ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ (Γέροντας Πορφύριος)
ΑΥΤΑ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΔΟ.
ΜΑΘΗΜΑ: « ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ» μέσα ἀπό λογοτεχνική περιήγηση.
Ἕνα ποτήρι, ἕνα πιάτο, ἕνα οἰκιακό σκεῦος , κλπ , οὐσιαστικά καί πραγματικά μέ τὴν κατάλληλη ἐπιμέλεια καί εἰδική φροντίδα παρασκευῆς στήν ἀγορά τῆς κατανάλωσης εἶναι δυνατόν νὰ κρατεῖτε χωρίς ἀντικατάσταση γιά τὸ λιγότερο χρονικό διάστημα μέχρι 4 γενεές, δηλαδή 150 χρόνια. Ἀρκεῖ νὰ ἔχει ἐκεῖνες τίς κατάλληλες προδιαγραφές ὅπου ἐξασφαλίζει τὴν ὑγιεινή , τήν ἀντοχή, τὴν ἀντικαταναλωτικὴ ἐργονομία , καί τὴν πρακτική χρησιμότητα στόν ἄνθρωπο ὅπου θά τὸ χρησιμοποιεῖ.
Γιά νὰ γίνει λοιπόν αὐτό ἐφικτό , θά πρέπει νὰ ἐμφανισθεῖ μία νέα ἐπιστημονική μέθοδος βιομηχανίας ὅπου τὴν ὀνομάζω: «ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ». Διότι ἐάν ἡ σημερινή καταναλωτική βιομηχανία μας παράγει προϊόντα ὅπου δέν τὰ κρατᾶμε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα , αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι δέν ἔχουμε ὡς λαὸς α) τὴν κατάλληλη καταναλωτική παιδεία στήν ἐκπαίδευση, καί β) δέν ἔχουμε ἐπίσης σπουδάσει τὴν κατάλληλη τεχνική παρασκευῆς ἀντικαταναλωτικῶν προϊόντων.
Γιά αὐτό σήμερα , καλά μου παιδιά, θά σᾶς ἀναπτύξω τὸ Β κεφάλαιο στό σπουδαῖο αὐτό μάθημα τῆς καταναλωτικῆς ἀγωγῆς , τὸ ἄγνωστο γιά ἐσᾶς Β κεφάλαιο ὅπου καί τὸ ὀνομάζω: ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.
Ἡ ἀντικαταναλωτικὴ ἐπιστήμη εἶναι ἡ *νέα ἐπιστήμη ὅπου ἀσχολεῖτε μέ τοὺς κλάδους τῆς βιομηχανίας καί τῆς βιοτεχνίας ὅπου παράγουν ἀγαθά γιά τὸν ἄνθρωπο. ( *ΣΗΜΕΙΩΣΗ: τά ἐγκαίνια της πραγματοποιοῦνται σήμερα 1-10-2011 ἀπό τόν ἴδιο τόν συγγραφέα: ΛΑΖΑΡΟ ΑΡΑΒΑΝΗ, παρουσία τῶν ὀφθαλμῶν σας , τώρα.) Ἡ ἀντικαταναλωτικὴ ἐπιστήμη φέρνει ἔμπροσθέν τοῦ «μικροσκοπίου» τίς αἰτίες καί τίς προδιαγραφές ὅπου κατασκευάζονται τὰ προϊόντα καί θεωροῦνται σήμερα στήν ἐποχή μας «ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ». Σκοπός τῆς Ἀντικαταναλωτικῆς ἐπιστήμης εἶναι νὰ ἀναλύει τὴν δομὴ ὕλης τοῦ προϊόντος ὅπου θέλουμε νὰ δημιουργήσουμε. Ἀναλύει τὴν ἀντοχή τοῦ ὑλικοῦ, καταγράφει τίς φθορές του, καθότι τίθεται σέ πολλές καί ποικίλες δοκιμασίες. Δίνει στατιστική μέτρηση καλῆς λειτουργίας σέ πολλές καί διαφορετικὲς χρήσεις ἀπό τὸν ἄνθρωπο. Ἐρευνᾶ μελετᾶ καί καταγράφει τὴν α) ποιότητα ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, καί β) τὴν οἰκονομική πρόοδο τῶν ἐπιχειρήσεων μέσα ἀπό τὴν καλύτερη ἀπόδοση τῶν προϊόντων (ἀντικαταναλωτικῆς παραγωγῆς) ὅπου ἀγοράζονται ἀπό ἰδιῶτες καί ἐπαγγελματίες. Διότι ἡ σημερινή ἐποχή μας, δυστυχῶς, τίς «ὑπεραξίες προϊόντων» θεωρεῖ ὅτι καταναλώνονται ταχέως, ἀδιαφορώντας ἐάν γεμίζουν ταχέως οἱ χωματερές τῶν χωρῶν (ἐξ αἰτίας ἀπουσίας τῆς ὀρθῆς ἀνακύκλωσης) μέ συνέπεια νὰ δηλητηριάζεται ὁ ὑδροφόρος ὁρίζοντας, καί δεκάδες ἄλλες ἀρνητικές ἐπιπτώσεις στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων (αὐτές τίς αἰτίες θά ἀναλύσουμε σέ ἄλλο κεφάλαιο). Μά θά ρωτήσετε , καλά μου παιδιά, γιατί τότες θεωροῦνται κι ὀνομάζονται ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ στήν ἔκφυλη συνείδηση τῶν ἄφρονων πλουσίων (βιομηχάνων). Ἡ ἀπάντηση λοιπόν σέ αὐτήν τὴν ἐρώτηση εἶναι: ΔΙΟΤΙ ΣΤΙΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ (σέ ἀρκετούς τομεῖς ) ΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ , ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΓΑΘΩΝ ΜΕ ΤΙΣ . . . ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ !!!
Ἰδού πῶς τὸ ἐπιτυγχάνουν αὐτό, καί μέ ποία ἄλογη «λογική» : ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ = ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ !!! Αὐτά σπουδάζουν σήμερα τὰ παιδιά μας στίς «περίφημες» οἰκονομικές ἐπιστῆμες !! Καί ὕστερα ἀναλογιζόμεθα, καί τρομοκρατούμεθα γιατί ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ μέσα στό κράτος μας, ὅπου καί γίνονται κάποτε καί ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ στήν χώρα μας, καί δέν μποροῦν νὰ μᾶς βγάλουν ἀπό ὁποιοδήποτε οἰκονομικό ἀδιέξοδο, μικρό ἢ μεγάλο . Μήν ἀπορεῖτε λοιπόν καλά μου παιδιά, μήτε νὰ ἀποροῦν οἱ καλοί σας γονεῖς, ὅπου ἀντιμετωπίζουν τυχόν οἰκονομικά προβλήματα, ὅπως καί ὁ περισσότερος κόσμος.
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΥΑΛΩΤΑ ΣΤΗΝ ΦΘΟΡΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. Πρόκειται γιά μία μυστική ἀγυρτεία, γυφτιά θά λέγαμε , ὅπου τὴν ὀνομάζουν οἰκονομική «ἐπιστήμη», καί ὅπου δέν ἀναφέρεται στά βιβλία τῶν σπουδαστῶν μέ ἐμφανῆ ὅρους, ἀλλά ὑπάρχουν καί δροῦν ὑπογείως ὡς τοξικά ὑγρά ὅπου διαβρώνουν τὰ τοιχώματα θά λέγαμε τῆς ἀληθινῆς προόδου. Αὐτή ἡ δόλια «ἐπιστήμη-πανουργία (ἀνήθικη συμφεροντολογική κακουργία) ὅπου διαβρώνει τὴν πέτρα τῆς ἀληθινῆς ἀνάπτυξης καί κατακρημνίζει τὰ μάρμαρα τῶν πολιτισμῶν πρίν ὁλοκληρώσουν τὸν ὁποιοδήποτε παρθενώνα τους.
Ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα παρακάτω θά ἦταν ἀναγκαῖο γιά νὰ κατανοήσετε πληρέστερα τὴν δολιοφθορά ὅπου ἔπραξαν καί συνεχίζουν νὰ πράττουν ἐκεῖνοι οἱ παραμορφωμένοι (μή μορφωμένοι) συνάνθρωποί μας.
Παράδειγμα: Στό σπίτι σας ἴσως κάποιοι ἔχουν ἕνα ἀποχυμωτή. Ἐάν προσέξετε τὰ ἐξαρτήματα ὅπου τὸ ἀποτελοῦν θά διαπιστώσετε ὅτι εἶναι καί μεταλλικά καί πλαστικά. Τὸ μεταλλικό ἐξάρτημα εἶναι τὸ κοφτερό ἐκεῖνο λεπίδι , ὅπου γυρίζει ταχέως ὅταν πατήσουμε τὸν διακόπτη. Τὸ ἄλλο ὅμως ἐξάρτημα του ὅπου ἐφαρμόζει στήν βάση γιά τὴν λεπίδα. . . εἶναι πλαστικό κατωτέρας ποιότητας , ἐσκεμμένα , καί ὅπου ἔχει ὑπολογιστῆ μέ χρήση καθημερινή νὰ φθαρεῖ μέσα σέ 14 – μέ 16 μῆνες. Ἡ μέτρηση τῆς φθορᾶς τοῦ πλαστικοῦ γίνεται διὰ ἐπιστημονικῆς μεθόδου καί μέτρησης, καί ὅπως εἴπαμε εἶναι ὑπολογισμένος ὁ χρόνος ὅπου θά φθαρεῖ τὸ πλαστικό ὅπου εἶναι συνδεδεμένο μέ τὸ μεταλλικό ἐξάρτημα. Κατά αὐτόν τὸν τρόπο γλυτώνουν τὴν ἐγγύηση τοῦ ἑνός χρόνου (12 μῆνες) καί καταφέρνουν νὰ διατηρήσουν θέσεις τεχνικῶν γιά τὸ ὀνομαζόμενο: service. Βεβαίως ὑπάρχει καί ἕνα ποσοστό καταναλωτῶν, καθόλου εὐκαταφρόνητο , ὅπου ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΝΕΟ ΑΠΟΧΥΜΩΤΗ , πέφτοντας στήν ἄλλη παγίδα τῶν βιομηχανιῶν , ὅταν προσαρμόζουν τὴν διαφορὰ τῆς τιμῆς μέ ἐκείνη τοῦ
service , ὥστε νὰ σκέφτεται ὁ καταναλωτής τὸ περίφημο : «ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ». Βάση αὐτοῦ τοῦ παραδείγματος συνειδητοποιοῦμε τώρα ἐπιτέλους καί τίς πολιτικές ἰδεολογίες τῶν ἀριστερῶν σοσιαλιστῶν ἀπό τήν μία, καί τῶν καπιταλιστῶν δεξιῶν ἀπό τήν ἄλλη. Οἱ δέ καπιταλιστές καί δεξιοί εἶναι ὅπου ἐπιζητοῦν οἱ καταναλωτές (λαός) νά ἀγοράζουν καινούρια προϊόντα, ἐνῶ οἱ σοσιαλιστές καί ἀριστεροί νά ἐπισκευάζονται . . . τά καινούρια. ΩΩ! Τρισάθλια δικέφαλη βιομηχανία ὄφεως, ὡς πότε θά μᾶς περιπαίζετε ; Διότι ποτέ κανένα κόμμα στήν πολιτική τῆς ἄτυχης ἀπό κυβερνῆτες χώρας μας δέν εὑρέθηκε ἐπάνω στά πράγματα γιά νά μᾶς ὁδηγήσει καί νά μᾶς διδάξει τό πῶς θά δημιουργοῦμε μόνο χρήσιμα προϊόντα, ἀνωτέρας ποιότητας, καί ἐργονομικά. Προϊόντα γιά νά ζήσουμε καί νά πορευτοῦμε ὡς ἄνθρωποι κοιτάζοντας κι τόν οὐρανό, καί ὄχι μόνο τό χῶμα (τήν ἀνορθόδοξη κατανάλωση) ὡς ζῶα.
Στήν ἀντικαταναλωτικὴ ἐπιστήμη τί μαθαίνουμε λοιπόν ; μαθαίνουμε ποτές νὰ μήν κατασκευάζουν οἱ Ἑλληνικές βιομηχανίες μας προϊόντα μεταλλικά συνδεδεμένα μέ πλαστικό ὅπου ὑπάρχει περιστροφική ἢ ἄλλη κίνηση (τριβή). Διότι: 1) Κοροϊδεύουμε μέ σύστημα τὸν καταναλωτή, τὸν κλέβουμε οὐσιαστικά, εἶναι μία μορφή προμελετημένου ἐγκλήματος.
2) Κατασκευάζοντας καταναλωτικές θέσεις ἐργασίας δέν πολεμοῦμε τὴν ἀνεργία , ἀλλά τὴν αὐξάνουμε.
Πῶς τὴν αὐξάνουμε τὴν ἀνεργία:
Παρατηρῆστε τίς ἀπολύσεις ὅπου γίνονται στίς μεγάλες ἐκεῖνες βιομηχανίες. Σήμερα λέει ἡ τάδε βιομηχανία ἀπολύει 3.500 χιλιάδες ἐργαζομένους, κάποια ἄλλη 20.000 ἐργαζομένους, καί ὡς παίγνια στό ζάρι κάποιες ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐργαζόμενοι ἔχουν εἰσχωρήσει , ὡς σέ μικρόκοσμο , στήν κάψουλα τοῦ μύλου στό πιστόλι τῆς ρώσικης ρουλέττας . Βέβαια πολύ σύντομα θά ἀκούσουν τὸν σμπάρο (βαρᾶν «κανόνι» οἱ ἐπιχειρήσεις ) καί βγαίνουν στήν ἀνεργία. Ἀκοῦν τὴν ἐκτέλεσή τους, καί ἐξανεμίζονται τὰ ὄνειρά τους ὡς τὸ λαμπρὸ ἐκεῖνο πυροτέχνημα στόν σκοτεινό οὐρανό τῶν βιομηχανικῶν ἐπιχειρήσεων. Δῶσαν τὴν ζωή τους , ὡς φῶς δημιουργίας ,καί τούς ἔφαγε τό μαῦρο σκοτάδι , γιά νὰ τοὺς ἐκμεταλλεύονται ἐλεεινά καί νὰ διασκεδάσουν πλουτίζοντας οἱ βιομήχανοι τῆς καταναλωτικῆς παραγωγικῆς κραιπάλης. Ἐπενδύσαν στά ὄνειρα τῶν ἐργαζομένων οἱ βιομήχανοι , τοὺς προσέλαβαν γιά νὰ κάμουν τὴν ἀλεπουδίστικη «μπίζνα» τους , ἐπενδύοντας στό δικό τους πρόστυχο ὄνειρο : ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ. Καί ἔρχεται σύντομα ὁ καιρός ὅπου οἱ ἴδιοι οἱ ἐργαζόμενοι γίνονται ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ (ὅπως καί τὰ καταναλωτικά προϊόντα ὅπου κατασκευάζαν κάποτε) . Διότι ὁ βιομήχανος γνωρίζει ὅτι ἡ παραγωγὴ καταναλωτικῶν καί ἀναλώσιμωνπροϊοντων ἰσοῦται μαθηματικῶς μέ τὸ ἀνθρώπινο ἐργατικό δυναμικό ὅπου εἶναι ἐπίσης ἀναλώσιμο. Ἡ παραγωγὴ ἑνός καταναλωτικοῦ προϊόντος ἀπό τὸν ἰδιώτη βιομήχανο (ἰδιωτική βιομηχανία) εἶναι ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος πειρατικῆς μορφῆς , καί ὄχι ἀναπτυξιακῆς. Ἡ ἰσχυρή ἰδιωτική βιομηχανία σήμερα στό μεγαλύτερο ποσοστό της ( 98%) στοχεύει στό συγκεντρωτικό κεφάλαιο , ὅπου διατίθεται μετά σέ ἔξοδα προσωπικοῦ καί ἄκαρπου ρεβανσισμοῦ, χλιδῆς καί σιχαμερῆς πολυτέλειας (ἀνήθικο βίο) .
Ἡ ἐποχή τῆς ἀχαλίνωτης κατανάλωσης ἔφερε τὸν κατήφορο καί τὴν χαμηλή ποιότητα στήν κοινωνία μας. Ὁμοιάζει ὁ ἐργαζόμενος ὡς το θλιβερό θύμα τῆς ἐπαγγελματικῆς του σταδιοδρομίας, ὡς μία περιπλανώμενη περιεργαζόμενη φιγούρα νά κουτουλᾶ στούς καθρέφτες σέ δωμάτιο κάποιου ξεπεσμένου λούνα πάρκ. Ἕνας γελοῖος ξυλοπόδαρος κλόουν τοῦ λούνα –πάρκ κατήντησε ὁ σύγχρονος καί ἀνορθόδοξος καταναλωτής ἐργαζόμενος, τελικά μήπως εἶναι ό ἐργαζόμενος σέ ἄγονες παραγωγικές ἐπιχειρήσεις τῆς σημερινῆς κατανάλωσης ἕνας «περίλαμπρος»κλόουν; Ἕνας κλόουν πολύχρωμος (σάν τά πολιτικά μας κόμματα),ὅπου περπατᾶ μέ τά δεκανίκια ὅπου τοῦ φόρεσαν στήν ζωή του, γιά νά νοιώθει ὁ «ὑψηλός» συνοδοιπόρος, ὁ ψηλοκάπελος τρωγλοδύτης ὅπου παριστάνει τόν ἀριστοκράτη βαρῶνο ὅταν σχολάσει καί ἀπολαύσει τό τσιγάρο καί τήν νοθευμένη μπύρα του. Ἡ πλάνη τῆς ψεύτικης πολυτέλειας !!! τί ὄλεθρος κι αὐτός !!! Καί σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό: «Ἐλᾶτε νά τρέξουμε μαζί !!!» φωνασκῆ ἀδιάντροπα μία διαφήμιση πάρα πέρα , καί καθημερινά σχεδόν δίπλα μας. Μέχρι καί ὁ πρωθυπουργός ἔτρεχε ! Εἶναι οἱ «περίφημοι φιλάνθρωποι» ὅπου διοργανώνουν «ἀγῶνες» «δύναμης» «θάρρους», «ἐλπίδας» γιά νά ἀντιμετωπίζουν δῆθεν πότε τόν καρκίνο, πότε τό Ἀλτσχάιμερ, καί πότε κάποια ἀναπηρία, καί μέ τό ἀζημίωτο βέβαια, ἀφοῦ ξετινάζουν τό χρῆμα σταγόνα-σταγόνα ἀπό τίς τσέπες τῆς καταναλωτικῆς μάζας. Ἔρχονται στήν σκέψη μου λοιπόν, κάποιες πόρτες περιστρεφόμενες, κάποιες πόρτες ὅπου ὁμοίαζαν πολύ μέ τίς ἐπιχειρήσεις καταναλωτικῶν δῆθεν «ἀγαθῶν», ὅπου ἐνῶ φαινομενικά δείχνουν ὅτι κάπου μπαίνεις εἰσχωρώντας εἰς τήν εἴσοδο της, σέ φέρνει μονομιᾶς μία γύρα καί σέ πετᾶ ἀπό ἐκεῖ ὅπου μπῆκες. Ἡ φόρα ἀπό τήν κατηφόρα μᾶς ἔσυρε στήν εἴσοδο τῆς πρόστυχης βιομηχανίας, καί τῆς ἀνεγκέφαλης γραφειοκρατίας, αὐτῆς τῆς λερναίας ὕδρας, καί ἐπέφερε τὸν παροδικό συνωστισμό (ἰδιωτική καί δημόσια ἐργασία). Καί ὅταν μήν δυνάμενοι προσωρινά οἱ καταναλωτές νὰ ἀγοράσουν τὸ προϊόν ὅπου λαχταροῦσε ἡ ὄρεξή τους , ἡ βιομηχανία (ἰδιωτικές θέσεις ἐργασίας) καί η δημαγωγία (δημόσιες θέσεις ἐργασίας) προχώρησαν σέ νέα «ἐργατικά» χέρια γιά νὰ ἐξυπηρετήσουν τὴν παρτίδα ἐκείνη ὅπου ἐπιζητοῦσαν τό προϊόν τους (τήν ἐκτροφή τῶν παθῶν τους).
Ἡ παρτίδα ἐκείνη ἦταν τὸ ἕνα νόμισμα μέ τίς δυό πλευρές του, ἡ «κορώνα καί τὰ γράμματα»∙ *παλαιά Ἑλληνική ἔκφραση, ἐκ τοῦ παλαιοῦ Ἑλληνικοῦ νομίσματος , ὅπου ἀπεικονιζόταν τὸ βασιλικό στέμμα ἀπό τήν μία, δηλαδή ἡ κορώνα, καί τὰ γράμματα ἀπ’ τήν ἄλλη, δηλαδή ἡ ἀξία τῆς δραχμῆς ἀριθμητικά καί μέ γράμματα. Μόνο ὅπου ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἴδια παρομοίωση, μέ διαφορετικές ἔννοιες, καθότι οἱ καταναλωτές εἶναι τὰ «γράμματα» (ἡ ἀμορφωσιά τῆς παιδείας μας) ἀπό τὴν μία πλευρά τοῦ νομίσματος, καί ἡ κορώνα εἶναι ἡ ἄλλη πλευρά του, οἱ ἐργαζόμενοι στό νὰ παράγουν τὰ καταναλωτικά ἐκεῖνα ἀερικά καί σκάρτα προϊόντα. Δηλαδή ἔχουν γιά κορώνα τους «τιμή καί καμάρι τους», τά σκουπίδια-καταναλωτικά ἔπαθλα τους, καί την μή δημιουργική ἐργασία τους. Δυό παρτίδες ὡς περισσευούμενων ἀπόκληρων ὅπου τούς μέν πέταξε τὸ κύμα ἔξω ναυαγούς στό πλοῖο ὅπου τούς ταξίδευε στό ἀπατηλό ὄνειρο (ἀπολύθηκαν), τοὺς δέ ἄλλους τοὺς κράτησε ὡς δουλοπάροικους νὰ παράγουν τὸ «ἀπόκληρο λαχεῖο» (τὸ ψεύτικο προϊόν τους) τήν κυματιζόμενη σημαία τῆς προδοσίας, στούς ἀπόκληρους (καταναλωτές) ὅπου «ναυαγοσώθηκαν» τελικά κι ἐκεῖνοι μέσα τόν βοῦρκο, κι ὅπου τελικά ἀγόρασαν μία πελώρια φούσκα γιά νά πᾶνε στήν ξέρα καί νά μποῦνε μέσα στήν κόπρο τοῦ Αὐγεία. Θέλω νά πῶ μέ τά παραπάνω ὅτι «σκοτωνόμαστε» ὄχι γιά μία θέση στόν ἥλιο, ἀλλά γιά μία θέση στήν βρώμα καί τό σκοτάδι. Ἀπεργίες, κακό, φασαρία γιά νά μήν χάσουμε τήν δουλειά μας, ἀλλά ποιά δουλειά μας, ὅταν ἐκείνη μᾶς ἀμείβει γιά νά ζήσουμε ὡς καταναλωτικά ἀγριογούρουνα στόν στάβλο τοῦ Αὐγεία ; Θέλω λοιπόν νά πῶ, ὅτι: ΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ. ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΚΑΡΠΕΣ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΛΟΝ. Ἔγινε ποτές καμμιά τέτοια διαμαρτυρία; Ποτές !!! Ὅταν ξεσηκωθοῦμε θά ξεσηκωθοῦμε γιά νά κρατήσουμε μονάχα τίς θέσεις ὅπου μᾶς συντηροῦν καί μᾶς ἐκτρέφουν οἱ μισθοί τους ὡς καταναλωτικά ζουλάπια, καί ποτές γιά τούς τρόπους μιᾶς ἄλλης μορφῆς ἐργασίας ὅπου θά ἔπιανε τόπο ὁ μισθός μας, ἀνατρέφοντας μας συγχρόνως ὡς ἀνθρώπους.
«Σωθήκαμε» λοιπόν !! ἰδού κρατήσαμε τίς σαπισμένες μας θέσεις, (προσωρινά), καί ὅπου νάναι ἡ σαπισμένη καρέκλα καί τό σαπισμένο σανίδι στό πλοῖο θά ἀκουσθεῖ το τρίξιμο τῆς κατάρρευσης μας. Θά βουλιάξει τό πλοῖο ὡς τόν τιτανικό μέ τούς ὑπερήφανους γραβατωμένους ἀλεπουδιάρηδες (πολιτικοί και βιομήχανοι), ὅπου μᾶς πωλοῦσαν καί καταναλῶναν ἀέρα κοπανιστό καί βρώμικο. θά βουλιάξει τό πλοῖο ἐν μέσω τσυριχτῶν οὐρλιαχτῶν ἀπό τίς πολύχρωμες κι ὑπερήφανες παγώνες συντρόφισσες τους. Παγώνες ὅπου μέχρι ἐχθές πρωταγωνιστοῦσαν στά κανάλια τῶν τηλεοράσεων μέ τίς ἀτελείωτες κουτσομπολίστικες λογοδιάρροιες τους. Πῶς γινήκαμε τελικά ἀλήθεια δοῦλοι ! δοῦλοι τῆς τρόϊκας, καί δοῦλοι τῶν παθῶν μας !! Αὐτό λοιπόν τὸ πλοῖο : ἡ καταναλωτική κραιπαλώδη κυρίως βιομηχανία, κι ἔκφυλη ἀνορθόδοξη ἐπιστήμη, ἦταν ὅπου τούς πούλησε τὸ καταναλωτικό κι ἀπατηλό ψεύτικο προϊόν, καί οἱ ἀπόκληροι γινήκανε ὄχι μόνο οἱ δύστυχοι καταναλωτές, ἀλλά καί οἱ ἐργαζόμενοι στήν κατανάλωση ὅπου κατόπιν ἀπολύθηκαν καί μηδενίστηκαν στό πηλίκον μιᾶς βλακώδους πολιτικῆς στρατηγικῆς στήν οἰκονομία. Ἀπόκληροι δυό εἰδῶν, καί δυό ταχυτήτων, μέ ὅραμα τὸ ἀπατηλό νεραϊδοπαρμένο-ταξίδι τῆς πολιτικο-βιομηχανίας πλοῖο-φάντασμα. Πλοῖο –φάντασμα μέ ἀφεντικὰ ἐξηφανισμένους ἀπατεῶνες στό τέλος (ἐπιχειρηματίες καί πολιτικούς)νὰ τρέχουν στήν Ἑλβετία μέ σακκοῦλες δισεκατομμυρίων.
Διότι τὸ φτηνό καταναλωτικό προϊόν ὅταν ἀγοράζεται καί δέν ἀξίζει, εἶναι σάν νὰ ἀγοράζουμε ἕνα χαρτονόμισμα ξένο ὅπου ἡ συναλλαγματική ἀξία του σέ εὐρὼ εἶναι 10 λεπτά καί τὸ πληρώνουμε 50 λεπτά. Αὐτή ἡ διαφορὰ τῶν 40 λεπτῶν εἶναι ὅπου τείνει εἰς βάρος τοῦ καταναλωτή , καί εἰς κέρδος ἐκείνου ὅπου τὸ πουλάει (χαρτονόμισμα τῶν 10 λεπτῶν). Σαφῶς πρόκειται περί ἀπάτης, ὅπως ἀπάτη εἶναι καί ἡ τεχνική ὑπεραξία τοῦ εὐρὼ ἔναντί τῆς δραχμῆς. Ἡ ὑπεραξία του κατασκευάζεται μέ δόλο. Διότι τὸ εὐρὼ ἔγινε γιά νὰ ἀγοράζει ἐργασία καί περιουσίες τῶν φτωχῶν λαῶν ὅταν ὑποτιμήθηκε τὸ ἐθνικό τους νόμισμα. Στίς ἰνδίες ἐπί παραδείγματι κάποιος μέ ἕνα εὐρώ, κυρίως ὅταν πρωτοβγῆκε αὐτό τὸ νόμισμα, πλήρωνε μέ αὐτό ἕνα μηνιάτικο σέ κάποιον ἰνδό ἐργαζόμενο στό ἐργοστάσιο του, τὸ ἴδιο καί στήν Κίνα. Ἡ ὑπεραξία κατανάλωσης ὅπου προανέφερα γιά νὰ πουλάει πολύ εὔθραυστα καί ἀναλώσιμα προϊόντα, ἔχει τὴν ἴδια λογική μέθοδο μέ τὴν ὑπεραξία τοῦ εὐρὼ ὅπου ἀγοράζει ἐργασία στόν ὀνομαζόμενο γι’ αὐτούς «τρίτο» κόσμο. Ἡ φιλοσοφία ἐκείνων ὅπου δημιούργησαν τὸ οἰκονομικό σύστημα τοῦ εὐρὼ θέλει νὰ πιστεύει ὅτι ὁ κόσμος ἐκτὸς τῶν μεγάλων βιομηχανικῶν χωρῶν εἶναι ἀναλώσιμος (φτηνά ἐργατικά χέρια δίχως ἀξία) γι’ αὐτό καί οἱ ἑπόμενες τους μέθοδοι ἀπορρέουν ἐκ τῆς θεωρίας τῆς «ἀναλώσιμης ὕλης». Παράδειγμα: καταναλωτικά προϊόντα εὔθραυστα κι ἀναλώσιμα χωρίς ποιοτική ἀξία.-
ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ
