο Άγιος Εφραίμ και μετά από πολλούς κόπους έφτασε στο όρος Αμώμων της Αττικής. Είναι το όρος που, στις μέρες μας, στους πρόποδες του είναι χτισμένη η Νέα Μάκρη. Στο όρος είχαν μαζευτεί χριστιανοί ασκητές, και από αυτούς ονομάστηκε όρος Αμώμων, δηλαδή όρος των Καθαρών. Εκεί υπήρχε και το ανδρικό μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό το μοναστήρι κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος μοναχός της μονής.
Στην ηλικία των δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός και έλαβε το όνομα Εφραίμ (όπως έχουμε αναφέρει μέχρι τότε ονομαζόταν Κωνσταντίνος). Μετά δε από λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Στο μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε.
Τα χρόνια περνούσαν και η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υποδουλώσει σχεδόν όλη την Ελλάδα. Στην περιοχή της Αττικής δρούσαν Τουρκικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Εβρενόμπεη. Μέρος αυτών των στρατευμάτων, το 1424, αναπτύχθηκε στην περιοχή του όρους Αμώμων και άρχισε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να δολοφονεί, κάνοντας πράξη την συνήθη τακτική των Τουρκικών στρατευμάτων τον καιρό εκείνο. Έτσι έφτασαν και στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και απαίτησαν να τους παραδοθούν οι θησαυροί του μοναστηριού. Το μοναστήρι όμως ήταν φτωχό και το μόνο που κατάφεραν να πάρουν οι Τούρκοι από εκεί ήταν οι ζωές όλων των μοναχών που σφαγιάστηκαν στην αυλή του μοναστηριού.
Ο Άγιος την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε την επόμενη, βρήκε τα πτώματα των μοναχών στην αυλή και το μοναστήρι κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία του. Σε μια τέτοια εορτή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 (ημέρα μνήμης της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού), ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας να τους αποκαλύψει τυχών μυστικές κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, σε ηλικία 42 ετών.
Στις μέρες μας στο μοναστήρι αυτό μένουν και υπηρετούν μοναχές. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και την βοήθεια του. Ο Άγιος με την χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που χτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή. Η ηρεμία που επικρατεί στον χώρο είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Θα την νιώσετε κι εσείς όταν με την βοήθεια του Χριστού επισκεφθείτε τον Άγιο Εφραίμ στην μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Νέα Μάκρη Αττικής.
Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει στην μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες του έτους. Την 5η Μαΐου όπου τιμούμε το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου και την 3η Ιανουαρίου όπου τιμούμε την ανεύρεση των ιερών λειψάνων του. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ βρέθηκαν με Θεία Παρέμβαση το 1950, 524 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του.

Ένα απο τα παλαιότερα μοναστήρια της Αττικής είναι αυτό στο Όρος των Αμωμών (τοποθεσία γνωστή σήμερα ως Νέα Μάκρη). Πολλοί μοναχοί και ιερείς έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές όπου ξεκληρίστηκε το μοναστήρι, ένα απο τα θύματα ήταν και ο Άγιος μας. Το 1945 η Μοναχή τότε Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμωμών, στις βορειανατολικές υπωρείες του Πεντελικού. Απο θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων Άγιοι Μοναχοί και προσευχόταν να ” γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος απο αυτούς”. Μια φωνή στην αρχή σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε ” Σκάψε και θα βρείς αυτό που επιθυμείς” και θαυμαστώς της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του Μοναστηριού. Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 έχοντας έναν εργάτη για άλλες εργασίες στο μοναστήρι τον έβαλε να σκάψει στο σημείο όπου την υποδείκνυε η ψυχή της. Ο εργάτης ήταν αρνητικός ήθελε να σκάψει οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά μετά απο τις εκκλήσεις και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο εκεί είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο κ.α πράγματα που έδειχναν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Φτάνοντας το 1,70 ύψος σκάψιμο βρέθηκε το πρώτο εύρημα.. Ένα κεφάλι.. και όλος ο τόπος απόκτησε μια ευωδιά.. ( ήταν 3/1/1950 ώρα 9 το πρωί) σιγά σιγά και με προσοχή ή Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω απο τον τάφο.
Μονή Οσίου Εφραίμ

Ήταν φανερό ότι πρόκειτο για κληρικό γιατί το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο. Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό η Ηγουμένη άκουσε βήματα.. ο ήχος ερχόταν απο τον τάφο.. μετά απο τον περίβολο και έφτασε ως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί πρωτοαντίκρυσε τον Άγιο, ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στον λαιμό, ντυμένος με την μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ο Άγιος ζήτησε να τον βγάλουν απο αυτή την θυρίδα που το είχαν. Την επόμενη κι όλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού. Το ίδιο βράδυ φανερώθηκε στον ύπνο της ο Άγιος και την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομα του ” ΕΦΡΑΙΜ “.

Όταν πονάς μη περπατάς σε δρόμους πατημένους

Όταν πονάς μη περπατάς σε δρόμους πατημένους

Διάλεγε κάποια ερημικά μονοπάτια.

Κάτω από ξάστερο ουρανό σε κάμπους ανθησμένους
προσευχήσου στου Πλάστη εμπρός τα μάτια.

Κι όταν το γλυκοχάραμα ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι,
θα ιδής πόσο σε γιάτρεψε η προσευχή εκείνη”

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ
1. Να λέμε την προσευχή μας αργά και καθαρά. Όχι με βιασύνη, αλλά με αγάπη προς το Θεό.
2. Πριν προσευχηθούμε να έχουμε συγχωρήσει όλους όσους μας έχουν αδικήσει ή μας έχουν στενοχωρήσει στη ζωή μας.
3. Να μάθουμε να αγαπούμε την προσευχή μας με τρόπο ταπεινό.
4. Για να καρποφορήσει μια προσευχή χρειάζεται βαθειά ταπείνωση καρδιάς και μυστηριακή ζωή.
5. Η προσευχή αποδίδει περισσότερο όταν έχουμε εξομολογηθεί καθαρά και έχουμε κοινωνήσει το Πανάγιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
6. Να προσευχόμαστε χωρίς εικόνες στο νου μας, αλλά να προσέχουμε τα λόγια της προσευχής με κατάνυξη και ευλάβεια.
7. Όσο περισσότερο προσευχόμεθα, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού.
Ι.Μ. Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

ΠΗΓΗ

O Χριστός αγαπά την οικογένεια και τα παιδιά

Ο Θεός ενώνει τον άνδρα και τη γυναίκα

Ο Χριστός αγαπά πολύ τα παιδιά και θέλει οι οικογένειες να είναι αγαπημένες μεταξύ τους και να πορεύονται προς Αυτόν.

Ο Χριστός προχώρησε στα σύνορα της Ιουδαίας, σε ένα μέρος που λεγόταν Περαία. Τον ακολουθούσαν πολλοί άνθρωποι και ο Χριστός τους δίδασκε με κάθε ευκαιρία. Τον πλησίασαν τότε οι Φαρισαίοι, που έψαχναν μάταια αφορμή να τον κατηγορήσουν και τον ρώτησαν αν επιτρέ πεται να χωρίζουν τα ζευγάρια. Κι ο Χριστός τους απάντησε: «Τι σας έχει πει ο Μωυσής να κάνετε;». Οι Φαρισαίοι του απάντησαν ότι ο Μωυσής επέτρεπε στον άνδρα να γράφει σε ένα χαρτί ότι χωρίζει τη γυναίκα του και αυτό το έγγραφο-χαρτί να ισχύει.  Και ο Χριστός τους λέει: «Ο Μωυσής, γνωρίζοντας πόσο σκληροί μπορεί να γίνετε εσείς οι άνθρωποι, επέτρεψε αυτό το πράγμα». Γιατί τότε οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν ως πράγματα κι όχι ως άνθρωποι και μπορεί κάποιοι ακόμα και να σκότωναν τη γυναίκα τους, για να απαλλαγούνε από αυτήν. «Για να αποφύγει τα χειρότερα, λοιπόν, ο Μωυσής επέτρεψε να γίνεται αυτό. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο άντρα και γυναίκα και όρισε να είναι μαζί και να αποτελούν την οικογένεια. Και όταν οι άνθρωποι παντρεύονται, εγκαταλείπουν τους γονείς τους και ο ένας στηρίζει και βοηθάει τον άλλο. Ο Θεός  λοιπόν, ενώνει τον άνδρα και τη γυναίκα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους χωρίσει. Γιατί δεν είναι πλέον δύο άνθρωποι, αλλά ένας».
Γυρίζοντας, όμως, στο σπίτι που έμεναν, οι μαθητές είχαν κι άλλες απορίες και τον ξαναρώτησαν. Ο Χριστός τότε τους απάντησε: «όποιος χωρίσει τη γυναίκα του και παντρευτεί άλλη, διαπράττει αμαρτία. Το ίδιο ισχύει και για τη γυναίκα».
Εκείνη την ώρα, έφεραν μπροστά στο Χριστό μερικά παιδάκια, να τα ευλογήσει. Όμως οι μαθητές Του δεν τα άφηναν και μάλωναν τους ανθρώπους, γιατί νόμιζαν ότι απασχολούσαν άδικα τον Χριστό. Εκείνος, όμως, αγανάκτησε με τους μαθητές και τους είπε: «Αφήστε τα παιδιά να με πλησιάσουν και μην τα εμποδίζετε, γιατί η βασιλεία του Θεού είναι φτιαγμένη για όσους έχουν καρδιά αγνή και καθαρή, όπως των παιδιών». Και με πολλή αγάπη τα πήρε αγκαλιά και τα ευλόγησε.

Ερμηνευτικά σχόλια

Τον πλησίασαν…να τον κατηγορήσουν: Οι Φαρισαίοι ήταν οι μορφωμένοι άνθρωποι της εποχής εκείνης. Και μέχρι να έρθει ο Χριστός, όλοι τούς θεωρούσαν σπουδαίους. Αυτά που έλεγε, όμως, ο Χριστός ήταν ανώτερα από όσα έλεγαν ως τότε οι Φαρισαίοι, με αποτέλεσμα να χάσουν την φήμη που είχαν. Αυτοί αντί να ακούσουν όσα έλεγε ο Χριστός, να μάθουν και να γίνουν καλύτεροι, έψαχναν αφορμή, για να τον κατηγορήσουν.
…για να αποφύγει τα χειρότερα: Εκείνον τον καιρό οι… συνήθειες ήταν αλλιώτικες. Οι γυναίκες δεν έβγαιναν έξω από το σπίτι εύκολα. Δε δούλευαν, δεν μπορούσαν να κάνουν αυτό, που ήθελαν, δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Οι άνδρες ήταν αφέντες και οι γυναίκες δούλες. Κάποιες φορές οι άνδρες έδερναν τις γυναίκες τους και τις κακομεταχειρίζονταν. Εκείνες δεν έβρισκαν δίκιο πουθενά. Γι΄ αυτό το λόγο ο Μωυσής επέτρεπε να χωρίζουν οι άνδρες τις γυναίκες, συμπληρώνοντας, θα λέγαμε σήμερα, μία αίτηση.
Ο Θεός έπλασε έναν άνδρα και μία γυναίκα: Δεν ήταν δύσκολο για το Θεό να φτιάξει περισσότερους πρωτόπλαστους, αν ήθελε να μην είναι ζευγάρι οι άν θρωποι.
Και όταν οι άνθρωποι παντρεύονται, εγκαταλείπουν τους γονείς τους και ο ένας στηρίζει και βοηθάει τον άλλο (και είναι πλέον όχι δύο αλλά ένας άνθρωπος): Ο Χριστός θέλει οι οικογένειες να είναι αγαπημένες. Χαίρεται όταν, οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο. Ακόμη κι όταν μαλώνουν, ο Χριστός τούς αγαπά, γιατί είναι ανθρώπινο κανείς να μαλώνει. Δεν πρέπει, όμως, οι οικογένειες, οι γονείς μεταξύ τους και τα παιδιά προς τους γονείς, να παραμένουν μαλωμένοι.
Όποιος χωρίσει τη γυναίκα του και παντρευτεί άλλη, διαπράττει αμαρτία, το ίδιο ισχύει και για τη γυναίκα: Το διαζύγιο δεν το θέλει ο Χριστός. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αγαπά τους ανθρώπους, που χωρίζουν. Το σωστό όμως είναι κάποιος να προσέχει με ποιον συνδέεται και παντρεύεται, για να μη χρειαστεί να χωρίσει, όπως επίσης και να μάθει να ανέχεται, να κάνει υπομονή ο ένας στις ιδιαιτερότητες του άλλου. Να συζητούν, για να μην υπάρχει λόγος διαζυγίου.
Αφήστε  τα  παιδιά  να  με  πλησιάσουν: Ο  Χριστός αγαπά ιδιαίτερα τα παιδιά, γιατί είναι αθώα, απονήρευτα και  δεν  κρατούν  κακία.  Τα  παιδιά  έχουν  αγάπη  και  γι’  αυτό  δείχνουν το δρόμο προς τη Βασιλεία των Ουρανών.
Φυλλάδιο  Επικοινωνίας των  Κατηχητικών Συνάξεων Ι. Μ. Ρόδου Έτος 7ο  Τεύχος 8

Πηγή: http://www.imr.gr/koinoniatheou/20102011_08.pdf

Όταν πονάς μη περπατάς σε δρόμους πατημένους

Όταν πονάς μη περπατάς σε δρόμους πατημένους

Διάλεγε κάποια ερημικά μονοπάτια.

Κάτω από ξάστερο ουρανό σε κάμπους ανθησμένους
προσευχήσου στου Πλάστη εμπρός τα μάτια.

Κι όταν το γλυκοχάραμα ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι,
θα ιδής πόσο σε γιάτρεψε η προσευχή εκείνη”

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ
1. Να λέμε την προσευχή μας αργά και καθαρά. Όχι με βιασύνη, αλλά με αγάπη προς το Θεό.
2. Πριν προσευχηθούμε να έχουμε συγχωρήσει όλους όσους μας έχουν αδικήσει ή μας έχουν στενοχωρήσει στη ζωή μας.
3. Να μάθουμε να αγαπούμε την προσευχή μας με τρόπο ταπεινό.
4. Για να καρποφορήσει μια προσευχή χρειάζεται βαθειά ταπείνωση καρδιάς και μυστηριακή ζωή.
5. Η προσευχή αποδίδει περισσότερο όταν έχουμε εξομολογηθεί καθαρά και έχουμε κοινωνήσει το Πανάγιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
6. Να προσευχόμαστε χωρίς εικόνες στο νου μας, αλλά να προσέχουμε τα λόγια της προσευχής με κατάνυξη και ευλάβεια.
7. Όσο περισσότερο προσευχόμεθα, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού.
Ι.Μ. Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

Το σκυλί του Μοναστηριού (ποίημα για το μαρτύριο του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης και τον σκύλο που οδήγησε τους χωρικούς στο λείψανό του)

5

Ένα πρωί πέντε Μαγιού και ώραν την ενάτην

Αγαρηνοί τελούσανε κάποιαν ποινήν εσχάτην.

Τον Άγιο Εφραίμ με ρόπαλα πολλοί τον μαστιγώνουν

κι απ’ τα πολλά χτυπήματα αμέσως θανατώνουν.

Πολλά δεινά υπέφερε ο Άγιος ο Μάρτυς

κι ο σκύλος του Μοναστηριού ήταν αυτόπτης μάρτυς.

Φεύγουν οι άπιστοι ευθύς πολύ μακριά να πάνε

τον Άγιο κάτω στη γη αμέσως παρατάνε,

και το σκυλί εδάκρυσε και έκλαιε, και έκλαιε!!

Τρεις χωρικοί περνούσανε κοντά στο μονοπάτι

κι ακούνε γαύγισμα σκυλιού που έμοιαζε με κλάμα,

και όλοι πια ελέγανε τί νάναι αυτό το πράγμα;

Ένα σκυλί εγαύγιζε και ήτανε θλιμμένο

κι εκείνοι το κοιτούσανε με βλέμμα απορημένο.

Τί να συνέβη άραγε σ’ αυτόν εδώ τον τόπο;

πάμε να δούμε έλεγαν, αξίζει πια τον κόπον,

ότι άφησαν οι άπιστοι τα φονικά τους ίχνη

κι ο σκύλος που εβάδιζε εκεί κοντά, τους δείχνει·

βλέπουν το σώμα τ’ Άγιου Εφραίμ το πληγωμένο

κι ένα πλευρό του ήτανε στην άκρη πεταμένο.

Παίρνουν αξίνες και οι τρεις αμέσως για να σκάψουν

το σώμα το μαρτυρικό μέσα στη γη να θάψουν.

Κι ο σκύλος βλέπει το πλευρό στην άκρη πεταμένο,

ήτανε άγιο κι αυτό πολύ ευλογημένο.

Το παίρνει γρήγορα, ευθύς στο στόμα του το θέτει

και με πολύ ευλάβεια στο λείψανο αποθέτει.

Οι τρεις τους τον εθάψανε μ’ ένα μεγάλο δέος,

ήταν αγρότες χριστιανοί, εκάμανε το χρέος,

και το σκυλί τ’ αφήσανε εκεί κοντά του μόνο

και το σκυλί εδάκρυσε και έκλαιε, και έκλαιε!!

Ποίημα Λάμπρου Χάιδα

Πηγή: Οπτασίαι και Θαύματα του Οσιομάρτυρος και Θαυματουργού Εφραίμ του Νεοφανούς, βιβλίο Β΄, εκδ. Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νέας Μάκρης Αττικής, σ. 92

Διδαχές του Οσίου Σιλουανού

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ

 "Αν ένας λαός ή μία πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό".

Όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, σ' αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμη η χάρις του Θεού.

* Αφόρητη είναι η ζωή χωρίς αγάπη για τον Θεό. Σκότος και ανία για την ψυχή. Όταν όμως έλθει η αγάπη, τότε είναι αδύνατο να περιγραφεί η χαρά της ψυχής.

* Όποιος γνώρισε την αγάπη του Θεού, αυτός αγαπά όλον τον κόσμο και ποτέ δεν μεμψιμοιρεί, γιατί η πρόσκαιρη θλίψη για τον Θεό προκαλεί αιώνια χαρά.

* Ας ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, και ο Κύριος θα δώσει να γνωρίσουμε την δύναμη της προσευχής του Ιησού.

* Ψυχή που αγαπά τον Κύριο δεν μπορεί να μην προσεύχεται, γιατί την έλκει προς Αυτόν η χάρη που εδοκίμασε στην προσευχή.

*  Αν κανείς προσεύχεται στον Κύριο και σκέφτεται άλλα πράγματα, τότε ο Κύριος δεν εισακούει αυτού του είδους την προσευχή.

*  Ή αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξ αιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας.

* Τέτοιος είναι ο παράδεισος του Κυρίου. Όλοι θα βρίσκονται μέσα στην αγάπη και από την κατά Χριστόν ταπείνωση όλοι θα χαίρονται να βλέπουν τους άλλους ανώτερούς τους. Η ταπείνωση του Χριστού κατοικεί στους μικρότερους κι αυτοί χαίρονται που είναι μικροί.

*  Για να σωθείς είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Για τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση, γιατί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέγει: «Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;»

*  Η ψυχή του ταπεινού μοιάζει με πέλαγος. Ρίξε μια πέτρα στο πέλαγος. Θα ταράξει για λίγο την επιφάνεια και μετά καταδύεται αμέσως στα βάθη. Έτσι καταβυθίζονται στην καρδιά του ταπεινού οι θλίψεις, γιατί η δύναμη του Κυρίου είναι μαζί του.

* Ή υπερηφάνεια καίει σαν την φωτιά κάθε καλό, ενώ η κατά Χριστόν ταπείνωση είναι γλυκεία και δεν περιγράφεται. Κι αν το ήξεραν αυτό οι άνθρωποι, τότε όλη η οικουμένη θα σπούδαζε αυτήν την επιστήμη.

*  Ψυχή αμαρτωλή, αιχμάλωτη στα πάθη, δεν μπορεί να έχει ειρήνη και χαρά εν Κυρίω, έστω κι αν έχει όλα τα πλούτη της γης, έστω κι αν βασιλεύει σ' όλον τον κόσμο.

* Αν οι άρχοντες τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου και ο λαός και οι υπήκοοι υπάκουαν με ταπείνωση, θα υπήρχε μεγάλη ειρήνη και αγαλλίαση πάνω στη γη. Εξαιτίας όμως της φιλαρχίας και της ανυπακοής των υπερήφανων υποφέρει όλη η οικουμένη.

* Το μέτρο της εγκράτειας πρέπει να είναι τέτοιο που να παραμένει η καρδιά στην προσευχή μετά το γεύμα.

* Να η πιο σύντομη και εύκολη οδός για την σωτηρία: Να είσαι υπάκουος εγκρατής, να μην κατακρίνεις και να φυλάγεις τον νου και την καρδιά σου απ’ τους κακούς λογισμούς.

*    Το καλύτερο έργο είναι να παραδοθούμε στο θέλημα του Θεού και να βαστάζουμε τις θλίψεις με ελπίδα.

* Για να γνωρίσει κανείς τον Κύριο δεν χρειάζεται να είναι πλούσιος ή επιστήμονας, αλλά χρειάζεται να είναι εγκρατής, να έχει πνεύμα ταπεινό και ν' αγαπά τον πλησίον.

* Ή απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται ότι θα γνωρίσει τα πάντα με τον νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώσι του Θεού παραμένει ανέφικτη γι’  αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνον με αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ’  αυτές δείχνει ο Κύριος τα Έργα Του, που είναι ακατάληπτα για τον νου μας.

*  Καλότυχη η ψυχή που αγαπά τον αδελφό της, γιατί ο αδελφός μας είναι η ζωή μας.

*    Ή ψυχή δεν μπορεί να έχει ειρήνη, αν δεν προσεύχεται για τους εχθρούς.

*   Μεγάλο πρόσωπο είναι ο Ιερέας, ο λειτουργός του αγίου Θυσιαστηρίου του Θεού. Όποιος τον προσβάλλει, προσβάλλει το Άγιο Πνεύμα που ζει σ’  αυτόν.

*    Αν ο άνθρωπος δεν τα λέει όλα στον πνευματικό, τότε είναι ο δρόμος του στραβός και δεν οδηγεί στην σωτηρία.

*    Είναι απαραίτητο να έχουμε υπακοή, ταπείνωση και αγάπη, αλλιώς όλες οι μεγάλες ασκήσεις και αγρυπνίες μας αποβαίνουν μάταιες.

*    Ο Κύριος αγαπά την υπάκουη ψυχή και της δίνει την ειρήνη Του, και τότε όλα είναι καλά κι η ψυχή αισθάνεται αγάπη για όλους.

*    Ο αληθινός υποτακτικός μισεί το θέλημα του κι αγαπά τον πνευματικό πατέρα και γι' αυτό λαμβάνει την ελευθερία να προσεύχεται στον Θεό με καθαρό νου κι η ψυχή του θεωρεί τον Θεό χωρίς λογισμούς και αναπαύεται κοντά Του.

*    Αν ένας λαός ή μία πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό.

* Ο άγιος Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος λέει πως οι εντολές του Θεού δεν είναι βαρείες, αλλά ελαφρές . Ναι, είναι ελαφρές, αλλά μόνον εξ αιτίας της αγάπης, χωρίς την αγάπη όμως όλα είναι δύσκολα.

ΠΗΓΗ: "ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ"
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ – ΤΕΥΧΗ 12-13